digital 53 ΕΡΕΥΝΑ ΜΟΥΛΙΝΕ DEEP MAGAZINE 3

03 2013 digital 53 ΕΡΕΥΝΑ ΜΟΥΛΙΝΕ DEEP MAGAZINE 3

Μηνιαίο Περιοδικό ΓΙΑ ΤΟ ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΟ & ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ - ΕΚΔΟΤΗΣ Δημήτρης Π. Κόλλιας Λέκκα 2 Τ.Κ. 105 63, Αθήνα, Τηλ.: 210.95.71.260, e-mail: info@deep.gr EDITOR-IN-CHIEF Κόλλιας Δημήτρης Ατελιέ Αντώνης Ζήκος Μεταφράσεις Καίσαρη Μάρα Ρεπορτάζ Κελλής Γιώργος Ιορδάνογλου Αντώνης u/w photo Fred Buyle DJ Strunz Νομικά θέματα Φωταράς Φώτης Συνεργάτες Ανδρεάκος Τάσος Γκούμας Ηλίας Καστρινάκης Σταύρος Μαμάσης Κωστής Μεραμβελιωτάκης Χρήστος Γιάνκος Μανώλης Ζήκος Αντώνης Καρτέρης Τάσος Σιμάτης Χρήστος Χατζηπροδρόμου Αλκιβιάδης Ανταποκρίσεις εξωτερικού Παύλου Ανδρέας Luis Antonio Pereira Ray Powell Υλοποίηση Αντιμόνιον ΕΠΕ Δυρραχίου 10, Παπάγου DEEP MAGAZINE 4

Περιεχόμενα EDITORIAL 6 CHAT ROOM 8 16 DEEP WORLD WIDE 16 HALL OF FAME 24 Sahika Ercumen SHALLOW 24 24 ΠΛΑΚΕΣ 26 Αντώνης ιορδάνογλου 53 ΜΟΥΛΙΝΕ 34 BIG PHOTOS SHORT STORIES 46 30 ΒΕΡΓΕΣ 52 Χρ. Σιμάτης DEEP IN GREECE: ΒΟΛΟΣ 58 ΤΡΟΠΑΙΑ ΣΤΑ ΡΗΧΑ 62 Ηλίας Γκούμας 56 U/W TEST 68 DEEP IN THE MARKET 74 ENDING STORY 80 Επ ώμου 66 TASTE & THE FISH 82 DEEP MAGAZINE 5

>editorial Λατρεύω το ψαροτούφεκο! Με γεμίζει ψυχικά, με ασκεί σωματικά, μου οξύνει το μυαλό. Και στο τέλος της μέρας, μου επιτρέπει να βάλω στο τραπέζι ένα πιάτο από την ποιοτικότερη τροφή, που -το σημαντικότεροσυνέλεξα με τα χέρια μου, διαιωνίζοντας τη φυσική προσταγή του συλλέκτη τροφής, τυπωμένη στα γονίδια του αρσενικού (και όχι μόνο) από κατασκευής. Επιπροσθέτως, είναι ένα σπορ που ελάχιστα επιβαρύνει το οικοσύστημα, μάλιστα από όλες τις μεθόδους ψαρέματος σίγουρα το λιγότερο. Αυτό γιατί είναι η μοναδική μέθοδος ψαρέματος που δίνει στον ψαρά το δικαίωμα της επιλογής. Η αμέσως «φιλικότερη» προς το περιβάλλον μέθοδος, το catch-and-release sport fishing δίνει την ευκαιρία στον ψαρά να αφήσει το ψάρι, αφού όμως πρώτα το έχει ταλαιπωρήσει αρκετά: κάποια από τα απελεύθερα ψάρια δεν θα επιβιώσουν. Το ψαροτούφεκο αντίθετα, δίνει την ευκαιρία στον κυνηγό να αφήσει το ψάρι να φύγει ανέγγιχτο. Γιατί; Επειδή είναι σε εποχή αναπαραγωγής, επειδή είναι σπάνιο είδος, επειδή είναι μικρό μέγεθος, επειδή δεν έχει καλή γεύση... και οι λόγοι συνεχίζονται. Αυτό το πολυσυζητημένο λοιπόν δικαίωμα της επιλογής είναι ο βασικός λόγος που κάνει το ψαροτούφεκο να ξεχωρίζει. Και βέβαια ο τρόπος που γίνεται: κρατώντας την αναπνοή, εισερχόμενοι στον κόσμο των ψαριών και προσεγγίζοντάς τα «στα ίσα», όντας σαν και αυτά κυνηγοί και κρίκοι ταυτόχρονα της τροφικής αλυσίδας. Είμαι σίγουρος πως αν τα ψάρια μιλούσαν δεν θα είχαν να αντιπαραθέσουν και πολλά, μάλλον θα αποδέχονταν στωικά το πεπρωμένο τους, μια και έτσι ζουν όλη τη ζωή τους: σαν κυνηγοί και ταυτόχρονα κυνηγημένοι. Επίσης, αν είχαν δικαίωμα επιλογής στο θάνατο θα διάλεγαν σίγουρα το ντουφέκι, που τα ξεπαστρεύει γρήγορα και σίγουρα. Για σκεφτείτε ένα σαργό που παλεύει με το παραγάδι όλη τη νύχτα πριν ψοφήσει, ή μια συναγρίδα που πνίγεται στα δίχτυα... Είναι να αναρωτιέσαι λοιπόν, γιατί συχνά πυκνά ακούγονται αντιδράσεις και -ακόμα χειρότερα- κάποτε η πολιτεία προβαίνει σε περιορισμούς και απαγορεύσεις. Τι ζόρι δηλαδή τραβάει ο μέσος περιβαλλοντολόγος και τα βάζει μαζί μας; Είμαστε άραγε τόσο επιζήμιοι για το περιβάλλον; Την πρώτη απάντηση την έδωσε ο ιταλός Τζόρτζιο Νταπιράν ο οποίος φιλοσοφώντας σε κάποια από τις ταινίες του είπε ότι όλα άρχισαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν ο Γουόλτ Ντίσνευ πρωτοσχεδίασε τον Μίκυ Μάους και τον Ντόναλντ Ντακ, δίνοντας σε ζώα ανθρώπινη υπόσταση, λογική και ψυχή. Αυτή η «ανθρωποποίηση» των ζώων ευθύνεται για τη μετέπειτα ευαισθητοποίηση του ανθρώπου για όλες τις μορφές κυνηγιού και αυτό μάλλον καλύπτει το κομμάτι αυτών που ανησυχούν για το περιβάλλον. Εδώ θα δοθούν και δύο ακόμη παραμέτροι, λιγότερο «ψυχεδελικές» και περισσότερο επί της ουσίας: ο μεγαλύτερος πόλεμος γίνεται από ανθρώπους σχετικούς με τη θάλασσα, τόσο σχετικούς που έχουν επαγγελματικά συμφέροντα από αυτή. Ήτοι επαγγελματίες ψαράδες και καταδυτικά κέντρα. Οι πρώτοι, αφενός έχουν τη λανθασμένη αίσθηση ότι η θάλασσα και τα ψάρια τούς ανήκουν, άρα ο ψαροτουφεκάς είναι εχθρός γιατί τους κλέβει το βιος. Αν σε αυτό προσθέσετε και τη διαβόητη ψαράδικη ζήλεια, ο συνδυασμός είναι εκρηκτικός! Σκεφτείτε λοιπόν ότι αυτή η κάστα έχει τη δύναμη να «εκβιάζει» συντεχνιακά τις κυβερνήσεις... Ουδέν σχόλιο. Για τους ιδιοκτήτες καταδυτικών κέντρων -που ομολογουμένως είναι πιο μετριοπαθείς και κάποτε φιλικοί -ίσως υπάρχει λύση: καταδυτικά πάρκα. Αν γίνουν με μέτρο και ισχύσουν και για τους επαγγελματίες ψαράδες, δεν πιστεύω ότι θα υπάξει ψαροκυνηγός που θα αντιταχθεί. Δυστυχώς στη χώρα μας όμως δεν υπάρχει ούτε μέτρο, ούτε μπέσα, γι αυτό καλύτερα αυτή η υπόθεση να μείνει στη θεωρία. Όσο για μας, έχουμε μάλλον ένα μερίδιο ευθύνης. Όλη αυτή η υπερέκθεση ηρώων με αρμαθιές μαυρόψαρα επί δεκαετίες, μας εξασφάλισε μερικούς σίγουρους εχθρούς και έδωσε επιχειρήματα σε κάμποσους ακόμα. Ευτυχώς στις μέρες μας η κατάσταση δείχνει να διορθώνεται αν και υπάρχουν ακόμη εναπομείναντες δεινόσαυροι, που όχι μόνο εξακολουθούν να υπεραλιεύουν, αλλά δε διστάζουν να βγάζουν τα κατορθώματά τους σε κοινή θέα, σε μέρη μάλιστα υψηλής θέασης, όπως το διαδίκτυο. Σε αυτούς, απλά θα ευχηθώ «Καλές ψαριές»! Το δικαίωμα της επιλογής είναι αυτό που δίνει όλη την αίγλη στο σπορ που ονομάσαμε «μοντέρνο ψαροτούφεκο». Ας το εκμεταλλευτούμε. Δ. Κόλλιας DEEP MAGAZINE 6

Ετήσια στο συνδρομή Deep 3 τεύχη δώρο με κάθε συνδρομή Η συνδρομή είναι ετήσια και έχει κόστος 70 για την Ελλάδα και 90 για το εξωτερικό. Περιλαμβάνει 13 τεύχη του περιοδικού μαζί με το DVD. Στείλτε το συνδρομητικό κουπόνι στη διεύθυνση: Περιοδικό DEEP, Δ. Κόλλιας, Πετράκη 12 Αθήνα ΤΚ 105 63 Σας αποστέλλω ταχυδρομική επιταγή 70 Όνομα:...Επώνυμο:... Οδός:...Αρ.:... Τ.Κ.... Πόλη...e-mail:... τηλ.:... deep editions / adventures Πετράκη 12 Αθήνα ΤΚ 105 63 τηλ.: 210 95 71 260-210 32 36 523 e-mail: info@deep.gr DEEP MAGAZINE 7

