ΒΑΒΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΓΡΑΝΛΗΣ ΣΤΑΘΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ ΣΤΕΛΛΑ ΖΕΙΜΠΕΚΟΓΛΟΥ ΝΑΤΑΣΑ

Σύμφωνα με τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας,είναι το σημείο στον χωροχρόνο εντός του οποίου τα γεγονότα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον παρατηρητή, καθώς η βαρύτητα ισοδυναμεί με καμπύλωση του χωροχρόνου. Με απλά λόγια είναι το το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή, ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη.

Γαλαξίες και Σκουληκότρυπες Βαρτιάν Ρουπέν Νίκος Διακομηνάς Ηλίας Γαρουφαλιάς

Γαλαξίες Τεράστια βαρυτικά συστήματα αστέρων Γαλαξίας <= γάλα + άξονας Αποτελούνται συνήθως από 10 εκ 1 τρις αστέρες Έχουν διάμετρο μερικές χιλιάδες έτη φωτός

Δομή Γαλαξιών Κέντρο περιοχή με υψηλή πυκνότητα άστρων Δίσκος συγκεντρωμένα τα περισσότερα άστρα Άλως του Γαλαξία περιέχει λιγότερα και διαφορετικού τύπου άστρα (αέρια, σκοτεινή ύλη)

Είδη Γαλαξία Ελλειπτικοί Σπειροειδείς Ακανόνιστοι Άλλες μορφολογίες

Ασυνήθιστες δυναμικές και δραστηριότητες Αλληλεπιδρώντες Αστρογόνοι Ενεργοί γαλαξιακοί πυρήνες

Χαρακτηριστικά Σύσταση Μέγεθος Μάζα Περιστροφή

Γαλαξίας της Ανδρομέδας γνωστός και ως Μεσιέ 31 είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο εύκολα ορατό με γυμνό μάτι. ένα τρις άστρα, 3-5 φορές περισσότερα από το Γαλαξία μας.

Σύγκρουση του γαλαξία μας με την Ανδρομέδα Οι αστρονόμοι της NASA έχουν επιβεβαιώσει ότι, σύμφωνα με τα τελευταία μοντέλα τους, μια μεγάλη σύγκρουση θα γίνει σε μια μεγάλη κοσμική εκδήλωση. Η μετωπική σύγκρουση αναμένεται να συμβεί σε τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα εκτοξεύοντας τον ήλιο μας σε άλλη περιοχή του γαλαξία, με αστέρια να πετιούνται σε διαφορετικές τροχιές.

Η στιγμή της σύγκρουσης

Ο Ήλιος μετά την σύγκρουση Όταν οι δύο γαλαξίες συγκρουστούν, ο ήλιος θα εκτοξευτεί σε άλλη περιοχή του γαλαξία.

Η Συνέπεια Μετά τη σύγκρουση των δύο γαλαξιών, ένας αμέτρητος αριθμός αστεριών θα εκτοξευτούν να περιστρέφονται στο διάστημα καθώς η Ανδρομέδα και ο Γαλαξία μας θα χάσουν τις προηγούμενες μορφές τους

Γαλαξίας του Τριγώνου γνωστός και ως Μεσιέ 33 ο δεύτερος κοντινότερος σπειροειδής γαλαξίας στον γαλαξία μας

Σκουληκότρυπες Στη Φυσική, μια σκουληκότρυπα είναι μια υποθετική τοπολογική ιδιότητα του χωρόχρονου που σχηματίζει ένα τούνελ που συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία του

Σκουληκότρυπες Albert Einstein Nathan Rosen

Γενική Θεωρία της Σχετικότητας Προβλέπει μαθηματικά την ύπαρξη σκουληκότρυπας Καμιά δεν έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Τα άκρα της είναι μαύρες τρύπες. Ωστόσο μια μαύρη τρύπα δεν αρκεί για να δημιουργηθεί μια σκουληκότρυπα.

Δυσκολίες Δεν έχουμε εντοπίσει ακόμη κάποια σκουληκότρυπα. Το πρώτο πρόβλημα είναι το μέγεθος. Οι σκουληκότρυπες προβλέπεται ότι υπάρχουν σε μικροσκοπικό επίπεδο (περίπου 10-33 εκατοστά). Οι προβλεπόμενες σκουληκότρυπες θα ήταν άχρηστες για ταξίδια διότι καταρρέουν πολύ γρήγορα.

