Ο Λέξους Μανταλέξους και ο Γαϊδάρ Βρίσκουν τα ονόματα για τα ζώα του αγρού 1 Σωτήρης Αθηναίος athi@24grammata.com
Στα πολύ παλιά τα χρόνια, τα ζωάκια δεν είχαν ονόματα. Τα έβλεπαν οι άνθρωποι και δεν ήξεραν πως να τα ονομάσουν. Μπορούσαν μόνο να τα ζωγραφίσουν. Αλλά αυτό δημιουργούσε πολλά προβλήματα: Δεν ήξεραν όλοι να ζωγραφίζουν καλά Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν για ποιο ζώο μιλάνε με ακρίβεια. Μια φορά, μάλιστα, κρύφτηκαν όλοι στο σπίτι τους, γιατί κάποιος ζωγράφισε ένα σκύλο, αλλά, επειδή δεν ήξερε να ζωγραφίσει καλά, το έκανε να μοιάζει με λιοντάρι. Το είδε ο κόσμος και έτρεχε σαν τρελός για να σωθεί. Βέβαια, οι άνθρωποι δεν ήξεραν το όνομα του σκύλου και του λιονταριού, αλλά ήξεραν πολύ καλά ήταν ότι το ένα ήταν ήμερο και το άλλο ήταν άγριο ζώο. Αλλά το χειρότερο ήταν στο κυνήγι. Ώσπου ο κυνηγός να ζωγραφίσει τα ζώα για να ειδοποιήσει τους άλλους κυνηγούς, τα ζώα είχαν φύγει. Στο χωριό ήταν όλοι απελπισμένοι, γιατί η ζωή τους ήταν δύσκολη και
το φαγητό λιγοστό. Τότε σηκώθηκε ο αρχηγός των χωρικών και είπε: - Δεν πρόκειται να ζήσουμε καλά, αν δεν φτιάξουμε τη γλώσσα μας. Πρέπει το κάθε ζώο να έχει το δικό του όνομα Έτσι, αποφάσισαν να καλέσουν το γνωστό μάγο Λέξους Μανταλέξους που ήξερε να βρίσκει το κατάλληλο όνομα στα ζώα αλλά και σε όλα τα πράγματα. Ο Λέξους Μανταλέξους ήταν ένας φαντασμένος και χαζός μάγος. Δεν ήταν έξυπνος και για αυτό γινόταν κακός, επειδή δεν ήθελε να καταλαβαίνουν τη χαζομάρα του. Δεν είχε κανένα φίλο, γιατί όλους τους φοβόταν. Νόμιζε ότι τα ήξερε όλα και συμπεριφερόταν με σκληρότητα στον Άραβα βοηθό του, τον Γαϊδάρ. Μάλιστα, έδωσε αυτό το όνομα στο βοηθό του, γιατί στα αραβικά γαϊδάρ σημαίνει σκληρότητα και καταπίεση και ο φουκαράς ο βοηθός του φαίνεται ότι άντεχε σ αυτά Μετά από λίγο καιρό φτάνει στο χωριό ο Λέξους Μανταλέξους και ο
βοηθός του, o Γαϊδάρ. Ο μάγος άκουσε το πρόβλημα των χωρικών αλλά ήξερε πως ήταν αδύνατο γι αυτόν να βρει τα ονόματα που του ζητούσαν, επειδή ήταν χαζός. Ήταν έτοιμος να σηκωθεί να φύγει, όταν οι χωρικοί του είπαν πως, αν βρει τα ονόματα των ζώων, θα πάρει όσο φαγητό θέλει. Τότε, πετάχτηκε ο Γαϊδάρ με τα μάτια γουρλωμένα, τρέχει γρήγορα στο αφεντικό του και τον παρακαλεί: - Δέξου, πολυαγαπημένο μου αφέντικο, τη δουλειά. Δέξου, γιατί την πείνα δεν την υποφέρω πια.