CHAT ROOM @ Το chat room του περιοδικού Deep, είναι όπως λέει και ο τίτλος του ο χώρος επικοινωνίας των αναγνωστών με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού. Με επιστολές ή e-mail στο: (info@deep.gr) θα μπορείτε να απευθύνετε τις ερωτήσεις που θέλετε και να λύσετε όλες σας τις απορίες. Είτε προσωπικά σε συγκεκριμένο συνεργάτη είτε γενικά, οπότε θα απαντάει ο ειδικότερος στο θέμα. Στο άμεσο μέλλον, οι συνεργάτες του περιοδικού είναι στη διάθεσή σας. Στο chat room με τον Τάσο Καρτέρη Αγαπητό deep Συγχαρητήρια για την άρτια θεματολογία σας, το φάσμα της οποίας καλύπτει σχεδόν όλο το εύρος των εν δυνάμει ψαροκυνηγών: από αυτούς που σουλατσάρουν στα 2 μέτρα για κέφαλους μέχρι εκείνους που συμπιέζουν τα πνευμόνια τους στα 32 για σφυρίδες. Εγώ ευτυχώς ή δυστυχώς ανήκω στους πρώτους και η ερώτησή μου είναι η εξής: υπάρχει ένας ψαρότοπος στα μέρη μου που τηρεί όλα τα κριτήρια του να είναι ο απόλυτος λαβρακότοπος. Φυκιάδες, εκβολές ποταμών, θολούρες το χειμώνα κτλ. Παρόλα αυτά, κι ενώ έχω καρτερέψει σχεδόν σε κάθε σπιθαμή του, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά και περιστασιακά. Ξέχασα δε να αναφέρω πως οι επαγγελματίες ψαράδες της περιοχής τον κατατάσσουν στα top λαβρακομέρη. Τι κάνω λάθος; Ευχαριστώ. Πέτρος, Ιωάννινα. Λάθος; Στο ψαροτούφεκο φίλε Πέτρο η εποχή της αυθεντίας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το λάθος και το σωστό είναι έννοιες αμφιλεγόμενες. Αφενός γιατί η θάλασσα δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι απόλυτα προβλέψιμη, αφετέρου γιατί ψαροτούφεκο σημαίνει αναπάντεχο. Αναπάντεχα μπορεί να σου έρθει κι ο λύκος που δεν πίστευες ποτέ στον τόπο που περιγράφεις κι έχεις φάει με το κουτάλι. Μπορεί όμως και να μην έρθει ποτέ, ή για να το θέσω καλύτερα μπορεί απλά να βαρεθείς να περιμένεις. Αυτά που εσύ μπορείς να επηρεάσεις είναι ουσιαστικά τρία: Κάνε αθόρυβο καρτέρι με σωστά κατανεμημένα βάρη ώστε να μένεις ακίνητος ακόμα και στο ένα μέτρο νερό. Να μην χρειάζεται δηλαδή να καταβάλεις προσπάθεια για να μείνεις «πατωτός» ούτε να έχουν θετική πλευστότητα τα πόδια σου Παίξε με το χρόνο. Ναι μεν τα λαβράκια αγαπούν τα ξημερώματα, αλλά οι τοπικές συνήθειες των ψαριών είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Είναι φορές που δεν χρειάζεται να ξυπνήσεις χάραμα για να σου έρθει ο μεγάλος λύκος ή η μεγάλη τσιπούρα. Ειδικά η τελευταία δεν είναι πολύ πρωινός τύπος Επίσης από χρονιά σε χρονιά, το κομβικό χρονικό σημείο που τα ψάρια αποφασίζουν να εφορμήσουν στην ακτογραμμή διαφέρει. Κάποτε θα ναι μέσα Νοέμβρη και κάποτε μέσα Μάρτη! Βρες τους διαδρόμους. Άλλο ένα χαρακτηριστικό των τοπικών συνηθειών είναι ότι τα λαβράκια μπορεί να περνάνε 50 μέτρα μακριά μας και μόλις μισό μέτρο βαθύτερα ή ρηχότερα κι εμείς να μην σκαμπάζουμε τίποτα. Σαν μια αλλόκοτη εμμονή ή μια παράξενη γονιδιακή μυρωδιά να τα αναγκάζει να περνάνε πάντα από τα σημεία που περνούσαν οι πρόγονοί τους. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις από κοπάδια που πιάνονταν μόνο με επιφανειακό ή που έβοσκαν μόνιμα στα 10-11 μέτρα! Βρες τους διαδρόμους! Όλα τα παραπάνω είναι εφαρμόσιμα μόνο αν η έκταση του μέρους που περιγράφεις είναι ικανοποιητικά μεγάλη. Αν μιλάς δηλαδή για 50 τετραγωνικά τόπο, πολύ απλά μην ξαναπάς. Δεν αξίζει. Αν το μέρος όμως είναι μεγάλο, έχει φυκιάδες και κάπου κοντά εκβάλλουν γλυκά νερά, τα λαβράκια είναι σίγουρα εκεί. Ακόμη, αν η φυκιάδα είναι απλά «χνούδι» στην άμμο κι όχι κανονική ποσειδωνία, επίσης μην μπεις στον κόπο να ασχοληθείς περαιτέρω. Τέλος, θα σου έλεγα να μη δίνεις βάση σε καμιά πληροφορία επαγγελματία. Το ψαροτούφεκο είναι ένα διαφορετικό πράγμα, που δεν έχει και πολλές εφαρμογές για έναν παραγαδιάρη και τούμπαλιν: οι πληροφορίες του τελευταίου δεν είναι αξιοποιήσιμες από έναν ψαροτουφεκά. Άλλωστε ο χρυσός κανόνας εξακολουθεί να είναι ότι τους καλύτερούς του τόπους, ο ψαροκυνηγός τους ανακαλύπτει μοναχός του. Σ ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια κι είμαστε στη διάθεσή σου για οτιδήποτε άλλο προκύψει. Και που σαι, η θάλασσα είναι απέραντη. Αν δεν τα πιάσεις εκεί τα κωλόψαρα θα τα πιάσεις κάπου αλλού! Καλές αναδύσεις. DEEP MAGAZINE 8

DEEP MAGAZINE 9

CHAT ROOM @ Στο chat room με το Γιώργο Κελλή Αγαπητό deep, Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να αγοράσω μία υποβρύχια κάμερα, αλλά είμαι πολύ φρέσκος στον τομέα αυτό και έχω κάποιες ερωτησούλες. Υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να προσέξω; Μέχρι πόσα λεφτά να χαλάσω; Το κομπιούτερ είναι απαραίτητο; Εγώ θέλω να βλέπω τις βουτιές μου στο dvd στο σπίτι μου με τα φιλαράκια μου όπως κάνω με τις ταινίες σας. Ευχαριστώ πολύ. Μάνος, Αγιόκαμπος Αγαπητέ Μάνο, Το υποβρύχιο βίντεο είναι ένας μαγικός καινούργιος κόσμος που μπορεί να σου χαρίσει συγκινήσεις εφάμιλλες με το υπ. ψάρεμα, ενώ παράλληλα κρατάει φρέσκια και πάντα επίκαιρη την ανάμνηση μιας επιτυχημένης εξόρμησης. Αρχικά και αναφορικά με την αγορά ενός συστήματος υποβρύχιας εικονοληψίας το πρώτο που καθορίζει σε τεράστιο βαθμό την τελική επιλογή σου είναι το τι σκοπεύεις να κάνεις με το τελικό υλικό. Στην περίπτωσή σου το ζητούμενο έχει ήδη επιλυθεί, και αυτό αυτόματα σου επιτρέπει να αποκλείσεις πολύ ακριβά συστήματα υψηλής ανάλυσης. Κατά συνέπεια το κόστος συγκρατείται σε πολύ λογικά μεγέθη αφού ακόμη και τα πλέον οικονομικά συστήματα της αγοράς υπερκαλύπτουν την ανάλυση του dvd. Στη γλώσσα των αριθμών και επί του πρακτέου, μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου και με πολύ λιγότερα από 1000. Μία άλλη παράμετρο που θα έπρεπε να λάβεις υπόψη σου είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πραγματοποιείται η λήψη. Για να το κάνουμε αυτό πιο σαφές: θα υπάρχει κάποιος εικονολήπτης που θα χειρίζεται την κάμερα και θα σε βιντεοσκοπεί ή σκοπεύεις να τοποθετήσεις το σύστημα στο σώμα σου ή στο όπλο σου; Αποφασίζεις και αποκλείεις ανάλογα. Παράλληλα οφείλεις να λάβεις υπόψη τη διάρκεια που έχουν οι εξορμήσεις σου και κατά αναλογία τα γυρίσματα. Αν σκοπεύεις να τραβάς σε κάθε εξόρμηση πολλή ώρα υλικού, πρέπει να επιλέξεις ένα σύστημα με μεγάλη αυτονομία σε ενέργεια και αποθηκευτικό μέσο. Επίσης οφείλεις να συνυπολογίσεις σε πόσο βαριά χρήση θα το εκθέσεις. Αν ψαρεύεις λόγου χάρη σε στενές τρύπες και γενικά είσαι λίγο άκομψος στις κινήσεις σου, καλό θα ήταν να προτιμήσεις ένα σύστημα με θήκη (housing) ή έστω κέλυφος από κάποιο μέταλλο ή γενικότερα μία πιο στιβαρή κατασκευή. Επιπροσθέτως στην τελική σου επιλογή πρέπει να λάβεις υπόψη σου το όνομα, τη φήμη, τη σοβαρότητα, την παράδοση και την εγκυρότητα του κατασκευαστή. Μόνο κατά αυτόν τον τρόπο η επένδυσή σου δεν θα καταλήξει «πνιγμένη» από κάποια αστοχία υλικού. Μια μικρή έρευνα αγοράς μπορεί να σε διαφωτίσει σχετικά. Τέλος, πρέπει να αναλογιστείς και να συμπεριλάβεις την παράμετρο της ευκολίας στη χρήση και εν γένει της εργονομίας που θα έχει το σύστημα που θα αγοράσεις. Η κατάδυση με άπνοια είναι μια απαιτητική δραστηριότητα όπως ήδη καλά γνωρίζεις και κατά συνέπεια ένα καλό σύστημα οφείλει να ενεργοποιείται με απλότητα ενώ o διακόπτης Rec & Pause προϋποθέτει υψηλή προσβασιμότητα και σαφήνεια. Αν δε η κάμερα συνοδεύεται και από χαμηλό όγκο αλλά και μια οθόνη που θα μπορείς να σημαδεύσεις τα όρια του κάδρου σου, ακόμη καλύτερα. Σχετικά με το θέμα του υπολογιστή: η αλήθεια είναι πως ένας σύγχρονος υπολογιστής με ένα στοιχειώδες πρόγραμμα επεξεργασίας βίντεο μπορεί κυριολεκτικά να απογειώσει το υλικό που έχει κινηματογραφήσει και να σε βοηθήσει να δημιουργήσεις μια αυτοτελή δουλειά με αρχή, μέση και τέλος. Ωστόσο, αν απλά θες να παρακολουθείς τις βουτιές της εξόρμησης επίλεξε ένα σύστημα που φέρει καλωδίωση ή κάποιας μορφής interface για να επικοινωνεί και να προβάλλει στην τηλεόραση που ήδη διαθέτεις. Ούτως ή άλλως τα περισσότερα συστήματα έχουν τέτοιας μορφής καλώδια οπότε δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί ιδιαίτερα, εκτός και αν η τηλεόραση σου είναι πάρα πολύ παλιά. DEEP MAGAZINE 10

