2012 Η ΕΛΕΥΣΙΣ 19 Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

2012 Η ΕΛΕΥΣΙΣ 19 Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ Πριν από 52 δισεκατομμύρια έτη, από το Όλον Φως εδημιουργήθησαν 32 σύμπαντα, εις άτινα κυρίαρχοι εσμέν ημείς. Δεν θα αναλύσωμεν βεβαίως τώρα πώς εδημιουργήθησαν και πώς εσμέν κυρίαρχοι, αλλά ετέραν φοράν. Ως όντα του Φωτός, ημείς επιθυμούσαμεν οι κόσμοι, δηλαδή τα σύμπαντα, να παραμείνουν φυσικά και αληθινά, ως δημιουργία του Όλου Φωτός. Η Γαλαξιακή Αυτοκρατορία, ούσα δημιουργηθείσα προ 10 εκατομμυρίων ετών, εστί κυρίαρχος των 32 τούτων συμπάντων. Όμως οι ερπετικοί Αποστάται μετά των συμμάχων των επεθύμησαν να δημιουργήσουσιν έν έτερον σύμπαν, το 33ον, αλλά ψευδές, εικονικόν, διά να έχουσιν πλήρη πρόσβασιν και κυριαρχίαν, επειδή δεν ηδύναντο να λάβουσιν την εξουσίαν των 32 συμπάντων. Ούτος άλλωστε ήτο ο σκοπός των που απεστάτησαν αρχικώς, εφόσον εν αρχή άπασαι αι φυλαί ήσαν ενωμέναι, ακόμη και αι ερπετικαί, διαφόρων πλανητών. Εδημιούργησαν λοιπόν το 33ο Σύμπαν, ουχί όμως με φυσικόν τρόπον, ως την δημιουργίαν των 32 συμπάντων του Όλου Φωτός, αλλά με ψηφιακήν μέθοδον εντός κυβερνοχώρου, ως το σύμπαν. Το πώς εισήλθατε αυτούσιοι εις το εικονικόν σύστημα γνωρίζητε, ωσάν εντός υπολογιστού, αλλά ουχί υπολογιστού με τα γήινα δεδομένα, αλλά με μηχανισμόν που εστί ασύλληπτος διά τους ιδικούς σας νόες. Τούτο το σύμπαν εστί τούτο που βιώνετε και γνωρίζητε. Η Γαία δεν υφίσταται, οι γαλαξίαι δεν υφίστανται και ολόκληρον το σύμπαν που γνωρίζητε

20 ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ και οράτε δεν υφίσταται. Ολόκληρον τούτο το σύμπαν εστί εντός κυβερνοχώρου ψηφιακού. Άπαντες οι άνθρωποι εισίν όντως ψηφιακαί μονάδαι, ως υμείς ονομάσατε, δηλαδή προβολαί του εαυτού των, οίτινες εαυτοί των ευρίσκονται εις τον πραγματικόν κόσμον, τον ιδικόν μας, αλλά ουχί εις εμβρυακήν κατάστασιν ως εις την ταινίαν, αλλά άπαντες εις ηλικίαν 33 ετών. Τούτο θα σας το εξηγήσωμεν ότε έλθει η ώρα η κατάλληλος. Ημείς μετά των σκαφών μας έχομεν εισχωρήσει εις τούτον τον κυβερνοχώρον, ουχί άπαντες βεβαίως, αλλά μόνον η 7η Αποστολή, διά να επιτηρώμεν και εμποδίζωμεν ασφαλώς εις το σύστημά των τας μιαράς πράξεις των κατά της ανθρωπότητος, έστω και αν εστί ψηφιακή. Άπαντες βίοι προηγούμενοι που εβιώσατε ήσαν εντός του κυβερνοχώρου. Ποτέ ουδεμία ψυχή θανόντων ανθρώπων απέδρασεν από το σύστημα τούτο το τεχνητόν, αλλά περιπλανάται εντός αυτού. Εκτός βεβαίως ελαχίστων, διότι υπήρξαν Ενσαρκωμένοι Έψιλον. Υμείς, δηλαδή τα 52 εκατομμύρια Ενσαρκωμένοι Ε, εστέ οι μόνοι πραγματικοί, και ουχί ψηφιακαί