- Και πως θα τις βρω, βρε Γαϊδάρ, αυτές τις λέξεις; - Θα σε βοήθησω εγώ, καλό μου αφεντικό, θα δεις. - Καλά, είπε ο Λέξους Μανταλέξους στους χωρικούς. Αφήστε με λίγες ώρες να το σκεφτώ. Θα κάνω μια βόλτα στον αγρό, μήπως μου έρθει καμία ιδέα Περπάταγαν στον αγρό και προσπαθούσαν να σκεφτούν κάποιο όνομα. Έκανε πολύ ζέστη. Ο ήλιος έκαιγε. Ο Λέξους Μανταλέξους διαμαρτυρόταν, γιατί ο Γαϊδάρ είχε ξεχάσει στο σπίτι τα καπέλα - Άχρηστε, ανίκανε τίποτα δεν κάνεις σωστό, έλεγε ο Λέξους Μανταλέξους, ηλίαση θα πάθω. Και τώρα, πως θα σκεφτώ με τόσον
ήλιο πάνω από το κεφάλι μου; - Ναι, γιατί ακόμα και αν φόραγες καπέλο, μήπως θα μπορούσες να σκεφτείς, είπε από μέσα του ο Γαϊδάρ - Όλοι φοράνε καπέλο εδώ, συνέχισε ο Λέξους Μανταλέξους, ακόμα και αυτό το τρωκτικό μπορεί να κάνει σκιά στο κεφάλι του με την ουρά του. Νταααν. Ιδέα φωτεινή κατέβηκε στο κεφάλι του Γαϊδάρ - Τί είπες, αφεντικό; Αυτό το ζώο κάνει σκιά με την ουρά του; - Ναι, είπε ο Λέξους Μανταλέξους - Ε, τότε να το ονομάσουμε σκίουρο (σκιά + ουρά), είπε ο Γαϊδάρ. Αμέσως, ο Λέξους Μανταλέξους πήρε το πολύ σοβαρό του ύφος (αυτό που έχουν όλοι, όσοι θέλουν να που ψέματα), έκανε πως σκέφτεται και φώναξε δυνατά για να τον ακούσουν όλοι: - Χωρικοί, χωρικοί, ακούστε. Μετά από πολύωρες έρευνες, που έκανα μόόόνος μου, και αφού διάβασα τις απόψεις του μεγάλου σοφού Δον Μπαρούφα, Εεεγώ αποφάσισα να ονομάσω αυτό το ζώο σκίουρο, γιατί μπορεί να κάνει σκια με την ουρά του. Σ όλους άρεσε η ιδέα. Επιτέλους, είχε γεννηθεί το πρώτο όνομα για
τα ζώα. Διέταξαν να ετοιμαστεί μεγάλο τραπέζι και έφαγαν μέχρι αργά τη νύχτα. Την άλλη μέρα ο Λέξους Μανταλέξους και ο Γαϊδάρ βγήκαν να κάνουν μία βόλτα. Τότε, ο Γαϊδάρ ρώτησε το αφέντικό του: - Γιατί δεν είπες στους χωρικούς, τουλάχιστον, ότι σε βοήθησα να βρεις τη λέξη σκίουρος; - Εσυ; Εμένα; Τον Λέξους Μανταλέξους της γνωστης οικογενείας των Μανταλεξαίων!!! Πως τολμάς αναιδέστατε, αγενή, ανάγωγε Ο Λέξους Μανταλέξους φώναζε δυνατά (όποιος έχει άδικο πάντα φωνάζει δυνατά). Τώρα πια τους άκουγαν όλοι και ο Λέξους Μανταλέξους ήταν έτοιμος να δείρει τον Γαϊδάρ, αλλά, ευτυχώς, οι χωρικοί έτρεξαν να τον σταματήσουν
- Λέξους Μανταλέξους σταμάτα, είπε ο αρχηγός των χωρικών. Το περίσσιο χαλάει το ίσιο. Εσύ φέρεσαι σ αυτόν τον άνθρωπο χειρότερα απ ό,τι φερόμαστε εμείς σε αυτό το τετράποδο ζώο - Ποιο τετράποδο; ειπε ο Λέξους Μανταλέξους - Αυτό, είπε ο χωρικός - Ποιο αυτό; είπε ο μάγος - Αυτό, εκεί που είναι σαν τέτοιο, που.δε διαμαρτύρεται, όταν το φορτώνεις και αντέχει τα πάντα, που είναι τέτοιο, που είναι απ εκείνο και κάνει τέτοια. Τέλος πάντων, είπε αγανακτισμένος ο χωρικός, είδες πόσο δύσκολο είναι να μιλάς, όταν δεν έχεις τα ακριβή ονόματα. Γι αυτό σε φωνάξαμε, για να τα βρεις εσύ.
