Πώς τα πέρασες σήμερα; τη ρώτησε και, καθήμενη στο κρεβάτι της, άφησε να γλιστρήσει η σάκα απ την

1 ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ φώναξε σαν παλιομοδίτικος Αμερικάνος σ ζυγος: Honey, I m home!* Έτσι πάντα έκανε η Λίνα εδώ κι ένα χρ νο, κάθε μεσημέρι που γ ριζε απ το σχολείο. Κι ας μη χρειαζ ταν, γιατί η Χ νεϊ η δική της την περίμενε πως και τώρα εκεί στην π ρτα. Μετά, με δυο επιδέξιες κινήσεις και χωρίς να σκ ψει, λευτερώθηκε απ τα μποτάκια της τα οποία δεν έδενε ποτέ και, βάζοντας τις μπουλντ γκ-παντ φλες της, τράβηξε για το δωμάτι της με τη Χ νεϊ να τρέχει ξοπίσω της προσπαθώντας να τσακώσει κάποιο απ τα μακριά αυτιά των σκυλοπαντοφλιών. Πώς τα πέρασες σήμερα; τη ρώτησε και, καθήμενη στο κρεβάτι της, άφησε να γλιστρήσει η σάκα απ την * προφέρεται «X νεϊ, άιμ χ ουμ» και σε ελε θερη απ δοση σημαίνει «Αγάπη μου, ήρθα!» 7

πλάτη της. Σαν να σκυλοβαρέθηκες μου φαίνεται, για να την πέφτεις στα μπουλντ γκ μου Έλα στην αγκαλιά μου να σου δώσω ένα φιλάκι. Η Χ νεϊ ανέβηκε στο κρεβάτι γουργουρίζοντας και κείνη την έσφιξε τρυφερά πάνω της. Τώρα, μέχρι να ρθει ο λατρευτ ς αδερφο λης μου, θα τσεκάρουμε το μέιλ μας, θα σερφάρουμε στο ίντερνετ και θα μπο με και σε κάνα τσατ να πο με καμιά κουβέντα Oκέι; και, με τη γάτα αγκαλιά, πήγε στο καθιστικ, που ήταν το γραφείο της μητέρας της, κάθισε μπροστά στον υπολογιστή και άνοιξε το δικ της ηλεκτρονικ ταχυδρομείο. Oυάου! Τρία ιμέιλ! Μην ενθουσιαζ μαστε μως. Να δο με πρώτα απ ποιους είναι Μπορεί να είναι απλώς διαφημιστικά σκουπίδια Και τέτοια ήταν. Και τα τρία. Η Λίνα τα έσβησε φουρκισμένη και άρχισε την περιδιάβαση στο διαδίκτυο και ξέχασε τι στο σπίτι δε βρήκε πάλι άλλον εκτ ς απ τη γάτα της, τι στο μεσημεριαν τραπέζι θα έτρωγε μ νο με το Μάρκο, τον αδερφ της, και τι η μητέρα της θα γ ριζε απ τη δουλειά αργά το απ γευμα, ενώ την ίδια ώρα ο πατέρας της θα πήγαινε σε άλλη οικογένεια. Λίγο πριν φτάσει σπίτι ο αδερφ ς της, έκλεισε την ηλεκτρονική σ νδεση και κοίταξε το τηλέφωνο δίπλα περιμένοντάς το να χτυπήσει, κάτι που έγινε την ίδια στιγμή. Με φος δικαιωμένης, εκείνη το σήκωσε και είπε: Γεια, μαμά. Και, βέβαια, εκείνη ήταν πως πάντα αυτή την ώρα. Ήθελε να δει αν είχε επιστρέψει απ το σχολείο, αν ήταν καλά, αν είχε κλειδώσει ξανά την π ρτα μπαίνοντας, αν η Χ νεϊ ήταν καλ κορίτσι και Βο ιζες πιο πριν που σε πήρα. Στο ίντερνετ ήσουνα, έτσι; Ναι και δεν έδωσα σε κανέναν τα προσωπικά μου δεδομένα, την πρ λαβε η Λίνα. Να το θυμάσαι αυτ, γλυκιά μου. Καλ το ίντερνετ αλλά επικίνδυνο, αν δεν προσέχεις Τα παμε αυτά, μαμά Καλά. Έχω κοτ πουλο στο φο ρνο. Να το ζεστάνετε Και να φάτε και σαλάτα Είναι πλυμένη και κομμένη στο ψυγείο OK, μαμά Mπάι, μαμά, και έκλεισε το τηλέφωνο. Μισή ώρα περίπου αργ τερα τα δυο αδέρφια έτρωγαν το ζεσταμένο κοτ πουλο χωρίς σαλάτα, γιατί κανείς τους δεν είχε μπει στον κ πο να τη βγάλει απ το ψυγείο, διαβάζοντας παράλληλα ο καθένας τους κι απ ένα περιοδικ. Κάποια στιγμή ο Μάρκος ρώτησε, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του: Πώς πήγε το σχολείο, μικρ ; Παλιά τής άρεσε ταν την έλεγε «μικρ». Και του χαϊδευ ταν κι λας, ίδια η Χ νεϊ κι αυτή. Παλιά μως. ταν ήταν πράγματι «μικρ». Τώρα ήταν κοτζάμ γυναίκα! Δεκατεσσάρων χρονών! Με κλειδί δικ της! Γι αυτ κι απαξίωσε να του απαντήσει. Λοιπ ν; Κατάπιες μαζί με το κοτ πουλο και τη γλώσσα σου; 8 9

