Ανακοίνωση του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ «Για το νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή που κατέθεσε η κυβέρνηση» Το νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή που έχει καταθέσει η κυβέρνηση έχει την αντιδραστική σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με βασική στρατηγική την παραπέρα συρρίκνωση και αποδυνάμωση των δημόσιων δομών της Ειδικής Αγωγής και σημαία τη δήθεν ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Η ίδια η πείρα των λαϊκών οικογενειών που ζουν το πρόβλημα, μέσα σε συνθήκες έλλειψης και υποβάθμισης των δημόσιων δομών ειδικής αγωγής, με τους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων στον ευαίσθητο αυτό χώρο να τρέχουν και να μην φτάνουν, αναδείχνει ότι οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για δήθεν αναβάθμιση και υποχρεωτικότητα της Ειδικής Αγωγής είναι βαθιά υποκριτικές. Τα προβλήματα σήμερα στην ειδική αγωγή οξύνονται συνεχώς. Είναι χιλιάδες τα παιδιά που παραμένουν εκτός εκπαίδευσης, στο σπίτι τους ή σε ακατάλληλα ιδιωτικά ιδρύματα, με την οικογένεια να σηκώνει αποκλειστικά το βάρος της στήριξής τους, να ζει σε μόνιμη αγωνία για το παρόν και το μέλλον τους. Το κυρίαρχο και αναπάντητο πρόβλημα είναι ότι ούτε υπήρξε, ούτε προβλέπεται διευρυμένο δημόσιο δίκτυο δομών ειδικής αγωγής και φροντίδας, κατανεμημένο ισομερώς σε όλη τη χώρα. Υπάρχουν πολλές περιοχές (π.χ. νησιωτικές), μεγάλοι δήμοι και περιφέρειες που δεν διαθέτουν στοιχειωδώς ούτε ένα ειδικό σχολείο, νηπιαγωγείο, ΕΕΕΚ, κ.α. Τα κέντρα διάγνωσης και πρώιμης παρέμβασης είτε είναι ανύπαρκτα είτε είναι ιδιωτικά. Οι υπάρχουσες δημόσιες δομές παραμένουν ακατάλληλες για να στεγάσουν τα παιδιά και είναι χιλιάδες εκπαιδευτικοί και το ειδικό επιστημονικό, υποστηρικτικό προσωπικό που είτε παραμένουν αδιόριστοι είτε μπαινοβγαίνουν στην Ειδική Αγωγή με ευκαιριακό τρόπο και ευκαιριακές εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα. Πακτωλός χρημάτων από τα ΕΣΠΑ, ακόμη και από τον τακτικό προϋπολογισμό διοχετεύεται σε ΜΚΟ, σε διάφορες «μη κερδοσκοπικές οργανώσεις», και με τη συνδρομή δυστυχώς των συμβιβασμένων ηγεσιών των αναπηρικών οργανώσεων, ανοίγουν το δρόμο της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο και των ευκαιριακών «φιλανθρωπικών δράσεων». Σε αυτό το έδαφος επίσης ξεφυτρώνουν καθημερινά κέντρα στήριξης ΑμΕΑ καθαρά κερδοσκοπικά, προκειμένου να αναπληρώσουν το κενό των δημόσιων υποδομών. Παράλληλα γίνονται συνεχώς επιδοτούμενα σεμινάρια από διάφορους επιτήδειους «ειδικούς» τα οποία τα χρυσοπληρώνουν εκπαιδευτικοί και γονείς, προβάλλοντας και απαράδεκτες αντιεπιστημονικές απόψεις και θέσεις. Και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο: Οδηγεί την Ειδική Αγωγή στην ιδιωτικοποίηση και την παραπέρα συρρίκνωση των δομών της. Οι ιδιαίτερες και σύνθετες ανάγκες των παιδιών με ειδικές ανάγκες αντιμετωπίζονται από κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση σαν κόστος. Για παράδειγμα, με το άρθρο του νομοσχεδίου που αναφέρεται στη φοίτηση των μαθητών, η κυβέρνηση επιχειρεί να «εντάξει» ακόμη και τα παιδιά με πολύ βαριές αναπηρίες στο 1
