ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΒΗΜΑΤΑ Η τρίμηνη έκδοση των Ανώνυμων Οικογενειών Ελλάδος ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΤΟΜΩΝ ΕΘΙΣΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΑΛΚΟΟΛ Η ΜΕ ΣΥΝΑΦΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013 Τιμή φύλλου: 05, 0 Νο 12 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 1.- Θερμές ευχαριστίες στα μέλη που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για την αποστολή μοιρασμάτων και ποιημάτων. Επίσης ευχαριστούμε πολύ το μέλος για την ιστορία της δημιουργίας της Ομάδας τους. 2.- Ευχαριστούμε πολύ τα μέλη του γραφείου της Βόρειας Ελλάδας που βοήθησαν στην λειτουργία και στήριξη Νέας Ομάδας στον Δήμο Αλεξάνδρειας Ημαθίας. Νέα Ομάδα Δήμος Αλεξάνδρειας Νομού Ημαθίας Κοίμηση της Θεοτόκου, Αίθουσα Κατηχητικού Οδός Νικολάου Πλαστήρα 22,ΤΚ 59 300 Τρίτη ώρα 17:00 19:00 Χρήστος τηλ. 6938 476887 Β}Ανώνυμο Μέλος στη μνήμη αγαπημένου προσώπου συνεισέφερε στο Ταμείο του Συντονιστικού ευρώ 40,00 Γ] Η Ομάδα Μαρκόπουλου Αττικής συνεισέφερε ευρώ 200,00 Ευχαριστούμε τα μέλη για την συνεισφοράτους. 5.-Το 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο των Ανώνυμων Οικογενειών θα διεξαχθεί με την βοήθεια πιστών Υπηρετών στις 15 Ιουνίου 2014,στην Αθήνα,στο ξενοδοχείο Τιτάνια. Τηλέφωνο για κρατήσεις δωματίου 210 3326 000 Εκ του Δ.Σ. των Ανώνυμων Οικογενειών Πηνελόπη Φ. 3.-ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ Ζητάω συγνώμη από την Ομάδα Νέου Ηρακλείου διότι εκ παραδρομής δεν κατεχωρήθη στον κατάλογο των Ομάδων του προηγούμενου τεύχους Ν0 10.Υπόσχομαι να είμαι πιο προσεκτική. 4.-ΔΩΡΕΕΣ Α} Ανώνυμο Μέλος από την Ομάδα 1782 συνεισέφερε για τα έξοδα του Συνεδρίου ευρώ 200,00 ΕΛΠΙΔΑ Η ελπίδα είναι εκείνο το αίσθημα που έχει φτερά και κάθεται στην ψυχή και τραγουδάει χωρίς λόγια και δεν σταματάει ποτέ. Ανώνυμος
ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΝΑΡΚΟΜΑΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 01.01.2013 31.12.2014 2 η Διαχειριστική Περίοδος Από 01-01-2013 έως 31-12-2013 ΜΕΛΗ Δ.Σ. Πρόεδρος Πηνελόπη Φ. Γλυφάδα Αντιπρόεδρος Σωτηρία Σ. Ερυθρός Γραμματέας Πρακτικών Λίτσα Μ., Nέος Κόσμος Ταμίας Ουρανία Α. Ερυθρός Μέλη Κώστας, Θεώνη, Carole, Στέλλα, Νανά, Φλώρα ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΡΩΣΗΣ Εκδίδεται 4 φορές τον χρόνο από τις F.A. Ελλάδος Αγίου Κωνσταντίνου 6, Αθήνα Με την βοήθεια της Ανώτερης Δύναμης προσπάθησαν για την Επιμέλεια της έκδοσης τα μέλη: Πηνελόπη,Σωτηρία,Λίτσα ΕΣΟΔΑ ΟΜΑΔΕΣ : 2942,52 ΒΙΒΛΙΑ : 1681,50 ΣΥΝΕΔΡΙΟ : 300,00 ΕΣΟΔΑ : + 174,00 5098,02 ΕΞΟΔΑ ΟΤΕ, TV SPOT, TAX/KA, SITE 3263,60 ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ, ΣΥΜ. ΕΝΟΙΚΙΟΥ ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ + 386,86 3650,46 ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΑΜΕΙΟΥ 31-12-13 1447,56 και 20 $ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΗΤΑΜΙΑΣ ΟΥΡΑΝΙΑ AΝΩΝΥΜΙΑ Η ελεύθερη έκφρασή μας, τόσο σημαντική για την ανάκαμψή μας,στηρίζει την αίσθηση της ασφάλειας, γνωρίζοντας ότι αυτό που μοιραζόμαστε στις συναντήσεις μας θα παραμείνει εκεί με απόλυτη εχεμύθεια. Βιβλιογραφία Α.Ο. Έχετε μιαιστορίαναπείτε? Θέλουμε να σας ακούσουμε. Στείλτε μας το ποίημά σας, τις σκέψεις σας, την εμπειρίασας,τις ερωτήσεις σας ή την Ιστορία της Ομάδας σας. Μπορείτε νααπευθύνεστε σταμέλη : Πηνελόπη τηλ. 6944 732 490, Σωτηρίατηλ.6977 589996 Και Λίτσα : τηλ. 6939 260 955 Επίσης μπορείτε με ηλεκτρονική αλληλογραφία Σταe-mail : info@familiesanonymous.org.gr fa.greece@yahoo.gr
