Σηµείωµα Εκδότη Αγαπητοί Συνάδελφοι Σε αυτό το φύλλο το σηµείωµα του εκδότη παρεκκλίνει λίγο από την συνήθη θεµατολογία του. Αντί των συντεχνιακών ζητηµάτων που συνήθως απασχολούν τη στήλη, αυτή τη φορά θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο ζητήµατα που προέκυψαν µέσα στο περασµένο καλοκαίρι και τα οποία θεωρώ πως δεν βασανίζουν µόνο τη δική µου σκέψη. Το πρώτο ζήτηµα αφορά τη Γιορτή της ηµοκρατίας. Βρίσκω ιδιαίτερα χρήσιµη και επωφελή τη διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων, αν µη τι άλλο, για να θυµούνται οι παλαιότεροι και να µαθαίνουν οι νεότεροι. Επέτειοι όπως η 25η Μαρτίου παραµένουν αναλλοίωτες στο χρόνο και δεν φθείρονται. Το νόηµα του έπους της 28ης Οκτωβρίου δε χάνεται, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η εξέγερση της 17ης Νοεµβρίου στο Πολυτεχνείο ενάντια στη χούντα, παραµένει χαραγµένη στη µνήµη µας εσαεί. Τους συµ- µετέχοντες σε αυτές τις επετείους διακατέχει δέος και ευγνωµοσύνη για τα ανδραγαθήµατα των προγόνων τους, αλλά και αυτών των ιδίων. Τα ιδανικά που αναδεικνύονται µέσω αυτών, συγκινούν την πλειοψηφία των Ελλήνων. Κάτι τέτοιο ίσχυε και κατά τα πρώτα χρόνια της Γιορτής της ηµοκρατίας. Όχι πια. Τα τελευταία χρόνια αυτή η επέτειος έχει χάσει το νόηµά της. Όλο και περισσότερο απεκδύεται κάθε ουσίας και αφορά όλο και λιγότερους. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν συµβαίνει επειδή οι Έλληνες έπαψαν να αγαπούν τη δηµοκρατία. Απλά δεν µπορούν πια να διακρίνουν τι θέση έχουν µέσα στο κιτς, αυλικό και ελιτίστικο πανηγύρι, το οποίο έχει καταντήσει να είναι αυτή η γιορτή. Ενώ στο παρελθόν τιµούνταν συγκεκριµένοι αποδέκτες, άνθρωποι που πολέµησαν για την δηµοκρατία και την ελευθερία, όπως πχ. ο Αλέξανδρος Παναγούλης, σήµερα, η Γιορτή της η- µοκρατίας δεν είναι παρά µια παρέλαση µόδιστρων, κοµµωτών και λοιπών παρατρεχάµενων της πολιτικής και πολιτισµικής υπανάπτυξης της πατρίδας µας. εν έχει ανάγκη ο λαός από τέτοια. Αλλά πάλι, δεν γίνεται πια για το λαό αυτή η εκδήλωση Η δηµοκρατία, το ισχυρότερο πολίτευµα που γνώρισε ποτέ ο κόσµος, γεννήθηκε στην Ελλάδα και µετά από δεκαετίες πολιτικών αναταράξεων, αποκαταστάθηκε στη χώρα το 1974. Για να γίνει αυτό χύθηκαν ποταµοί αίµατος και µαρτύρησαν χιλιάδες άνθρωποι, βασανιζόµενοι στα υπόγεια της Ασφάλειας και σαπίζοντας στα ξερονήσια. Η δηµοκρατία δεν ήταν ποτέ κάτι το στατικό. Είναι ζωντανή και έχει ανάγκη από αγώνες και θυσίες για να συνεχίσει να υπάρχει. Είναι το παρελθόν που θυµόµαστε, το παρόν που ζούµε και αν επιλέξουµε να πολεµήσουµε για αυτή, θα είναι το µέλλον που θα χτίσουµε. Και για αυτό δεν χρειαζόµαστε καµία χειµερινή κολεξιόν και κανένα εκκεντρικό χτένισµα. Αυτά δεν αφορούν το λαό. Αφορούν µόνο το συνονθύλευµα των φανφαρόνων που δίνει παράσταση καθηµερινά µπροστά στις τηλεοπτικές κάµερες. Αυτή η επέτειος πηγάζει, όπως και η ίδια η δηµοκρατία, από το λαό και υπάρχει υπέρ αυτού. Γι αυτό το λόγο και θεωρώ ότι, όπως πέρυσι έπρεπε να µαταιωθεί ως µια ελάχιστη ένδειξη συµπαράστασης στους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα στον όλεθρο των πυρκαγιών της Ηλίας, έτσι και φέτος θα έπρεπε να µην γίνει λόγω του πένθους για το χαµό των 8 ναυτεργατών στο Πέραµα, που συνέβη την ίδια µέρα Η µαταίωση και µόνο, θα αποτελούσε υπέρτατη απόδοση τιµής στη δηµοκρατία και θα αναδείκνυε το µεγαλείο του ελληνικού λαού που τη γέννησε. Είµαι συνέχεια στη σελ. 2 Το New Deal του Συνδικαλισµού µε την ελληνική κοινωνία Το ντόµινο των καταρρεύσεων των αµερικανικών τραπεζικών κολοσσών που είδαµε όλοι τον τελευταίο καιρό, δεν αφήνει περιθώρια αυταπάτης. Είναι θέµα χρόνου έως ότου οι συνέπειες φτάσουν και στη χώρα µας. Έρχονται ριζικές αλλαγές στο τραπεζικό σύστηµα, για τις οποίες πρέπει να προετοιµαστούµε. εν υπάρχουν περιθώρια για επανάληψη λαθών του παρελθόντος. Ο σύλλογός µας, διακρίνοντας τον «κυκλώνα» που έρχεται, απέστειλε στον συνάδελφο πρόεδρο της ΟΤΟΕ, κ. Κούκο, την παρακάτω επιστολή µε σκοπό να του γνωστοποιήσει την πρότασή του για την αντιµετώπιση των όσων πλησιάζουν. Θεωρούµε ότι η ΟΤΟΕ πρέπει να κινητοποιηθεί άµεσα, για να µην ξαναζήσουµε ένα νέο 1999. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ALPHA BANK Π Ρ Ο Ε Ρ Χ Ο Μ Ε Ν Ω Ν Ε Κ Τ Η Σ Ι Ο Ν Ι Κ Η Σ Ευπόλιδος 8 ΑΘΗΝΑ 105 51 ΤΗΛ.: 210 3250692-3 4, FAX: 210 3311278 e-mail: syilte@otenet.gr Αθήνα, 10 Οκτωβρίου 2008 Αρ. Πρωτ.: 45/10.10.08 ΘΕΜΑ: Σύγκληση έκτακτου συνεδρίου της ΟΤΟΕ ενόψει της παγκόσµιας οικονοµικής κρίσης και των επικείµενων αναδιαρθρώσεων του τραπεζικού συστήµατος. Συνάδελφε Πρόεδρε, Με την επιστολή µας αυτή θέλουµε να σου εκφράσουµε την ανησυχία µας για τη µελλοντική πορεία του τραπεζικού κλάδου και την πεποίθησή µας ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη για την άµεση κινητοποίηση όλων µας. Θεωρούµε σκόπιµο, αν όχι επιβεβληµένο από τα γεγονότα, να συγκληθεί από την Οµοσπονδία έκτακτο συνέδριο, στο οποίο θα επεξεργαστούµε θέσεις σχετικά µε τις εξελίξεις που πιστεύουµε ότι πολύ σύντοµα θα κληθούµε να αντιµετωπίσουµε. Η γνώµη της διοίκησης του Συλλόγου µας είναι ότι βρισκόµαστε ενώπιον µιας περιόδου σηµαντικών αναδιαρθρώσεων στο ελληνικό τραπεζικό σύστηµα. υστυχώς, εµείς, οι προερχόµενοι από το χώρο της Ιονικής, έχουµε πικρή εµπειρία, καθώς όταν το 1999 πουλήθηκε η Ιονική τράπεζα βρεθήκαµε «στον αέρα», µε ολέθριες συνέπειες για τα εργασιακά και ασφαλιστικά µας δικαιώµατα. Το ίδιο ίσχυσε και σε άλλες περιπτώσεις αναδιαρθρώσεων της περιόδου εκείνης, όπως η τράπεζα Μακεδονίας-Θράκης, η Εργασίας, η Κρήτης, η Αθηνών και η Κτηµατική. Με λύπη διαπιστώσαµε ότι η παρουσία και η δράση της ΟΤΟΕ τότε, ήταν από ανεπαρκής έως ανύπαρκτη. Υπερφαλαγγίστηκε από τις εξελίξεις και βρέθηκε να παρακολουθεί τα γεγονότα, ως αιφνιδιασµένος παρατηρητής, ανήµπορη να παρέµβει για να επηρεάσει έστω και στο ελάχιστο τα τεκταινόµενα. Σήµερα, για άλλη µια φορά, τόσο εσύ ο ίδιος σαν Πρόεδρος, αλλά και όλη η διοίκηση της Οµοσπονδίας βρίσκεστε ενώπιον µιας ιστορικής ευθύνης. Είναι απολύτως αναγκαίο να προχωρήσουµε στο εν λόγω συνέδριο. Σε ένα συνέδριο, όχι µηχανισµών, αλλά διαµόρφωσης πολιτικής πρότασης και στρατηγικού σχεδιασµού για την απασχόληση, για τα εργασιακά και για τα ασφαλιστικά µας θέ- µατα, ούτως ώστε να διαµορφώσουµε τις προϋποθέσεις εκείνες που θα µας καταστήσουν όσο το δυνατόν πιο ικανούς να αντισταθούµε στην επερχόµενη συνέχεια στη σελ. 2
συνέχεια από τη σελ. 2 βέβαιος ότι αν ήταν όντως ο λαός που αποφάσιζε, έτσι θα επέλεγε να δείξει την αλληλεγγύη του στα αδέρφια του που δοκιµάζονται. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι. Εποµένως, ένας θεσµός που δεν αναδεικνύει το σήµερα και πολλώ δε µάλλον, αποµακρύνεται από την ίδια την ουσία του, οδηγείται µε µαθηµατική ακρίβεια στην εξαφάνιση. Οφείλουµε να αναλογιστούµε τις συνέπειες που θα έχει µια τέτοια εξέλιξη για την πατρίδα µας, καθώς και το αν έχουµε την πολυτέλεια να την επιτρέψουµε. Η ιστορική συγκυρία που διανύουµε, δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Όχι, αν θέλουµε να ζήσουν και τα παιδιά µας σε µια δηµοκρατική κοινωνία, όπου η ισηγορία, η ισονοµία και η ελευθερία δεν ανήκουν στα ράφια του µουσείου. Μιλώντας για τα παιδιά µας, οδηγούµαι στο δεύτερο θέµα που µε απασχολεί. εύτερο µόνο σε σειρά και όχι σε σηµασία. Πρόσφατα έπεσε στα χέρια µου µια έρευνα του πανεπιστηµίου Αιγαίου, η οποία καταλήγει στο ζοφερό συµπέρασµα ότι στη νεολαία σήµερα υπάρχει έλλειψη εµπιστοσύνης, αλληλεγγύης και διάθεσης συµµετοχής στα κοινά. Με δυο λόγια τους νέους µας δεν τους ενδιαφέρει τίποτα πέρα από τον εαυτό τους και το προσωπικό τους όφελος. Βρίσκω τον εαυτό µου να αναρωτιέται αν θα µπορούσε κάτι τέτοιο να είναι αλήθεια. Είναι ποτέ δυνατόν µια γενιά που γεννήθηκε εν µέσω δηµοκρατίας, µε αυτονόητα δικαιώµατα που οι παππούδες της πάλεψαν για να αποκτήσουν και οι γονείς της προσπάθησαν να τους µεταλαµπαδεύσουν, να είναι τόσο απαθής και αδιάφορη; Σίγουρα µια µατιά γύρω µας υποστηρίζει αυτή την υπόθεση. Η εύκολη λύση είναι να πει κάποιος: «Ε, βέβαια, αφού τα βρήκαν όλα έτοιµα πώς να τα εκτιµήσουν;» Είναι όµως έτσι; Αξίες όπως η ελευθερία, η δηµοκρατία