ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙ ΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑΤΑΚΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ Α.Ε.Ι., ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΙΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥ ΣΠΟΥ ΩΝ, ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ Τ.Ε.Ι. ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΣΧΟΛΩΝ, ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΥΠΕΡ ΙΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥ ΣΠΟΥ ΩΝ ΑΡΜΟ ΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΕΠΘ και ΑΛΛΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟΙ ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΤΙΤΛΩΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΑ (Βάσει του Νόµου 3404/05 και της Υ.Α. Φ2/121871/Β3/05 (ΦΕΚ 1517/05) Ανακοινώνονται τα παρακάτω στους απόφοιτους των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυµάτων, των Ανωτέρων Σχολών διετούς κύκλου σπουδών, των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυµάτων ή ισοτίµων προς αυτά Σχολών, των Ανωτέρων Σχολών Υπερδιετούς κύκλου σπουδών που επιθυµούν να καταταγούν στο Τµήµα Επιστηµών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία της Σχολής Επιστηµών Αγωγής του ηµοκρίτειου Πανεπιστηµίου Θράκης, για απόκτηση πτυχίου του Τµήµατος Επιστηµών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία για το Ακαδηµαϊκό έτος 2010 2011 βάσει της αριθ. Φ2/121871/Β3/03.11.05 υπουργικής απόφασης που εκδόθηκε κατ εξουσιοδότηση της παραγράφου 5 του άρθρου 15 του Ν. 3404/2005 (ΦΕΚ 260 Α). 1. Οι ενδιαφερόµενοι πρέπει να υποβάλουν από 01 έως 15 Νοεµβρίου 2010: α. Αίτηση στη Γραµµατεία του Τ.Ε.Ε.Π.Η. β. Αντίγραφο πτυχίου ή πιστοποιητικό ολοκλήρωσης σπουδών. Σε περίπτωση που δεν αναγράφεται αριθµητικά ο βαθµός πτυχίου, ο υποψήφιος θα πρέπει να προσκοµίσει και πιστοποιητικό, στο οποίο να αναγράφονται αναλυτικά οι βαθµοί των µαθηµάτων που απαιτούνται για την εξαγωγή του βαθµού πτυχίου. Προκειµένου για πτυχιούχους εξωτερικού συνυποβάλλεται και βεβαίωση ισοτιµίας του τίτλου σπουδών τους από τον ιαπανεπιστηµιακό Οργανισµό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδηµαϊκών και Πληροφόρησης (.Ο.Α.Τ.Α.Π.) ή από το όργανο που έχει την αρµοδιότητα αναγνώρισης του τίτλου σπουδών. Οι εξετάσεις θα διενεργηθούν κατά το διάστηµα από 01 έως 20 εκεµβρίου 2010. (Το πρόγραµµα εξετάσεων θα ανακοινωθεί τουλάχιστον οκτώ (8) ηµέρες πριν την έναρξη εξέτασης του πρώτου µαθήµατος) 1
Η κλίµακα βαθµολογίας ορίζεται από το µηδέν (0) µέχρι και το είκοσι (20) για κάθε βαθµολογητή. Βαθµός του κάθε µαθήµατος είναι ο µέσος όρος του αθροίσµατος της βαθµολογίας των δύο βαθµολογητών. Γραπτό δοκίµιο στο οποίο σηµειώνεται διαφορά µεταξύ των βαθµών των δύο βαθµολογητών ίση ή µεγαλύτερη από έξι (6) µονάδες, αξιολογείται από τον αναβαθµολογητή. Ως βαθµός του µαθήµατος που αναβαθµολογείται ορίζεται ο µέσος όρος του αθροίσµατος που προκύπτει από τη βαθµολογία του αναβαθµολογητή και του πλησιέστερου προς τη βαθµολογία αυτή βαθµού του πρώτου ή του δεύτερου βαθµολογητή. Η σειρά επιτυχίας των υποψηφίων καθορίζεται από το άθροισµα της βαθµολογίας όλων των εξεταζόµενων µαθηµάτων. Στη σειρά αυτή περιλαµβάνονται όσοι έχουν συγκεντρώσει συνολική βαθµολογία τουλάχιστον τριάντα (30) µονάδες και µε την προϋπόθεση ότι έχουν συγκεντρώσει δέκα (10) µονάδες τουλάχιστον σε καθένα από τα τρία εξεταζόµενα