Στο σήμερα ανεπαρκής τεχνολογία οι επιστήμονες συνεχίζουν να διερευνούν την ιδέα ως μέθοδο διαστημικών ταξιδιών, με την ελπίδα ότι τελικά θα είμαστε σε θέση να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις "γέφυρες".

ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Κοσμολογικές Θεωρίες ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΑ ΓΙΝΑΡΓΥΡΟΥ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΑΙΤΖΗ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΛΑΙΤΣΙΔΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑ

BIG BANG Η Μεγάλη Αρχική Έκρηξη, είναι η θεωρία σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση, πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Η θεωρία αυτή για τη δημιουργία του Σύμπαντος είναι η πιο διαδεδομένη σήμερα στην επιστημονική κοινότητα.

BIG BANG Εισηγητές της θεωρίας υπήρξαν ο Αββάς και ο αστρονόμος Ζωρζ Λεμαίτρ. Διαπίστωσαν ότι: Οι λύσεις της Θεωρίας της Σχετικότητας προέβλεπαν ως αρχή του Σύμπαντος μια μαθηματική ανωμαλία. Εφόσον η εντροπία (το μέτρο της αταξίας) του Σύμπαντος ολοένα και αυξάνει, θα υπήρχε στιγμή στο παρελθόν με ελάχιστη εντροπία όπου η ύλη θα είχε τη μέγιστη δυνατή πυκνότητα.

BIG BANG Με βάση αυτές τις δύο παρατηρήσεις προτάθηκε ως αρχή του Σύμπαντος το «πρωταρχικό άτομο», όπου ολόκληρη η μάζα είναι συγκεντρωμένη σε ένα σημείο και το οποίο εξερράγη και υποατομικά σωματίδια αλληλοσυγκρούονται και εκτινάσσονται, εκλύοντας τεράστια ποσά ενέργειας. Ενέργεια Ύλη και Αντι-ύλη

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ 1) Διαστολή του Σύμπαντος 2) Ακτινοβολία Μικροκυμάτων 3) Κατανομή γαλαξιών

ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης: 1. Προβλέπει ένα μικρότερο Σύμπαν. 2. Δεν εξηγεί την Κοσμολογική Αρχή. 3. Τι υπήρχε πριν; 4. Γιατί δημιουργήθηκαν οι συγκεκριμένοι φυσικοί νόμοι και όχι κάποιοι άλλοι;

ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ Θεωρία που υποστηρίζει ότι στο Σύμπαν γεννιέται συνεχώς ύλη από το μηδέν (θεωρία Σταθερής Κατάστασης) Εισηγητές της: Φρεντ Χόυλ, Χέρμαν Μπόντι και Τόμας Γκολντ Σταθερή Πυκνότητα του Σύμπαντος.

ΘΕΩΡΙΑ ΛΙΝΤΕ Άλαν Γκουθ: απάντηση στο πρώτο ερώτημα της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης στην αρχή της δημιουργίας του Σύμπαντος η διαστολή γινόταν με ταχύτητα μεγαλύτερη του Φωτός. Αντρέι Λίντε: διαστολή του Σύμπαντος χωρίς την προϋπόθεση της κοινής αρχής από σημείο μεγάλης πυκνότητας και θερμοκρασίας αυτοαναπαραγόμενο και διαστελλόμενο Σύμπαν

ΑΣΤΕΡΕΣ & ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΖΩΔΙΩΝ Αλεξιάδου Όλγα Βολακάκη Σοφία Γεωργοπούλου Παναγιώτα Ιωαννίδης Μηνάς Καλλίκη Αργεντούλα Αστέρες νετρονίων

ΑΣΤΕΡΕΣ

Στην Αστρονομία, αστέρας ονομάζεται το κάθε ουράνιο σώμα που διατηρεί όλες εκείνες τις ιδιότητες του δικού μας Ηλίου. Στην Αστροφυσική, ο κάθε αστέρας είναι ένα λαμπερό αέριο σώμα που παράγει ενέργεια από πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που συμβαίνουν στον πυρήνα του. Οι αστέρες γεννιούνται σε νεφελώματα.