και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι όντως τόσο εύθραυστες; Και αν ναι, ποιος ευθύνεται για αυτό; Σίγουρα, η κάθε γενιά έχει τις δικές της ευθύνες για την κατάστασή της. Ωστόσο, κάποιοι τη µεγάλωσαν. Στην προκειµένη περίπτωση, αυτοί οι κάποιοι είµαστε εµείς. Η λεγόµενη «γενιά του Πολυτεχνείου». Ναι, κάναµε αγώνες. Ναι, κάναµε θυσίες. Ναι, κάποιοι λίγοι τις καπηλεύτηκαν. εν είναι, όµως, αυτή όλη η αλήθεια. Όσο και να θέλουµε να σηκώσουµε το δάχτυλο και να δείξουµε αυτούς τους λίγους(;) που πρόδωσαν τα ιδανικά µας, όποιοι κι να είναι αυτοί, ο κυνισµός σε µια ολόκληρη γενιά δεν κληροδοτείται από λίγους. Στα τελευταία 25 χρόνια ο δείκτης ευηµερίας στην Ελλάδα ανέβηκε. Αυτό δεν σηµαίνει ότι γίναµε πιο δηµοκράτες ή πιο αλληλέγγυοι. Απλά υπήρξε µια φαινοµενική, ίσως σε κάποιο βαθµό και πραγµατική, αναδιανοµή του πλούτου. Το 1981 φαινόταν ότι µια ουσιαστική αλλαγή ερχόταν. Κάποιοι πίστεψαν ότι µπορεί ακόµα και να ήταν η ονειρεµένη «σοσιαλιστική επανάσταση». Μέσα µας όµως κρυβόταν ο εσωτερικός καπιταλισµός, αυτό το στοιχείο του βολέµατος και του ατοµικισµού, το οποίο για πρώτη φορά βρήκε κατάλληλο έδαφος να βλαστήσει µετά από δεκαετίες πολέµων, εµφυλίων και δικτατοριών. Στα παιδιά µας µάθαµε ό, τι ξέραµε. Ότι µε ρουσφέτι και πουλώντας την ψήφο σου στους πολιτικούς, πετυχαίνεις στη ζωή. εν είναι και µεγάλο µυστήριο πως προέκυψε η σηµερινή κοινωνική τερατογένεση. Ας µην έχουµε λοιπόν αµφιβολίες για το που θα καταλήξει αυτό. Άλλωστε, οι Λίγοι, ενάντια στους οποίους πάντα γίνονταν οι µάχες για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, δεν έπαψαν να υπάρχουν. Απλά έκαναν υπο- µονή και τώρα επιστρέφουν για να πάρουν πίσω πράγ- µατα όπως το οχτάωρο, η κοινωνική ασφάλιση, η δωρεάν παιδεία κτλ. Ποιοι θα τα υπερασπιστούν όλα αυτά; Σίγουρα όχι µια νεολαία που ξηµεροβραδιάζεται στις καφετέριες και αγωνιά για το ποιος θα κερδίσει το επόµενο reality. Ή που δουλεύει ανασφάλιστη για πενταροδεκάρες σκύβοντας το κεφάλι στον κάθε εργοδότη. Πώς να είναι αλληλέγγυα ή πολιτικά ενεργή µια γενιά των 700 ευρώ; Αν δεν σου κάνει µικρέ, κάνε χώρο για τον επόµενο απελπισµένο πιτσιρικά στην ουρά. Αν τα παιδιά µας είναι έτσι όπως λέει το πανεπιστήµιο Αιγαίου και αφού τα παιδιά µας είναι η αναπαραγωγή του εαυτού µας, τότε κάτι πρέπει να µας λέει αυτό για εµάς τους ίδιους. Σαράντος Φιλιππόπουλος συνέχεια από τη σελ. 2 «χιονοστιβάδα». Είναι απόλυτα αναγκαίο να συζητήσουµε πολιτικά για τις νέες εξελίξεις στην παγκόσµια οικονοµική κρίση, στην απασχόληση και στην ασφάλιση, ούτως ώστε να διαµορφώσουµε µία σοβαρή πρόταση, που θα καλύπτει τον κλάδο µας και θα είναι αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία. Για να έχει πιθανότητες να προκύψει µια πρόταση αξιώσεων, θα πρέπει προσυνεδριακά να γίνει επεξεργασία θέσεων και προτάσεων από τις πρωτοβάθµιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και από τις διαδικασίες του συνεδρίου να προκύψει µία επιτροπή οργάνωσης και επικοινωνίας, µε σκοπό να προωθήσει τις προτάσεις του συνεδρίου στα Μ.Μ.Ε. και τελικά στην ελληνική κοινωνία. Η δε διοίκηση της ΟΤΟΕ θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να ενηµερώσει τα πολιτικά κόµµατα, τις υπερκείµενες συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους φορείς της πολιτείας. Παρά την πικρή ανάµνηση του παρελθόντος, είµαστε βέβαιοι ότι, έστω και αργά, θα µπορέσουµε να υψώσουµε άµυνες απέναντι σε όσα έρχονται. Ο ιστορικός σύλλογος της Ιονικής, πρέπει να γνωρίζεις ότι, κάτω από ακραίες συνθήκες και αποδυναµωµένος αριθµητικά, συνεχίζει να µάχεται σε όλα τα επίπεδα για την προάσπιση των συµφερόντων όχι µόνο των µελών του, αλλά και του συνόλου των εργαζοµένων που προέρχονται από την Ιονική. Έχουµε πάθει και γι αυτό είµαστε σε θέση να αφουγκραστούµε τον επικείµενο κίνδυνο. Άλλωστε δεν µπορεί να έχεις ξεχάσει τις θέσεις που είχε διατυπώσει ο σύλλογός µας εδώ και καιρό, σχετικά µε το ζήτηµα των Συλλογικών Συµβάσεων Εργασίας. Είχαµε προειδοποιήσει και τότε ότι οι τράπεζες µε τερτίπια και µεθοδεύσεις θα επιχειρούσαν να καταργήσουν τις ΣΣΕ. Αρχικά, προχωρώντας σε υπογραφή επιχειρησιακών συµβάσεων, µε απώτερο στόχο την καθιέρωση ατοµικών συµβάσεων εργασίας. Είχαµε δε προτείνει από τότε στην ΟΤΟΕ να προσφύγει στη ιαιτησία, µιας και δεν υπήρχε ουδεµία περίπτωση διαπραγµάτευσης µε τις διοικήσεις των τραπεζών. Πράγµατι, έστω και µε σηµαντική καθυστέρηση, αυτή η πρόταση υλοποιήθηκε και τα αποτελέσµατά της δικαιώνουν την Οµοσπονδία. Η προσφυγή στον ΟΜΕ είναι µια καθαρά πολιτική πράξη και τα αποτελέσµατά της αποτελούν µια νίκη για τους εργαζόµενους, έστω και περιορισµένη. Το πιο ση- µαντικό κέρδος όµως, είναι ότι η αδιαλλαξία, η αυταρχικότητα και η απληστία των τραπεζιτών εξέθεσε τις τράπεζες στα µάτια της ελληνικής κοινωνίας. Με αυτήν την κοινωνία πρέπει να σπεύσουµε να συµµαχήσουµε έγκαιρα, αφού τα όσα ελάχιστα περιθώρια διαλόγου υπήρχαν ποτέ µε τις διοικήσεις των τραπεζών, έχουν πια εκλείψει. Άλλωστε η ελληνική και παγκόσµια κοινή γνώµη είναι ακόµα αποσβολωµένη από τα υπέρογκα ποσά των µπόνους των διοικήσεων και των υψηλόβαθµων στελεχών των τραπεζών, καθώς και από τις ασυγκράτητες σπατάλες στις οποίες επιδίδονται. Αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν ότι έχουν ελάχιστη επαφή µε την καθηµερινή πραγµατικότητα. Αντικρίζουν τον κόσµο µόνο µέσα από το πρίσµα της ακόρεστης απληστίας και γι αυτό είναι αναµενόµενο να µην υπάρχει πουθενά κοινός τόπος µε τους εργαζόµενους. Λένε πως ο δρόµος προς την κόλαση είναι σπαρµένος µε αγνές προθέσεις. Αυτό σηµαίνει ότι δεν φτάνει να µένει κανείς µόνο στις αγνές προθέσεις, αν θέλει να σωθεί. Οι ιστορικές ευκαιρίες σπάνια έρχονται πάνω από µία φορά. Τώρα που το παγκόσµιο καπιταλιστικό οικοδόµηµα κλυδωνίζεται, είναι η ώρα για το συνδικαλιστικό κίνηµα να ανασυνταχθεί και να διεκδικήσει το δικό του µερίδιο στη διαµόρφωση της ιστορίας. Απέναντι στο ιδεολογικό κενό των µπόνους και των stock options, θεωρούµε πως µπορούµε να προτάξουµε κάτι καλύτερο. Κάτι που έχασε ο συνδικαλισµός, κάπου στο χρόνο. Τη συνείδηση της δύναµης που πηγάζει από τους ίδιους τους εργαζόµενους, αυτούς που αποτελούν την καρδιά του συνδικαλισµού. Είµαστε ικανοί να ανατρέψουµε τη νέα τάξη των γιάπηδων, αν το πιστέψουµε. Συνάδελφε, από εµάς θα εξαρτηθεί αν θα βαδίσουµε αµαχητί προς τον όλεθρο, ντροπιάζοντας µε την εγκατάλειψη του αγώνα εµάς τους ίδιους και το συνδικαλιστικό κίνηµα καθ ολοκληρία ή αν θα ιππεύσουµε το άρµα της ΟΤΟΕ στη µάχη για το εργασιακό και ασφαλιστικό µας µέλλον. Αυτή η απόφαση θα µας συνοδεύει µέχρι το τέλος. Ας είναι η σωστή. Ο ΠΡΟΕ ΡΟΣ Σαράντος Φιλιππόπουλος Με αγωνιστικούς χαιρετισµούς, Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Φάνης Κυριόπουλος Υ.Γ. Θερµή παράκληση του συλλόγου µας να φέρετε προς συζήτηση το συγκεκριµένο αίτηµα στην πρώτη σύγκληση του Γενικού Συµβουλίου. 2
ΤΟ ΘΕΜΑ υστυχώς, συνάδελφοι, ακόµα και τα, µε κόπο και αγώνες, κεκτηµένα του παρελθόντος δεν είναι πια αυτονόητα. Η υπογραφή Συλλογικών Συµβάσεων Εργασίας µεταξύ ΟΤΟΕ και τραπεζών, κάτι που τα προηγούµενα χρόνια αποτελούσε υπόθεση ρουτίνας, σήµερα έχει γίνει επιδίωξη για την οποία χρειάζεται να αγωνιστούµε σθεναρά. Είναι πλέον προφανές ότι οι εργοδότες όχι απλά αγνοούν αυτό το δικαίωµα των εργαζοµένων, αλλά επιπλέον καταβάλουν σηµαντικές προσπάθειες να το αποδοµήσουν. Ο σύλλογός µας, ενώπιον αυτής της κατάστασης, κινήθηκε έγκαιρα και προώθησε τη θέση του ότι έπρεπε η ΟΤΟΕ να προσφύγει άµεσα στον ΟΜΕ για να πετύχει την υπογραφή ΣΣΕ και φέτος. Η ΟΤΟΕ, έστω και µε οµολογουµένως ση- µαντική καθυστέρηση, το έπραξε. Η προσφυγή αυτή αποτελεί µια ξεκάθαρα πολιτική επιλογή και τα γεγονότα, όπως παραθέτουµε παρακάτω, την δικαιολογούν απολύτως. Πριν από περίπου 5 µήνες, η τράπεζες ανακοίνωσαν αυξήσεις κατά βούληση, επιχειρώντας έτσι να υπονοµεύσουν τη δυνατότητα της ΟΤΟΕ να υπογράψει ΣΣΕ. Η ΟΤΟΕ προσέφυγε στον ΟΜΕ, όταν πια είχαν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια διαπραγµάτευσης και συµφωνίας. Στη συνέχεια, η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών προσέφυγε µε τη σειρά της στα δικαστήρια µε τη φαιδρή αιτιολογία ότι δεν αποτελεί εργοδοτική οργάνωση και συνεπώς δεν υποχρεούται να καταρτίσει ΣΣΕ. εν υπάρχει δηµοκρατική χώρα στον κόσµο στην οποία αυτό το επιχείρηµα θα γινόταν δεκτό σε δικαστήριο και πράγµατι, όπως ήταν αναµενόµενο, η αίτηση ασφαλιστικών µέτρων της ΕΕΤ απορρίφθηκε. Κατόπιν, στις 12/9/08 εκδόθηκε η διαιτητική απόφαση 39/2008 που καθορίζει «τους όρους αµοιβής και εργασίας των εργαζοµένων µε σύµβαση εξαρτηµένης εργασίας µελών πρωτοβαθµίων σωµατείων που ανήκουν στην ΟΤΟΕ και απασχολούνται σε Τράπεζες». Αφού αναφέρεται η συνεχής και επανειληµµένη αποχή της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (ΕΕΤ), της Ένωσης Συνεταιριστικών Τραπεζών Ελλάδας (ΕΣΤΕ) και του Συνδέσµου Επιχειρήσεων και Βιοµηχανιών (ΣΕΒ) από τις συναντήσεις που όρισε ο ιαιτητής, καταλήγει στα εξής: Ο ΟΜΕ κατοχυρώνει τις Σ.