ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 4 ΣΤΗ ΗΜΟΤΙΚΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 4 ΣΤΗ ΗΜΟΤΙΚΗ Αποκάλυψη 4:1 Ύστερα απ αυτά, είδα, και να, µια ανοιγµένη θύρα στον ουρανό και η πρώτη φωνή, την οποία άκουσα, σαν σάλπιγγα που µιλούσε µαζί µου, έλεγε: Ανέβα εδώ, και θα σου δείξω όσα πρέπει να γίνουν ύστερα απ αυτά. 2 Κι αµέσως ήρθα σε πνευµατική έκσταση, και να, ένας θρόνος βρισκόταν στον ουρανό, κι επάνω στον θρόνο ήταν κάποιος που καθόταν 3 κι αυτός που καθόταν, ως προς τη θέα, ήταν όµοιος µε πέτρα ίασπη και σάρδιο κι ολόγυρα από τον θρόνο, ως προς τη θέα, ήταν ίρη όµοια µε σµάραδο. 4 Κι ολόγυρα στον θρόνο ήσαν 24 θρόνοι κι επάνω στους θρόνους είδα καθισµένους τους 24 πρεσβύτερους, ντυµένους µε λευκά ιµάτια κι επάνω στα κεφάλια τους είχαν χρυσά στεφάνια 5 κι από τον θρόνο έβγαιναν αστραπές και βροντές και φωνές. Και ήσαν επτά λαµπάδες φωτιάς που έκαιγαν µπροστά από τον θρόνο, οι οποίες ήσαν τα επτά πνεύµατα του Θεού. 6 Και µπροστά από τον θρόνο ήταν µια γυάλινη θάλασσα, όµοια µε κρύσταλλο και στο µέσον τού θρόνου και ολόγυρα από τον θρόνο ήσαν τέσσερα ζώα γεµάτα µε µάτια, από µπροστά κι από πίσω. 7 Και το πρώτο ζώο ήταν όµοιο µε λιοντάρι, και το δεύτερο ζώο ήταν όµοιο µε µοσχάρι, και το τρίτο ζώο είχε πρόσωπο σαν άνθρωπος, και το τέταρτο ζώο ήταν όµοιο µε αετό που πετούσε. 8 Και τα τέσσερα ζώα είχαν ολόγυρα, κάθε ένα ξεχωριστά, από έξι φτερούγες, κι από µέσα ήσαν γεµάτα µε µάτια και δεν σταµατούν ηµέρα και νύχτα να λένε: «Άγιος, άγιος, άγιος, ο Κύριος ο Θεός, ο Παντοκράτορας», ο Ην και ο Ων και ο Ερχόµενος. 9 Και όταν τα ζώα προσφέρουν δόξα και τιµή και ευχαριστία σ αυτόν που κάθεται επάνω στον θρόνο, σ αυτόν που ζει στους αιώνες των αιώνων 10 οι 24 πρεσβύτεροι θα πέσουν µπροστά σ αυτόν που κάθεται επάνω στον θρόνο, και θα προσκυνήσουν αυτόν που ζει στους αιώνες των αιώνων, και θα βάλουν τα στεφάνια τους µπροστά στον θρόνο, λέγοντας: 11 Άξιος είσαι, Κύριε, να πάρεις τη δόξα και την τιµή και τη δύναµη επειδή εσύ έκτισες τα πάντα και για το θέληµά σου υπάρχουν και κτίστηκαν. 4 ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 4:1 Meta. tau/ta ei=don( kai. ivdou.( qu,ra hvnew gme,nh evn tw/ ouvranw/ ( kai. h` fwnh. h` prw,th h]n h;kousa w`j sa,lpiggoj lalou,shj metv evmou/( le,gousa( VAna,ba w-de( kai. dei,xw soi a] dei/ gene,sqai meta. tau/taå 2 kai. euvqe,wj evgeno,mhn evn pneu,mati\ kai. ivdou.( qro,noj e;keito evn tw/ ouvranw/ ( kai. evpi. tou/ qro,nou kaqh,menoj\ 3 kai. o` kaqh,menoj h=n o[moioj o`ra,sei li,qw iva,spidi kai. sardi,nw \ kai. i=rij kuklo,qen tou/ qro,nou o[moi,a o`ra,sei smaragdi,nw Å 4 kai. kuklo,qen tou/ qro,nou qro,noi ei;kosi kai. te,ssarej\ kai. evpi. tou.j qro,nouj ei;don tou.j ei;kosi kai. te,ssaraj presbute,rouj kaqhme,nouj( peribeblhme,nouj evn i`mati,oij leukoi/j( kai. e;scon evpi. ta.j kefala.j auvtw/n stefa,nouj crusou/jå

5 kai. evk tou/ qro,nou evkporeu,ontai avstrapai. kai. brontai, kai. fwnai.å kai. e`pta. lampa,dej puro.j kaio,menai evnw,pion tou/ qro,nou( ai[ eivsi ta. e`pta. pneu,mata tou/ Qeou/\ 6 kai. evnw,pion tou/ qro,nou qa,lassa uàli,nh( o`moi,a krusta,llw Å kai. evn me,sw tou/ qro,nou kai. ku,klw tou/ qro,nou te,ssara zw/a ge,monta ovfqalmw/n e;mprosqen kai. o;pisqenå 7 kai. to. zw/on to. prw/ton o[moion le,onti( kai. to. deu,teron zw/on o[moion mo,scw ( kai. to. tri,ton zw/on e;con to. pro,swpon w`j a;nqrwpoj( kai. to. te,tarton zw/on o[moion avetw/ petwme,nw \ 8 kai. te,ssara zw/a( e]n kaqv eàuto. ei;con avna. pte,rugaj e[x kuklo,qen( kai. e;swqen ge,monta ovfqalmw/n( kai. avna,pausin ouvk e;cousin h`me,raj kai. nukto.j( le,gonta( {Agioj( a[gioj( a[gioj( Ku,rioj o` Qeo.j o` pantokra,twr( o` h=n kai. o` w'n kai. o` evrco,menojå 9 kai. o[tan dw,sousi ta. zw/a do,xan kai. timh.n kai. euvcaristi,an tw/ kaqhme,nw evpi. tou/ qro,nou( tw/ zw/nti eivj tou.j aivw/naj tw/n aivw,nwn( 10 pesou/ntai oi` ei;kosi kai. te,ssarej presbu,teroi evnw,pion tou/ kaqhme,nou evpi. tou/ qro,nou( kai. proskunou/si tw/ zw/nti eivj tou.j aivw/naj tw/n aivw,nwn( kai. ballou/si tou.j stefa,nouj auvtw/n evnw,pion tou/ qro,nou( le,gontej( 11 :Axioj ei=( Ku,rie( labei/n th.n do,xan( kai. th.n timh.n kai. th.n du,namin\ o[ti su. e;ktisaj ta. pa,nta( kai. dia. to. qe,lhma, sou evisi. kai. evkti,sqhsanå 4:1 ΜΙΑ ΑΝΟΙΓΜΕΝΗ ΘΥΡΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Ο Ιωάννης µεταφέρθηκε από τη γη στον ουρανό, όπου είδε µια ανοιγµένη θύρα, την ίδια θύρα, την οποία ο Ιησούς έβαλε µπροστά από την εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Αυτή η θύρα είναι µέρος του επουράνιου αγιαστηρίου, που ήταν το πρωτότυπο για το αγιαστήριο της Παλαιάς ιαθήκης. Μια µελέτη του αγιαστηρίου και των λειτουργιών του διαφωτίζει τα ουράνια γεγονότα που θα παρουσιαστούν στα επόµενα 4 κεφάλαια. Το αγιαστήριο είχε δυο βασικές λειτουργίες την ηµερήσια και την ετήσια. Η ηµερήσια λειτουργία εµπεριείχε την θυσία αρνιού, που συµβόλισε την θυσία του Χριστού, στην οποία ο Χριστός πήρε την θέση του αµαρτωλού, δοκιµάζοντας το θάνατο που πρέπει να δοκιµάσει ο αµαρτωλός. Ύστερα απ αυτά είδα, και να, µια ανοιγµένη θύρα στον ουρανό και η πρώτη φωνή, την οποία άκουσα, σαν σάλπιγγα που µιλούσε µαζί µου, έλεγε: Ανέβα εδώ, και θα σου δείξω όσα πρέπει να γίνουν ύστερα απ αυτά Αποκ. 4:1. Ο Ιωάννης προσκλήθηκε, ανέβα εδώ καθώς η σκηνή µεταφέρεται από τις εκκλησίες στη γη στα γεγονότα που θα συµβούν στους ουρανούς. Αυτό σηµαίνει ότι στο χρονοδιάγραµµα θα υπάρχει διακοπή από τα επίγεια γεγονότα, τα οποία έχουν προχωρήσει, δια µέσου των αιώνων µε τις επτά εκκλησίες, για να προλάβουµε ό,τι συνέβαινε ταυτόχρονα στον ουρανό. Θα επιστρέψουµε πάλι στα επίγεια γεγονότα στην Αποκ. 8:5, όταν ένας άγγελος ρίχνει φωτιά στη γη, δείχνοντας την αρχή της µεγάλης θλίψης. Το πρώτο πράγµα που είδε ο Ιωάννης, που αποτελεί την εισαγωγή για τα επόµενα 4 κεφάλαια, ήταν µια ανοιγµένη θύρα στον ουρανό. Αυτή είναι η ίδια ανοιγµένη θύρα που ο Ιησούς έβαλε µπροστά από την εκκλησία της Φιλαδέλφειας (Αποκ 3:8). 1 Το αρχαίο κείµενο λεει ότι η θύρα ήταν εν τω ουρανώ, που δείχνει ότι δεν ήταν θύρα 1 Η φράση στο αρχαίο κείµενο είναι θύρα ηνεωγµένη και παρουσιάζεται µόνο σε εκείνα τα δυο εδάφια, δείχνοντας ότι αναφέρονται στο ίδιο αντικείµενο.