Ξαφνικά, πετάχτηκε ο Γαϊδάρ και είπε στο αφτί του αφεντικού του για να μην το ακούσουν οι άλλοι: - Γάιδαρο, γάιδαρο, ονόμασέτο, όπως λένε και μένα. Τότε, ο Λέξους Μανταλέξους έκανε πως σκέφτεται, πήρε πάλι, το πολύ σοβαρό του ύφος και μετά από λίγο αναφώνησε: - Γάιδαρο θα το ονομάσουμε αυτό το ζώο, από το όνομα του βοηθού μου, αφού αντέχει τόσο πολύ στην καταπίεση. Άλλωστε, όπως υποστηρίζει ο μέγας μάγος Δον Μπαρούφας η λέξη γαϊδάρ σημαίνει σκληρότητα. Άρα, γάιδαρος θα ονομαστεί το ζώο που αντέχει σ αυτήν. Τότε, όλοι χειροκρότησαν και έτρεξαν να ετοιμάσουν ένα νέο γλέντι. Έφαγαν και ήπιαν όλοι χαρούμενοι και μετά πήγαν για ύπνο.
Την επόμενη μέρα, ο Λέξους Μανταλέξους ξύπνησε από τα ξημερώματα, επειδή τα πτηνά στην αυλή έκαναν πολύ φασαρία. Άρχισε, όπως πάντα να βρίζει (αυτό συνηθίζουν να το κάνουν οι άνθρωποι που δεν έχουν φίλους). - Πήγαινε να κάνεις αυτό το ζώο να σωπάσει, είπε ο Λέξους Μανταλέξους στον Γαϊδάρ - Ποιο ζώο, αφεντικό, είπε ο Γαϊδάρ - Αυτό το ζώο, είπε ο Λέξους Μανταλέξους - Μα, ποιο ζώο; (το μόνο ζώο που ο Γαϊδάρ επιθυμούσε να σωπάσει ήταν το αφεντικό του) - Αυτό που κάνει κικι κοκο κοκο, από τα άγρια χαράματα Νταααν. Φωτεινή ιδέα κατέβηκε στο κεφάλι του Γαϊδάρ - Κοκο, σκέφτεται ο Γαϊδάρ, δηλαδή, μπορούμε να το ονομάσουμε κόκορα Ο Λέξους Μανταλέξους έκανε πως το σκέφτεται. Μετα από λίγο πήρε
πάλι το γνωστό σοβαρό του ύφος και βγήκε να το πει στους χωρικούς - Χωρικοί, χωρικοί, ακούστε. Μετά από πολύωρες έρευνες, που έκανα εγώ μόόόνος μου, και αφού διάβασα τις απόψεις του μεγάλου σοφού Δον Μπαρούφα, αποφάσισα να ονομάσω αυτό το ζώο κόκορα, επειδή ο ήχος που βγάζει μοιάζει με αυτήν τη λέξη. Είναι, δηλαδή, μία ηχομιμητική λέξη. Ενώ οι ευτυχισμένοι χωρικοί ετοίμαζαν το τραπέζι για να γιορτάσουν τη νέα επιτυχία του Λέξους Μανταλέξους, κατέφθασε φοβισμένος ο Γαϊδάρ - Αφεντικό, αφεντικό ένα μικρό τετράποδο ζώο με κυνηγάει και
σκούζει - Ποιο ζώο σκούζει, χαζέ άνθρωπε; (αυτοί που είναι πραγματικά χαζοί πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι είναι χαζοί) - Αυτό που είναι έτσι, ειπε ο Γαϊδάρ - Μα, πως το λένε; Ρώτησε ο Λέξους Μανταλέξους - Γι αυτό είμαστε εδώ, αφεντικό. Εμεις πρέπει να βρούμε πως λέγεται αυτό το ζώο που σκούζει (σκύζει). Νταααν. Φωτεινή ιδέα κατέβηκε στο κεφάλι του Γαϊδάρ. -Σκύλο, θα το ονομάσουμε, αφού σκούζει (σκύζει) έτσι, τι άλλο από σκύλο. Και το ψιθύρισε στο αφτί του αφεντικού του. - Από το στόμα μου το πήρες, είπε ο Λέξους Μανταλέξους. Κλέφτη και απατεώνα. Διαβάζεις τις σκέψεις μου. Αυτο θα έλεγα και εγώ, μόλις, τώρα. - Ό,τι πεις, αφεντικό, είπε ο Γαϊδάρ, που κατά βάθος λυπόταν το αφεντικό του.