D a t a S h e e t S p e a r g u n s Products: Marlin Oceania Ref. Ref. Ref. Ref. Ref. Ref. Marlin Oceania 1000 Marlin Oceania 1100 Marlin Oceania 1200 Marlin Oceania 1300 Marlin Oceania 1400 161072 161073 161074 161075 161076 Communication & Documentation Department Collection 2013 DATE / DATE: 04/09/12 PAGE / PAGE: 1/1 + 1965 DEEP MAGAZINE 11 www.kartelias.gr kartelias@kartelias.gr

Deep worldwide Νησιά Andaman & Nicobar ΚΕΙΜΕΝΟ, PHOTO: Luiz Antonio Pereira Θα μπορούσατε να φανταστείτε μια σκηνή όπου κάποιος, κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο αν και στις 6:00 το πρωί- κατακλύζεται από τα κορναρίσματα ενός νευρικού οδηγού σκούτερ, ενός ταξί της δεκαετίας του 50 κι ενός φορτηγού με την πινακίδα: «παρακαλώ πατήστε την κόρνα»; Κι όμως, συνέβη. Ο επιμελής ρεπόρτερ- που ονειρευόταν ένα μεγάλο ψάρι- είχε ήδη καθυστερήσει να πάρει το πλοίο για το Port Blair, πρωτεύουσα των Andaman και Nicobar, στα Emerald Islands, που ανήκουν στην Ινδία. Εκείνο το πρωινό η αυξημένη κίνηση οφειλόταν σε μια αγελάδα ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου, ανενόχλητη από τον εκκωφαντικό θόρυβο. Παρόλα αυτά κανείς δεν τολμούσε να πειράξει το ιερό μηρυκαστικό του Χιντού. Αφού πήρε το χρόνο της, αποφάσισε να μετακινηθεί, ίσα ίσα για να μας αφήσει να επιταχύνουμε για το λιμάνι κι από εκεί για τους σχεδόν αδιόρατους υφάλους των νησιών. Η κακοφωνία του ινδικού μποτιλιαρίσματος ήταν πια παρελθόν. Καλώς ήρθαμε στην απόλυτη σιγή των κοραλλιογενών γκρεμισμάτων, όπου τα giant trevally και τα dogtooth tuna περιπλανώνται. Αν και τα Άνταμαν και Νίκομπαρ κάνουν τους ψαροκυνηγούς να τους τρέχουν τα σάλια, δεν είναι και το πιο κατάλληλο μέρος για βουτιά. Στο Νίκομπαρ, μια αυστηρά στρατιωτική περιοχή, η είσοδος απαγορεύεται στους ξένους και στην πλειοψηφία των περίπου 500 νησιών που σχηματίζουν τα Άνταμαν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για ψαροτούφεκο. Οι κοραλλιογενείς αποικίες δυσκολεύονται να αναπτυχθούν εξ αιτίας των ισχυρών παλιρροϊκών ρευμάτων που μπορεί να ξαφνιάσουν το δύτη. Όταν η παλίρροια αλλάζει, το κρυστάλλινο νερό μπορεί μεμιάς να γίνει βούρκος. Ένα ήρεμο, ειδυλλιακό λιμάνι μπορεί να μετατραπεί στους χείμαρρους της Κολούμπια. Η σωστή στρατηγική για να κινηθούμε σε αυτό το Αρχιπέλαγος που εκτείνεται από την Ινδονησία στα νότια ως το Myanmar στο βορρά περιλάμβανε τη μελέτη της παλίρροιας. Επίσης, την πρόσβαση σε ένα από τα λιγοστά ταχύπλοα του νησιού, που το δανείστηκα από έναν Ινδό φίλο. Έχοντας εξασφαλίσει το μέσο μεταφοράς επέλεξα να βουτήξω μόνο σε απομακρυσμένα σημεία. Όσο για το φημισμένο Havelock island με τους θαλάσσιους ελέφαντες, θα DEEP MAGAZINE 12

το άφηνα στα χέρια των εκδρομέων και των δυτών με μπουκάλες, που σ αυτό το μέρος ήταν περισσότεροι κι από τα surgeonfish των υφάλων του. Αν και βασικά σκόπευα στα surmai και τα kokari (ντόπιες ονομασίες για τα σκουμπριά και τις καραγκίδες αντίστοιχα), απέκτησα σπουδαίες εμπειρίες και με είδη εξίσου αθλητικά. Όπως για παράδειγμα ένα απόγευμα, όταν αντάλλαξα το όπλο με την κάμερα για να τραβήξω το μπαλέτο δύο τεράστιων παπαγαλόψαρων σε ένα προστατευμένο λιμάνι νότια από το Port Blair. Ο βυθός στα 17 μέτρα ήταν στρωμένος με κοράλλια, αλλά τα παπαγαλόψαρα δεν συμμερίζονταν τον κινηματογραφικό μου οίστρο. Σε ένα καρτέρι παρατήρησα κίνηση πίσω από τα δυο ψάρια: ένας θηρευτής κυνηγούσε μικρόψαρα. Μόλις πήρα το κατοστάρι μου από τη βάρκα, κολύμπησα μέχρι εκεί για να τσεκάρω και παρατήρησα τη σιλουέτα ενός cubera snapper που πραγματοποιούσε επίθεση στα δυο πολύχρωμα ψάρια. Περίεργο, αφού δεν υπάρχουν cubera snappers στον Ινδικό Ωκεανό. Αφήνοντας τις ερωτήσεις βιολογίας για αργότερα, ξεκίνησα μια σειρά από καρτέρια πίσω από ένα κοραλλιογενές σήκωμα ενώ το σνάπερ συγκεντρωνόταν στο «πιάτο ημέρας». Μετά από κάμποσες βουτιές, το κτήνος άρχισε σιγά σιγά να με αντιλαμβάνεται και κατευθύνθηκε με ζιγκ ζαγκ προς τη μεριά μου. Μόλις πλησίασε, μπερδεύτηκε από την ξαφνική μου εξαφάνιση. Έβγαλα λίγο το κεφάλι μου από την κρυψώνα και το κεραυνοβόλησα μέχρι θανάτου. Στην πραγματικότητα δεν ήταν cubera snapper, αλλά red bass. Έμαθα αργότερα ότι τα μεγαλύτερα και γηραιότερα Lutjanus bohar, κατά το επιστημονικότερον, χάνουν σταδιακά τις δυο χαρακτηριστικές άσπρες τελείες σε κάθε μεριά και αποκτούν ένα κόκκινο χρώμα που μοιάζει με αυτό των cubera του Ειρηνικού, τα L. novemfasciatus. Αν και πολύ συχνά σε άλλες περιοχές τα red bass μολύνονται με σιγκουατέρα- ιδίως στη Γαλλική Πολυνησία- εδώ, στα νησιά Άνταμαν, θεωρούνται λιχουδιά. Μακριά από τις παραλίες με την άσπρη άμμο και τους technicolor υφάλους απλώνεται το μεγάλο κυνήγι των Σε απόσταση άνω των 620 ν.μ. από τα νοτιοδυτικά της Ινδίας, πιο κοντά στο Myanmar, τα νησιά Άνταμαν και Νίκομπαρ είναι υπό τον έλεγχο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης που έχει διορίσει τον διοικητή. Επειδή θεωρούνται στρατηγικής σημασίας και διαθέτουν σημαντικές βάσεις, η διοίκηση είναι στα χέρια του στρατού. Το αρχιπέλαγος χτυπήθηκε άσχημα από το τσουνάμι στις 26 Δεκεμβρίου 2004, με θύματα περίπου 7000 ανθρώπους. Η καταστροφή είναι ακόμα ορατή στην περιοχή Sippiqhat, νοτιοδυτικά του Port Blair. Εκατοντάδες σπίτια καταστράφηκαν ή παρασύρθηκαν και φυτείες ρυζιού μετατράπηκαν σε βάλτους. DEEP MAGAZINE 13

Deep worldwide Άνταμαν: η αναζήτηση πελαγίσιων, διάσημων ανά την υφήλιο για τη δύναμή τους. Στην αρχή συνάντησα giant trevally, τα γνωστά gt. Ποτέ μην υποτιμήσετε αυτό το θηρίο. Οι επιστήμονες το ονομάζουν Caranx ignobilis ή «το στυγερό trevally». Κανένα άλλο ψάρι δεν ξεπερνά το dogtooth tuna ή doggy ( gymnasarda unicolor ), που απέκτησε τη φήμη του από τις κατεστραμμένες βέργες και τις εξαφανισμένες σημαδούρες στο μπλε. Κι ας μην ξεχνάμε και τα κακοχτυπημένα doggies που έγιναν βορρά των πεινασμένων καρχαριών σε δευτερόλεπτα. Οι μύθοι γύρω από τα doggies έχουν να κάνουν κυρίως με αστοχίες παρά το αντίθετο. Αυτά τα δυο αληθινά σαρκοβόρα τέρατα του ωκεανού βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας στους κοραλλιογενείς βυθούς της λεκάνης του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού. Η πρόκληση γινόταν ακόμα μεγαλύτερη από το γεγονός ότι το πολυλάστιχο ξύλινο όπλο μου βρισκόταν ακόμη στο μαγαζί. Έπρεπε λοιπόν να τα βγάλω πέρα με ένα ενισχυμένο 130άρι. Βαρύς οπλισμός, κατάλληλος για όλες τις θάλασσες, θα έλεγε κάποιος. Εντούτοις, έχετε το νου σας όταν ακούτε συμβουλές από αυτοαποκαλούμενους εξπέρ. Η ταπεινή μου πείρα από τα doggies στον Ειρηνικό υπαγορεύει: καίρια βολή, ψυχραιμία, ακρίβεια και πάνω από όλα την ταπεινοφροσύνη να αφήσουμε ψάρια που είναι ξεκάθαρα δυνατότερα από τον εξοπλισμό μας. Στα Άνταμαν τα gt μέχρι 15 κιλά συναντώνται συχνά σε κάθε πλούσιο κοραλλιογενή σχηματισμό εκτεθειμένο στο ρεύμα ή τα μεγάλα κύματα. Εάν στο σημείο υπάρχει έντονο ρεύμα ή δίνη, συχνά κατακλύζεται κι από kokari, λίγα μόλις λεπτά αφού τα φλάσερς πέσουν στο νερό. Βέβαια τα μεγάλα του είδους δεν είναι και τόσο χαζά. Ψάρια άνω των 20 κιλών ή και παραπάνω κολυμπούν κυρίως μόνα ή σε ζευγάρια. Όπως και να χει, αυτά τα ντροπαλά όντα μπορεί να υποκύψουν στην περιέργεια όταν πεινάσουν. Σ αυτό το ταξίδι είχα θέσει το όριο στα 20 κιλά και είχα πιάσει μόνο τρία gt. Το μεγαλύτερο, στα 27 κιλά, ήταν η πιο εντυπωσιακή σύλληψη, παρότι δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη πάλη στο βυθό ή τράβηγμα στην επιφάνεια, πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο σε ένα κακοχτυπημένο trevally. Μόλις εστίασα στο gps μπόρεσα να διαβάσω «παλιρροϊκά ρεύματα», σε μια περιοχή γεμάτη υφάλους στα νότια του νησιού. Η γεωγραφία του σημείου φώναζε: «gt!». Οπουδήποτε αλλού ήταν ήρεμα, η θάλασσα όμως στους υφάλους ήταν αναστατωμένη από παλιρροϊκό ρεύμα τριών κόμβων. Κάθε ντριφτ μας επέτρεπε μόνο μια βουτιά. Άφησα το φλάσερ μπροστά μου για να δώσω στον εαυτό μου αρκετό χρόνο να βουτήξει στο κατάλληλο σημείο. Έπειτα από δυο άκαρπα ντριφτ, το φλάσερ ανεβοκατέβαινε έξω από τον ύφαλο, όταν ένα μεγάλο trevally εμφανίστηκε από το πουθενά σαν τορπίλη, έκανε δυο γρήγορους κύκλους γύρω του και βούτηξε στα 20 μέτρα, όπου συνέχισε να με παρακολουθεί από απόσταση. Ήταν ό,τι ακριβώς περίμενα. DEEP MAGAZINE 14