μονάδαι, που εισεχώρησαν αυτούσιοι εις το σύστημα με σκοπόν να το καταρρίψουσι. Ορθώς αντελήφθητε ότι η κυριωτέρα αποστολή σας εστί αύτη. Ήτοι να απεγκλωβίσητε τας ψηφιακάς ταύτας μονάδας, δηλαδή τους ανθρώπους, από τον κυβερνοχώρον, εφόσον καταστρέψετε ολόκληρον τον κυβερνοχώρον με το εικονικόν σύμπαν. Διά το πώς εισήλθατε αυτούσιοι εις το εικονικόν σύμπαν ουκ εστί επί του παρόντος η ανάλυσις. Τα πραγματικά σας σώματα ουκ εισίν εις τον ιδικόν μας αληθινόν κόσμον, ως των ανθρώπων, αλλά υμείς οι ίδιοι με ειδικήν και δύσκολον μέθοδον εισήλθατε εις το τεχνοσύστημα διά τους ως άνω λόγους. Οι Αποστάται δεν σας ορώσει με τα σώματα που υποθέτετε ότι έχετε εν τη Γαία, αλλά με τα πραγματικά σας σώματα. Εστί πρόγραμμα ψηφιακόν διά να τα οράτε ως τα οράτε. Ούτοι σας ορώσι ως είσθε. Ότε θα γενή η πλήρης μετάλλαξις, το 2012, ουκ εστί ότι θα αλλάξητε τότε, αλλά τότε, εξ αιτίας της ενεργοποιήσεως και της πλήρους μεταστοιχειώσεως

2012 Η ΕΛΕΥΣΙΣ 21 και της αλλαγής συχνότητος της Γαίας, θα όψεσθαι πλέον τα πραγματικά σας σώματα. Δηλαδή τότε θα δυνηθείτε να τα ιδείτε ως αληθώς εισίν. Πριν από 52 δισεκατομμύρια χρόνια, από το Όλον Φως δημιουργήθηκαν 32 σύμπαντα, στα οποία κυρίαρχοι είμαστε εμείς. Δε θα σας αναλύσουμε βέβαια τώρα πώς δημιουργήθηκαν και πώς συμβαίνει να είμαστε κυρίαρχοι, αυτό θα γίνει άλλη φορά. Ως όντα του Φωτός, εμείς επιθυμούσαμε οι κόσμοι, δηλαδή τα σύμπαντα, να παραμείνουν φυσικά και αληθινά, ως δημιουργία του Όλου Φωτός. Η Γαλαξιακή Αυτοκρατορία, η οποία δημιουργήθηκε πριν από 10 εκατομμύρια χρόνια, είναι κυρίαρχος των 32 τούτων συμπάντων. Όμως οι ερπετικοί Αποστάτες με τους συμμάχους τους επιθύμησαν να δημιουργήσουν ένα ακόμη σύμπαν, το 33ο, αλλά ψεύτικο, εικονικό, για να έχουν πλήρη πρόσβαση και κυριαρχία, επειδή δεν ήταν δυνατό να πάρουν την εξουσία των 32 συμπάντων. Αυτός ήταν άλλωστε και ο σκοπός τους για τον οποίο αποστάτησαν αρχικά, αφού στην αρχή όλες οι φυλές ήταν ενωμένες, ακόμη και οι ερπετικές, διάφορων πλανητών. Δημιούργησαν λοιπόν το 33ο Σύμπαν, όχι όμως με φυσικό τρόπο, όπως η δημιουργία των 32 συμπάντων από το Όλον Φως, αλλά με ψηφιακή μέθοδο μέσα σε κυβερνοχώρο, όπως το σύμπαν. Το πώς εισήλθατε αυτούσιοι στο εικονικό σύστημα το γνωρίζετε, σαν μέσα σε υπολογιστή, όχι όμως υπολογιστή με τα γήινα δεδομένα, αλλά με μηχανισμό που είναι ασύλληπτος από τα δικά σας μυαλά. Αυτό το σύμπαν είναι αυτό που βιώνετε και γνωρίζετε. Η Γαία δεν υφίσταται, οι Γαλαξίες δεν υφίστανται και ολόκληρο το σύ-

