Π.Τ. Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α Από το πρακτικό της 17/26.07.16 τακτικής συνεδρίασης της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου Καλαμαριάς. Αριθ. Απόφασης 147/2016 Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η Εξέταση των με αριθμ. πρωτ. 6499/26.2.2016 και 19294/7.6.2016 καταγγελιών της κας Ιωάννας Παντελιάδου. Καλαμαριά, 26.07.2016, ημέρα Τρίτη και ώρα 13:00 στο Δημοτικό Κατάστημα επί της οδού Μεταμορφώσεως 9, στο Γραφείο του Αντιδημάρχου Τεχνικής Υπηρεσίας, συνήλθε στην 17 η τακτική συνεδρίαση η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής Καλαμαριάς, ύστερα από την με αριθ. πρωτ. 24952/20.07.2016 έγγραφη πρόσκληση του Προέδρου κ. Παναγιώτη Θεοδοσιάδη η οποία επιδόθηκε σε καθέναν από τους Συμβούλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 75 του Ν. 3852/2010. Αφού διαπιστώθηκε ότι υπάρχει η νόμιμη απαρτία, δεδομένου ότι από τα εννέα (9) μέλη παραβρέθηκαν τα εννέα (9), δηλαδή: Π Α Ρ Ο Ν Τ Ε Σ 1. Θεοδοσιάδης Παναγιώτης 2. Δαρδαμανέλης Ιωάννης 3. Καριπίδης Φίλιππος 4. Καϊμακτσίδης Ιωάννης 5. Ντιντή Λεμονιά 6. Παπουτσίδης Θεόδωρος 7. Παυλίδου Βασιλειάδου Μαρία 8. Πενόπουλος Ιωάννης Α Π Ο Ν Τ Ε Σ 1. Γεωργιάδης Σωτήριος Άρχισε η συνεδρίαση με την Προεδρία του Προέδρου της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής κ. Παναγιώτη Θεοδοσιάδη. Ο Πρόεδρος αφού εισηγήθηκε το 1 ο θέμα της ημερήσιας διάταξης έθεσε υπόψη της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής την με αριθμ. πρωτ: 22622/01.07.2016 εισήγηση της Αντιδημάρχου κας Αικ. Τσαπικίδου, η οποία έχει ως εξής: Σας διαβιβάζουμε τις υπ αριθμ. πρωτ. 6499/26-02-2016 και 19294/07-06-2016 αιτήσειςκαταγγελίες της κ. Παντελιάδου καθώς και την υπ` αρ. πρωτ. 22621/01-07-2016 γνωμοδότηση του νομικού συμβούλου του Δήμου Καλαμαριάς κ. Μητρούδη Γεωργίου και παρακαλούμε για τη λήψη σχετικής απόφασης. ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ Έλαβα υπόψη: 1.Τις α)υπ αριθμ.πρωτ.6499/26.2.2016 και β)19294/7.6.2016 καταγγελίες. 2.Την υπ αριθμ.867/13.1.2015 άδεια λειτουργίας καταστήματος. 3.Τις από 11.10.2014 και 16.10.2014 υπεύθυνες δηλώσεις. 4.Το από 13.10.1982 σχέδιο Κανονισμού της συμ/φου θεσ/νίκης Δανάης Δημητριάδου Καυκοπούλου. 5.Το υπ αριθμ.πρωτ. 21301/22.6.2016 σημείωμα παροχής εξηγήσεων του κ. Μιλτιάδη Δαμουλά,με τα συνημμένα έγγραφα. 1