Σ.Ε. για το 2008! Οι βασικοί µισθοί για όλες τις κατηγορίες προσωπικού (κύριο, βοηθητικο, καθαριότητας) διαµορφώνονται σύµφωνα µε την κλαδική ΣΣΕ ΟΤΟΕ Τραπεζών, ετών 2006-2007, ενώ δίδονται σταδιακές αυξήσεις της συνολικής τάξης του 8 %. Τα ήδη καταβαλόµενα ποσοστιαία επιδόµατα εξακολουθούν να υπολογίζονται επί των βασικών µισθών, µε τα ίδια ποσοστά και τους ίδιους όρους που ισχύουν µέχρι σήµερα. Επιπλέον, το ποσοστό του επιδόµατος πολυετίας αυξάνεται από 1,75% σε 1,80% ανά έτος. Το επίδοµα βρεφονηπιακού σταθµού ύψους 203 ευρώ όπως είχε καθοριστεί την 1/1/2007, αναπροσαρµόζεται σε 219 ευρώ από 1/9/2008 και χορηγείται σύµφωνα µε τις ισχύουσες προϋποθέσεις. Το επίδοµα tοκετού αυξάνεται από 1.367 ευρώ όπως ίσχυε από 1/1/2007, σε 1.476 ευρώ από 3/6/2008. Οι προϋποθέσεις χορήγησης παραµένουν ίδιες. Το χορηγούµενο ποσό για τα ερευνητικά και επιµορφωτικά προγράµµατα του Ινστιτούτου εργασίας της ΟΤΟΕ αναπροσαρµόζεται σε 170.748 ευρώ από 158.100 ευρώ που προέβλεπε η ΣΣΕ της 22/12/2006. Οι όροι καταβολής παραµένουν αµετάβλητοι. Η οικονοµική ενίσχυση των πολιτιστικών λεσχών διαµορφώνεται από 3/6/2008 σε 16.408 ευρώ από 15.193 ευρώ, µηνιαίως. Επίσης, το καθορισµένο ποσό για τον εργασιακό αθλητισµό αυξάνεται αντιστοίχως, από 3.160 ευρώ σε 3.412 ευρώ ανά µήνα. Οι τυχόν αυξήσεις που έχουν δοθεί στους εργαζοµένους για το 2008 συµψηφίζονται µε τις αυξήσεις που προβλέπονται από την εν λόγω απόφαση. Τέλος, όλες οι προηγούµενες ΣΣΕ και διαιτητικές αποφάσεις που αφορούν τον κλάδο των τραπεζοϋπαλλήλων, ανεξαρτήτως τον τρόπο που θεσπίστηκαν και τέθηκαν σε ισχύ, εξακολουθούν να ισχύουν, εφόσον δεν τροποποιούνται επί τούτου από την παρούσα διαιτητική απόφαση. Συγκεκριµένα οι αυξήσεις διαµορφώνονται ως εξής: Α π ο χ α ι ρ ε τ ο ύ µ ε κ α ι σ υ λ λ υ π ο ύ µ α σ τ ε... συνέχεια στη σελ. 4 Παναγιωτάρας Άγγελος Έφυγε αναπάντεχα από κοντά µας στο άνθος της ηλικίας του (44 ετών) ο αγαπη- µένος µας συνάδελφος και συνεργάτης Τον διέκρινε το ήθος, η συνέπεια, η αλληλεγγύη και η εργατικότητα. Υπηρέτησε στην Τράπεζα ως οδηγός χωρίς ποτέ να δηµιουργήσει το παραµικρό πρόβληµα στην υπηρεσία του.ο θάνατός του σκόρπισε απέραντη θλίψη στους συναδέλφους µας και ιδιαίτερα στο σύλλογό µας, αφού υπήρξε από τα πλέον φιλότιµα και ενεργά µέλη του.στη σύζυγό του και στο ανήλικο τέκνο του καθώς στα αδέλφια και στη µητέρα του εκφράζουµε τη βαθιά µας οδύνη και τους συνιστούµε κουράγιο για ένα χαµό που δύσκολα µπορεί να ξεπεραστεί. Είναι αυτονόητο ότι ο σύλλογός µας θα συµπαρασταθεί µε τις δυνάµεις που διαθέτει τόσο στη σύζυγό του όσο και στο ανήλικο τέκνο του. Τσιλιµιγκάκη Στυλιανή Έφυγε από κοντά µας σε ηλικία µόλις 40 ετών η συνάδελφός µας, µετά από πολυετή µάχη µε την ασθένειά της. Υπήρξε µια εξαίρετη συνάδελφος µε ακέραιο χαρακτήρα, αγαπητή σε όλους µας και εξέχον µέλος του συλλόγου µας. Κανείς µας δεν θα ξεχάσει την καλοσύνη της, τον γλυκό λόγο που πάντα είχε να πει για όλους και το χαµόγελό της. Στέλλα θα σε θυµόµαστε πάντα. Μυλωνάς Σωτήρης Έφυγε αναπάντεχα από κοντά µας ο πρόσφατα συνταξιοδοτηθείς συνάδελφός µας σε ηλικία 61 ετών. Είχε υπηρετήσει ως ιευθυντής στα καταστήµατα Ωροπού, Μαρούσι, Ν. Ιωνίας, Αχαρνών, Αγ. Παρασκευής. Σε όλη την πορεία του στην Τράπεζα τον διέκρινε η εντιµότητα και η εργατικότητα Στη σύζυγό του και τους δύο γιούς του εκφράζουµε τα θερµά συλλυπητήρια µας. Κουρής Γιώργος Έφυγε ξαφνικά και πρόωρα από τη ζωή σε ηλικία 50 ετών ο συνάδελφος µας που ήταν υπόδειγµα εργαζοµένων και οικογενειάρχη. Υπηρέτησε σε κατάστηµα Ν. Ιωνίας και ιευθυντής του καταστήµατος Λειβαδιάς. Ο συνάδελφος µας είχε αποχωρήσει από την Τράπεζα και είχε διοριστεί καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Τον Γιώργο δεν θα τον ξεχάσουµε ποτέ για το ήθος του και τα ιδανικά του. Στη σύζυγο και την οικογένειά του εκφράζουµε την οδύνη µας και τα θερµά µας συλλυπητήρια Μπούκης Ιωάννης Απεβίωσες σε ηλικία 85 ετών ο συνάδελφος που είχε υπηρετήσει σε αρκετά καταστήµατα µεταξύ των οποίων και ιευθυντής καταστήµατος Βρυώνη και ως Προϊστάµενος Συναλλάγµατος Κεντρικού Καταστήµατος. Στη σύζυγό του συνάδελφο Λίτσα καθώς και στους οικείους του εκφράζουµε τα θερµά συλλυπητήρια µας. Αθανασόπουλος Χαράλαµπος Έφυγε πρόωρα και ξαφνικά από κοντά µας σε ηλικία 67 ετών ο συνάδελφός µας που είχε υπηρετήσει για πολλά χρόνια στο κατάστηµα του Κιάτου. Στους οικείους του εκφράζουµε τα θερµά µας συλλυπητήρια Μανούσος Αλέξιος Έφυγε από κοντά µας σε ηλικία 84 ετών, ο συνάδελφος που είχε υπηρετήσει σε πολλά καταστήµατα και είχε διατελέσει ιευθυντής στο κατάστηµα Αργοστολίου, Αµπεκήπων κ.λ.π. Στους οικείους του εκφράζουµε τα θερµά συλλυπητήρια µας Φωκιανός Απόστολος Απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών ο συνάδελφος που είχε υπηρετήσει στο Κατάστηµα Ικαρίας, στο Κεντρικό κατάστηµα και κατά καιρούς σε άλλα καταστήµατα. Στην κόρη του Σταµατούλα που υπηρετεί στο Κατάστηµα Ικαρίας καθώς και στη υπόλοιπη οικογένειά του εκφράζουµε τα θερµά συλλυπητήρια µας. Θεοφυλακτίδης Γεώργιος Απεβίωσε σε ηλικία 83 ετών ο συνάδελφός µας που είχε υπηρετήσει στο κατάστηµα Ρούσβελτ και για πολλά χρόνια προϊστάµενος Λογιστηρίου στο κατάστηµα Ερµού Θεσσαλονίκης. Στους οικείους του εκφράζουµε τα θερµά συλλυπητήρια µας Καµπιτόγλου Μερκούρης Έφυγε από κοντά µας σε ηλικία 71 ετών ο συνάδελφος µας. Υπηρέτησε ως προϊστάµενος των Νοµικών Υπηρεσιών στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε πάντα υπεύθυνα σ όλη τη διάρκεια της Υπηρεσίας παρέχοντας πάντα τις νοµικές συµβουλές του στους συναδέλφους του. Στους οικείους του εκφράζουµε τα βαθιά µας συλλυπητήρια. Μπαρτσελιώτου Καραθανάση Πηνελόπη Έφυγε από κοντά µας σε ηλικία 76 ετών η συνάδελφός µας που είχε υπηρετήσει στο κατάστηµα Βόλου και του Κεντρικού. Ήταν αγαπητή σε όλους τους εργαζό- µενους και οι συνάδελφοί της θα τη θυµούνται για τον άριστο χαρακτήρα της και για την καλοσύνη και αγάπη που µοίραζε απλόχερα στους συναδέλφους της. Τσώτσος Αθανάσιος Έφυγε πλήρης ηµερών σε ηλικία 87 ετών ο συνάδελφός µας που είχε υπηρετήσει στο Κεντρικό κατάστηµα καθώς και στο ΤΑΠΙΛΤ. Στην οικογένειά του εκφράζουµε τα θερµά συλλυπητήρια µας. Οικονόµου Μαρία Έφυγε πλήρης ηµερών σε ηλικία 94 ετών η συνάδελφος που είχε υπηρετήσει για αρκετά χρόνια στο Λογιστήριο του Κεντρικού καταστήµατος. Στους οικείους της εκφράζουµε τα θερµά συλλυπητήρια µας. Βασιλοπούλου Μαρία Απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών η συνάδελφος και σύζυγος του εκλιπόντος συναδέλφου µας Βασιλόπουλου ιονυσίου ιευθυντή Κεντρικού καταστήµατος. Η εκλιπούσα υπηρέτησε στο Λογιστήριο του Κεντρικού καταστήµατος. Στις επίσης συναδέλφισσες θυγατέρες της Ελένη και Άννα εκφράζουµε τα βαθιά µας συλλυπητήρια. Μαρτίνη Μπέλου Αλεξάνδρα Έφυγε από κοντά µας σε ηλικία 88 ετών η αγαπητή συνάδελφός µας. Υπηρέτησε στο Κεντρικό κατάστηµα. Στους οικείους του εκφράζουµε τα συλλυπητήρια µας 3