εισόδου στον ουρανό, αλλά µάλλον µια θύρα που είναι ανοιγµένη µέσα στον ουρανό, σαν να είδε ο Ιωάννης ένα κτίριο εκεί µε µια πόρτα. Ο απόστολος Παύλος δείχνει ξεκάθαρα στην Επιστολή προς Εβραίους ότι υπάρχει ένα τέτοιο κτίριο: Το επουράνιο αγιαστήριο (δες Προς Εβ. 8,9). Η βεβαιότητα, ότι αυτή η θύρα είναι στο αγιαστήριο, βρίσκεται στις συµβολικές εικόνες που είδε ο Ιωάννης: Ο θρόνος (ε.2), οι επτά λαµπάδες φωτιάς (ε.5), και ένα αρνίο να στέκεται ως σφαγµένο (ε.5:6) αποτελούν όλες εικόνες από το αρχαίο Εβραϊκό αγιαστήριο που ανέγειραν στη εποχή του Μωυσή. Το επίγειο αγιαστήριο της Παλαιάς ιαθήκης ήταν η σκιά των επουρανίων, η αληθινή σκηνή, την οποία ο Κύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος Προς Εβ. 8:5,2. Από τη σκιά του επίγειου µπορούµε να µάθουµε για τη επουράνια πραγµατικότητα. Μια κατανόηση του αγιαστηρίου και των λειτουργιών του είναι απαραίτητη, για να κατανοήσουµε τα κεφάλαια 4-7, µαζί µε τα άλλα τµήµατα του Βιβλίου της Αποκάλυψης, κι γι αυτό, πριν µελετήσουµε το όραµα του κεφαλαίου 4, θα κάνουµε µια γενική επισκόπηση των πιο σηµαντικών γνωρισµάτων των λειτουργιών του αγιαστηρίου. Όπως εξηγήθηκε στο κεφάλαιο 3, το αγιαστήριο αποτελούνταν από δυο ναούς: έναν εξώτερο, που ονοµαζόταν τα Άγια, όπου εκτελούνταν οι καθηµερινές λειτουργίες, και έναν εσώτερο που ονοµαζόταν τα Άγια των Αγίων, όπου λάµβανε χώρα η ετήσια λειτουργία της Ηµέρας του Εξιλασµού. Υπήρχαν δυο θύρες, µια στα Άγια και η άλλη στα Άγια των Αγίων (Εζε. 41:23, Α Βας. 6:31-35). Κάθε µέρα ο Ιερέας έµπαινε µέσω της πρώτης θύρας, για να εκτελέσει τις καθηµερινές λειτουργίες. Αλλά υπάρχουν πειστικές αποδείξεις (που θα εξετάσουµε παρακάτω) ότι αυτή είναι η δεύτερη εσώτερη θύρα, η οποία ανοίγει τα Άγια των Αγίων, που συµβολίζεται από την ανοιγµένη θύρα. Στις λειτουργίες των αρχαίων αγιαστηρίων, η είσοδος µέσω της εσώτερης θύρας στην άµεση παρουσία του Θεού λάµβανε χώρα µια φορά τον χρόνο, την Ηµέρα του Εξιλασµού. Φυσικά δεν πρέπει να έχουµε κατά νου µια πολύ κυριολεκτική εικόνα, όταν φανταστούµε για επουράνιες θύρες, ναούς και λειτουργίες. Η επουράνια πραγµατικότητα, η οποία συµβολίστηκε από το επίγειο αντίγραφο, ξεπερνά την ανθρώπινη κατανόηση. Αλλά είναι γεγονός ότι ο Θεός ήθελε να µας διδάσκει, διαµέσου του αγιαστηρίου και των λειτουργιών του, για τον τρόπο που συνεννοείται Αυτός µε την ανθρωπότητα και πώς αντιµετωπίζει το πρόβληµα της αµαρτίας γι αυτό αξίζει να µάθουµε όλα όσα µπορούµε. Όπως λέγαµε παραπάνω, το επίγειο αγιαστήριο είχε δυο είδη λειτουργιών: τις καθηµερινές (που λέγονταν παντοτινές) και τις ετήσιες (Ηµέρα του Εξιλασµού). Ένα κύριο γνώρισµα των καθηµερινών λειτουργιών ήταν οι θυσίες των ζώων. υο φορές την ηµέρα θυσιαζόταν ένα αρνάκι ως ολοκαύτωµα, µια γενική προσφορά για όλο το λαό. Εκτός αυτών, κάποιος που είχε αµαρτήσει αναγκαζόταν να φέρει δικό του ζώο στο αγιαστήριο, σύµφωνα µε τις οδηγίες στο Λευ. 4:2-12. Ο αµαρτωλός έβαζε τα χέρια του απάνω στο κεφάλι του ζώου, οµολογώντας τις αµαρτίες του, και µετά ο ίδιος έσφαζε το ζώο µπροστά στον Κύριο. Από τότε ο ιερέας αναλάµβανε την διαδικασία. Αυτός έφερνε το αίµα του ζώου µέσα στο αγιαστήριο µε κάµποσο απ αυτό ράντιζε µπροστά στο καταπέτασµα, το οποίο διαχώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων µε κάµποσο πασάλειβε τα κέρατα του θυσιαστήριου του θυµιάµατος και κάµποσο έχυνε στη βάση του θυσιαστήριου του ολοκαυτώµατος. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονταν ότι οι θυσίες της Παλαιάς ιαθήκης ήταν αηδιαστικές και βαρβαρικές. Είναι αλήθεια ότι οι θυσίες των γειτονικών ειδωλολατρικών

φυλών ήταν µια αηδιαστική προσπάθεια να ευχαριστούν ή να κατευνάσουν έναν προσβεβληµένο ή αδιάφορο θεό. Αλλά όταν σκεφτούµε ότι κάθε θυσία για αµαρτία συµβόλιζε το θάνατο του Θεού που θα συνέβαινε στο σταυρό, καταλαβαίνουµε την παθιασµένη έκκληση του Θεού προς τους αµαρτωλούς στο πλαίσιο του θυσιαστικού συστήµατος: Η αµαρτία σου µε σκοτώνει, και είµαι πρόθυµος ακόµα να πεθάνω για να ζεις. Οι καθηµερινές θυσίες βασίζονταν σε δυο ζωτικές αρχές που µας βοηθάνε να καταλαβαίνουµε τι έκανε ο Ιησούς για µας. Πρωτίστως, ο Θεός είπε στον Μωυσή ότι η ζωή της σάρκας είναι στο αίµα Λευ. 17:11. Η Εβραϊκή λέξη που µεταφράστηκε ζωή είναι νεφετς, που σηµαίνει ψυχή. Αυτό σηµαίνει ότι η αµαρτία, που πράττει η ψυχή, θεωρείται λειτουργικά πως µένει στο αίµα. εύτερον, διαµέσου της εξοµολόγησης η αµαρτία µπορεί να µεταφερθεί σε έναν αθώο αντικαταστάτη (Λευ. 16:21). Όταν ο αµαρτωλός έφερνε το θυσιαστικό ζώο του στο αγιαστήριο, έβαζε τα χέρια του επάνω στο κεφάλι του και εξοµολογούνταν τις αµαρτίες, η ένοχη των αµαρτιών του µεταφέρθηκε στη ψυχή του ζώου, και πιο συγκεκριµένα στο αίµα του, αφού εκεί διαµένει η ζωή (η ψυχή) του. Όταν έσφαζε το ζώο, ήταν σαν το ζώο να πέθαινε στην θέση του, επειδή η αµαρτία, η οποία ήταν η αιτία για τη θανατική ποινή, είχε µεταφερθεί στο ζώο. Έτσι το θυσιαστικό σύστηµα δίδασκε την θυσία του Χριστού εκ µέρος του αµαρτωλού: Το αίµα κάνει εξιλασµό υπέρ της ψυχής Λευ. 17:11. Και σχεδόν µε αίµα καθαρίζονται όλα σύµφωνα µε τον νόµο, και χωρίς χύση αίµατος δεν γίνεται άφεση Προς Εβρ. 9:22. Λυτρωθήκατε από τη µάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας... µε το πολύτιµο αίµα τού Χριστού, ως αµνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα Α Πετ. 1:18,19. Αλλά η θυσία δεν ήταν το τέλος της διαδικασίας. Η αµαρτία µεταφέρθηκε στο αίµα (ψυχή) του ζώου. 2 Τότε το αίµα χύθηκε, ραντίσθηκε και πασαλείφθηκε στα αντικείµενα του αγιαστηρίου, και έτσι η αµαρτία µεταφέρθηκε στο αγιαστήριο. Κατ αυτό τον τρόπο η αµαρτία του λαού µαζεύτηκε στο αγιαστήριο µέσα στη διάρκεια του χρόνου. Σε άλλα εδάφια που έχουν σχέση µε την επουράνια Ηµέρα του Εξιλασµού, 3 αυτή η υπόθεση παρουσιάζεται ως ονόµατα που είναι γραµµένα σε βιβλία καταχώρησης. Και για να µιλήσουµε µε τη σύγχρονη ορολογία των υπολογιστών, ένας φάκελο δηµιουργήθηκε στη βάση δεδοµένων του αγιαστηρίου για κάθε άτοµο, το οποίο εξοµολογήθηκε τις αµαρτίες του και συγχωρήθηκε διαµέσου του θανάτου του αντικαταστάτη του, δηλ. του θυσιαστικού ζώου. Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ Μια φορά κάθε χρόνο γιόρταζαν την Ήµέρα του Εξιλασµού, που ήταν µια τελική κρίση των ανθρώπων, οι οποίοι είχαν φέρει τις θυσίες τους στο αγιαστήριο κατά τη διάρκεια του έτους. Η ανοιγµένη θύρα που είδε ο Ιωάννης ήταν η είσοδος, για να µπει µέσα στα Άγια των Αγίων, όπου λάµβαναν χώρα τα επουράνια γεγονότα που συµβολίστηκαν από τις λειτουργίες της Ηµέρας του Εξιλασµού. Μια φορά τον χρόνο, την Ηµέρα του Εξιλασµού, ο Αρχιερέας έκανε εξιλέωση για το αγιαστήριο, για τις ακαθαρσίες των γιων Ισραήλ, και για τις παραβάσεις τους σε όλες τους τις αµαρτίες το ίδιο (έκανε) και για την σκηνή του µαρτυρίου (το αγιαστήριο), 2 Τα αρχαία κείµενα της Γεν 9:10 και Αποκ. 16:3 δείχνουν ότι τα ζώα, όπως και οι άνθρωποι, είναι ψυχές. 3 αν. 7, 12, Αποκ. 20

