ΠΩΣ ΒΡΗΚΑ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του Τζέιμς Γκάρνεϊ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ, σε μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη έπεσε τυχαία στα χέρια μου το λεύκωμα ιχνογραφίας ενός ελάχιστα γνωστού εξερευνητή με το όνομα Άρθουρ Ντένισον. Όπως πολλοί άλλοι ταξιδιώτες της Βικτοριανής Εποχής, περιέγραφε τα τοπία, τους ανθρώπους και τα ζώα που συναντούσε στα ταξίδια του στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Υδρογείου. Αυτό που κάνει τον κύριο Ντένισον να ξεχωρίζει είναι ότι το νησί που περιέγραψε, η Δεινοτοπία, δεν εμφανίζεται πια στους σύγχρονους χάρτες του κόσμου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τα λευκώματα ιχνογραφίας του απεικονίζουν μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι ζουν μαζί με μια φυλή σοφών και ευφυών δεινόσαυρων. Πολύ καιρό προσπαθούσα να μάθω περισσότερα για τον κύριο Ντένισον. Πρόσφατα, όμως, έκανα μια σπουδαία ανακάλυψη, όταν βρήκα την εξής διαφήμιση: «ΠΩΛΕΙΤΑΙ: Ημερολόγιο του 19ου αιώνα. Εξώφυλλο τυπωμένο με γράμματα που μοιάζουν με πατημασιές και διακοσμητικό σχέδιο δεινόσαυρου. Μοντέρνα βιβλιοδεσία». Εντόπισα το βιβλιοπώλη που είχε βάλει την αγγελία και επισκέφθηκα το κατάστημά του. Το βιβλίο βρισκόταν στη βιτρίνα, δίπλα σε άλλους σκονισμένους τόμους ταξιδιωτικών βιβλίων και μυθιστορημάτων. Πολυκαιρισμένα μπρούντζινα φύλλα προστάτευαν τις γωνίες του βιβλίου που έκλεινε μ ένα παλιό κούμπωμα. Στο εξώφυλλο ήταν σταμπαρισμένο το ξεχωριστό εκείνο αλφάβητο που είναι γνωστό μόνο στη Δεινοτοπία. Έκανα προσπάθεια για να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου που απέκτησα το βιβλίο και το έφερνα σπίτι. Τους τελευταίους μήνες, συντηρητές βιβλίων μελέτησαν το ημερολόγιο και το Ίδρυμα Σμιθσόνιαν παρουσίασε το πρωτότυπο τεχνούργημα στην Ουάσινγκτον. Στους πολλούς ανθρώπους που μου έγραψαν επιστολές ζητώντας περισσότερες αποδείξεις για τη Δεινοτοπία, προσφέρω την παρακάτω αφήγηση των θαυμαστών νέων πραγμάτων που ο Άρθουρ Ντένισον είδε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στη «χώρα πέρα από το χρόνο» το 1869, γραμμένη από τον ίδιο. 6
deinutopia001-041.indd 7 8/5/2009 10:36:44 πμ
Ημερολόγιο του Άρθουρ Ντένισον, Απρίλιος 1869 Τα φουσκωμένα νερά της εποχής των βροχών ήρθαν ξανά στην Πόλη των Καταρρακτών και τα κύματα χτύπησαν τα βόρεια προχώματα. Χθες, μια ολόκληρη συστάδα από λεύκες παρασύρθηκε από το ρεύμα και τα δέντρα έπεσαν από τον καταρράκτη ένα ένα, κουνώντας ιπποτικά τις ρίζες τους στον αέρα καθώς έγερναν και βυθίζονταν στη λήθη. Οι δεινόσαυροι δουλεύουν για ν απομακρύνουν τα εμπόδια που έχουν φράξει την είσοδο του Λιμανιού του Μοσάσαυρου. Τις πιο πολλές μέρες αυτού του μήνα ο ήλιος ήταν κρυμμένος πίσω από σύννεφα. Κάτι τέτοιες μέρες, η Πόλη των Καταρρακτών μοιάζει με καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Αναρίγησα