µαθήµατα. Η κατάταξη γίνεται κατά φθίνουσα σειρά βαθµολογίας, µέχρι να καλυφθεί το προβλεπόµενο ποσοστό. Αν υπάρχουν περισσότεροι υποψήφιοι µε την ίδια συνολική βαθµολογία, για την αποφυγή της υπέρβασης, λαµβάνεται υπόψη ο βαθµός πτυχίου των υποψηφίων που ισοβαθµούν. Αν και ο βαθµός πτυχίου είναι ακριβώς ίδιος, γίνεται κλήρωση µεταξύ των ισοδύναµων υποψηφίων. εν επιτρέπεται επιλογή υποψηφίων που ισοβαθµούν µε τον τελευταίο κατατασσόµενο στο Τµήµα ως υπεράριθµων. Ποσοστά ανά κατηγορία κατατασσόµενων: 1. Το ποσοστό των κατατάξεων πτυχιούχων Α.Ε.Ι. και πτυχιούχων σχολών διετούς κύκλου σπουδών ορίζεται σε ποσοστό 4% του προβλεπόµενου αριθµού εισακτέων στο Τµήµα. 2. Το ποσοστό των κατόχων πτυχίων Τ.Ε.Ι. ή ισοτίµων προς αυτά ορίζεται σε ποσοστό 5% του προβλεπόµενου αριθµού εισακτέων στο Τµήµα. 3. Το ποσοστό των κατόχων πτυχίων ανώτερων σχολών υπερδιετούς κύκλου σπουδών αρµοδιότητας Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευµάτων και άλλων Υπουργείων, καθώς και κατόχων ισότιµων τίτλων προς αυτά ορίζεται σε ποσοστό 2% του προβλεπόµενου αριθµού εισακτέων στο Τµήµα. Αν ο αριθµός που προκύπτει από το προβλεπόµενο ποσοστό των κατατάξεων έχει δεκαδικά ψηφία, στρογγυλοποιείται προς τα πάνω ή προς τα κάτω προς την αµέσως πλησιέστερη ακέραιη µονάδα. Αν τα δεκαδικά ψηφία είναι ακριβώς το µισό της µονάδας, η στρογγυλοποίηση γίνεται προς τα πάνω προς την αµέσως επόµενη ακέραιη µονάδα. Επιµερισµός του παραπάνω ποσοστού ανάλογα µε την προέλευση των υποψηφίων για κατάταξη πτυχιούχων ή ανακατανοµή τυχόν εναποµένοντος ποσοστού σε άλλες κατηγορίες µετεγγραφών ή κατατάξεων δεν επιτρέπεται. Υπέρβαση του ποσοστού των κατατάξεων δεν επιτρέπεται. 2
ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙ ΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΡΑΚΗΣ Τα µαθήµατα και η ύλη των εξεταστέων µαθηµάτων είναι τα εξής: 1 ο µάθηµα: ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΑΙ ΑΓΩΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ Εξεταστέα ύλη: 1. Houssayé J., Οι δεκαπέντε παιδαγωγοί. Σταθµοί στην ιστορία της παιδαγωγικής σκέψης, Αθήνα, Μεταίχµιο, 2000. Εισαγωγή Johann Heinrich Pestalozzi Friedrich Froëbel John Dewey Ovide Decroly Maria Montessori Anton Semyonovitch Makarenko Roger Cousinet Célestin Freinet Alexander Sutherland Neill Carl Rogers 2. Χρυσαφίδης Κ., Επιστηµολογικές αρχές της προσχολικής αγωγής. Το νηπιαγωγείο στο χώρο της ιδεολογίας και της επιστήµης, Αθήνα, Τυπωθήτω αρδανός, 2004. Πρόλογος Εισαγωγή Τρίτο κεφάλαιο: Παιδαγωγικές προεκτάσεις της επιστηµολογίας Τέταρτο κεφάλαιο: Η διαµόρφωση της προσχολικής αγωγής µε βάση τις ποικίλες παιδαγωγικές θεωρίες Ενδεικτική βιβλιογραφία Bertrand Y., Σύγχρονες εκπαιδευτικές θεωρίες, Αθήνα, Ελληνικά Γράµµατα, 1994. Κριβάς Σ., Παιδαγωγική Επιστήµη: Βασική Θεµατική, Αθήνα, Gutenberg, 2005. 3
Μουµουλίδου Μαρία, Η παιδαγωγική του σχεδίου εργασίας στην προσχολική εκπαίδευση: θεωρητικό πλαίσιο και πράξη, Αθήνα, Τυπωθήτω αρδανός, 1996. Νηλ Α. Σ., Σάµερχιλ. Το ελεύθερο σχολείο, Αθήνα, Καστανιώτης, 1978. Ντιούι Τ., Το σχολείο και η κοινωνία, Αθήνα, Γλάρος, 1982. Ντιούι Τ., Εµπειρία και εκπαίδευση, Αθήνα, Γλάρος, 1980. Ντιούι Τ., Το σχολείο που µ αρέσει, Αθήνα, Γλάρος, 1982. Röhrs H., Το κίνηµα της προοδευτικής εκπαίδευσης, Θεσσαλονίκη, Κυριακίδης, 1990. 