που κατοικεί µεταξύ τους ανάµεσα στην ακαθαρσία τους Λευ. 16:16. Αυτός ο καθαρµός, όπως κάθε καθαρµός, εκτελούνταν µε αίµα. Μόνο αυτή την ηµέρα περνούσε ο Αρχιερέας την εσωτερική θύρα, για να µπει µέσα στα Άγια των Αγίων: Στη δεύτερη (σκηνή, ναό), όµως, µια φορά τον χρόνο µπαίνει µέσα µονάχα ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίµα, το οποίο προσφέρει... για τα αµαρτήµατα του λαού που έγιναν από άγνοια Προς Εβρ. 9:7. Όπως κάθε θυσία, εκείνη απεικόνισε τη θυσία του Χριστού στο Σταυρό. Φυσικά, αυτά τα γεγονότα προκαλούν µια απορία: Αν έκαναν θυσία, όταν ερχόταν και εξοµολογούνταν ο αµαρτωλός, γιατί απαιτούνταν µετά µια άλλη θυσία; Παρατήρησε στην Εβρ. 9:7 ότι η εξιλέωση που πραγµατοποιήθηκε µε τις θυσίες της Ηµέρας του Εξιλασµού ήταν για τα αµαρτήµατα του λαού που έγιναν από άγνοια. Το Λευ. 16:16 λέει ότι η εξιλέωση ήταν για τις παραβάσεις τους σε όλες τους τις αµαρτίες. Εκτός από τις συγκεκριµένες αµαρτίες, τις οποίες ο αµαρτωλός είχε εξοµολογηθεί, όταν έφερε την θυσία του, είχε πράξει και πολλές άλλες αµαρτίες, κάποιες από τις οποίες είχε ξεχάσει, άλλες που έπραξε µετά από την θυσία, άλλες που δεν συνειδητοποίησε ότι ήταν αµαρτίες, και επίσης υπήρχε η γενικά αµαρτωλή φύση του. Όλες αυτές οι αµαρτίες απαιτούσαν εξιλέωση, και όπως σε κάθε περίπτωση συγχώρεσης, πρέπει πρώτα να υπάρχει µετάνοια. Αλλά αφού αυτές οι αµαρτίες έγιναν από άγνοια, η µετάνοια διαπιστώθηκε από την γενική στάση που είχε ο αµαρτωλός έναντι των αµαρτιών, όταν έφτανε η Ηµέρα του Εξιλασµού. Αυτή η στάση αποδεικνυόταν από την συµπεριφορά του εκείνη την Ηµέρα: Ο Θεός είπε στο λαό ότι αυτή την Ηµέρα θα ταπεινώσετε τις ψυχές σας, και δεν θα κάνετε καµιά εργασία. Θα είναι Σάββατο ανάπαυσης για σας, και θα ταπεινώσετε τις ψυχές σας Λευ. 16:29, 23:32. Ήταν κρίσιµο, επειδή, Κάθε ψυχή που δεν θα ταπεινωθεί σ αυτή την ίδια ηµέρα, θα εξολοθρευτεί από τον λαό της. Και κάθε ψυχή, που θα κάνει οποιαδήποτε εργασία σ αυτή την ίδια ηµέρα, θα εξολοθρεύσω την ψυχή εκείνη από µέσα από τον λαό της Λευ. 23:29,30. Έτσι, ήταν µια ηµέρα κρίσης, στην οποία η µετάνοια για όλες τις αµαρτίες, και γνωστές και άγνωστες, διαπιστωνόταν από µια εσωτερική στάση (ταπείνωση της ψυχής) και ένα εξωτερικό σύµβολο της υπακοής (τήρηση του Σαββάτου). 4 εν ήταν αρκετό για τον αµαρτωλό να εκφράζει µετάνοια κάποτε και να περιµένει ότι θα καλύψει όλη την µελλοντική συµπεριφορά του. Ο συγχωρηµένος αµαρτωλός έπρεπε να συνεχίζει µε την ίδια στάση µετάνοιας και υποταγής µέχρι το τέλος. Η Αγία Γραφή δεν διδάσκει αιώνια σωτηρία από µια απόφαση, τελετή ή περίπτωση µετάνοιας, 5 αλλά µάλλον αιώνια ζωή...σ εκείνους µεν που, µε υποµονή 4 Το Σάββατο δεν είναι µια εντολή που έχει νόηµα, όπως οι εντολές που απαγορεύουν το φόνο, τη µοιχεία ή τη λατρεία των ειδώλων η βάση του είναι µόνο ότι ο Θεός είπε να το τηρούµε. Έτσι συµβολίζει την προθυµία να υπάκουµε όλες τις εντολές Του. Μέχρι πότε δεν θέλετε να τηρείτε τις εντολές Μου και τους νόµους Μου; είτε ότι ο Κύριος έδωσε σε σας το Σάββατο Εξ. 16:28,29. 5 Ο Ιησούς Χριστός µπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαµέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να µεσιτεύσει για χάρη τους Προς. Εβρ. 7:25. ηλώνει ο Ίδιος: Εγώ δίνω σ αυτά αιώνια ζωή και δεν θα χαθούν στον αιώνα, και κανένας δεν θα τα αρπάξει από το χέρι µου. Ο πατέρας µου, ο οποίος µου τα έδωσε, είναι µεγαλύτερος από όλους και κανένας δεν µπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του Πατέρα µου Ιωα. 10:28,29. Ωστόσο, ποτέ δεν αφαιρεί την ελευθερία της επιλογής µας, και εµείς, αποφασίζοντας να συνεχίσουµε στην αµαρτία, µπορούµε να αφήσουµε το χέρι Του. Τα επόµενα εδάφια δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτοί που δέχτηκαν την σωτηρία του Χριστού µπορούν µετά να τον αφήσουν και να χαθούν. Εβρ. 6:4, 10:26, 35-38, Α Τιµ. 1:19, 6:20,21, Ματθ. 18:23-35, Εζε. 18:24, Ρωµ. 11:17-24, Α Κορ. 9:27, 15:2, Κολ. 1:22,23, Α Θεσσ. 3:8, Β Πετ. 1:10, 2:20,21, 3:17, Α Ιωα

αγαθού έργου, ζητούν δόξα και τιµή και αφθαρσία Προς Ρωµ. 2:7. Η Ηµέρα του Εξιλασµού συµβόλιζε την εξόντωση κάθε καταχώρησης της αµαρτίας, για την οποία ο αµαρτωλός µετάνιωσε και την εγκατέλειψε. Αν οµολογούµε τις αµαρτίες µας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήσει σε µας τις αµαρτίες, και να µας καθαρίσει από κάθε αδικία Α Ιωα. 1:9. Αυτές οι αµαρτίες, αφού συγχωρήθηκαν, αποµακρύνονται από εµάς Όσο απέχει η ανατολή από τη δύση, τόσο µακριά από µας έστειλε τις ανοµίες µας Ψαλ. 103:12. Όλες τις αµαρτίες τους θα τις ρίξει στα βάθη της θάλασσας Μιχαίας 7:19. Αλλά ακόµα στα βάθη της θάλασσας υπάρχει µια καταχώρηση εκείνων των αµαρτιών, που συµβολίζεται από την ακαθαρσία του αγιαστηρίου από το αίµα των θυσιών. Επίσης, υπήρχαν οι αµαρτίες που έγιναν από άγνοια, όπως σχολιάστηκε παραπάνω. Κατά την Ηµέρα του Εξιλασµού εκδίδονται δικαστικές αποφάσεις υπέρ αυτών, οι οποίοι έχουν επιµείνει στην πίστη, και κάθε καταχώρηση και κάθε ίχνος των αµαρτιών τους θα εξαλειφθεί για πάντα. Ο ΑΠΟ ΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΣ υο τράγοι προσφέρονταν την Ηµέρα του Εξιλασµού: Ο Τράγος του Κυρίου και ο Τράγος του Αποδιοποµπαίου. Ο Τράγος του Κυρίου συµβολίζει τον Ιησού Χριστό, ο οποίος φορτώθηκε την ένοχη όλων των αµαρτιών του κόσµου, έτσι ώστε να µη πρέπει να υποστούν οι µεταµελούµενοι αµαρτωλοί το θάνατο που αξίζουν για τις αµαρτίες τους. Ο Τράγος του Αποδιοποµπαίου συµβολίζει τον Σατανά, ο οποίος, ως πρωταίτιος της αµαρτίας, θα κριθεί υπόλογος και θα τιµωρηθεί για τα κακά έργα του. υο τράγοι προσφέρονταν την Ηµέρα του Εξιλασµού. Ο Τράγος του Κυρίου προσφέρθηκε ως θυσία περί αµαρτίας για τους µεταµελούµενους ανθρώπους. Ο Τράγος του Αποδιοποµπαίου, αν και δεν θυσιάστηκε, έπαιζε σηµαντικό ρόλο στις τελετές. Και θα πάρει (ο Αρχιερέας) τους δύο τράγους, και θα τους στήσει µπροστά στον Κύριο, στην θύρα της σκηνής του µαρτυρίου (το αγιαστήριο). Και ο Ααρών θα ρίξει κλήρους στους δύο τράγους έναν κλήρο για τον Κύριο, και έναν κλήρο για τον τράγο που πρέπει να απολυθεί. Και ο Ααρών θα φέρει τον τράγο, στον οποίο έπεσε ο κλήρος του Κυρίου, και θα τον προσφέρει ως προσφορά περί αµαρτίας. Και τον τράγο στον οποίο έπεσε ο κλήρος στο να απολυθεί, θα τον παραστήσει ζωντανό µπροστά στον κύριο... και αφού τελειώσει να κάνει εξιλέωση για το αγιαστήριο, και τη σκηνή του µαρτυρίου, και το θυσιαστήριο, θα φέρει τον ζωντανό τράγο και ο Ααρών θα βάλει τα δυο του χέρια επάνω στο κεφάλι του ζωντανού τράγου, και θα εξοµολογηθεί επάνω σ αυτόν όλες τις αµαρτίες των γιων Ισραήλ, και όλες τις παραβάσεις τους σε όλες τους τις αµαρτίες και θα τις βάλει στο κεφάλι του τράγου και θα τον εξαποστείλει, µε διορισµένο άνθρωπο, στην έρηµο. Και ο τράγος θα βαστάξει επάνω του όλες τις ανοµίες τους σε ακατοίκητη γη και θα απολύσει τον τράγο στην έρηµο 6 Λευ. 16:7-10, 20-22. Ο Τράγος του Κυρίου συµβόλισε τον Χριστό, που φορτώθηκε επάνω του την τιµωρία (θάνατο) για τις αµαρτίες µας. Στην κρίση, Αυτός είναι ο αντιπρόσωπός µας, που παίρνει την θέση κάθε αµαρτωλού, ο οποίος συνεχίζει να µετανοεί και να πιστεύει σ 5:12,13, Αποκ. 2:4,5. Για σχολαστική µελέτη περί του θέµατος δες Life in the Son by Robert Shank (Bethany House). 6 Η απόλυση του Τράγου στο έρηµο συµβολίζει το δέσιµο του σατανά στην κενή γη κατά τη διάρκεια της Χιλιετίας.