στη θύμηση του δικού μου κακότυχου ταξιδιού με τη γολέτα Τολμηρός, η οποία έφερε με ασφάλεια εμένα και το γιο μου στις ακτές αυτού του ξεχωριστού νησιού πριν από εφτά χρόνια. Σήμερα όμως, ο ήλιος πέρασε μέσα από τα σύννεφα διαλύοντας την ομίχλη για λίγο και επιτρέποντας στους αναβάτες των πτερόσαυρων να φέρουν το ταχυδρομείο. Είχαν καθυστερήσει μέρες ολόκληρες λόγω του καιρού, αλλά τώρα έκαναν επιτέλους θριαμβευτικούς κύκλους πάνω από την πόλη πριν κατευθυνθούν προς το Κανάλι του Πλειόσαυρου. 9
10
11
Παράδοση του ταχυδρομείου μ έναν πτερόσαυρο Κετζαλκόατλο O ΓΙΟΣ ΜΟΥ, Ο ΓΟΥΙΛ, πετούσε μπροστά από τους υπόλοιπους αναβάτες και κρατούσε τη θήκη με τον πάπυρο στο απλωμένο χέρι του. Αυτός και ο Σάιρους, ο πτερόσαυρός του, πέρασαν κάτω από την τοξωτή γέφυρα, κάνοντας έναν παράτολμο ελιγμό πάνω απ το κανάλι, για να επιχειρήσουν μια ρίψη του ταχυδρομείου. Ένιωσα ένα ρεύμα αέρα καθώς περνούσαν πάνω απ το κεφάλι μου. Έλπιζα να λάβω ένα γράμμα από τότε που είχα αποφασίσει να πάω στην Τσάνταρα, την ανατολική αυτοκρατορία της Δεινοτοπίας, η οποία ήταν από καιρό κλειστή για τους επισκέπτες. Είχα γράψει πολλά γράμματα στον αυτοκράτορα, ζητώντας άδεια και ασφαλή πορεία προς τα κει. Ο Γουίλ τα πήγε σε αξιωματούχους στα σύνορα, αλλά κάθε φορά μια ευγενική απάντηση μου υπενθύμιζε ότι σε κανέναν δε θα επιτρεπόταν να ταξιδέψει πέρα από τη Μεγάλη Έρημο. Μου προξένησε, λοιπόν, κάποια έκπληξη το γεγονός ότι επιτέλους ήρθε μια διαφορετική απάντηση και ήμουν περήφανος που την έφερε ο ίδιος μου ο γιος. «Είναι για σένα, πατέρα!» φώναξε. Πάνω στον ενθουσιασμό του, καθώς πλησίαζε το σημείο απ όπου θα έριχνε τον πάπυρο, αυτός γλίστρησε από τα χέρια του κι έπεσε στο κανάλι. 12
13
14
Η Τιτάνια, ένας Απατόσαυρος, προσφέρει την ουρά της για τη διάσωση Ο πάπυρος άρχισε ν ακολουθεί το ρεύμα προς τον υδατοφράκτη πάνω από το Κανάλι των Εμπορευμάτων. Ένας εύστροφος Απατόσαυρος με το όνομα Τιτάνια γύρισε την ουρά του προς το νερό, προσπαθώντας να μην τον αφήσει να παρασυρθεί περισσότερο από το ρεύμα. Με μια τρελή παρόρμηση, ανέβηκα στην ουρά της κι ένιωσα τον εαυτό μου ν ανυψώνεται πάνω απ το νερό. Με το ένα χέρι πιάστηκα από τη μυώδη ουρά, ενώ άπλωνα το άλλο για να πιάσω τον πάπυρο. Επιτέλους, τον έπιασα και τον πέταξα σε ασφαλές μέρος αυτό όμως με έκανε να χαλαρώσω τη λαβή μου κι έπεσα στο νερό. Έσταζα νερά όταν η Τιτάνια με ψάρεψε από το κανάλι κι ένιωθα περισσότερο σαν βρεγμένη γάτα παρά καθηγητής φυσικών επιστημών. Καθώς άδειαζα το νερό από τα παπούτσια μου, ο Γουίλ με χτύπησε φιλικά στον ώμο. «Με συγχωρείς, δικό μου το λάθος, πατέρα», παραδέχτηκε. Ο Ναλάμπ, ο βοηθός του βιβλιοθηκάριου, προσφέρθηκε να στεγνώσει τον πάπυρο και πρότεινε να τον μελετήσουμε μαζί εκείνο το βράδυ. Όσο για μένα, αυτό που χρειαζόμουν ήταν μια αλλαξιά ρούχα. Στάζοντας νερά όπως με έβγαλαν απ το κανάλι 15