ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΒΑΤΟΠΑΙ ΙΝΩΝ ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙ ΙΟΥ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΒΑΤΟΠΑΙ ΙΝΩΝ ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙ ΙΟΥ

ΤΥΠΙΚΗ ΙΑΤΑΞΙΣ Ε ύχει µνήµη ν γίων ν µέρ Κυριακ, συµψάλλεται κολουθία α τ ν µετ τ ν ναστασίµων, ς ξ ς: Ε ς τ ν Μικρ ν σπεριν ν λέγοµεν τ Προσόµοια τ ς φυλλάδος. όξα, τ ν γίων Κα ν ν, τ ογµατικ ν το Μικρο σπερινο το τυχόντος χου. Ε ς τ πόστιχα ψάλλοµεν πρ τον ν ναστάσιµον Στιχηρ ν το τυχόντος χου κα ε τα τ τ ν γίων. πολυτίκιον τ ν γίων κα Θεοτοκίον. Ε ς τ ν Μέγαν σπεριν ν µετ τ ν Προοιµιακόν, ψάλλοµεν τ ν Α Στάσιν το «Μακάριος νήρ» κα ε τα διερχόµεθα τ λοιπ ν το Καθίσµατος χ µα. Ε ς τ Κύριε κέκραξα στ µεν δέκα στίχους: δ ναστάσιµα κα τ ν γίων (γ το δευτέρου χου κα γ το τετάρτου χου). όξα, τ ν γίων. Κα ν ν τ ογµατικ ν το τυχόντος χου. Ε σοδος, τ ναγνώσµατα κα Λιτ ς χουν Κα ν ν, τ β Θεοτοκίον κ τ ς κτωήχου. όξα, τ ν γίων. Κα ν ν, τ β Θεοτοκίον κ τ ς κτωήχου. Ε ς τ πόστιχα ν ναστάσιµον Στιχηρ ν το τυχόντος χου κα τ Προσόµοια τ ν γίων. όξα, τ ν γίων. Κα ν ν, Θεοτοκίον. Ε ς τ ν ε λόγησιν τ ν ρτων τ δύο πολυτίκια τ ν γίων κα τ «Θεοτόκε Παρθένε». Ε ς τ «Θε ς Κύριος», πολυτίκιον ναστάσιµον δίς όξα, τ ν γίων Κα ν ν, Θεοτοκίον. Καθίσµατα ε ς τ ν α Στιχολογίαν πάντα τ ναστάσιµα. Ε ς τ ν β Στιχολογίαν Καθίσµατα τ ν γίων. πολυέλαιος, «ξοµολογε σθε», κλογ σιακή κα ε θ ς τ Ε λογητάρια. Μετ τ ν πακοήν, Καθίσµατα τ ν γίων, ο ναβαθµο το τυχόντος χου κα τ λοιπ ς συνήθως τ ς Κυριακ ς. Κανόνες: ναστάσιµος ε ς (µετ τ ν δύο τ ς Θεοτόκου) κα τ ν γίων ο δύο ν δ. Καταβασίαι: «νοίξω τ στόµα µου». Ε ς το ς Κανόνας λόγ τ ς Πανηγύρεως ντ στιχολογίας λέγοµεν ε ς µ ν τ ναστάσιµα «όξα τ γί ναστάσει σου Κύριε», τ ς Θεοτόκου «περαγία Θεοτόκε, σ σον µ ς» κα τ ν γίων «σιοι το Θεο, πρεσβεύσατε π ρ µ ν». π γ δ ς: Κοντάκιον κα Ο κον ναστάσιµα (χύµα). Ε τα Καθίσµατα τ ν γίων. φ δ ς Κοντάκιον κα Ο κον τ ν γίων. Τιµιωτέρα στιχολογε ται. Μετ τό, γιος Κύριος, Θε ς µ ν... ξαποστειλάριον ναστάσιµον, το τυχόντος ωθινο. Ε τα, τ ξαποστειλάρια τ ν γίων ς χουν µετ το Θεοτοκίου. Ε ς το ς Α νους: δ ναστάσιµα, κα δ τ ν γίων. όξα, τ ν γίων. Κα ν ν, περευλογηµένη. οξολογία Μεγάλη, κα µετ α τ ν τ ναστάσιµον Τροπάριον. Τ ωθιν ν λέγεται πρ τ ς α ρας. Ε ς τ ν Λειτουργίαν ο Μακαρισµο ε ς ιβ : ναστάσιµα το χου ε ς δ κα τ ν γίων ε ς η. πολυτίκια: ναστάσιµον δίς, τ ν γίων δίς, κα τ συνήθη Ε τα πακοή, Κοντάκιον το γίου κα τέλος «Τ περµάχ». Προκείµενον κα λληλούϊα τ ν γίων. πόστολον κα Ε αγγέλιον τ ς Κυριακ ς κα το σίου. Κοινωνικόν: «Α νε τε τ ν Κύριον...» κα «Ε ς µνηµόσυνον...». Ε ς τ ν ε λόγησιν τ ν Κολλύβων πολυτίκον κα Κοντάκιον τ ν γίων κα «Τ πρεσβεί Κύριε». Ε ς τ ν Τράπεζαν τ ναστάσιµα κα τ ν γίων. Ε ύχοι ν µέρ Τρί, Κα ν ν, λέγοµεν τ διόµελα τ ς Βηµαταρίσσης. Ε ς τ πολυτίκια λέγοµεν κα τ ς Βηµαταρίσσης ς Κα ν ν. Κανόνα τ ς Βηµαταρίσσης ο λέγοµεν λλ τ ν τ ς φυλλάδος. Ε ς το ς Μακαρισµο ς λέγοµεν τ ν γ δ ν τ ς Βηµαταρίσσης κα ε τα γ κα δ τ ν γίων (βλ. ε ς τ τέλος τ ς φυλλάδος). Ε ς δ τ πολυτίκια τ ς Λειτουργίας προσθέτοµεν κα τ τ ς Βηµαταρίσσης µοίως κα Κοντάκιον. ποστολοευαγγέλιον τ ν γίων κα τ ς Θεοτόκου. Ε ύχοι ν Σαββά, λέγοµεν τ ογµατικ ν το τυχόντος χου, λλ ο χ κα κανόνα τ ς Θεοτόκου κ τ ν κτωήχων το Ε αγγελισµο. ποστολοευαγγέλιον τ ν γίων κα τ ς Θεοτόκου. Ε δ ύχοι ν λλ µέρ, κολουθο µεν τ ν διάταξιν ς φαίνεται κάτωθι. 2

Τ 10 ουλίου Σύναξις Πάν ων ν Βα οπαιδιν ν γίων. ν Μικρ σπεριν. σ µεν σ ίχους δ κα ψάλλοµεν παρόν α Σ ιχηρ Προσόµοια. χος β. ε κ ο ξύλου σε νεκρόν. ε ο Κυρίου ν Σ αυρόν, ραν ες π µων προθύµως, θε οι Πα έρες µ ν, Μάνδραν δοµήσα ε, ν α θα σ άδιον, πρ ς γ νας κα σκάµµα α, κα ο Βελίαρ, ο µηχανεύµα α κα ηδαφίσα ε, ό ε µονασ α κα µιγάδες, µνοις ν γν ν πευφήµουν, ς θε ον σκήνωµα γείρα ε. ε ναβάσεις εράς, θεσθε µ ν ν καρδί, πινεύσει Χρισ ο, πρ ξιν ς πίβασιν προεχαράξα ε, κα ε ς κρον νήλθε ε, θείας θεωρίας, σης ν νδέχη αι, βρο ο ς Μακάριοι χρέος ο ν µ ν κπληρο ν ες, παινον πα ράσιν ς έκνα, λοθύµως ψάλλοµεν πανίεροι. ε ε ς Μον ς µ ν φρουρούς, σους πωνύµους κα λλους, Θε ς πίσ α αι, ο ς µ ς φρουρήσαν ας ύποις σκήσεως, ν α ν µνήµην γον ες, ς µ ν προσ ά ας, ού ους µιµησώµεθα, ς φειλέ αι υ οί νπερ ερα ς µεσι είαις, κα ς Πανυµνή ου εσποίνης, λύσιν φληµά ων ξαι ήσωµεν. ε πηρεί ο χθρο, µ ν κακ ς δι κε ο, κα ο κακόφρονες, πάν ας ξηρέθιζον συγκοινων σαι α ο ς, ό ε ζήλ πυρούµενος, σε ποι- µενάρχης, γιε Ε θύµιε, ού ους διήλεγξας µα φοι η α ς δ συνάθλοις, ο σιν ριθµ δεκαδύο, σ έφει µαρ υρίου κοσµήθη ε. όξα. χος β. ε ε Μονασ ν α χορε αι, ν ν θ σκούν ων, σ ν ς περιωνύµου Μον ς Βα οπαιδίου φοι η α ς, ν δα ς σµά ων µελ δικα ς ι- µήσωµεν, πάν ας ο ς ν σκήσει κλάµψαν ας, ο ινες ον πέ αξαν κρεί ονι, κα πράξει θεωρί πέβησαν ο ς ν θλήσει σαύ ως διαπρέψαν ας, ο ς χρισ οφόρους ποιµένας, ς κκλησίας σ ηρίγµα α, συνάµα δ ο ς κήρυκας ο λόγου, ο ς θνη σαγηνεύσαν ας, κα ν ρθόδοξον πίσ ιν βεβαίαν ρανώσαν ας ο ς µ ν πρέσβεις κα προσ ά ας, ο κλεινο θω σέµνωµα, κα ς ο κουµένης καλλωπίσµα α. Μνήσθη ε µ ν βο ν ες α ο ς, Πα έρες πανάγιοι, κα ς νεσ ώσης νάγκης λυ ρώσασθε, ς γρυπνοι µ ν ν ιλήπ ορες. Κα ν ν. Θεο οκίον. Τ ν π σαν λπίδα µου, ε ς σ να ίθηµι, Μ ερ ο Θεο, φύλαξόν µε π ν σκέπην σου. 3