6.Το υπ αριθμ.πρωτ. 21998/22.6.20165 σημείωμα παροχής εξηγήσεων της κας Μαργαρίτας Βουγιουκλή, με τα συνημμένα έγγραφα. Α.Σύντομο ιστορικό. Την 13.1.2015 εκδόθηκε η υπ αρ.867/2015 άδεια λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος,επ ονόματι του κ.μιλτιάδη Δαμουλά,με το διακριτικό τίτλο «ΜΕΘΕΞΙΣ», σε ισόγειο κατάστημα στην οικοδομή της οδού Κερασούντος 2 στην Καλαμαριά. Μεταξύ των δικαιολογητικών που προσκομίσθηκαν ήταν και δύο υπεύθυνες δηλώσεις(από 11.10.2014 και από 16.10.2014) της κας Μαργαρίτας Βουγιουκλή του Λεοντίου,διαχειρίστριας της οικοδομής στην οδό Κερασούντος 2 και ιδοκτήτριας του καταστήματος. Το περιεχόμενο των υπευθύνων δηλώσεων αφορούσε στη συναίνεση όλων των συνιδιοκτητών της οικοδομής: α)για τη λειτουργία σε ισόγειο κατάστημα αυτής επιχείρησης υγειονομικού ενδιαφέροντος του δευτέρου και β)για τη χρήση του προκηπίου της οικοδομής για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων από την εν λόγω επιχείρηση και γ) στην μη ύπαρξη Κανονισμού. Σύμφωνα με τις ανωτέρω καταγγελίες,μεταξύ άλλων,καταγγέλθηκε ότι το περιεχόμενο των υπευθύνων δηλώσεων της κας Μαργαρίτας Βουγιουκλή είναι ψευδές διότι α)υφίσταται κανονισμός διοικήσεως πολυκατοικία και β)ουδέποτε δόθηκε προφορική ή έγγραφη συναίνεση από το σύνολο των συνιδιοκτητών Ως προς την ύπαρξη η μη Κανονισμού,από την καταγγέλλουσα μας προσκομίσθηκε φωτοτυπία συμβολαιογραφικής πράξης κατάθεσης σχεδίου Κανονισμού,το οποίο δεν μπορεί να εκληφθεί ως κανονισμός διοίκησης,λόγω της μη μεταγραφής αυτού. Ως εκ τούτου,θεωρώ ότι αφενός η δήλωση της καταγγελλόμενης ως προς τη μη ύπαρξη Κανονισμού είναι αληθής(εάν κατέθετε το εν λόγω σχέδιο κανονισμού δεν θα ελαμβάνετο υπόψη από την Υπηρεσία),αφετέρου δεν μπορεί να εκληφθεί και η καταγγελία ως προς το σημείο του Κανονισμού ως ψευδής,διότι πράγματι υφίσταται σχέδιο(έστω)του Κανονισμού,οι δε συνέπειες της μη μεταγραφής του,συγγνωστά, δεν ήταν υπόψη της καταγγέλλουσας. Με τις ανωτέρω αιτήσεις ζητείται από το Δήμο να προβεί στις νόμιμες ενέργειες. Στα πλαίσια της προηγούμενης ακρόασης ζητήθηκε, με σχετικό έγγραφο της Αντιδημάρχου Οικονομικών Υπηρεσιών του Δήμου,από τους καταγγελλόμενους η παροχή εγγράφων εξηγήσεων,οι οποίες προσκομίσθηκαν από μεν τον κ.μ.δαμουλά με το υπ αρ.πρτωτ,. 21301/22.6.2016 έγγραφο από δε την κα Μ.Βουγιουκλή με το υπ αριθμ.πρωτ. 21998/22.6.20165 έγγραφο. Β.Ως προς τις ανακλήσεις των διοικητικών πράξεων. Β1.Γενικά Στο ελληνικό διοικητικό δίκαιο, η ανάκληση των διοικητικών πράξεων, παρά την μεγάλη πρακτική και θεωρητική σημασία της, δεν ρυθμίζεται εξαντλητικά στον νόμο. Οι κανόνες που τη διέπουν αποτυπώθηκαν σε γενικές αρχές του δικαίου, οι οποίες διατυπώθηκαν βαθμιαία και συστηματοποιήθηκαν από τη νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων και πρωτίστως του Συμβουλίου της Επικρατείας. Δύο είναι οι βασικές συνταγματικές αρχές που διέπουν, πολλές φορές δια της μεταξύ τους σύγκρουσης, την ανάκληση των διοικητικών πράξεων: η προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικουμένου, η