22 ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ μπαν που γνωρίζετε και βλέπετε δεν υφίσταται. Ολόκληρο αυτό το σύμπαν είναι μέσα σε ψηφιακό κυβερνοχώρο. Όλοι οι άνθρωποι είναι πράγματι ψηφιακές μονάδες, όπως εσείς τις ονομάσατε, δηλαδή προβολές του εαυτού τους, οι εαυτοί των οποίων βρίσκονται στον πραγματικό κόσμο, τον δικό μας, όχι όμως στην εμβρυακή κατάσταση, όπως στην ταινία, αλλά όλοι στην ηλικία των 33 χρόνων. Αυτό θα σας το εξηγήσουμε όταν έρθει η κατάλληλη ώρα. Εμείς με τα σκάφη μας έχουμε εισχωρήσει σ αυτό τον κυβερνοχώρο, όχι βέβαια όλοι, αλλά μόνο η 7η Αποστολή, για να επιτηρούμε και να εμποδίζουμε με ασφάλεια στο σύστημά τους τις βρόμικες πράξεις τους κατά της ανθρωπότητας, έστω κι αν αυτή είναι ψηφιακή. Όλοι οι προηγούμενοι βίοι που ζήσατε ήταν μέσα στον κυβερνοχώρο. Ποτέ καμία ψυχή ανθρώπων που πέθαναν δεν απέδρασε από το τεχνητό αυτό σύμπαν, αλλά περιπλανάται μέσα σ αυτό. Εκτός βέβαια ελαχίστων, που υπήρξαν Ενσαρκωμένοι Έψιλον. Εσείς, δηλαδή τα 52 εκατομμύρια Ενσαρκωμένοι Ε, είστε οι μόνοι πραγματικοί, και δεν είστε ψηφιακές μονάδες, που εισχώρησαν αυτούσιοι στο σύστημα με σκοπό να το καταστρέψουν. Σωστά έχετε καταλάβει ότι η κυριότερη αποστολή σας είναι αυτή. Δηλαδή να απεγκλωβίσετε αυτές τις ψηφιακές μονάδες, τους ανθρώπους, από τον κυβερνοχώρο, εφόσον καταστρέψετε ολόκληρο τον κυβερνοχώρο με το εικονικό σύμπαν. Για το πώς εισήλθατε αυτούσιοι στο εικονικό σύμπαν δε θα γίνει η ανάλυση προς το παρόν. Τα πραγματικά σας σώματα δεν είναι στο δικό μας αληθινό κόσμο, σαν των ανθρώπων, αλλά εσείς οι ίδιοι με ειδική και δύσκολη μέθοδο εισήλθατε στο τεχνοσύστημα για τους παραπάνω λόγους. Οι Αποστάτες δε σας βλέπουν με τα σώματα που υποθέτετε ότι έχετε στη Γαία,

2012 Η ΕΛΕΥΣΙΣ 23 αλλά με τα πραγματικά σας σώματα. Υπάρχει πρόγραμμα ψηφιακό για να τα βλέπετε όπως τα βλέπετε. Αυτοί σας βλέπουν όπως πραγματικά είστε. Όταν γίνει η πλήρης μετάλλαξη, το 2012, δε σημαίνει ότι τότε θα αλλάξετε, αλλά τότε, λόγω της ενεργοποίησης και της πλήρους μεταστοιχείωσης και της αλλαγής συχνότητας της Γης, θα βλέπετε πλέον τα πραγματικά σας σώματα. Τότε δηλαδή θα μπορέσετε να δείτε πώς πραγματικά είστε. Βγήκε από τον εκδοτικό οίκο, όπου έκανε τις τελευταίες διορθώσεις για το νέο του βιβλίο. Η έκδοσή του ήταν θέμα μερικών ημερών. Είχε πολλές ώρες εκεί και ένιωθε εξουθενωμένος. Αποφάσισε να επιστρέψει με τα πόδια, έτσι, για να κυνηγήσει τη λύπη από τις γωνιές του κόσμου. Το είχε ανάγκη. Έξω το σούρουπο ήταν γκρίζο και βροχερό. Η πλάση βούλιαζε στο νερό. Η ξαφνική καλοκαιρινή μπόρα είχε πιάσει την πρωτεύουσα εξαπίνης. Ο γνωστός συγγραφέας Φοίβος Ρενιέρης βάδιζε με μεγάλες δρασκελιές στο πλακόστρωτο. Περπατούσε