Ε ς ν Σ ίχον. χος β. Ο κος ο Ε φραθ. Χάριν πάν ες µ ν, φείλοµεν ς έκνα, Πα έρες Θεοφόροι, ι πρ ς σω ηρίαν, µ ς καθωδηγήσα ε. Σ ίχ. Καυχήσονται σιοι ν δόξ κα γαλλιάσονται π τ ν κοιτ ν α τ ν. Τύπους ς ρε ς, κανόνας σω ηρίας, µολογίας ρους, π σι ο ς ν ρει, µ ν διεχαράξα ε. Σ ίχ. σατε τ Κυρί σµα καινόν, α νεσις α το ν κκλησί σίων. Τριάδος ς σεπ ς, ριµερε καθάρσει, ν ρε ν ριάδι, ναο ναδειχθέν ες, ρυφ ε Τρισµακάριοι. όξα. χος πλ. α. µακαρία Μονή, ς Θεο όκου σεµν ν κα αγώγιον! Τίς σε κα ξίαν παινέσε αι; κ σο γ ρ ς κ σίµβλου µελισσ ν, προέκυψεν ποικίλων θλη ν µήγυρις ν προγενεσ έρων πάν ων νεµάξαν ο ς ρε άς, κα ποικίλως ν κκλησίαν σ ήριξαν. π ς νοίκου Χάρι ος κινούµενοι, ν ς µ ν ο ρους πράξει κα θεωρί διέπρεψαν, κα ν ν ο κου- µένην δέ, ς ποιµένες κα διδάσκαλοι ν πισ ν πλήρωµα σ ήριξαν. λλ κα ν ν ν µε έραν Μάνδραν, πήµονα σκανδάλων ηρο ν ες, κα µ ς σω ηρίας ξιώσαι ε πα ρικ µ ν πρεσβεί ο σιώ α οι. Κα ν ν. Θεο οκίον. Χαίροις σκη ικ ν. Θρόνος χερουβικ ς ληθ ς, ς περ έρα ν κ ισµά ων γεγένησαι ν σο γ ρ θε ος Λόγος, ν µε έραν µορφήν, ναπλάσαι θέλων κα εσκήνωσε, κα σο ξελήλυθε, σαρκοφόρος ς ε σπλαγχνος, σ αυρ ν κα πάθος, δι µ ς κα εδέξα ο, κα νάσ ασιν, ς Θε ς δωρήσα ο θεν ς κα αλλάξασαν, µ ν ν κα άκρι ον, φύσιν Πλάσ σ ν ού, ε χαρισ ο ν ές σοι κράζοµεν Παράσχου π αισµά ων, ν συγχώρησιν ε χα ς σου, µ ν κα λεος. πολυ ίκιον. χος α. Το λίθου σφραγισθέν ος. Μον ς Βα οπαιδίου φοι η α κα κέσ ορες, κα ς ο κουµένης φωσ ρες, θεοφόροι δείχθη ε, Πα έρες πανσέβασ οι µ ν, γ σιν θλήσαν- ες καλ ς δι ο ο παξίως µνήµην µ ν, ν πάνσεπ ον κ ελο µεν. όξα ναβο ν ες Χρισ, δόξα γιάσαν ι, δόξα ν κινδύνοις µ ν, µ ς προσ ά ας δείξαν ι. όξα. Κα ν ν. Θεο οκίον. Το Γαβρι λ φθεγξαµένου σοι Παρθένε Χα ρε, σ ν φων σαρκο ο ν λων εσπό ης, ν σο γί Κιβω, ς φη δίκαιος αβίδ. δείχθης πλα υ έρα ν ο ραν ν, βασ άσασα ν Κ ίσ ην σου. όξα νοικήσαν ι ν σοί δόξα προελθόν ι κ σο δόξα λευθερώσαν ι µ ς δι ο Τόκου σου. 4 Κα πόλυσις.

ν Μεγάλ σπεριν. Με ν Προοιµιακ ν ό, Μακάριος νήρ. Ε ς δ «Κύριε κέκραξα», σ µεν σ ίχους η. κα ψάλλοµεν παρόν α Προσόµοια. χος β. Ποίοις ε φηµι ν σ έµµασιν. Ποίοις ε φηµι ν σ έµµασιν, ναδήσωµεν ο ς θεοφόρους, ς µ ν Μον ς θε α θρέµµα α, ο ς παρ ς διεξόδους νθήσαν ας, ν ο Πνεύ- µα ος ερπν ν δά ων. ν κήπ, ς Θεο όκου φυ εύθησαν, γκαίρως, ν καρποφορίαν πέδωκαν, πολλαπλασίως κόσµ, κα ν λυχνί, ν ν προ εθέν ες ναργ ς, ο ς π σιν ξέλαµψαν, σω ηρίας διδάγµα α. Ποίοις ο ε ελε ς χείλεσιν, παινέσωµεν ο ς πανοσίους; ο ς µε Θε ν ν ιλήπ ορας, ο Βα οπαιδίου καυχήµα α, κα παν ς ο ρους κηδεµόνας. Α ο γάρ, ς παυξήσαν ες άλαν ον, παίνων, παρ ο Κυρίου πήλαυσαν µ ν γ ρ ού ων βίος, ς διδασκαλε ον, ν σ οιχο ν ες ρθ ς, Χρισ κα αφεύγοµεν, διδόν ι µέγα λεος. Πο α ο ς ερο ς σµα α, ναµέλψωµεν µε ς ξίως; ο ς ο ρανοδρόµοις ο πήλινοι, κα περινοσ ο ν ες γήϊνα, ο ς λοις µοια φρονο σι ποσ ς γάρ, π ν παρόν ων κρα ήθησαν, νω, ς ληθ ς πιποθήσαν ες κα ν ν ρυφ ν ες πλουσίως, κηρά ου δόξης, κα νεκλείπ ου χαρ ς, Χρισ ν κε εύουσιν, π ρ ν ψυχ ν µ ν. Πο α ο ς θλη α ς ήµα α, προσλαλήσωµεν ξιοχρέως, ο ς µ ν πα ράσιν ν πνεύµα ι, κα προνοουµένοις είπο ε; ς κινδύνων πάν ας υοµένους ν µέγαν, κα ερόαθλον Ε θύµιον, ιµ ν ες, κα δωδεκάδα συναθλήσασαν ο ς θεοφόρους φωσ ρας, σ ν σίοις π σιν, κα εροφάν ας σεπ ούς, ο Λόγου ο ς κήρυκας, ο κουµένην κα αυγάσαν ας. Προσόµοια ερα. χος δ. ς γεννα ον ν Μάρ υσιν. Μονασ ν συσ ήµα α, συνελθόν ες ιµήσωµεν, ν µ ς ιµήσαν α θε ον σύλλογον. δο γ ρ πάρεισιν παν ες, ο θε οι οµή ορες κα κοσµή- ορες µο, ο ν α θα σκήσαν ες, ο πανόσιοι, ς α ν δαπανήσα ες ο σίας, κα ν πόνοις κα γ σι, Μον ν ν δε συσ ήσαν ες. γιώνυµον σύν αγµα, ο ς πλου ε Βα οπαίδιον, ο ς ν θω παν α γιάσαν ας, ο ς εράρχας Ποιµένας ε, σίους κα Μάρ υρας, θείους - µολογη άς, ο ς γνωσ ο ς κα γνώσ ους ε, πάν ας σήµερον, ε φηµο µεν έκνα ο ς πα έρας, ο ς ν λόγοις ε κα ργοις, ν κκλησίαν κοσµήσαν ας. Ο ν Μάνδραν δοµήσαν ες, ν ν σκιρ σιν α άδελφοι, ν ωνί µα ε Νικόλαος, κα κλειν ς θανάσιος, ο σ ύλοι κα πρόµαχοι, σ ν Σάββ Συµεών, Παλαµ ς θεσπέσιος, σ ν κείραν ι, Νικοδήµ κα Σάββας θεόφρων, κα Φιλόθεος µύσ ης, κα Θεοφάνης νθεος. 5