οποία, ως έκφανση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, απαιτεί τη διατήρηση σε ισχύ ευμενούς για τον καλόπιστο διοικούμενο πράξης και η αρχή της νομιμότητας, η οποία επιβάλλει την απουσία κάθε παράνομης διοικητικής πράξης από την έννομη τάξη. Η διαδικασία της ανάκλησης ορίζεται από το άρθρο 21 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, σύμφωνα με το οποίο «Αρμόδιο για την ανάκληση ατομικής διοικητικής πράξης όργανο είναι εκείνο που την εξέδωσε ή που είναι αρμόδιο για την έκδοσή της» (παρ. 1) ενώ «Για την ανάκληση δεν είναι απαραίτητο να τηρείται η διαδικασία που προβλέπεται για την 2
έκδοση της πράξης, εκτός αν ανακαλείται πράξη νόμιμη ή πράξη παράνομη ύστερα από εκτίμηση πραγματικών περιστατικών» (παρ. 2)και η ανάκληση αφορά, κατ αρχήν, μόνο τις ατομικές διοικητικές και όχι τις κανονιστικές πράξεις. Η ανάκληση των ατομικών διοικητικών πράξεων διακρίνεται μεταξύ της ανάκλησης (1) παράνομων, ευμενών και δυσμενών, και (2) νόμιμων, ευμενών και δυσμενών, διοικητικών πράξεων. Εν προκειμένω γίνεται αντιληπτό πως οι καταγγελίες αφορούν σε ανάκληση νόμιμης ευμενούς διοικητικής πράξης.η περίπτωση των νόμιμων ευμενών διοικητικών πράξεων είναι αντίστροφη από αυτή των παράνομων δυσμενών. Και αυτό γιατί υπέρ της διατήρησης της ισχύος τους, και άρα κατά της ανάκλησής τους, συνηγορούν τόσο η αρχή της νομιμότητας, η οποία, με έναν τρόπο εκφράζει το δημόσιο συμφέρον, όσο και το συμφέρον του ιδιώτη. Είναι απόλυτα εύλογη, λοιπόν, η νομολογιακή διαμόρφωση του κανόνα ότι οι νόμιμες ευμενείς διοικητικές πράξεις καταρχήν δεν ανακαλούνται. Ωστόσο, κατ εξαίρεση από τον κανόνα του αμετακλήτου αυτής της κατηγορίας πράξεων, η θεωρία έχει συστηματοποιήσει περιπτώσεις ανακλήσεων (βλ.στε 1592/1987, ΣτΕ 1596/2004, ΣτΕ 3466/2008, 3905/2003,ΓνωμΝΣΚ 227/2008 κ.α )οι οποίες δεν εμπίπτουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Β2. Διακριτική ευχέρεια ως προς την ανάκληση. Η νομολογία του ΣτΕ δέχεται πάγια ως γενική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η διοίκηση έχει διακριτική ευχέρεια να ανακαλεί παράνομες ατομικές διοικητικές πράξεις της για τις οποίες παρήλθε η προθεσμία προσβολής τους ή οι οποίες έχουν προσβληθεί ανεπιτυχώς, όχι όμως και υποχρέωση προς τούτο, εκτός αν αυτή επιβάλλεται βάσει κανόνα δικαίου (βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 952/1988. Eπίσης κατά την ΣτΕ Ολ 2282/1992, κάμψη της ανωτέρω γενικής αρχής είναι δυνατή μόνο βάσει ρητής, ειδικής και ανενδοίαστης προβλέψεως του νομοθέτη και δεν δύναται να συναχθεί από το όλο πνεύμα και το σκοπό των συνταγματικών διατάξεων) ή αν η ανάκληση είναι αναγκαία για τη συμμόρφωση προς ακυρωτική απόφαση (βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 1025/1992). Η άρνηση ανάκλησης δεν συνιστά, συνεπώς, παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας ωστόσο πρέπει να είναι ειδικά αιτιολογημένη ώστε να είναι δυνατός ο δικαστικός έλεγχος της διακριτικής ευχέρειας (βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 3065/1991). Υποχρέωση ανάκλησης διοικητικής πράξης, κατ εξαίρεση της ως άνω γενικής αρχής, και άρα μετατροπή της διακριτικής ευχέρειας σε δέσμια αρμοδιότητα, υπάρχει στις ακόλουθες περιπτώσεις:α)όταν υπαγορεύεται από διάταξη νόμου και στην περίπτωση που η ανάκληση αποκλείεται από τη φύση της πράξης,β)προς συμμόρφωση με ακυρωτική απόφαση διοικητικών δικαστηρίων,γ)στην περίπτωση πράξεων ομοίων προς ακυρωθείσα. Περαιτέρω, έχει παγίως κριθεί (ΣτΕ Ολ. 454/1962, Ολ. 2539/ 1996, Ολ. 2403/1997) ότι ναι μεν για την ανάκληση διοικητικής πράξης, για λόγους νομιμότητας, δεν απαιτείται η τήρηση της διαδικασίας που προβλέπεται για την έκδοσή της, αν όμως η ανάκληση γίνεται για πλάνη περί τα πράγματα, η οποία προκύπτει από την εκτίμηση νέων στοιχείων που δεν υπήρχαν κατά την έκδοση της ανακαλουμένης, η ανακλητική πράξη οφείλει να ακολουθεί τους τύπους και τη διαδικασία, οι οποίοι επιβάλλονται από το νόμο για την έκδοσή της και είναι ουσιώδεις για την κρίση του επίμαχου θέματος και τη διαμόρφωση της ουσιαστικής εκτίμησης, από την οποία εξαρτάται η έκδοση ή όχι ανακλητικής απόφασης (ΣτΕ 4518/2011 και ΣτΕ 1505/2003) Σε περίπτωση ανάκλησης ευμενούς πράξης πρέπει να τηρηθεί ο ουσιώδης τύπος της προηγούμενης ακρόασης του διοικουμένου εφόσον η ανάκληση γίνεται για λόγους που συνδέονται με την υποκειμενική συμπεριφορά του (βλ. ΣτΕ 1850/1992). Σε περίπτωση ανάκλησης παράνομης πράξης εντός ευλόγου χρόνου λόγω μη συνδρομής των νόμιμων προϋποθέσεων για την έκδοσή της δεν απαιτείται να τηρηθεί ο εν λόγω τύπος (ΣτΕ 477/2007,ΣτΕ 1501/2008 κ.α). Τέλος, η ανακλητική πράξη πρέπει να φέρει σαφή, ειδική και επαρκή αιτιολογία ως προς τους λόγους ανάκλησης, κατά το άρθρ. 17 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ΣτΕ 3047/2002, 772/2001, 420/1995). 3
Β3. Αστική ευθύνη του Δημοσίου λόγω ανάκλησης ευμενούς πράξης. H ανάκληση ευμενών διοικητικών πράξεων μπορεί να προκαλέσει ζημία στον αποδέκτη. Ανακύπτει, επομένως, το ερώτημα κατά πόσον στοιχειοθετείται αστική ευθύνη της Διοικήσεως από την ανάκληση των διοικητικών πράξεων βάσει των διατάξεων των άρθρων 105 και 106 ΕισΝΑΚ. Σε περίπτωση παράνομης ανάκλησης ευμενούς διοικητικής πράξης, αφετηρία για τον έλεγχο της συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ αποτελεί η ανακλητική πράξη στην οποία βρίσκεται η παράνομη και ζημιογόνος ενέργεια. Πρόβλημα