Τότε ο Λέξους Μανταλέξους πήρε το πολύ σοβαρό του ύφος (πάλι ψέματα ετοιμαζόταν να πει). Σκέφτηκε για λίγο και φώναξε: - Χωρικοί, χωρικοί ελάτε να ακούσετε. Εγώ σκέφτηκα για πολλές ώρες. Εγώ μελέτησα (οι εγωιστές αγαπάνε πολύ τη λέξη «εγώ»). Εγώ συμβουλεύτηκα τη γνώμη του μεγάλου σοφού Δον Μπαρούφα και στο τέλος εγώ αποφάσισα να ονομάσω αυτό το ζώο σκύλο, γιατί συνέχεια σκούζει, δηλαδή φωνάζει δυνατά. Αφού έφαγαν και ήπιαν ο Λέξους Μανταλέξους και ο Γαϊδάρ βγήκαν να κάνουν μία βόλτα. Τότε, είδαν ένα μικρό μαύρο πτηνό, λίγο πιο μεγάλο από τον κόκορα να είναι μόνο του στην γωνία και να κλαίει. Ο Λέξους Μανταλέξους έκανε πως είχε πολλά να σκεφτεί και δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τα προβλήματα των άλλων. Ο Γαϊδάρ, όμως, πλησίασε το πτηνό και το ρώτησε: - Τι έχεις; - Τι να έχω, καλέ μου Γαϊδάρ. Είμαι ξένος εδώ και δεν γνωρίζω κανένα. Βλέπεις εμείς, τα ζώα, όπως και εσείς, οι άνθρωποι, φοβόμαστε αδικαιολόγητα ό,τι είναι ξένο. Οι παππούδες των παππούδων μου (οι πρόγονοι μου, δηλαδή) ήρθαν πριν από αιώνες
από την Β. Αμερική στην Γαλλία. Εκεί, μείναμε για λίγα χρόνια, αλλά μετά μας πήραν οι άνθρωποι και γεμίσαμε όλους τους αγρούς της Ευρώπης. Να χα, τουλάχιστον, ένα όνομα και εγώ, όπως ο κόκορας. Νταααν. Ιδέα φωτεινή κατέβηκε στο κεφάλι του Γαϊδάρ και τρέχει αμέσως στο αφεντικό του - Αφέντικο βλέπεις εκείνο το πτηνό που κλαίει. Λέει ότι έμεινε για αρκετό χρόνο στη Γαλλία - Ε, και λοιπόν; λέει αδιάφορα ο Λέξους Μανταλέξους - Γάλο θα το ονομάσουμε και το θηλυκό γαλοπουλα, είπε γεμάτος χαρά ο Γαϊδάρ - Το είχα, ήδη, σκεφτεί, είπε ψέματα ο Λέξους Μανταλέξους και το έγραψε στο τετράδιο του
Το Βράδυ, στο τραπέζι, οι χωρικοί πρόσφεραν άφθονο φαγητό στον Λέξους Μανταλέξους και στον Γαϊδάρ, αλλά τους είπαν ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο - Αύριο πρέπει να φύγετε, είπε ο αρχηγός των χωρικών - Μα γιατί; Αναρρωτήθηκε ο Λέξους Μανταλέξους. Έχουμε, ακόμα, πολύ δουλειά να κάνουμε - Το ξέρω, είπε ο αρχηγός των χωρικών. Αλλά, ένα δικό μας παιδί, ο Λεξουλίνος, σας παρακολουθούσε κρυφά και έμαθε πως φτιάχνετε τις λέξεις (δηλαδή, πως τις φτιάχνει ο Γαϊδάρ). Τώρα, θα το διδάξει και σε εμάς - Αδύνατον. Ας γελάσω, χα,χα,χα. Κανένας δεν μπορει να ξεπεράσει τον Λέξους Μανταλέξους της γνωστής οικογένειας των Μανταλεξαίων. - Γέλα, όσο θες κορόιδο, Λέξους Μανταλέξους. Μπορείς να ακούσεις, όμως, και ο ίδιος τι ανακάλυψε ο Λεξουλίνος, είπε ο αρχηγός των χωρικών
- Λε-ξου-λί-νος, Λε-ξου-λί-νος, φώναζαν όλοι και ο Λεξουλίνος σηκώθηκε να μιλήσει: - Πρώτα απ όλα, είπε ο Λεξουλίνος, έδωσα το όνομα στην πάπια, από τον ήχο που κανει: πα πα πα, δηλαδή πάπια. Μετά, πάλι από τον ήχο που παράγει ονόμασα και την μύγα (είναι, δηλαδή, ηχομιμητικές λέξεις).ααα, παραλίγο να το ξέχασω. Ακόμα και το γουρούνι το ονόμασα έτσι, για τον ίδιο λόγο. Άκουγα συνέχεια γρυ,γρου, γουρου-γουρου και βγήκε από μόνο της η λέξη γουρούνι.