συνέχεια από τη σελ. 3 ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ ΚΛΙΜΑΚΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗ 3/6/2008-31/8/2008 0 875,00 906,00 929,00 948,00 1 876,00 907,00 930,00 949,00 2 877,00 908,00 931,00 950,00 3 878,00 909,00 932,00 951,00 4 879,00 910,00 933,00 952,00 5 880,00 911,00 934,00 953,00 6 881,00 912,00 935,00 954,00 7 882,00 913,00 936,00 955,00 8 883,00 914,00 937,00 956,00 9 884,00 915,00 938,00 957,00 10 886,00 917,00 940,00 959,00 11 887,00 918,00 941,00 960,00 12 888,00 919,00 942,00 961,00 13 889,00 920,00 943,00 962,00 14 890,00 921,00 944,00 963,00 15 891,00 922,00 945,00 964,00 16 892,00 923,00 946,00 965,00 17 896,00 927,00 950,00 969,00 18 905,00 937,00 960,00 979,00 19 917,00 949,00 973,00 992,00 20 927,00 959,00 983,00 1.003,00 21 937,00 970,00 994,00 1.014,00 22 947,00 980,00 1.005,00 1.025,00 23 958,00 992,00 1.017,00 1.037,00 24 969,00 1.003,00 1.028,00 1.049,00 25 979,00 1.013,00 1.038,00 1.059,00 26 989,00 1.024,00 1.050,00 1.071,00 27 999,00 1.034,00 1.060,00 1.081,00 28 1.010,00 1.045,00 1.071,00 1.092,00 29 1.020,00 1.056,00 1.082,00 1.104,00 30 1.031,00 1.067,00 1.094,00 1.116,00 31 1.041,00 1.077,00 1.104,00 1.126,00 32 1.051,00 1.088,00 1.115,00 1.137,00 33 1.063,00 1.100,00 1.128,00 1.151,00 ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Για κάθε χρόνο παραµονής στα καταληκτικά κλιµάκια του ενιαίου µισθολογίου καιµέχρι οκτώ χρόνια, οι ανωτέρω βασικοί µισθοί διαµορφώνοντα στρογγυλοποιούµενοι στην πλησιέστερη ακεραία µονάδα ευρώ, ως εξής:: 3/6/2008-31/8/2008 1η 1.073,00 1.111,00 1.139,00 1.162,00 2η 1.083,00 1.121,00 1.149,00 1.172,00 3η 1.093,00 1.131,00 1.159,00 1.182,00 4η 1.104,00 1.143,00 1.172,00 1.195,00 5η 1.115,00 1.154,00 1.183,00 1.207,00 6η 1.124,00 1.163,00 1.192,00 1.216,00 7η 1.135,00 1.175,00 1.204,00 1.228,00 8η 1.145,00 1.185,00 1.215,00 1.239,00 Οι βασικοί µισθοί των ιευθυντών και των Υποδιευθυντών διαµορφώνονται,στρογγυλοποιούµενοι στην πλησιέστερη ακεραία µονάδα ευρώ, ως εξής: ΥΠΟ ΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 3/6/2008-3 1/8/2008 1.262,00 1.306,00 1.339,00 1.366,00 ΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 1.452,00 1.503,00 1.541,00 1.572,00 Οι ανωτέρω βασικοί µισθοί των διευθυντών και των Υποδιευθυντών για κάθεχρόνο παραµονής τους µετά το 33ο κλιµάκιο ή για κάθε χρόνο παραµονής τουςστο βαθµό, διαµορφώνονται, στρογγυλοποιούµενοι στην πλησιέστερη ακεραίαµονάδα ευρώ, ως εξής: ΚΛΙΜΑΚΙΑ 3/6/2008-31/8/2008 1 1.275,00 1.320,00 1.353,00 1.380,00 2 1.288,00 1.333,00 1.366,00 1.393,00 3 1.299,00 1.344,00 1.378,00 1.406,00 4 1.313,00 1.359,00 1.393,00 1.421,00 5 1.324,00 1.370,00 1.404,00 1.432,00 6 1.337,00 1.384,00 1.419,00 1.447,00 7 1.350,00 1.397,00 1.432,00 1.461,00 8 1.363,00 1.411,00 1.446,00 1.475,00 ΚΛΙΜΑΚΙΑ ΥΠΟ ΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 3/6/2008-31/8/2008 1 1.465,00 1.516,00 1.554,00 1.585,00 2 1.481,00 1.533,00 1.571,00 1.602,00 3 1.496,00 1.548,00 1.587,00 1.619,00 4 1.511,00 1.564,00 1.603,00 1.635,00 5 1.525,00 1.578,00 1.617,00 1.649,00 6 1.539,00 1.593,00 1.633,00 1.666,00 7 1.554,00 1.608,00 1.648,00 1.681,00 8 1.568,00 1.623,00 1.664,00 1.697,00 4
Τ ο τέλος της προηγού- Q συνάδελφοι αποχώρησαν και µενης δεκαετίας U O VA D I S? µάλιστα, τη στιγµή ένα σηήταν ένα σηµείο µαντικό ποσοστό αυτών δεν καµπής για το ελληνικό είχε καν ώριµα ασφαλιστικά τραπεζικό σύστηµα. δικαιώµατα. Παρά τις αντίξοες συνθήκες σύλλογός µας Ωστόσο, ακόµα και οι ση- µαντικές αναδιαρθρώσεις Που πάει το ελληνικό τραπεζικό σύστηµα κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες προς αυτή την κατεύ- που έλαβαν χώρα τότε, ωχριούν σε εύρος και ση- θυνση µε σηµαντικά µασία µπροστά σε όσα φαίνεται να επιφυλάσσει δών, πέρα και πάνω από τα οφέλη του ίδιου του αποτελέσµατα, όπως η ένταξη του ΤΑΠΙΛΤ στο το εγγύς µέλλον. Μετά την αποτυχηµένη απόπειρα συγχώνευσης της Εθνικής και της ALPHA µατα στο απροχώρητο. Οι τράπεζες συχνά επιλέ- µε τον αντίστοιχο κλάδο που υπάγονταν η ΠΙχρηµατοπιστωτικού ιδρύµατος, οδήγησε τα πράγ- ΙΚΑ καθώς και η συγχώνευση του κλάδου υγείας BANK, ο τότε πρόεδρος της ALPHA κος Κωστόπουλος είχε πει: «στην Ελλάδα υπάρχει τους µέχρι το έσχατο σηµείο, καθώς διαθέτουν µε τη απορρόφηση του κλάδου υγείας και πρόγουν να αναβάλουν την εξυγίανση του δυναµικού ΣΤΕΩΣ και οι άλλες τράπεζες. Εντούτοις, τώρα χώρος για δυόµισι µεγάλους τραπεζικούς οµίλους». Λόγια τα οποία, ίσως σύντοµα, αποδειχ- κεντρικές τράπεζες µε πολύ ευνοϊκούς όρους. µια σαφώς χειρότερη τροπή για τους εργαζόµε- την δυνατότητα να δανειστούν µετρητά από τις νοιας από το ΤΑΥΤΕΚΟ, τα πράγµατα παίρνουν θούν προφητικά. Αυτός ο δανεισµός όµως, ειδικά στις ΗΠΑ νους και συνταξιούχους της Ιονικής. Αυτή η τραγωδία που βίωσαν οι Ιονικάριοι, θα πλήξει Το παγκόσµιο τραπεζικό σύστηµα, µε τα τεράστια έφτασε σε τέτοιο σηµείο, που εγείρει ερωτήµατα προβλήµατα που αντιµετωπίζει σήµερα, πιέζει για την ποιότητα του ενεργητικού της ίδιας της πολλούς περισσότερους εργαζόµενους στο µέλλον, αν δεν υπάρξει σηµαντική και άµεση αντί- αναπόδραστα για άµεσες εξελίξεις και στον ελληνικό τραπεζικό κλάδο. Η τραγωδία που έπληξε πόσο µπορεί η νοµισµατική πολιτική που ακοδραση από το συνδικαλιστικό κίνηµα. FED (Federal Reserve), καθώς και για το κατά τις αµερικανικές τράπεζες διέλυσε όλες τις ψευδαισθήσεις και κατέδειξε ότι ακόµα και οι πιο νέπειες προβλέπονται σοβαρές και ζοϋπαλλήλων, για να αφήσει κάποιος την εργαλουθεί να χαλιναγωγήσει τον πληθωρισµό. Οι συ- Παλιότερα έλεγαν, ότι στον κλάδο των τραπε- ισχυροί δεν είναι ασφαλείς. Αυτή η ανασφάλεια παρατεταµένες. σία του έπρεπε ή να κερδίσει το λαχείο ή να κάνει είναι αποτέλεσµα των ανεξέλεγκτων επενδυτικών Εποµένως, είναι απολύτως βέβαιο ότι τα κύµατα πλούσιο γάµο. Όµως, το επάγγελµα που γνώρισε πρακτικών που ακολουθούνται στη λεγόµενη της κρίσης πέρα από τον Ατλαντικό, θα φτάσουν τεράστια αίγλη και κατέκτησε ένα υψηλότατο εργασιακό επίπεδο κατά τις σηµαντικότερες δεκαε- «µητρόπολη του καπιταλισµού». Το τίµηµα που και στην χώρα µας. Βέβαια, τα πράγµατα στην καλούνται να πληρώσουν οι ΗΠΑ σήµερα είναι Ελλάδα είναι λίγο διαφορετικά. Λόγω έλλειψης τίες της Ελλάδας, τα τελευταία χρόνια άµεση συνέπεια της µεγιστοποίησης των ανισοτήτων και της συσσώρευσης του πλούτου του σαν περιορισµένα στα υπερφίαλα προϊόντα-επεν- µάλλον όταν, στην προκείµενη ιστορική συγκυ- τεχνογνωσίας οι ελληνικές τράπεζες ενεπλάκη- απαξιώνεται µε γεωµετρική πρόοδο. Πολλώ δε πλανήτη στα χέρια µόλις µερικών χιλιάδων ανθρώπων. Κάτι που, φυσικά, δεν συµβαίνει µόνο κατάρρευση των αµερικανικών τραπεζών οφείριοποίηση του συνδικαλιστικού κινήµατος. δύσεις. Το µεγάλο ντόµινο που οδήγησε στην ρία, η υποβάθµιση του συµπίπτει µε την περιθω- εκεί. λεται κυρίως στην απουσία εµπράγµατων εξασφαλίσεων στα στεγαστικά δάνεια που τάκοπο, αιφνιδιασµένο από τις εξελίξεις και αδύ- Το σήµερα βρίσκει το συνδικαλιστικό κίνηµα κα- Η πτώχευση της Lehman Brothers και η πώληση της Merrill Lynch µπορεί µε βεβαιότητα να αποδοθεί στον εκτροχιασµό της πολιτικής απόδοσης τζόγο, παρά επενδυτική στρατηγική. Ευτυχώς, πλέον σε απόσταση θέασης του έσχατου σηµείου. χορηγούσαν. Η τακτική τους θύµιζε περισσότερο ναµο να αντιµετωπίσει τη συνέχεια. Είµαστε µπόνους στα στελέχη των τραπεζών. Τα stock options, όπως λέγεται η εν λόγω πρακτική, είναι εν κοσµιοποιηµένης οικονοµίας όµως, καµία χώρα µήσουµε. Αν θέλουµε να γλιτώσουµε το επάγ- εδώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Στην εποχή της παγ- Είναι επιτακτικό να συσπειρωθούµε και να πολεπολλοίς υπεύθυνα για την ανάληψη απερίσκεπτων επενδυτικών ρίσκων, εξαιτίας της προσδο- τραπεζικό σύστηµα θα νιώσει τους κραδασµούς να συγκαλέσει άµεσα έκτακτο συνέδριο για την δεν είναι µόνη της και ανεπηρέαστη. Το ελληνικό γελµά µας από πλήρη απαξίωση, η ΟΤΟΕ οφείλει κίας υπέρογκου προσωπικού οφέλους. και θα αλλάξει ριζικά πολύ σύντοµα. εκτίµηση και αντιµετώπιση της κατάστασης. Μακροπρόθεσµα, αυτό αποδεικνύεται ζηµιογόνο Αυτό που θα επιχειρηθεί το επόµενο διάστηµα Μπορεί η ΟΤΟΕ να βίωσε ορισµένες ήττες µε το για οποιονδήποτε οργανισµό αφού «αν δεν βγει είναι η δηµιουργία 2-3 µεγάλων τραπεζικών οµίλων. Κάτι τέτοιο, υπό ένα τεχνοκρατικό φως, της πληροφορίας, παρόλαυτά σήµερα η ήττα δεν πέρασµα από την βιοµηχανική εποχή στην εποχή το στοίχηµα», δεν διαθέτει τα απαραίτητα µετρητά για να απορροφήσει τις ζηµιές. Στην περίπτωση της Lehman δώθηκαν 5,7 δις δολάρια για εντούτοις, στους εργαζοµένους θα επιφέρει τερά- Τα πάντα αλλάζουν και τίποτα δεν είναι γραµ- µπορεί να φαίνεται ότι εξασφαλίζει σταθερότητα, είναι επιλογή. Τώρα είναι η ώρα για δράση. µπόνους το 2007, ποσό που ξεπερνά τα δάνεια στια προβλήµατα. Ας µην ξεχνάµε άλλωστε τι συνέβη πριν από 9,5 χρόνια όταν πουλήθηκε η Πραγµάτων, όπως σχεδιάστηκε και εφαρµόστηκε µένο σε πέτρα. Γι αυτό, τώρα που η Νέα Τάξη που διέγραψε και τις ζηµιές που σηµείωσε φέτος, µόνο στο τρίτο τρίµηνο. Η δε Merrill έδωσε 9,5 Ιονική-Λαϊκή στην ALPHA, στο µεγαλύτερο από τους χρηµατοπιστωτικούς «ναούς» των δις δολάρια για τον ίδιο λόγο, αγγίζοντας έτσι τις τραπεζικό deal που γνώρισε η Ελλάδα µέχρι σή- ΗΠΑ, βιώνει την δική της γενικευµένη ήττα, η ζηµιές του τέταρτου τριµήνου του 2007. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του µέχρι πρόσφατα τράπεζα χωρίς να υπάρξει η παραµικρή µέριµνα που η απληστία των «golden boys» άνοιξε τρύ- µερα. Ιδιωτικοποιήθηκε η µεγαλύτερη ελληνική κινητοποίησή µας πρέπει να είναι άµεση. Τώρα διευθύνοντος συµβούλου της Lehman Brothers για την εργασιακή και ασφαλιστική κατοχύρωση πες στο ίδιο το «καράβι» του καπιταλισµού που Holdings κου Nicholas Lazares, ο οποίος αποχώρησε από την εταιρεία λέγοντας: «Η απληστία έγινε η συγχώνευση των δύο τραπεζών οι συνάστέψουµε, µπορούµε να νικήσουµε. Όχι να χά- των εργαζοµένων. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν οδηγούσαν, πρέπει να αντεπιτεθούµε. Αν το πι- των διοικούντων του οµίλου δεν έχει όριο. Είναι δελφοι που προέρχονταν από την Ιονική ανέρχονταν περίπου στους 4.400. Σήµερα, φτάνουν νουµε κι από τους γιάπηδες! πρόθυµοι να δώσουν δάνειο ακόµη και σε ουρακοτάγκο.» µόλις τους 2.700. ηλαδή, σε µια περίοδο φοβερής ανεργίας και αυξηµένης ανασφάλειας, Το κυνήγι των υπερβολικών προσωπικών κερ- 1.800 Μπροστά στο έκτρωµα του ΤΑΥΤΕΚΟ Οσύλλογός µας, εδώ και καιρό, έχει διατυπώσει τις απόψεις του σχετικά µε τους πραγµατικούς σκοπούς που εξυπηρετεί η «δηµιουργία» του νέου ταµείου ΤΑΥΤΕΚΟ. Η κυβέρνηση και η υπουργός επιµένουν ότι το ΤΑΥΤΕΚΟ σκοπό έχει να αναδιοργανώσει την ασφάλιση και να αναβαθµίσει τις παρεχόµενες υπηρεσίες. Ωστόσο, αυτός ο ισχυρισµός µόνο θυµηδία µπορεί να προκαλέσει. εν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να συνηγορεί ότι υπήρξε η οποιαδήποτε αναβάθµιση ή βελτίωση, αλλά απεναντίας, είναι οδυνηρά προφανές ότι το εν λόγω ταµείο επινοήθηκε µόνο και µόνο για να αποµυζήσει τα δύο ταµεία που απορρόφησε. Η συνέχεια είναι δεδοµένη. Το ταµείο, πολύ σύντοµα, δεν θα είναι σε θέση να επιβιώσει οικονοµικά, δεν θα έχει καµία δυνατότητα να ανασυνταχθεί οργανωτικά και θα αφήσει τους ασφαλισµένους του ξεκρέµαστους, χωρίς καµία ελπίδα. Υποτίθεται ότι όλα αυτά γίνονται στο όνοµα της δικαιοσύνης, για να έχουν όλοι οι εργαζόµενοι την ίδια αντιµετώπιση στην υγεία. Τι πιο φυσιολογικό και δίκαιο από αυτό, σωστά; Κι όµως η σκληρή πραγµατικότητα αποκαλύπτει την υποκρισία. Είναι θέµα χρόνου, και µάλιστα λίγου, έως ότου οι υπηρεσίες υγείας του ΤΑΥΤΕΚΟ αρχίζουν να διεκπεραιώνονται µέσω του ΙΚΑ. Υπάρχει κάποιος τόσο αφελής που να θεωρεί ότι το ΙΚΑ µπορεί ποτέ να συγκριθεί µε την ποιότητα των ταµείων που αντικατέστησε το ΤΑΥΤΕΚΟ; Μόνο αν πιστεύει κανείς στα θαύµατα. Η τραγωδία που είναι το εν λόγω ταµείο, πλήττει πρώτα από όλα τους συνταξιούχους. Μετά από µία πολύχρονη επαγγελµατική πορεία, µε πολύ υψηλές κρατήσεις, αντί να χαίρουν µιας αξιοπρεπούς αντιµετώπισης στα γηρατειά τους, ξαφνικά θα βρεθούν καταδικασµένοι στη λίστα του ΙΚΑ. Το χειρότερο όµως είναι ότι τα επόµενα χρόνια η δικαιολογία που θα χρησιµοποιηθεί για αυτόν τον εµπαιγµό, θα είναι η οικονοµική αδυναµία του ταµείου να ανταποκριθεί στο κόστος λειτουργίας του. Και προκύπτει η αναµενόµενη ερώτηση. εν είναι ακραία αντισυνταγµατικό να ενοποιούνται το ταµείο υγείας και το ταµείο πρόνοιας, τα οποία έχουν θετικούς ισολογισµούς, µε τα υπόλοιπα που έχουν αρνητικούς; Σε αυτή την περίπτωση η «σοφία» της υπουργού ξεπέρασε κάθε προηγούµενο. Και αυτό συνέβη απλά µε τη λεκτική διασφάλιση ότι «θα διατηρηθεί η αυτονοµία των αποθεµατικών». Φυσικά, είναι αδύνατον για οποιονδήποτε νοήµων άνθρωπο να εµπιστευτεί τέτοιες υποσχέσεις τη στιγµή που η ένταξη αυτή στο ΤΑΥΤΕΚΟ καταργεί κάθε έννοια νοµιµότητας. Συνάδελφοι, ο σύλλογός µας, στην προσπάθειά του να αναχαιτίσει την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, συγκαλεί σύσκεψη για να επεξεργαστεί νοµικές προτάσεις και πιθανή, άµεση προσφυγή στα δικαστήρια, καθώς µπορεί οι εργαζόµενοι µε ώριµα ασφαλιστικά δικαιώµατα να είναι εξασφαλισµένοι όσον αφορά την καταβολή του εφάπαξ, για τους υπόλοιπους όµως, είναι αµφίβολο αν το ΤΑΥΤΕΚΟ θα είναι σε θέση να τους το καταβάλει. υστυχώς ή ευτυχώς σαν σύλλογος έχουµε επιβεβαιωθεί πολλάκις στις εκτιµήσεις µας στο παρελθόν κι έτσι και σήµερα θεωρούµε ότι αν δεν κινητοποιηθούµε άµεσα, οι συνάδελφοί µας που αργούν ακόµα να καλύψουν τις προϋποθέσεις για το εφάπαξ, όταν έρθει η ώρα, θα λάβουν την απάντηση «ουκ αν λάβεις εκ του µη έχοντος». 5
6 Καθεστώς «δικών µας παιδιών» στις προαγωγές του 2008! Το 2007, όλοι οι εργαζόµενοι αλλά και εµείς σαν σύλλογος είχαµε διατυπώσει την ικανοποίησή µας για τις προαγωγές που πραγµατοποίησε η τράπεζα. Πολλοί συνάδελφοί µας από την Ιονική είχαν προαχθεί και αυτό δηµιούργησε µια γενικευµένη προσδοκία ότι και τον επόµενο χρόνο θα ακολουθούνταν µια πορεία οµαλότητας, σύµφωνα µε την αρχή της αξιοκρατίας. Οι ελπίδες και οι προσδοκίες όµως, συντρίφθηκαν βίαια πάνω σε µία, πολύ διαφορετική, πραγµατικότητα. Οι φετινές προαγωγές µας γυρίζουν πίσω, σε ένα παρελθόν αναξιοκρατίας και φαβοριτισµού, µε πολλαπλές πιθανές επιπτώσεις. Παρά τις περίτεχνες απόπειρες της κας Κονιδάρη να «θολώσει τα νερά», αποφεύγοντας να καταγράψει στην σχετική εγκύκλιο τα µητρώα των προαχθέντων καθώς και τα καταστήµατα και τις υπηρεσίες που εργάζονται, µία πιο προσεκτική µατιά αποκαλύπτει την εξοργιστική µεροληψία που επέδειξε. Στις πρόσφατες προαγωγές των υψηλών βαθµών προάχθηκαν 263 εργαζόµενοι, εκ των οποίων 183 προέρχονται από την Πίστεως και µόλις 80 από την Ιονική. Άλλο ένα αδιάσειστο στοιχείο για την απαράδεκτη αντιµετώπισή που τυγχάνουν οι συνάδελφοί µας της Ιονικής από την τράπεζα, παρά το γεγονός ότι είναι εξίσου αποδοτικοί µε τους προαχθέντες. Αυτή η εξέλιξη µας γεµίζει µε βαθιά απογοήτευση, τόσο διότι πάρα πολλοί συνάδελφοι αδικήθηκαν κατάφορα, όσο και επειδή ανάµεσα στους φετινούς προαχθέντες συγκαταλέγονται και ορισµένες περιπτώσεις που προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθηµα. υστυχώς, στην κα Κονιδάρη επετράπη να µας πάει πίσω σε εκείνο ακριβώς το καθεστώς των προηγούµενων ετών, το οποίο όλοι θεωρούσαµε ότι είχαµε ξεπεράσει ανεπιστρεπτί. Σε ένα καθεστώς που ουδόλως εξυπηρετεί την τράπεζα και επιπλέον καταρρακώνει το ηθικό των εργαζοµένων. Στην δύσκολη εποχή που διανύουµε, στην οποία ο πήχης των απαιτήσεων για αποδοτικότητα ανεβαίνει διαρκώς και το τραπεζικό σύστηµα αντι- µετωπίζεται µε καχυποψία, η ιεύθυνση Ανθρωπίνου υναµικού κατεδαφίζει µεθοδικά κάθε έννοια αξιοκρατίας εντός του οργανισµού. εν προκαλεί λοιπόν καµία απορία το γεγονός ότι οι εργαζόµενοι αρχίζουν να αδιαφορούν για την τράπεζα, αφού όσο και να αγωνιστούν, όσες θυσίες και να κάνουν, οι προσπάθειές τους αγνοούνται επιδεικτικά. Ας αναλογιστεί η διοίκηση της τράπεζας τις µακροπρόθεσµες συνέπειες που θα έχει αυτή η γενική αποκαρδίωση των υπαλλήλων της, σε σχέση µε τον, όλο και εντεινόµενο, ανταγωνισµό. Ειδικά, εν µέσω µιας περιόδου που χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να πειστεί το καταναλωτικό κοινό να εµπιστευτεί τα τραπεζικά προϊόντα και είναι αγωνιώδης η ανάγκη για προσέλκυση καταθέσεων. Πως είναι δυνατόν να προσπαθεί ένας εργαζόµενος να εντατικοποιήσει την εργασία του για να αυξήσει το πελατολόγιο της τράπεζας, τη στιγµή που η καταξίωση και η ανέλιξη, το κίνητρο δηλαδή πίσω από την οποιαδήποτε επαγγελµατική φιλοδοξία, δεν έρχονται ποτέ. Αντί για ανταµοιβή, παίρνει µούντζες. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παραµείνει στάσιµοι από το 1992! Υπάρχει ποτέ περίπτωση να είναι αυτοί αποδοτικοί, όταν η ίδια η τράπεζα τους καταδικάζει σε απραξία; εν υπάρχει κάποια πολύπλοκη λογική πίσω από αυτά τα συµπεράσµατα, γι αυτό και µας είναι ακατανόητο πως γίνεται να µην αντιλαµβάνεται η κα Κονιδάρη το εύρος της ζηµιάς που προκαλεί η πολιτική της στην τράπεζα. Η προσδοκία του εργαζοµένου για αναγνώριση της εργασίας του, τον οδηγεί σε αναµονή προαγωγής. Όταν αυτή δεν έρχεται, απογοητεύεται. Και όταν πλέον ο παροπλισµός του γίνεται παρατεταµένος, τότε νιώθει προδοµένος και τον γεµίζει πικρία. Αυτός ο δρό- µος µόνο στην αδιαφορία µπορεί να οδηγήσει. Τέτοιους υπαλλήλους δηµιουργεί η ίδια η τράπεζα. Κύριοι πυλώνες της ιεύθυνσης Ανθρωπίνου υναµικού έχουν γίνει η αναξιοκρατία, η αδικία και η αλαζονεία. Για αυτό το λόγο οι συνάδελφοι καταφεύγουν συνεχώς στα δικαστήρια για να διεκδικήσουν ακόµα και τα αυτονόητα. Με λύπη και το προεδρείο του συλλόγου µας διαπιστώνει ότι για να διεκδικήσει τις προαγωγές του από την κα Κονιδάρη, θα πρέπει να προσφύγει στο άγιο δικαστήριο. Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία σ χ ό λ ι α π ο υ κ α ί ν ε... της, πάντα θα βρίσκει τους εργαζόµενους αντιµέτωπους. εν είµαστε εχθροί. Όλοι υπηρετούµε τον ίδιο οργανισµό. Συνεργαζόµαστε µε βάση κάποιους όρους που η ίδια η τράπεζα έχει θέσει και διακηρύξει. Αξιοκρατία, ίσες ευκαιρίες, ίση αντιµετώπιση. Τίποτα το λιγότερο και τίποτα το περισσότερο. Ευχόµαστε να το θυµηθεί και η κα Κονιδάρη, γιατί εµείς δεν πρόκειται να το ξεχάσουµε. Ξεχείλισε το ποτήρι της συκοφαντίας από τον κ. Βασµατζή Σε πρόσφατη συνεδρίαση του, το.σ. του συλλόγου µας αποφάσισε να σταθεί δίπλα στον πρόεδρό µας, συνάδελφο Σαράντη Φιλοππόπουλο, στην επιλογή του να κινηθεί δικαστικά εναντίον του προέδρου του συλλόγου συνταξιούχων, µε αιτία το απαράδεκτο δηµοσίευµα του εν λόγω κυρίου στο φύλλο 36 της εφηµερίδας «Ο Συνταξιούχος της Ιονικής» (Αύγουστος-Σεπτέµβριος-Οκτώβριος 2008). Στο σχετικό φύλλο ο κος Βασµατζής εκτοξεύει αθλιότητες του τύπου «κατάντηµα συνδικαλιστή», «αβανταδόρος» και «µεσίτης» για τον πρόεδρο του συλλόγου µας, αναφερόµενος στους χειρισµούς του στο ζήτηµα της δικαστικής διεκδίκησης του δικαιώµατος του εφάπαξ. Το όλο δη- µοσίευµα βρίθει ψευδών και συκοφαντιών και φυσικά ουδεµία σχέση έχει µε την αλήθεια. Ο πρόεδρός µας έχει αποδείξει το ποιόν της συνδικαλιστικής του δράσης πολλάκις στο παρελθόν. Ήταν ο µοναδικός εν ενεργεία εργαζόµενος, που ως µέλος της διοίκησης του ΤΑΠΙΛΤ, ψήφισε καταλογισµούς ύψους 39.800.000 ευρώ σε βάρος της ALPHA BANK, µε αποτέλεσµα το ταµείο σήµερα να έχει τη δυνατότητα να δίνει στους νέους συναδέλφους το αναπροσαρµοσµένο εφάπαξ, µετά την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου για την αντισυνταγµατικότητα του Νόµου 2084/92. Και όχι µόνο αυτό, αλλά το ΤΑΠΙΛΤ να µπορεί να επιστρέψει το παράνοµα παρακρατηθέν εφάπαξ σε όσους συναδέλφους είχαν εξέλθει στη σύνταξη από το 1993 και έπειτα. Έτσι άνοιξε και ο δρόµος για όσους συναδέλφους δεν είχαν καταθέσει αγωγή ή έχασαν κάποια προθεσµία, να προσφύγουν στη δικαιοσύνη για να τους αποδοθούν τα χρήµατά τους. Επειδή, λοιπόν, υπάρχουν πολλά διαπιστευτήρια για τη δράση και το ήθος του προέδρου µας, χαρακτηρισµοί και υπόνοιες ότι ενεργεί ως «αβανταδόρος» µεγαλοδικηγορικού γραφείου, δεν µπορούν να γίνουν ανεκτοί. Αυτή τη φορά, οι κύριοι που φέρονται ως διοίκηση του συλλόγου συνταξιούχων ξεπέρασαν κάθε όριο. Συνεπώς, το.σ. του συλλόγου µας αποφάσισε να συµπαρασταθεί και να στηρίξει την απόφαση του προέδρου µας να καταθέσει µήνυση και αγωγή εναντίον του κου Βασµατζή, για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που προξένησε µε τους λιβέλους του. Η συνέχεια στα δικαστήρια αναµένεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα µέσα Μέχρι σήµερα ο σύλλογός µας έχει επιδείξει άκρα σοβαρότητα σε σχέση µε τη συµπεριφορά της τράπεζας στην εκδίκαση των υποθέσεων των συναδέλφων είτε αυτές αφορούν καταγγελίες συµβάσεων, είτε βλαπτικές µεταβολές, είτε διεκδίκηση προαγωγών. Ουδέποτε επιδιώξαµε την ποινικοποίηση των µαρτυρικών καταθέσεων κανενός συµπεριλαµβανοµένων φυσικά και των στελεχών που καταθέτουν υπέρ της τράπεζας. Μας αφήνει κατάπληκτους το γεγονός ότι η τράπεζα εξέλαβε αυτή την αξιοπρεπή αντιµετώπιση από τον σύλλογό µας ως ένδειξη αδυναµίας. Υποτίθεται και έτσι πρέπει να ισχύει, ότι ο κάθε µάρτυρας προσέρχεται στο δικαστήριο για να καταθέσει την άποψή του πάνω στην εκδικαζό- µενη υπόθεση, µε ελεύθερη βούληση και στο βαθµό που γνωρίζει, την αλήθεια. εν περιµέναµε ποτέ ότι θα βλέπαµε την τράπεζα να έχει φτάσει σε τέτοιο σηµείο, ώστε να προσέρχονται στελέχη της στο δικαστήριο και µε τις καταθέσεις τους να επιχειρούν σκόπιµα να παραπλανήσουν τους δικαστές. Με λύπη διαπιστώνουµε ότι µαζί µε την αυθαιρεσία και την αλαζονεία, προστίθεται και η υποκρισία στις τακτικές της τράπεζας εναντίον των εργαζοµένων της. Κατά τα φαινόµενα, το τελευταίο διάστηµα, αυτή έχει γίνει µια προσφιλής τακτική για την τράπεζα, σε σηµείο τέτοιο, που οι θιγόµενοι συνάδελφοι αναγκάζονται να καταφύγουν σε µηνύσεις κατά των εν λόγω µαρτύρων, προκειµένου να προστατευθούν από τις αναλήθειες. Ο σύλλογός µας, παρά το γεγονός ότι είναι αντίθετος στην ποινικοποίηση των διαφορών, ιδιαίτερα µεταξύ εργαζοµένων, αν κληθεί να πάρει θέση, δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να σταθεί δίπλα στους συναδέλφους που πλήγονται από αυτή την πρακτική. Όχι στη σιωπηλή εθελουσία των 20.000 ευρώ Ο χρόνος έχει πια αποδείξει ότι η πολιτική που ακολούθησε η κα Κονιδάρη στο ζήτηµα της εθελουσίας εξόδου τα τελευταία χρόνια, είναι απολύτως αποτυχηµένη. Στα χρόνια πριν αναλάβει τη ιεύθυνση Ανθρώπινου υναµικού, η τράπεζα πέτυχε σηµαντικά οφέλη στην οικονοµία κλίµακας, µειώνοντας το προσωπικό µε τη διαδικασία της σιωπηρής εθελουσίας. Από τη στιγµή που ανέλαβε η εν λόγω κυρία, έγινε µια παράλογη στροφή 180 µοιρών στην πολιτική της τράπεζας και τα οικονοµικά κίνητρα που δίδονταν στους συναδέλφους που επιθυµούσαν να αποχωρήσουν, ελαχιστοποιήθηκαν. Συγκεκριµένα, σήµερα έχουµε φτάσει στο σηµείο όπου τα ποσά που προσφέρονται είναι λιγότερα ακόµα και από τα όσα δικαιούνται οι εργαζόµενοι σύµφωνα µε το Νόµο 2112. Συνεπώς, είναι αδιανόητο για τους συναδέλφους να αποχωρήσουν, πολλώ δε µάλλον όταν, υπό τις τωρινές συνθήκες που επικρατούν στην τράπεζα, θα λάβουν το πολύ 20.000 ευρώ, ενώ σε άλλες εταιρίες όπως η ασφαλιστική Groupana(τέως ΦΟΙΝΙΞ), οι αποχωρούντες λαµβάνουν 200.000 ευρώ! Στο δυσοίωνο τοπίο που διαγράφεται πλέον, ενόψει των επικείµενων συγχωνεύσεων θεωρούµε καταστροφικό για τους συναδέλφους να παρασυρθούν από τις «σειρήνες» της κας Κονιδάρη και να εγκαταλείψουν την τράπεζα, λαµβάνοντας το «γενναιόδωρο» ποσό των 20.000 ευρώ (αφορολόγητα βεβαίως, βεβαίως!). Για όσους έχουν αµφιβολίες, υπενθυµίζουµε ότι στο φύλλο 12 της εφηµερίδας µας είχαµε αναλύσει διεξοδικά το φιάσκο της εθελουσίας στην ALPHA. Περιµένουµε µε αδηµονία τη στιγµή που θα αντιληφθεί η διοίκηση το µέγεθος του κόστος µε το οποίο επιβαρύνεται η τράπεζα υιοθετώντας αυτή την αδιανόητη πολιτική της διεύθυνσης ανθρώπινου δυναµικού. Ευχόµαστε αυτό να γίνει σύντοµα για να σταµατήσει επιτέλους η υποτίµηση της νοηµοσύνης των συναδέλφων µας. Το ανθρώπινο πρόσωπο της τράπεζας Είναι πασίγνωστο ότι ο σύλλογός µας βρίσκεται σε συνεχείς προστριβές µε την τράπεζα, σχετικά µε την πολιτική που ακολουθεί όσον αφορά το προσωπικό. Εντούτοις, δεν µπορούµε να αγνοήσουµε και να αφήσουµε ασχολίαστη µία πολύ ανθρώπινη ενέργεια της ιεύθυνσης Ανθρώπινου υναµικού προς έναν συνάδελφό µας. Πρόσφατα, κοινοποιήσαµε µε επιστολή µας στην κα Κονιδάρη την υπόθεση του εν λόγω συναδέλφου µας, εκθέτοντας τα σοβαρά προβλήµατα υγείας που αντιµετωπίζει και ζητώντας της να επιδείξει την ανάλογη ευαισθησία σε ορισµένα οικονοµικής φύσης θέµατα που εκκρεµούσαν. Οφείλουµε να οµολογήσουµε ότι η ανταπόκριση στην επιστολή µας ήταν άµεση και η διοίκηση ικανοποίησε πλήρως το αίτηµα του συναδέλφου µας. Πράγµατι, η στάση που κράτησε αποδεικνύει ότι η τράπεζα δεν είναι µόνο ένας απρόσωπος κερδοσκοπικός οργανισµός, αλλά ενσκήπτει πάνω από τους εργαζοµένους της που δοκιµάζονται. Παρά τις πολλές µας διαφορές, τέτοιες ενέργειες οφείλουµε να τις επικροτούµε και να τις αναδεικνύουµε.