Το δωμάτιο Κάθονται εκεί, γύρω γύρω μορφές σκαμμένες σκυφτές, τι κοιτάνε; τι να περιμένουν άραγε; κι όμως περιμένουν το δωμάτιο ξέρει κι αυτοί σε λίγο θα ξέρουν για μία ακόμη φορά. Λες δεν θα μιλήσει κανείς και τι να πει; και να σε λίγο αρχίζουν μιλάνε, ρυτιδιάζουν ματώνουν και η Σταματία και η Ρόζα και η Μένια και ενώ κλαίνε, το κλάμα γίνεται χαμόγελο γιατί αρχίζουν να το ξέρουν και το δωμάτιο ξέρει. Μέσα στην καταχνιάτης προσωπικής τους ομίχλης μελαγχολούν και ορίζονται με τα απίθανα που τους συμβαίνουν. Το δωμάτιο όμως χαμογελάει ήσυχα σιωπώντας. Τους κάνει να ελέγχουν το χρόνο και να μην τρέχουν πίσω από χίμαιρες. Διαμελισμένοι. Φεύγει το βάρος, η ψυχή γυμνή αρχίζει και βλέπει. Οργή, κατάρα, μίσος φλέβες κατακόκκινες; Όχι βέβαια. Φίλε μου ποταμέ μείνε στον τόπο σου και θα σε συναντήσω, χωρίς ίσως φτερά αλλάδιατηρώντας τη δύναμη που βρήκα εδώ να αποχτήσω φτερά. Το δωμάτιο ξέρει και αυτοί στο τέλος ξέρουν για μία ακόμη φορά πως μόνοι τους δεν είναι. 10/06/2013 Κώστας Group 1797 ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΓΟΝΙΟ «Άφοβον ο Θεός ανύποπτον ο θάνατος και τ αγαθόν μεν εύκτητον το δε δεινόν ευκαρτέρητον» Επίκουρος Χρόνια τώρα περπατούσες σε αυτήν την πλατεία της Θεσσαλονίκης τα βραδάκια και αφουγκραζόσουν τα πλησιάζοντα σαν να σε τραβούσε ένας ακατανίκητος μαζοχισμός. Και η πραγματικότητα ήταν ολοένα και πιο ζοφερή, ο πυρήνας της στεγνός, σκοτεινός σαν καμένος. Οι άνθρωποι εκεί παριστάνοντας οριζόντιοι, ξαπλωτοί, όμως άγρυπνοι να ατενίζουν το στερέωμα ή τα άπειρο και παραδίπλα τα αναγκαία τους, όλα : ένα μπουκάλι, ένα τασάκι, ένα δύο κλειστάκουτάκια, πανιάπου τύλιγαν κάτι, χυμοί που σήμαιναν κάτι, ουσίες ουσίες ουσίες. Το μυαλό σταματάει να δουλεύει, τα χρήματα στεγνώνουν, οι σκέψεις σπάταλες και περιττές και οι ενοχές σου διαλύουν την αυτάρκειά σου στο ελάχιστο. Υπήρξαν ποτέ οι γονείς μας νοικοκυραίοι; Υπήρξαμε εμείς σαν γονείς νοικοκυραίοι που χτίσαμε σπίτια, σπουδάσαμε παιδιά και χαρήκαμε εγγόνια; Υπήρξαμε εμείς ως νοικοκυραίοι; Δυσκολεύομαι να πω, βλέποντας τη ζωή να ξεθωριάζει, διαρκώς να αποχρωματίζεται και η πρότερη ζωή να γίνεται αχνή αλλάκαι ένοχη ανάμνηση. Βλέπεις στην πλατεία αυτό που έχεις τώρα, που γέννησες μια θαμπή αναπαράσταση με ανάμεικτες χαρές και αμαρτίες, μία αναπαράσταση άλλοτε να γέρνει προς τη γλύκα και το αγλάισμα στο φως και άλλοτε να βουλιάζει στα σκούρα στις σκιές και στη θλίψη. Ακόμη και η λέξη γονιός να σημαίνει τόσο διαφορετικάπράγματα σήμερα και τότε. Ήταν συκοφαντημένος, ποτισμένος με το «αντισταθείτε» της ψυχής του και το «κρυφτείτε» του περίγυρου; Ήταν ένας δειλός συντηρητικός ανθρωπάκος με χαμηλό ορίζοντα και υλόφρονες φιλοδοξίες για το άρρωστο ( που δεν το ήξερε ο κακομοίρης ότι ήταν έτσι ) παιδί του;