Αυτόν. Οι αµαρτίες µεταφέρθηκαν από την ψυχή του στην ψυχή του Χριστού, και αφού πέθανε Αυτός κιόλας για εκείνες τις αµαρτίες, ο αµαρτωλός θα κριθεί αθώος, σαν να µην είχε αµαρτάνει ποτέ. Ο Τράγος του Αποδιοποµπαίου αφ ετέρου συµβολίζει τον Σατανά, 7 ο οποίος, ως πρωταίτιος της επανάστασης και αµαρτίας, είναι υπεύθυνος για το θάνατο των ασεβών. Ο Σατανάς γίνεται αντιπρόσωπος για αυτούς που θα αρνηθούν να ταπεινώσουν τις ψυχές τους, δηλ. αυτούς που κάποτε µετανόησαν για τις αµαρτίες τους, αλλά δεν συνέχισαν στην πίστη. Τελικά έχουν µέχρι κάποιο σηµείο την ίδια στάση µε τον Σατανά και θα υποφέρουν την ίδια κατάληξη µαζί του. Ακόµα και για τους δικαίους, ο Σατανάς, από µια άποψη, θα φορτωθεί τις αµαρτίες τους. Βεβαίως, µόνο ο Ιησούς Χριστός µπορεί να φορτωθεί τις αµαρτίες µας, για να παράσχει σωτηρία Αυτός, στην πραγµατικότητα, βάσταξε τις ασθένειές µας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις µας... ο Κύριος, όµως, έβαλε επάνω σ αυτόν την ανοµία όλων µας Ισα. 53:3-6. Αλλά ο Σατανάς ακόµα θα υποστεί τις συνέπειες για όλες τις αµαρτίες που υποκινούσε. Θα περάσει 1000 χρόνια δεµένος στην άβυσσο (Αποκ. 20:1,2) και τελικά θα καταστραφεί στην λίµνη που καίγεται µε φωτιά Αποκ. 21:8. ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ Η Ηµέρα του Εξιλασµού ήταν µια ηµέρα της κρίσης και, παρόλο που η λέξη κρίση δεν εµφανίζεται, η έννοια και ο συµβολισµό βρίσκονται παντού σ αυτό το τµήµα. Το χιαστό σχήµα συνταιριάζει αυτό το τµήµα ανά ζεύγη µε το τµήµα που αναφέρει την εκτελεστική κρίση. Οι θρόνοι και τα µάτια αποτελούν σηµαντικά σύµβολα στο τµήµα αυτό και στην Αγία Γραφή συσχετίζονται µε την κρίση. Το άνοιγµα του βιβλίου στο κεφάλαιο 5 σχετίζεται µε το θέµα της κρίσης. Η ορολογία και τα θέµατα σχετίζονται µε τα κεφ. Αποκ. 14, αν. 7 και Ιεζ. 1-10, που αποτελούν περικοπές, οι οποίες παρουσιάζουν ξεκάθαρα την διερευνητική κρίση. Αυτές οι ενδείξεις βεβαιώνουν ότι αυτό το τµήµα απεικονίζει την επουράνια Ηµέρα του Εξιλασµού, η οποία θα λάβει χώρα, λίγο πριν από την εύτερη Παρουσία του Χριστού. Η Ήµερα του Εξιλασµού ήταν µια ηµέρα κρίσης, στην οποία διέκριναν την πνευµατική κατάσταση αυτών, οι οποίοι ήταν γραµµένοι ως παιδιά του Θεού, 8 και αυτή την ηµέρα καθορίστηκε το τελικό πεπρωµένο. ιαδραµάτισε, επίσης, µια συµβολική κρίση του Σατανά διαµέσου της τελετής του Τράγου του Αποδιοποµπαίου. Μερικοί υποµνηµατιστές ισχυρίζονταν ότι αυτό το τµήµα δεν µπορεί να αναφέρεται στην Ηµέρα του Εξιλασµού, 9 η οποία ήταν µια ηµέρα κρίσης, επειδή οι 7 Η δυσνόητη Εβραϊκή λέξη αζαζέλ σηµαίνει πρέπει να φύγει. Ο Τράγος του Αποδιοποµπαίου δεν µπορεί να συµβολίζει τον Χριστό γιατί: 1) Έριξαν κλήρους, έναν για τον Κύριο, που υπονοεί ότι ο άλλος Τράγος δεν ήταν για τον Κύριο (Λευ. 16:8). 2) Το αίµα του Τράγου του Αποδιοποµπαίου δεν χύθηκε, ο Τράγος στάλθηκε ζωντανός στην έρηµο (Λευ. 16:21,22) και χωρίς χύση αίµατος δεν γίνεται άφεση Εβρ. 9:22. Αυτό δείχνει ότι ο Τράγος του Αποδιοποµπαίου δεν είχε καµία σχέση µε την άφεση αµαρτιών. 3). Οι αµαρτίες που έβαλαν πάνω του είχαν εξιλεωθεί κιόλας από την θυσία του Τράγου του Κυρίου (Λευ. 16:20,21) 8 Το Κεφάλαιο 5 θα εξηγήσει περισσότερα για τη σηµασία του να είσαι γραµµένος στα τµήµατα που σχετίζονταν µε το βιβλίο µε εφτά σφραγίδες. 9 Μερικοί υποµνηµατιστές ισχυρίζονταν ότι αυτή η σκηνή απεικονίζει την εγκατάσταση του Χριστού στην ιερατική ή βασιλική θέση του µετά από την ανάσταση και ανάληψη Του. Για µια συζήτηση περί αυτής της θεωρίας δες παράρτηµα 2.

λέξεις κρίση ή κρίνω δεν εµφανίζονταν στα κεφάλαια 4 και 5. 10 Πρέπει να έχουµε υπόψη όµως ότι οι περικοπές στην Παλαιά ιαθήκη που περιγράφουν την Ηµέρα του Εξιλασµού, επίσης δεν περιλαµβάνουν την λέξη κρίση, αν και η έννοια της κρίσης είναι ξεκάθαρη. Αλλά, εκτός από το σύµβολο της ανοιγµένης θύρας, υπάρχουν και άλλες πειστικές ενδείξεις στα κεφάλαια 4 και 5 ότι οι σκηνές που θα παρουσιαστούν εκεί συµβολίζουν την επουράνια Ηµέρα του Εξιλασµού µε έµφαση στο θέµα της κρίσης. Πρέπει να τονιστεί ότι η σωστή ερµηνεία των κεφαλαίων 4 και 5 είναι κρίσιµη, επειδή µια λαθεµένη ερµηνεία οδηγεί σε λαθεµένα συµπεράσµατα για όλο το πρώτο µισό του βιβλίου της Αποκάλυψης. Για πολλούς θεολόγους αυτά τα κεφάλαια είναι απλά µια ενδιαφέρουσα περιγραφή της επουράνιας αυλής. Άλλοι τοποθετούν τα γεγονότα των κεφαλαίων στον πρώτο αιώνα, απεικονίζοντας την εγκατάσταση του Χριστού στην ιερατική ή βασιλική εξουσία. Με τέτοιες ερµηνείες, οι εφτά σφραγίδες και οι εφτά σάλπιγγες που ακολουθούν θα έχουν µια ιστορική εφαρµογή παρόλο που παρουσιάζει µερικά ενδιαφέροντα γεγονότα, δεν θα ήταν πολύ σχετικά σε µας που ζούµε στους έσχατους καιρούς. Αλλά, αν αυτά τα κεφάλαια παρουσιάζουν την πρώτη φάση µίας κρίσης, στην οποία θα συµπεριλαµβάνεται κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί που έχει ζήσει ποτέ, και η οποία θα αυξάνει σε ένταση κατά τη διάρκεια όλης της υπόλοιπης Αποκάλυψης µέχρι την εξάλειψη του κακού, τότε τα κεφάλαια 4 και 5 έχουν κρίσιµη σηµασία για να καταλάβουµε τι γίνεται αυτή τη στιγµή στην αόρατη πνευµατική δοµή. 11 Πρωτίστως, το θέµα της κρίσης στα κεφάλαια 4-7 υπονοείται από το αντίστοιχο τµήµα του χιαστού σχήµατος (δες 1: Χιαστό Σχήµα). Όπως είδαµε στο κεφάλαιο 1, τα βασικά τµήµατα του πρώτου µισού του βιβλίου αποτελούν έναν προοδευτικό καθρέφτη των τµηµάτων στο δεύτερο µισό. Τα στοιχεία της αντανάκλασης είναι συστοιχίες λέξεων ή φράσεων που εµφανίζονται στα αντίστοιχα τµήµατα. Για παράδειγµα, η επίγεια εκκλησία στην ιστορία (κ. 2,3) είναι ανάλογη µε την επουράνια εκκλησία στην αιωνιότητα (κ.21,22). Το αντίστοιχο τµήµα µε τα κεφάλαια 4-7 είναι η Αποκ. 19:1-20:15, που έχει σχέση µε την εκτελεστική κρίση, όπου θα εκτελεστούν οι καταδίκες υπέρ των πιστών και κατά των ασεβών. 