Νεοφύ Ε δόκιµος, γαπί Νικόδηµος, Μακαρί Μάξιµος, ωάσαφ ε, ωακε µ συν ιµάσθωσαν κα συναθλήσασα Ε θυµί δωδεκάς, κα Κοσµ ς ερόαθλος, ιονύσιος, κα Μακάριος σ ν ωάσαφ, ο σκήσεως δρ σιν, α µα α ν συγκεράσαν ες. όξα. χος πλ. β. Σήµερον συνήγαγε ο ς περ α ήν, περίβλεπ ος Μον Βα οπαιδίου, ς Θεο όκου πάν ιµον σκήνωµα, να ο ς δίους υ ο ς πανηγυρίσ. ε ε ο ν ο συναχθέν ες, ς υ ο ο ς πα έρας, µελ δικ ς ε φηµήσωµεν λέγον ες Χαίρε ε ο µ ν πολιο χοι κα φρουροί, κα ς γιωνύµου πολι είας κοσµή ορες χαίρε ε ο κ πολλ ν µ ν όπων συναχθέν ες, πολλ ν δ χωρ ν φανέν ες, φωσ ρες κα διδάσκαλοι χαίρε ε ς µε έρας Μον ς κα πα ρίδος, φύλακες κα προασπισ αί, κα ς ρθοδόξου πίσ εως ο λάθη οι κήρυκες χαίρε ε ο Ποιµένες κα ιδάσκαλοι, ο Μάρ υρες κα µολογη αί, κα σκη α κριβέσ α οι χαίρε ε ς µ ν λπίδος ο βέβαιοι πρόµαχοι, κα µε ς Θεο όκου πρεσβευ αί, πρ ς σω ηρίαν ν ψυχ ν µ ν. Κα ν ν. α ός. Θεο οκίον ογµα ικόν. Τίς µ µακαρίσει σε Παναγία Παρθένε; ίς µ νυµνήσει σου ν λόχευ ον όκον; γ ρ χρόνως κ Πα ρ ς κλάµψας Υ ς µονογενής, α ς κ σο ς γν ς προ λθεν, φράσ ως σαρκωθείς φύσει Θε ς πάρχων, κα φύσει γενόµενος νθρωπος δι µ ς ο κ ε ς δυάδα προσώπων εµνόµενος, λλ ν δυάδι φύσεων, συγχύ ως γνωριζόµενος α ν κέ ευε, σεµν Παµµακάρισ ε, λεηθ ναι ς ψυχ ς µ ν. 6 Ε σοδος, «Φ ς λαρόν», Προκείµενον ς µέρας κα ναγνώσµα α. Σοφίας Σολοµ ντος τ νάγνωσµα (Κεφ. γ 1) ικαίων ψυχα ν χειρ Θεο, κα ο µ ψη αι α ν βάσανος. δοξαν ν φθαλµο ς φρόνων εθνάναι, κα λογίσθη κάκωσις ξοδος α ν, κα φ µ ν πορεία, σύν ριµµα ο δ ε σ ν ν ε ρήν. Κα γ ρ ν ψει νθρώπων ν κολασθ σιν, λπ ς α ν θανασίας πλήρης, κα λίγα παιδευθέν ες, µεγάλα ε εργε ηθήσον αι ι Θε ς πείρασεν α ούς, κα ε ρεν α ο ς ξίους αυ ο. ς χρυσ ν ν χωνευ ηρί δοκίµασεν α ούς, κα ς λοκάρπωµα θυσίας προσεδέξα ο α ούς. Κα ν καιρ πισκοπ ς α ν ναλάµψουσι, κα ς σπινθ ρες ν καλάµ διαδραµο ν αι. Κρινο σιν θνη κα κρα ήσουσι λα ν, κα βασιλεύσει α ν Κύριος ε ς ο ς α νας. Ο πεποιθό ες π α συνήσουσιν λήθειαν, κα ο πισ ο ν γάπ προσµενο σιν α. ι χάρις κα λεος ν ο ς σίοις α ο, κα πισκοπ ν ο ς κλεκ ο ς α ο.

Σοφίας Σολοµ ντος τ νάγνωσµα. (Κεφ. ε 15) ίκαιοι ε ς ν α να ζ σι, κα ν Κυρί µισθ ς α ν, κα φρον ς α ν παρ ψίσ. ι ο ο λήψον αι βασίλειον ς ε πρεπείας, κα διάδηµα ο κάλλους κ χειρ ς Κυρίου ι δεξι σκεπάσει α ούς, κα βραχίονι περασπιε α ν. Λήψε αι πανοπλίαν, ν ζ λον α ο, κα πλοποιήσει ν κ ίσιν ε ς µυναν χθρ ν. νδύσε αι θώρακα δικαιοσύνην κα περιθήσε αι κόρυθα, κρίσιν νυπόκρι ον λήψε αι σπίδα κα αµάχη ον, σιό η α ξυνε δ πό οµον ργ ν ε ς οµφαίαν συνεκπολεµήσει δ α κόσµος π ο ς παράφρονας. Πορεύσον αι ε σ οχοι βολίδες σ ραπ ν, κα ς π ε κύκλου όξου, ν νεφ ν, π σκοπ ν λο ν αι, κα κ πε ροβόλου θυµο πλήρεις ιφήσον αι χάλαζαι γανακ ήσει κα α ν δωρ θαλάσσης, πο αµο δ συγκλύσουσιν πο όµως ν ισ ήσε αι α ο ς πνε µα δυνάµεως, κα ς λαίλαψ κλιµκήσει α ούς, κα ρηµώσει π σαν ν γ ν νοµία, κα κακοπραγία περι ρέψει θρόνους δυνασ ν. κούσα ε ο ν Βασιλε ς κα σύνε ε µάθε ε δικασ α περά ων γ ς νω ίσασθε ο κρα ο ν ες πλήθους, κα γεγαυρωµένοι π χλοις θν ν ι δόθη παρ Κυρίου κρά ησις µ ν, κα δυνασ εία παρ ψίσ ου. Σοφίας Σολοµ ντος τ νάγνωσµα. (Κεφ. κδ 7) ίκαιος, ν φθάσ ελευ σαι, ν ναπαύσει σ αι. Γ ρας γ ρ ί- µιον, ο πολυχρόνιον, ο δ ριθµ ν µεµέ ρη αι. Πολι δέ σ ι, φρόνησις νθρώποις, κα λικία γήρως, βίος κηλίδω ος. Ε άρεσ ος Θε γενόµενος, γαπήθη, κα ζ ν µε αξ µαρ ωλ ν µε ε έθη. ρπάγη, µ κακία λλάξ σύνεσιν α ο, δόλος πα ήσ ψυχήν α ο. Βασκανία γ ρ φαυλό η ος µαυρο καλ, κα εµβασµ ς πιθυµίας µε αλλεύει νο ν κακον. Τελειωθε ς ν λίγ, πλήρωσε χρόνους µακρούς ρεσ γ ρ ν Κυρί ψυχ α ο, δι ο ο σπευσεν κ µέσου πονηρίας. Ο δ λαο δόν ες κα µ νοήσαν ες, µηδ θέν ες π διανοί οιο ον, ι χάρις κα λεος ν ο ς σίοις α ο, κα πισκοπ ν ο ς κλεκ ο ς α ο. Ε ς ν Λι ήν. Πρ ον διόµελον ς Μον ς. χος α. Τ κ µηνί, ρχισ ρά ηγος πεσ άλη, πρ ς σ ν Παρθένον κα γνήν, µηνύσαι σοι ν λόγον ς σω ηρίας, µα δ κα καλέσαι σε χα ρε Κεχαρι ωµένη, Κύριος µε σο έξ Υ ν ν πρ α ώνων κ Πα ρός κα σώσει ν λα ν α ο, κ ν π αισµά ων α ν. Ε α δ ν γίων. χος α. Ε φραίνου ν Κυρί κα σ Μον ν ξαίρε ος, ς ο θω σέ- µνωµα, κα ρθοδόξου παραδόσεως καύχηµα. Σήµερον σε λαία κα άκαρπος, π ο ς κλάδους ο ς σο ς υ ο ς πλου ο σα, ς κκλησίας 7