Ήταν ο φοβισμένος γείτονας κι ο σιωπηλός γονιός μέσα στη δικτατορία της ουσίας; Σήμερα σκέφτομαι ότι δεν ήταν μόνο αυτάο νοικοκύρης. Ήταν και άλλα πολλά. Η προκοπή ως αξία, η άγνοια για το πρόβλημα, ο εγωισμός του πανθεπόπτη, τα οικογενειακάδίχτυα, η λαχτάρα για επίδειξη και ταυτόχρονα για απόκρυψη. Ξέρω πολλούς που δεν κοιμούνται τη νύχτα γιατί έχουν άγχος, αγωνία θανάτου, πόνο βαθύ. Αν όμως ξυπνήσεις ένα πρωί και δεν πονάς πουθενά, άσχημα τα μαντάτα σου. Αν δεν πονάς ένα πρωί, τότε δεν θα έχεις ξυπνήσει αληθινά. Παρ' το και έτσι: Ο πόνος σου είναι μεγαλύτερη απόδειξη ότι ζεις. Και τα φαντάσματα; Για αυτά δεν μπορώ να σου πω. Είναι δικιάσου υπόθεση πως θα συνομιλήσεις με αυτά, πως θα τα εξευμενίσεις, πως θα τα αγαπήσεις. Παρ' το και αλλιώς : Πως είσαι τυχερός, που μπορείς να επικοινωνείς με τα φαντάσματά σου, ενώ σε άλλους περνάνε δίπλα τους και δεν τα καταλαβαίνουν. Αυτά δημιούργησαν τη φαντασία σου. Την ξεχωριστή ικανότητάσου να τα αντιλαμβάνεσαι που σε κάνει να ξεχωρίζεις και να ανακαλύπτεις τις ανώνυμες όπου ποτέ δεν μένεις μόνος. Αν δεις όνειρο ότι είσαι πεταλούδα και ξυπνήσεις τι είσαι τελικά; Άνθρωπος που μόλις ονειρεύτηκε ότι είναι πεταλούδα, ή πεταλούδα που ονειρεύεται τώρα ότι είναι άνθρωπος; Αν πράγματι σε περιτριγυρίζουν φαντάσματα, σημαίνει ότι ο «θάνατος» δεν είναι παντοδύναμος, αφού δεν μπόρεσε να τα εξοντώσει και να τα νεκρώσει. Για αυτό συμφιλιώσου μαζί τους. Ζήτα την ανοχή τους για να κοιμηθείς. Ίσως τελικάνα σε συμπαθήσουν και να σε νανουρίσουν με ένα γλυκό τραγούδι, σαν το τραγούδι των ανωνύμων. Και η ζωή μας έτσι θα πηγαίνει σαν τον Οδυσσέα. Πέφτουμε, σηκωνόμαστε, αρχίζουμε να έχουμε θάρρος και ελπίδες, ξαναπέφτουμε. Έως την επομένη, άγραφη ακόμη, στροφή. Κώστας Group 1797 Μητροπόλεως 10 Θεσσαλονίκη Λογική Μου πήρε αρκετό καιρό για να επικεντρωθώ στο Δεύτερο Βήμα και να αναρωτηθώ, αν έπρεπε να δεχθώ ότι είχα χάσει τη λογική μου και ότι μόνο η Ανώτερη Δύναμη θα μπορούσε να με επαναφέρει σε αυτήν. Ο γιός μου έκανε χρήση ουσιών περίπου 13 χρόνια και είχα παγιδευτεί στη συμπεριφορά του, προσπαθώντας να αντιμετωπίσω την κατάσταση με τη δική μου λογική. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να χάσω την αγάπη μου, την υπομονή μου, τη χαράμου, την ευγένειάμου, τη γενναιοδωρία μου, τον αυτοσεβασμό μου, τον αυτοέλεγχό μου και πολλάάλλα. Μου ήταν δύσκολο να δεχθώ ότι έχασα και τη λογική μου. Αναρωτήθηκα όμως : Τρελός μπορεί να μην είμαι, αλλάορισμένες συμπεριφορές και ενέργειές μου δεν ήταν λογικές και κατέληξα στο ότι : Λογική είναι η ικανότητα, ή η διαδικασία με την οποίακανείς, μπορεί νακάνει σκέψεις, ιδιαίτερα αφηρημένους συλλογισμούς υψηλού επιπέδου, αλλά επίσης και η ικανότητα να διεξάγει έρευνα, να λύνει προβλήματα, να εκτιμά, νακριτικάρει, νααποφασίζει γιατο πώς θαπράξει και ναφτάσει σε μία κατανόηση του εαυτού του, των άλλων ανθρώπων και του κόσμου. Δυστυχώς η ναρκομανία του γιού μου με έκανε να χάσω μεγάλο ποσοστό από αυτή την ικανότητα της λογικής και βρισκόμουν σε μία κατάσταση μεγάλης ψυχικής αναταραχής και απόγνωσης, μέχρις ότου, πριν από 15 χρόνια περίπου συνέβη το παρακάτω περιστατικό που θα σας διηγηθώ εν συντομία.η γυναίκα μου και συνοδοιπόρος μου σε όλη αυτή την κατάσταση, τσάκωσε τον γιό μου να κάνει χρήση μέσα στο δωμάτιό του και αγανακτισμένη τον πέταξε έξω από το σπίτι.