δημιουργείται στην περίπτωση νόμιμης ανακλητικής πράξης, οπότε, βάσει των άρθρων 105-106 ΕισΝΑΚ, δεν μπορεί να θεμελιωθεί αστική ευθύνη της Διοίκησης, ελλείψει παράνομης πράξης. Η ανάκληση όμως ευμενούς διοικητικής πράξης, νόμιμης ή παράνομης, και η συνακόλουθη ανατροπή ευνοϊκής για τον διοικούμενο κατάστασης, είναι κατά κανόνα ζημιογόνος για τον αποδέκτη της,δεδομένου ότι από νόμιμες ενέργειες της Διοίκησης δημιουργείται ευθύνη προς αποζημίωση μόνο βάσει ειδικής διάταξης, στην περίπτωση νόμιμης ανάκλησης νόμιμης ευμενούς πράξης δεν φαίνεται δυνατή η στοιχειοθέτηση αστικής ευθύνης της Διοίκησης. [Σημειώνεται, πάντως, ότι με την πρόσφατη απόφαση ΣτΕ Ολ 1501/2014 έγινε δεκτή η ευθύνη του Δημοσίου από νόμιμες πράξεις, η οποία θεμελιώνεται απευθείας στο άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, προϋποθέτει δε την ιδιαίτερη και σπουδαία βλάβη σε βαθμό ώστε να υπερβαίνει τα όρια που είναι κατά το Σύνταγμα ανεκτά προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο σκοπός δημοσίου συμφέροντος στον οποίο αποβλέπει η πράξη αυτή, σύμφωνα με την οικεία νομοθεσία.] Στην περίπτωση, πάντως, νόμιμης ανάκλησης παράνομης ευμενούς πράξης, η νομολογία έχει δεχθεί τη θεμελίωση της αστικής ευθύνης της Διοίκησης. Κατ αρχήν, η μεν παράνομη πράξη δεν θεμελιώνει ευθύνη προς αποζημίωση διότι δεν είναι ζημιογόνος, η δε ανακλητική αυτής είναι ζημιογόνος όχι όμως και παράνομη. Ωστόσο, η μη οφειλόμενη σε υπαιτιότητα του διοικουμένου έκδοση της παράνομης ευμενούς πράξης και η νόμιμη ανάκληση της πράξης αυτής αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα, η οποία περιέχει τα στοιχεία του παρανόμου και του ζημιογόνου και επομένως δύναται να θεμελιώσει αξίωση αποζημίωσης σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ [ΣτΕ 980/2002, ΔιΔικ 2004, σ. 779, ΝοΒ 2003, σ. 752, ΔΠρΑθ 15588/2003, 1139/2013]. Εάν ο διοικούμενος προκάλεσε υπαιτίως την έκδοση της παράνομης ανακαλούμενης πράξης, η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ αυτής και της ζημίας του περιορίζεται, εφόσον η ζημία οφείλεται και στη συμπεριφορά του ζημιουμένου. Περαιτέρω, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο σκοπός του παραβιαζόμενου με την ανακαλούμενη πράξη κανόνα δικαίου. Γ.Η άποψή μου. Από τα στοιχεία του φακέλου της άδειας προκύπτει ότι αυτή εκδόθηκε νομίμως την 13.1.2015. Ο προβαλλόμενος με την καταγγελία λόγος ανάκλησης που σχετίζεται με την αναλήθεια των υπευθύνων δηλώσεων,υποβλήθηκε,σύμφωνα με τα προσκομισθέντα στοιχεία, για πρώτη φορά με την πρωτ.6499/26.2.2016 καταγγελία,δηλ. 13 περίπου μήνες μετά την έναρξη λειτουργία του καταστήματος. Η παρέλευση τόσο μεγάλου χρονικού διαστήματος, κατά την άποψή μου, δεν δημιουργεί καταρχήν ζήτημα αληθείας η μη των καταγγελλομένων. Δημιουργεί όμως,μέγιστο ζήτημα στη Διοίκηση,να εξετάσει την αλήθεια ή μη των καταγγελλομένων και να ανακαλέσει την εκδοθείσα διοικητική πράξη χωρίς δικαστική απόφαση,διότι: εκ του νόμου αρκεί η κατάθεση της υπεύθυνης δήλωσης του διαχειριστή περί συναίνεσης των υπολοίπων συνιδιοκτητών.