λαρύνεις πρόσωπον κα ν πισ ν ε φραίνεις συσ ήµα α. Π σαν πολυπλεύρως σ έκνα, ν µακραίωνί σου βιο, ν ε σέβειαν κρά υναν, κα ν σκό ει ς δουλείας, ο ς ποδούλους λαο ς φώ ισαν κα ν ν πρεσβεύουσι Κυρί, π ρ ε ρήνης ο κόσµου, κα σω ηρίας ν ψυχ ν µ ν. α ός. σιοι Πα έρες, ο αύ Μον κα ρει ού σκήσαν ες, ν διπλ ν ο Σ αυρο ννοιαν, πράξει κα θεωρί νύσα ε. Κόσµ πο αγέν- ες κα ν σάρκα σ ν κόσµ σ αυρώσαν ες, ς νασ άσεως µέ οχοι γεγόνα ε, κα ν ν νθρώποις ελειό η α ς δυνα ν κα ειλήφα ε. Χρισ ο ν Σω ρι συνόν ες, ν απειν ν µ ν µέµνησθε συµπαθέσ α οι, κα ς νεσ ώσης νάγκης λυ ρώσα ε ο γ ρ παύουσι καθ µ ν µαινόµενα σκάνδαλα. Κα ς µελλούσης σω ηρίας πρεσβείαις µ ν κα ς χράν ου Θεο όκου, ξιώσα ε πανόλβιοι. α ός. γάλλου ν Κυρί ν θ περίβλεπ ος Μον Βα οπαιδίου, ς Θεο όκου έµενος γιον κα ν σίων νδιαί ηµα, ο ς σο ς υ ο ς κα κηδεµόνας βλέπουσα σήµερον ιµωµένους ο οι γ ρ ο ρισόλβιοι φυ ς ειθαλ, ν σο ξανθήσαν ες, ν κκλησίαν ε ωδίας πνευµα ικ ς πλήρωσαν, θεοφιλ πολυκαρπίαν ξανα είλαν ες. Τού οις ο ν κα χρέος ν ερο ς σµασιν ναβοήσωµεν θλη α Κυρίου κοίµη οι, µ λλείπε ε δυσωπε ν λείπ ως, π ρ µ ν πρ ς Κύριον ν κ πόθου ελούν ων µ ν µνηµόσυνα. χος β. Τ ν Πα έρων µ ν συνάθροισιν, ξ πάσης διαγωγ ς γενοµένην, συνελθόν ες σήµερον πανηγυρίζοµεν. σκη ν σίων µολογη ν κα Μαρ ύρων, εραρχ ν κα ιδασκάλων, παλαι ν ε κα νεω έρων πολλο ς γ ρ γ σι κα ρε ν ποικίλοις ε δεσι καθαρθέν ες κα ελειωθέν ες, µέ οχοι γεγόνασι ν θείων δωρε ν, Χρισ δ ν ν πρεσβεύουσιν π ρ ν ψυχ ν µ ν. όξα. χος πλ. α. πέλαµψεν µ ν µέρα χαρµόσυνος, κα ε φρόσυνος πανήγυρις, ν γίων ς Μον ς µ ν, Πα έρων εραρχ ν Μαρ ύρων, µολογη ν κα σίων. Ο οι γ ρ ν ως ς καλο σ ρα ι αι, ο πουρανίου Βασιλέως, συγκαλο σιν µ ς ε ς σ ίασιν πνευµα ικήν, ορά ως ς χάρι ας νέµον ες ο ς ε φηµο σιν α ούς δι κα µε ς χαρµοσύνως, ν α ν παµφαεσ ά- ην µνήµην χρεωσ ικ ς κ ελέσωµεν, να λάβωµεν δι α ν, παρ Χρισ ο ο νδοξαζοµένου ν ο ς γίοις α ο, µέγα κα πλούσιον λεος. Κα ν ν. Θεο οκίον. Μακαρίζοµέν σε, Θεο όκε Παρθένε, κα δοξάζοµέν σε, ο πισ ο κα χρέος, ν πόλιν ν σεισ ον, ε χος ηκ ον, ν αγ προσ ασίαν, κα κα αφυγ ν ν ψυχ ν µ ν. 8

, ν Κυριακ, παρόν ς κ ωήχου. Να ς κα πύλη πάρχεις, παλά ιον κα θρόνος ο Βασιλέως, Παρθένε πάνσεµνε δι ς λυ ρω ς µου Χρισ ς Κύριος, ο ς ν σκό ει καθεύδουσιν πέφανεν, λιος πάρχων δικαιοσύνης, φω ίσαι θέλων ο ς πλασε, κα ε κόνα δίαν χειρ αυ ο. ι Πανύµνη ε, ς µη ρικ ν πα ησίαν πρ ς α ν κεκ ηµένη, διαλείπ ως πρέσβευε, σ θ ναι ς ψυχ ς µ ν. Ε ς ν Σ ίχον. Προσόµοια. χος πλ. α. Χαίροις σκη ικ ν. Χαίροις Βα οπαιδίου Μονή, ς Βασιλίσσης ο ραν ν νοίκησις, σ ν πάσ παρα άξει, κα θεί παρεµβολ, ν υ ν σου πάν ων ο ς συνήγαγες ο σάρκα νεκρώσαν ες, κα πνε µα π ερώσαν ες, ε ς θεωρίας ναβάσεις νθέµενοι, καθαρό η ι ς καρδίας διέλαµψαν. Χάρι ος ν ως ργανα, ς θείας λλάµψεως, κα φω ισµο παθείας, ς ν νθρώποις γένον ο, Χρισ ν δυσωπο ν ες, π ρ πάν ων ν ιµών ων α ο ς ν σµασιν. Σ ίχ. Καυχήσονται σιοι ν δόξ κα γαλλιάσονται π τ ν κοιτ ν α τ ν. Χαίροις σίων πάν ων πληθύς, κ ς δε θείας Μάνδρας νίσχον ες, κα π σαν ν κκλησίαν, α ς φω οφόροις βολα ς, κα διδασκαλίαις κα αυγάζον ες ποικίλαις γ ρ χάρισι, κοσµηθέν ες µακάριοι, ο ς θείοις λόγοις, σπερ βέλεσι Πνεύµα ος, µειώσα ε ν α ρέσεων νοιαν. σκησίν ε κα θλησιν, ποικίλως νύσαν ες, πολυειδ ς ο ς σ εφάνους, παρ Χρισ ο κοµίσασθε, α ν δυσωπο ν ες α ς ψυχα ς µ ν δοθ ναι, µέγα λεος. Σ ίχ. σατε τ Κυρί σµα καινόν, α νεσις α το ν κκλησί σίων. Χαίροις πολυανθ ς ς λειµών, ς Θεο όκου α ς ρδείαις φυόµενος, κα πάν ας πληρ ν α ς θείαις, κα δυπνόοις σµα ς, ρε ν παν οίων κα ορθώµασιν. Ε χ ς ργασ ήρια, πρ ς Θε ν διάλειπ α, κα θεωρίας, ς ψίσ ης νώγεα, ν πα ρό η α δε ε ν ν πιδείξα ε ύσασθε κινδυνεύον ας, µ ς ο ς υ ο ς µ ν, διπλ ς γάπης αµε α, ς πρ ς Θε ν κα νθρώπους ε. Χρισ ν δυσωπε ε, α ς ψυχα ς µ ν δοθ ναι µέγα λεος. όξα. χος πλ. δ. Τ ν σίων Πα έρων χορός, ο ν Βα οπαιδί κα περιχώρ καιρο ς διαφόροις γωνισθέν ες, ε ς µίαν συµφωνίαν φ µ ν συναχθέν ες, µίαν ο πάν ες κα π ρ µ ν δέησιν α ο ν αι. Μίαν δ πάλιν πρ ς ο ο συνωθο ν αι, ν α ν µ ς µιµε σθαι πολι είαν. λλ σύσ ηµα θεό ευκ ον, θεοφόροι κα θεόληπ οι, σάγγελον βιώσαν ες πολι είαν, σύσκηνοι ποσ όλων κα Προφη ν, πάγχρυσα σ όµα α ο Λόγου, πασ ν δωρε ν ο Πνεύµα ος χωρία, µ ν πρέσβεις ο κοίµη οι, 9