Αυτός τότε υποσχέθηκε και ά ρχισε να παρακολουθεί πρόγραμμα απεξάρτησης και μας συνέστησε να παρακολουθήσουμε και εμείς το ανάλογο πρόγραμμα των Ανωνύμων Οικογενειακών Ομάδων Ναρκομανών, γιατί όπως μας είπε, δεν ξέραμε να τον συμπεριφερθούμε, με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε πίσω την ανάρρωσή του. Έπρεπε λοιπόν να έρθω στις Α.Ο.Ο.Ν. για να μπορέσω να κατανοήσω, τι είναι τα ναρκωτικά, να κατανοήσω ότι ο εθισμός είναι μία αρρώστια, κυρίως να κατανοήσω ότι και εγώ είχα αρρωστήσει από την αρρώστια της συνεξάρτησης, γιατί κάνοντας ένα απολογισμό στον εαυτό μου, αντιλήφθηκα ότι είχα πολλάστοιχεία που συνιστούν αυτήν την αρρώστια, όπως άρνηση, έμμονη ιδέα, φόβο, ανησυχία, ενοχές και ότι αυτά τα στοιχεία ήταν που με έκαναν να χάσω την ψυχική μου ηρεμία. Ακόμη ότι έπρεπε να επικεντρώσω την προσοχή στον εαυτό μου, ώστε να αποβάλλω αυτά τα άσχημα συναισθήματα για να μπορέσω να αναρρώσω. Όταν δέχθηκα λοιπόν ότι και εγώ ήμουν άρρωστος, συνεξαρτημένος, εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι άρχισε και η δική μου ανάρρωση. Έδωσα μεγαλύτερη βαρύτητα στη μελέτη των εγκεκριμένων κειμένων των Α.Ο. παρακολουθούσα ανελλιπώς τις συνεδριάσεις της Ομάδας μου, μαζί με τη γυναίκα μου, δούλεψα και εξακολουθώ να δουλεύω τα 12 Βήματα, κατανοώντας και εφαρμόζοντάς τα, γιατί αντιλήφθηκα ότι, η επανάκτηση της λογικής δεν έρχεται με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αλλάμε πολύ κόπο και προσπάθεια που έπρεπε να κάνω εγώ ο ίδιος. Ο γιός μου, παντρεμένος σήμερα, 10/02/2014, είναι σε ανάρρωση, 15 χρόνια 2 μήνες 29 ημέρες και 15,10' ώρες καθαρός, την ώρα που γράφω αυτό το γράμμα. Εγώ με τη βοήθεια του προγράμματος, έχω βρει την ψυχική μου ηρεμία και εξακολουθώ να αναρρώνω. Είμαι ευγνώμων και σας αγαπώ όλους στην Αδελφότητα. Emmanouil Group 1797 Θεσσαλονίκη ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ Είχαμε τελειώσει την ομάδα των ΑΟ που κάναμε και κατέβηκα να πάω τα πράγματά μου στο αυτοκίνητο. Ξαναγύρισα στην πολυκατοικία και μπαίνοντας στην είσοδο αντίκρισα ένα θέαμα που κυριολεκτικάμε έλειωσε. Δούλευα εκείνη την ημέρα στην έννοια της Αποδοχής όπως λέει η προσευχή της Γαλήνης. Θεέ μου δώσε μου τη γαλήνη να δέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ ν' αλλάξω. Εκείνη την ημέρα είχα συνειδητοποιήσει ότι δεχόμουν τις καταστάσεις που δεν μπορούσα να αλλάξω αλλά όχι με ευγνωμοσύνη. Οι περισσότεροι από μας το κάνουμε αυτό. Δεχόμαστε τον εαυτό μας, το σώμα μας, τη διάπλασή μας σαν ένα αναγκαστικό κακό κάτι που πρέπει να ανεχτούμε και με βαριάκαρδιάνα ζήσουμε μ' αυτό και όχι με ευγνωμοσύνη. Όλοι έχουν κάτι να παραπονεθούν για το σώμα τους. Τι καλάνα ήμουν λίγο πιο ψηλός, ή