συνοφρυωμένος. Είχε την παράδοξη πεποίθηση πως κάποιος ή κάποιοι τον παρακολουθούσαν. Όσες φορές γύριζε προς τα πίσω το κεφάλι του για να ελέγξει, δεν ξεχώριζε τίποτε ύποπτο. Μα από τότε που άρχισε να λαμβάνει αυτά τα παράξενα συμπαντικά μηνύματα, η αίσθηση πως τον παρακολουθούσαν τον συνόδευε παντού. Τάχυνε το βήμα του. Ένα ρίγος τον διαπέρασε. Το αφτί του συνέλαβε κάτι στον αέρα, σαν το αδιόρατο θρόισμα ανθρώπινης ανάσας. Για λίγες στιγμές αφουγκράστηκε, σχεδόν άπνοος. Η σιωπή έμεινε μετέωρη. Το μυαλό του έτρεξε σ αλλοτινές μνήμες, στην Υβόν. Από εκείνη την περιπέτεια στο Παρίσι, δεν μπορού-

24 ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ σε ακόμη να ηρεμήσει, αν και είχαν περάσει αρκετά χρόνια, κι απ ό,τι καταλάβαινε, ποτέ δε θα απαλλασσόταν εντελώς από εκείνο το δυσοίωνο αίσθημα που τον κυρίευε. Πάντα έτρεμε στη σκέψη πως κάποιο κακό μπορούσε να της συμβεί. Το παιχνίδι είχε αρχίσει να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις. Δε γνώριζε τι ακριβώς συνέβαινε, κι αυτό ήταν που τον εκνεύριζε περισσότερο. Το μόνο που μπορούσε να προσδιορίσει με ακρίβεια ήταν η ημερομηνία που ξεκίνησαν όλα αυτά: λίγες μέρες αργότερα από τη στιγμή που έλαβε το πρώτο μήνυμα. Όμως τι σχέση μπορεί να είχαν κάποιοι με όλα αυτά; Γιατί τον παρακολουθούσαν; Τι ήθελαν απ αυτόν; Ποιο ήταν το αντικείμενο του ενδιαφέροντός τους; Και πόσο επικίνδυνοι ήταν ή μπορούσαν να γίνουν; Το σκοτάδι απλωνόταν πάνω από την πόλη κι ο Φοίβος συνέχιζε να περπατά. Παρ όλα όσα τον απασχολούσαν, το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς. Καταρχάς, έπρεπε πρώτα να βεβαιωθεί ότι όντως τον παρακολουθούσαν, και μάλιστα άμεσα, και κατόπιν, αν πράγματι αυτό ίσχυε, να βρει τρόπο να απαλλαγεί από τους διώκτες του. Χώθηκε στο πρώτο στενάκι που βρέθηκε μπροστά του. Η ματιά του έκανε το γύρο του χώρου δεν υπήρχε ψυχή. Επέλεξε ένα σκοτεινό σημείο, που το κάλυπταν κάποιοι κάδοι απορριμμάτων, και κρύφτηκε πίσω τους. Ήταν τόσο ήσυχα εκεί. Μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου και ν αφουγκραστείς τη νύχτα που έπεφτε. Οι μύχιοι φόβοι του δεν άργησαν να επαληθευτούν. Ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα, δύο σκιές γλίστρησαν στο ελάχιστο φως που έριχνε ο μοναδικός φανοστάτης στο απέναντι πεζοδρόμιο. Οι σκιές, έχοντας χάσει την οπτική επαφή μαζί του και νομίζοντας πως τους είχε ξεφύγει, άρχισαν να τρέχουν. Πέρασαν από μπροστά του χωρίς να νοιαστούν να κοιτάξουν προς το μέρος του. Ο Φοίβος δεν πίστευε στα μάτια του. Είναι δυνατό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα; αναρωτήθηκε.