DEEP MAGAZINE 15

Deep worldwide Βούτηξα προσεκτικά και αργά προς μια υποτιθέμενη θέση για καρτέρι στα ανοιχτά. Έφτασα στα 15 μέτρα ενώ το ψάρι συνέχιζε να με κυκλώνει αργά. Συνέχισα και το ψάρι εμφανίστηκε στα αριστερά μου γλιστρώντας μαλακά μπροστά μου σε γωνία 45 μοιρών. Η βέργα μου το χτύπησε στη βάση της σπονδυλικής στήλης, αλλά πετάχτηκε αμέσως έξω και έπεσε στον πάτο της θάλασσας. Το ψάρι γύρισε στο πλάι, ακίνητο, σπρωγμένο από το ρεύμα. Ακολούθησε μια τρελή κούρσα για να βρω ένα δεύτερο όπλο πριν το ψάρι χαθεί στο μπλε. Έπειτα από μια κάθετη βολή, κι ενώ η αναπνοή μου εξαντλούνταν, η βέργα από το 100άρι το διαπέρασε στα 25 μέτρα. Το trevally παραδόθηκε και άνοιξε το στόμα σαν να άφηνε την τελευταία του πνοή. Τρέχει σαν wahoo, τραβάει σαν yellowfin και κρύβεται ανάμεσα στα βράχια σαν ροφός. Κάπως έτσι μου περιέγραψε μια φορά ένας αμερικάνος τον τόνο με δόντια σκύλου (dogtooth tuna). Και για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα, σε αντίθεση με το gt, τριγυρνά κάτω από τα 50 ή και 100 μέτρα. Του αρέσει να περιπολεί κάθετες διαμορφώσεις του βυθού που τις χτυπούν ισχυρά ρεύματα, όπως είναι τα βαθιά γκρεμίσματα κοντά σε ατόλες ή τοίχους από υφάλους. Τα κοπάδια από μικρά πελαγίσια είναι η λεία του με ιδιαίτερη προτίμηση στα rainbow runners. Το περίεργο είναι ότι τα πιο συνηθισμένα θύματά του βρίσκονται στα ρηχά, συνήθως νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα και μάλιστα στην αγριεμένη θάλασσα. Καθότι έξυπνo όν βέβαια, δεν μένει εκεί. Στην καθημερινή του ρουτίνα πηγαινοέρχεται από τα βαθιά στα ρηχά. Ετούτη ακριβώς τη στιγμή μπορούμε να ξαφνιάσουμε ένα doggy. Η πρώτη εμπειρία που είχα μ αυτά στα Άνταμαν ήταν ένα πραγματικό μάθημα ταπεινοφροσύνης. Περνούσα πάνω από μια σειρά τριών υφάλων κοντά στο South Sentinel Island. Το υψηλότερο σημείο τους μετά βίας έφτανε τα 20 μέτρα και το ρεύμα ήταν ισχυρό. Στο τρίτο ντριφτ ένα μικρό doggy ήρθε να τσεκάρει το φλάσερ μου που ανεβοκατέβαινε μπροστά μου σε βάθος 15 μέτρων. Με την άκρη του αριστερού μου ματιού υπολόγισα την κατεύθυνσή του και σημάδεψα με το όπλο στο άδειο πεδίο στα δεξιά μου. Χαμήλωσα λιγάκι το κεφάλι μου για να δημιουργήσω μια σκιά μπροστά από τη μάσκα μου και περίμενα τη σωστή στιγμή. Μερικά δεύτερα αργότερα το ψάρι χτυπήθηκε πίσω από τα βράγχια μ ένα πνιχτό κροτάλισμα. Το θύμα έγινε μαύρο στο μπροστινό του κομμάτι και χλωμό στο υπόλοιπο σώμα του. Για οποιοδήποτε άλλο θήραμα αυτό θα ήταν το τέλος του, όχι όμως γι αυτό εδώ. Παρότι χτυπήθηκε πολύ άσχημα, πετάχτηκε σα ρουκέτα. Η δύναμή του ήταν τόσο μεγάλη που με δυσκολία κατάφερνα να κρατηθώ στο κορδόνι της σημαδούρας προσπαθώντας, χωρίς επιτυχία, να κρατήσω το ψάρι. Αν αυτή η τελευταία προσπάθεια είχε ξεκάνει τελικά το ψάρι, έπρεπε να ξεμπλέξω τη σημαδούρα από το σκοινί και το όπλο στα 28 μέτρα. Εκεί όμως βρήκα, ένα τέταρτο αργότερα, ένα ψάρι μικρότερο από 15 κιλά, άψυχο, φουσκωμένο κάτω DEEP MAGAZINE 16

από ένα κοράλλι. Αυτό το doggy με είχε ταπεινώσει. «Πρέπει να πας στην Αόρατη Τράπεζα (Invisible Bank) για να πιάσεις μεγάλα», λέει το μάντρα όταν ψαρεύεις στα Άνταμαν. Είναι μια βραχώδης κορυφή μήκους εννέα ναυτικών μιλίων και πλάτους τεσσάρων που σπάνια σκίζει την επιφάνεια, πάνω από ένα βυθό 1000 μέτρων. Αν κάποιος έγραφε εγχειρίδιο για το κυνήγι των πελαγίσιων αυτή η ξέρα, 50 μίλια από το νοτιότερο άκρο του Port Blair, θα ικανοποιούσε όλες τις προσδοκίες του. Και τη μέρα που πήγαμε στο Αόρατο, τα doggies έδωσαν το παρών. Σε ζευγάρια, τριάδες, τετράδες ή και μόνα, παρέλαυναν σε κάθε ντριφτ. Εντούτοις, ποτέ σε ιδανική θέση. Άλλοτε πολύ αριστερά κι άλλοτε πολύ δεξιά. Άλλοτε πάλι πολύ μακριά, με 40 μέτρα ορατότητα. Οπλισμένος, περίμενα τη σωστή στιγμή. Η ευκαιρία μου παρουσιάστηκε το μεσημέρι, ενώ τα νερά ήταν στάσιμα. Μπόρεσα να σταθώ στα μεσόνερα, όταν τέσσερα doggies ήρθαν στα φλάσερς μου. Ο αρχηγός, ένα χοντρό τουλάχιστον 50 κιλά, κατευθύνθηκε προς τη μεριά μου. Κράτησα το όπλο με τα δυο χέρια, τέντωσα τους αγκώνες μου και σημάδεψα λίγα μέτρα μπροστά του. Αμέσως πριν έρθει σε θέση βολής, το παρακολούθησα να γυρίζει αριστερά και να φεύγει αργά. Η πομπή του όμως, που δεν πήρε είδηση ότι το αφεντικό τους είχε φύγει, εξακολουθούσε να γυρνά γύρω από το φλάσερ. Δυο από αυτά αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον αρχηγό, αλλά το τελευταίο βούτηξε βαθύτερα κι έκανε το λάθος να κολυμπήσει από κάτω μου. Η βέργα Το κλίμα στα Άνταμαν είναι υγρό, τροπικό. Βρέχει αρκετά από το Μάη ως τον Σεπτέμβρη, κατά τη διάρκεια των νοτιοδυτικών μουσώνων, και λιγότερο από το Νοέμβριο ως τα μέσα Δεκεμβρίου με τους βορειοανατολικούς μουσώνες. Υπάρχει ο κίνδυνος των κυκλώνων το Μάιο και τον Ιούνιο και από το Σεπτέμβρη ως τον Δεκέμβρη. Ο καιρός είναι ήπιος από το Μάρτη ως τον Απρίλη και από τα μέσα Οκτωβρίου ως τις αρχές του Νοέμβρη, κατά τη διάρκεια της παύσης των μουσώνων. Οι καλύτεροι μήνες για βουτιά είναι ο Μάρτιος και Απρίλιος. Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται από 26 ως 29 C και η ορατότητα μεταβάλλεται συχνά, ανάλογα με την παλίρροια, από 3 ως 40 μέτρα. μου χτύπησε την πλάτη του, σπάζοντας τη σπονδυλική του στήλη. Το παιχνίδι είχε μόλις ανάψει. Το 25κιλο τέρας ακούστηκε σαν πυροτέχνημα, έκανε έναν μεγάλο κύκλο βυθίζοντας δυο σημαδούρες και ξαφνικά έπεσε στον πάτο της θάλασσας. Καχύποπτος, μάζεψα μέτρο- μέτρο το σκοινί της σημαδούρας, ενώ το ακίνητο ψάρι έτριβε την άμμο με τα πλαϊνά του. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, έτσι, για την περίπτωση που θα ξυπνούσε, άρπαξα το κατοστάρι για τη χαριστική βολή, καταπίνοντας μπόλικο θαλασσινό νερό από τον αναπνευστήρα μου μη μπορώντας να συγκρατήσω τα ουρλιαχτά μου! DEEP MAGAZINE 17