Νεφέλωμα

Κατηγορίες αστέρων Αειφανείς αστέρες, που παρατηρούνται όλο το 24ωρο, πάνω από τον ορίζοντα. Αφανείς αστέρες, που παραμένουν όλο το 24ωρο υπό τον ορίζοντα και η παρατήρησή τους δεν είναι εφικτή. Αμφιφανείς αστέρες, που άλλοτε παρατηρούνται υπέρ τον ορίζοντα και άλλοτε όχι.

Ονομασία αστέρων Από τους αστέρες μόνο οι 30 λαμπρότεροι φέρουν ο καθένας ιδιαίτερο όνομα, συνήθως ελληνικής προέλευσης (π.χ. Αρκτούρος) ή αραβικής (π.χ. ο Αλτάιρ). Το γράμμα α έχει ο λαμπρότερος αστέρας του αστερισμού, το β ο αμέσως αμυδρότερος, κλπ. Τόσο όμως αυτοί οι 30 αστέρες, όσο και όλοι οι άλλοι οι ορατοί χωρίς τηλεσκόπιο, έχουν καθορισθεί διεθνώς με ένα γράμμα μικρό του ελληνικού αλφαβήτου.

Βέγας Εάν κάποιος αστερισμός έχει περισσότερους από 24 αστέρες, τότε μετά τον ω χρησιμοποιούνται τα γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Μετά το τέλος του λατινικού αλφαβήτου χρησιμοποιούνται οι αραβικοί αριθμοί. Παράδειγμα: ο Βέγας, ο λαμπρότερος αστέρας του βορείου ουράνιου ημισφαιρίου, στον αστερισμό της Λύρας, λέγεται α της Λύρας.

Σχηματισμός πρωτοαστέρα Η δημιουργία ενός αστεριού ξεκινά με μια βαρυτική αστάθεια στο εσωτερικό ενός μοριακού νέφους. Συχνά προκαλείται από τα κρουστικά κύματα μιας μαζικής αστρικής έκρηξης ή τη σύγκρουση δύο γαλαξιών. Μόλις μια περιοχή έχει φθάσει σε επαρκή πυκνότητα ύλης αρχίζει να καταρρέει κάτω από τη δύναμη της δικής του βαρύτητας.

Καθώς το νέφος καταρρέει, μεμονωμένες συγκεντρώσεις της πυκνής σκόνης και του αερίου αποτελούν αυτό που είναι γνωστό ως σφαιρίδιο του Bok. Καθώς ένα σφαιρίδιο καταρρέει και η πυκνότητα αυξάνεται, η βαρυτική ενέργεια μετατρέπεται σε θερμότητα και η θερμοκρασία ανεβαίνει.

Όταν το πρωταστρικό νέφος έχει φτάσει σε υδροστατική ισορροπία, ένας πρωτοαστέρας σχηματίζεται στον πυρήνα. Αυτοί οι αστέρες συχνά περιβάλλονται από ένα πρωτοπλανητικό δίσκο. Η περίοδος της βαρυτικής συστολής διαρκεί περίπου 10-15 εκατομμύρια χρόνια.

Οι πρωτοαστέρες που είναι μικρότεροι από 2 ηλιακές μάζες ονομάζονται αστέρες τύπου T Ταύρου, ενώ αυτοί με μεγαλύτερη μάζα είναι αστέρες Herbig AE/Be. Αυτά τα νεογέννητα αστέρια εκπέμπουν πίδακες αερίου. Οι πίδακες αυτοί, σε συνδυασμό με την ακτινοβολία από κοντινά μεγάλα άστρα, μπορούν να βοηθήσουν για να απομακρυνθεί το νέφος που σχηματίστηκε το άστρο.

Ηλικία αστέρων Τα περισσότερα αστέρια έχουν ηλικία μεταξύ 1 δισ. και 10 δισεκατομμύρια χρόνια. Μερικά αστέρια μπορεί ακόμη και να έχουν ηλικία κοντά στα 13,7 δισεκατομμυρίων έτη (τη παρατηρούμενη ηλικία του σύμπαντος). Ο παλαιότερος αστέρας που έχει ανακαλυφθεί, ο HE 1523-0901, είναι περίπου 13.200 εκατομμυρίων ετών.

Όσο πιο ογκώδες το αστέρι, τόσο μικρότερος ο χρόνος ζωής του. Τα πιο μεγάλα αστέρια ζουν κατά μέσο όρο ένα εκατομμύριο χρόνια, ενώ αστέρια ελάχιστης μάζας (κόκκινο νάνοι) ζουν δεκάδες έως εκατοντάδες δισεκατομμύρια χρόνια.