12 Αλλά οι καταδίκες που θα εκτελεστούν στην εκτελεστική κρίση θα έχουν προσδιοριστεί πριν από την παρουσία του Χριστού. 13 Αυτός ο προγενέστερος προσδιορισµός ονοµάζεται διερευνητική κρίση. Θα περιµένουµε ότι στο χιαστό σχήµα η διερευνητική κρίση θα ταιριάζει ανά ζεύγη µε την εκτελεστική κρίση, κάτι που θα σηµαίνει ότι τα κεφάλαια 4-7 αποτελούν την διερευνητική κρίση που λάβε χώρα την επουράνια Ηµέρα του Εξιλασµού. 10 Όλες οι 13 φορές της χρήσης των λέξεων κρίση ή κρίνω στην Αποκάλυψη βρίσκονται είτε στο δεύτερο µισό του χιαστού σχήµατος (µετά από το κεφάλαιο 14) είτε αναφέρουν γεγονότα που θα συµβούν τότε (6:10, 11:18). Οι λέξεις χρησιµοποιούνται σχετικά µε την εκτέλεση ποινής και όχι µε την διερευνητική φάση της κρίσης. Οι δυο περιπτώσεις στις οποίες η λέξη κρίση έχει σχέση µε την διερευνητική φάση (14:7, 20:11-15), αναφέρουν επίσης την εκτελεστική φάση µέσα στο πλαίσιό τους (14:17-20, 20:11-15). 11 ες το παράρτηµα 2 για εναλλακτικές απόψεις. 12 Όταν παρουσιαστεί ο Ιησούς, οι πιστοί που ζουν θα αρπαχθούν, και µαζί µε τους νεκρούς που θα αναστηθούν τότε, θα ζήσουν στον ουρανό για 1000 χρόνια (Α Θεσσ. 4:13-17, Αποκ. 20:4). Οι ασεβείς που ζουν θα σκοτωθούν και θα φαγωθούν από τα πουλιά (Αποκ. 19:21). Οι νεκροί ασεβείς δεν θα αναστηθούν, µέχρις ότου συµπληρωθούν τα 1.000 χρόνια, αλλά τότε θα αντιµετωπίσουν την κρίση του µεγάλου λευκού θρόνου (Αποκ. 20:5-15). 13 Και δέστε, έρχοµαι γρήγορα και ο µισθός µου είναι µαζί µου, για να αποδώσω σε κάθε έναν, όπως θα είναι το έργο του Αποκ 22:12

Επιπλέον, το πρώτο που άκουσε ο Ιωάννης µόλις έφτασε στο ουρανό ήταν φωνή...σαν σάλπιγγα. Η γιορτή των σαλπίγγων (Αριθµοί 29) ήταν ανακοίνωση της Ηµέρας του Εξιλασµού. 14 Μια άλλη σηµαντική ένδειξη έχει σχέση µε την οργάνωση της Αποκάλυψης σε µια σειρά τµηµάτων µε 7 στοιχεία σε κάθε τµήµα εφτά εκκλησίες, εφτά σφραγίδες, εφτά σάλπιγγες και εφτά τελευταίες πληγές. Όπως θα δούµε, τα τελευταία εδάφια του έβδοµου στοιχείου του κάθε τµήµατος αποτελούν εισαγωγή και σύνοψη του προσεχούς τµήµατος. 15 Η έβδοµη εκκλησία προηγείται του κεφαλαίου 4, και η τελευταία φράση του µηνύµατος προς αυτή (που σύµφωνα µε το σχέδιο οργάνωσης θα πρέπει να συνοψίζει το προσεχές τµήµα) είναι η υπόσχεση του Ιησού: Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθίσει µαζί µου στον θρόνο µου, όπως και εγώ νίκησα, και κάθισα µαζί µε τον Πατέρα µου στον θρόνο του Αποκ. 3:22. Σύµφωνα µε αυτό το εδάφιο, ο Ιησούς κάθεται κιόλας στο θρόνο του Πατέρα από τότε που σταυρώθηκε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε στο ουρανό (Προς Εβρ. 1:3), και τώρα προσφέρει το ίδιο προνόµιο στους µαθητές του. Είναι η κρίση που κατοχυρώνει το δικαίωµα κάθε ατόµου να κάθεται µε τον Ιησού στο θρόνο Του. Όπως θα περιµένουµε, ο θρόνος είναι περίοπτο γνώρισµα των κεφαλαίων 4 και 5. Το δεύτερο πράγµα που είδε ο Ιωάννης (µετά από την ανοιγµένη θύρα) ήταν ένας θρόνος (ε.2). 16 Μετά είδε περισσότερους θρόνους µε 24 πρεσβύτερους που κάθονταν επάνω τους. Από τις 35 φορές που αναφέρονται οι θρόνοι στην Αποκάλυψη, οι 19 είναι στα κεφάλαια 4 και 5. Ο ψαλµωδός µας πληροφορεί, Κάθισες σε θρόνο κρίνοντας µε δικαιοσύνη... ετοίµασε τον θρόνο του για κρίση. Και αυτός θα κρίνει την οικουµένη µε δικαιοσύνη θα κρίνει τους λαούς µε ευθύτητα Ψαλ. 9:4,7,8. Ο ανιήλ θωρούσε, µέχρις ότου τέθηκαν οι θρόνοι...το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν αν. 7:9,10. 17 Σε εκείνη τη σκηνή της κρίσης ο ανιήλ παρατήρησε αγγέλους, Χίλιες χιλιάδες τον υπηρετούσαν και χίλιες µυριάδες παραστέκονταν µπροστά του αν. 7:10. Ο ίδιος αριθµός αγγέλων είναι παρών στη σκηνή της κρίσης της Αποκ. 4-7: Και είδα, και άκουσα µια φωνή από πολλούς αγγέλους, ολόγυρα από τον θρόνο...και ο αριθµός τους ήταν µυριάδες µυριάδων, και χιλιάδες χιλιάδων Αποκ. 5:11. Η σκηνή της κρίσης στο ουρανό, όπως περιγράφθηκε στο ανιήλ 7, αποκορυφώθηκε µε το άνοιγµα βιβλίων Το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν αν. 7:10. Επίσης, το κεντρικό γεγονός στην Αποκ. 4-7 είναι το άνοιγµα ενός βιβλίου (στο κεφάλαιο 5 προσδιορίζεται η ταυτότητα του ως το βιβλίο της ζωής του Αρνίου ). Στην Αποκ. 20:12 βλέπουµε ότι το άνοιγµα του βιβλίου της ζωής συνδέεται µε το άνοιγµα άλλων βιβλίων και µε την κρίση Ανοίχθηκαν τα βιβλία και 14 Όπως εξηγήθηκε στο κεφάλαιο 1, η σάλπιγγα χρησιµοποιήθηκε για να προσελκύσει την προσοχή του Λαού είτε στον κίνδυνο είτε στην αµαρτία ή στο καθήκον ή στην ανταµοιβή. Μια φορά τον χρόνο συνέβαινε µια γιορτή των σαλπίγγων: Και στον έβδοµο µήνα, την πρώτη του µήνα, θα έχετε άγια σύναξη δεν θα κάνετε κανένα έργο δουλευτικό αυτή είναι σε σας ηµέρα αλαλαγµού σαλπίγγων Αριθ. 29:1. Αυτή η γιορτή συνέβαινε 10 µέρες πριν από την Ηµέρα του Εξιλασµού (ε. 7) και έστρεφε την προσοχή του λαού προς εκείνη τη κρίσιµη ηµέρα. 15 Για παράδειγµα, η έβδοµη πληγή παρουσιάζει την καταστροφή της Βαβυλώνας (Αποκ. 16:17-21), και τα προσεχή τρία κεφάλαια δίνουν τις λεπτοµέρειες της καταστροφής της Βαβυλώνας. 16 Σε πολλά άλλα εδάφια ο θρόνος αποτελεί σύµβολο της κρίσης, για παράδειγµα, Ψαλ. 11:4-6, 97:2,3, Παρ. 20:8, Ισα. 16:5, Ματθ. 25:31-46, Α Βασ. 7:7, 10:9. 17 Είναι προφανές από το πλαίσιο του αν. 7 ότι αυτή η κρίση έλαβε χώρα πριν από την εύτερη Παρουσία του Χριστού, καθώς οι εχθρικές δυνάµεις συνεχίζουν να πολεµούν κατά του Λαού του Θεού.

