ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΣΤΑΓΟΝΕΣ Η Λιλή και η Μπρίκνεη δυο σταγόνες που ζούσαν σ έναν νερόμυλο στην Έδεσσα ξεκίνησαν μια μέρα για να πάνε στο σχολείο. Καθώς προχωρούσαν, βρήκαν και τρεις φίλους τους: τον Τζο, τον Κάρολο και τον Μπράντον. Μέτα από λίγο, ξαφνικά συνάντησαν κάποιους ανθρώπους που πέταγαν πετραδάκια στο νερό. Όταν έφτασαν στο σχολείο ρώτησαν την κυρία: ΠΑΙΔΙΑ: Κυρία, κυρία είδαμε κάτι μεγάλα πλάσματα που κινούνταν. Τι ακριβώς ήταν; ΚΥΡΙΑ: Παιδιά αυτοί ήταν άνθρωποι, κάποιοι είναι καλοί, αλλά και κάποιοι κακοί. ΠΑΙΔΙΑ: Και τι ακριβώς κάνουν οι καλοί και τι οι κακοί; ΚΥΡΙΑ: Οι κακοί ρυπαίνουν το ποταμάκι μας και οι καλοί μας καθαρίζουν το νερό. ΠΑΙΔΙΑ: Ωραία, σας ευχαριστούμε κυρία. Τώρα, όταν δεν θα έχουμε σχολείο θα μπορούμε να τους παρακολουθούμε. ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ (το κουδούνι) ΚΥΡΙΑ: Φεύγουμε, καλό μεσημέρι! ΜΑΜΑ: Πώς τα περάσατε; Σήμερα τι μάθατε στο σχολείο; ΠΑΙΔΙΑ: Τι να σου πούμε μαμά; Μάθαμε για τους ανθρώπους, για τους καλούς και τους κακούς. ΜΑΜΑ: Αααα, τι ωραία, τώρα ελάτε να φάμε μουσακά. ΠΑΙΔΙΑ: Τελικά, πάλι καλά που είμαστε σταγόνες και όχι άνθρωποι και είμαστε όλες καλές!!! Κωνσταντίνα Κοσύφη
Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΤΩΝ ΨΑΡΙΩΝ Ήταν κάποτε δυο αδέρφια ψάρια που ζούσαν στο βυθό. Ο Μέμο και ο Πέπο. Στο βυθό υπήρχαν διάφορες πολύχρωμες πέτρες, καταπράσινα φύκια και όμορφα ψάρια. Μια μέρα που η θάλασσα είχε κύματα, έφτασαν στο βυθό κάποια συγκλονιστικά νέα. Ο αιώνιος εχθρός τους, ο Μπουρμπουλήθρας ο καρχαρίας απήγαγε την βασίλισσα των ψαριών. Τα δύο αδέρφια μόλις άκουσαν τα άσχημα νέα, ήθελαν να βοηθήσουν την βασίλισσα. Ο δρόμος τους ήταν πολύ δύσκολος. Κατά την διάρκεια του δύσβατου ταξιδιού τους ήρθαν αντιμέτωποι με πολλούς καρχαρίες που ήταν τα τσιράκια του Μπουρμπουλήθρα που είχαν πάρει εντολή από τον αρχηγό τους να τους καθυστερήσουν. Όταν τους εντόπισαν, έτρεξαν να κρυφτούν πίσω από ένα βράχο. Μόλις τα τσιράκια έφυγαν τα δύο αδέρφια βγήκαν από την κρυψώνα τους και τους ακολούθησαν. Όταν έφτασαν στο καταφύγιο μπήκαν μέσα, βάλθηκαν να ψάχνουν τη βασίλισσα. Μετά από πολύ ψάξιμο κατάφεραν να βρουν την βασίλισσα και την επέστρεψαν στο βασίλειό της. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! «Χιονάνθρωποι»
