ΧΡΗΣΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Μια ετερόκλητη παρέα τεσσάρων παλιόφιλων Ένας, «ψωνισµένος» συγγραφέας σε αναµονή, που βγάζει τον επιούσιο ως αργόµισθος δηµόσιος υπάλληλος. Ένας αγριεµένος µαντράχαλος, που του έλαχε να γίνει πατέρας και µάνα µαζί. Ένας καλοπερασάκιας υπουργός. Ένας αλκοολικός µικροαπατεώνας, παιδί της νύχτας µια ζωή. Μαζί τους, µια αισθησιακή γραµµατέας, δυο έµπειροι µπάτσοι, ένας ιδιόρρυθµος δηµοσιογράφος κι ένας 16χρονος, ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που πετυχαίνει το καλύτερο γκολ τη χειρότερη στιγµή Τώρα τρέχουν όλοι! Για να προλάβουν µεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου και πολιτικούς, γκάνγκστερ και τζογαδόρους, θύµατα και θύτες, κλέφτες κι αστυνόµους, σε ένα παιχνίδι «στηµένο». Στη- µένο για τους τέσσερις φίλους, σαν µια παρτίδα Μονόπολυ, από εκείνες που έπαιζαν παλιά. Στηµένο στα τέσσερα, όπως το ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως η ελληνική κοινωνία, σε ένα παιχνίδι «σικέ», µε ήρωες από χέρι χα- µένους και ξεπουληµένους. Ήρωες που επιµένουν να ζουν και να ελπίζουν, να ζουν και να ερωτεύονται, να ζουν και να γράφουν την ιστορία, τη δική τους και των άλλων. Τα πρόσωπα της ιστορίας αυτής, είναι φανταστικά. Ή, τουλάχιστον, έτσι νοµίζουµε ISBN: 978-960-555-002-8
ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ! MVPublications ΑΘΗΝΑ 2012
Σχεδιασμός-σελιδοποίηση: MVPublications ΕΠΕ Φωτογραφία εξώφυλλου: Κώστας Βασιλειάδης Καλλιτεχνική επιμέλεια: MVPublications ΕΠΕ Copyright@2012 MVPublications ΕΠΕ «Είναι στημένο!» Χρήστος ΕλευθερΙου για την ελληνική γλώσσα σε όλο τον κόσμο Η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Επισημαίνεται πάντως ότι κατά το Νόμο 2387/20 (όπως έχει τροποποιηθεί με το Ν. 2121/93 και ισχύει σήμερα) και κατά τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το Ν. 100/1975) ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αποθήκευση σε κάποιο σύστημα διάσωσης και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος έργου, με οποιονδήποτε τρόπο ή μορφή, τμηματικά ή περιληπτικά, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη. Εκδόσεις MVPublications ΕΠΕ Κεντρική διάθεση: ΑΘ. Π. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΑΕ Ιπποκράτους 10, Αθήνα, ΤΚ 10679, Τηλέφωνα: 210 3607876, 210 3635223, fax 210 3638489 ISBN: 978-960-555-002-8
Στον πατέρα μου
Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ! ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ 11
ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ! 1 Κυριακή, 17 Απριλίου 2011, ώρα 20:50 Έπιασε το σουτ γεμάτα! Το κατάλαβε μόλις η λευκοκίτρινη Nike συναντήθηκε με τα ολοκαίνουργια, μαύρα Adidas, που εδώ και λίγα λεπτά έκαναν τα πρώτα τους, σεμνά βήματα σε χορτάρι γηπέδου Α Εθνικής. Ο προσωρινός, ιστορικός συμβιβασμός των δύο αντίπαλων αθλητικών εταιριών εξελίχθηκε όπως αναμενόταν. Επεισοδιακά! Η Nike, μετά το χτύπημα που δέχθηκε από τα Adidas, έφυγε με δύναμη, πέρασε πάνω από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής, συνέχισε την ανοδική της πορεία «πετώντας» σχεδόν μισό μέτρο δεξιά από τη βούλα του πέναλτι, άφησε κάτω της τη μικρή περιοχή και τίναξε τα πλαϊνά δίχτυα του τερματοφύλακα, που έμεινε στη θέση του, στο κέντρο της εστίας, με λυγισμένα τα γόνατα, κατεβασμένα τα χέρια και το βλέμμα γεμάτο απόγνωση, να παρακολουθεί απλά την πορεία ενός άπιαστου σουτ. «Γκοοολ», ακούστηκε από τους λιγοστούς οπαδούς που βρίσκονταν στην εξέδρα, ενώ ο μικρός Αρτέμης κατευθυνόταν ξανά προς τον πάγκο, με τη φανέλα σημαία στα απλωμένα χέρια κι ακόμα πιο 13