Λάμψη των αστεριών Όλα τα αστέρια είναι αυτόφωτα, ακριβώς όπως ο Ήλιος μας. Ακτινοβολούν φως και θερμότητα. Είναι,δηλαδή, Ήλιοι. Συνεπώς ότι βλέπουμε στον ουρανό είναι Ήλιοι-αστέρια άλλοι μικρότεροι και άλλοι χιλιάδες φορές μεγαλύτεροι από τον δικό μας Ήλιο. Ο μόνος λόγος που φαίνονται τόσο μικρά είναι η ασύλληπτα τεράστιες αποστάσεις που μας χωρίζουν από τη Γη, η οποία είναι ετερόφωτη και φωτίζεται από τον Ήλιο.

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΖΩΔΙΩΝ

Κριός Ταύρος Δίδυμοι Καρκίνος Λέων Παρθένος Ζυγός Σκορπιός Τοξότης Αιγόκερως Υδροχόος Ιχθύς

Κοινά χαρακτηριστικά Όλα τα ζώδια είναι αστερισμοί που σημειώθηκαν στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο. Είναι μέλη του ζωδιακού κύκλου. Κάποιοι από τους είναι μέσα στους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.

Δίδυμοι Είναι βόρειος αστερισμός του ζωδιακού κύκλου. Συνορεύει με τους αστερισμούς: Ηνίοχο, Ταύρο, Ωρίωνα, Μονόκερω, Μικρό Κύνα, Καρκίνο και Λύγκα. Τροπικό ζωδιακό: καταλαμβάνεται από τον Ήλιο από 21 Μαΐου μέχρι 21 Ιουνίου. Αστρικό ζωδιακό: καταλαμβάνεται από 16 Ιουνίου έως 15 Ιουλίου.

Λέων Συνδέεται με τον αστερισμό του Λέοντα. Καταλαμβάνεται από τον Ήλιο από 23 Ιουλίου μέχρι 22 Αυγούστου. Συμβολίζει το λιοντάρι της Νεμέας. Περιλαμβάνει πολλούς λαμπρούς γαλαξίες.

Παρθένος Ο μεγαλύτερος από όλους τους ζωδιακούς αστερισμούς σε έκταση. Αλλά και ο μακρύτερος (καλύπτει περί τις 52 μοίρες). Συνορεύει με τους αστερισμούς: Κόμη Βερενίκης, Λέοντα, Κρατήρα, Κόρακα, Ύδρα, Ζυγό, Όφι (το τμήμα της Κεφαλής) και Βοώτη.

Υδροχόος Συνορεύει με εννέα αστερισμούς: Πήγασο, Ιππάριον, Δελφίνα, Αετό, Αιγόκερω, Νότιο Ιχθύ, Γλύπτη, Κήτος και Ιχθύες. Κατά το 80% του σύνολό του είναι ορατός στην Ελλάδα τα βράδια του φθινοπώρου.

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΡΗΣ ΟΜΑΔΑ: Καλαϊτζής Γιώργος Νίκος Δράγαζης Κατσίπης Φίλιππος Ζυγγιρίδης Αλέξανδρος

ΓΕΝΙΚΑ Η ονομασία του πλανήτη Αρη προέρχεται από τον Ολύμπιο θεό του πολέμου της Ελληνικής Μυθολογίας τον Άρη. Οι ονομασίες των δύο δορυφόρων του δόθηκαν από τούς δύο γιους του μυθολογικού Άρη, τον Δείμο και τον Φόβο. Το αστρονομικό σύμβολο του πλανήτη Άρη είναι η "λογχοφόρος στρογγυλή ασπίδα". Ο Άρης είναι γνωστός ήδη από την προϊστορία του, καθώς και ο πρώτος πλανήτης που παρατηρούμενος με τηλεσκόπιο αποκάλυψε, λόγω εγγύτητας, τα γενικά χαρακτηριστικά της μορφολογίας του, τα οποία θεωρήθηκαν (σωστά ως ένα βαθμό) ότι είναι παρόμοια με αυτά της Γης. Η ομοιότητα αυτή έδωσε βάση αφενός σε μια εκτεταμένη συζήτηση για την ύπαρξη ζωής σε αυτόν, αφετέρου σε σκέψεις μελλοντικής αποίκισής του. Ακόμα, είναι εύκολα προσεγγίσιμος από τις εξερευνητικές μας διαστημοσυσκευές, καθώς ένα ταξίδι προς τον Κόκκινο Πλανήτη απαιτεί (με την σημερινή τεχνολογία) χρόνο έξι μηνών όταν οι θέσεις Γης και Άρη είναι ευνοϊκές, κάτι που συμβαίνει ανά δυο χρόνια. Για τους λόγους αυτούς ο Άρης είναι ο καλύτερα εξερευνημένος πλανήτης έως σήμερα.