2 ο µάθηµα: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙ ΙΟΥ-Ι Εξεταστέα ύλη: Έννοια και έργο της εξελικτικής ψυχολογίας. Εξέλιξη, ανάπτυξη. Αρχές της ανάπτυξης. Η µελέτη της ανθρώπινης ανάπτυξης: Τα κρίσιµα ερωτήµατα της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας. Τα κριτήρια της επιστηµονικής περιγραφής, τεχνικές συλλογής δεδοµένων. ερευνητικός σχεδιασµός, πλεονεκτήµατα και µειονεκτήµατα του ερευνητικού σχεδιασµού και των τεχνικών συλλογής δεδοµένων. Θεωρητικές κατευθύνσεις στην εξελικτική ψυχολογία. Στάδια ανάπτυξης σύµφωνα µε Piaget, Freud, Erikson, Vygotsky. Χαρακτηριστικά γνωρίσµατα και πορεία της βιοσωµατικής, ψυχοκινητικής, νοητικής, γλωσσικής, συναισθηµατικής, κοινωνικής ανάπτυξης. Αναλυτική περιγραφή της ανάπτυξης στις διάφορες φάσεις της ζωής του ατόµου: Προγεννητική περίοδος, βρεφική ηλικία. Γενετικές επιδράσεις στην ανθρώπινη συµπεριφορά. Προγενετική ανάπτυξη και γέννηση. Πρώτη βρεφική ηλικία: Οι αρχικές ικανότητες και η διεργασία της αλλαγής. Οι πρώτες ικανότητες, συντονισµός, µηχανισµοί αναπτυξιακής αλλαγής, συντονίζοντας τις ξεχωριστές πορείες της ανάπτυξης. Η πρώτη µεταγενετική βιο-κοινωνικοσυµπεριφορική µεταστροφή. Τα επιτεύγµατα του πρώτου χρόνου: Βιολογικές, γνωστικές αλλαγές. Η νέα σχέση µε τον κοινωνικό κόσµο. Μια νέα βιο-κοινωνικο-συµπεριφορική µεταστροφή. Το τέλος της βρεφικής ηλικίας: Βιολογική ωρίµανση, ένας νέος τρόπος σκέψης, η ανάπτυξη των σχέσεων του παιδιού µε τον άνθρωπο που το φροντίζει. Μια νέα αίσθηση του εαυτού. Οι πρώτες εµπειρίες και οι επιπτώσεις στη µετέπειτα ζωή: Οι ευνοϊκότερες συνθήκες για τη βρεφική ανάπτυξη. Οι επιδράσεις του αποχωρισµού. Το ευάλωτο και η ανθεκτικότητα. Ανάκαµψη από την αποστέρηση. Επανεξέταση της σπουδαιότητας της βρεφικής ηλικίας. 4
Ενδεικτική βιβλιογραφία Cole, M. & Cole, S. (2000). Η ανάπτυξη των παιδιών (τοµ. Α). Αθήνα: Τυπωθήτω. Craig, G.J. & Baucum, D. (2007). H ανάπτυξη του ανθρώπου (τοµ. Α). Αθήνα: Παπαζήσης. ηµητρίου-χατζηνεοφύτου, Λ. (2001). Τα 6 πρώτα χρόνια της ζωής. Αθήνα: Ελληνικά Γράµµατα. Steuer, F.B. (2005). Η ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών. Αθήνα: Ελλην. 3 ο µάθηµα: ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΜΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Εξεταστέα ύλη: Α. ΙΣΤΟΡΙΑ 1. Πρωτοελληνική, 2. Κρητοµυκηναϊκή, Γραµµική Β 3. Αρχαία Ελληνική και διάλεκτοι 4. Ελληνιστική Κοινή 5. Μεσαιωνική Ελληνική 6. Νέα Ελληνική 7. Καθαρισµός- ηµοτικισµός 8. Ελληνικά Αλφάβητα 9. Νέες ελληνικές διάλεκτοι και ιδιώµατα Β. ΟΜΗ 1. Γλώσσα-Λόγος 2. Φωνητική-Φωνολογία 3. Μορφολογία 4. Λεξιλόγιο 5. Σύνταξη 6. Σηµασιολογία 5
Ενδεικτική βιβλιογραφία Ανδριώτης, Ν., 1992, Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας, ΙΝΣ, Θεσσαλονίκη. Χρήστος Κλαίρης - Γεώργιος Μπαµπινιώτης (σε συνεργασία µε τους Αµ. Μόζερ, Αικ. Μπακάκου-Ορφανού, Στ. Σκοπετέα) (2005). Γραµµατική της Νέας Ελληνικής. οµολειτουργική - Επικοινωνιακή. Αθήνα: Ελληνικά Γράµµατα. Lyons J., 2002, Εισαγωγή στη Θεωρητική Γλωσσολογία, (Α. Αναστασιάδη, Ζ. Γαβριηλίδου, Α. Ευθυµίου µετάφραση), εκδ. Μεταίχµιο. Μπαµπινιώτης, Γ., 1985, Συνοπτική ιστορία της ελληνικής γλώσσας, Αθήνα, 1985. Παυλίδου Θεοδοσία, 1997, Επίπεδα Γλωσσικής Ανάλυσης, Παρατηρητής. Tonet, H., 1995, Iστορία της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Εκδόσεις Παπαδήµα, Αθήνα. Τριανταφυλλίδης, Μ., 1938, Νεοελληνική Γραµµατική, τ. Α', Ιστορική Εισαγωγή, Αθήνα (ανατύπωση στα Άπαντα, τ. 3ος, Θεσσαλονίκη, 1981). Φιλιππάκη-Warburton, 1992, Εισαγωγή στη θεωρητική γλωσσολογία, Νεφέλη, Αθήνα. 6
7