Εξυπνάδες ο εξυπνο λης! είπε παρατώντας το περιοδικ της. Κοίτα, την Κυριακή έχει γενέθλια η Κώστια Να τα εκατοστίσει! Έχει πάρτι. Να έχει,τι θέλει. Θα πάμε. Θα ΠΑΣ θες να πεις. Και οι δυο μας θα πάμε. Έτσι πρέπει Γιατί ΠΡΕΠΕΙ; είπε ο Μάρκος χαμηλώνοντας το περιοδικ του τώρα. Επειδή ο μπαμπάς πήγε και παντρε τηκε τη μαμά της, εμείς ΠΡΕΠΕΙ να δώσουμε παρ ν στο πάρτι της; Πάρ το κι αλλιώς: Αν ο μπαμπάς χωρίσει τη μαμά της Tι τον εμποδίζει να χωρίσει άλλη μια φορά; Τώρα που ξέρει πώς γίνεται αυτ Λέω αν χωρίσει τη μαμά της, τι θα είναι τ τε για μας η Κώστια; Τίποτε! Γι αυτ σου λέω. Πάντως, πρέπει να πάμε, επανέλαβε η Λίνα, μη βρίσκοντας κανένα άλλο επιχείρημα. Μας έχει καλέσει Κι εμάς μαζί με λα εκείνα τα φυτά τις φίλες της Θα έχει κι άλλα αγ ρια. Αγοράκια! Πολ κάπως είσαι, αδερφέ μου! ξέσπασε αγανακτισμένη. Απ τ τε που πήγες λ κειο,τι πεις, μικρ! γέλασε εκείνος ανεξίκακα τώρα και σηκώθηκε απ το τραπέζι. Να μαζέψεις το πιάτο σου! Oκέι, μαμ! και το πήγε στο νεροχ τη. Να το βάλεις στο πλυντήριο! πιο επιτακτικά η Λίνα. Oκέι, μαμ! Αφο το ξεπλ νεις! «Και γιατί το βάζουμε τ τε στο πλυντήριο;» είπε απ μέσα του ο Μάρκος και αδιαφ ρησε για το τη την εντολή της αδερφής του. Μετά τράβηξε με το χαρακτηριστικ αργ του βήμα στο δωμάτι του κι έκλεισε πίσω του την π ρτα, πάνω στην οποία ήταν μ νιμα ένα μεγάλο στρογγυλ αυτοκ λλητο που έλεγε: «AΠAΓOPEYETAI H EIΣOΔOΣ». Η Λίνα μάζεψε μουρμουρίζοντας κακ κεφα,τι είχε μείνει στο τραπέζι και μετά κάθισε στην τηλε ραση. Κάθε Παρασκευή τέτοια ώρα επέτρεπε στον εαυτ της να κάνει λίγο ζάπιγκ στις μεσημεριανές «κοινωνικές» εκπομπές. Κυρίως για να είναι κάπως «ενημερωμένη» ταν θα έβλεπε την Κώστια την άλλη μέρα, γιατί κάθε Σάββατο μεσημέρι ο πατέρας τους τους έβγαζε λους έξω για φαγητ αυτο ς μαζί με την καινο ρια οικογένειά του. «Κι εγώ δεν καίγομαι αν θα χαλαστεί ή χι η Κώστια, έτσι και δεν πάμε στο πάρτι της, αλλά δεν μπορο με να μην πάμε» σκεφτ ταν καθώς γ ριζε απ το ένα κανάλι στο άλλο. «Έναν ολ κληρο χρ νο μικρ τερή μου αυτή η Κώστια και είναι πιο απ μένα σε λα! Με τα τρέντι χαμηλοκάβαλα κάπρι της να φαίνεται μπροστά ο αφαλ ς και πίσω ο μα ρος tattoo δράκος της (τι κι αν είναι fake tattoo* και φε γει σιγά σιγά με το πλ σιμο;) με τις χρωματιστές γκέτες στα χέρια τ αυτοκ λλητα στολίδια στα ν χια χεριών και ποδιών Και με το κινητ της (με θήκη * fake tattoo = ψε τικο τατουάζ 10 11

ασορτί κάθε φορά με το ντ σιμ της!) και με τα SMS της συνέχεια Ακ μη και το Σάββατο το μεσημέρι, την ώρα που τρώμε λοι μαζί! Εγώ τίποτε! Κάνει κακ η ακτινοβολία του στα εγκεφαλικά κ τταρα και μπορεί να δημιουργηθο ν στον εγκέφαλο δυσλειτουργίες! λέει η μαμά σαν ποίημα, ταν της ζητάω να πάρω κι εγώ ένα. Θα βάλω χαντς-φρι, βρε μαμά!. Μπα.Τίποτε δεν ακο ει. Μέχρι να γίνω τουλάχιστον δεκάξι. Αυτ το λέει, το ξέρω, γιατί ο Μάρκος, που είναι δεκάξι, πήρε κινητ. Και η μαμά έχει. Και, ταν βγαίνει έξω, ο Μάρκος λέω, του τηλεφωνεί για να είναι σίγουρη τι είναι καλά. Γιατί βγαίνει ο κ ριος Μάρκος. χι σαν εμένα που δεν πάω πουθενά! Να γι αυτ του μυρίζει το πάρτι της Κώστιας! Αυτ ς έχει σίγουρα να πάει κάπου αλλο καλ τερα! Άσε που μας βλέπει μωρά εμάς ο κ ριος Μάρκος». Μπα! Καναλ τσαρκα στις μεσημεριανές; την πείραξε ο Μάρκος, βγαίνοντας για να πάει στην κουζίνα. Έχεις χάσει επεισ δια λη την εβδομάδα, αδερφο λα. Δε φτάνει μια Παρασκευή, για να ενημερωθείς. Πάλι η Κώστια α ριο θα πάρει κεφάλι Δε με νοιάζει! του πέταξε τσαντισμένη. Και δε βλέπω για την Κώστια αλλά για μένα. Να ξέρω τι λένε κι αυτές οι εκπομπές,τι πεις εσ! γέλασε ο Μάρκος κι έβγαλε ένα αναψυκτικ απ το ψυγείο. Ουφ κι εσ! Δε σε αντέχω άλλο! και, κλείνοντας την τηλε ραση, πήγε και κλείστηκε στο δωμάτι της. Ο Μάρκος, περνώντας μπροστά απ την π ρτα της, κοντοστάθηκε λίγο κοιτάζοντας αφηρημένα το δικ της αυτοκ λλητο που ήταν πάνω εκεί: «ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ!». Για μια στιγμή έκανε να μπει μέσα, να πάει κοντά της, να την αγκαλιάσει πως παλιά, να τη γαργαλήσει πως παλιά, να τα πο νε πως παλιά μως μετά άλλαξε γνώμη και πήγε και κλείστηκε κι αυτ ς στο δικ του δωμάτιο. Απ τ τε που είχαν χωρίσει οι γονείς τους, η Λίνα τα έβαζε συνεχώς μαζί του, και το το μ νο και μ νο γιατί ήταν κι αυτ ς «άντρας σαν τον μπαμπά, που πήγε κι αγάπησε άλλη γυναίκα και λοι οι άντρες ίδιοι είσαστε και πάει και τέλειωσε!». Ο Μάρκος ανασήκωσε τους ώμους του και κοίταξε το κινητ του. Είχε μήνυμα απ την Ντίνα, το καινο ριο κορίτσι του. Αργά την άλλη μέρα το απ γευμα η Λίνα, πάνω στο κρεβάτι της με πιτζάμες και τη Χ νεϊ κουλουριασμένη στα π δια της, προσπαθο σε να διαβάσει ένα μυθιστ ρημα. Δεν μπορο σε μως να συγκεντρωθεί. Το μεσημεριαν γε μα με την «άλλη» οικογένεια του πατέρα τους ήταν πως το φανταζ ταν: Σκέτη πλήξη πως κάθε φορά! Και η καινο ρια γυναίκα του να χαμογελάει, πως πάντα, συνέχεια σε λους και πιο πολ στην «παλιά» του. Τι θα θέλατε να φάτε; τους ρώτησε με το που κάθισαν, λες και ήταν εκείνη που τους έκανε το τραπέζι. Έχει ωραία αστακομακαρονάδα! Ε, Νίκο; γ ρισε και κοίταξε τον πατέρα τους. Τη φάγαμε οι δυο μας εδώ προχτές βράδυ, εξήγησε πάντα με χαμ γελο στους υπ λοιπους. Λοιπ ν; 12 13

Ο Μάρκος παράγγειλε αμέσως αστακομακαρονάδα. Πρώτα απ λα, γιατί ήταν δηλωμένος μακαρονάς και, δε τερον, γιατί αυτ ν δεν τον ένοιαζε ποιος του τη σ στηνε. Εγώ θα πάρω ψητ κοτ πουλο χωρίς πατάτες, και πράσινη σαλάτα, είπε σο πιο ανέμελα μπορο σε η Λίνα. Κάνω δίαιτα, συμπλήρωσε με το ίδιο φος. Η Κώστια τ τε απ δίπλα τής έριξε μια γρήγορη εξεταστική ματιά απ πάνω μέχρι κάτω και μετά είπε τάχα προστατευτικά: Καλά κάνεις! Εγώ μως δε χρειάζομαι δίαιτα, κακάρισε τώρα, και λέω να τσακίσω μια αστακομακαρονάδα! Γιαμ! Γιαμ! ΚουκΛίνα, π σες φορές σου έχω πει πως θα γίνουν ψος λα αυτά τα αφρατο λια σου, είπε στη Λίνα ο πατέρας της. Εκείνη τον κοίταξε παγερά. ΚουκΛίνα την έλεγε πάντα, ταν ήθελε είτε να την κανακέψει είτε να τη μαλώσει τρυφερά. Παλιά τής άρεσε αυτ το χαϊδευτικ.της το είχε φτιάξει απ το Λίνα της και την αγάπη της για τις κο κλες. μως τώρα τής φαιν ταν ξένο. Και ειδικά ταν την αποκαλο σε έτσι μπροστά στην καινο ρια γυναίκα του και στην κ ρη της. Παλιά επίσης τον πίστευε ταν της έλεγε να μην ανησυχεί για το βάρος της, γιατί «Θα δεις που θα ρίξεις ψος και θα γίνεις μια χαρά! Έτσι ήμουν κι εγώ στην εφηβεία μου. Και δες με πώς έγινα!». Γιατί ο πατέρας της ήταν πράγματι ψηλ ς και λεπτ ς. Και πίστευε και τη μητέρα της, που της έλεγε τι δεν της είχε μοιάσει, γιατί εκείνη ήταν απ μικρή λεπτή, αλλά απλώς δεν πρ σεξε στις εγκυμοσ νες της και της έμειναν μερικά κιλά. Τώρα δεν πίστευε κανέναν απ τους δ ο! Και πάει και τέλειωσε! Αυτή θα γιν ταν μια νταρντανογυναίκα ψηλή σαν τον πατέρα της και βαριά σαν τη μητέρα της. Και είχε, στο μεταξ, την Κώστια απ δίπλα να την κοιτάζει πως την κοίταξε και να παραγγέλνει με το γνωστ υφάκι της αστακομακαρονάδα και, ώσπου να της τη φέρουν, να μιλάει στο κινητ της ή να στέλνει και να παίρνει μην ματα ή να παίζει κάποιο ηλεκτρονικ παιχνίδι πάνω σ αυτ, λες και ήταν μ νη στο τραπέζι. ταν τους έφεραν το φαγητ, η Κώστια άφησε επιτέλους το κινητ της κι άρχισε να τρώει την αστακομακαρονάδα της αφήνοντας πο και πο επιφωνήματα ακριβώς πως ο Μάρκος. Η Λίνα έκοβε κι έτρωγε με αξιοπρέπεια το κοτ πουλ της, αλλά η σαλάτα τη δυσκ λευε, γιατί τα μαρουλ φυλλα ήταν κάπως χοντροκομμένα και περίσσευαν συνέχεια γ ρω απ τα χείλια της, κάνοντάς τη να νιώθει σαν κάμπια. Θα έρθετε στο πάρτι μου α ριο, έτσι; είπε η Κώστια σε μια στιγμή στο Μάρκο. Μμ, έκανε εκείνος μπουκωμένος. Τέλεια! Θα περάσουμε ζάχαρη! Πάντα έτσι περνάμε! τον διαβεβαίωσε. Ζάχαρη! επανέλαβε στρέφοντας και στη Λίνα. Γιατί, βέβαια, αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαιναν τα δυο αδέρφια σε πάρτι της. Για την ακρίβεια, αυτή θα ήταν η πρώτη πρώτη φορά που θα πήγαιναν στο 14 15

καινο ριο σπίτι του πατέρα τους, που είχε ξαναπαντρευτεί πριν απ τρεις μήνες. «Σιγά μην περάσουμε ζάχαρη α ριο!» σκέφτηκε η Λίνα αναπολώντας τα μεσημεριανά και έσπρωξε ελαφρά με το π δι της την κουλουριασμένη εκεί Χ νεϊ. «Και δεν της είπε ο κ ριος Μάρκος το αν θα πήγαινε. Της πέταξε ένα Μμ και καθάρισε. Κι αυτή η φυτο κλα πήρε το Μμ του για ναι! Σιγά μην πάω εκεί μ νη μου! Μωρέ, χωρίς το Μάρκο εγώ δεν πάω σ αυτ το πάρτι! χι να το παίζει άνετος και μετά να την κάνει κανονικά! Θα έρθει θέλει δε θέλει Και χι τίποτε άλλο, αλλά θα χάσω και το Φέιμ στ ρι ιν κ νσερτ!» Κάθε Κυριακή βράδυ η Λίνα έβλεπε αυτ το ριάλιτι στην τηλε ραση και ταυτιζ ταν με λους εκείνους τους νέους επίδοξους τραγουδιστές. Γιατί είχε κι αυτή μεγάλη τρέλα με το τραγο δι. Βέβαια, του λ γου της δε θα πήγαινε να κλειστεί ποτέ μέσα σε μια τέτοια μουσική «ακαδημία», πως έλεγαν το σπίτι που έμεναν κλεισμένοι συνέχεια αυτοί οι νέοι, και να την παρακολουθο ν ένα σωρ κάμερες και να γίνεται θέαμα ακ μη και ο παραμικρ ς βήχας της. μως, εάν δεν είχε συμβεί αυτ με τους γονείς της, μπορεί και να γιν ταν τραγουδίστρια κάποια μέρα. Απ το δημοτικ έμπαινε πάντα στη χορωδία. Μ νο που ποτέ δεν είχε δεχτεί να κάνει σ λο. Ντρεπ ταν. μως αυτ δε θα συνέβαινε για πάντα. Έτσι; Απ πολ μικρή μάθαινε τραγο δια ε κολα ελληνικά ή ξένα, αλλά μπροστά σε άλλους δεν τολμο σε να τραγουδήσει μ νη της. Έπρεπε να τη συνοδε ει και κάποιος άλλος. Πάντως, το ταλέντο στο τραγο δι το είχε πάρει απ τον πατέρα της, ο οποίος, αν δεν τον είχαν κερδίσει οι επιχειρήσεις του, θα είχε γίνει σίγουρα τραγουδιστής, πως έλεγε πολ συχνά. Και παλιά τραγουδο σαν μαζί, μα, μ λις εκείνος χαμήλωνε τη δική του φωνή, εκείνη σταματο σε αυτ ματα. Έλα, βρε κουκλίνα! Αφο τραγουδάς τ σο ωραία! Άσε με να σ ακο σω! την παρακαλο σε εκείνος. Τσου! έκανε πεισματικά εκείνη. Αφο σ έχω ακο σει να το λες μ νη σου τ σο ωραία! της είπε μια μέρα. Ώστε κρυφακο ς; θ μωσε η Λίνα. Γιατί τραγουδο σε μέσα στο μπάνιο μέχρι τ τε, νομίζοντας τι δεν την άκουγε κανείς. Εκεί, μπροστά στον καθρέφτη και κάνοντας μικρ φωνο το «ακουστικ» του ντους ή την οδοντ βουρτσα ή κάποια χτένα, παρίστανε λες τις μεγάλες εγχώριες και ξένες φίρμες του πενταγράμμου. Μετά μως απ αυτή την κουβέντα φρ ντιζε πια να τραγουδάει μονάχα ταν ήταν σίγουρη τι δεν την άκουγε κανείς. Και τ τε έδινε «ρεσιτάλ» μπροστά στη Χ νεϊ και στις κο κλες της κρατώντας σαν μικρ φωνο τη βο ρτσα των μαλλιών της. Τώρα μως δεν τραγουδο σε η Λίνα. Ο τε σε χορωδία ο τε με παρέα ο τε μ νη της. Μετά το διαζ γιο των γονιών της, παρ λο που είχε πολλές φορές πια το σπίτι λο δικ της και θα μπορο σε, αίφνης, να δώσει «ρεσιτάλ» σε ποιο δωμάτιο ήθελε και σο δυνατά ήθελε, δεν έβγαινε τραγο δι απ το στ μα της. Σαν εκείνα τα ωδικά πουλιά που χάνουν το κελάηδημά τους, ταν τρομάζουν 16 17