Χρήστος Ελευθερίου απλωμένο χαμόγελο. Από αυτόν τον πάγκο είχε σηκωθεί λίγα λεπτά νωρίτερα, αφού πρώτα έδεσε τα κορδόνια του κι έκανε τον σταυρό του, λίγο πριν την πρώτη του συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Το ήξερε πως τον πίστευε ο προπονητής του, ο «κόουτς Σάκης» όπως τον φώναζαν οι πιτσιρικάδες, όμως δεν περίμενε πως την πρώτη φορά που τον συμπεριέλαβε στην αποστολή θα του έδινε χρόνο συμμετοχής σε αγώνα πρωταθλήματος. Κι ας ήταν τελευταία αγωνιστική. Κι ας ήταν αυτός ο χρόνος συμμετοχής το πολύ δύο λεπτάκια, αφού λίγο πριν μπει στον αγωνιστικό χώρο ο τέταρτος διαιτητής είχε σηκώσει το ταμπελάκι με τα λεπτά των καθυστερήσεων: «3»! 14 Τρέχοντας προς τον πάγκο το απλωμένο χαμόγελο άρχισε να μαζεύεται και να παγώνει. Μπορεί οι νεαροί συμπαίκτες του να σηκώθηκαν για να τον αγκαλιάσουν, όμως σίγουρα περίμενε καλύτερη υποδοχή, τόσο από τον κόουτς Σάκη όσο και από τον φροντιστή, τον κυρ-πέτρο, που είχε το ίδιο όνομα με τον πατέρα του. Τους δικαίωσε, δεν τους δικαίωσε; Γιατί δεν χαίρονταν μαζί του; Ο κόουτς Σάκης σήκωσε ψηλά τα χέρια υποδυόμενος πανηγυρισμό, όμως αμέσως τα κατέβασε για να κοιτάξει το ρολόι του και τον απέναντι πάγκο. Επιστρέφοντας στον αγωνιστικό χώρο είδε τον διαιτητή να υψώνει την κίτρινη κάρτα μπροστά στα μάτια του. «Γεμάτο στατιστικό», σκέφτηκε, «για δυο λεπτά συμμετοχής». Είχε βάλει το πρώτο του γκολ, είχε δει την πρώτη του κάρτα, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα θα έπαιρνε και
ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ! την πρώτη του νίκη, καθώς ο ρέφερι δεν άφησε να παιχτεί η μπάλα μετά τη σέντρα: 1-0! Αποχωρώντας από τον αγωνιστικό χώρο κι αφού χαιρέτησε έναν - έναν συμπαίκτες, αντιπάλους και διαιτητές -με τόση χαρά θα μπορούσε να χαιρετίσει και όλους τους φιλάθλους δια χειραψίας- κατευθύνθηκε προς τον κυρ-πέτρο, που τον αισθανόταν σαν πατέρα του αυτά τα τέσσερα χρόνια που βρισκόταν στον Αττικό, ξεκινώντας υπομονετικά από τα τμήματα υποδομής -αν υποθέσουμε πως υπήρχε υποδομή- πριν διακριθεί με την ομάδα των Νέων και κερδίσει μια θέση στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας. Ο κυρ-πέτρος, στην είσοδο της φυσούνας, ήταν βλοσυρός. Στο βάθος άκουγε φωνές. Ποιανού ήταν η φωνή που έβριζε Χριστούς και Παναγίες; Του προέδρου; Έτσι του φάνηκε. «Μα γιατί; Αφού κερδίσαμε και πάμε πλέι-οφ», σκέφτηκε, αλλά τα «γιατί» μαζεύονταν. Σκέφτηκε να τα καταθέσει όλα μαζί, ένα ένα, στον κυρ-πέτρο, όταν είδε στο βάθος το... θεριό. Τον τρομακτικό, δίμετρο «ισχυρό άνδρα» του συλλόγου, με το ξυρισμένο κεφάλι, το διπλοσάγονο, το κεχριμπαρένιο κομπολόι και το τσιμπούκι - σήμα κατατεθέν, που είχε πάντα στραβά δαγκωμένο, σαν ναυτικός της παλιάς εποχής. Με κραυγαλέο ντύσιμο ανθρώπου της νύχτας -όπως ήταν άλλωστεο Μπάμπης Μπεράτης κάλλιστα θα μπορούσε να παίζει σε γκανγκστερική ταινία του Σκορσέζε. Άλλωστε, «είχε κάνει και Αμερική», όπως του είχε εκμυστηρευτεί μια φορά ο κυρ-πέτρος. «Και τι δουλειά 15