κατά τον τρόπο αυτό ο εκάστοτε διαχειριστής λαμβάνει,κατά κανόνα,προφορικά τη συναίνεση των υπολοίπων(αφού κακώς κατά την άποψή μου δεν απαιτείται εκ του νόμου έγγραφη συναίνεση) και καταθέτει τη σχετική δήλωση.αν υποβληθεί καταγγελία κάποιων συνιδιοκτητών, σχετικά με την μη παροχή προφορικής συναίνεσης,αμέσως μετά την έκδοση αδείας ή σε εύλογο χρονικό διάστημα από αυτήν,η 4
διοίκηση μπορεί να διακριβώσει άμεσα την αλήθεια των καταγγελλομένων και να ανακαλέσει την άδεια,πριν δημιουργηθούν πραγματικές καταστάσεις για τον δικαιούχο αυτής,ο οποίος είναι και ο μόνος που θα υποστεί επί της ουσίας τις οικονομικές συνέπειες. Εν προκειμένω είναι ιδιαίτερα δυσχερές μετά την πάροδο τόσου χρόνου να αποφανθεί η διοίκηση περί του αν πραγματικά,πριν την έκδοση της αδείας την 13.1.2015, υπήρχε εξ αρχής η όχι προφορική συναίνεση όλων ή της πλειοψηφίας των συνιδιοκτητών,αν δόθηκε αρχικά συναίνεση και ανακλήθηκε εκ των υστέρων ή το αντίθετο.μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος υπάρχει το ενδεχόμενο να έχουν μεσολαβήσει άλλα περιστατικά μεταξύ των συνιδιοκτητών,διάφορα της αρχικής συναίνεσης. Εν προκειμένω από την εξέταση του φακέλου αναφέρονται και άλλες διαφορές μεταξύ των συνιδιοκτητών,η εξέταση των οποίων αφορά τα πολιτικά ή τα ποινικά δικαστήρια και όχι το Δήμο. Άλλο πράγμα είναι η ανάκληση λόγω υποβολής ψευδούς δήλωσης(στάδιο έκδοσης της αδείας)και άλλο η ανάκληση ή αφαίρεση της άδειας για π.χ. πολεοδομικούς ή υγειονομικούς λόγους,παραβίαση ωραρίου κ.λ.π. παραβατικές συμπεριφορές μετά την έκδοση αδείας, οι οποίες δημιουργούν δεσμία υποχρέωση της διοίκησης για ανάκληση η αφαίρεση. Η διακρίβωση της αλήθειας ή μη των καταγγελλομένων θα πρέπει να γίνει από το αρμόδια δικαστήρια.για την ανάκληση της άδειας θεωρώ πως, δεν αρκεί η διαπίστωση της υποκειμενικής και αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος της ψευδούς δήλωσης από την διαχειρίστρια και ιδιοκτήτρια του καταστήματος, αλλά και η διαπίστωση της ηθικής αυτουργίας του ιδιοκτήτη της επιχείρησης.