γενικό σχολείο. Όμως, «ένταξη» σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει το παιδί με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες να εγγραφεί απλά σε κάποια τάξη κοινού σχολείου. Συγκεκριμένα, παιδιά με αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση και άλλες βαριές αναπηρίες ωθούνται στο γενικό σχολείο με μόνο «μέτρο στήριξης» τη μείωση των μαθητών από 28 σε 21 και από 30 σε 23 σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αντίστοιχα! Επίσης, με το νομοσχέδιο ορίζεται ότι κάθε σχολική μονάδα θα εξυπηρετείται στο σύνολό της μόνο με έναν εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, τη στιγμή που μεγάλα σχολεία, μέχρι και σήμερα, διαθέτουν περισσότερους εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης και που ακόμα κι αυτοί δεν επαρκούσαν. Επίσης, το νομοσχέδιο αφήνει ως υποχρέωση της οικογένειας το ειδικό βοηθητικό προσωπικό που χρειάζονται τα παιδιά με βαριές και ειδικές αναπηρίες, ώστε να παρακολουθούν τη σχολική διαδικασία σχετικά απρόσκοπτα. Το αποτέλεσμα είναι και θα παραμένει τραγικό. Οι γονείς δεν θα μπορούν να διαθέσουν χρήματα και το παιδί τους είτε θα στιγματίζεται γιατί δεν θα μπορεί να ενταχθεί, είτε θα παραμένει αποκλεισμένο στο σπίτι, χωρίς κοινωνικοποίηση και πρόσβαση στην εκπαίδευση. Με το νομοσχέδιο κανένα μέτρο δεν λαμβάνεται που να απαντάει στην ομαλή λειτουργία των Ειδικών σχολείων που παραμένουν συνήθως κλειστά μέχρι και τα μισά της σχολικής χρονιάς, που σταθερά υπολειτουργούν, χωρίς προσωπικό, χωρίς μεταφορικά μέσα. Κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν λαμβάνεται για τα τμήματα ένταξης που συνήθως ανοίγουν στο μέσο της χρονιάς και λειτουργούν με το φιλότιμο και την προσωπική ευθύνη του προσωπικού. Το νομοσχέδιο δεν απαντά στις τεράστιες ανάγκες για μόνιμο προσωπικό. Απεναντίας συντηρεί και διευρύνει τις εργασιακές σχέσειςλάστιχο χωρίς δικαιώματα. Εκατοντάδες αναπληρωτές δάσκαλοι στην Ειδική Αγωγή με πολλά χρόνια προϋπηρεσία, παραμένουν χωρίς σταθερή δουλειά, περιπλανώνται από τόπο σε τόπο. Το μόνιμο ειδικό βοηθητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό εξαφανίζεται και αντικαθίσταται με συμβάσεις 5μηνων προγραμμάτων ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ. Για τα παιδιά και την οικογένεια, αυτή η κατάσταση παράγει δραματικές συνέπειες, αφού η συνεχής εναλλαγή προσώπων δεν βοηθά ούτε στην συναισθηματική τους ισορροπία, ούτε σε σταθερά αποτελέσματα στη μάθηση, στην αγωγή, στην κοινωνικοποίηση. Τα τεράστια κενά στο προσωπικό και στις δημόσιες δομές Ειδικής Αγωγής, τα οποία μεγαλώνουν με το παρόν νομοσχέδιο, θα αξιοποιηθούν για την είσοδο των κάθε λογής ιδιωτών που θα κερδοσκοπήσουν πάνω στις ανικανοποίητες και οξυμένες λαϊκές ανάγκες. Βασικές προϋποθέσεις για να επιλυθούν τα χρόνια προβλήματα στο χώρο της Ειδικής Αγωγής Βασικές προϋποθέσεις για τον σχεδιασμό και τη στήριξη της Ειδικής Αγωγής είναι: α) Η άμεση και πλέρια διεύρυνση των δημόσιων δομών Ειδικής Αγωγής σε όλη την επικράτεια της χώρας. Τότε μόνο η καθιέρωση της ειδικής αγωγής ως υποχρεωτικής θα έχει ουσιαστικό αντίκρισμα. Ουσιαστικός υποχρεωτικός χαρακτήρας σημαίνει ότι το κράτος παίρνει όλα τα μέτρα ώστε η Ειδική Αγωγή να παρέχεται αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους, σε όλες τις εκφάνσεις της (διάγνωση, εκπαίδευση, αποκατάσταση, μεταφορά μαθητών κλπ.). Δεν μπορεί να μιλάει κανείς για υποχρεωτικό χαρακτήρα της Ειδικής Αγωγής όταν αφήνει ορθάνοιχτο το δρόμο στην επιχειρηματική δράση, στη φιλανθρωπία. Η υποχρεωτικότητα δεν έχει καμία σχέση με «ευκαιρίες» όπως χαρακτηριστικά γίνεται λόγος στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο αλλά με κατοχυρωμένα δικαιώματα, δημόσιες σύγχρονες δομές και μόνιμο προσωπικό κάθε αναγκαίας ειδικότητας. 2