Deep worldwide Να είστε αρκετά προνοητικοί όταν σχεδιάζετε ταξίδι για ψαροτούφεκο στα Άνταμαν, γιατί υπάρχουν αρκετές αβάσιμες αναφορές ότι το ψαροτούφεκο είναι παράνομο στην περιοχή αυτή. Όταν επισκέφτηκα αυτά τα εδάφη δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Παρόλα αυτά, είναι στρατιωτική ζώνη και οι κανονισμοί αλλάζουν συνέχεια, ανάλογα με τη διακριτική ευχέρεια του διοικητή. Να διασταυρώνετε πάντοτε τα διαπιστευτήρια οποιουδήποτε παρουσιάζεται για να σας προσφέρει υπηρεσίες στα Άνταμαν. Οι Ινδικές αρχές είναι πολύ αυστηρές με την κυκλοφορία ξένων σκαφών και με τους τουρίστες επίσης. Μέχρι τώρα γίνονται έλεγχοι διαβατηρίων με την άφιξη στο Port Blair και στα άλλα νησιά- πέρα από τον έλεγχο στα αεροδρόμια της Ινδίας (π.χ. στο Δελχί). Στα νησιά Νίκομπαρ απαγορεύεται η είσοδος στους τουρίστες και σε πολλά άλλα σημεία των Άνταμαν υπάρχουν περιορισμοί. Πάντα να τσεκάρετε πριν κινηθείτε. Όσο μπόρεσα να ερευνήσω, το ψαροτούφεκο δεν ήταν απαγορευμένο την περίοδο που επισκέφτηκα τα Ανταμαν, εκτός από την απαγόρευση κάθε είδους ψαρέματος στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Mahatma Ghandi, στο Wandoor, στο νοτιοδυτικό τμήμα του Νότιου νησιού Άνταμαν και στα δυτικά του νησιού Rutland. Σας συνιστούμε να αποφύγετε τους τουρίστες με τα σκούμπα, κυρίως στο αρχιπέλαγος Ritchies. Η μετριοπάθεια όταν συναναστρέφεστε με τους ντόπιους, ο σεβασμός στο περιβάλλον και η προνοητικότητα θα εξασφαλίσουν ένα βέβαιο μέλλον στο ψαροτούφεκο στα Άνταμαν. Χρήσιμες πληροφορίες: Ισοτιμία: 1 = 59,30 ινδικές ρουπίες Ζώνη ώρας: GMT +5h30 Η βίζα είναι απαραίτητη. Απευθυνθείτε στο ινδικό προξενείο. DEEP MAGAZINE 18

DEEP MAGAZINE 19

DEEP_ΠΡΟΣΩΠΑ Hall of fame Sahika Ercumen ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Δημήτρης Κόλλιας dkollias@deep.gr, PHOTO: Αρχείο deep magazine DEEP MAGAZINE 20

DEEP_ΠΡΟΣΩΠΑ Γνώρισα τη Sahika στο περσινό σαλόνι καταδυτικών δραστηριοτήτων της Ισταμπούλ. Μια μικροκαμωμένη, γλυκιά και φανερά γυμνασμένη κοπελίτσα που το σεμινάριό της προσέλκυσε όλο το κοινό της έκθεσης. Εκείνη μιλούσε με αυτοπεποίθηση στην τραγουδιστή γλώσσα της γείτονος, δείχνοντας ταυτόχρονα διαγράμματα βουτιάς και προπονητικούς πίνακες αυτά τα κατάλαβα- έχοντας όλη την προσοχή του ακροατηρίου, από το οποίο και στο τέλος απέσπασε θερμό χειροκρότημα. Εκεί λοιπόν, έμαθα ότι η Sahika είναι πρωταθλήτρια και ρεκορντγούμαν Τουρκίας στην ελεύθερη κατάδυση και αρκετά δημοφιλής, σε επίπεδο που εμφανίζεται σχεδόν κάθε εβδομάδα σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή. Φυσικά κοινοί φίλοι μάς σύστησαν αμέσως μετά όπου και είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω μια θετική προσωπικότητα, έξυπνη και αποφασιστική. Για όλα αυτά λοιπόν, αλλά και διότι τα τούρκικα σήριαλ τελευταία είναι πολύ της μόδας, θεωρήσαμε άριστη ιδέα να τη φιλοξενήσουμε στο hall of fame. Μια πρόταση που εκείνη δέχτηκε άμεσα με την έμφυτη ευγένεια των παρεξηγημένων μας γειτόνων, που όλοι, όλο και περισσότερο, ανακαλύπτουμε ότι δε μας χωρίζουν και πολλά... Γιατί είσαι ελεύθερη δύτρια; Πότε άρχισες να ασχολείσαι με το άθλημα; Ονόμασε το μεγαλύτερο όφελος από το να είσαι ελεύθερη δύτρια; Από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι ήμουν πολύ φιλάσθενη και αρρώσταινα συνέχεια. Κυρίως είχα πολλά προβλήματα με την αναπνοή μου. Ναι, δυσκολευόμουν να αναπνεύσω. Αργότερα πήγαμε στο πανεπιστημιακό Νοσοκομείο για να μάθω τον λόγο που συνέβαινε αυτό και εκεί μου διέγνωσαν αλλεργικό άσθμα με αποτέλεσμα να ακολουθήσω αγωγή με εμβολιασμούς για πολλά χρόνια. Τότε ήμουν στην ομάδα βόλεϋ αλλά μετά ανακάλυψα το υποβρύχιο ράγκμπι και παρατήρησα ότι με τη συμβατική κολύμβηση αλλά και τις υποβρύχιες προπονήσεις το άσθμα μου άρχισε να εξαφανίζεται. Επομένως συνέχισα με τα υποβρύχια σπορ. Στη συνέχεια ανακάλυψα την ελεύθερη κατάδυση. Η ελεύθερη κατάδυση είναι τα πάντα για εμένα: πάθος, απόλαυση, μοναχικότητα, πολλά βαθιά μπλε συναισθήματα. Έχεις κάποιο πρότυπο ή ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που σε εμπνέει; Όχι, τα βαθιά γαλάζια νερά, μου δίνουν το κίνητρο που χρειάζομαι. Ακολουθείς κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα προπόνησης και διατροφής; Ναι, φυσικά. Είμαι στην εθνική ομάδα από το 2001 σε διαφορετικά υποβρύχια αγωνίσματα όπως το υποβρύχιο χόκεϋ, το υποβρύχιο ράγκμπι, τον υποβρύχιο προσανατολισμό και φυσικά την ελεύθερη κατάδυση. Χρειάζομαι ένα καλό προπονητικό πρόγραμμα και κάθε φορά το διαμορφώνουμε σύμφωνα με τις ανάγκες αλλά και τους προσεχείς αγώνες. Αναφορικά με τη διατροφή, είμαι διαιτολόγος, είναι η δουλειά μου, άρα βρίσκομαι πάντα «σε δίαιτα». Ποια κατηγορία άπνοιας είναι η αγαπημένη σου και γιατί; Όλες οι κατηγορίες βάθους γιατί συνεπάγονται βαθιά γαλάζια νερά και δεν υπάρχει άλλο σημείο στη γη που μπορώ να νιώσω καλύτερα. DEEP MAGAZINE 21

DEEP_ΠΡΟΣΩΠΑ Ποια είναι τα ρεκόρ σου στα σταθερά βάρη και στη στατική άπνοια; Ήταν η βαθύτερη βουτιά σου η πιο αξέχαστη και γιατί; Σταθερά βάρη: 70μ, δυναμική άπνοια: 165μ και στατική δεν έχω ρεκόρ γιατί πολύ απλά δεν κάνω ποτέ στατική. Όχι, η πιο αξιομνημόνευτη κατάδυσή μου δεν ήταν η βαθύτερη. Ήταν στο Dahab της Αιγύπτου, γνωστό από τη «γαλάζια τρύπα» που υπάρχει εκεί και αποτελεί κέντρο ελεύθερης κατάδυσης. Ήταν η τότε βαθύτερή μου, μια βουτιά στα 62μ, μετά από μερικές βδομάδες με καταδύσεις κοντά στα 53μ. Καταδύθηκα πολύ εύκολα και είδα την αψίδα που υπάρχει μέσα στο Blue Hole, παρέμεινα εκεί για μερικά δευτερόλεπτα για να απολαύσω τη στιγμή και στην συνέχεια επέστρεψα. Η αψίδα αλλά και το φως του ήλιου που είδα στα 62μ ήταν πανέμορφα. Δεν πρόκειται ποτέ να το ξεχάσω. Τι είδους εξοπλισμό χρησιμοποιείς; Έχεις κάποιο σπόνσορα; Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους στην τελική σου επίδοση; Εξαρτάται από την κατηγορία αλλά κυρίως χρησιμοποιώ το μονοπέδιλό μου αλλά και τα πτερύγια Mares Carbon Razor, ενώ για τις προπονήσεις χρησιμοποιώ ένα ζευγάρι Mares Avanti tre. Επίσης η Mares έχει κατασκευάσει αποκλειστικά για εμένα ειδικές στολές ελεύθερης κατάδυσης εσωτερικά ξυρισμένες. Για την πισίνα χρησιμοποιώ στολές και γυαλάκια της Head. Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιώ είναι πολύ σημαντικός για μένα αφού εκτός από υδροδυναμικός και αποδοτικός με κάνει να νιώθω πολύ άνετα και αυτό επιδρά ευεργετικά στις επιδόσεις μου. Ο χορηγός εξοπλισμού μου είναι η εταιρία Mares και είναι η μεγαλύτερη καταδυτική εταιρία. Ωστόσο παρόλο που εί- DEEP MAGAZINE 22