Γενικές πληροφορίες για τον πλανήτη Η ιστορία του πλανήτη Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Οι δορυφόροι του

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ Ο Άρης δημιουργήθηκε πριν από 4,5 δισ. έτη από τον πλανητικό δίσκο στον οποίο δημιουργήθηκαν και οι υπόλοιποι πλανήτες. Σήμερα είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Άρης, στα αρχικά στάδια εξέλιξής του, καλυπτόταν σε ορισμένα σημεία του από υγρό νερό βάθους τουλάχιστον μερικών μέτρων, ενώ υπάρχουν και ενδείξεις για την ύπαρξη ενός τουλάχιστον ωκεανού. Έτσι, υπάρχει το ενδεχόμενο ο Άρης να φιλοξενούσε ζωή σε μορφή μικροβίων (που όμως είναι σίγουρο ότι δεν εξελίχτηκε παραπάνω) και υποστηρίζεται η άποψη ότι σε μια τέτοια περίπτωση η ζωή στη Γη θα μπορούσε να έχει προέλθει από τον Άρη. Το μικρό μέγεθος του Άρη, που συνεπάγεται μικρή βαρύτητα, δεν του επέτρεψε να διατηρήσει ολόκληρη την ατμόσφαιρά του. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας διέφυγε στο διάστημα, έπεσε η ατμοσφαιρική πίεση και το υγρό νερό εν μέρει εξατμίστηκε και εν μέρει διέρρευσε στο υπέδαφος και στους πόλους του πλανήτη, υπό την μορφή παγετώνων. Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μία αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Άρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, η «υγρή» περίοδος του Άρη αφορά μονάχα το αρχικό τμήμα της ιστορίας του.

Η ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΗ Η επιφάνεια του Άρη είναι κόκκινη. Το κόκκινο χρώμα οφείλεται απλά στη σκουριά ( οξείδιο του σιδήρου με άλλες ενώσεις του σιδήρου κυρίως σουλφίδια σιδήρου ). Επίσης είναι αμμώδης, για αυτό και όταν πνέουν άνεμοι υψηλών ταχυτήτων οι κόκκοι της άμμου κυλούν πάνω στο έδαφος και μεταβιβάζεται σκόνη στην ατμόσφαιρα όπου αιωρείται για μήνες. Τα δύο τρίτα των σωματιδίων της σκόνης αποτελούνται από πυρίτιο, σίδηρο και θείο. Ουσιαστικά η επιφάνειά του είναι μια << λάσπη πλούσια σε σίδηρο >>. Παλαιότερα είχαν παρατηρηθεί γκριζοπράσινες περιοχές. Ωστόσο ο αποχρωματισμός αυτός που πίστευαν ότι είναι βλάστηση, σήμερα είναι γνωστό ότι απλά είναι μία χημική αντίδραση πάνω στη βραχώδη επιφάνεια.

Επιπλέον η επιφάνεια του Άρη είναι άγονη, γεμάτη κρατήρες, τεράστιες χαράδρες, ηφαίστεια και κάτι που μοιάζει με αποξηραμένα ποτάμια. Εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Άρης δεν έχει καθόλου ωκεανούς, ολόκληρη η επιφάνειά του αντιδρά γρήγορα σε αλλαγές θερμοκρασίας. Μοιάζει λοιπόν περισσότερο με την επιφάνεια της Σελήνης παρά της Γης. Φωτογραφίες και διάφορα στοιχεία που λήφθηκαν από μη επανδρωμένες αποστολές στον Άρη φανερώνουν επίσης ότι υπάρχουν παντού βράχοι διασκορπισμένοι. Οι βράχοι αυτοί ήταν γεμάτοι τρύπες, πιθανόν λόγω των αερίων που υπήρχαν σ αυτούς και διέφυγαν, ή λόγω της διάβρωσης που προκάλεσε η σκόνη που παρέσυρε ο άνεμος. Τέλος χαρακτηριστικές είναι οι λευκές περιοχές στο βόρειο και στο νότιο πόλο του Άρη οι οποίες αποτελούνται από μείγμα στερεού διοξειδίου του άνθρακα και πάγου.