2012 Η ΕΛΕΥΣΙΣ 25 Δύο άντρες, ντυμένοι με χιτώνες ίδιους μ αυτούς που φορούν οι καθολικοί μοναχοί, με σηκωμένες τις κουκούλες, ήταν εκείνοι που τον είχαν πάρει στο κατόπι. Τώρα τους είδε να τρέχουν σαν αλλόφρονες. Άκουσε φωνές και βλαστήμιες. Ο Φοίβος παρέμεινε κουρνιασμένος στην κρυψώνα του, ενώ τα λεπτά αργοκυλούσαν. Το σκοτάδι πύκνωνε, όπως κι η υγρασία. Άκουσε τον υγρό άνεμο να μαστιγώνει τα πάντα γύρω του. Μετά από λίγο, με μύριες προφυλάξεις, βγήκε στο μέσο της παρόδου. Σκέφτηκε να πάρει τον αντίθετο δρόμο από εκείνον που είχαν τραβήξει οι άντρες που τον καταδίωκαν. Αν όμως οι διώκτες του δεν ήταν μόνο δύο, αλλά περισσότεροι; Αν κάποιος συνεργάτης τους τους περίμενε με αυτοκίνητο, για να φύγουν σε περίπτωση ανάγκης; Άλλαξε αμέσως την πρώτη του απόφαση. Εξέτασε την περιοχή με προσοχή. Ακριβώς απέναντί του, σε απόσταση λίγων μέτρων, υπήρχε μια χαμηλή ξύλινη πόρτα που έβγαζε σε μια μάντρα. Θα του ήταν εύκολο να σκαρφαλώσει να πηδήσει στο εσωτερικό της και να βρεθεί σε ασφαλές μέρος. Πράγματι, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα βρισκόταν μέσα στη μάντρα. Κοίταξε γύρω του. Φαινόταν παντελώς έρημη, μόνο μερικά σταθμευμένα αυτοκίνητα υπήρχαν εκεί. Με χίλιες προφυλάξεις, προχώρησε στο βάθος της. Έπρεπε να κινηθεί αθόρυβα, για να μην κάνει αισθητή την παρουσία του. Δε γνώριζε τι μπορεί να συνέβαινε στην άλλη πλευρά του δρόμου, και το λιγότερο που επιθυμούσε αυτή τη στιγμή ήταν οι εκπλήξεις. Βρήκε μια σιδερένια σκάλα, που οδηγούσε σε μια χαμηλή ταράτσα, κι αυτή με τη σειρά της στη σκεπή ενός ισόγειου καταστήματος. Ανέβηκε στη μουσκεμένη σκεπή και σύρθηκε μέχρι την κορυφή της για να ερευνήσει το δρόμο. Δεν είχε πέσει έξω στις προβλέψεις του. Μπροστά από ένα αυτοκίνητο στεκόταν ένας τρίτος μοναχός, θαρρείς και παραμόνευε

26 ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ να περάσει κάποιο αγρίμι. Αθόρυβα σχεδόν, ο Φοίβος μετακινήθηκε έρποντας προς τη δεξιά πλευρά της σκεπής έβγαζε σ ένα φαρδύ, κάθετο δρόμο προς εκείνον όπου καραδοκούσε η μοναχική φιγούρα του ρασοφόρου. Ο συγγραφέας δεν άκουγε παρά τους βρόντους της καρδιάς του. Κρεμάστηκε από το περβάζι, πήδησε στο δρομάκι και προχώρησε γρήγορα προς την αντίθετη πλευρά, με την ελπίδα να συναντήσει κάποια κοντινή λεωφόρο, όπου θα ήταν πολύ πιο εύκολο να βρει ταξί. Βαδίζοντας γοργά, συλλογιζόταν... Είχαν