Λίνα, τηλέφωνο! ακο στηκε η μητέρα της έξω απ την π ρτα. Παράτησε το βιβλίο στο κρεβάτι και βγήκε απ το δωμάτι της μουρμουρίζοντας: Αν είχα κινητ, θα μιλο σα τώρα απ το δωμάτι μου, πως κάνει ο Μάρκος Δεν μπορώ να έχω λίγη privacy* επιτέλους μέσα σε το το το σπίτι! Εμπρ ς! είπε κακ κεφα σηκώνοντας το ακουστικ και λοξοκοιτάζοντας τη μητέρα της, που είχε σταθεί εκεί κοντά και συμμάζευε κάτι χαρτιά. Ήταν η Ελένη, η κολλητή της. Θα πήγαιναν για φρέντο, λέει, η κοριτσοπαρέα, κι αν ήθελε να περάσουν να την πάρουν... Χμ Δεν ξέρω Έχω να διαβάσω Έλα, βρε Λίνα! την έκοψε η φιλενάδα της ανυπ μονα. Σάββατο είναι! Άσ το καλ τερα Άλλη φορά λο έτσι λες! γκρίνιαξε απ την άλλη άκρη η Ελένη. Αρκετά με το κοκο νιγκ! Ξεκ λλα επιτέλους! Άλλη φορά, επανέλαβε άτονα η Λίνα. Καλάααα. Mπάι. Mπάι, κι έκλεισε το τηλέφωνο. Η Ελένη ήταν, ε; είπε η μητέρα της. Ναι, είπε κοφτά η Λίνα και τράβηξε για το δωμάτι της. Δεν τη βλέπω πια εδώ Απ πέρυσι Η Λίνα δεν άκουσε τα υπ λοιπα. Μπήκε στο δωμά- * ηθελημένη απομ νωση τι της κι έκλεισε την π ρτα πίσω της. Πήγε κατευθείαν στο ράφι με τις κο κλες της και τις κατέβασε λες πάνω στο κρεβάτι της. Τώρα θα παίξουμε τις κουμπάρες! είπε στη Χ νεϊ με φος που δε σήκωνε αντίρρηση. Το ξερε η Λίνα τι ήταν κάπως μεγάλη για να παίζει με τις κο κλες της, αλλά κανείς δεν την είχε ρωτήσει αν ήθελε αυτή να μεγαλώσει. Στην πραγματικ τητα αυτή ήθελε να μικρ νει πάλι. Κι χι πολ. Να, για ένα χρ νο το πολ. Να γυρίσει πίσω, τ τε που οι κο κλες της παραπονο νταν τι τις παραμελο σε, τ τε που η μητέρα της εργαζ ταν μ νο στο σπίτι, τ τε που ο πατέρας της δεν είχε ανοίξει άλλο σπίτι Τ τε που είχε αρχίσει αγγλικά με την Ελένη στο φροντιστήριο της γειτονιάς. Σ εκείνο το φροντιστήριο ήταν που έφτιαξαν την κοριτσοπαρέα τους με την Κορίνα και την Π πη. Η πρώτη έμενε στη διπλανή πολυκατοικία με αυτή της Ελένης και η δε τερη λίγο παρακάτω. Τις ήξεραν και τις δ ο απ το δημοτικ, μ νο που η Κορίνα είχε συνεχίσει σε μουσικ γυμνάσιο, γιατί ήθελε να γίνει πιανίστρια, και η Π πη στο Αρσάκειο. Στα αγγλικά μως είχαν βρεθεί πάλι στην ίδια τάξη και απ τη στιγμή που είχε «δέσει» η κοριτσοπαρέα τους έβγαιναν έξω μαζί ή οργάνωναν «σ ναξη των τεσσάρων» π τε για ολική χαλάουα, π τε για εξωτικές μάσκες ομορφιάς, π τε για τρελά χτενίσματα, π τε για DVD-καταν ξεις Συνήθως στο σπίτι της Ελένης, που δεν υπήρχαν άλλα αδέρφια και είχαν την ησυχία τους. Ποιος έχει ανάγκη την κοριτσοπαρέα και το φρέντο 18 19