ι κ ο ί µ α ς ω ρ α ί ο ι ά ν θ ρ ω π ο ι Η Στεφανία Κοκκινέλη, κόρη του συναδέλφου µας Χρήστου και της Μαρίας Κοκκινέλη, µόλις αποφοίτησε από το 7ο Γυµνάσιο Γλυφάδας έχοντας αριστεύσει στα µαθήµατά της. Καθώς µπροστά της ανοίγεται ο επόµενος σταθµός της ζωής της κάνει τον απολογισµό της, µιλάει για τα σχέδια της για το µέλλον, τις προσδοκίες της και τα όνειρά της ανάµεσα στις ώρες διδασκαλίας 1)Πρώτα από όλα, συγχαρητήρια για την άψογη επίδοσή σου τη χρονιά που µας πέρασε! Το δίχως άλλο τόσο καλοί βαθµοί απαιτούν πολύ µεγάλο κόπο και αποφασιστικότητα. Πως αξιολογείς αυτή τη χρονιά τώρα που τελείωσαν οι εξετάσεις; Κατ αρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα συγχαρητήρια και κυρίως για την ευκαιρία που µου δώσατε να εκφράσω και να υποστηρίξω τις δικές µου προσωπικές απόψεις µέσα από αυτή τη συνέντευξη. Η χρονιά που πέρασε ήταν κουραστική, αλλά και ευχάριστη. ε θα ξεχάσω ποτέ τις ατέλειωτες ώρες που αφιέρωνα στο διάβασµα καθηµερινά, ώστε να µην αφήσω και την παραµικρή λεπτοµέρεια ανεκµετάλλευτη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσµα να έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, τον οποίο έπρεπε να διαθέσω στα ξενόγλωσσα µαθήµατά µου. εν µπορώ όµως παράλληλα να ξεχάσω και τις σχολικές εκδροµές που αποτελούσαν τα ξένοιαστα διαλείµµατά µου. 2)Σου φτάνει ο ελεύθερός σου χρόνος και πως τον περνάς; Οι υψηλές απαιτήσεις του σχολείου δυστυχώς δε µου επέτρεψαν να έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο. Έτσι, όταν δε διάβαζα, κυρίως χαλάρωνα ακούγοντας µουσική ή γυµναζόµουν, έτσι ώστε να διατηρώ την υγεία µου σε πολύ καλά επίπεδα και το σώµα µου σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Έχοντας αφοσιωθεί πλήρως στα µαθήµατα, παραµέλησα την προσωπική µου ζωή, στην οποία περιλαµβάνονται τόσο οι πολυαγαπηµένοι µου φίλοι όσο και οι συναυλίες των αγαπηµένων µου Ελλήνων, κυρίως, τραγουδιστών. Το καλοκαίρι, παρ ότι συνέχιζα τα µαθήµατα της γερµανικής γλώσσας, ώστε να επιτύχω στις εξετάσεις και να αποκτήσω το πτυχίο Β2, είχα άπλετο ελεύθερο χρόνο, τον οποίο αφιέρωνα σε βόλτες µε τους φίλους µου, στο κολύµπι και φυσικά στους γονείς µου, µε την ηθική και υλική συµπαράσταση των οποίων κατάφερα να αριστεύσω. 3)Ποια είναι τα όνειρά σου για το µέλλον; Αν µπορούσες να διαλέξεις οτιδήποτε, τι θα ήθελες να γίνεις; Στο µέλλον θα ήθελα πολύ να γίνω αρχιτέκτονας. Ήδη από µικρή ηλικία, παρατηρούσα µε τεράστιο ενδιαφέρον κάθε αθηναϊκό σπίτι και διαµόρφωνα στο µυαλό µου τα σχέδια κατασκευής του. Είµαι πρόθυµη να βάλω τα δυνατά µου, για να πετύχω το στόχο µου και να µπω στο Πολυτεχνείο, που θα µου εξασφαλίσει τη σίγουρη επιτυχία στο επάγγελµα που επιθυµώ να ακολουθήσω. 4)Πιστεύεις ότι έχουν αυξηθεί υπερβολικά οι απαιτήσεις του σχολείου αλλά και των γονέων από τα παιδιά της ηλικίας σου και αν ναι, που το αποδίδεις; Οι σηµερινοί εργαζόµενοι γονείς, ερχόµενοι καθηµερινά αντιµέτωποι µε τη µάστιγα της ανεργίας, τους χαµηλούς µισθούς και γενικότερα την οικονοµική πραγµατικότητα της εποχής µας, επιθυµούν ένα καλύτερο µέλλον για τα παιδιά τους, κάτι το οποίο είναι απόλυτα εξασφαλισµένο µε την καλύτερη δυνατή µόρφωση αυτών. Για το λόγο αυτό οι απαιτήσεις τους αυξάνονται χρόνο µε το χρόνο, ασκώντας πίεση στα παιδιά τους, τα οποία, δίχως να το καταλαβαίνουν, µεγαλώνουν ουσιαστικά µε το άγχος της επιβίωσης. Υπάρχουν βέβαια και γονείς, οι οποίοι βλέπουν στα παιδιά τους την εκπλήρωση των χαµένων τους ονείρων, συµπεριλαµβανοµένης της πετυχηµένης επαγγελµατικής σταδιοδροµίας. Όσον αφορά τις απαιτήσεις του σχολείου, αυξάνονται επίσης, αλλά είναι µονόπλευρες και κατά κύριο λόγο ανώφελες, καθώς δεν αφήνουν χρονικά περιθώρια στους µαθητές να ασχοληθούν µε κάτι διαφορετικό, που εκείνοι θεωρούν σηµαντικό. 5)Αν µπορούσες να αλλάξεις κάτι στο σχολείο σου, τι θα ήταν αυτό; Το σχολείο στο οποίο φοιτούσα στεγάζεται σε ένα τριώροφο κτίριο πολυκατοικίας, δίχως να πληρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις ούτε από µαθησιακής πλευράς, αλλά ούτε και από πλευράς ασφάλειας. Οι ενέργειες που έχουν γίνει δεν έχουν αποφέρει αποτέλεσµα παρά τις υποσχέσεις κάποιων υψηλά ιστάµενων. Έτσι, αν µπορούσα, θα άλλαζα τα πάντα στο σχολείο µου, από αίθουσες µαθηµάτων µέχρι αίθουσες εκδηλώσεων και προαύλιο, έτσι ώστε να αισθανόµαστε όλοι οι µαθητές οικείο το περιβάλλον στο οποίο δρούµε. 6)Ποιο πιστεύεις ότι είναι το νούµερο ένα ζήτηµα που απασχολεί τους συνοµηλίκους σου; Η κατάργηση ή µη των πανελληνίων εξετάσεων, ένα θέµα το οποίο έχει τεθεί πολλές φορές σε συζήτηση, αλλά σχεδόν ποτέ δεν έχει παρθεί απόφαση. Μπορεί να µην έχω βιώσει ακόµη αυτή την εµπειρία, αλλά σίγουρα προκαλεί τεράστιο άγχος στους εξεταζόµενους, γεγονός που παίζει καταλυτικό ρόλο στο αποτέλεσµα των εξετάσεων. 7)Για τους δασκάλους σου τι γνώµη έχεις; Ποια είναι κατά τη γνώµη σου η αποστολή του εκπαιδευτικού και κατά πόσο εκπληρώνεται στο ελληνικό σχολείο; Οι καθηγητές του 7ου Γυµνασίου Γλυφάδας όπου φοίτησα για τρία ολόκληρα χρόνια, ήταν πρόθυµοι να προσφέρουν την πολύτιµη βοήθειά τους σε όλους τους µαθητές, ανεξαρτήτως βαθ- µολογίας ή κοινωνικής τάξης. Ήταν καταρτισµένοι, ωθούσαν τους µαθητές στο να αγαπήσουν το διδασκόµενο µάθηµα και προσπαθούσαν µέσα από το διάλογο να προλαµβάνουν την όποια άπρεπη συµπεριφορά. Κατά τη γνώµη µου, τα παραπάνω χαρακτηριστικά των καθηγητών µου συνιστούν απόλυτα το πρότυπο του εκπαιδευτικού, ο οποίος δεν πρέπει να αποτελεί αυθεντία, αλλά να θέτει ερωτήσεις στους µαθητές και να τους ωθεί µέσα από ειδικές εκπαιδευτικές µεθόδους στην ανακάλυψη των απαντήσεων. Λαµβάνοντας υπ όψη µου τη γενικότερη εικόνα του ελληνικού σχολείου, πιστεύω ότι η αποστολή αυτή εκπληρώνεται κατά το ήµισυ, από τη στιγµή που υπολείπεται των σχολείων του εξωτερικού σε αποδοτικές εκπαιδευτικές µεθόδους, µύηση των διδασκόντων στην τεχνολογία και σε κίνητρα που θα ωθούσαν τους καθηγητές σε µεγαλύτερο ενδιαφέρον και αγάπη για το µάθηµα που διδάσκουν. Ολοκληρωτικός Πόλεµος κατά των εργαζοµένων από τις τράπεζες! Πέφτουν οι µάσκες πλέον για τους τραπεζίτες και επιτίθενται µε αγριότητα εναντίον των εργασιακών δικαιωµάτων των τραπεζοϋπαλλήλων. Κορυφώνοντας την αντεργατική τους πολιτική προχωρούν εκ νέου σε µια πρωτοφανή ενέργεια, µε σκοπό να ανατρέψουν τις Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας. Όπως όλοι γνωρίζουν, µέχρι σήµερα οι τράπεζες έχουν εξαντλήσει όλες τις µεθοδεύσεις και τους ελιγµούς, προκειµένου να υπονοµεύσουν τις ΣΣΕ που καταρτίζονται κάθε χρόνο µεταξύ αυτών και της ΟΤΟΕ. Έχουν, στην κυριολεξία, δοκιµάσει τα πάντα. Μέχρι και ως «Άγιοι Βασίληδες» που φέρνουν τα δώρα εµφανίστηκαν την άνοιξη και προσέφεραν απλόχερα αυξήσεις, ούτως ώστε να επιτύχουν τη συναίνεση των εργαζοµένων στα όσα ετοίµαζαν στη συνέχεια. Φέτος η ΟΤΟΕ χρειάστηκε να προσφύγει στον ΟΜΕ, προκειµένου να αναγκάσει τις διοικήσεις των τραπεζών να εφαρµόσουν τη ΣΣΕ, αντίθετα µε άλλα έτη που κάτι τέτοιο θεωρούταν αυτονόητο. Μέσα στην απόφαση του ΟΜΕ υπ αρίθµ. 39/2008, η οποία εκδόθηκε τις 12/9/2008, συµπεριλαµβάνονται και οι αυξήσεις που, ούτως ή άλλως, είναι υποχρεωµένες να δώσουν οι τράπεζες. Όλοι οι εργαζόµενοι περίµεναν την άµεση υλοποίηση της εν λόγω απόφασης και στην εκκαθάριση του Οκτώβρη προσδοκούσαν να λάβουν τα αναδροµικά, τα οποία σε κάθε περίπτωση όφειλαν να τους καταβάλουν οι τράπεζες, αφού η απόφαση του ΟΜΕ είναι δεσµευτική. Οι διοικήσεις όµως δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. υστυχώς, η µέχρι τώρα αδιαλλαξία των διοικήσεων ήταν απλά το προοίµιο σε µια µακρά και αδυσώπητη µάχη, µε έπαθλο τα εργασιακά κεκτηµένα µας. Το επόµενο βήµα της αντεργατικής στρατηγικής τους, στο οποίο και προχώρησαν πριν λίγες ηµέρες, είναι η κατάθεση τριών αγωγών για να αποτρέψουν την εφαρµογή της απόφασης του ΟΜΕ, τις οποίες κοινοποίησαν µόλις σήµερα. Μάλιστα, κατάφεραν να οριστεί ως ηµεροµηνία εκδίκασης της υπόθεσης η 25 Nοεµβρίου 2008, δηλαδή σε χρόνο ρεκόρ!!! Σύµφωνα µε το 75σέλιδο δικόγραφό τους, ζητούν να ακυρωθούν όλες οι ενέργειες στις οποίες έχει προχωρήσει µέχρι σήµερα η ΟΤΟΕ, δηλαδή η καταγγελία της σύµβασης, η πρόσκληση του ΟΜΕ, ο διορισµός µεσολαβητή καθώς και η ίδια η απόφαση του ΟΜΕ. Κατά τα φαινόµενα, οι διοικήσεις των τραπεζών έχουν την εντύπωση ότι το κράτος είναι αυτές, γι αυτό και προχωρούν σε αυτή την ανήκουστη ενέργεια. Προφανώς, τις αφήνει παγερά αδιάφορες το γεγονός ότι η απόφαση του ΟΜΕ είναι υποχρεωτικά εκτελεστέα σύµφωνα µε το Νόµο. Στη δε αγωγή τους συµπεριλαµβάνουν και τέσσερις γνωµοδοτήσεις, για να στηρίξουν την υπόθεσή τους. Αναρωτιόµαστε αν αληθεύει η πληροφορία ότι ανάµεσα σε αυτούς που χορήγησαν τις εν λόγω γνωµοδοτήσεις, συµπεριλαµβάνονται ένας καθηγητής-µέλος του.σ. του ΟΜΕ καθώς και έτερος καθηγητής που έχει πολλές φορές χρηµατίσει διαµεσολαβητής του ΟΜΕ. Το θέµα είναι κατεξοχήν πολιτικό. Τέτοιες πρωτοφανείς ενέργειες υπονοµεύουν όχι µόνο τα δικαιώµατα των εργαζοµένων, αλλά επιπλέον εγείρουν και ερωτηµατικά σχετικά µε την ικανότητα της πολιτείας να χαλιναγωγήσει τις ορέξεις των τραπεζών. Αναµένουµε µια άµεση και ξεκάθαρη απάντηση από την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόµµατα, για να γίνει ευρέως κατανοητό ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο. 7