DEEP_ΠΡΟΣΩΠΑ ναι μία πολύ μεγάλη και σοβαρή εταιρία οι άνθρωποί της είναι πολύ ευγενικοί και προσιτοί. Για τις εκτός νερού δραστηριότητες και προπονήσεις μου χρησιμοποιώ προϊόντα της North Face. Κυρίως τους χειμερινούς μήνες πριν και μετά την κατάδυση στην κρύα θάλασσα, όλα τα προϊόντα της εν λόγω εταιρίας είναι πολύ χρήσιμα για εμένα. Επίσης τα θεωρώ πολύ στιλάτα. Πως νιώθει ο φίλος σου για το πάθος σου για την ελεύθερη κατάδυση αλλά και για το γεγονός πως συχνά είσαι περιστοιχισμένη από άντρες; Χαχαχαχαχα, μου φαίνεται πως πρέπει να ρωτήσετε τον ίδιο Ελεύθερη κατάδυση και υποβρύχιο κυνήγι. Ομοιότητες και διαφορές. Ποιο από τα δύο σου παρέχει περισσότερη απόλαυση; Μάλλον η ελεύθερη κατάδυση είναι το καλύτερο για εμένα. Είμαι κυριολεκτικά ερωτευμένη με τα βάθη και από το να κοιτάω γύρω και να ψάχνω, προτιμώ να κλείνω τα μάτια μου και να ζω την απόλαυση της πίεσης πάνω μου. Είναι Συμμετέχω σε πολλές υποκατηγορίες υποβρύχιων αγωνισμάτων και θεωρούμαι ανταγωνιστική αθλήτρια. Επιθυμώ να σπάσω ένα παγκόσμιο ρεκόρ στο μέλλον. Έχω αρκετή αγάπη αλλά και πάθος για να τα καταφέρω. Όλοι πρέπει να γνωρίζουν πώς να κολυμπούν αλλά και πώς να καταδύονται. Δεν χρειάζεται να είσαι ελεύθερος δύτης, αλλά αν χάσεις το κολιέ σου στη θάλασσα και δεν μπορείς να βουτήξεις ούτε 3 μέτρα ή απλά δεν ξέρεις ούτε να εξισώσεις τότε είναι πρόβλημα. Επομένως η γνώση είναι το πρωταρχικό και μετά από αυτό δεν έχει κάτι να φοβάσαι. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως η ελεύθερη κατάδυση είναι πολύ επικίνδυνη, εγώ προσπαθώ να επισημάνω πως μπορεί να γίνει επικίνδυνη μόνο αν δεν υπάρχει επαρκής ασφάλεια. τελείως διαφορετικά μεταξύ τους και εγώ νομίζω πως προτιμώ να συγκεντρώνομαι περισσότερο μέσα μου. Είσαι ένα όμορφο και αναγνωρίσιμο πρόσωπο. Πώς καταφέρνεις να διαχειρίζεσαι τη διασημότητά σου και πως αυτό επηρεάζει τον ρόλο σου ως πρέσβειρας για την ανάπτυξη της ελεύθερης κατάδυσης; Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Είμαι πραγματικά πολύ θετικό άτομο και αυτό με βοηθά πολύ με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και γενικότερα με την κοινωνικοποίηση. Χρησιμοποιώ όλες τις ευκαιρίες για να παρουσιάσω αλλά και να μυήσω ανθρώπους στην ελεύθερη κατάδυση ενώ συχνά παρέχω αρκετές συμβουλές για ασφαλείς καταδύσεις. Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι για το άμεσο μέλλον και παράλληλα ποιες οι ευχές για την κοινότητα της ελεύθερης κατάδυσης αλλά και την εξέλιξη του ίδιου του σπορ; DEEP MAGAZINE 23

SHALLOW Φλεβάρης βαρύς κι ασήκωτος ενέσκηψε αγαπητοί μου αναγνώστες. Εγώ σας καλωσορίζω πάντως και αυτό το μήνα στα ρηχά. Ε, το Φλεβάρη στα ρηχά θα είστε, πού θα είστε, στο χάος; Έχω πολλά καλούδια για να ανθίσει λίγο το παγωμένο χειλάκι σας. Περάστε και γελάστε με τα πελατάκια μου Ψάρι στη μοκέτα (σαργός Βιοκαρπέτ) Προφανώς θα πιστεύετε πως κάτι έχω πιει και κάθομαι και σας γράφω. Όχι, μη φοβάστε. Νηφάλιος είμαι και έχω επίγνωση τι γράφω. Ναι, όπως διαβάσατε, σωστός είναι ο τίτλος, δεν είναι οφθαλμαπάτη. Ψάρι στη μοκέτα. Ακούγεται σουρεάλ και είναι. Αλλά πριν βγάλετε συμπέρασμα καθίστε να διαβά- σετε την ιστορία μας, η οποία εκτυλίσσεται στην πολυαγαπημένη Μακρόνησο, την ψαρομάνα (χιούμορ κάνω ). Οι δύο φίλοι και ήρωες της ιστορίας μας βρίσκονται στους τρομερούς βυθούς της βορινής Μακρονήσου και για την ακρίβεια στο πασίγνωστο ναυάγιο. Κάποια στιγμή λοιπόν, εις εξ αυτών σε μια βαθιά βουτιά μπανίζει ένα γαϊδουρινό σαργό που μπαινοβγαίνει μέσα στις λαμαρίνες του διαλυμένου καραβιού. Δεν το πολυσκέφτεται και του ρίχνει μια καλή τουφεκιά. Το ψάρι χτυπήθηκε αλλά η βέργα κάπου καρφώθηκε μέσα στο ναυάγιο. Πάει να δει ο φίλος μας τι γίνεται και η βέργα η ρουφιάνα έχει καρφωθεί σε μια παλιά μοκέτα, καθώς ο σαργός κατοικοέδρευε σε κάποια καμπίνα του πλοίου σαν παλιός θερμαστής. Τα μέτρα ήταν πολλά οπότε ο φί- λος μας έλυσε μουλινέ και ανέβηκε επιφάνεια, σκεπτόμενος ότι βρε κοίτα που έφτασαν τα πράγματα, να λύνουμε μουλινέ για ένα σαργό.... Τέλος πά- ντων, κράταγε το σκοινί του μουλινέ χαλαρώνοντας ενώ στην άλλη άκρη του καταλάβαινε μεγάλο τράνταγμα. «Ρε τι γίνεται εκεί κάτω;» σκέφτηκε. «Σαν πολύ δεν κουνάει αυτός ο σαργός; Τι διάολο προσπαθεί να κρυφτεί κάτω από τη μοκέτα;». Μα σαργός είναι ή κατσαρίδα; Το τράνταγμα συνέχισε και αφού χαλάρωσε, τράβηξε τις ανάσες του και έφυγε για κάτω. Καθώς ξεκαθάριζε ο βυθός και το ναυάγιο, πλησιάζει και βλέπει το δράμα: ο σαργός ήταν πάνω στο νήμα και μια φώκια είχε βγει και τον σκυλομεζέδιαζε!!! Και τραβολογούσε το χοντρόψαρο και γι αυτό στην επιφάνεια ο δικός μας νόμιζε πως ο σαργός τράνταζε τη βέργα σα συναγρίδα. Μπα, η φώκια ήτανε. Τώρα από πού ήρθε, άδηλον. Πιθανώς να ζούσε και αυτή στις καμπίνες του βυθισμένου καραβιού με τις ωραίες μοκέτες. Και η καμακιά, της τάραξε το χουζούρι, οπότε βγήκε και άρπαξε και το μπρέκφαστ της. Βλέπετε τι παράξενα πράγματα συμβαίνουν στο νερό κυρίες και κύριοι Δεν ξέρω το συμπέρασμα βγάζετε εσείς αλλά εγώ πιστεύω ακράδαντα πως τα ψά- ρια έχουν ανάλογα γούστα με τους ανθρώπους. Ε, βέβαια. Δεν είδατε ρέντα η μοκέτα μες στο καταχείμωνο; Το πάθημα του φίλου μας δε, μας αποκαλύπτει σπουδαίους ψαρότοπους. Μια ειδική υποκατηγορία των ναυαγίων. Τις κα- μπίνες με τα χαλιά και τις μοκέτες. Τώρα βέβαια θα μου πείτε είναι ένα θέμα που να βρείτε τέτοιους ψαρότοπους. Μα μπορείτε να τους φτιάχνετε μόνοι σας. Πάρτε κάνα κιλίμι, στρώστε το σε γνωστά σας θαλάμια και θα δείτε. Βέβαια το πιθανότερο είναι να μη βρείτε εκεί τίποτε. Αλλά κι άμα δε στρώσεις μοκέτα θα βρεις σαργό; Αυτό να μου πεις. Πάντως θα έχεις κάνει μια καλή προσπάθεια. Γι αυτό σας λέω, βουρ στις μοκέτες. Έχει πολλούς σαργούς Βιοκαρπέτ η Μα- κρόνησος. Έχει και φώκιες θα πείτε. Ε, τι να κάνουμε πάρτε τους κάνα κουτί γλυκά να τις καλοπιάσετε. Τι να πω ο έρμος με αυτά που ακούω; Της κακομοίρας Να με συγχωρείτε πολύ που δανείζομαι τον τίτλο μιας πολύ αγαπημένης ελληνικής ταινίας (για να διαβάζετε αυτή τη στήλη θεωρώ ότι την έχετε δει πάνω από δυο φορές ), αλλά το γέλιο που έπεσε και το χάος που επικρατεί στην ιστορία μας μου θύμισαν αμέσως αυτές τις αξέχαστες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου. Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν στην εύανδρο Εύβοια, η οποία ως γνωστόν ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων διάσημη για τα βόδια της (Εύβοια σημαίνει αρχαϊστί καλός τόπος για βόδια εξάλλου). Κάποτε ήταν γνωστή και για τους ροφούς- βόδια που ζούσαν στους ωραίους βαθείς βυθούς της. Και ζουν ακόμη όπως λένε οι ειδήμονες (εγώ έχω καιρώ να ψαρέψω εκεί). Ο ήρωάς μας (ο νούμερο 1) λοιπόν ψαρεύει συχνά στη βοϊοδοπαραγωγό Εύβοια και μια φορά βρήκε στα τρίσβαθα ένα ροφό βόδι. Τον βάρεσε ο τεχνίτης αλλά κάτι πήγε στραβά και το ψάρι βράχωσε. Και βράχωσε κυριολεκτικά στου Βοδιού το κέρατο. Το βάθος ήταν αρκούντως σοβαρό και ο φίλος μας άρχισε τα βουτίδια με πολλή φόρα, τόση ώστε δυστυχώς μετά από λίγο έπαθε μια υποξία καραμπινάτη. Ευτυχώς είχε το ζευγάρι του από πάνω (γι αυτό τώρα μπορεί να μας διαβάζει) το οποίο τον έβγαλε σώο και φύγανε άρον άρον από το διαβολότοπο, αφήνοντας το βοϊ- δοροφό βραχωμένο. Ο άνθρωπός μας πήγε νοσοκομείο (με κάτι ψιλονερά στους πνεύμονες), μετά σπίτι, ξεκουράστηκε, συνήλθε από το χουνέρι που έπαθε αλλά καθώς πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι δεν μπορούσε να ησυχάσει ξέροντας ότι το ψάρι είναι εκεί βραχωμένο. Οπότε από το κρεβάτι της ανάρρωσης παίρνει τηλέφωνο τον ήρωά μας νούμερο 2. Ο οποίος ήταν μεν ψαροτουφεκάς αλλά μπουκαλάκιας τελειωμένος. Εξάλλου ο υποξίας δεν ήταν εύκολο να βρει άλλον μουρλό να πάει να ξεβραχώσει από τα ογδόντα τάρταρα το βόϊδι. Λέει λοιπόν στον μπουκαλάκια το και το, άιντε να πάρεις το ψάρι. Ο μπουκαλάκιας έπαθε υπέρταση από τη χαρά του! Νόμισε ότι του χάρισαν καμιά πετρελαιοπηγή στο Κατάρ! Η ένταση και η αγωνία του δεν SHALLOW DEEP MAGAZINE 24