περάσει μερικοί μήνες από τότε που ζούσε μεγάλες υπερβατικές καταστάσεις. Από τότε που μια υπεροντότητα είχε ξεκινήσει συχνή επικοινωνία μαζί του. Τον βοηθούσε στην περαιτέρω μύησή του, ενώ παράλληλα τον ενημέρωνε για όλες τις εξελίξεις στο διάστημα και για όσες επρόκειτο να συμβούν στο εγγύς μέλλον και αφορούσαν τη Γη. Κάθε φορά, μάθαινε συγκλονιστικά πράγματα. Όπως αυτό που αναφερόταν στο τελευταίο μήνυμα και ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Ζείτε σε μια εικονική πραγματικότητα, του είχε πει το υπερεξελιγμένο ον, και τον είχε αφήσει άναυδο. Ο Φοίβος φοβόταν ακόμη και να σκεφτεί και να φιλτράρει όσα του ανακοίνωνε ο φίλος του από το σύμπαν, μην τυχόν εξελιγμένοι νόες που ανήκαν στους Αποστάτες είχαν τη δύναμη να του κλέψουν τις σκέψεις. Από την άλλη, όμως, γιατί να τον παρακολουθούν; Αφού θα μπορούσαν να μαθαίνουν τα πάντα χωρίς να γίνονται αντιληπτοί... Η σκέψη του επέστρεψε πάλι στο μήνυμα. Δεν υπάρχει τίποτε, δεν είναι τίποτε αληθινό απ όσα βλέπετε να συμβαίνουν γύρω σας. Δεν υπάρχει η Γη, δεν υφίστανται οι πλανήτες, δεν υπάρχουν τα ουράνια σώματα. Ούτε κι αυτό το σύμπαν που βλέπετε υπάρχει. Τι καινούρια πράγματα ήταν αυτά; Πώς θα άντεχε να τα μεταφέρει στους φίλους του;

2012 Η ΕΛΕΥΣΙΣ 27 Ένας καλός φίλος του, από τη Θεσσαλονίκη, ο Αθανάσιος, που γνώριζε πολλά, του είχε πει σε μια συζήτησή τους πριν από λίγους μήνες: «Καλό θα ήταν να δοκιμάσεις να περπατήσεις ολομόναχος στον Όλυμπο. Είμαι βέβαιος πως εκεί θα βρεις απαντήσεις στα ερωτήματά σου. Μα και στο Όρος πρέπει να επιστρέψεις, όχι βέβαια στα μοναστήρια, αλλά σε χώρους όπου οι μοναχοί ζουν σε σκήτες, σε καλύβες, ακόμη και σε σπηλιές. Εκεί βρίσκεται ο πραγματικός μοναχισμός. Κάν το και δε θα χάσεις. Είμαι σίγουρος ότι θα βρεις αυτά που αναζητάς. Αν είσαι τέκνο των ουρανών, χρειάζεσαι προσπάθεια για ν ανέβεις σ αυτούς». Τα λόγια αυτά κλωθογύριζαν στο μυαλό του, σφυροκοπούσαν τα μηνίγγια του. «Τουλάχιστον θ αρχίσεις να υποψιάζεσαι τι ακριβώς συμβαίνει», του είχε πει ο φίλος του, χαμηλώνοντας τη φωνή του. Τώρα, πιο έντονα από ποτέ, μετά την αποψινή περιπέτεια με τους δύο μοναχούς, χίλιες υποθέσεις διασταυρώνονταν στο νου του, τον θαμπωμένο από την κατάπληξη, και τον πισωγύριζαν σ εκείνα τα λόγια. Μια ριπή ανέμου του βίτσισε το πρόσωπο, καθώς το καλοκαιρινό μπουρίνι δεν