λίγο πιο κοντός, ή με πιο ωραία μάτια, ή με πιο λαμπερά μαλλιά και δεν έχει τέλος η λίστα. Λοιπόν εκείνη τη μέρα αποφάσισα να αποδεχθώ και να είμαι ευγνώμων στο Θεό που μ' έφτιαξε και για το σώμα μου και για τον εαυτό μου και για τη θέση μου στον κόσμο και για την οικογένειάμου και για τα παιδιάμου μαζί με όλα τα προβλήματάτους και τις ατέλειές τους. Είναι κάτι παράξενο όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι τέλειος κι ότι ο Θεός σ' έφτιαξε να μην είσαι τέλειος γιατί έτσι έπρεπε να σε φτιάξει. Είναι εύκολο να είσαι ευχαριστημένος με τα ωραία καλάπράγματα του εαυτού σου και να τα αποδέχεσαι και να μην αποδέχεσαι και να είσαι ευγνώμων με τις ατέλειές σου και στο σώμα σου και στον χαρακτήρα σου. Άραγε αν εμείς ήμασταν τέλειοι από κάθε άποψη, δεν θα αισθανόμασταν ανυπόφορα με τις ατέλειες και τα ελαττώματα των άλλων γύρω μας; Τώρα νοιώθω ευγνωμοσύνη που ξέρω ότι ακόμα και οι ατέλειές μου και τα προβλήματάμου είναι το μέρος της ζωής που πρέπει να ζήσω, να αποδεχθώ, να μάθω να ζω μ' αυτά και να αναγνωρίζω πού είμαι αδύναμοςκαι πού χρειάζομαι τη βοήθεια των άλλων για να προχωρήσω.αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που πρέπει να μάθω να αφήνω τους άλλους να με
αγαπούν για να με βοηθούν με τα προβλήματά που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω μόνος μου. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που τα προβλήματα που έλυσα εγώ με έχουν διδάξει πώς να αγαπώ και να βοηθώ τους άλλους που έχουν παρόμοια προβλήματα που δεν έχουν καταφέρει να τα επιλύσουν μόνοι τους. Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνω τα πάντα, θέλω να μείνω σ' αυτό. Ότι αισθάνομαι ευγνωμοσύνη κι ότι είμαι ευτυχισμένος που μπορώ να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τα πάντα! Το θέαμα που αντίκρισα, καθώς έμπαινα στην πολυκατοικία κυριολεκτικάμε έλειωσε. Ήταν ένας πατέρας και μια μητέρα που κρατούσαν το παιδάκι τους ο καθένας από το ένα χέρι του και προχωρούσαν προς το ασανσέρ. Το παιδάκι ήταν αγοράκι περίπου 7 ή 8 χρονών στην ηλικία του μικρού του γιου μου. Προχωρούσε πολύ αργάκαι με δυσκολία. Με μεγάλη δυσκολία. Το κοίταξα έκπληκτος για μια στιγμή. Σήκωσε το δεξί του πόδι αργάκαι το πόδι για ένα δευτερόλεπτο, συστρεφόταν και κουνιόταν σαν από μόνο του. Μετάτο πάτησε στη γη μ' έναν αδέξιο τρόπο και σήκωσε το άλλο. Πιστεύω το πήγαιναν σ' ένα από τους γιατρούς που είχαν το ιατρείο τους σ' αυτή την πολυκατοικία. Δεν ξέρω στο τέλος πόσο τους πήρε να φτάσουν στον ασανσέρ όμως για μένα εκείνες οι στιγμές φαινόντουσαν ατέλειωτες. Μόλις τους είδα ένοιωσα τεράστια αμηχανία, βλέποντάς τους να προχωρούν βήμα-βήμα, και μέσα στη δική μου φούρια και αμηχανία, περπάτησα