β) Η πλήρης, έγκαιρη και αντικειμενική καταγραφή και διάγνωση, η ομαδοποίηση ανά ιδιαίτερη ανάγκη και πρόβλημα. Που σημαίνει επιστημονική «χαρτογράφηση» του χώρου και των αναγκών της Ειδικής Αγωγής ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ (σύμφωνα με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς) τα παιδιά με ειδικές και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες υπολογίζονται ότι είναι περίπου το 10% των μαθητών, δηλαδή για τη χώρα μας περίπου 120.000 παιδιά, τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας δίνουν για τη σχολική χρονιά 2013-2014 μόλις 8.750 παιδιά με ειδικές και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εγγεγραμμένα σε 459 σχολεία (νηπιαγωγεία, σχολεία, τεχνικές επαγγελματικές σχολές) της χώρας. Και αυτός ακόμα ο αριθμός δεν αποτυπώνει τη σκληρή πραγματικότητα αφού πολλά από αυτά τα παιδιά δεν παρακολουθούν κανονικά τη σχολική διαδικασία λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε μεταφορικά μέσα, της απουσίας συστηματικής στήριξης παιδιών και οικογενειών, των μεγάλων κενών σε εκπαιδευτικούς και ειδικό προσωπικό, κ.α. Για την ουσιαστική ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες στη ζωή και στην κοινωνία Η σημαία της «ένταξης» ή της «ενσωμάτωσης» που σηκώνουν υποκριτικά η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα, στην πραγματικότητα αποτελεί όχημα για την παραπέρα περιθωριοποίηση των παιδιών με ειδικές ανάγκες που βρίσκει την πιο βαθιά ταξική της έκφραση στα παιδιά των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Αυτά είναι τα παιδιά που κυρίως ωθούνται βίαια στη λεγόμενη κανονική εκπαίδευση, ενώ τα παιδιά από πιο ευνοημένες οικονομικά οικογένειες έχουν περισσότερες «ευκαιρίες» να στρέφονται στα ιδιωτικά ιδρύματα ειδικής αγωγής. Η λαϊκή οικογένεια βρίσκεται καθημερινά μπροστά στο δίλλημα: να αναζητά πρόσβαση στα συνειδητά υποβαθμισμένα και συρρικνωμένα από τις κυβερνήσεις Ειδικά Σχολεία ή να παραμένουν τα παιδιά της εγκλωβισμένα στο σπίτι. Η πολιτική της «ένταξης» που προβάλλουν Ευρωπαϊκή Ένωση και κυβερνήσεις είναι επίσης αντιεπιστημονική και αντιδραστική αφού δεν συνοδεύεται από εξατομικευμένη καταγραφή, επιστημονική ομαδοποίηση, και δεν διασφαλίζει καμιά από τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ολόπλευρη στήριξη του παιδιού (μορφωτική, σωματική, ψυχική). Είναι επίσης παντελής και συνειδητή η απουσία κάθε επαγγελματικής διεξόδου αυτών των παιδιών, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τη ζωή με αυτάρκεια και αυτοδυναμία. Σήμερα είναι η οικογένεια που σηκώνει το συντριπτικό βάρος και την αγωνία για τη διέξοδο και τη ζωή αυτών των παιδιών. Λύση και διέξοδος, με βάση τις δυνατότητες της εποχής και της κοινωνίας, είναι η ίδια η κοινωνία μέσω του κράτους να αναλάβει την κύρια ευθύνη. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τη μη περιθωριοποίηση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, την ουσιαστική ένταξή τους στη ζωή. Όποιος δε μιλάει γι αυτά, είναι τουλάχιστον υποκριτής. Είναι ακόμα αλήθεια ότι η αντίληψη περί «ένταξης» βρίσκει έδαφος και σε κομμάτι της επιστημονικής κοινότητας το οποίο προσπαθεί να απαντήσει μέσα από αυτό το δρόμο στην «ιατρικοποίηση», τον κοινωνικό ρατσισμό και την «ασυλοποίηση» της Ειδικής Αγωγής. Το ΚΚΕ βρίσκεται απέναντι από τη μονομερή «ιατρική αντιμετώπιση» του ζητήματος, από την οποία απουσιάζει το σκέλος της εκπαίδευσης και της 3