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ Ήταν κάποτε τρία αδέρφια σταγόνες, η Θάλασσα, η Λίμνη και το Ποτάμι. Μια μέρα μάλωσαν και χωρίστηκαν. Μετά από λίγες μέρες όμως μετάνιωσαν για αυτό που έκαναν αλλά ήταν πια αργά να πουν ο ένας στον άλλον συγγνώμη. Στεναχωρήθηκαν και άρχισαν να κλαίνε. Απ τα δάκρια τους δημιουργήθηκε η θάλασσα, η λίμνη και το ποτάμι. Ο ήλιος βλέποντας τους να κλαίνε, συγκινημένος από την αγάπη τους ήρθε και τους μίλησε και τους είπε: «Αγαπημένες μου σταγόνες, μην κλαίτε γιατί έχω ένα πολύ ωραίο σχέδιο για να ξανασυναντηθείτε». Ο ήλιος τους είπε το σχέδιο του, το οποίο δεν ήταν άλλο από τον κύκλο του νερού. Τα τρία αδέρφια συμφώνησαν και ανακουφισμένα ανυπομονούσαν να συναντηθούν. Από τότε οι σταγόνες Θάλασσα, Λίμνη και Ποτάμι συναντιόντουσαν κάθε φορά που ο ήλιος δημιουργούσε υδρατμούς και τα τρία αδερφάκια ταξίδευαν στα σύννεφα. Οι σταγόνες ήταν πολύ χαρούμενες που ήταν και πάλι μαζί. Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που τα σύννεφα γίνονται βροχή, οι μικρές σταγόνες ξανασυναντιόνται, αλλά η φύση τους χάρισε ένα ακόμη δώρο στη καθεμία: Η Θάλασσα απέκτησε το δικό της χώρο με αλμυρά νερά και πλούσια πανίδα και χλωρίδα, η λίμνη με τα γλυκά νερά της και τον πλούσιο βιότοπο και το Ποτάμι που τα νερά του ταξιδεύουν διαρκώς και ξανασυναντάει τις αδερφές του, αλλά και που ξεδιψάει τους περαστικούς. Έτσι και οι τρεις ζουν αρμονικά και ευτυχισμένες. Λαμπρίνα Πλατσατούρα Κατερίνα Πολυκανδριώτη
ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ Μια φορά κι έναν καιρό, σ ένα τόπο μακρινό ψηλά στον ουρανό, ζούσαν σ ένα σύννεφο τέσσερις σταγόνες αδελφές. Ήταν πολύ ευτυχισμένες που ζούσαν μαζί και ήταν αγαπημένες μεταξύ τους. Μια μέρα που φύσαγε πολύ οι τέσσερις σταγόνες πήγαν σε τέσσερα διαφορετικά σύννεφα. Οι σταγόνες ήταν πολύ στεναχωρημένες και επειδή έκλαιγαν ο κόσμος από κάτω είχε πλημμυρίσει και δεν μπορούσε να ζήσει. Τα αυτοκίνητα επέπλεαν, οι δρόμοι άνοιγαν και ήταν σαν θάλασσα. Κάποια στιγμή έρχεται ο ήλιος και λέει στις σταγόνες: - Μην κλαίτε μια λύση θα βρεθεί. Α, το βρήκα θα φέρω τον άνεμο για να σας φέρει πάλι στο ίδιο σύννεφο. Τότε ο ήλιος φώναξε τον άνεμο και πήγε στις σταγόνες. Τις πήγε πάλι στο ίδιο σύννεφο και ήταν πολύ χαρούμενες, τόσο χαρούμενες που ο κόσμος είχε ξηρασία. Όλα ήταν στεγνά. Οι θάλασσες είχαν απορροφηθεί και τα ψάρια πέθαιναν, δεν μπορούσαν να ζήσουν. Όμως οι σταγόνες ήταν χαρούμενες και ευτυχισμένες. Ξανά πηγαίνει ο ήλιος και τους λέει: - Σταγόνες δεν μπορείτε να είστε μαζί αλλά έχω μια άλλη ιδέα. Ο άνεμος να σας χωρίσει σε δυο διαφορετικά σύννεφα και να είναι δυο στο ένα, δυο στο άλλο. Ήρθε ο άνεμος και τις βάζει σε δυο σύννεφα. Από τότε ζούσαν υπέροχα γιατί οι σταγόνες ήταν και λυπημένες αλλά και χαρούμενες. Άννα Λουτσέτη Ελευθερία Τσόκα
«ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ» Ήταν κάποτε σε μία λίμνη τέσσερεις σταγόνες που δεν ήθελαν να χωριστούν ποτέ. Ήταν φίλες και πολύ αγαπημένες. Ήθελαν μάλιστα να κάνουν τον κύκλο του νερού μαζί. Δεν πέρασε πολύ καιρός και οι φίλες ξεκίνησαν το ταξίδι τους. Άρχισαν την περιπέτεια τους πηγαίνοντας σ ένα μέρος της λίμνης που είχε πολύ λιακάδα για να εξατμιστούν. Σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται πιο ελαφριές και να δημιουργούν ένα συννεφάκι που ανέβαινε προς τον ουρανό. Μέσα στο συννεφάκι τους ήρθαν και άλλες σταγόνες και η παρέα τους έγινε ακόμα πιο μεγάλη. Πέρασαν ώρες πολλές εκεί συζητώντας και παίζοντας διάφορα παιχνίδια που μόνο οι σταγόνες ξέρουν. Όμως στη γη υπήρχε ξηρασία και όσο χαρούμενες και ξέγνοιαστες και αν ήταν αυτό τις στεναχωρούσε. Ευτυχώς δεν πέρασε χρόνος πολύς που το συννεφάκι τους συγκρούστηκε με ένα άλλο συννεφάκι και τότε εκατομμύρια σταγόνες έπεσαν απαλά πάνω στην απότιστη γη και τα μαραζωμένα λουλούδια. Σιγά σιγά τα λουλούδια άρχισαν να ποτίζονται και να ανασηκώνονται προς τον ουρανό. Τότε ήταν που οι άνθρωποι κατάλαβαν την σημασία του νερού για την ζωή. Καλτσουκαλάς Γιάννης Γκίκας Βασίλης
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Ήταν καλοκαίρι. Έκανε πολύ ζέστη και η παραλία ήταν γεμάτη από κόσμο. Κάποιοι κολυμπούσαν, άλλοι έκαναν βουτιές από μία βάρκα, και τα παιδιά έπαιζαν στην άμμο. Τρεις σταγόνες από τις βουτιές των ανθρώπων κουράστηκαν να πηδούν εδώ και εκεί, και αποφάσισαν να φύγουν από την παραλία. Στη διάρκεια του ταξιδιού οι τρεις σταγόνες αντιμετώπισαν πολλούς κινδύνους. Τα άγρια και διψασμένα ψάρια, οι δύτες και τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια έκαναν το ταξίδι τους δύσκολο. Όταν πλησίασαν σε μία παραλία, παρατήρησαν ότι είχε πολλά βότσαλα και αρκετούς αστερίες, ενώ δεν είχε καθόλου ανθρώπους. Οι τρεις σταγόνες χάρηκαν πολύ, και αποφάσισαν να φτιάξουν ένα σπίτι από βότσαλα. Το σπίτι έγινε πολύ ωραίο και έκαναν φιλίες με άλλες σταγόνες και με ψάρια. Ο καιρός περνούσε όμορφα, ώσπου μια ημέρα γίνεται ένας μεγάλος σεισμός. Το σπίτι τους καταστράφηκε και αναγκάστηκαν να φύγουν από την παραλία. Ταξίδευαν για πολύ καιρό μέσα στη θάλασσα. Μία ημέρα αποφασίζουν να επιστρέψουν στην παραλία που άφησαν. Κατάλαβαν ότι εκείνη η παραλία ήταν η καλύτερη που είχαν γνωρίσει. Έκτισαν πάλι το σπίτι τους, ο καιρός περνούσε ωραία μαζί με τους φίλους τους και δεν την εγκατέλειψαν ποτέ. Σπύρος Παληβογιάννης