γρήγορα προς τα δυο ασανσέρ και πάτησα τα κουμπιά και από τα δυο ασανσέρ, σκεφτόμουν ίσως αυτό να τους βοηθούσε. Καθώς περίμενα μπροστάστο ασανσέρ που είναι πιο μακριάαπό την είσοδο που ερχότανπιο γρήγορα, κοίταξα το βλέμμα της μητέρας που κρατούσε το παιδάκι από το χέρι καθώς είχε ακόμη 4 με 5 βήματα να κάνει για το ασανσέρ. Είδα μια γλυκύτητα, μια ταπεινότητα, μια αγάπη και μια μικρή κρυφή περηφάνια για το κάθε δύσκολο βήμα που έκανε το παιδί της, ένα βλέμμα μιας μόνιμης ταπεινότητας που δεν συναντάς εύκολα στον καθένα, μια γλυκύτητα που υπήρχε εκείνη σε καθημερινή βάση. Προσπάθησα να κοιτάξω το βλέμμα του παιδιού αλλάήταν τόσο συγκεντρωμένο και σοβαρό στην προσπάθειά του να κάνει ακόμη ένα δύσκολο βήμα προς το στόχο του που δεν μπόρεσα να το δω. Κοιτούσε ανέκφραστο αλλά πολύ συγκεντρωμένο προς το πρώτο ασανσέρ που ήταν ο στόχος που προσπαθούσε να φτάσει. Μέσα στην αμηχανία μου και την έκπληξή μου είδα ότι το πιο μακρινό ασανσέρ όπου στεκόμουν εγώ είχε ήδη φτάσει ενώ το άλλο αργούσε. Άνοιξα την πόρτα και γυρνώντας προς την οικογένεια τους ρώτησα. «Θα έρθετε;» «Όχι πηγαίνετε εσείς», μου απάντησε η μητέρα, «εμείς θα πάρουμε το άλλο ασανσέρ.» Την άλλη μέρα που ξανασκέφτηκα όλο αυτό το συμβάν συνειδητοποίησα την χαζομάρα μου. Το παιδάκι ήταν ήδη στα μισά του δρόμου για το πρώτο ασανσέρ προχωρώντας με δυσκολία στο κάθε του βήμα κι εγώ τους ρωτούσα αν ήθελαν να έρθουν με το άλλο ασανσέρ που ήταν 5 βήματα πιο μακριά. Πόσο χαζά και αναίσθητα μπορεί να φερθεί κάποιος όταν είναι σε αμηχανία! Ανέβηκα με το ασανσέρ στο δωμάτιό μας και συνέχισα την ημέρα μου χωρίς να πολυσκέφτομαι γι' αυτό το γεγονός.
Την επόμενη ημέρα ξεκινώντας για τη δουλειάμε το λεωφορείο, καθώς ξαναζούσα την ομάδα που είχαμε κάνει και ό,τι είχε συμβεί, αυτή η εικόνα ήρθε ξανάδυνατάστο μυαλό για να συνεχίσει να με λειώνει. Μια εικόνα λέει μια κινέζικη παροιμία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Κι αυτή η εικόνα για κάποιο λόγο έδενε πολύ σφιχτάγια μένα με τις λέξεις ευγνωμοσύνη και αποδοχή. Ευγνωμοσύνη και αποδοχή. Αποδοχή με ευγνωμοσύνη. Είδα σ' ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πόσο ήμουν κι εγώ στην ίδια κατάσταση μ' αυτούς τους γονείς! Είχα κι εγώ ένα παιδί που έκανε τα 12 δύσκολα βήματα για το ασανσέρ! Μια κόρη 24 χρονών, που λόγω της χρήσης ουσιών με δυσκολία πατούσε τα πόδια της στη γη χωρίς στήριγμα από κάποιους. Μια κόρη που ήταν 3 μήνες καθαρή τώρα που δούλευε με δυσκολία τα 12 βήματα. Ήμουν κι εγώ ένας γονιός που μαζί με τη γυναίκα μου κρατούσαμε το χέρι του παιδιού μας με τρυφερότητα οδηγώντας το προς το ασανσέρ της ανάρρωσης από τα ναρκωτικά. Το κουβάρι μέσα μου άρχισε να ξετυλίγεται όλο και πιο πολύ και το μήνυμα να γίνεται όλο και πιο καθαρό. Οι σκέψεις άρχισαν να γίνονται όλο και πιο βαθιές και πιο ζωντανές τόσο που έπνιγαν το λαιμό μου από το λιώσιμο που ένοιωθα. Το παιδί ήταν μικρό σκέφτηκα. Εκείνοι οι γονείς θα μπορούσαν να το μεταφέρουν στα χέρια τους, θα μπορούσαν να το είχαν βάλει σ' ένα αναπηρικό καροτσάκι, και να το πάνε γρήγορα σ' εκείνο το ασανσέρ. Μέσα στο μυαλό μου άκουγα σαν σε φανταστική αναπαράσταση τη φωνή του γιατρού που μιλούσε στους γονείς του παιδιού και κάθε του λέξη άγγιζε και τη πιο ευαίσθητη χορδή της καρδιάς μου. -Το παιδί πρέπει να μάθει να περπατάει μόνο του. -Όσο μπορεί, κι όσο δύσκολο κι αν του είναι πρέπει να το ενθαρρύνετε να κάνει τα δικά του βήματα. Εξηγήστε του ότι μόνο έτσι θα γίνει καλά! Μόνο έτσι θα γίνει καλά. Εκείνη η ημέρα μου πέρασε μ' όλες αυτές τις σκέψεις και με μια λιωμένη καρδιά. Ευτυχώς είχε ήλιο και φορούσα γυαλιάεκείνη τη μέρα, γιατί καμιάφοράεκείνος ο κόμπος στο λαιμό μου, μου ξέφευγε και ανέβαινε στα μάτια μου και θα φαινόμουν παράξενος να με βλέπει να κλαίω ο κόσμος που περπατούσε γύρω μου. Ήταν η πρώτη μέρα μετάαπό χρόνια που παρόλο που έτρεχα για δουλειές, δεν είχα το παραμικρό άγχος ή ανησυχία μέσα μου. Ένιωθα μια απέραντη γαλήνη και ευγνωμοσύνη με κάθε αναπνοή αέρα που έπαιρνα. Δεν ξέρω αν εκείνο το παιδάκι θα γίνει ποτέ εντελώς καλάόμως σαν γονιός θα του έλεγα συνέχιζε να κάνεις τα βήματα γιατί έτσι θα γίνεις καλά. Κι όσο πιο πολύ προχωράς τόσο πιο εύκολα θα γίνονται τα βήματα και μια μέρα θα μπορείς να τρέχεις και να παίζεις κι εσύ όπως όλα τα άλλα παιδάκια. Όμως κι αν κι αυτό δεν γίνει ποτέ και δεν γίνεις ποτέ όπως όλα τα άλλα παιδάκια, θέλω να ξέρεις ότι εγώ θα είμαι πάντα εδώ για να παίζω μαζί σου και θα είμαι περήφανος για σένα για κάθε μικρό βήμα που κάνεις και νιώθω ευγνωμοσύνη γι' αυτό και για κάθε σου πρόοδο. Και σήμερα εκεί που νόμιζα ότι είχα τελειώσει με όλο αυτό το μάθημα και πήρα ό,τι ήταν να πάρω και το έγραψα για να μου μείνει, να το κρατήσω και ίσως να το μοιραστώ, ήρθε η επόμενη έκπληξη. Ήταν σαν να άκουγα μια μικρή ήσυχη φωνή μέσα μου που έλεγε: «Δεν τα κατάλαβες όλα καλά ακόμα. Έβαλες τον εαυτό σου στη θέση του γονιού και καλάέκανες, τώρα όμως βάλε τον εαυτό σου στη θέση του μικρού παιδιού.» Μου ξαναήρθε εκείνος ο κόμπος στο λαιμό μου. Εγώ ήμουν τώρα εκείνο το παιδάκι που δεν μπορούσε να περπατήσει καλά. Εγώ ήμουν εκείνος που έπρεπε να μάθει να κάνει τα βήματα, τα 12 βήματα για το ασανσέρ. Για το ασανσέρ της ανάρρωσης Θέλω να καταθέσω ότι αισθάνομαι απέραντη ευγνωμοσύνη γιατί εσείς η ομάδα μου των ΑΟ είστε οι γονείς μου και θέλω να σας ευχαριστήσω όλους που μου κρατάτε το χέρι. Γιώργος Μ. Θεσσαλονίκη Ομάδα Αγίου Παντελεήμονα.