διαπαιδαγώγησης και συνήθως αναφέρεται στις βαριές περιπτώσεις. Είναι επίσης ενάντια στο μοντέλο της λεγόμενης ένταξης, με βάση το οποίο όλες οι υπόλοιπες -πλην των «βαριών»- περιπτώσεις πρέπει να εντάσσονται μονοσήμαντα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, που με το πρόσχημα του ρατσισμού και της ιατρικοποίησης, στερούνται, στην ουσία, τη σχεδιασμένη και με επιστημονική φροντίδα ανάγκη της ειδικής αγωγής. Και οι δυο αντιλήψεις αντικειμενικά δίνουν επιστημονικό μανδύα και απαλλάσσουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις από την υποχρέωση να ασχοληθούν επιστημονικά με κάθε κατηγορία προβλήματος, να εξειδικεύσουν την προσέγγιση, την αγωγή και την εκπαίδευση ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες κάθε κατηγορίας και φυσικά γενναία να χρηματοδοτήσουν αυτή την ανάγκη. Και οι δυο αντιλήψεις αντικειμενικά αποστασιοποιούνται από το κύριο ζήτημα, το κοινωνικό-πολιτικό. Ότι δηλαδή η ίδια η καπιταλιστική κοινωνία, ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει σχεδιασμένη και επιστημονική απάντηση στην ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες, γιατί τα βλέπει σαν βάρος και κόστος. Ο λαός να διεκδικήσει άμεσα Οι οικογένειες που ζουν μέσα σε αυτή την αγωνία για το μέλλον και την εκπαίδευση των παιδιών τους, μαζί με το εργατικό-λαϊκό κίνημα, τους εργαζόμενους στην Ειδική Αγωγή, να μην παραιτηθούν. Άμεσα να αγωνιστούν για: -Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένη Πρόνοια και Ειδική Αγωγή. Να μην πληρώνουν οι γονείς ούτε ένα ευρώ για οποιαδήποτε ανάγκη εκπαίδευσης, αποκατάστασης και περίθαλψης των παιδιών με ειδικές ανάγκες και αναπηρίες. -Κάθε παιδί με Ειδικές Ανάγκες να έχει το κατάλληλο γι' αυτό σχολείο. Ούτε ένα παιδί με αναπηρία στο σπίτι του ή σε σχολείο που δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες του. -Να απαγορευτεί η επιχειρηματική δράση στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, της πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης, της αποκατάστασης των παιδιών με αναπηρίες. -Άμεση και γενναία χρηματοδότηση της Ειδικής Αγωγής. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ να κατευθυνθούν άμεσα για τη στήριξη και τη διεύρυνση των δημόσιων βασικών σταθερών δομών και όχι για επιδότηση των ΜΚΟ, των λεγόμενων μη κερδοσκοπικών οργανώσεων που ανοίγουν το δρόμο της ιδιωτικοποίησης και των ελαστικών σχέσεων εργασίας. -Αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και ασφαλές σύστημα μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας που θα διαθέσει κατάλληλα διαμορφωμένα μέσα μετακίνησης, εξειδικευμένους οδηγούς και συνοδούς, καθώς και την αναγκαία χρηματοδότηση. Να μη χάσει κανένα παιδί ούτε μια μέρα φοίτησης στο σχολείο από εμπόδια στη μετακίνησή του. -Άμεση μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων (εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού, βοηθητικού και τεχνικού προσωπικού) στις μονάδες Ειδικής Αγωγής, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου ειδικευμένου προσωπικού για τη στήριξη των παιδιών με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες. Μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα να είναι το πτυχίο, χωρίς άλλες εξετάσεις ή πιστοποιήσεις και όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν μόνιμη και σταθερή εργασία. *** 4