Στη συνέχεια, είπε ο Λεξουλίνος, ανάκαλυψα και πιο δύσκολες λέξεις, όπως είναι το άλογο. Ξέρεις, Λέξους Μανταλέξους, εμείς λατρεύουμε τα άλογα. Είναι πολύ χρήσιμα ζώα, αλλά δεν έχουν λογική. Δεν έχουν μυαλό σαν το δικό μας, και δεν μπορούν να σκέφτονται είναι, δηλαδή, α-λογα (χωρίς λογική-μυαλό). Άλλωστε, το μόνο ζωάκι που έχει λογική, που σκέφτεται, δηλαδή, είναι ο άνθρωπος.
Ανακάλυψα ακόμα πιο δύσκολες, όπως είναι η αράχνη. Πολύ καιρό παρατηρούσα αυτό το έντομο πως κεντά τον ιστό της. Τότε, θυμήθηκα μία ιστορία που μου έλεγε η γιαγιά μου, για μια κοπέλα που ζούσε στα χρόνια του Ηρακλή, η οποία κεντούσε πολύ ωραία και την έλεγαν Αράχνη. Έτσι, απόφάσισα να δώσω το όνομα αυτής της κοπέλας στο έντομο. Και, βέβαια, η έρευνα δεν τελείωσε και ούτε ποτέ θα τελειώσει. Θα συνεχίσουμε, όμως, εμείς οι χωρικοί, χωρίς τους μάγους και τον Δον Μπαρούφα να ψάχνουμε - Πάντως, σε ευχαριστουμε Λέξους Μανταλέξους για τη βοήθεια, που μας έδωσες στην αρχή, είπε ο αρχηγός των χωρικών. Αν σε είπα κορόιδο
δεν είναι γιατί είμαι αχάριστος, αλλά γιατί είχα θυμώσει, επειδή αδικείς τον Γαϊδάρ. - Μα τι σημαίνει, τέλος πάντων, κορόιδο; Ούρλιαξε ο Λέξους Μανταλέξους - Κορόιδο είναι μία λέξη που έφτιαξα για σένα Λέξους Μανταλέξους, είπε ο Λεξουλίνος. Ήσουν τόσο αστείος, όταν μίλαγες που μου θύμιζες το κουρεμέμενο γίδι 1 που έχουμε στο σπίτι μας. Η γιαγιά μου, μάλιστα, το λεει κουρόγιδο και έχω το άλλαξα λίγο και έφτιαξα το κορόιδο. Βλέπεις, Λέξους Μανταλέξους, με τις λέξεις μπορούμε ακόμα και να τιμωρήσουμε τους κακούς ανθρώπους. 1. Βέβαια, ο Λεξουλίνος, για να βρει τη λέξη γίδι, βρήκε πρώτα τη λέξη αίγα και αυτή τη βρήκε απο τη λέξη άγω και..και...και... μεγάλη ιστορία που κάποτε θα μας την πει. Άλλωστε, και αν την πει τώρα, ο Λέξους Μανταλέξους δε θα καταλάβει τίποτα Έτσι, ο Λέξους Μανταλέξους και ο Γαϊδάρ έφυγαν από το χωριό.
Κάποιοι είπαν ότι πήγαιναν προς τη θάλασσα, γιατί κάποιοι ψαράδες είχαν ζητήσει τη βοήθεια τους, για να δώσουν ονόματα στα ψάρια 1 Σωτήρης Αθηναίος athi@24grammata.com