ΑΤΤΙΚΗ ΕΡΥΘΡΟΣ 1431 Αγίου Κωνσταντίνου 6 6ος όροφος,γραφείο 13 Δευτέρα & Τετάρτη 19:00-20:30 ENGLISH SPOKEN - GLYFADA (1578) ΑΓΓΛΟΦΩΝΗ ΓΛΥΦΑΔΑΣ Ασκληπιού & Παπανδρέου 62 (Μονοκατοικία) Τρίτη 10:30-12:00 ΧΑΛΑΝΔΡΙ 1754 Εκκλησία Αγ. Γεωργίου Αίθουσα Κατηχητικού Είσοδος από οδό Αγίας Παρασκευής Τρίτη 19:00-20:30 ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ 1762 Πλατεία Μαρκοπούλου - Κτίριο Δημαρχείου Αίθουσα δίπλα στην Υπηρεσία Πυρόσβεσης Τρίτη 18:00-19:30 ΓΛΥΦΑΔΑ 1765 Ασκληπιού & Παπανδρέου 62 (Μονοκατοικία) Δευτέρα 18:30-20:00 Τηλέφωνο Ομάδας 6989 274724 ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 1782 Καβαλλόττι 19,Μακρυγιάννη Ακρόπολη,ΤΚ. 117 42 Τετάρτη 18:00-19:30 ΦΑΛΗΡΟ 1827 Ιερός Ναός Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Σταθμός ΗΣΑΠ Νέου Φαλήρου Πέμπτη 17:30-19:00 ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ 1883 Αγαμέμνονος 20, Ταύρος (Ισόγειο) Σάββατο & Κυριακή 17:00-18:45 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ 1916 Εκκλησία Αγίου Αντωνίου - Κυλικείο ΜΕΤΡΟ - Στάση Άγιος Αντώνιος Πέμπτη 19:00-20:30 ΜΑΡΟΥΣΙ 1918 Περικλέους 22 Πέμπτη 17:00-18:30 ΟΜΑΔΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013 ΑΓΙΟΣ ΣΩΣΤΗΣ (Λεωφόρος Συγγρού) Αίθουσα Κατηχητικού Τρίτη 18:00-19:30 ΝΕΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ 1776 Πρασίνου Λόφου 92, αίθουσα ΚΑΠΗ, Ισόγειο Τετάρτη 18:30-20:00 ΑΙΓΙΝΑ Τηλεφωνική Υποστήριξη COSMOTE 6980 371 689 VODAFONE 6944 530 847 KΟΡΙΝΘΟΣ (ΝέαΟμάδα) Κτίριο Δημαρχείου Αίθουσα Ισογείου Τρίτη 16:30-18:00 ΧΑΛΚΙΔΑ (ΝέαΟμάδα) ΙεράΜητρόπολις Χαλκίδας Οδός Αντωνίου & Νεοφύτου Πνευματικό Κέντρο Αγιος Δημήτριος Ισόγειο,Παρασκευή 18:30-20:00 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Μητροπόλεως 10 Στάση Αλκαζάρ ή Πλ. Ελευθερίας 1818 Δευτέρα 18:00-20:00 3ος όροφος και Δευτέρα 20:30-22:30 4ος όροφος 1797 Τρίτη 19:00-21:00 3ος όροφος 1482 Τετάρτη 18:00-20:00 3ος όροφος 1957 Πνευματικό Κέντρο Αγίου Παντελεήμονα Βότση, Ελευθ. Βενιζέλου 26 & Γωνία Αγ. Παντελεήμονα Πέμπτη 19:00-21:00 Γιώργος 6932 046 371 KATEΡΙΝΗ 1766 Ερυθρός Σταυρός Αγ. Παρασκευής 33 Τετάρτη 18:30-20:30 ΓΡΕΒΕΝΑ 1890 Νομαρχία 3ος όροφος Δευτέρα 18:00-20:00 ΒΥΡΩΝΕΙΑ ΣΕΡΡΩΝ 1893 Τηλεφωνική Υποστήριξη Κωνσταντίνα: τηλ. 6948 138 625 ΝΑΥΠΛΙΟ 1896 Τετάρτη & Κυριακή 17:00-18:30 ΠΑΤΡΑ 1902 Πλατεία Γεωργίου 30, 1ος όρ. Α 6 γραφείο Δευτέρα 17:30-19:30 Πέμπτη 17:30-19:30 Κυριακή 17:30-19:30 (εργαστήρι Βημάτων) ΖΑΚΥΝΘΟΣ 1954 Διονυσίου Ρώμα 1, κτίριο Ξενία, 1ος όροφος Παρασκευή 18:00-19:45 Λιάνα 6980 152 240 ΡΟΔΟΣ 1891 Ερυθρού Σταυρού 3 Στην αυλή του Παλαιού Νοσοκομείου Δευτέρα 18:00-20:00 ΡΟΔΟΣ (ΝέαΟμάδα) Περιοχή Αρχάγγελος Ιερός Ναός Παναγιάς Τετάρτη 18:00-19:45 ΚΕΡΚΥΡΑ 1947 Πνευματικό Κέντρο Αγίας Τριάδος Γαρίτσας 1ος όροφος Τετάρτη 19:00-20:30 Κατερίνα τηλ. 6945 778090 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (ΝέαΟμάδα) Εκκλησία Αγίου Νικολάου Τρίτη 18:30-20:30 ΔΗΜΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΗΜΑΘΙΑΣ (ΝέαΟμάδα) Κοίμηση της Θεοτόκου, Αίθουσα Κατηχητικού Οδός Νικολάου Πλαστήρα 22, ΤΚ 59300 Τρίτη 17:00-19:00 Χρήστος τηλ. 6938 476887 Στοιχεία Επικοινωνίας: Γραμμή Βοήθειας: 210 52 35 243 Site: www.familiesanonymous.org.gr e-mail: info@familiesanonymous.org.gr, fa.greece@yahoo.gr