ανοίχθηκε ένα άλλο βιβλίο, που είναι της ζωής και κρίθηκαν οι νεκροί από τα γραµµένα µέσα στα βιβλία, σύµφωνα µε τα έργα τους Αποκ. 20:12. Συνεπώς, το άνοιγµα του Βιβλίου της Ζωής στο κεφάλαιο 5 γίνεται στο πλαίσιο της κρίσης. Εκτός από τους καταφανείς συνδέσµους µε το αν. 7, αυτό το τµήµα έχει επίσης στενούς συνδέσµους µε την Αποκ. 14, που προφανώς έχει σχέση µε την διερευνητική κρίση. Το κεντρικό εδάφιο είναι η Αποκ. 14:7, Φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ αυτόν, επειδή ήρθε η ώρα της κρίσης Του. Οι σύνδεσµοι µεταξύ των δυο περικοπών είναι προφανείς: Αποκάλυψη 4,5 Αποκάλυψη 14 Ένα Αρνίο να στέκεται ως σφαγµένο (Αποκ. 5:6,12) Μπροστά από τον θρόνο (4:6) Είδα Καθισµένους τους 24 πρεσβύτερους...τα τέσσερα ζώα (4:4,8) Έχοντας κάθε ένας κιθάρες (5:8) Και ψάλλουν µια καινούργια ωδή (5:9) Πάρεις τη δόξα...επειδή, εσύ έκτισες τα πάντα (4:11) Ένα Αρνίο στεκόταν επάνω στο βουνό Σιών (Αποκ. 14:1) Μπροστά στον θρόνο (14:3) Τα τέσσερα ζώα και τους πρεσβύτερους (14:3) Άκουσα µια φωνή από κιθαρωδούς που έπαιζαν µε τις κιθάρες τους (14:2) Και έψαλλαν σαν µια καινούργια ωδή (14:3) ώστε δόξα σ αυτόν...ο οποίος δηµιούργησε τον ουρανό και τη γη (14:7) Οι προφανείς και στενές σχέσεις µεταξύ αυτών των δυο τµηµάτων υποδεικνύει ότι και τα δυο έχουν το ίδιο κεντρικό θέµα: την ώρα της κρίσης (Αποκ. 14:7). Ένα άλλο περίοπτο σύµβολο στα κεφάλαια 4 και 5 είναι τα µάτια: Το Αρνίο έχει εφτά µάτια (5:6) και υπήρχαν τέσσερα ζώα γεµάτα µε µάτια, από µπροστά και από πίσω... και από µέσα ήσαν γεµάτα µε µάτια (4:6,8). Τα µάτια συµβολίζουν την κρίση του Θεού στην οποία διακρίνει αυτούς που είναι δίκαιοι από εκείνους που δεν είναι: Βασιλιάς που κάθεται επάνω σε θρόνο κρίσης, διασκεδάζει κάθε κακό µε τα µάτια του Παρ. 20:8. 18 Τα Τέσσαρα ζώα που είδε ο Ιωάννης αποτελούν έντονη ένδειξη ότι αυτά τα κεφάλαια αποτελούν µια σκηνή της διερευνητικής κρίσης. Αυτά τα ζώα θα εξηγηθούν µε λεπτοµέρειες παρακάτω, αλλά, εν ολίγοις, είναι τα ίδια ζώα που παίζουν σηµαντικό ρόλο στον Ιεζεκιήλ 1-11, που προσφέρει µια ξεκάθαρη εικόνα της διερευνητικής κρίσης του Λαού του Θεού. 19 18 Ο Κύριος βρίσκεται µέσα στον άγιο ναό του ο Κύριος έχει τον θρόνο του στον ουρανό. Τα µάτια του βλέπουν, τα βλέφαρά του εξετάζουν τους γιους των ανθρώπων. Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιο τον ασεβή, όµως, κι εκείνον που αγαπάει την αδικία, τον µισεί η ψυχή του. Θα βρέξει επάνω στους ασεβείς παγίδες φωτιά, και θειάφι και ανεµοζάλη είναι η µερίδα του ποτηριού τους. Επειδή ο Κύριος είναι δίκαιος, αγαπάει δικαιοσύνη το πρόσωπό του παρατηρεί ευθύτητα Ψαλ. 11:4-7. Αυτή η περικοπή που περιγράφει την κρίση περιέχει τρία από τα σύµβολα της Αποκ. 4: Το ναό, το θρόνο και τα µάτια, και αναφέρει τη διάκριση των δικαίων από τους ασεβείς, το ίδιο θέµα της Αποκ. 4-7. ες επίσης Β Σαµ. 22:28, Ψαλ. 33:13, Παρ. 5:21, 15:3, Α Βασ. 14:22, Β Χρν. 12:7, Ισα. 59:15, Εζε. 8:12, 9:9. 19 Ένα αντιπροσωπευτικό δείγµα των κεφαλαίων είναι το εξής: Γιε ανθρώπου, βλέπεις εσύ τι κάνουν αυτοί;... Όµως, στρέψε ακόµα, θα δεις µεγαλύτερα βδελύγµατα... Μπες µέσα, και δες τα πονηρά βδελύγµατα, που αυτοί κάνουν εδώ... είδες τι κάνουν µέσα στο σκοτάδι οι πρεσβύτεροι του οίκου Ισραήλ;... Είπαν: ο Κύριος δεν µας βλέπει... Εγώ, λοιπόν, θα φερθώ µε οργή το µάτι µου δεν θα λυπηθεί ούτε θα ελεήσει... Πέρασε µέσα από την πόλη, µέσα από την Ιερουσαλήµ, και κάνε ένα σηµάδι επάνω στα

Καθώς συνεχίζει η σκηνή στο κεφάλαιο 5, το κεντρικό δράµα εµπεριέχει το Αρνίο, το οποίο πήρε το (κατασφραγισµένο) βιβλίο από το δεξί χέρι εκείνου που κάθεται επάνω στον θρόνο Αποκ. 5:7. Αυτό φέρνει στη µνήµη τον Ψαλ. 110:5: Ο Κύριος, που είναι από τα δεξιά σου, θα συντρίψει βασιλιάδες την ηµέρα της οργής του. Θα κρίνει µέσα στα έθνη. Επιπλέον, ένας από τους τίτλους του Αρνιού είναι η ρίζα του αβίδ, µια καθαρή αναφορά στον Ισά. 11:1-5, που λέει ότι η ρίζα του αβίδ εν θα κρίνει σύµφωνα µε τη θεωρία των µατιών του αλλά θα κρίνει τους φτωχούς µε δικαιοσύνη, και θα υπερασπίζεται τους ταπεινούς της γης µε ευθύτητα και θα πατάξει τη γη µε τη ράβδο του στόµατός του. Για να συνοψίσουµε, η γλώσσα, τα σύµβολα και οι σύνδεσµοι µε άλλες περικοπές δείχνουν ότι οι σκηνές της Αποκ. 4-7 απεικονίζουν την διερευνητική κρίση και αναπαριστούν την επουράνια πραγµατικότητα που αναπαρίστατο επίσης από την τελετή της Ηµέρας του Εξιλασµού στο επίγειο αγιαστήριο ( Λευ. 16). 20 4:2-4 ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ Το πλέον χαρακτηριστικό γνώρισµα του κεφαλαίου 4 είναι ο θρόνος µε τον Πατέρα επάνω του, περικυκλωµένο από 24 πρεσβύτερους, οι οποίοι κάθονταν επίσης στους θρόνους. Ο θρόνος είναι σύµβολο κρίσης, ένα θέµα το οποίο προκαλεί ανησυχία σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά, ο Θεός θυσίασε τον εαυτό του για τους ανθρώπους, ένα γεγονός που µας δείχνει ότι στην κρίση θέλει Αυτός να µας ανακηρύξει αθώους, και όχι ένοχους. Οι 24 πρεσβύτεροι πιο πιθανόν αποτελούν τους αντιπροσώπους της ανθρώπινης φυλής που, µαζί µε τους µυριάδες αγγέλους, συµµετέχουν στην κρίση. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι θρόνοι σχετίζονταν µε την κρίση, ακόµα και όταν έναν άνθρωπος κάθεται στο θρόνο. Για παράδειγµα, Ιερουσαλήµ... εκεί ανεβαίνουν οι φυλές του Κυρίου... επειδή εκεί τέθηκαν θρόνοι για κρίση Ψαλ. 122:3-5. Ο Ιησούς είπε στους µαθητές του, Εσείς είστε αυτοί που διαµείνατε µαζί µου στους πειρασµούς µου γι αυτό εγώ σας ετοιµάζω βασιλεία... να καθίσετε επάνω σε θρόνους, κρίνοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ Λουκ. 22:28-30. Ο Ιησούς Χριστός θα καθίσει σ έναν θρόνο, για να κρίνει Όταν έρθει ο Υιός του ανθρώπου µέσα στη δόξα του... τότε θα καθίσει επάνω στον θρόνο της δόξας του. Και µπροστά του θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη και θα τους χωρίσει από αναµεταξύ τους... Τότε ο βασιλιάς θα πει σ αυτούς που θα είναι από τα δεξιά του: Ελάτε, οι ευλογηµένοι του Πατέρα µου, κληρονοµήστε τη βασιλεία, ετοιµασµένη σε σας... Τότε θα πει και σ εκείνους που θα είναι από τα αριστερά: Πηγαίνετε από µένα, οι καταραµένοι, στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιµασµένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του Ματθ. 25:31-46. Ο Θεός ο Πατέρας είναι αυτός που στην Αποκάλυψη 4 κάθεται επάνω στο θρόνο της κρίσης, περικυκλωµένος από τόσο φοβερή δόξα, έτσι ώστε οι επουράνια όντα δεν σταµατούν ηµέρα και νύχτα να λένε: «Άγιος, άγιος, άγιος, ο κύριος ο Θεός, ο µέτωπα των ανδρών, αυτών που στενάζουν και βοούν για όλα τα βδελύγµατα που γίνονται ανάµεσά της... µη λυπηθείτε και µην ελεήσετε γέροντες, νέους, και παρθένες, και νήπια, και γυναίκες, φονεύστε µέχρι εξάλειψης σε όποιον άνθρωπο, όµως, επάνω στον οποίο είναι το σηµάδι, µη πλησιάσετε και αρχίστε από το θυσιαστήριό µου Θα σε κρίνω σύµφωνα µε τους δρόµους σου, και θα ανταποδώσω επάνω σου όλα τα βδελύγµατά σου Εζε. 8:5-9:6, 7:8. 20 Το θέµα της διερευνητικής κρίσης είναι πολύ περίοπτο στην Παλαιά ιαθήκη, όπως θα εξηγηθεί στο κεφάλαιο 5.