τους, ταν έχει λες εσάς εδώ; είπε και έστησε τις κο κλες γ ρω απ τη γάτα. Μην κουνιέσαι, Χ νεϊ! τη μάλωσε. Ένας διακριτικ ς χτ πος στην π ρτα της κι αμέσως μετά η φωνή της μητέρας της: Να μπω, Λίνα; Ένα λεπτ, μαμά! και, φτυαρίζοντας με τα χέρια της λες τις κο κλες, τις στοίβασε πως πως πάλι στο ράφι τους. Έλα! Η μητέρα πρ βαλε το κεφάλι της στην π ρτα. Τι θες να φτιάξω να φάμε για βράδυ;,τι να ναι Οι δυο μας θα είμαστε. Ο Μάρκος τηλεφώνησε τι θα φάει κάτι έξω.,τι θες εσ, μαμά, είπε η Λίνα, ενώ σκεφτ ταν: «Π τε τρώει μαζί μας το Σαββατ βραδο ο Μάρκος;». Να παραγγείλουμε μια πίτσα και να δο με κανένα DVD μαζί; Παχαίνει η πίτσα. Έχεις περιθώρια, χαμογέλασε η μητέρα της. Για σένα το λέω, πέταξε μοχθηρά η Λίνα κι αμέσως μετάνιωσε, αλλά ήταν αργά. Η μητέρα της την κοίταξε για μια στιγμή αμίλητη και μετά είπε: Θ αρχίσω δίαιτα τη Δευτέρα. λο έτσι λες! της ρμησε η Λίνα, θυμωμένη κι λας που είχε νιώσει προηγουμένως τ ψεις. Και το μεσημέρι θα μπορο σες να φας κοτ πουλο πως εγώ κι χι ΑΣΤΑΚΟ- ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ! Τέλος πάντων. Άσε μένα, υπομ νεψε η μητέρα της. Λοιπ ν, να παραγγείλουμε πίτσα; Μια vegetarian* τουλάχιστον Oκέι! κι έκλεισε την π ρτα. Η Λίνα πήρε τη Χ νεϊ αγκαλιά κι άρχισε να τη χαϊδε ει σκεφτική. Απ τ τε που είχε μάθει τι ο πατέρας της αγαπο σε άλλη γυναίκα προσπαθο σε να καταλάβει την αιτία και είχε καταλήξει στο οδυνηρ συμπέρασμα πως,,τι και να έφταιγε, ένα «βαρ» λ γο σ αυτ πρέπει να είχαν και τα παραπανίσια κιλά της μητέρας της. «Και η άλλη γέννησε σαν τη μαμά» είπε απ μέσα της. «Τι κι αν έκανε μ νο ένα; Τι ένα τι δ ο παιδιά; μως αυτή είναι λεπτή σαν μοντέλα. Και ωραία. Και η μαμά είναι ωραία, δε λέω, αλλά χι μοντέλα. Και τη λένε Μαργαρίτα κι χι Σάντρα πως την άλλη. Εγώ της είπα να το αλλάξει σε Μάργκο, που είναι και τρέντι και λα, αλλά δε θέλει. Και η άλλη είναι μουσικ ς παραγωγ ς χι μια απλή κειμενογράφος στις διαφημίσεις σαν τη μαμά! Και ντ νεται σαν μοντέλα! Η άλλη λέω. Με τακο νες, στενά σαν κορσέδες ρο χα, βαμμένη κι απ κομμωτήριο πάντα Κι χι σαν τη μαμά, που δε βάφεται έτσι ποτέ και ντ νεται σαν τον Έμινεμ: Φο τερ με κουκο λα παντελ νια τρία μεγέθη μεγαλ τερα απ το κανονικ με χιλιάδες τσέπες κι λες σχεδ ν πάντα γεμάτες αθλητικά παπο τσια με χοντρές κάλτσες μαλλί αγορίστικο Σαν το Μάρκο! Που κι αυτ ς δε ντ νεται πάντα έτσι. * χορτοφαγική 20 21

Φρίκη εικ να η μαμά! Και μετά λέει σε μένα να προσέχω την εμφάνισή μου! Να δένω τα κορδ νια μου, να χτενίζομαι, να ντ νομαι μορφα Σ μφωνα μως με την ηλικία μου! Να εξηγο μαστε. Η μαμά δεν είναι πως η άλλη, που αφήνει την κ ρη της να φοράει,τι θέλει και που της φέρνει συνέχεια φωτογραφίες με αυτ γραφα λων των σταρ του πενταγράμμου. χι πως με νοιάζουν εμένα λα αυτά Εγώ δεν είμαι σαν την Κώστια, που καίγεται για το τι λένε τα κανάλια και τα κουτσομπολίστικα περιοδικά. Να, γι αυτ και δε θέλω να πάω στο πάρτι της α ριο Και λες οι φίλες της, να δεις, θα είναι σαν αυτή. Φυτο κλες που θα το παίζουν έξυπνες και γκ μενες» 2 ΣΤΟ ΠΑΡΤΙ ΤΟΥΣ ΠΗΓΕ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ. Τους άφησε μπροστά στην πολυκατοικία, αλλά δεν ανέβηκε μαζί τους πάνω, γιατί δεν είχε, λέει, πο να παρκάρει. Να περάσετε καλά! τους είπε κι έφυγε βιαστικά. Έχουμε αργήσει, γκρίνιαξε η Λίνα και έσιαξε λιγάκι το φι γκο στο δώρο που πήγαιναν στην Κώστια. Εξαιτίας σου, βέβαια. Τι κ λλημα, βρε παιδί μου, κι αυτ με το μαλλί σου! Κάθε λίγο και λιγάκι στον καθρέφτη, μπας και σου χει ξεφ γει καμιά τρίχα! Τι ζ ρι τραβάς τώρα εσ ; Δε φτάνει που έρχομαι στο πάρτι Η Λίνα βρήκε στα γρήγορα το κουδο νι του διαμερίσματος που έλεγε «Νίκος Στεφανίδης Σάντρα Οικον μου» και το χτ πησε. Τέταρτος ροφος! ήρθε μετά απ ένα λεπτ μια φωνή απ το θυροτηλέφωνο, ενώ ταυτ χρονα άνοιγε η εξώπορτα της πολυκατοικίας. 22 23