κα ς ο κουµένης σ ηρίγµα α, ν ερ ν αύ ην Μάνδραν, µ λλείπε ε φρουρε ν, σ ν Πανάγν Θεο όκ, ς α ς πρεσβείαις κα µ ν, Χρισ ν κε εύσα ε π ρ ν ψυχ ν µ ν. Κα ν ν. Θεο οκίον. νύµφευ ε Παρθένε, ν Θε ν φράσ ως συλλαβο σα σαρκί, Μή ηρ Θεο ο ψίσ ου, σ ν κε ν παρακλήσεις δέχου Πανάµωµε, π σι χορηγο σα, καθαρισµ ν ν π αισµά ων, ν ν ς µ ν κεσίας προσδεχοµένη, δυσώπει σωθ ναι πάν ας µ ς. πολυ ίκιον. χος α. Το λίθου σφραγισθέν ος. Μον ς Βα οπαιδίου φοι η α κα κέσ ορες, κα ς ο κουµένης φωσ ρες, θεοφόροι δείχθη ε, Πα έρες πανσέβασ οι µ ν, γ σιν θλήσαν- ες καλ ς δι ο ο παξίως µνήµην µ ν, ν πάνσεπ ον κ ελο µεν. όξα ναβο ν ες Χρισ, δόξα γιάσαν ι, δόξα ν κινδύνοις µ ν, µ ς προσ ά ας δείξαν ι. πολυ ίκιον ερον. χος α ός. Τ ς ρήµου πολί ης. Το ς Μον ς µ ν γόνους, κα ο θω κλόγια, σκη ς σίους Πα έρας, εράρχας κα Μάρ υρας, ιµήσωµεν ο ς πόνοις ερο ς, σκήσαν ας κα µάνδραν ν κλεινήν, αύ ην ο Βα οπαιδίου, ο Θεο, Μη ρί ε προσηλώσαν ας. όξα βο ν ες Θε, δόξα Θεοµή ορι, δόξα χορηγο ν ι δι α ν, µ ν µέγα λεος. Κα ό, «Θεο όκε Παρθένε». Ε α ε λόγησις ν ρ ων κα νάγνωσις. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Ε ς «Θε ς Κύριος» πολυ ίκιον ν γίων, δίς, κα Θεο οκίον κα ε α συνήθης σ ιχολογία. Με ν α Σ ιχολογίαν. Κάθισµα. χος πλ. δ. Τ ν Σοφίαν κα Λόγον. Το ς δρ ας κα πόνους µ ν σοφοί, νοερ ς θεωρο ν ες πάν ες µε ς, πάσης πληρούµεθα ς ψυχ ς κα ανύξεως, κα πρ ς θείους µνους κα δόξαν κα α νεσιν, ο εσπό ου ν λων, Πα έρες ρισόλβιοι, πόθ γκαρδί, αυ ο ς συγκινο ν ες, µ ς ν ν γεραίροµεν, ς Κυρίου θεράπον ας, κα Μον ς µ ν φύλακας, κραυγάζον ες πρεσβεύειν Χρισ, ν π αισµά ων δο ναι µ ν φεσιν, ο ς κ πόθου ελο σιν, µ ν µνηµόσυνα. 10

όξα. χος γ. Τ ν ραιό η α. ς ε ωδέσ α α, κρίνα νθήσα ε, ν Μον µ ν, Πα έρες σιοι, Βα οπαιδίου σεπ, κα κόσµος σµ ς πλήσθη ργοις γ ρ κα θαύµασι, πλου ισθέν ες µακάριοι, ασιν κα λεος, ο ς µ ς λι ανεύουσι, παρέχε ε δι κα βο µεν όξα Χρισ σ εφοδό. Κα ν ν. Θεο οκίον. µοιον. Κα α ι ρώσκει µε, βέλος γλυκύ α ον, ς γαπήσεως, ς σ ς Πανύ- µνη ε, κα κα αθέλγει µε πυκν ς, βο ν σοι ε λογηµένη Χα ρε Βηµα άρισσα, ς καλ ε κόνι σου χα ρε Παραµύθιον, ς Μον ς σου νύσ ακ ον χα ρε θεία λαιοβρύ ις, βρύουσα µ ν θε ον λεος. Με ν β Σ ιχολογίαν. Κάθισµα. χος πλ. δ. Τ ν Σοφίαν κα Λόγον. ερ ν µπεχόµενος ν σ ολήν, Ε θύµιε σ ης καρ ερικ ς, µ π ήξας ν νακ α, Μιχα λ λα ινόφρονα ν θαλάσσ δ µάκαρ, ιφε ς µακάριον, σ ν σεπ δωδεκάδι, δέξω µαρ ύριον ο οι γ ρ γχόνης, πειράθησαν βί δι ο ς σ εφάνους σοι, Χρισ ς χαρίσα ο, σ ν ο ς θείοις Συνάθλοις σου. Πρεσβεύσα ε δοθ ναι µ ν, ν π αισµά ων φεσιν ο ς γουσι, ν µ ν θείαν µνήµην, Πα έρες µακάριοι. όξα. µοιον. Τ ν Θε ν γαπήσαν ες κ ψυχ ς, ο προσ ά αι ς θείας µ ν Μον ς, γ νας κα έβαλον, πρ ς πάθη πυκ εύον ες, κα ν πρ ξιν α θις α σίως διέβησαν, θεωρίας π έρυξιν ε κό ως πέβησαν, α γλ παθείας σαββα- ίσαν ες λως µ ν δ γεγόνασιν, ροσ ά αι κα φύλακες. Πρ ς α ο ς ο ν βοήσωµεν Πρεσβεύσα ε Χρισ Θε, ε γνωµόνως µνον ο ον δέξασθαι, ν ιµών ων κ πόθου, µ ν µνηµόσυνα. Κα ν ν. Θεο οκίον. µοιον. κ ν κόλπων κα λθε ν πα ρικ ν, µηδέπο ε ού ους πολιπών νώθη δ παχύ η ι, σαρκωθε ς όρα ος, ο σ αυρο πάθος, κ ν κα εδέξα ο, κα σαρκ ς νεκρώσει, α κολούθησαν, ο πισ οί σου δο λοι, κα Μον ς σου προσ ά αι, Θεόνυµφε νασσα, κλίµαξ θεία ο ράνιε, χρυσοπόρφυρε γέφυρα πρέσβευε Α κ εν ς, ν π αισµά ων φεσιν δωρήσασθαι, ο ς ν πόθ α ο σι, δι α ν µέγα λεος. Με ν Πολυέλεον. Κάθισµα. χος δ. Ταχ προκα άλαβε. Πυρ ς σκήσεως ριµερ ς ς ψυχ ς, κα µέλη νεκρώσαν ες π γ ς ληθ ς, λόκληρα θύµα α, χθη ε ν νω, ο Κυρίου ραπέζ, πνέον ες ε ωδίαν, ν νθέων καµά ων σµ γ ρ προσηνέχθη ε Χρισ, Πα έρες ρισόλβιοι. 11

όξα. µοιον. σίων ν ρύφηµα κα σκουµένων λπίς, Μον ς ε καύχηµα, µ ν Παρθένε γνή, λι α ς ν γίων σου, πάν ων ο ς ε φηµο µεν δοξασθέν- ων νθάδε, ύου πάσης νάγκης ν ιµ σάν σε Λαύραν, ν σοι προσανέθεν ο ο ν ν ιµώµενοι. Κα ν ν. Θεο οκίον. µοιον. θανασίου. Παρθένε Πανάµωµε, ν ιφωνή ρια, Μον ς σου ν ίληψις κα προσ ασία θερµή, πάρχεις είπο ε θεν διαφυλά οις, αύ ην θείαις πρεσβείαις, ν σοι σίων δ µος, ν α σκησάν ων, νέθεν ο σκέπ σου, ς δ ρον ίµιον. Ο ναβαθµοί. Τ Α ν ίφωνον ο δ χου. Προκείµενον. χος δ. Τίµιος ναν ίον Κυρίου θάνα ος ν σίων α ο. Σ ίχ. Μακάριοι πάντες ο φοβούµενοι τ ν Κύριον, ο πορευόµενοι ν τα ς δο ς α το. Π σα πνοή. Ε αγγέλιον, σιακόν. ( ρα ε εκεµβρίου). όξα. Τα ς ν σ ν σίων. Κα ν ν. Τα ς ς Θεο όκου. Ν. ψαλµός. Σ ίχ. λέησόν µε Θεός... Ε α. διόµελον. χος πλ. β. Σήµερον συνήχθηµεν ο φιλεόρ οι, γκωµίων µνοις ιµ σαι, ο ς ερο ς µ ν προσ ά ας. Ο οι γ ρ ο φιλό εκνοι, δείµαν ες ν ερ ν Βα οπαιδίου Μάνδραν, πόνοις δίοις κα δαπάναις, ύπον κα πογραµµ ν µ ν παρέδωκαν, ο ερο α ν βίου ν ε κόνα. Κα σαε ο διαλείπουσι, πα ρικ α ν προνοί, φρουρο ν ες α ν, κα πρεσβεύειν Κυρί, π ρ ν ψυχ ν µ ν. Ε α ο Κανόνες, ς Θεο όκου µε ν Ε ρµ ν ε ς. κα ν γίων ο δύο, ν δ. 12

Καν ν ς Θεο όκου. δ α. χος πλ.δ. Ε ρµός. ρµα ηλά ην Φαρα βύθισε, ερα ουργο σα πο έ, Μωσαϊκ άβδος, σ αυρο ύπως πλήξασα, κα διελο σα θάλασσαν σρα λ δ φυγάδα, πεζ ν δί ην διέσωσεν, σµα Θε ναµέλπον α. ( ίς). Παθ ν ν ύπον π µο πέλασον, ς γνείας πηγή, ν ν προαιρουµένου νυµν σαι έσποινα, ο ς ς Μον ς σου παν ας, ερο ς Χαρακ ρας, κα σ οιχε ον κα νοµα, ς µ ν λπίδος ό σ ήριγµα. Π ς σου ξείπω κα ξίαν έσποινα, ς δυνασ είας φων, ς περ ε κόνι, ο γίου Βήµα ος, ερα ουργε ς κάσ ο ε, γί Μον σου, περιφρουρο σα είπο ε, ο ς σ ν φυλάσσον ας θέληµα. Βηµα αρίσσης σεπ ε κόνισις, σ ν ιµί Σ αυρ, φρέα ι κλεισθε σα, χρόνοις σοις πλείοσιν, νέ ειλεν θαύµα ος! ν λαµπάδα ηρο σα, ειφεγγ κα κοίµη ον, νυκ ώδη πάθη λαύνουσα. Το ς θεοφόρους ς Μον ς οµή ορας, σ ν ο ς λοιπο ς θλη α ς, κα Ποιµέσι θείοις, κα σίοις πασι, ς ν λειψάνων λάρνακας, κα Πανάγνου ν Ζώνην, χρεωσ ικ ς πάν ες σήµερον, δε ε ε λαβ ς προσκυνήσωµεν. Πρ ος Καν ν ν σίων, νευ κροσ ιχίδος. δ α. χος πλ.δ. ρµα ηλά ην Φαραώ. Θε κα Λόγε ν σ ν χάριν δίδου µοι, µαθε κα π ωχ, ν ν προαιρουµέν, νυµν σαι παν ας, ο ς ο Βα οπαιδίου σου, θλη ς κα σίους, καθ ς Α ς Σ πίσ ασαι, ο ς πανευσεβ ς σοι λα- ρεύσαν ας. Θεοδοσίου ν βλασ ν ς σωσας, ν Βασιλέως υ όν, ς παρχ ν θείαν, θείας ε δοκίας σου, Μον ν ο κοδοµ σαί σου, Θεο όκε Κυρία, κα ασκην σαι ν χάριν σου, δι ς γίας ε κόνος σου. Βα οπαιδίου ο ς κλεινο ς δοµή ορας, νευφηµ σαί µε δε, ι Θεο όκου ν Μον ν νήγειραν, κα δόξ κα εκάλλυναν, κα νέθεν ο αύ ην, Θεοµή ορι ε λογα, ρε ς πανευλαβ ς ο α άδελφοι. Π ς µ προφέρω ν κλειν ν Γεννάδιον, ν κα ιδόν α πο έ, ν Βα οπα δι ναβλύσαν λαιον, παρ ς Θεοµή ορος; π ς σιγήσω δ πάλιν, ν κεκµηκό α Νεόφυ ον, ν διπλ ς λαβόν α ς χάρι ας. Θεο οκίον. ε µε έσ ης πρ ς Θε ν θεόνυµφε, κα Θωµ Μαθη, δέδωκας σ ν Ζώνην, ν πισ ν σ ήριγµα, αύ ην µ ν πέδωκας, π σχά ων ς ο δας, ς σ ς Μον ς ν ως καύχηµα, κα κληρονοµίαν πόλεκ ον. 13

ερος Κανών, ν σίων ο κροσ ιχίς, ( νευ ο Θεο οκίου ς κ ης δ ς) «Βατοπεδίου µν ο α προστάτας µ ς, ο στε φ ς» δ α. χος δ. νοίξω σ όµα µου. Βαβαί µοι άλανι, ο ς ο ρανίους µν σαί πως, σµασι προθέµενος, Βα οπαιδίου Μον ς, ο ς οµή ορας, προσ ά ας ε σίους, ν νω πίσκεψιν α δοθ ναί µοι. Α νέσωµεν σήµερον, ν Προεσ σι ν ξαρχον, Νικόλαον σµασι, ς µε έρας Μον ς, ν δοµή ορα, συνάµα ν ωνί, µο θανάσιον, θείους µαίµονας. Τ ν θε ον Ε θύµιον, ν ερόαθλον σµασιν, ξίως ιµήσωµεν, σ ν ωδεκάδι µο, ο ς βιώσαν ας ν ρε α ς παν οίαις, θλήσει ε σ ερον, ο ς ρισ εύσαν ας. µέγας διάκονος, βηµα οφύλαξ πισ ό α ος, κρύψας ν φρέα ι, σ ν ε κόνι Σ αυρόν, ε φηµείσθω ν ν, σµασι θεηγόροις, δουλεύσας α χµάλω ος, κλέος πέλαβεν. Θεο οκίον. Παρθένε ο κρύπ οµεν, ν ο λέους σου βυσσον, ν βρύσιν ν έουσαν, ν θείαν Ζώνην σου, κα θαύµα α, ν ε εργεσι ν σου, βρύεις κάσ ο ε, µ ν ο ς δούλοις σου. Κα αβασία. νοίξω σ όµα µου, κα πληρωθήσε αι πνεύµα ος, κα λόγον ρεύξο- µαι Βασιλίδι Μη ρί, κα φθήσοµαι φαιδρ ς πανηγυρίζων, κα σω γηθόµενος, αύ ης θαύµα α.. δ γ. Τ ς Θεο όκου. Ε ρµός. Ο ρανίας ψ δος, ροφουργ Κύριε, κα ς κκλησίας δοµ ορ, σύ µε σ ερέωσον, ν γάπ σ, ν φε ν κρό ης, ν πισ ν σ ήριγµα, µόνε φιλάνθρωπε. ( ίς). Τ ς βουλ ς ς πα ρ ας, ρισθε ς γγελος, π σ Παρθένε θεόθεν, σ αλε ς παρίσ α αι, ρχισ ρά ηγος, κα ν χαράν σοι µηνύει, ι έξεις µεµπ ε, Χρισ ν ν Κύριον. Πειρα ν Μον σου, ποσοβο σα ν φοδον, ξένως πισ ποιµενάρχ, δρ µα δειξας κα πεκώλυσεν, σ ς Υ ς ο ο λέγειν λλ παρεµύθησας, ο ς σο ς θεράπον ας. 14

αν ισµ σ ν χαρί ων, δυσειδ ς κπλυνον, ν µαρ ι ν µου Παρθένε, κα παραµύθησον Παραµυθίας γάρ, ν φω αυγ σου ε κόνα, Μον σου δέδωκας, πλο ον κένω ον. ν ιλήψεως χάριν, µβροβλυ ε ς έσποινα, κ ς ερ ς σου ε κόνος, Παραµυθία µου, ν σπαζόµενοι ς δωρεάς σου ν λο µεν ς πέσχου µένεις γάρ, φρουρ ς κοίµη ος. Πρ ος Καν ν ν γίων. α ός. Θεολόγους γεραίρω, ν Παλαµ ν ξαρχον, σ ν σοφω ά Μαξίµ χρισ οκήρυκι, κα Μακαρί µο, ς Παν οκρά ορος µάνδρας, ν πισ ν σ ηρίγµα α, κα ν ιλήπ ορας. Προσµονάριον σέβω, δι ρε ς λάµψαν α, κα Βηµα αρίσσης ε κόνα, κρύψαν α φρέα ι, Σάββαν διάκονον, ν µε χρόνους δ πλείσ ους, αύ ην νασύραν α θα µα παράδοξον! Συµεών ε κα Σάββαν, νευφηµε ν δίκαιον, ο ς ν Μον µ ν αύ, σεµν ς βιώσαν ας θεί µπνεύσει δέ, ε ς περιώνυµον όπον, κα Μον ν περίφηµον, δίαν κ ίσαν ας. Θεο οκίον. ς πέσχου Παρθένε, ο προνοε ν πάν ο ε, ς Βα οπαιδίου Μον ς σου, πισ ς ήρησας, κα ναπέθηκας, ν παναγίαν σου Ζώνην, ν µ ν σφάλειαν, κα περι είχισµα. λλος ν γίων. Το ς σο ς µνολόγους. παίνοις ιµ αι γεννα ος, Γεννάδιος ν ως κλεινός, δοχείου διάκονος, κα ιδ ν λαιον, σ ν Μαθη α ς Παν άνασσα, περεκβλύζον προνοί σου. ονούµενοι πάθεσι ποικίλοις, σκέπ προσ ρέχοµεν µ ν, Πα έρες ο ρανόφρονες, Βα οπαιδίου παινοι α ς γ ρ µ ν δεήσεσι, ν σω ηρίαν ε ρήσοµεν. λέωσαι µάκαρ ν εσπό ην, λι α ς σου Νεόφυ ε µ ν, εσποίνης Προσµονάριε, ς ν φων ν κήκοας, ν ε θεν προσκαλο σάν σε, πρ ς Βασιλείαν ο ράνιον. θε ος γάπιος ιµάσθω, σ ν Γέρον ι ού ου σεπ, ς Κολε- ζίου Σκή εως, όδα ερπν κα ε οσµα, δουλείας πλάνης λύσαν ες, ο ς πρ ν κυρίους, χάρι ι. µνείσθω σ ν ού οις κα θε ος, Νικόδηµος νήψεως ναός, θεόνους κα θεόληπ ος, συχασ ν µέγισ ος, ς ν σοφ ν Γρηγόριον, πρ ς ελειό η α γαγε. Θεο οκίον. πάρχουσα σκέπη κα προσ ά ις, µ ν ο ς ο κο σι σ ν Μονήν, Κυρία Βηµα άρισσα, π αισµά ων δο ναι φεσιν, ο ς απεινο ς κέ αις σου, ν σ ν Υ ν καθικέ ευε. 15