Παντοκράτορας», ο Ην και ο Ων και ο Ερχόµενος, και οι 24 πρεσβύτεροι θα πέσουν µπροστά σ αυτόν που κάθεται επάνω στον θρόνο, και θα προσκυνήσουν αυτόν που ζει στους αιώνες των αιώνων... λέγοντας: Άξιος είσαι, Κύριε και Θεέ µας, να πάρεις τη δόξα και την τιµή και τη δύναµη επειδή εσύ έκτισες τα πάντα και για το θέληµά σου υπάρχουν και κτίστηκαν. Από ανθρώπινη σκοπιά, η κρίση προκαλεί δέος, ακόµα και φόβο. Η µόνη περίπτωση που θα υποστούµε την ανθρώπινη κρίση είναι όταν κάποιος µας κατηγορήσει, και παρόλο που είµαστε αθώοι, πάντα υπάρχει η ανησυχία ότι θα υπερισχύσει µια παραπλάνηση της δικαιοσύνης, και θα καταδικαστούµε. Ωστόσο, ο Θεός είναι εντελώς άγιος, και µ Αυτόν δεν υπάρχει παραπλάνηση στην πραγµατικότητα είµαστε όλοι µας ένοχοι, αλλά αγάπησε ο Θεός τον κόσµο (καθέναν από µας), ώστε έδωσε τον Υιό τους τον µονογενή, για να µη χαθεί καθένας, ο οποίος πιστεύει σ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή Ιωάννην 3:16,17. Η θυσία του Χριστού στο σταυρό επαρκεί για όλους όσους τη δεχτούν. Ο Θεός µας προσκάλεσε και επίσης παρέχει την πρόνοια της χάρης του (η ικανότητα από τον Θεό, για να πιστεύουµε µέχρι τη σωτηρία µας) σε όποιος την θέλει. εν υπάρχει λόγος για αυτούς που θα δεχτούν τον Ιησού ως Κύριο, να φοβούνται την κρίση. Όποιος οµολογήσει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, ο Θεός µένει σε ενότητα µ αυτόν, κι αυτός µένει σε ενότητα µε τον Θεό. Κι εµείς γνωρίσαµε και πιστέψαµε την αγάπη που έχει για µας ο Θεός... η αγάπη έχει φτάσει σε τέλειο βαθµό µαζί µας, για να έχουµε παρρησία κατά την ηµέρα της κρίσης: Επειδή όπως είναι εκείνος, έτσι είµαστε κι εµείς µέσα σ αυτό τον κόσµο. Φόβος δεν υπάρχει µέσα στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο Α Ιωάννη 4:17,18. Το έλεος του Θεού τονίζεται από το γεγονός ότι γύρω από τον θρόνο ήταν ίρις όµοια µε σµάραγδο. Το ουράνιο τόξο είναι υπενθύµιση της διαθήκης που ο Θεός έκανε µε τον Νώε µετά από τον κατακλυσµό, ότι δεν θα καταστρέψει ποτέ τη γη µε πληµµύρα. Ο Θεός θέλει να ανακηρύξει τα παιδία του αθώα και όχι ένοχα, και αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του σχεδίου της σωτηρίας Για να είναι αυτός δίκαιος, και να ανακηρύσσει δίκαιον εκείνον που πιστεύει στον Ιησού Ρωµ. 3:26. Και ολόγυρα στον θρόνο ήσαν 24 θρόνοι κι επάνω στους θρόνους είδα καθισµένους τους 24 πρεσβύτερους, ντυµένους µε λευκά ιµάτια κι επάνω στα κεφάλια τους είχαν χρυσά στεφάνια Αποκ. 4:4. Οι 24 πρεσβύτεροι φοράνε τα ίδια ρούχα ( λευκά ιµάτια ), όπως το µεγάλο πλήθος που θα σωθούν από κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες (Αποκ. 7:9). Φοράνε επίσης στεφάνια, όπως θα φορέσουν οι πρεσβύτεροι που είναι πιστοί (Α Πετ. 5:1-4), µαζί µε όλους που υποµένουν πιστά τις δοκιµασίες και τους πειρασµούς (Ιακ. 1:12, Αποκ. 2:10). Έχουν τον ίδιο αριθµό, όπως οι 24 ιερείς που διορίστηκαν από τον αβίδ, για να αντιπροσωπεύουν τον λαό ενώπιον του Θεού (Α Χρον. 24:24:1-19). Ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τη λύτρωση των ανθρώπων. 21 Συνεπώς είναι πιο πιθανόν ότι αποτελούν τους αντιπροσώπους της ανθρώπινης φυλής, οι οποίοι συµµετέχουν στην επουράνια κρίση. 22 21 Αποκ. 5:8-10, 7:13-17, 11:16-18 22 Αν και η συντριπτική πλειοψηφία ανθρώπων κοιµούνταν στον τάφο περιµένοντας την ανάσταση, υπάρχουν αυτοί που µένουν κιόλας στον ουρανό. Ο Ενώχ και ο Ηλίας αρπάχτηκαν στον ουρανό, πριν πεθάνουν (Εβρ. 11:5,6, Β Βασ. 2), ο Μωϋσής αναστήθηκε (Ιούδα 9) και πολλά σώµατα αγίων που είχαν πεθάνει αναστήθηκαν την ώρα της σταύρωσης του Χριστού (Ματθ. 27:52,53, Εφ. 4:8).

4:5 ΥΟ ΕΙ Η ΚΡΙΣΗΣ Υπάρχουν δυο είδη κρίσης: η διερευνητική κρίση στην οποία ορίζεται η αθωότητα ή ενοχή των ανθρώπων, και η εκτελεστική κρίση στην οποία θα εκτελεστούν οι αποφάσεις που εκδόθηκαν. Οι αστραπές, οι βροντές, οι φωνές, οι σεισµοί και το χαλάζι αποτελούν σύµβολα που χρησιµοποιήθηκαν επανειληµµένα στην Αποκάλυψη, για να ανακοινώσουν τις εκτελεστικές κρίσεις. Αυτές αρχίζουν ακόµα και κατά τη διάρκεια της διερευνητικής κρίσης. Και από τον θρόνο έβγαιναν αστραπές και βροντές και φωνές Αποκ. 4:5. Οι αστραπές, οι βροντές και οι φωνές, βγαίνοντας από το θρόνο του Θεού, αποτελούν επαναλαµβανόµενες συµβολές στο βιβλίο της Αποκάλύψης και έχουν την βάση τους στις περικοπές της Παλαιάς ιαθήκης, όπου αυτές οι συµβολές σχετίζονταν µε την εκτέλεση των κρίσεων του Θεού. Οι αστραπές είναι τα βέλη του Θεού, που εξολοθρεύουν τους εχθρούς Του και απελευθερώνουν τα παιδιά Του. 23 Οι βροντές συσχετίζονταν µε τη φωνή του Θεού, 24 που ανακοινώνει τις καταστρεπτικές επεµβάσεις Του. Οι ακόλουθες περικοπές θα προσθέσουν τους σεισµούς και το χαλάζι, που είναι τα όπλα του Θεού. 25 Όλα µαζί, προερχόµενα από το αγιαστήριο, βρίσκονταν στον Ψαλ. 18, 26 που είναι η απάντηση του Θεού, όταν ο αβίδ φώναξε στο Θεό να τον ελευθερώσει από τους εχθρούς του: Θα επικαλεστώ τον Κύριο, και θα σωθώ από τους εχθρούς µου... Άκουσε από τον ναό του τη φωνή µου και η κραυγή µου ήρθε µπροστά του, έφτασε στ αυτιά του... Τότε σαλεύτηκε η γη και σείστηκε... και χαµήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε... και ο Κύριος βρόντησε στους ουρανούς, και ο Ύψιστος έδωσε να ακουστεί η φωνή τους χαλάζι και κάρβουνα φωτιάς. Και έστειλε τα βέλη του και τους σκόρπισε και πλήθυνε τις αστραπές και τους συντάραξε... Με ελευθέρωσε από τον δυνατό εχθρό µου, και από εκείνους που µε µισούσαν Ψαλ. 18:1-19. Μια σηµαντική διδασκαλία της περικοπής αυτής είναι ότι οι κρίσεις και επεµβάσεις του Θεού δεν γίνονται τόσο, για να τιµωρήσουν τους επαναστάτες όσο για να προστατεύει και να υπερασπίζει τα παιδιά Του που υφίστανται την επίθεση. Αυτό το θέµα θα εξηγηθεί περισσότερο στο 15:1 (ο Θυµός του Θεού). Το κεντρικό θέµα της Αποκ. 4-7 είναι η διερευνητική κρίση, ένας προσδιορισµός της κατάληξης κάθε ατόµου που θεωρεί τον εαυτό του παιδί του Θεού. Αυτή η κρίση είναι επίσης το κεντρικό θέµα της Αποκ. 14 ( ήρθε η ώρα της κρίσης του ), που είναι η καρδιά του βιβλίου της Αποκάλυψης. Πρέπει να έχουµε υπόψη ότι η διερευνητική κρίση δεν γίνεται για χατίρι του Θεού, αφού ξέρει κιόλας όλα όσα που έκανε κάθε άνθρωπος που έζησε ποτέ Επειδή τα µάτια του είναι επάνω στους δρόµους του ανθρώπου, και βλέπει όλα τα βήµατά του. εν είναι σκοτάδι ούτε σκιά θανάτου, όπου θα κρυφτούν οι εργάτες της ανοµίας. Επειδή (έτσι), δεν θα αφήσει (δεν υπάρχει ανάγκη) πλέον τον άνθρωπο, να έρθει σε κρίση µαζί µε τον Θεό Ιώβ 34:21-23. Όπως θα δούµε στο κεφάλαιο 5, αυτή η φάση της κρίσης γίνεται για χάρη των αγγέλων και των 23 Π.χ. Κύριε, κλίνε τους ουρανούς σου και κατέβα άγγιξε τα βουνά και θα καπνίσουν. Άστραψε µια αστραπή, και διασκόρπισέ τους ρίξε τα βέλη σου και θα τους εξολοθρεύσεις. Στείλε το χέρι σου από ψηλά λύτρωσέ µε και ελευθέρωσέ µε από πολλά νερά, από το χέρι των γιων τού ξένου Ψαλ. 144:5-7. ες επίσης Ζαχαρία 9:14. 24 ες Α Σαµ. 2:19, 7:10, Ιώβ 26:12-14, 37:2-5, Ψαλ. 29, Ιωάν. 12:28-31, Ισα. 30:30,31, 66:6, Ιωήλ 2:10,11, 3:16. 25 Αποκ. 16:18-20, Ιώβ 38:22,23 26 ες επίσης Ψαλ. 77:13-20