Ο Μάρκος έσπρωξε τη γυάλινη π ρτα και έκανε χώρο να περάσει η αδερφή του. Εξάλλου, τι πειράζει που αργήσαμε; συνέχισε την κουβέντα του, καθώς κατευθ νονταν προς τον ανελκυστήρα. Κανείς μας δεν ήθελε να έρθει, έτσι κι αλλιώς. Απλο στατα, θα έχουμε να μείνουμε λιγ τερη ώρα. Βγαίνοντας στον τέταρτο ροφο, τους υποδέχτηκε δυνατή μουσική και νεανικές φωνές, που ξεχ νονταν απ μία ανοιχτή π ρτα παραδίπλα. Προχώρησαν προς τα κει άλλωστε, δεν υπήρχε άλλη π ρτα σ εκείνον τον ροφο και στάθηκαν δισταχτικά μπροστά της. Να χτυπήσουμε πάλι το κουδο νι; Θ ακο σουν; ρώτησε η Λίνα και δάγκωσε νευρικά το χείλι της, κοιτάζοντας το νεαρ κοσμο μέσα. μως την ίδια στιγμή πρ βαλε πάνω απ το πλήθος το κεφάλι της Σάντρας, η οποία, διασχίζοντάς το αεράτα, έφτασε κοντά τους με το χαρακτηριστικ της πλατ χαμ γελο. Καλώς τα! τους είπε. Περάστε μέσα. Κώστια, τ αδέρφια σου! φώναξε, κι ας έπαιζε η μουσική στη διαπασών. Η Λίνα αντάλλαξε με το Μάρκο μια γρήγορη ματιά που έλεγε: «Απ πο κι ως πο ΑΔΕΡΦΙΑ;». Κώστια! ξαναφώναξε η Σάντρα. Δεν ακο ει, είπε τώρα σ αυτο ς. Ελάτε! Πάμε μαζί, κι αγκαλιάζοντάς τους προστατευτικά το ς παρέσυρε απαλά προς τα μέσα. Ο Μάρκος ένιωσε να κονταίνει απ τομα κάτω απ το μπράτσο της. «Με περνάει ολ κληρο κεφάλι!» είπε απ μέσα του. «Και δεν είμαι κανένας κοντοστο πης! Χτες που μετρήθηκα ήμουν τρεις ολ κληρους π ντους ψηλ τερος! Ένα κι εβδομήντα τρία κι λας!» Η Λίνα απ την άλλη μεριά, σε πολ χαμηλ τερο επίπεδο αυτή, με το δώρο της Κώστιας κολλημένο στο στήθος της, έριχνε κοφτές ματιές αριστερά και δεξιά στα άλλα παιδιά, ενώ σκεφτ ταν πανικ βλητη: «Σαν καρπο ζι μ έχει εδώ, κάτω απ τη μασχάλη της! Και σίγουρα θα φαίνομαι σαν καρπο ζι. Ναι, σαν βαρ ολοστρ γγυλο καρπο ζι!». Η Σάντρα, στο μεταξ, περνο σε ανάμεσα απ τα παιδιά με ευκολία στρουθοκαμήλου και, ταν εντ πισε την κ ρη της, της έγνεψε να έρθει κοντά. Λίγα λεπτά αργ τερα τους είχε «αναλάβει» η Κώστια. Να σας γνωρίσω τ αδέρφια μου, είπε σε δυο κορίτσια, που έτυχε να είναι ακριβώς μπροστά τους. Εκείνες αλληλοκοιτάχτηκαν ξαφνιασμένες, μια κι ήξεραν μέχρι τ τε τι η Λίνα ήταν μοναχοπαίδι. Εξαγχισίας αδέρφια, βεβαίως! συμπλήρωσε αυτή με φος τ τε. Εκείνες την κοίταξαν ερωτηματικά. Είμαστε ΕΞ ΑΓΧΙΣΤΕΙΑΣ αδέρφια, δι ρθωσε διακριτικά ο Μάρκος και, χαμογελώντας πλατιά στο ένα απ τα δ ο κορίτσια, μια ψηλή ξανθιά γαλανομάτα με μίνι, σκέφτηκε: «Να που χρειάζονται τ αρχαία μου». Η ερωτηματική έκφραση μως δεν είχε φ γει απ τα πρ σωπα των δ ο κοριτσιών. Είμαστε αδέρφια απ γάμο, εξήγησε υπομονετικά ο Μάρκος χαμογελώντας πάντα στην ξανθομάλλα. 24 25

Έτσι είναι λα τ αδέρφια, τον αποπήρε εκείνη, σαν να του λεγε «Ε, δεν είμαστε και τ σο βρέφη, καημένε!». Ο Μάρκος σε άλλη περίπτωση θα είχε ήδη βαρεθεί τη συζήτηση, αλλά σε το τη ειδικά συνέχισε: Για να καταλάβετε καλ τερα, εμείς με την Κώστια έχουμε διαφορετικ μπαμπά και διαφορετική μαμά. Κανέναν κοιν γονι. Είμαστε πώς να το πω; γαμήλια αδέρφια. πως λέμε γαμήλια δώρα, γαμήλιο ταξίδι, γαμήλια το ρτα Έτσι. Καταλάβατε τώρα; Τέλεια! Σο περ τέλεια! κακάρισε η Κώστια μέσα στην καλή χαρά και, πιάνοντας αγκαζέ τα δυο «γαμήλια αδέρφια» της, απ κει και πέρα δεν άφησε κανέναν καλεσμένο της που να μην του τα συστήσει έτσι. Κι ενώ η Λίνα σερν ταν κυριολεκτικά και παρακαλο σε απ μέσα της ν ανοίξει η γη και να την καταπιεί κάθε φορά που γίνονταν αυτές οι συστάσεις, ο Μάρκος έδειχνε χι μ νο άνετος αλλά και να διασκεδάζει με το τη την κατάσταση. Τώρα που σας ξέρουν λοι, σας αφήνω, είπε στο τέλος η Κώστια σαν καλή οικοδέσποινα. Μ λις έμειναν μ νοι, η Λίνα τράβηξε το Μάρκο παράμερα και του σφ ριξε στο αυτί: Σε πέντε λεπτά φε γουμε! Βρες μια δικαιολογία! Τι ξενέρα πάρτι, Θεέ μου! Μπα! Μια χαρά είναι! είπε απροσδ κητα εκείνος. Την είδες εκείνη την ξανθιά; Εκείνη την πρώτη πρώτη που γνωρίσαμε Μωρέ, η μία απ τις δ ο που δεν ήξεραν το «εξ αγχιστείας» Η Λίνα κο νησε το κεφάλι της. Πάντα ο ίδιος Μάρκος! Λοιπ ν, δε λες στην Κώστια να μου κάνει κονέ; Και η Ντίνα; του θ μισε. Το κορίτσι σου; Ε, χι και κορίτσι μου η Ντίνα! Ο τε τρεις φορές καλά καλά δεν έχουμε βγει ακ μη Καλάαα. μως, εφ σον αυτή η ξανθιά είναι φίλη της Κώστιας, θα είναι και στην ηλικία της. Μωρ, δηλαδή! Έτσι δε λες εσ τις μικρ τερές σου; Και τι ΜΩΡΟ, μάλιστα! χαμογέλασε πονηρά εκείνος. Είδες τα π δια της; Η αδερφή του απαξίωσε να του απαντήσει. Έλα, βρε Λινάκι. Έπειτα, δεν μπορο με να φ γουμε ακ μη. Θα πρέπει να περιμένουμε να έρθει ο μπαμπάς. Αυτ ς θα μας πάει σπίτι. Το ξέχασες; Λοιπ ν, θα κανονίσεις το κονέ; Η Λίνα αναστέναξε και, μια και δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει σ εκείνο το πάρτι, συμφώνησε να μεσολαβήσει για την ξανθιά. μως, ταν άρχισε να λέει στην Κώστια γι αυτ, εκείνη κο νησε το κεφάλι της. Να του πεις να μην κάνει κατάσταση με την Τάνια. Είναι η πιο χου του σχολείου Που σήμαινε τι η Τάνια, η ξανθιά που είχε βάλει στο μάτι ο αδερφ ς της, ήταν πολ δ σκολη κι εκλεκτική. Και ο αδερφ ς μου, δηλαδή, τι είναι; προσβλήθηκε για λογαριασμ του Μάρκου η Λίνα. Που πάει και λ κειο! Και τ τε έμαθε τι η Τάνια ήταν οικονομική μετανάστρια απ την Ουκρανία, τι είχε έρθει στην Ελλάδα 26 27

πριν απ έξι χρ νια, τι είχε χάσει ένα χρ νο στην αρχή, γιατί τα ελληνικά της τ τε δεν ήταν ακ μη καλά και τι ενδιαφερ ταν μ νο για τα μαθήματά της. Μεγάλη σπασίκλα σο λέω! Το θέμα «αγ ρια» δεν παίζει για την Τάνια! Οπ τε, σο και να τη μελώνει ο αδερφο λης μας, εκείνη ΔΕΝ! Η Λίνα, καταπίνοντας το «αδερφο λης μας», μετέφερε τις σχετικές πληροφορίες στο Μάρκο, ο οποίος μως είχε ήδη αρχίσει να βομβαρδίζει την Τάνια με καυτές ματιές. Εγώ θα της την πέσω κανονικά και βλέπουμε! είπε, χωρίς να πτοηθεί καθ λου, και τράβηξε κατά κει με αργ σίγουρο βηματισμ. Η Λίνα, μένοντας πάλι μ νη, αποτραβήχτηκε σιγά σιγά στο χολ, να είναι κοντά στην π ρτα, ταν θα ερχ ταν η ώρα να φ γουν. Εκτ ς απ την Κώστια, δεν ήξερε άλλο παιδί εκεί πέρα. Μπορεί να είχε συστηθεί σε λους ως «γαμήλια αδερφή» της οικοδέσποινας, αλλά καμία άλλη κουβέντα δεν είχε ανταλλάξει με κάποιον. Θα μπορο σε να είχε φέρει μαζί της την Ελένη, αλλά το το το πάρτι δεν το θεώρησε διασκέδαση παρά μια απλή οικογενειακή υποχρέωση. Σκέτη αγγαρεία, για την ακρίβεια. μως μετάνιωνε τώρα. Εφ σον ήταν κολλητή της, θα έπρεπε να την έχει πάρει έστω για συμπαράσταση, σκέφτηκε. Με την Ελένη ήταν φίλες απ το νηπιαγωγείο. Απ την πρώτη ημέρα. Μ λις έφυγαν οι μαμάδες τους απ κει, έκλαψαν και οι δ ο το ίδιο σπαραχτικά, ώσπου βρήκαν η μία την άλλη. Πιάστηκαν απ το χέρι κι απ τ τε αντιμετώπιζαν μαζί κάθε καινο ριο και άγνωστο. Μαζί και στο δημοτικ, μαζί στα μαθήματα, μαζί στα διαγωνίσματα, μαζί στη χορωδία, μαζί στην πρώτη τους περίοδο, μαζί στο γυμνάσιο Πάντα μαζί. Απλώς απ κάποια στιγμή και μετά πιάνονταν αγκαζέ και χι απ το χέρι. μως τώρα αυτ το αγκαζέ σαν να είχε χαλαρώσει. Εκείνο το καινο ριο και άγνωστο που είχε συμβεί στη Λίνα δε γιν ταν να το μοιραστεί με τη φιλενάδα της. Εκείνης ο πατέρας δεν είχε ερωτευτεί άλλη γυναίκα. Τι μπορο σε να καταλάβει απ το δράμα της; Μάλιστα, στην αρχή, ταν έλπιζε ακ μη τι ο πατέρας της θα γ ριζε πάλι στη μητέρα της, της το είχε κρ ψει, γι αυτ δεν την καλο σε σπίτι της για διάβασμα ή για πνο. Μετά, ταν ο πατέρας της χι μ νο δε γ ρισε αλλά πήρε και διαζ γιο αστραπή, «κοινή συναινέσει», της το ξεφο ρνισε το νέο. Ψυχρά και χωρίς να δεχτεί να το συζητήσουν. Και την άλλη μέρα έφυγε πως κάθε χρ νο με τον αδερφ της για τα Χανιά να περάσουν το καλοκαίρι με τους παππο δες τους, τους γονείς της μητέρας τους χωρίς εκείνη μως, πως γιν ταν μέχρι τ τε, γιατί είχε ήδη αρχίσει να εργάζεται στη διαφημιστική εταιρεία. Και, βέβαια, ο τε ο πατέρας τους πήγε τον Α γουστο εκεί, πως τις άλλες χρονιές, να περάσουν μαζί τις διακοπές. Μάλιστα, το Σεπτέμβρη εκείνος πήγε και παντρε τηκε ξανά! Κι αυτ το είπε η Λίνα στην Ελένη, ταν άνοιξαν τα σχολεία. Το ίδιο ψυχρά, πως και για το διαζ γιο. Και πάλι χωρίς να δεχτεί να το συζητήσουν. Και κλείστηκε ακ μη πιο πολ στον εαυτ της. Κάθονταν, βέβαια, πάντα στο 28 29

ίδιο θρανίο, έκαναν στα διαλείμματα παρέα, αγγλικά στο ίδιο φροντιστήριο δ ο φορές την εβδομάδα, αλλά μέχρι εκεί. Καμία επαφή έξω απ το σχολείο ή το φροντιστήριο αγγλικών πια. Ο τε με αυτή ο τε με την κοριτσοπαρέα. Η Λίνα πάντα είχε είτε διάβασμα που έπρεπε να το κάνει μ νη της είτε βαρεμάρα είτε το το είτε τ άλλο. Προτιμο σε να μένει σπίτι να παίζει με τη Χ νεϊ ή με τις κο κλες της ή να μπαίνει σε κάποιο δωμάτιο συζήτησης στο διαδίκτυο, ταν έλειπε η μητέρα της. Την είχε κατηγορήσει τη μητέρα της η Λίνα που είχε συμφωνήσει τ σο ε κολα να δώσει διαζ γιο στον πατέρα της. «ταν ο άντρας θέλει να φ γει, δεν ωφελεί να τον κρατάς με το ζ ρι» της είχε πει εκείνη. μως η Λίνα πίστευε τι η μητέρα της δεν είχε προσπαθήσει σο έπρεπε για να σώσει το γάμο της. Για τα παιδιά της τουλάχιστο. Αντίθετα, έφτασε στο σημείο να του ευχηθεί ακ μη και «Καλά στέφανα!», ταν ήρθε και τους ανακοίνωσε τι θα παντρευ ταν την «άλλη». Άσχετα αν αυτ ς ο γάμος δεν είχε τελικά καθ λου στέφανα, γιατί έγινε στο δημαρχείο. χι, δεν τα καταλάβαινε η Λίνα αυτά τα «σ γχρονα και πολιτισμένα». Εκείνη θα προτιμο σε τα παλιά τα παραδοσιακά, που δεν υπήρχαν «γαμήλια» αδέρφια. Το πολ πολ να είχες μια μητριά ή έναν πατρι «Κι αυτ ς ο μπαμπάς δε λέει να έρθει, να σβήσει κι η Κώστια τα κεριά και να ξεμπερδέψουμε κι εμείς και να φ γουμε απ δω πέρα» γκρίνιαξε νοερά η Λίνα. «Έχουμε και σχολείο α ριο». ΚουκΛίνα! ήρθε κατά φωνή κι ο πατέρας της. Σς! τον μάλωσε. Μη σ ακο σει κανείς εδώ μέσα πως με λες έτσι. Μου φτάνει που με έχουν φτ σει λοι τους σαν Λίνα Ποιος σ έφτυσε; Άσ το καλ τερα. Άργησες! τον ξαναμάλωσε. Δουλειές. Έλα, πάμε στους άλλους, και, αγκαλιάζοντάς τη, την παρέσυρε τρυφερά προς τα μέσα. Και δεν ένιωσε η Λίνα σαν καρπο ζι κάτω απ το δικ του μπράτσο. Κι ας ήταν ακ μη πιο ψηλ ς απ την καινο ρια γυναίκα του. Αντίθετα, της άρεσε κουρνιασμένη εκεί απ κάτω. Κι ας του το τίναξε κάνα δυο φορές, γιατί τάχα τη βάραινε. Της άρεσε που λοι γ ριζαν τώρα και τους κοίταζαν. Γιατί ο πατέρας της ήταν ο πιο ωραίος απ λους εκεί μέσα! Ο πατέρας της ήταν ο πιο ωραίος άντρας του κ σμου! Nτάντι! φώναξε η Κώστια βλέποντάς τους κι έτρεξε και τον αγκάλιασε, χωρίς να νοιαστεί αν απ την άκρη περίσσευε η Λίνα. «Άκουσα καλά;» είπε εκείνη στον εαυτ της αναστατωμένη, ενώ γλιστρο σε διακριτικά μακριά απ το αγκάλιασμα. «Είπε τον μπαμπά μου μπαμπάκα!!!; Άκουσα καλά; Nτάντι το δικ μου μπαμπά; Το δικ μου μπαμπά μπαμπάκα ; Nτάντι;!!!» Και συνέχισε να μιλάει στον εαυτ της και την ώρα που λοι πια τραγουδο σαν το «Να ζήσεις, Κώστια, και χρ νια πολλά»: «Δηλαδή, πρώτα έρχεται η μαμά της και μας παίρνει τον μπαμπά απ τη δική μας μαμά για να τον κάνει δικ της άντρα, και μετά έρχεται αυτή και μας παίρνει τον μπαμπά απ 30 31

εμάς για να τον κάνει δικ της μπαμπά; Δεν πάμε καλά! Δεν πάμε καθ λου καλά! Επειδή ο δικ ς της μπαμπάς πήγε και πέθανε, θα πάρει το δικ μας τώρα;». Γι αυτ, ταν έσβησε η Κώστια τα κεριά κι έβαλαν μουσική να χορέψουν για το καλ, η Λίνα βιάστηκε να πει: Χορε ουμε, μπαμπά; κι ας είχαν σταματήσει να χορε ουν μαζί εδώ και ένα χρ νο τώρα. Παλιά χ ρευαν πολ στο σπίτι. Ο πατέρας της ήταν μεγάλος χορευταράς. Και είχε μια μεγάλη συλλογή απ δίσκους, κασέτες και σιντί. Κι ήταν αυτ ς που έβαζε μουσική και τους σήκωνε κάθε τ σο να χορέψουν. Πρώτη και καλ τερη τη μητέρα τους. Τ τε, μάλιστα, έσβηνε τα μεγάλα φώτα στο καθιστικ κι άφηνε το πορτατίφ του γραφείου της μονάχα αναμμένο. Και χ ρευαν το τραγο δι «τους», το οποίο της το τραγουδο σε κι λας σιγανά στο αυτί. Και η Λίνα με το Μάρκο κοιτο σαν απ την άκρη και κρυφογελο σαν. Μετά άναβαν ξανά τα φώτα και χ ρευαν λοι. Η μητέρα με το Μάρκο κι ο πατέρας με τη Λίνα. Ο Μάρκος πατώντας στα π δια της μητέρας και η Λίνα αγκαλιά, ψηλά πάνω στο στήθος του πατέρα. Μετά κατέβηκε κι αυτή στα π δια του ταν ο Μάρκος δεν πατο σε πια της μητέρας και συνέχισε έτσι. Δεν έλεγε να κατέβει απ τα π δια του πατέρα της. Της άρεσε να χορε ει πάντα πατώντας πάνω στα δικά του, μέχρι που σταμάτησαν οι χοροί στο σπίτι. Έλα! είπε ο πατέρας της περιμένοντάς τη ν ανεβεί πάνω στα π δια του. Εκείνη στάθηκε σοβαρή απέναντί του και πρ τεινε τα χέρια της κανονικά, πως σε κάθε καβαλιέρο. Πρώτον, γιατί εκείνη η ωραία εποχή που χ ρευε πατώντας πάνω στα π δια του είχε φ γει ανεπιστρεπτί εξαιτίας του. Δε τερον, ακ μη κι αν δεν είχε φ γει (εκείνη η εποχή ή εκείνος, το ίδιο έκανε), πάλι εδώ μπροστά σε τ σα παιδιά η Λίνα δε θα τολμο σε ποτέ να χορέψει έτσι, σαν μωρ, με τον πατέρα της Άσε που τώρα ήθελε να χορέψει μαζί του μ νο και μ νο για να δείξει στην Κώστια τι, σα ντάντι και αν έλεγε στον πατέρα της, δε θα τον έκανε δικ της. Oκέι! χαμογέλασε εκείνος κι άρχισαν να χορε ουν. Κι έτσι που χ ρευε μαζί του, η Λίνα ένιωσε να ψηλώνει, να λεπταίνει, να ομορφαίνει πιο πολ κι απ την Κώστια! Γιατί η Κώστια, στο κάτω κάτω, δεν είχε μπαμπά σαν το δικ της γιατί η Κώστια δεν είχε στην ουσία κανέναν μπαμπά! Να ξέρετε τι μου δώσατε μεγάλη χαρά που ήρθατε στο πάρτι της Κώστιας σήμερα, είπε ο πατέρας τους, καθώς τους πήγαινε σπίτι με το τζιπάκι του. Μμ, έκανε ο Μάρκος απ τη θέση του συνοδηγο. Μμ, έκανε και η Λίνα απ πίσω. Περάσατε καλά; Μμ, και οι δυο τους ταυτ χρονα τώρα. Κατάλαβα! κι έβαλε μουσική, η οποία ήταν και η μ νη πια που ακουγ ταν μέσα στο αυτοκίνητο σ λη τη διαδρομή μετά. ταν έφτασαν σπίτι, τους είπε λίγο αμή- 32 33

χανα: Καλ τερα να μην ανέβω μαζί σας Είναι και αργο τσικα «Πες καλ τερα τι βιάζεσαι να γυρίσεις στην καινο ρια γυναίκα σου και στην κ ρη της!» είπε απ μέσα της η Λίνα και μετά φωναχτά: Oκέι. Καλην χτα! Φιλάκι; παρακάλεσε εκείνος. Του το έδωσε χωρίς αγκαλιές και τέτοια, πως παλιά κι έτρεξε γρήγορα στην εξώθυρα. Ο Μάρκος το έδωσε μονάχα το χέρι του. Αυτ ς είχε κ ψει τα φιλιά με τον πατέρα του πολ πριν απ το διαζ γιο απ τ τε που έγινε δώδεκα χρονών και «οι άντρες δεν έχουν πολλά ματς μουτς μεταξ τους». 34