Θείο, σίδηρος,πυρίτιο

Κρατήρας

Χαράδρα

Ηφαίστειο

Αποξηραμένο ποτάμι

Πέτρες

Πόλος

Δορυφόροι του Άρη Ο Άρης έχει δύο μικρούς δορυφόρους, τον Φόβο και τον Δείμο, οι οποίοι πιστεύεται ότι είναι αστεροειδείς που εγκλωβίστηκαν από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη.

Φόβος Ο Φόβος (αγγλικά: Phobos) ή Άρης I είναι ο μεγαλύτερος από τους δύο δορυφόρους του πλανήτη Άρη. Ο Φόβος ανακαλύφθηκε από τον Αμερικανό αστρονόμο Έιζαφ Χωλ στις 17 Αυγούστου 1877. Η μάζα του Φόβου εκτιμάται σε 1,072x1016 κιλά, περίπου ένα δισεκατομμυριοστό της μάζας της Γης.

Φόβος Κυρίαρχο χαρακτηριστικό του είναι ο μεγάλος κρατήρας Στίκνεϋ (Stickney crater), που προήλθε από σύγκρουση του δορυφόρου με θραύσμα από άλλη σύγκρουση στην επιφάνεια του Άρη. Άλλο γνωστό χαρακτηριστικό του είναι οι γραμμώσεις κατά μήκος της επιφάνειάς του, που προκλήθηκαν καθώς θραύσματα από μετεωρικές συγκρούσεις στην επιφάνεια του Άρη πέρασαν "ξυστά" από την επιφάνεια του Φόβου. Ο Φόβος περιφέρεται σε μικρή απόσταση γύρω από τον Άρη (σε σχέση με δορυφόρους άλλων πλανητών) και γιαυτό σε μερικά εκατομμύρια χρόνια είτε θα πέσει στην επιφάνειά του, είτε, το πιθανότερο, μόλις ξεπεράσει το όριο Ρος (Roche) θα διασπαστεί από τη βαρύτητα του πλανήτη κι έτσι ο Άρης θα αποκτήσει έναν προσωρινό δακτύλιο.

Κρατήρας Στίκνεϋ

Γραμμώσεις

Δείμος Ο Δείμος είναι ο μικρότερος από τους δύο δορυφόρους του πλανήτη Άρη. Ο Ο Δείμος ανακαλύφθηκε από τον Αμερικανό αστρονόμο Έιζαφ Χωλ στις 12 Αυγούστου 1877. Η μάζα του Δείμου είναι 22,44 τρισεκατομμύρια τόννοι, μικρότερη από 4 δισεκατομμυριοστά της μάζας της Γης.

Δείμος Η μεγάλη ομοιότητα του Δείμου και των πολλών πλανητοειδών που είναι παρόντες στην κυρίως ζώνη των αστεροειδών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Δείμος είναι ένα ουράνιο σώμα τέτοιου τύπου που εγκλωβίστηκε από την βαρύτητα του Άρη εξαιτίας μιας διαταραχής, στην περιοχή, που προκλήθηκε από ένα πέρασμα του Δία. Αυτό δεν εξηγεί το γεγονός ότι η τροχιά του δορυφόρου είναι πολύ φυσιολογική και επιπλέον το επίπεδο της σχεδόν συμπίπτει με εκείνο του ισημερινού του πλανήτη. Η διαμάχη είναι ακόμη ανοιχτή.

Βιβλιογραφία https://el.wikipedia.org/wiki/%ce%86%cf%81% CE%B7%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1% CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82) https://el.wikipedia.org/wiki/%ce%94%ce%b5% CE%AF%CE%BC%CE%BF%CF%82_(%CE%B4% CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF %81%CE%BF%CF%82) https://el.wikipedia.org/wiki/%ce%a6%cf%8c %CE%B2%CE%BF%CF%82_(%CE%B4%CE%BF %CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%C E%BF%CF%82)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

ΑΣΤΕΡΕΣ & ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΖΩΔΙΩΝ