Αριθµός 972/2013 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Ε Συνεδρίασε δηµόσια στο ακροατήριό του στις 22 Σεπτεµβρίου 2010, µε την εξής σύνθεση: Ν. Ρόζος, Σύµβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύων, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τµήµατος και της αναπληρώτριάς του Αντιπροέδρου, που είχαν κώλυµα, Χρ. Ράµµος, Αντ. Ντέµσιας, Σύµβουλοι, Χρ. Ντουχάνης, Ολ. Παπαδοπούλου, Πάρεδροι. Γραµµατέας η Π. Μερτζανάκη. Για να δικάσει την από 3 Ιουνίου 2004 έφεση: των: 1) Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, 2) Υπουργού Οικονοµίας και Οικονοµικών και 3) Γενικού Γραµµατέα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, οι οποίοι παρέστησαν µε την Κωνσταντίνα Χριστοπούλου, Πάρεδρο του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους, κατά του..., κατοίκου Νέων Επιβατών Θεσσαλονίκης (...), ο οποίος παρέστη µε τον δικηγόρο Αθανάσιο Αργυριάδη (Α.Μ. 1077.Σ. Θεσσαλονίκης), που τον διόρισε µε πληρεξούσιο, και κατά της υπ αριθµ. 2/2004 απόφασης της Προέδρου του ιοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης [Μεταβατική Έδρα Πολυγύρου]. Η εκδίκαση άρχισε µε την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Όλ. Παπαδοπούλου. Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την αντιπρόσωπο των Υπουργών και του Γενικού Γραµµατέα, η οποία ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόµενους λόγους εφέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η έφεση και τον πληρεξούσιο του εφεσίβλητου, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της. Μετά τη δηµόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι Α φ ο ύ µ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό µ ο
1. Επειδή, µε την κρινοµένη έφεση, που ασκείται κατά νόµον χωρίς καταβολή παραβόλου, ζητείται παραδεκτώς η εξαφάνιση της 2/2004 αποφάσεως της Προέδρου του ιοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (Μεταβατική Εδρα Πολυγύρου), µε την οποία έγινε εν µέρει δεκτή «προσφυγή» του εφεσιβλήτου και ακυρώθηκε η 1491/18.2.2002 απόφαση του ιευθυντή ασών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, στο µέτρο που µε αυτήν διατάχθηκε η κατεδάφιση αυθαιρέτου κτίσµατος εµβαδού 49,50 τ.µ., που φέρεται να έχει κατασκευασθεί εντός δασικής-αναδασωτέας εκτάσεως στη θέση «Γλύφα» περιφερείας του ηµοτικού ιαµερίσµατος Νέας Ποτίδαιας του ήµου Μουδανιών Νοµού Χαλκιδικής. 2. Επειδή, κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 71 του ν. 998/1979 (Α 289), όπως αντικαταστάθηκε µε την παράγραφο 1 του άρθρου 46 του ν. 2145/1993 (Α 88), «Εργολάβοι, υπεργολάβοι, κατασκευαστές, οι εντολείς τους και κάθε τρίτος που επιχειρεί, άνευ δικαιώµατος... την ανέγερση οποιουδήποτε κτίσµατος ή κατασκευάσµατος... ή πραγµατοποιεί οποιασδήποτε φύσεως εγκατάσταση εντός δάσους ή δασικής εκτάσεως, δηµόσιας ή ιδιωτικής, τιµωρούνται µε φυλάκιση.. και µε χρηµατική ποινή...», κατά την παράγραφο 2 δε του αυτού άρθρου 71 του ν. 998/1979, «Η δασική αρχή διατάσσει και, εν αρνήσει του υποχρέου, εκτελεί άνευ ετέρας διατυπώσεως την κατεδάφισιν των κτισµάτων». Εξ άλλου, κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 114 του ν. 1892/1990 (Α 101), «Απαγορεύεται η ανέγερση οικοδοµών, κτισµάτων και πάσης φύσεως εγκαταστάσεων εντός δηµοσίων ή ιδιωτικών δασών ή δασικών ή αναδασωτέων εκτάσεων, που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαϊά...» και κατά την παράγραφο 2 του άρθρου αυτού, όπως τροποποιήθηκε µε το άρθρο 9 παρ. 5 του ν. 2880/2001 (Α 9), «Ανεγερθείσες ή ανεγειρόµενες οικοδοµές, κτίσµατα και πάσης φύσεως εγκαταστάσεις στις ανωτέρω εκτάσεις κατεδαφίζονται υποχρεωτικά κατόπιν αποφάσεως του οικείου Γενικού Γραµµατέα της Περιφέρειας µε τεχνική υποστήριξη που διατίθεται και από τεχνική υπηρεσία νοµαρχιακής αυτοδιοίκησης και µε την συνδροµή της αρµόδιας δασικής υπηρεσίας». Τέλος, κατά την παράγραφο 3 του αυτού άρθρου, όπως αντικαταστάθηκε µε την παράγραφο 1 του άρθρου 45 του ν. 2145/1993, «Η απόφαση περί κατεδαφίσεως εκδίδεται µετά από κλήτευση προ δύο (2) τουλάχιστον εργάσιµων ηµερών, του φεροµένου ως κυρίου ή νοµέα ή κατόχου ή του εργολάβου της οικοδοµής, του κτίσµατος ή της εγκαταστάσεως. Η κλήτευση αυτή ενεργείται κατά τις διατάξεις του Κώδικα
Φορολογικής ικονοµίας. Αν τα παραπάνω πρόσωπα είναι άγνωστα ή άγνωστης διαµονής, η κλήση τοιχοκολλάται στην είσοδο του κτίσµατος. Κατά της αποφάσεως του νοµάρχη [και ήδη του Γενικού Γραµµατέα της Περιφέρειας] περί κατεδαφίσεως επιτρέπεται προσφυγή ενώπιον του προέδρου του διοικητικού πρωτοδικείου της τοποθεσίας του ακινήτου, εντός πέντε (5) ηµερών από την κοινοποίησή της στον προσφεύγοντα ή από την τοιχοκόλλησή της στο κτίσµα. Η προθεσµία και η άσκηση της προσφυγής δεν αναστέλλουν την εκτέλεση της αποφάσεως του νοµάρχη. ύναται όµως ο ενδιαφερόµενος να ζητήσει εντός της ίδιας πενθήµερης προθεσµίας από το µονοµελές διοικητικό πρωτοδικείο την αναστολή της εκτελέσεως της αποφάσεως, εφόσον έχει ασκήσει προσφυγή. Εντός της ίδιας πενθήµερης προθεσµίας η προσφυγή και η αίτηση αναστολής επιδίδονται, µαζί µε την πράξη ορισµού δικασίµου και µε επιµέλεια του προσφεύγοντος, στον εκδόσαντα την απόφαση κατεδαφίσεως... άλλως τα ένδικα αυτά βοηθήµατα απορρίπτονται ως απαράδεκτα...», κατά την παράγραφο 6 δε του ιδίου ως άνω άρθρου, «Οι προηγούµενες παράγραφοι 2 έως και 5 εφαρµόζονται αναλόγως και για περιπτώσεις κατεδάφισης κτιρίων ή εγκαταστάσεων, που προβλέπονται στην παρ. 2 του άρθρου 71 του ν. 998/1979». 3. Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, η διαφορά που γεννάται από την απόφαση του αρµοδίου οργάνου για την κατεδάφιση οικοδοµών, κτισµάτων και κάθε φύσεως εγκαταστάσεων, που έχουν ανεγερθεί µέσα σε δάση και δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις, είναι διαφορά ακυρωτική και όχι διαφορά ουσίας, η απόφαση δε του Προέδρου του οικείου ιοικητικού Πρωτοδικείου, η οποία εκδίδεται επί του σχετικού ενδίκου βοηθήµατος, που αποτελεί αίτηση ακυρώσεως και όχι προσφυγή, υπόκειται σε έφεση ενώπιον του Συµβουλίου της Επικρατείας, κατ ανάλογη εφαρµογή του άρθρου 5 του ν. 702/1977 (Α 268). Εξ άλλου, η προβλεπόµενη από τις ανωτέρω διατάξεις πενθήµερη προθεσµία για την προσφυγή στο δικαστήριο κατά της διαταγής κατεδαφίσεως της αυθαίρετης κατασκευής είναι τόσο σύντοµη ώστε, κατά τα διδάγµατα της κοινής πείρας, δεν εξασφαλίζεται στους θιγόµενους η δυνατότητα να προβούν στις αναγκαίες ενέργειες για τη διεκδίκηση των δικαιωµάτων τους. Συνεπώς, δοθέντος ότι µε τη σχετική ρύθµιση θίγεται ο πυρήνας του συνταγµατικού δικαιώµατος προς παροχή έννοµης προστασίας, η διάταξη του τετάρτου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 114 του ν. 1892/1990, όπως ισχύει κατά τα αναφερόµενα στην προηγούµενη σκέψη, καθ ο
µέρος θεσπίζει την ανωτέρω πενθήµερη προθεσµία δεν είναι εφαρµοστέα, ως αντίθετη προς το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγµατος. Ως εκ τούτου δε δεν είναι εφαρµοστέες και οι λοιπές ρυθµίσεις του εδαφίου αυτού, καθώς και οι ρυθµίσεις των επόµενων εδαφίων της ίδιας παραγράφου, κατά το µέτρο που συνδέονται µε την ανωτέρω πενθήµερη προθεσµία. Εφόσον δε δεν είναι εφαρµοστέες οι ανωτέρω διατάξεις, η άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά της διαταγής κατεδαφίσεως αυθαιρέτου κτίσµατος πρέπει να θεωρηθεί ότι υπόκειται στη γενική εξηκονθήµερη προθεσµία που προβλέπει το άρθρο 46 του π.δ/τος 18/1989 (Α 8) (βλ. ΣΕ 3030/2008 Ολοµ). 4. Επειδή, περαιτέρω, από το συνδυασµό των ανωτέρω διατάξεων των άρθρων 71 του ν. 998/1979 και 114 του ν. 1892/1990 συνάγεται ότι οι διατάξεις αυτές απαγορεύουν την ανέγερση οποιουδήποτε κτίσµατος ή κατασκευάσµατος ή την πραγµατοποίηση κάθε είδους εγκαταστάσεως, υπό ευρεία έννοια, µέσα σε δάση και δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις και καταστρώνουν λεπτοµερή διαδικασία, όχι µόνο για την κατεδάφιση των ανεγερθέντων µέσα στα δάση και τις δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις κατασκευασµάτων και των λοιπών εγκαταστάσεων που έχουν τη µορφή κτηρίου, αλλά και για την αποµάκρυνση κατασκευασµάτων ή εγκαταστάσεων που δεν αποτελούν µεν κτίσµατα, τοποθετούνται, όµως, ή δηµιουργούνται ή εναποτίθενται σε δάση και δασικές ή αναδασωτέες εκτάσεις (βλ. ΣΕ 3759/2009 επτ). Εξ άλλου, κατά την έννοια των αυτών διατάξεων, προϋπόθεση για τη νοµιµότητα της διαταγής κατεδαφίσεως αυθαιρέτου κτίσµατος, κατασκευάσµατος και εγκαταστάσεως εν γένει είναι, µεταξύ άλλων, η διαπίστωση της ανεγέρσεώς ή της πραγµατοποιήσεώς τους εντός δάσους ή δασικής ή αναδασωτέας εκτάσεως. Η σχετική κρίση της διοικήσεως πρέπει, εν όψει των συνεπειών της, να είναι πλήρως αιτιολογηµένη, η αιτιολογία δε αυτή µπορεί να προκύπτει και από τα στοιχεία του φακέλου. 5. Επειδή, εν προκειµένω, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: Την 2.8.2001 διενεργήθηκε αυτοψία από τον ασολόγο του ασαρχείου Πολυγύρου... στη θέση «Γλύφα» περιφερείας του ηµοτικού ιαµερίσµατος Νέας Ποτίδαιας του ήµου Μουδανιών Χαλκιδικής και διαπιστώθηκε ότι εξακολουθεί να υφίσταται αυθαίρετο κτίσµα εµβαδού 74,14 τµ, το οποίο κατασκεύασε ο εφεσίβλητος... εντός δηµοτικής δασικής εκτάσεως. Όπως αναφέρεται στη σχετική έκθεση αυτοψίας, η έκταση στην οποία κατασκευάσθηκε το αυθαίρετο
κτίσµα απέχει 200,00 περίπου µέτρα από τη θάλασσα και 250,00 περίπου µέτρα από επαρχιακό δρόµο, εκαλύπτετο πριν από την εκχέρσωσή της από δάσος χαλεπίου πεύκης, µε υπόροφο αειφύλλων-πλατυφύλλων [σχίνα, πουρνάρια κλπ], εµφανίζεται δε να έχει µορφή δάσους στις σχετικές αεροφωτογραφίες ετών λήψεως 1971 και 1993. Αφού ελήφθη υπόψη η ανωτέρω αυτοψία, καθώς και η συναφής 3704/6.8.2001 πρόταση του ασαρχείου Πολυγύρου, εκδόθηκε η 2732/7.8-17.9.2001 απόφαση του ιευθυντή ασών Νοµού Χαλκιδικής ( 759) µε την οποία κηρύχθηκε αναδασωτέα έκταση εµβαδού 550,30 τµ στην ως άνω θέση «Γλύφα», µε σκοπό την αναδάσωση, µε φυσική αναγέννηση, της εκτάσεως αυτής που φέρεται ως εκχερσωθείσα παρανόµως από τον εφεσίβλητο και τον.......... Η απόφαση αυτή συνοδεύεται από τοπογραφικό διάγραµµα στο οποίο αποτυπώνεται, µε τα στοιχεία ΑΒΓ ΕΖΗΘΙΑ, η έκταση εµβαδού 550,30 τµ που κηρύχθηκε αναδασωτέα. Οπως δε προκύπτει από το διάγραµµα αυτό, ένα τµήµα της εκτάσεως που κηρύχθηκε αναδασωτέα, και συγκεκριµένα το τµήµα ΑΒΓ ΕΘΙΑ εµβαδού 491,37 τµ, συνορεύει µε το 957 τεµάχιο διανοµής, το υπόλοιπο δε τµήµα, εµβαδού 58,93 τµ, συνορεύει µε το 958 τεµάχιο διανοµής [491,37+58,93=550,30]. Με το 3956/17.8.2001 έγγραφό του ο ασάρχης Πολυγύρου ενηµέρωσε τη ιεύθυνση Πολιτικής Γης της Νοµαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χαλκιδικής για την διαπιστωθείσα κατάληψη δασικής εκτάσεως στην προαναφερθείσα θέση «Γλύφα». Στο έγγραφο αυτό αναφέρονται ειδικότερα τα εξής: Μετά από καταγγελίες και αυτοψίες διαπιστώθηκε «ότι έχουν γίνει καταλήψεις δασικής έκτασης του υπ αριθµ. 195 δασοτεµαχίου (σήµερα έχει µετονοµασθεί σε υπ αριθµ. 1105 δασοτεµάχιο) από τους ιδιοκτήτες των υπ αριθµ. 957 και 958 κληροτεµαχίων στο βορειοανατολική πλευρά προς τη θάλασσα. Οι καταλήψεις συνίσταται στην περίφραξη της κοινόχρηστης δασικής έκτασης µε συρµατόπλεγµα, στην εκχέρσωση, στην κατασκευή κτίσµατος, σε φύτευση οπωροφόρων και καλλωπιστικών φυτών κλπ. Αναλυτικά σας πληροφορούµε ότι (α) το βόρειο τµήµα της εν λόγω δασικής έκτασης καταλήφθηκε και κατέχεται από τον......, (β) το ενδιάµεσο - βορειοανατολικό- τµήµα της εν λόγω δασικής έκτασης και (γ) το νοτιοανατολικό- τµήµα της έχει καταληφθεί από τον......». Στο ίδιο έγγραφο επισηµαίνεται ότι η επίµαχη έκταση «έχει προστατευτική σηµασία λόγω της απότοµης κλίσης, του κινδύνου διάβρωσης του εδάφους και γενικά της όλης ισορροπίας του φυσικού περιβάλλοντος». Σχετικώς εκδόθηκε το από 15.2.2002 έγγραφο του Τµήµατος Εποικισµού-Αναδασµού της
ανωτέρω ιεύθυνσης Πολιτικής Γης προς το ασαρχείο Πολυγύρου, στο οποίο αναφέρεται ότι οι καταληφθείσες εκτάσεις περιλαµβάνονται ήδη στο υπ αριθµ. 1105α κοινόχρηστο τεµάχιο του αγροκτήµατος Νέας Ποτίδαιας, που έχει µεταβιβασθεί κατά πλήρη κυριότητα στον οικείο οργανισµό τοπικής αυτοδιοικήσεως. Εξ άλλου, µε την 47/8.1.2002 πράξη του ασάρχη Πολυγύρου ο εφεσίβλητος κλήθηκε να κατεδαφίσει το περιγραφόµενο στην ανωτέρω έκθεση αυτοψίας αυθαίρετο κτίσµα, εµβαδού 74,14 τµ, που ανεγέρθηκε εντός της προαναφερθείσης δασικής εκτάσεως στη θέση «Γλύφα». Η ανωτέρω πρόσκληση συνοδεύεται από διάγραµµα, στο οποίο αποτυπώνεται τόσο το προς κατεδάφιση κτίσµα, εµβαδού 74,14 τµ, που φέρεται ως ανεγερθέν εντός δάσους, όσο και το υπόλοιπο τµήµα του κτίσµατος που ευρίσκεται εκτός του δάσους, σηµειώνονται δε οι διαστάσεις των αντίστοιχων τµηµάτων. Ακολούθως, αφού ελήφθησαν υπόψη οι ανωτέρω έκθεση αυτοψίας και πρόσκληση για κατεδάφιση, καθώς και η 454/6.2.2002 σχετική αναφορά της ιεύθυνσης ασών, εκδόθηκε η 1491/18.2.2002 απόφαση του ιευθυντή ασών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας µε την οποία διατάχθηκε η κατεδάφιση του επίδικου αυθαιρέτου κτίσµατος, εµβαδού 74,14 τµ, που περιγράφεται ως οικία µε µπαλκόνι. Εκδόθηκε επίσης το 6/11.4.2002 πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής του ασάρχη Πολυγύρου µε το οποίο ο εφεσίβλητος αποβάλλεται από έκταση εµβαδού 380,87 τµ, στην προαναφερθείσα θέση «Γλύφα». Κατά τα διαλαµβανόµενα στο εν λόγω Π Α, «ο... [ήτοι ο εφεσίβλητος], ιδιοκτήτης παρακείµενης έκτασης (τµήµατος του υπ αριθµ. 957 κληροτεµαχίου) προς τον σκοπό αποκτήσεως δικαιωµάτων κατοχής, νοµής και κυριότητας σε έκταση που καλύπτονταν προ της επεµβάσεως από πυκνό δάσος χαλεπίου πεύκης µε υπόροφο αειφύλλων-πλατυφύλλων (πουρνάρια, σχίνους, ρείκια κλπ) εµβαδού 380,87 τµ στη θέση Γλύφα ή Γλυκά Νερά προέβη κατά το χρονικό διάστηµα από το τέλος της άνοιξης του 2000 έως και σήµερα αυθαίρετα και χωρίς κανένα δικαίωµα στην εκχέρσωση µε µηχανικά µέσα και κατάληψή της. Στην αρχή εκχέρσωσε και κατέλαβε δηµοτική έκταση εµβαδού 491,37 τµ ενώ σήµερα κατέχει 380,87 τµ. Η κατάληψη από τον... έγινε µε περίφραξη της όλης έκτασης, ώστε να ενσωµατωθεί στην ιδιοκτησία του, ενώ στη συνέχεια αφαίρεσε µέρος της περίφραξης για να αφήσει τµήµα της έκτασης σαν δρόµο, έκτισε σπίτι (το µεγαλύτερο µέρος του σπιτιού εµβαδού 74,14 τµ µέσα στο δηµοτικό δάσος και ένα µικρό τµήµα 22,50 τµ µέσα στην ιδιοκτησία του), φύτεψε µερικά καλλωπιστικά φυτά και αποθήκευσε οικοδοµικά υλικά από το εν λόγω
κτίσµα. Η καταληφθείσα έκταση [εµφανίζεται στο συνηµµένο διάγραµµα µε τα στοιχεία ΑΒΓ ΚΛΑ και συνορεύει] βόρεια µε δηµοτική δασική έκταση, νότια µε δηµοτική δασική έκταση και δρόµο πρόσβασης, ανατολικά µε δηµοτική δασική έκταση που καταλήγει στη θάλασσα, δυτικά µε το υπ αριθµ. 957 κληροτεµάχιο ιδιοκτησίας του (κατά το συνοριακό τµήµα) όπου υπάρχει και ένα µικρό τµήµα (εµβαδού 22,50 τµ) του παράνοµου σπιτιού του». Το ανωτέρω Π Α συνοδεύεται από διάγραµµα όπου αποτυπώνονται όσα περιγράφονται στο πρωτόκολλο αυτό, ήτοι η έκταση εµβαδού 380,87 τµ την οποία εξακολουθεί να κατέχει ο εφεσίβλητος, η αρχικώς καταληφθείσα από τον εφεσίβλητο έκταση, εµβαδού 491,37 τµ [380,87+ 110,50], το αυθαιρέτως ανεγερθέν κτίσµα, καθώς και τα τµήµατα του κτίσµατος αυτού, εµβαδού 74,14 τµ και 22,50 τµ, που βρίσκονται, αντιστοίχως, εντός της δηµοτικής εκτάσεως και του 957 τεµαχίου διανοµής. Εκδόθηκε δε το πρωτόκολλο αυτό κατόπιν σχετικής εκθέσεως αυτοψίας και φωτοερµηνείας αεροφωτογραφιών του ασολόγου.... Στην εν λόγω έκθεση αναφέρονται τα εξής: Από φωτοερµηνεία των σχετικών αεροφωτογραφιών ετών λήψεως 1960, 1971 και 1980 διαπιστώθηκε ότι όλη η εκχερσωθείσα έκταση εκαλύπτετο από πυκνό δάσος χαλεπίου πεύκης µε υπόροφο αειφύλλων- πλατυφύλλων, όπως και οι γειτονικές εκτάσεις, από φωτοερµηνεία δε των αεροφωτογραφιών έτους λήψεως 1993 προκύπτει ότι διατηρούνται διάσπαρτα άτοµα πεύκης προς την πλευρά της θάλασσας, ενώ κάποια πεύκα έχουν υλοτοµηθεί και η υπόροφος βλάστηση έχει εκχερσωθεί κατά θέσεις. Η έκταση αυτή συνορεύει βορείως µε δηµοτικό δάσος χαλεπίου πεύκης, µε υπόροφο αειφύλλων-πλατυφύλλων, που αποτελεί ήδη το τεµάχιο 1105α (πρώην τεµάχιο 195), νοτίως µε το τεµάχιο 1105α και µε δρόµο πρόσβασης, ανατολικά µε το τεµάχιο 1105α και δυτικά µε τµήµα του κληροτεµαχίου 957, στο οποίο ευρίσκεται και το ένα τµήµα, εµβαδού 22,50 τµ, του αυθαιρέτου κτίσµατος του εφεσιβλήτου. Περαιτέρω, κατά τα διαλαµβανόµενα στην ανωτέρω έκθεση, η καταληφθείσα έκταση (α) περιλαµβάνεται στην ευρύτερη, συνολικού εµβαδού 550,30 τµ, η οποία κηρύχθηκε αναδασωτέα µε την ως άνω 2732/7.8.2001 απόφαση του ιευθυντή ασών Νοµού Χαλκιδικής, (β) είναι εν µέρει περιφραγµένη µε συρµατόπλεγµα και έχει «ενσωµατωθεί» στο κληροτεµάχιο 957, µικρό τµήµα του οποίου φέρεται να ανήκει στον εφεσίβλητο, (γ) εντός αυτής δε βρίσκεται το µεγαλύτερο µέρος του αυθαιρέτως ανεγερθέντος κτίσµατος και συγκεκριµένα το τµήµα εµβαδού 74,14 τµ του κτίσµατος αυτού. Κατά την ίδια έκθεση, η ανωτέρω έκταση σύµφωνα µε τον χάρτη διανοµής έτους 1930 αποτελεί
το τεµάχιο 195, που χαρακτηρίζεται ως δάσος κοινό, το τεµάχιο δε αυτό µεταβιβάσθηκε στην τέως Κοινότητα Νέας Ποτίδαιας µε τις 22518/1965 και 25083/1989 αποφάσεις του Νοµάρχη Χαλκιδικής και αριθµήθηκε ως τεµάχιο 1105, χαρακτηρισθέν οµοίως ως δάσος. Η δηµοτική δασική έκταση την οποία εξακολουθεί να κατέχει ο εφεσίβλητος, εµβαδού 380,87 τµ, αποτυπώνεται µε τα στοιχεία ΑΒΓ ΚΛΑ στο διάγραµµα που συνοδεύει το Π Α και τη σχετική έκθεση αυτοψίας και φωτοερµηνείας. Ο εφεσίβλητος άσκησε «προσφυγή», ήτοι αίτηση ακυρώσεως (βλ. σκέψη 3), ενώπιον του ιοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης κατά της ανωτέρω 1491/18.2.2002 αποφάσεως του ιευθυντή ασών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας µε την οποία διατάχθηκε η κατεδάφιση του αυθαιρέτου κτίσµατος, προβάλλοντας µε το δικόγραφο της αιτήσεώς του ότι το επίδικο κτίσµα δεν βρίσκεται εντός δασικής εκτάσεως αλλά εντός του 957 κληροτεµαχίου και ότι, συνεπώς, «τα αναφερόµενα και περιγραφόµενα εις την προσβαλλοµένην δεν ανταποκρίνονται εις την αλήθειαν». Επικαλέσθηκε δε «το τοπογραφικό διάγραµµα του µηχανικού......», ισχυριζόµενος ότι, όπως προκύπτει από το διάγραµµα αυτό, σχεδόν ολόκληρο το κτίσµα, πλην του εξώστη, έχει ανεγερθεί εντός του 957 τεµαχίου διανοµής (βλ. και το υπόµνηµά του που κατατέθηκε την 21.11.2002, µετά δηλαδή τη συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο, που έλαβε χώρα την 18.11.2002). Προς αντίκρουση της ασκηθείσης αιτήσεως ακυρώσεως διαβιβάσθηκαν στο πρωτοδίκως δικάσαν δικαστήριο, µε τα 1588/5.4.2002 και 1662/19.4.2002 έγγραφα του ασαρχείου Πολυγύρου, όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία, µαζί µε τα σχετικά διαγράµµατα και απόσπασµα χάρτη της διανοµής έτους 1930 και κατατέθηκε την 25.4.2002, πριν από τη συζήτηση στο ακροατήριο, υπόµνηµα του ηµοσίου, στο οποίο αναφέρεται ότι το προσκοµισθέν από τον εφεσίβλητο διάγραµµα του ιδιώτη µηχανικού «δεν είναι θεωρηµένο από καµµία αρµόδια αρχή, δεν αναγράφει όρια, παρά αποτυπώνει αυθαίρετα το κτίσµα (χωρίς την περιµετρική γραµµή της έκτασης)» και ως εκ τούτου δεν µπορεί να ληφθεί υπόψη για τον σχηµατισµό ασφαλούς δικανικής πεποιθήσεως (βλ. και το κατατεθέν την 18.11.2002 σχετικό υπόµνηµα του ηµοσίου). Με την εκκαλουµένη απόφαση έγινε εν µέρει δεκτή η αίτηση και ακυρώθηκε η 1491/18.2.2002 απόφαση κατά το µέρος που διατάσσει κατεδάφιση κτίσµατος εµβαδού 49,50 τµ. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι «δεν προκύπτει η ακριβής έκταση που φέρεται να έχει καταλάβει ο αιτών, ώστε να αποδεικνύεται ότι πράγµατι τµήµα 74,14 τµ του ως άνω κτίσµατος ευρίσκεται στην αναδασωτέα έκταση», ότι περαιτέρω «δεν προκύπτει το συνολικό
εµβαδόν του κτίσµατος, ώστε να ελεγχθεί ποιο τµήµα αυτού ευρίσκεται στο αγροτεµάχιο του αιτούντος» και ότι δεν αποδείχθηκε «κατασκευή κτίσµατος συνολικού εµβαδού 74,14 τµ µέσα στην ανωτέρω δασική έκταση». Το πρωτοβάθµιο δικαστήριο λαµβάνοντας όµως υπόψη ότι «ο εξώστης εµβαδού 24,64 τµ τοποθετήθηκε εκτός των ορίων της ιδιοκτησίας» του εφεσιβλήτου, όπως και ο ίδιος συνοµολογεί, δέχθηκε µόνον εν µέρει την αίτηση ακυρώσεως και ακύρωσε τη διαταγή κατεδαφίσεως καθ ο µέρος αφορούσε τα 49,50 τµ, αφού δηλαδή αφαίρεσε από το εµβαδόν των 74,14 τµ τα 24,64 τµ που αντιστοιχούσαν στον εξώστη. 6. Επειδή, κατά τα γενόµενα δεκτά ανωτέρω, στη σκέψη 3, η διάταξη του τετάρτου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 114 του ν. 1892/1990, καθ ο µέρος θεσπίζει πενθήµερη προθεσµία για την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως, καθώς και οι λοιπές ρυθµίσεις του εδαφίου αυτού και των επόµενων εδαφίων της ίδιας παραγράφου που συνδέονται µε την ανωτέρω πενθήµερη προθεσµία, αντίκεινται στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγµατος και δεν είναι, συνεπώς, εφαρµοστέες. Αβασίµως προβάλλεται, εποµένως, ότι η αίτηση ακυρώσεως του εφεσιβλήτου έπρεπε να απορριφθεί ως απαράδεκτη εφόσον αυτός δεν είχε επιδώσει την αίτηση, µε τη σχετική πράξη ορισµού δικασίµου, στον ιευθυντή ασών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας εντός της προβλεπόµενης στο άρθρο 114 παρ. 3 πενθήµερης προθεσµίας. 7. Επειδή, από τα προεκτεθέντα στοιχεία του φακέλου και ιδίως από τις εκθέσεις αυτοψίας και φωτοερµηνείας ΑΦ του ασολόγου του ασαρχείου Πολυγύρου..., την 2732/7.8.2001 απόφαση µε την οποία κηρύχθηκε αναδασωτέα έκταση εµβαδού 550,30 τµ στην ως άνω θέση «Γλύφα», την 47/8.1.2002 πράξη του ασάρχη Πολυγύρου µε την οποία ο εφεσίβλητος κλήθηκε να κατεδαφίσει το επίδικο κτίσµα και την εκδοθείσα ακολούθως από τον ιευθυντή ασών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας 1491/18.2.2002 διαταγή κατεδαφίσεως του κτίσµατος αυτού, σε συνδυασµό µε τα οικεία διαγράµµατα, προκύπτει, χωρίς αµφιβολία, ότι το τµήµα του κτίσµατος του οποίου διατάσσεται η κατεδάφιση, ήτοι το τµήµα εµβαδού 74,14 τµ, ευρίσκεται εντός της µεγαλύτερης εκτάσεως, εµβαδού 550,30 τµ, που κηρύχθηκε αναδασωτέα µε την προαναφερθείσα 2732/7.8.2001 απόφαση και ότι η κηρυχθείσα αναδασωτέα έκταση αποτελεί τµήµα του πρώην υπ αριθµ. 195 τεµαχίου διανοµής, που αποτελεί ήδη το τεµάχιο 1105α και µεταβιβάσθηκε στην Κοινότητα Νέας Ποτίδαιας ως δάσος. Ειδικότερα, από τα
στοιχεία αυτά προκύπτουν: (α) η θέση του ανεγερθέντος από τον εφεσίβλητο κτίσµατος, εν σχέσει µε το τεµάχιο 957, τµήµα του οποίου φέρεται ως ανήκον στον εφεσίβλητο, και το τεµάχιο 1105α που αποτελεί το δηµοτικό δάσος, (β) το συνολικό εµβαδόν του κτίσµατος αυτού, που ανέρχεται σε 96,64 τµ, (γ) το εµβαδόν και η θέση του εντός του τεµαχίου 957 τµήµατος του κτίσµατος, που ανέρχεται σε 22,50 τµ, (δ) το εµβαδόν και η θέση του εντός του τεµαχίου 1105α τµήµατος του κτίσµατος, που ανέρχεται σε 74,14 τµ, (ε) το εµβαδόν του εξώστη, που ανέρχεται σε 24,64 τµ [2,80Χ8,80], (στ) το εµβαδόν του κυρίως κτίσµατος, που ανέρχεται σε 72,00 τµ [96,64-24,64], (ζ) το εµβαδόν του εντός τεµαχίου 1105α κυρίως κτίσµατος, που ανέρχεται σε 49,50 τµ [72,00-22,50], καθώς και (η) η θέση του κτίσµατος εν σχέσει προς την έκταση που κηρύχθηκε αναδασωτέα και η οποία αποτελεί, όπως εκτέθηκε σε προηγούµενη σκέψη, το καταληφθέν και εκχερσωθέν εν µέρει από τον εφεσίβλητο και εν µέρει από τον...... τµήµα του τεµαχίου 1105α, δηλαδή του δηµοτικού δάσους. Εποµένως, όπως βασίµως προβάλλεται µε την κρινόµενη έφεση, από τα στοιχεία που είχε αποστείλει το ασαρχείο Πολυγύρου στο πρωτοβάθµιο δικαστήριο προκύπτει πλήρως αφενός το τµήµα του επίδικου κτίσµατος, εµβαδού 74,14 τµ, του οποίου διατάσσεται η κατεδάφιση, και αφετέρου η θέση του κτίσµατος αυτού εν σχέσει προς την έκταση που κηρύχθηκε αναδασωτέα, η δε εκκαλουµένη που έκρινε τα αντίθετα δεν αιτιολογείται νοµίµως και πρέπει, για τον λόγο αυτό, να εξαφανισθεί, να διακρατηθεί η υπόθεση και να εκδικασθεί η αίτηση ακυρώσεως. 8. Επειδή, κατά την έννοια των διατάξεων που µνηµονεύθηκαν ανωτέρω, στη σκέψη 3, η διαπίστωση της ανεγέρσεως αυθαιρέτων κτισµάτων ή κατασκευών εντός εκτάσεων οι οποίες φέρουν τον χαρακτήρα δασών ή δασικών εκτάσεων ή έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες επιβάλλει στη ιοίκηση την υποχρέωση, κατά δέσµια αρµοδιότητα, να κηρύξει κατεδαφιστέα αυτά τα κτίσµατα και τις κατασκευές. Εν προκειµένω, από τα εκτεθέντα σε προηγούµενη σκέψη στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι ένα τµήµα του ανεγερθέντος από τον εφεσίβλητο κτίσµατος συνολικού εµβαδού 96,64 τµ, και συγκεκριµένα το τµήµα εµβαδού 74,14 τµ, έχει κατασκευασθεί αυθαιρέτως εντός εκτάσεως που είχε κηρυχθεί αναδασωτέα µε την 2732/7.8.2001 απόφαση. Υπό τα δεδοµένα αυτά, ανεξαρτήτως του ότι, σύµφωνα µε τα προεκτεθέντα στοιχεία, η έκταση την οποία αφορά η επίδικη διαταγή κατεδαφίσεως φέρεται να είχε προ της εκχερσώσεώς της δασικό χαρακτήρα,
καλυπτόµενη από δάσος χαλεπίου πεύκης, µε υπόροφο αειφύλλων-πλατυφύλλων, εφόσον πάντως η έκταση αυτή έχει κηρυχθεί αναδασωτέα µε ατοµική διοικητική πράξη, που δεν έχει ανακληθεί ή ακυρωθεί και της οποίας η νοµιµότητα δεν εξετάζεται παρεµπιπτόντως στην παρούσα δίκη, η προσβαλλοµένη 1491/18.2.2002 απόφαση είναι νοµίµως και επαρκώς αιτιολογηµένη. Συνεπώς, ο µοναδικός προβαλλόµενος λόγος ακυρώσεως, ότι το επίδικο κτίσµα δεν βρίσκεται εντός δασικής εκτάσεως, αλλά εντός του 957 κληροτεµαχίου, πρέπει να απορριφθεί, ως αβάσιµος. Εάν δε, καθ ερµηνεία του δικογράφου της αιτήσεως ακυρώσεως, ήθελε γίνει δεκτό ότι προβάλλεται, περαιτέρω, ότι οι ανωτέρω διατάξεις των άρθρων 71 του ν. 998/1979 και 114 του ν. 1892/1990 δεν εφαρµόζονται όταν η αυθαίρετη κατασκευή δεν αποτελεί αυτοτελές κτίσµα, αλλά συνδέεται µε άλλο το οποίο δεν βρίσκεται εντός δασικής εκτάσεως, ο λόγος θα ήταν επίσης απορριπτέος ως αβάσιµος, καθόσον η τυχόν αυτοτέλεια ή µη του προς κατεδάφιση κτίσµατος δεν αποτελεί κριτήριο για την εφαρµογή των προαναφερθεισών διατάξεων (βλ. ΣΕ 1954/2003). 9. Επειδή, η οικ.5631/26.7.2000 απόφαση του Γενικού Γραµµατέα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, µε τον τίτλο «Ορισµός εισηγητών και µεταβίβαση εξουσίας υπογραφής αποφάσεων, εγγράφων και άλλων πράξεων στον Γενικό ιευθυντή, στους Προϊσταµένους ιευθύνσεων και Προϊσταµένους Τµηµάτων και Γραφείων των Υπηρεσιών της Περιφέρειας», δυνάµει της οποίας εκδόθηκε από τον ιευθυντή ασών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας η προσβαλλόµενη 1491/18.2.2002 απόφαση δηµοσιεύθηκε στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως και συγκεκριµένα στο τεύχος Β 1339 την 6.11.2000. Εποµένως, ο προβαλλόµενος το πρώτον µε το υπόµνηµα το οποίο κατέθεσε ο εφεσίβλητος-αιτών την 22.9.2010, κατά τη συζήτηση της εφέσεως στο ακροατήριο λόγος, ότι η προσβαλλόµενη διαταγή κατεδαφίσεως εκδόθηκε αναρµοδίως από τον ιευθυντή ασών διότι η σχετική πράξη µεταβιβάσεως αρµοδιοτήτων και δικαιώµατος υπογραφής του Γενικού Γραµµατέα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας είναι ανυπόστατη, ως µη δηµοσιευθείσα στην ΕτΚ, είναι απορριπτέος ως ερειδόµενος επί εσφαλµένης προϋποθέσεως. 10. Επειδή, οι λοιποί λόγοι που προβάλλονται το πρώτον µε το ως άνω υπόµνηµα που κατέθεσε ο εφεσίβλητος-αιτών κατά τη συζήτηση της εφέσεως, και όχι µε το
κύριο δικόγραφο ή µε δικόγραφο προσθέτων λόγων, είναι απορριπτέοι, προεχόντως ως απαράδεκτοι. 11. Επειδή, συνεπώς, η κρινόµενη έφεση πρέπει να γίνει δεκτή, να απορριφθεί δε ακολούθως η ασκηθείσα από τον εφεσίβλητο αίτηση ακυρώσεως. ι ά τ α ύ τ α έχεται την έφεση. Εξαφανίζει την υπ αριθµ. 2/2004 απόφαση της Προέδρου του ιοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (Μεταβατική Εδρα Πολυγύρου). Απορρίπτει την αίτηση ακυρώσεως. Επιβάλλει στον εφεσίβλητο τη δικαστική δαπάνη του ηµοσίου, που ανέρχεται σε εννιακόσια είκοσι [920] ευρώ. Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου 2011 Ο Προεδρεύων Σύµβουλος Η Γραµµατέας Ν. Ρόζος Π. Μερτζανάκη και η απόφαση δηµοσιεύθηκε σε δηµόσια συνεδρίαση στις 6 Μαρτίου 2013. Η Πρόεδρος του Ε` Τµήµατος Αγγ. Θεοφιλοπούλου Η Γραµµατέας Π. Μερτζανάκη