διαφορετικά ακόμη και αν υπάρξει η ποινική διάγνωση της τέλεσης του αδικήματος της ψευδούς δήλωσης από την (τρίτη)υπογράφουσα,εφόσον η παράνομη πράξη της δεν σχετίζεται και με την υποκειμενική συμπεριφορά του διοικούμενουκατόχου της άδειας,κατά την άποψή μου,είναι εξεταστέο το αν μπορούμε εξ αυτού και μόνο του λόγου να οδηγηθούμε στην ανάκληση της αδείας λειτουργίας,σύμφωνα με όσα και ανωτέρω αναλυτικά αναφέρθηκαν. Από τη στάθμιση των μέχρι σήμερα δεδομένων (νόμιμη άδεια, μη ύπαρξη δικαστικής απόφασης σχετικά με την αλήθεια ή μη των υπευθύνως δηλωθέντων, μη προσβολή υπέρτατου δημοσίου συμφέροντος, οικονομική ζημία τρίτου από την ανάκληση κ.λ.π) κατά την άποψή μου και σύμφωνα με όλα τα όσα ανωτέρω εκτέθηκαν, η διοικητική άδεια δεν θα πρέπει να ανακληθεί με βάση την ανωτέρω καταγγελία στο μέτρο που αυτή σχετίζεται με την αλήθεια ή μη του περιεχομένου των προσκομισθέντων υπευθύνων δηλώσεων της διαχειρίστριας, πριν τη δικαστική διερεύνηση αυτών, είτε ποινική, είτε πολιτική, με τη διαδικασία των διαφορών μεταξύ συνιδιοκτητών, πειδή,επί της ουσίας υπάρχει ζήτημα μη επιτρεπτής αποκλειστικής χρήσης του κοινόχρηστου προκηπίου της οικοδομής. Το αν η διαφωνία, έστω και ενός εκ των συνιδιοκτητών, είχε εκφραστεί εξ αρχής ή είναι μεταγενέστερη θα πρέπει να κριθεί από τα αρμόδια δικαστήρια. Η ανωτέρω άποψή μου ενισχύεται και από το γεγονός ότι,ενώ στην υπ αρ.πρωτ. 6499/26.2.2016 καταγγελία της κας Ιωάννας Παντελιάδου αναφέρεται ότι «..δεν υπήρξε ούτε υπάρχει καμία τέτοια συναίνεση προφορική ή έγγραφη(ιδιοκτητεσ ΜΗ ΣΥΝΑΙΝΟΥΝΤΕΣ:Παντελιάδου Ιωάννα.Κισκίνη Χρυσάνθη..Μαριόγλου Εριφύλλη..Κούπανης.)» εντούτοις, με το από 21198/22.6.2016 έγγραφο παροχής εξηγήσεων, η κα Μ. Βουγιουκλή προσκομίζει τις από 15.6.2016 υπεύθυνες δηλώσεις των συνιδιοκτητριών της οικοδομής(και διαφωνούντων κατά την καταγγελία): α)εριφύλλης Μαριόγλου και β)χρυσάνθης Κισκίνη,οι οποίες δηλώνουν υπεύθυνα ότι στα πλαίσια των διαδικασιών έκδοσης της 867/13.1.2015 άδειας είχαν χορηγήσει τη συναίνεσή τους τόσο για τη λειτουργία του καταστήματος όσο και για τη χρήση του προκηπίου για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων,για τον δε κ.κούπανη ισχυρίζονται ότι αν δεν ήταν κάτοικος εξωτερικού θα είχαν λάβει και από αυτόν έγγραφη συναίνεση. Ως προς τις λοιπές καταγγελίες (υπέρβαση επιτρεπόμενου αριθμού καθισμάτων, έλεγχος νομιμότητας κατασκευής στο προκήπιο, κατάληψη πεζοδρομίου κ.λ.π.) θα πρέπει να γίνουν οι 5
απαιτούμενες αυτοψίες από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου και τα αποτελέσματα αυτών να ανακοινωθούν στο γραφείο αδειών καταστημάτων για τις νόμιμες ενέργειες. Τέλος, ως προς τις υπεύθυνες δηλώσεις, θα πρέπει να υποβληθεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πλημ/κών Θεσσαλονίκης σχετική μηνυτήρια αναφορά με όλα τα ήδη προσκομισθέντα στοιχεία. Εφόσον διαπιστωθούν πολεοδομικές παραβάσεις, πέραν των διοικητικών προστίμων, οι φάκελοι θα διαβιβαστούν από την Υπηρεσία Δόμησης στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Η Επιτροπή Π.