Κα αβασία. Το ς σο ς µνολόγους Θεο όκε, ς ζ σα κα φθονος πηγή, θίασον συγκρο ήσαν ας, πνευµα ικ ν σ ερέωσον κα ν θεί δόξ σου, σ εφάνων δόξης ξίωσον. Με ν α ησιν, Κάθισµα ν γίων. χος πλ. δ. Τ ν Σοφίαν κα Λόγον. Τ ς κοιλάδας ο θωνος α ς οα ς, ν δακρύων ρδεύσαν ες ληθ ς, ν πόνων δράγµα α, ε ς κα ν καρπώσασθε, κα φωσ ρες ν κόσµ, ζω ς λόγον χον ες, παξίως φθη ε, Πα έρες µακάριοι χάριν γ ρ λαβόν ες, µοιβ ν ν καµά ων, σθε νοσήµα α κα διώκε ε πνεύµα α. θεν πίσ ει δεόµεθα Πρεσβεύσα ε Χρισ Θε, ν π αισµά ων φεσιν δωρήσασθαι, ο ς ορ άζουσι πόθ, ν γίαν µνήµην µ ν. όξα. Τ α ό. Κα ν ν. Θεο οκίον. µοιον. Τ ν ε κόνα σου έσποινα ν σεπ ήν, Βηµα άρισσαν πόθ ο απεινοί, ιµ µεν δοξάζον ες, ν πανάγιον όκον σου. Τ ν πονηρ ν δαιµόνων, ν πόλεµον µβλυνον, κα παθείας α γλ µ ς χειραγώγησον ς µεµολυσµένας, ς καρδίας ννοίας, οα ς κα ανύξεως κα δακρύων πόπλυνον, να πόθ σοι κράζωµεν Πρέσβευε σ Υ κα Θε, ν π αισµά ων δο ναι µ ν φεσιν σ γ ρ µόνην πλου ο µεν, βεβαίαν ν ίληψιν. δ δ. Τ ς Θεο όκου. Ε ρµός. Σύ µου σχύς, Κύριε, σύ µου κα δύναµις, σ Θεός µου, σύ µου γαλλία- µα, Πα ρικο ς κόλπους µ λιπών, κα ν µε έραν, π ωχείαν πισκεψά- µενος δι σ ν Προφή, ββακούµ σοι κραυγάζω, δυνάµει σου δόξα φιλάνθρωπε. ( ίς). Σ ληθής, ς σω ηρίας πόθεσις, Θεοµ ορ σάρκα ς δανείσασα, Λυ ρω κα πανσθενουργ, κα σ προνοί, µ ν προ σ ασαι πάν ο ε, ε κόνι σου θεί, ς χάρι ας διδο σα, σφαγµένης κλήσει Πανάχραν ε. πλασ ουργός, κ ο α νος σ ε ρα ο, θείαν σκέπην ρει ο θωνος, κα ς Μον ς σου παιδαγωγόν, πάν ο ε φουρο σαν, ο ς θαύµασι ν ε κόνων σου, ς θείας σφαγµένης, κα ς ν ιφωνούσης σ γ ρ φύλαξ α ς πέλεις γρυπνος. 16

ειθαλής, θανασίας παράδεισος, ρα ος ν ως κα µυρίπνοος, θεία ε κών σου θαυµασ ή, πέλει σφαγµένη, θαυµα ουργο σα κα σώζουσα, πισ ν πάν α πλήθη, προσπίπ ον α πίσ ει, µη ρικ σου πρεσβεί Παν άνασσα. ν πισ ν, µόνη οίµη ν ίληψις, βοηθείας χε ρά σου νά εινον, µανίαν λύουσα πειρασµ ν, Ζών σου θεί, µυριπνό κα ασαι, σω- µά ων κακουχίας, κα ψυχ ν ωσ ίας, ν πισ ς α ουµένων σε έσποινα. Πρ ος Καν ν ν γίων. α ός. Κοσµ ς µο, σ ν Ε θυµί ο ώδεκα, ο ς σ εφάνους µαρ υρίου λαβον, κα ιονύσιος κλεινός, ν νήσ Κρή, ν ο ς σχά οις ρισ ος, ο ς θλους σκήσει, συµµίξαν ες µφρόνως, ο πισ ο ο Χρισ ο σιόαθλοι. µνοις ιµ, ν Προεσ α Ε θύµιον, ν γεννάδα, ς δεθε ς λύσεσι, κα επον ίσθη ν βυθ, ς λέγξας πλάνην, Λα ινοφρόνων σ ε ό α α, σ ν θεί Ε δοκίµ, ο ε ρεσις πάν ας, ν γίων λειψάνων κα ηύφρανεν. Συνανυµν, κα Θεοφάνην ν ρισ ον, ν ποιµένα σ ερον γενό- µενον, σ ν Γενναδί κα µαθη α ς, σ ύλους γκρα είας, κα κριβε ς πο αγ, δόν ας ξένον θα µα, π ς Θεο όκου, ο λαίου ν θείαν νάβλυσιν. Θεο οκίον. ς πολλ ς, περ ν Ποίµνην σου έσποινα, προµηθείας! σ γ ρ πάν ες χοµεν, Βα οπαιδίου ο φοι η αί, προνοο σαν µόνην, δι ν θείων ε κόνων σου, κα Ζώνης σου γίας, δι ν σ πρεσβεί, κ παθ ν κα κινδύνων σωζόµεθα. λλος ν γίων. Τ ν νεξιχνίασ ον. Μύρα ε ωδέσ α α ερά, θήκη ν λειψάνων πανόσιοι, µ ν κπνέει, κα άσεων πηγάς, π σι ο ς προσπελάζουσι, κα πανευλαβ ς κε εύουσιν. Νάµα α άσεων σ σορός, µάκαρ ναβλύζει Ε δόκιµε, ο ς προσιο σι, κα καθαίρει µολυσµούς, σαρκ ς µο κα πνεύµα ος, κα ε ωδιάζει θεόληπ ε. φθη γαλλόµενος πνευµα ικ ς, π ερπν µνήµ σήµερον, µ ν Πα έρες, κα πληρούµενος σµ ς, σορο µ ν ς κόνεως, χορ ς ν α θα µν ν µ ς. Ο κός ις γεγένησαι ν δωρε ν, ν περφυ ν θείου Πνεύµα ος, φηγη ής ε, ναρέ ου γωγ ς, κα πρακ ικ ς διδάσκαλος, Σάββα ς Μον ς µ ν καύχηµα. Θεο οκίον. 17