W SHALLOW Φάγαμε και σήμερα κρυβόταν! Περίμενε να ξημερώσει και άρον άρον πάει στον τόπο που του είπε ο υποξίας. Τον βρήκε τον τόπο, παίρνει το όπλο, κοτσάρει και τις μπο- τίλιες στην πλάτη, αρβαλώνεται ρυθμιστές, τζάκετ και λοιπά μπουκαλοειδή συμπαρομαρτούντα και πάει κάτω. Βρίσκει το ψάρι, σημαδεύει, ρίχνει και μπαμ, η βέργα με την τάπα μπροστά(!) ρίχνει μια στο ροφό στο μάτι! Με την τάπα! Δεν την έβγαλε από την αγωνία του ο μποτίλιας. Ο ροφός μουρλάθηκε από τον πόνο και τα έκανε εκεί κάτω γης μαδιάμ. Μην τα πολυλογώ, το αγόρι έβγαλε την τάπα, και εντέλει κατάφερε να βγάλει το ροφό βόιδι, στην βοϊδοπαραγωγό Εύβοια. Ηθικόν δίδαγμα 1: Αυτός που παθαίνει υποξία μοιάζει με τον δικτάτορα: και οι δύο δεν ξέρουν πότε θα έρθει η ώρα τους. Φίλε μας αγαπημένε, να χαίρε- σαι και τα μέτρα, και την πείρα σου και τους ροφούς βόδια. Λίγη εγκράτεια δεν βλάπτει όμως. Για να συνεχίζεις να βγάζεις βόδια από την Εύβοια. Για να χω και εγώ να γράφω στη ρημαδοστήλη μου Ηθικόν δίδαγμα 2: Όπως λέει και ο θρυλικός Θέμος Ποταμιάνος, «ο νευρικός άνθρωπος δεν κάνει για ψαράς». Φίλε μας μπουκαλάκια, χαλάρωσε. Όταν πάμε για ψάρεμα βγάζουμε την τάπα από το όπλο. Διότι αλλιώς δεν είναι ψα- ροτούφεκο. Είναι κωμωδία. Αν και εδώ που τα λέμε με τις μπουκάλες που φοράς στο ψαροτούφεκο έτσι και αλλιώς πας φουλ για κωμωδία. «Κωμωδία της Τάπας», κυριολεκτικά. Ηθικόν δίδαγμα 3: Ο ροφός της ιστορίας μας πρέπει να είναι το πιο κωμι- κοτραγικό ψάρι που έχει πιαστεί ποτέ στο ψαροτούφεκο! Πιάστηκε από ένα ψαροκυνηγό που έπαθε υποξία μαζί με έναν άλλο που βούτηξε με μπου- κάλες! Σας φαίνεται τρελό; Μπα. Μη νομίζετε. Σε πολλούς ακούγεται λογικό. Εξάλλου το καλό με τη σχιζοφρένεια είναι ότι δε νιώθεις ποτέ μοναξιά Φεύγω πλησίστιος. Διότι ο Φεβρουάριος κρατάει μόνο ένα μήνα (κι αυτόν λειψό). Πάω για τίποτε ρηχαδούρες και τα λέμε τον άλλο μήνα. Φιλιά. ΣΚΥΛΛΙΣ SHALLOW DEEP MAGAZINE 25

DEEP_ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΟ DEEP MAGAZINE 26

DEEP_ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΟ ΠΛΑΚΕΣ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ: Αντώνης Ιορδάνογλου iordanoglou@deep.gr PHOTO: Αρχείο Deep Εισαγωγή (πλάκα με κάνεις;) Η αλήθεια είναι ότι καιρό σκεφτόμουν τις πλάκες Ήταν μια εικόνα που γύριζε συνέχεια στο μυαλό μου. Καθαρά κρυστάλλινα νερά και αυτό το απίθανο υποβρύχιο τοπίο με τις πλατιές πελώριες πέτρες, τα ευθύγραμμα ανοίγματα, τις τρύπες και τα μικρόψαρα που αιωρούνται πάνω από την άμμο που λαμπυρίζει. Μου είχε γίνει εμμονή Και προχτές που ήμασταν με κάτι κολλητούς τους είπα για αυτό. Για τις πλάκες Και, κοίτα να δεις, κι εκείνοι κόλλησαν. Και άρχισαν να μου λένε για τις δικές τους πλάκες, τα ψάρια τους, τα μυστήριά τους, τα κρυφά τους. Και πες πες κοίτα που απέκτησε πλάκα το θέμα. Κάπως έτσι ξεκίνησα να γράφω αυτό το κομμάτι. Για τις πλάκες Για όλους εμάς που κάποτε ξεκινήσαμε το ψαροτούφεκο στα νερά του Σαρωνικού ειδικά οι πλάκες είναι κομμάτι της ψαροτουφεκάδικης ενηλικίωσής μας, ο Σαρωνικός είναι πλακοφόρος όσο δεν γίνεται, απέραντες ανοιχτωσιές διάσπαρτες με πλάκες λεπτές και λείες σαν τα φύλλα του μπακλαβά. Είναι η μικρή προσωπική μας υποβρύχια πατρίδα βλέπετε. Ας χαρίσω λοιπόν αυτό τον παγωμένο Φεβρουάριο το κομμάτι μου στις πλάκες της νιότης μας, στις πλάκες που μας έμαθαν ψαροτούφεκο, στις πλάκες που πρωτοείδανε τα μάτια μας με μάσκα. Αφιερωμένο στις πλάκες λοιπόν. Κι αν στο deep καθ ύλην αρμόδιος για κάθε είδους πλάκα είναι ο κύριος Σκύλλις, ας με συγχωρέσει. Εγώ έχω πολλές πλάκες εδώ αυτό το μήνα DEEP MAGAZINE 27

DEEP_ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΟ Πλάκες πολύ σοβαρές Πλάκα σύμφωνα με τα λεξικά είναι επίπεδο στερεό σώμα που το μήκος του είναι μεγαλύτερο από το πλάτος και το ύψος του. Ωραία. Κάτω από το νερό βέβαια το κεφάλαιο «πλάκες» είναι απέραντο και όχι ένα απλό λήμμα λεξικού. Για την ακρίβεια είναι από τα βασικά κεφάλαια των υποθαλάσσιων βιότοπων. Για τους παλιούς ψαράδες οι πλάκες είναι κάτι σαν υποβρύχια θησαυροφυλάκια, ψαρότοποι πρώτης τάξεως. Σε αντίθεση με τις στεριανές πλάκες από τις οποίες μόνο αυτές τις Καρύστου αξίζουν καθώς χρησιμοποιούνται ευρύτατα στις ωραίες οικοδομές οι οποίες είναι απλώς κατσάβραχα, οι υποθαλάσσιες πλάκες είναι φλέβα χρυσού, κοίτασμα διαμαντιών στο Τρανσβάαλ, και ορυχείο ρουμπινιών στην Ταϊλάνδη. Οι υποβρύχιες πλάκες για να σοβαρευόμαστε μπορούν να είναι από 2-3 πετρούλες έως να πιάνουν έκταση μιας μικρής πλατείας ή ενός γηπέδου ποδοσφαίρου! Συνήθως απλώνονται σε ομαλό βυθό με ευθύγραμμη ισοβαθή και συνήθως είναι τριγυρισμένες από κομμάτια αμμουδερού πυθμένα. Κάποιες άλλες βρίσκονται σκορπισμένες μέσα σε απέραντες εκτάσεις με ποσειδωνία και τότε είναι πιο δύσκολο να τις ξεχωρίσεις καθώς τα λεπτά φύκια σχεδόν τις σκεπάζουν. Κάποτε βρίσκονται ρηχά, κάποτε βαθιά και σπανιότερα πολύ βρίσκονται σε κρεμαστά νερά. Κάποτε είναι στενές και στενάχωρες και κάποτε είναι φαρδιές και άνετες ώστε να μπορεί να περάσει από μέσα τους σιδηρόδρομος! Κάποτε είναι από καθαρό γρανίτη, άσπρες και γυμνές, κάποτε είναι σκεπασμένες με καφέ μαλλιαρά φύκια, κάποτε είναι αμμουδερές με λίγη ποσειδωνία πάνω τους και κάποτε είναι φτιαγμένες από λάσπη και πηλό. Γιατί αγαπάμε τις πλάκες; Μα γιατί οι πλάκες είναι ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ για τα ψάρια. Σαν την αγορά. Όλα θα περάσουν από εκεί καθώς είναι γεμάτες καβουράκια, γαριδούλες, σφουγγάρια, πλήθος μικρόζωα του βυθού και ψαράκια, άρα θα έρθουν όλοι από εδώ να ψωνίσουν τη μάσα τους. Κυρίως όμως οι πλάκες είναι η ιδιαίτερη πατρίδα όλων των πετρόψαρων. Εδώ ποιούν τας διατριβάς των, εδώ φωλιάζουν, εδώ κατοικο- DEEP MAGAZINE 28