Ζ. αφού πήρε υπόψη: 1. Την εισήγηση της Αντιδημάρχου. 2. Τις διατάξεις του άρθρου 73 του Ν. 3852/2010 3. Τις με αριθμ. πρωτ. 6499/26.2.2016 και 19294/7.6.2016 καταγγελίες της κας Ιωάννας Παντελιάδου. 4. Την με αριθμ. πρωτ.: 22621/1.7.2016 γνωμοδότηση του ειδικού συνεργάτη 5. Τη συνημμένη άδεια ίδρυσης-λειτουργίας καταστήματος 6. Τις από 11.10.2014 και 16.10.2014 υπεύθυνες δηλώσεις της κας Βουγιουκλή Μαργαρίτας προς το Δήμο Καλαμαριάς 7. Το υπ αριθμ. 21301/22-06-2016 σημείωμα παροχής εξηγήσεων 8. Το από 10/10/2014 μισθωτήριο συμβόλαιο 9. Το με αριθμ. πρωτ.: 19669/09.06.2016 έγγραφο της Αντιδημάρχου 10. Τις από 03/02/2016 και 31/03/2016 αποφάσεις ανάκλησης του Διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Καλαμαριάς. 11. Το υπ αριθμ. 21198/22-06-2016 σημείωμα παροχής εξηγήσεων 12. Τις από 16.06.2016 υπεύθυνες δηλώσεις της κας Βουγιουκλή Μαργαρίτας προς το Δήμο Καλαμαριάς 13. Την από 15/06/2016 υπεύθυνη δήλωση της κας Χρυσάνθης Κισκίνη 14. Την από 15/06/2016 υπεύθυνη δήλωση της κας Εριφύλη Μαριόγλου 15. Την υπ` αριθμ. 4925 πράξη κατάθεσης σχεδίου κανονισμού Α Π Ο Φ Α Σ Ι Ζ Ε Ι Ο Μ Ο Φ Ω Ν Α 1. Αποδέχεται την με αριθμ. πρωτ.: 22621/1.7.2016 γνωμοδότηση του ειδικού συνεργάτη διότι: Α) Από τη στάθμιση των μέχρι σήμερα δεδομένων (νόμιμη άδεια, μη ύπαρξη δικαστικής απόφασης σχετικά με την αλήθεια ή μη των υπευθύνως δηλωθέντων, μη προσβολή υπέρτατου δημοσίου συμφέροντος, οικονομική ζημία τρίτου από την ανάκληση κ.λ.π) και σύμφωνα με όλα τα όσα ανωτέρω εκτέθηκαν, η διοικητική άδεια δεν θα πρέπει να ανακληθεί με βάση την ανωτέρω καταγγελία στο μέτρο που αυτή σχετίζεται με την αλήθεια ή μη του περιεχομένου των προσκομισθέντων υπευθύνων δηλώσεων της διαχειρίστριας, πριν τη δικαστική διερεύνηση αυτών. Β) Ως προς τις λοιπές καταγγελίες (υπέρβαση επιτρεπόμενου αριθμού καθισμάτων, έλεγχος νομιμότητας κατασκευής στο προκήπιο, κατάληψη πεζοδρομίου κ.λ.π.) θα πρέπει να γίνουν οι απαιτούμενες αυτοψίες από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου και τα αποτελέσματα αυτών να ανακοινωθούν στο γραφείο αδειών καταστημάτων για τις νόμιμες ενέργειες. 6
2. Να υποβληθεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πλημ/κών Θεσσαλονίκης σχετική μηνυτήρια αναφορά με όλα τα ήδη προσκομισθέντα στοιχεία και εφόσον διαπιστωθούν πολεοδομικές παραβάσεις, πέραν των διοικητικών προστίμων, οι φάκελοι θα διαβιβαστούν από την Υπηρεσία Δόμησης στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Η απόφαση αυτή πήρε αριθ. 147/2016. Το πρακτικό αυτό υπογράφεται ως εξής: Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Π.Ζ. ΤΑ ΜΕΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ 7