είχε ξεσπάσει ακόμη τη μανία του. Ανατρίχιασε. Σήκωσε το γιακά του λεπτού μπουφάν του, κουμπώθηκε ως το λαιμό κι αλάργεψε το βήμα του. Κάθε τόσο, γύριζε το κεφάλι του και κοίταζε πίσω του. Από μακριά κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο του αναβόσβησε τα φώτα. Ήταν ένα ταξί... Φτάνοντας έξω από το σπίτι του, το είδε φωταγωγημένο. Σάστισε. Ήξερε πως η Υβόν απουσίαζε στο Παρίσι, και δε θα επέστρεφε παρά την επομένη. Βγήκε από το ταξί και προχώρησε βιαστικά προς

28 ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ την αυλόπορτα, ευχόμενος μέσα του να μην τον περίμενε κάποια δυσάρεστη έκπληξη. Διέσχισε τον κήπο κι έφτασε μπροστά στην εξώπορτα. Έβγαλε τα κλειδιά του, ξεκλείδωσε κι αλαφρόσπρωξε την πόρτα. Δρασκέλισε το κατώφλι και μπήκε στο χολ. Έπειτα έμεινε για λίγο ασάλευτος. Με την καρδιά παλλόμενη και την ανάσα κομμένη, τέντωσε το αφτί του. Από την τραπεζαρία ακούγονταν γέλια και ομιλίες. Η καρδιά του σπαρτάρησε. Η φωνή που ξεχώριζε ανήκε στην Υβόν. Του φάνηκε περίεργο. Προχώρησε στις μύτες των ποδιών και, χωρίς να γίνει αντιληπτός, εισήλθε στην τραπεζαρία. Από το πρώτο βήμα η καρδιά του επέστρεψε στη θέση της. Άρπαξε στην αγκαλιά του την Υβόν και τη σήκωσε ψηλά. Εκείνη, ξαφνιασμένη, έβγαλε μια τρομαγμένη κραυγή. Ο Φοίβος τη γύρισε προς το μέρος του και της έκλεισε το στόμα μ ένα φιλί. Μετά τις πρώτες μεταξύ τους διαχύσεις, τη ρώτησε πώς κι είχε επιστρέψει νωρίτερα και δεν τον είχε ειδοποιήσει. «Έκπληξη, αγάπη μου, έκπληξη!» του απάντησε εκείνη, απορροφημένη να τον κοιτάζει με το υγρό της βλέμμα. «Τελείωσα τις δουλειές μου νωρίτερα και σκέφτηκα να το εκμεταλλευτώ», είπε, αγκαλιάζοντάς τον και σφίγγοντάς τον πάνω της. Ο Φοίβος την ξαναφίλησε ευτυχισμένος. Στράφηκε για να χαιρετήσει τον Τάσο και την Αλκμήνη Χριστοδούλου, φιλώντας τους κι αυτούς. Είχαν γίνει αχώριστοι τα τελευταία χρόνια και πώς να μην ήταν, με τόσα που τους είχαν συμβεί; Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν κουτιά από πίτσες και μπουκάλια με μπίρα, που είχαν φροντίσει να φέρουν μαζί τους η Αλκμήνη κι ο Τάσος μόλις η Υβόν τούς τηλεφώνησε για να τους ενημερώσει ότι βρισκόταν στην Αθήνα. Ο Φοίβος τούς διηγήθηκε τι του είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της επιστροφής του στο σπίτι. «Ε, όχι πάλι τα ίδια!» αναφώνησε ο Τάσος. «Είναι ανυπόφορο!»