Ο Απορία και θλίψη µας προκαλεί η κακοπιστία του συναδέλφου Μαρκάκη ρισµένα πράγµατα αψηφούν την ερµηνεία. Για παράδειγµα η ξαφνική εµφάνιση του συνάδελφου Μαρκάκη, ο οποίος µετά από µια περίοδο παρατεταµένου ρεπό, παρεµβαίνει και διατυπώνει απόψεις επί παντός επιστητού σχετικά µε το µέλλον και την προοπτική του συλλόγου. Είναι αυτονόητο ότι ο σύλλογός µας είναι ανοιχτός και µάλιστα, δέχεται µε χαρά την οποιαδήποτε καλοπροαίρετη κριτική. Πολλώ δε µάλλον όταν προέρχεται από έναν άνθρωπο που έχει χρηµατίσει πρόεδρος του συλλόγου για πολλά χρόνια. Ωστόσο, όσο αγαθές προθέσεις και να έχει κανείς, είναι φύσει αδύνατον να διατυπώνει έγκυρες απόψεις, όταν αγνοεί για χρόνια την εξέλιξη του συλλόγου και έχει χάσει την ιστορική αλληλουχία της πορείας του. Αναµενόµενο είναι λοιπόν, να µην αντιλαµβάνεται την απόλυτη αναγκαιότητα των αλλαγών που προτείνουµε, ούτως ώστε να αναπτυχθεί περεταίρω το συνδικαλιστικό κίνηµα και ο σύλλογός µας. Το καταστατικό είναι, αναµφίβολα, ένα από τα σηµαντικότερα εργαλεία για την εκπλήρωση της αποστολής του συλλόγου. Το προηγούµενο καταστατικό ήταν παρωχηµένο. Φτάνει µόνο να αναφέρουµε ότι είχε συνταχθεί ΠΡΙΝ την ιδιοκτησιακή αλλαγή της τράπεζας και ΠΡΙΝ την αλλαγή του νοµίσµατος. Επιπλέον, ορισµένα κενά και ασάφειες που παρουσίαζε, έδιναν το νοµικό πάτηµα σε ορισµένους να προσφεύγουν κατά του συλλόγου, εκµεταλλευόµενοι αυτά τα παραθυράκια. Η ανάγκη τροποποίησής του, κρίθηκε από όλους επιβεβληµένη και αποδεκτή. Ο σύλλογος έτσι δυναµώνει και αυτό το αναγνωρίζει η συντριπτική πλειοψηφία των µελών µας. Έχουν αντιληφθεί ότι η πολιτική και ο τρόπος λειτουργίας του συλλόγου δρέπουν καρπούς. Τα µέλη της διοίκησής του δεν παριστάνουν τους ιεραπόστολους. Βρίσκονται στην πρώτη γραµµή των αγώνων και µε προσωπικό κόστος και θυσίες, µάχονται σε όλη την επικράτεια, στο πλευρό των συναδέλφων που συγκρούονται µε την εργοδοσία. Το να εκληφθούν οι απαραίτητες αλλαγές για την καλύτερη υπηρέτηση της αποστολής µας, ως απόπειρα διάλυσης του συλλόγου, αυτό µόνο το µυαλό του Ιωάννη θα µπορούσε να το συλλάβει και να το υιοθετήσει. Ο σοφός λαός λέει ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Για κάθε µορφής ασθένεια, ακόµα και για την απώλεια µνήµης. Το 1998 διαδραµατίστηκε η τελευταία πράξη της τραγωδίας που ως κατάληξη είχε την πώληση της Ιονικής. Αυτό δεν συντελέστηκε «εν µία νυκτί». Για να καταλήξουµε εκεί, προηγήθηκε µια µακρά περίοδος σηµαντικών παραλήψεων και τεράστιων λαθών. Λάθη που εκµεταλλεύτηκαν ορισµένοι και κατόρθωσαν να ξεπουλήσουν την τράπεζα. Οι συν- Ο γιατρός του συλλόγου ρ. Γιάννης Παπαθεοδώρου, ιατρόςπαθολόγος και για πολλά χρόνια ελεγκτής ιατρός του ΤΑΠΙΛΤ, δέ χεται και εξυπηρετεί τους εν ενεργεία συναδέλφους και συν ταξιούχους καθηµερινά, εκτός Τρίτης, 10.30-12.00, στο χώρο του συλλόγου, Ευπόλιδος 8, 7ος όροφος, τηλ: 210 32 50 692-4 Ιδιοκτήτης:Σύλλογος Εργαζοµένων στην ALPHA BANK προερχοµένων εκ της Ιονικής Εκδότης - ιευθυντής - Υπεύθυνος κατά το Νόµο: Σαράντης Φιλιππόπουλος Συντακτική Οµάδα:Άρης Πήτας, Σαράντος Φιλιππόπουλος, Γιάννης Χρυσικός, ηµήτρης Ευταξίας, Μιχάλης Κουµάντος, Ελένη Αλιβέρτη, ώρα Παινέζη, Βαγγέλης Παινέσης, Λέτα Παπακωνσταντίνου Νοµική Κάλυψη:Μάριος Αρµάος Γραφεία:Ευπόλιδος 8, 10551 Αθήνα, τηλ:210 3250692-4 email:syilte@otenet.gr 8 δικαλιστές εκείνης της περιόδου και δη ο συνάδελφος Μαρκάκης ως πρόεδρος του συλλόγου τότε, δεν έχουν ευθύνες; Η αυτοκριτική είναι αναγκαία για όλους και εµείς την έχουµε κάνει πολλάκις. Είναι θλιβερό να διαπιστώνουµε ότι, ο συνάδελφος Μαρκάκης αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η γενναιότητα και η ειλικρίνεια επιτάσσουν να δώσει απαντήσεις για τα όσα διαδραµατίστηκαν τότε, τόσο στο προσκήνιο, όσο και στο παρασκήνιο. Μέχρι σήµερα δεν το έχει πράξει. Εµείς από τη µεριά µας του έχουµε ζητήσει πολλές φορές, είτε µέσω προσωπικής επικοινωνίας του προέδρου του συλλόγου µας, είτε µέσω της εφηµερίδας µας, να µας παραχωρήσει µια συνέντευξη εφ όλης της ύλης σχετικά µε εκείνη την περίοδο. Πρέπει στη ζωή να υπηρετούµε τους θεσµούς στους οποίους πιστεύουµε, ακόµα και από µικρότερες θέσεις από αυτές που κατείχαµε κάποτε. Εποµένως, µας είναι ακατανόητο πώς ο συνάδελφος Μαρκάκης, µετά την κατάληξη προηγούµενης εκλογικής διαδικασίας του συλλόγου µας και της τότε απόφασής του να πάψει να ασχολείται µε το συνδικαλιστικό γίγνεσθαι, τώρα εµφανίζεται ως προστάτης των «συµφερόντων» του συλλόγου. Αυτός δεν είχε θέσει τότε το δίληµµα στους συναδέλφους «ή µου δίνεται την αυτοδυναµία (και άρα την προεδρία), ή αποσύροµαι;» Αυτές οι λογικές θυµίζουν Λουδοβίκο XIV. Το κράτος ή µάλλον, ο σύλλογος σε αυτή την περίπτωση, δεν είσαι εσύ, για να µνηµονεύσουµε τη ρήση του παραπάνω αυτοκράτορα. Τέλος, το πιο απογοητευτικό σηµείο για µας αποτελεί η κατάφορη υποκρισία µε την οποία ο συνάδελφος Μαρκάκης µας κατηγορεί ότι δεν µεριµνήσαµε για την επαρκή ενηµέρωσή του πάνω στις καταστατικές τροποποιήσεις. Αλλεπάλληλες φορές, τόσο ο πρόεδρος όσο και ο γραµµατέας του συλλόγου µας επικοινώνησαν µαζί του, ούτως ώστε να καταθέσει την εµπειρία του στη διαδικασία τροποποίησης του καταστατικού. Εις µάτην. Ακόµα και στην ίδια την Καταστατική Γενική Συνέλευση στις 18 Ιουνίου 2008, δεν θέλησε να εµφανιστεί παρά την πληθώρα των απόψεων που φαίνεται να έχει και να διατυµπανίζει. Οι εξελίξεις προχωρούν όµως ακόµα κι αν επιλέγει κανείς να τις αγνοήσει. Συνάδελφε Γιάννη, τέτοιες συµπεριφορές δεν σε τιµούν. Και ακόµα περισσότερο, µικρότητες όπως οι υπόνοιες για ιδιοτελείς και σκοτεινούς σκοπούς της διοίκησης του συλλόγου µας που αφήνεις να εννοηθούν σε σχετική ανακοίνωσή σου. Λυπούµαστε βαθιά για αυτή την έλλειψη έστω και στοιχειώδους καλοπιστίας από µέρους σου και αδυνατούµε να κατανοήσουµε τις τελευταίες σου θέσεις, οι οποίες δεν συνάδουν µε την εικόνα της συνδικαλιστικής παράταξης που εκπροσωπείς. Ακόµα, µας προκαλεί έκπληξη το γραφειοκρατικό πείσµα µε το οποίο αντιδράς σε κάθε αλλαγή που προτείνουµε, τη στιγµή µάλιστα που αρνείσαι να µπεις σε οποιοδήποτε διάλογο και να συµµετέχεις σε οποιαδήποτε συζήτηση αφορά τις τροποποιήσεις του καταστατικού. Σίγουρα η σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία των συναδέλφων που συµµετείχαν στην Καταστατική Γ.Σ. και στην εκλογική διαδικασία που ακολούθησε υπερψήφισαν σε ποσοστό 96% τις προτεινόµενες τροποποιήσεις, δεν συµµερίζονται την καχυποψία σου. Σε διαβεβαιώνουµε δε, ότι καθ όλη τη διαδικασία τηρήθηκαν κατά γράµµα όλες οι δηµοκρατικές διαδικασίες και οι διατάξεις του νόµου 1264 και του καταστατικού. Φυσικά, είναι αυτονόητο ότι η ψηφοφορία έγινε κατ άρθρο. Και τέλος, σε ρωτάµε αυτό. Πιστεύεις πραγµατικά ότι, εν µέσω των δυσοίωνων εξελίξεων στο ασφαλιστικό τοπίο και τον εργασιακό µεσαίωνα που ανοίγεται µπροστά µας, το καλύτερο που έχει να κάνει ο σύλλογος είναι να δηµιουργήσει ένα ίδρυµα πολιτιστικού χαρακτήρα; Πιστεύεις ότι µε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις θα µπορέσει ο σύλλογος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των µελών του και των καιρών; Ειλικρινά, ελπίζουµε να αστειεύεσαι. εν υπάρχει ανάγκη για ακόµα ένα «µουσείο». Αυτό που χρειαζόµαστε είναι ένας ισχυρός φορέας που να µας εκφράζει και να είναι σε θέση να θωρακίσει τα εργασιακά µας δικαιώµατα. Ο σύλλογός µας δεν σταµάτησε ποτέ να πιστεύει ότι, µόνο µέσω του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων µπορεί να βρεθεί η χρυσή τοµή για την υλοποίηση των θεµάτων που θα κληθεί να αντιµετωπίσει στο προσεχές διάστηµα. Εµείς σε καλούµε και πάλι στις επόµενες διαδικασίες του συλλόγου µας για να καταθέσεις τις απόψεις και την εµπειρία σου, αφού έχεις χρηµατίσει για πολλά χρόνια Πρόεδρός του. Εάν, όπως λες, σε ενδιαφέρει πρωτίστως το µέλλον του συλλόγου, περιµένουµε να ανταποκριθείς αυτή τη φορά. Πέρα από αντιπάθειες και συντεχνιακές αντιπαραθέσεις. Ας καταστήσουµε ικανό το σύλλογό µας να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις των καιρών. Για το καλό του ίδιου και των µελών του. Νέ ες Απ οφ άσ ει ς ι κα στ ηρ ίω ν Τασούλα Σάλιαρη Χασαποπούλου Μια καθοριστικής σηµασίας δικαστική απόφαση πέτυχε η συνάδελφός µας Τασούλα Σάλιαρη αφού µετά από προσφυγή της το Πρωτοδικείο Αθηνών µε την υπ αριθµ. 1913/08 απόφασή του δικαίωσε τη συνάδελφό µας στο αίτηµά της για εφάπαξ αποζηµίωση αποχώρησης λόγω του ότι ενδιαµέσως έλαβε δικαστικώς προαγωγή και δικαιούτο υψηλότερων αποδοχών. Το δικαστήριο της επιδίκασε το ποσό των 42.258,78. Την υπόθεση χειρίστηκε νοµικά ο δικηγόρος Γεώργιος Παπαµιχαήλ. Χρήστος Ζαβακόπουλος Με απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών δικαιώθηκε ο συνάδελφός µας Χρήστος Ζαβακόπουλος, στη διεκδίκηση της βαθµολογικής του εξέλιξης. Το δικαστήριο δέχθηκε το δίκαιο της αξίωσής του και τον προήγαγε στο βαθµό του Εντεταλµένου ιευθύνσεως µε αναδροµική valeur από 1/1/2004, υποχρεώνοντας παράλληλα την Τράπεζα να του καταβάλλει το ποσό των 4.938,84 ευρώ ως µισθολογικές διαφορές. Την υπόθεση χειρίστηκε νοµικά η δικηγόρος κ. Ντέττα Πετρόγλου. Νίκος Παπαδηµητρίου Με πρωτόδικη απόφαση προάγεται στο βαθµό του Τµηµατάρχη Β µε αναδροµική valeur από 01/01/2001 ο συνάδελφός µας Νίκος Παπαδηµητρίου. Ταυτόχρονα το Πρωτοδικείο Αθηνών του επιδίκασε οικονοµική αποζηµίωση 500.