Είναι τεχνητή η αντίθεση που η κυβέρνηση επιχειρεί να δημιουργήσει ανάμεσα σε κατηγορίες εκπαιδευτικών. Επιδιώκει να αποπροσανατολίσει, να διαιρέσει, να ενσωματώσει τους εργαζόμενους, να τους κάνει συνυπεύθυνους μιας αθλιότητας που συνεχίζεται και διευρύνεται στην Ειδική Αγωγή. Είναι γνωστό σήμερα σε όλους ότι οι ανάγκες της Ειδικής Αγωγής σε επιστημονικό, ειδικό βοηθητικό προσωπικό είναι τεράστιες. Η ολόπλευρη ανάπτυξη του χώρου της Ειδικής Αγωγής χρειάζεται πολύ περισσότερους κι από αυτούς ακόμη που σήμερα αποφοιτούν ή έχουν αποφοιτήσει από τις αντίστοιχες σχολές και ειδικότητες. Πόσο μάλλον, από αυτούς που ευκαιριακά σήμερα καλούνται (όπως οι αναπληρωτές) να καλύψουν τα πιο κραυγαλέα κενά. Το βασικό πρόβλημα είναι η αντιδραστική κατεύθυνση της κυβέρνησης, που αντί να λύσει το πρόβλημα με μόνιμους διορισμούς, αντί να ιδρύσει Ειδικά Σχολεία, προχωρά σε προσλήψεις συμβασιούχων εκπαιδευτικών μέσω ΕΣΠΑ και σε προσλήψεις ειδικού εκπαιδευτικού και ειδικού βοηθητικού προσωπικού, μέσω των προγραμμάτων 5μηνης εργασίας του ΟΑΕΔ. Η πείρα που έχει συσσωρευθεί όλα αυτά τα χρόνια δείχνει ότι ούτε και οι εργαζόμενοι στην Ειδική Αγωγή θα βρουν λύση στο φλέγον βιοποριστικό τους πρόβλημα από ένα νομοσχέδιο και μια πολιτική που έχει στη μήτρα της τη συρρίκνωση και την υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής, που αντιμετωπίζει τις ανάγκες των παιδιών με ειδικές ανάγκες και των οικογενειών τους σαν κόστος. Μια είναι η λύση: η ολόπλευρη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών Το παιδαγωγικό έργο της Ρόζας Ιμβριώτη και άλλων στην Ειδική Αγωγή δείχνει τα πρωτοπόρα επιτεύγματα που μπορεί να δώσει για το λαό και τα παιδιά του, η βαθιά ανθρωπιστική και επιστημονική κομμουνιστική κοσμοθεωρία. Η πλήρης και ολοκληρωμένη ικανοποίηση των αναγκών των ατόμων με ειδικές ανάγκες δε μπορεί να εκπληρωθεί σε μια κοινωνία που τα πάντα αποτιμώνται με βάση το κέρδος. Ο καπιταλισμός δεν θέλει ούτε μπορεί να εξασφαλίσει την καθολική εκπαίδευση και αγωγή των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Ειδικά στη φάση της κρίσης και έντασης της ανεργίας δεν προσδοκά στην άμεση εκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης αλλά δίνει βάρος στην εκμετάλλευση των οξυμμένων αναγκών τους, ωθώντας την παραπέρα εμπορευματοποίηση δομών και υπηρεσιών. Η κοινωνία που θέλει και μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά τη διευρυμένη ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών είναι η κοινωνία που θα αποτινάξει τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η σοσιαλιστική κοινωνία. Είναι αυτή που θα κοινωνικοποιήσει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και θα καταργήσει την ιδιοποίηση του κέρδους από τους λίγους κεφαλαιοκράτες. Ο πλούτος που παράγει, κατανέμεται στην κοινωνία με βάση τις ιεραρχημένες ανάγκες. Σε αυτή την κοινωνία μόνο αναγνωρίζεται και υλοποιείται το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να παίρνει ολοκληρωμένη μόρφωση, να εντάσσεται στην παραγωγή, να προσφέρει στην κοινωνία. Σε αυτή την κοινωνία οι σύγχρονες ανάγκες κατοχυρώνονται σαν δικαιώματα και όχι σαν «ευκαιρίες». Η ιστορική πείρα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε απέδειξε ότι αυτό είναι και αναγκαίο και εφικτό. Ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, αναμετρήθηκε και βγήκε νικητής με αυτό το τεράστιο ζήτημα που ο καπιταλισμός δεν μπόρεσε και ούτε μπορεί να λύσει. Κι αυτό κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Τα χιλιάδες ειδικά σχολεία, τα επιστημονικά, εκπαιδευτικά και διαπαιδαγωγητικά επιτεύγματα του σοσιαλισμού, δείχνουν και τη λύση και τη διέξοδο: Ενιαία 12χρονη δημόσιας και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά. Μέσα σε αυτό το σύστημα 5
κατοχυρώνεται και παρέχεται και για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Ειδικής Αγωγής και Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Βασικές προτεραιότητες της εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ειδική Αγωγή είναι: Η καταγραφή των ΑμΕΑ και των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, κεντρικός κρατικός φορέας μελέτης-έρευνας των αναγκών, των προβλημάτων, των μεθόδων και των μέσων αντιμετώπισης των διαφόρων ομάδων ΑμΕΑ και παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. -Θεσμοθέτηση Κέντρων έγκυρης διεπιστημονικής διάγνωσης-αξιολόγησης, πρόληψης και έγκαιρης παρέμβασης από τη βρεφική ηλικία καθώς και συμβουλευτικής υποστήριξης. -Οργάνωση ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων (τάξεων ένταξης) που καλύπτουν όλες τις μορφές μαθησιακών δυσκολιών σε όλα τα σχολεία με ειδικευμένο προσωπικό. -Άμεση ίδρυση δωδεκατάξιων Δημόσιων Ειδικών Σχολείων για όλες τις ομάδες παιδιών με σοβαρές αναπηρίες που δυσχεραίνουν τη φοίτησή τους σε κοινό δωδεκάχρονο σχολείο. -Στις παιδαγωγικές σχολές που συγκροτούνται για όλο το εκπαιδευτικό δυναμικό, δημιουργούνται Τμήματα Ειδικής Αγωγής με πρόγραμμα σπουδών που συνδυάζουν την ειδικευμένη γνώση του επιστημονικού αντικειμένου με θεμέλιο τη μελέτη και γνώση της φιλοσοφίας ώστε ο εκπαιδευτικός να κατέχει σε βάθος ένα σύστημα θεώρησης του κόσμου στο οποίο θα εντάσσονται οργανικά οι επιμέρους γνώσεις. Στο πλαίσιο αυτό και ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν στην εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με τη δυνατότητα σωστής και έγκαιρης πρόβλεψης των αναγκών για συγκεκριμένες ειδικότητες αλλά και λαμβάνοντας υπόψη την τάση για εναλλαγή σε επιστημονικές ειδικότητες από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, στις παιδαγωγικές σχολές μπορούν να επιμορφώνονται ή να συμπληρώνουν γνώσεις οι εκπαιδευτικοί και οι άλλοι εργαζόμενοι στην Ειδική Αγωγή μέσω μόνιμων τμημάτων επιμόρφωσης. Εξυπακούεται ότι το πτυχίο αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για τη σχεδιασμένη ένταξη και εργασία των επιστημόνων στην εκπαιδευτική διαδικασία ενώ τα μεταπτυχιακά είναι ενός κύκλου και οδηγούν στην εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, δηλαδή στην παραγωγή νέας επιστημονικής γνώσης. *** Το ΚΚΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, τους καλοπροαίρετα σκεπτόμενους επιστήμονες που έχουν ταχθεί στον αγώνα για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από το μόχθο και τα δεινά, να συστρατευθούν με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Ο αγώνας των ατόμων με αναπηρίες, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους είναι ταυτισμένος με το συνολικό αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για λαϊκή εξουσία-λαϊκή οικονομία. Μια κοινωνία, όπου ακριβώς επειδή οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες δεν της είναι βάρος, η ικανοποίηση των αναγκών τους είναι μέτρο πολιτισμού και ανθρωπιάς. Αθήνα 5 Μάη 2014 6