υπόλοιπων κατοίκων του σύµπαντος, οι οποίοι θα ζήσουν αιώνια µε τα αποτελέσµατά αυτής της κρίσης. Η διερευνητική κρίση πρέπει να διακριθεί από την εκτελεστική κρίση, στην οποία ο Θεός εκτελεί τις καταδίκες που έχει κηρύξει ενάντια στους επίµονα επαναστατηµένους ανθρώπους (Αποκ. 8,9,14:17-20,20:15). Οι αστραπές και βροντές και φωνές αποτελούν ανακοινώσεις των εκτελεστικών κρίσεων, που δείχνει ότι εκείνη η φάση της κρίσης αρχίζει κατά τη διάρκεια της διερευνητικής κρίσης, στο κεφάλαιο 4. Καθώς έχει αναγγελθεί κάθε καινούργια φάση της εκτελεστικής κρίσης, προστίθεται κάτι καινούργιο και πιο τροµακτικό: Στην Αποκ. 8:5 Έγιναν φωνές και βροντές και αστραπές και σεισµός, για να αναγγείλει τις Εφτά Σάλπιγγες µε τις καταστρεπτικές µάστιγές τους. Στην Αποκ. 11:19 αστραπές και φωνές και βροντές και σεισµός και µεγάλο χαλάζι συνόδευαν την ανακοίνωση να φθείρεις αυτούς που φθείρουν τη γη (οι Εφτά Τελευταίες Πληγές). Στην Αποκ. 16:18-21 έγιναν φωνές και βροντές και αστραπές και έγινε µεγάλος σεισµός που δεν είχε γίνει αφότου οι άνθρωποι υπήρχαν επάνω στη γη, τέτοιου είδους µεγάλος σεισµός... και µεγάλο χαλάζι, µέχρι ένα τάλαντο κατέβαινε από τον ουρανό επάνω στους ανθρώπους µε την αναγγελία της καταστροφής της µεγάλης Βαβυλώνας. Αυτή η προέλαση φέρνει στη µνήµη τις αυξανόµενες πληγές στην Αίγυπτο, όταν τα παιδιά του Ισραήλ απελευθερώθηκαν από εκεί στην εποχή του Μωυσή (Εξ. 7-12). Πρέπει να έχουµε υπόψη ότι οι κρίσεις του Θεού (εκτός από τις Εφτά Τελευταίες Πληγές) έχουν το σκοπό να στρέψουν τους ανθρώπους από την αµαρτία προς τον Θεό. Είναι ένα παράξενο γεγονός ότι πολύ λίγοι άνθρωποι θα στραφούν προς τον Θεό, µέχρι αντιµετωπίσουν την δική τους αµαρτωλότητα και ανάγκη για σωτηρία. Αν ακόµα ο ασεβής ελεηθεί, δεν θα µάθει δικαιοσύνη Ισα. 26:10. Αλλά ανάµεσα των δοκιµασιών και θλίψεων, οι αµαρτωλοί Τον αποζητούν Όταν οι κρίσεις σου είναι στη γη, οι κάτοικοι του κόσµου θα µάθουν δικαιοσύνη Ισα. 26:9. Ένα θαυµάσιο χαρακτηριστικό του Θεού είναι το ότι δεν µας καταστρέφει όταν του συµπεριφερόµαστε σαν σε εχθρό Ο θεός, όµως, δείχνει τη δική του αγάπη σε µας, επειδή, ενώ εµείς ήµασταν ακόµα αµαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη µας... Επειδή, αν ενώ ήµασταν εχθροί, συµφιλιωθήκαµε µε τον Θεό διαµέσου του θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συµφιλιωθήκαµε, θα σωθούµε µε τη ζωή του Ρωµ. 5:8-10. Ακόµα κατά τη διάρκεια των φρικτών κρίσεων, οι οποίες έχουν αναγγελθεί από αστραπές και βροντές και φωνές, ο Θεός αγαπάει τους αµαρτωλούς και προσπαθεί να τους σώσει. Ο λαός, που εναπέµεινε από τη µάχαιρα, βρήκε χάρη... Ναι, σε αγάπησα µε αιώνια αγάπη γι αυτό σε έλκυσα µε έλεος Ιερ. 31:2,3. ΕΠΤΑ ΛΑΜΠΑ ΕΣ, ΕΠΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ Οι επτά λαµπάδες φωτιάς που είδε ο Ιωάννης συµβολίζουν την πληρότητα της διακονίας του Αγίου Πνεύµατος, η οποία µεταδίδεται στους πιστούς διαµέσου του Λόγου του Θεού, για να διαφωτίσει τον κόσµο. Η ώρα της κρίσης είναι η ώρα για τον λαό του Θεού να λάµψει διαµέσου του πνεύµατος και να σκορπίσει το σκοτάδι γύρω του. Και ήσαν επτά λαµπάδες φωτιάς που έκαιγαν µπροστά από τον θρόνο, οι οποίες ήσαν τα επτά πνεύµατα του Θεού 27 Αποκ. 4:5. Οι λαµπάδες και το φως απ 27 Μερικοί υποµνηµατιστές θεωρούν, µε βάση αυτό το εδάφιο, ότι οι σκηνές της Αποκ. 4-7 θα λάβουν χώρα στα Άγια (τον πρώτο ναό) του επουράνιου αγιαστηρίου, όπου βρίσκονταν και οι επτά λαµπάδες

αυτές έχουν πολλαπλό συµβολισµό στην Αγία Γραφή. Στο κεφάλαιο 1 ο Ιησούς όρισε τις λυχνίες ως επτά εκκλησίες. Εδώ οι λαµπάδες φωτιάς συµβολίζουν τα επτά πνεύµατα. Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννην 8:12 ο Ιησούς είπε, Εγώ είµαι το φως του κόσµου, αλλά στον Ματθ. 5:14 είπε στους µαθητές του, Εσείς είστε το φως του κόσµου. Στον Ψαλ. 119:105 ο ψαλµωδός λέει, Λύχνος στα πόδια µου είναι ο Λόγος σου, και φως στα µονοπάτια µου. Σ αυτά τα εδάφια οι λαµπάδες και το φως τους αναφέρονται στην Εκκλησία, το Άγιο Πνεύµα, τον Ιησού Χριστό, τους πιστούς και τον Λόγο του Θεού. Μπορούµε να καταλάβουµε αυτόν τον πολλαπλό συµβολισµό, αν εξετάσουµε τις λαµπάδες που χρησιµοποιήθηκαν τότε. Οι λάµπες, που παρήγαγαν φως εκείνη την εποχή, αποτελούνταν από τέσσερα κοµµάτια: το λάδι, το δοχείο, την καύτρα και τη φλόγα. Το λάδι στην Αγία Γραφή είναι το σύµβολο του Άγιου Πνεύµατος. 28 Αλλά πρέπει να έχουµε υπόψη ότι το Άγιο Πνεύµα δεν παρουσιάζει τον εαυτό του, αλλά τον Ιησού Χριστό Το Πνεύµα της αλήθειας... δεν θα µιλήσει από τον εαυτό του... θα δοξάσει εµένα (τον Ιησού), επειδή από το δικό µου θα πάρει, και θα το αναγγείλει σε σας Ιωα. 16:13,14. Τα δοχεία αναφέρονται σε ανθρώπους, οι οποίοι µπορούν να γίνουν πλήρεις µε το Άγιο Πνεύµα 29 (Α Κορ. 6:19). Η φλόγα συµβολίζει τον Ιησού Χριστού, το αληθινό φως του κόσµου. Αλλά ο Ιησούς είναι στον ουρανό είπε Αυτός, Ενόσω είµαι µέσα στον κόσµο, είµαι το φως του κόσµου, που υπονοεί ότι, όταν άφησε τον κόσµο, θα καθιστούσε τα παιδιά του ως το ανακλώµενο φως του κόσµου. Είναι µέσα στην Εκκλησία, όπου τα παιδιά του Θεού, κάθε ένα µε την τρεµουλιαστή φλόγα του, θα συγκεντρωθούν, για να παράγουν ένα πιο λαµπρό, σταθερό φως γι αυτό οι εκκλησίες, στο κεφάλαιο 1, ονοµάζονταν λυχνίες, που υψώνουν τον Ιησού Χριστό για να φανερωθεί στο κόσµο. 30 Η καύτρα συµβολίζει τον λόγο του Θεού (Ψαλ. 119:105, 130) που φέρνει το λάδι (το Πνεύµα) στη φλόγα (στα µέλη της Εκκλησίας). Ο αριθµός επτά έχει την έννοια της πληρότητας, 31 και έτσι ο πολύπλευρος συµβολισµός αναφέρεται στην πλήρη διακονία του Άγιου Πνεύµατος. Εν ολίγοις, ο Λόγος του Θεού φέρνει το φως του Πνεύµατος στους Πιστούς, για να λάµψουν µε το φως του Ιησού µέσα στην Εκκλησία, η οποία φέγγει στο σκοτάδι του κόσµου. Το γεγονός ότι αυτή η εικόνα θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο της κρίσης δείχνει ότι η διερευνητική κρίση, αντί να είναι ώρα για να και το τραπέζι της πρόθεσης των άρτων και το θυσιαστήριο του θυµιάµατος. Αλλά δεν πρέπει να µας ξαφνιάσει, αν υπάρχει συµβολισµός από τα Άγια στην περιγραφή της Ηµέρας του Εξιλασµού, αφού οι λειτουργίες της Ηµέρας του Εξιλασµού, σύµφωνα µε το Λευ. 16 λάµβαναν χώρα και στα Άγια και στα Άγια των Αγίων. Το κεφάλαιο 4 ξεκινάει λέγοντας ότι ο Ιωάννης είδε µια ανοιγµένη θύρα, τη θύρα του δεύτερου ναού, και πιθανόν ο Ιωάννης στεκόταν εκεί στη θύρα, όπου θα µπορούσε να δει και τους δυο ναούς. Η θύρα του αγιαστηρίου ήταν το µέρος στο οποίο ο Θεός εµφανίστηκε στους ιερείς (Εξ. 29:42, 30:6), και γι αυτό θα περιµέναµε ότι ο Ιωάννης θα βρίσκεται στη θύρα του επουράνιου αγιαστηρίου. Η θύρα δεν ήταν ένα στενό άνοιγµα κάλυπτε το ένα τρίτο του τοίχου που διαχώριζε τους δυο ναούς (Εζε. 41:1-10) κι έτσι ο Ιωάννης θα είχε µια καλή θέα των δυο ναών. 28 ες Ζαχ. 4:2-6, Α Σαµ. 10:1,6, 16:13. 29 Ο απόστολος Παύλος λέει, Έχουµε, µάλιστα τούτον τον θησαυρό (το φως του Θεού) σε χωµάτινα σκεύη, ώστε η υπερβολή της δύναµης να είναι του Θεού, και όχι από µας Β Κορ. 4:7. εν ξέρετε ότι το σώµα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύµατος, που είναι µέσα σας, το οποίο έχετε από τον Θεό; Α Κορ. 6:10. 30 Είναι διαµέσου της Εκκλησίας που καταδεικνύει ο Θεός το Πνεύµα στον κόσµο (Α Κορ. 12:7-11, Εφ. 4:7-16). Πριν από την εποχή της Εκκλησίας ο Λαός του Ισραήλ υποτίθεται πως ήταν το φως των εθνών (Ισα. 62:1,2) 31 Γεν. 2:1-3, 7:4-7, 29:16-20, 29:35-37, Λευ. 4:1-6, 13-17, 26:14-28, Β Βασ. 5:10-14, Ψαλ. 12:6