DEEP_ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΟ εδρεύουν και λημεριάζουν, κοιμούνται, αυξάνονται και πληθύνονται. Κι αυτό γιατί μάλλον οι πλάκες με τις δαιδαλώδεις στοές που δημιουργούν προσφέρουν ιδιαίτερα ασφαλή καταφύγια σε όλα τα πετρόψαρα: ροφούς, σαργούς, σηκιούς, στήρες, σφυρίδες, ούγενες, μελανούρια, και όλα τα άλλα. Ακόμη κάποιες πλάκες γίνονται πρόσκαιρο καταφύγιο και για ψάρια του ανοιχτού νερού όπως οι συναγρίδες και οι τσιπούρες, ακόμη και για λαβράκια. Οι πλάκες είναι ψαρότοποι από τους λίγους. Όταν μάλιστα βρίσκονται αρκετά ανοιχτά, ξεκομμένες μέσα στα δάση της ποσειδωνίας και τις υποβρύχιες αμμουδερές ερήμους τότε μιλάμε για τους καλύτερους ψαρότοπους με διαφορά. Όνειρο κάθε καινούριου ψαροκυνηγού, πεντάκρυφο μυστικό κάθε παλιού. όμως οι πλάκες σας είναι ανοιχτά, ειδικά αν κατάγιαλα έχει πλάκες και μετά μια απέραντη έκταση με αμμοφυκιάδα μέσα στην οποία υπάρχουν οι ΔΙΚΕΣ σας πλάκες, τότε βαρέσατε τζακ ποτ και μπράβο σας. Βέβαια τη σήμερον ημέρα με τα GPS και τα λοιπά μηχανήματα του διαβόλου τα πάντα έχουν χαρτογραφηθεί όμως η θάλασσα είναι μεγάλο θηρίο και ειδικά οι απομακρυσμένες πλάκες ακόμη και ρηχά συχνά γεμίζουν ψάρια. Α, και μια και φτάσαμε και στο πάπλωμα. Τα ψάρια στις ρηχές πλάκες τη σήμερον ημέρα είναι κυρίως άσπρα. Όλα τα άσπρα. Πλήρες προσκλητήριο. Ακόμη και τσιπούρες (πολύ πρωί, και σε πολύ jour fix ραντεβού, αλίμονο ). Στις καλές μέρες η εικόνα στις ρηχές πλάκες φέρνει δάκρυα στα μάτια: μεγάλοι σαργοί κατραμοκεφαλάτοι να βγάζουν τις μουσούδες από τα ανοίγματα, Πλάκες στα ρηχά Όταν λέμε ρηχά να εξηγούμεθα διότι εκεί που έχουν φτάσει τα μέτρα οι λέξεις χάνουν πια το νόημά τους. Λοιπόν ρηχές πλάκες είναι από το μηδέν ως εκεί που βλέπουμε καλά και το χειμώνα. Δηλαδή άιντε 10-12, βία 15 μέτρα. Είναι ο κορυφαίος χειμωνιάτικος προορισμός και ένα τοπίο μεγάλής ομορφιάς. Βέβαια το κακό είναι πως στα ρηχά αποκλείεται να μην τις έχουνε τρυγήσει αλλά αναλόγως την περίπτωση έχετε και τα δέοντα αποτελέσματα. Τι θέλω να πω; Αν οι πλάκες σας είναι γιαλό δίπλα σε δρόμο και εκεί έχουν φωτογραφηθεί με αρμαθιές ψαριών όλες οι φάτσες του ψαροτούφεκου από τη δεκαετία του 1960 και μετά, ε, τότε μην περιμένετε και σπουδαία πράγματα. Άσε που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι κατά Σαρωνικό μεριά, δίπλα σε τίποτε κωλόμπαρα της παραλιακής και θα τις ξέρει και η τελευταία μονόφθαλμη λουλουδού. Οπότε ωραίες πλάκες, υπέροχος βυθός, αλλά ψάρι γιοκ. Αν κακαρέλοι ντουζίνες να πλημμυρίζουνε τα αυλάκια ανάμεσα στους μεγάλους πέτρινους όγκους, μελανούρια γαϊδουρινών διαστάσεων να πήζουν τις τρύπες, σάλπες, κεφαλόπουλα, μικρόψαρα σωρό συμπληρώνουν το σκηνικό. Το οποίο σκηνικό δύσκολα θα δείτε σε γνωστά μέρη. Όμως οι πλάκες στις Κυκλάδες (αααχ, βαθύς αναστεναγμός νοσταλγίας), στην Κρήτη και σε άλλα μέρη της ελληνικής επικράτειας όπου τέλος πάντων οι ψαροκυνηγοί δεν βαράνε παρών όπως στο Σαρωνικό κάθε ΣΚ, τσουπ απουσιολόγιο, σε τέτοιες πλάκες αυτές οι εικόνες ειδικά το χειμώνα στα ρηχά, ε είναι πολύ συχνές. Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Στις ρηχές πλάκες ζωντανεύει η πιο αρχέγονη εικόνα του ψαροτούφεκου στον τόπο μας: βλέπεις από την επιφάνεια πλάκες να μαυρίζουν και ψάρια να μπαίνουν μέσα τους, βουτιά, δύο πεδιλιές δρόμος, περιμένεις μισό μέτρο από το ανοίγμα, βγαίνει ο γερό σαργός, μπαμ και πάνω. Αυτό είναι. Ίσως νομίζετε ότι είναι λόγια της πλάκας. Ε, αυτό ακριβώς είναι DEEP MAGAZINE 29

DEEP_ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΟ Πλάκες στα βαθιά Οι πιο πιστοί αναγνώστες εξ υμών θα ξέρετε τη βαθιά μου αντιπάθεια για τα βαθιά νερά. Αλλά τι να κάνουμε; Υποσχέθηκα πλάκες και πλάκες έχει και στα βαθιά. Ωωωωπ, εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν. Και σοβαρεύουν δια πολλούς και διάφορους λόγους. Κατ αρχήν διότι οι βαθιές πλάκες όπως είπαμε παραπάνω είναι κάτω από τα 15 μέτρα έως πολύ πολύ κάτω. Για την ακρίβεια όσο πιο κάτω τόσο και πιο χοντρά ψάρια κρατάνε. Οι βαθιές πλάκες έχουν βέβαια κι αυτές τα άσπρα τους αλλά σίγουρα κρατάνε και μαυρόψαρα ως και σήμερα. Ειδικά τώρα το καταχείμωνο βαθιές πλάκες σημαίνει οπωσδήποτε στήρες και μεγάλες σφυρίδες, αν οι πλάκες είναι τριγυρισμένες από λασπερό βυθό και συστάδες ποσειδωνίας. Οι βαθιές πλάκες είναι κι αυτές καλύτερες όσο πιο απομακρυσμένες από τη στεριά είναι. Θα τις βρείτε, αν τις βρείτε, με GPS και βυθόμετρο και μετά από ανελέητο ψάξιμο. Και με πολλά αναγνωριστικά βουτίδια στα παγωμένα τάρταρα. Τώρα θα μου πείτε, αξίζει τον κόπο; Ε, μα φυσικά. Διότι τι είπαμε άνωθεν; Σούπερ μάρκετ είναι οι πλάκες. Και αν στα ρηχά σούπερ μάρκετ έπεσε ο ΣΔΟΕ και τα έκλεισε, στα βαθιά μια χαρά υπάρχουν και μαζεύουν όλους τους μεζέδες του βυθού και μαζί έρχονται και οι σφυρίδες για να μεζεδιάσουν τους μεζέδες και καλά κρασιά. Υπάρχουν και οι βαθιές πλάκες που πέφτουν σε γκρέμι, δηλαδή αυτές που δεν τραβάνε σε ισοβαθή ανοιχτωσιά. Καλοί ψαρότοποι αλλά δύσκολοι καθώς σου μπαίνει το ψάρι στα 15 και βγαίνει εκεί που δεν φτάνει το φως του ήλιου. Εδώ παίζουν σχεδόν πάντα και χοντροί ροφοί, στα βαθύτερα κομμάτια. Και βέβαια στις βαθιές πλάκες τα μαύρα μαζεύουν και άλλα ψάρια και φυσικά και πελαγίσια. Τώρα βέβαια δεν θα πάτε καταχείμωνο στις πλάκες του θανάτου με κρύο δηλητήριο και φως ανύπαρχτο για να καρτερέψετε συναγρίδες και μαγιάτικα. Διόλου σοφό. Διότι πιθανώς στην ανάδυση να σας περιμένει μια άλλη πλάκα. Πλάκα βαριά και με σταυρό στη μέση Εξοπλισμός της πλάκας Εντάξει, κατ ευφημισμόν είναι ο τίτλος. Είπαμε τρελοί ψαρότοποι, πολλά και εύκολα ψάρια (υπό συνθήκας) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάμε με εξοπλισμό της πλάκας. Τουναντίον. Τα όπλα καταρχήν θα είναι ανάλογα της πλάκας, ήγουν πόσο βαθιά αυτή είναι. Συνήθως ως 90άρια καθαρίζουν τα πάντα εκτός κι αν πια ψαρεύετε σε πλάκες βαθιές σαν τα τούνελ του μετρό και κυνηγάτε σηκιούς σαν οτομοτρίς, οπότε θέλετε μπαζούκας. Αλλά μάλλον αυτό είναι απίθανο, οπότε από 75 ως 82 τα μήκη είναι σφάχτες για το 90% των πλακών. Με 6,5άρα βέργα, 19-20άρια λάστιχα και μικρό μουλινέ. Οπωσδήποτε θέλετε και ένα μικρό καθαριστήρι με 20άρια λάστιχα και πεντάαινα γιατί οι πλάκες που ακουμπάνε μεταξύ τους κάνουν σχισμές που δεν χωράει μήτε σακοράφα και από εκεί απλώς χαζεύετε τους σβέρκους των σαργών. Οπότε χωρίς πεντάαινα, τζίφος Στολή οπωσδήποτε φόδρα έξω διότι έχει να πέσει σούρσιμο μέσα στο Μέγα Σπήλαιο που θα πάει σύννεφο, αφήστε τα τακουνάκια και τα λεπτεπίλεπτα λεία ξυρισμένα ταγιεράκια σπίτι. Ναι, στην τρύπα θα ψαρέψετε αγόρια, στις πλάκες. Το πλανάρισμα σπάνια θα βοηθήσει. Τα ρέστα εξοπλιστικά τα ξέρετε αλλά αξίζει να σταθείτε στο νούμερο ένα εργαλείο της πλάκας: το φακό. Διότι χωρίς φακό στις πλάκες μάλλον για πλάκα έχεις πάει και όχι για να σημαδουριάσεις άσπρα. Λοιπόν φακός οπωσδήποτε πολύ δυνατός, πολύ τσαμπουκαλεμένος και με δέσμη να μη μασάει απόσταση διότι δεν ξέρεις πια τι πλάκα σου ξημερώνει. Τα καινούρια λεντάκια που κυκλοφορούν είναι πολύ τσακαλιάρικες επιλογές. Ένας φίλος μου μάλιστα έχει ένα (βαρύς φακός δε λέω) που σου ψήνει το ψάρι στην πλάκα πριν το καρφώσεις κιόλας! Φακός καλός λοιπόν και στα ρηχά και στα βαθιά (στήρες και σφυρίδες γαρ) και ας είναι και παράνομος. Και ψαροβελόνα μέσης οπωσδήποτε. Για άσπρα πάτε εξάλλου. DEEP MAGAZINE 30