δε Παναµώµη ε, κουσον ν ν ρω ον Ποίµνην σου φύλα ε, κ πάσης βλάβης, κα δειν ν παγωγ ς ε ς σ γ ρ Βηµα άρισσα, πάν ες ς λπίδας θέµεθα. Κα αβασία. Τ ν νεξιχνίασ ον θείαν βουλήν, ς κ ς Παρθένου σαρκώσεως, σο ο ψίσ ου, προφή ης ββακούµ, κα ανο ν κραύγαζε δόξα δυνά- µει σου Κύριε. δ ε. Τ ς Θεο όκου. Ε ρµός. να ί µε πώσω, π ο προσώπου σου φ ς δυ ον; κα κάλυψέ µε, λλό ριον σκό ος ν δείλαιον λλ πισ ρεψόν µε, κα πρ ς φ ς ν ν ολ ν σου, ς δούς µου κα εύθυνον δέοµαι. ( ίς). αθυµίας πν, κα ς µελείας βάρει κρα ούµενον, σαί µε Παρθένε, κα καλ ν ν σ άσει µε σύν αξον, ν ιφωνο σα, ς ς Μον ς µ ν προσ ά ις, σω ηρίαν α ο ν α πρεσβείαις σου. Σο προσπίπ ω κα κράζω, κώλυσον Πανάµωµε ς ν Βασίλισσαν, ν µο κακίαν, ς πο κα α ν πεκώλυσας, κα ε σάγαγέ µε, ν ρε ν µε ουσί, πως ο ω σωθε ς µεγαλύνω σε. Τ θερµ σου πρεσβεί, πρ ς ν Υ όν σου ν ιφωνή ρια, π ρ ς Μον ς σου, ς πλου ούσης ς θείας ε κόνας σου, σ ν Βηµα αρίσσ, κα σεπ Παραµυθία, κεχρηµένη φυλά εις ο ς δούλους σου. Ο ο ρους Πα έρες, κα πισ ν συσ ήµα α πάν οθεν, ν σεπ ήν σου Ζώνην, προσκυν σαι προθύµως πείγον αι, χάριν αµά ων, παλλαγ ν κακ ν ποικίλων, πρεσβεί σου Κόρη λαµβάνον ες. Πρ ος Καν ν ν γίων. α ός. Νικοδήµ πάνυ, ο σοφο Γρηγορίου γέρον ι, προσκοµίζω µνον, σ ν α δ ιµ θανάσιον, ς ο Πρω οκλή ου, Σκή ης δοµή ορα ν θε ον, ς ποιµένων κλέος κα καύχηµα. Σάββ θεί κ πόθου, πρεπωδέσ α ον µνον προσάξωµεν, σοφ κείν, θεοπνεύσ ργάν ς χάρι ος ν βρο ς γ ρ φύσει, βίον σώµα ον δι λθε, κα Μον ς µ ν φθη γλάϊσµα. ς καλλί εκνος µή ηρ, Βα οπαιδίου Μον ε φηµίζε αι, ο ς υ ο ς ιµ σα, παλαιούς ε κα νέους κα έχουσα, σ ν ωάσαφ, βασιλογόν Με εώρων, Θεοφάνην νεόαθλον Μάρ υρα. Θεο οκίον. Τίς ο χαίρει καρδί, βλέπων ν σ ν Ζώνην γν Θεονύµφευ ε, κα σεπ ς ε κόνας, ν θαυµά ων χεούσας νάβλυσιν, χάριν αµά ων κα ν π αισµά ων λύσιν π σι, προσιο σιν κ πόθου κα πίσ εως. 18

λλος ν γίων. ξέσ η σύµπαν α. νέ ειλε σήµερον, πλήρωµα ς χάρι ος! ν ως µβροσία ο µάννα, ο ζωη ύ ου π σι προ ίθε αι θεν ν µνήµ φαιδρ, θείων προσ α ν µ ν, ο ποθο ν ες ρυφήσα ε. Παθ ν κα εφρόνησας, σαρκ ς µάκαρ Ε θύµιε, περβαλλούσ γκρα εί, κα βασιλέα ν λα ινόφρονα, λεγξας θεόφρον ε θαρσ ς βίαιον δ θάνα ον, πνιγµον ς καρ έρησας. ευσ ν κα ε µάραν ον, ο βίου ν ερπνό η α, σιοι Πα έρες γνωκό ες, σ αυρ ν π µων προθύµως ρα ε, Μον προσδραµόν ες σπερ ν ν, φύλακες κα πρόµαχοι, σαε διαµένε ε. Θεο οκίον. ρ ν Φω οπάροχε, Φ ς µε κα αξίωσον, εκες κόσµ κα ψυχήν µου, ν ν ν φώ ισ ον κα αφώ ισον σο γ ρ να ίθηµι Σεµνή, π σαν ν λπίδα µου, κα ζω ς ν πόλαυσιν. Κα αβασία. ξέσ η σύµπαν α, π θεί δόξ σου, σ γ ρ πειρόγαµε Παρθένε, σχες ν µή ρ ν π πάν ων Θεόν, κα έ οκας χρονον Υ όν, π σι ο ς µνο σί σε, σω ηρίαν βραβεύον α. δ. Τ ς Θεο όκου. Ε ρµός. λάσθη ί µοι Σω ήρ, πολλα γ ρ α νοµίαι µου κα κ βυθο ν κακ ν, νάγαγε δέοµαι πρ ς σ γ ρ βόησα, κα πάκουσόν µου, Θε ς ς σω ηρίας µου. ( ίς). ε πέσ η καιρός, βουλ ς µεγάλης γγελος, ξ ο ρανο κα ελθών, πρ ς σ ν Πανάµωµον, νοικήσας ε ληφε ν µ ν ε κόνα, ν φορέσας νεκαίνισεν. Βηµα αρίσσης µν, πάνσεπ ον ξεικόνισµα, σ ν ιµί σ αυρ, φρέα ι δύσαν ι, χρόνοις π πλείοσι, Θεο όκε Κόρη, κα µ ς καθαγιάζον ι. Παραµυθίας ε κών, Βα οπαιδίου µυρίπνοος, παρηγορίας µ ν, γενο πύργος σεισ ος, φρουρο σα κα σκέπουσα, ο ς σ προσκυνο ν ας, κα προσµένον ας σκέπ σου. Τ ς Ζώνης σου ς σεπ ς, ν χάριν δίδου Πανάχραν ε, κα ν Μονήν σου εί, κινδύνων περίσωζε, ξ χθρ ν ποικίλων ε, κα δαιµόνων πλάνης, κα α ρέσεως Παν άνασσα. Πρ ος Καν ν ν γίων. α ός. Βα οπαιδίου Μον ς, γεραίρω θεία βλασ ήµα α Νεόφυ ον ν κλεινόν, φων ς γ ρ κήκοε, Μη ρ ς ο Παν άνακ ος κα ν ν σίοις, διαλάµψαν α Νικόδηµον. 19

Ε φραίνου κλειν Μονή, Βα οπαιδίου κα χόρευε, κοµ σα ο ς σο ς υ ούς, πρ ς δόξαν κα παινον, ς γν ς Θεόπαιδος, ς προσ ασί, βραβε α νίκης λαβον. Σ ν ν ωνί ιµ, ν σύν εκνον θανάσιον, κα Νικολά µο, ο ς θείους οµή ορας µο δύο Σάββας ε, κα ο ς Γενναδίους, γαπίους Νικοδήµους ε. Θεο οκίον. Τ ν συµµαχίαν ν σήν, Παρθένε σχόν ες ο δο λοί σου, Βα οπαιδίου Μον ς, θε α βλασ ήµα α, ρόπαια γειραν, κα ν δαιµόνων, κα σ εφάνους νίκης λαβον. λλος ν γίων. Τ ν θείαν αύ ην. Σεπ ς χορ ς δωδεκάριθµος, σεµν ν σιοάθλων ιµάσθω ν ν, ς σ ηλι εύσαν ες, Λα ίνων πλάνην ν χθισ ον, κα ν γχόνης θάνα ον ποµείναν ες. Το ς σµασιν ε φηµήσωµεν, πληθ ν σιοάθλων πανθαύµασ ον, ο ς πωνύµους ε, κα νωνύµους Μον ς µ ν, περιφαν βλασ ήµα α µακαρίζον ες. φθάρ ου δόξης ύχε ε, Πα έρες ς Μον ς καυχήµα α, κα ρους θωνος, ν ως ε ώδη βλασ ήµα α, κα µαράν οις σ έφεσιν κοσµήθη ε. Το ς πο αµο ς ο ς κβλύζον ας, άσεων ς χάρι ας πασιν, Πα έρας σήµερον, δε ε ν µνοις ιµήσωµεν, κα ς ζω ς ε θρα α ν ν λήσωµεν. Θεο οκίον. Μαρία Μ ερ πέραγνε, Μον ς Βα οπαιδίου πρόνοια, σ ζε ν Ποίµνην σου, πάσης δειν ς περισ άσεως, κα α ωνίου δόξης υχε ν ξίωσον. Κα αβασία. Τ ν θείαν αύ ην κα πάν ιµον, ελο ν ες ορ ν ο θεόφρονες, ς Θεοµή ορος, δε ε ς χε ρας κρο ήσωµεν, ν ξ α ς εχθέν α Θε ν δοξάζον ες. Κον άκιον. χος πλ. δ. Τ περµάχ. Τ π ρ φύσιν ερ µ ν παλαίσµα α, κα ο ς γ νας ς καλ ς µ ν θλήσεως, ε φηµο µεν κα θαυµάζοµεν Θεοφόροι. ν σκήσει κα θλήσει γ ρ µπρέψαν ες, ο ς σ εφάνους κοµίσασθε ς πίσ εως δι κράζοµεν Χαίρετε Πατέρες Πανόσιοι. 20