Βιογραφικό του καλλιτέχνη

Βιογραφικό του καλλιτέχνη Ο Μάνος Αναστασιάδης γεννήθηκε στο ιαφάνι Καρπάθου το 1948. Είναι ζωγράφος µε µακρόχρονες ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής, κυρίως µε έρευνες πάνω στους εκφραστικούς τρόπους και τις τεχνικές και µε ειδικές µελέτες πάνω σε θέµατα θεωρίας και πρακτικής της εικαστικής έκφρασης, τις οποίες έχει εφαρµόσει ως δάσκαλος τέχνης σε πειραµατικά σχολεία της πόλης της Ρόδου και στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου. Στη διδακτορική του διατριβή ασχολήθηκε µε τη δηµιουργικότητα της εικονικής έκφρασης στο χώρο του εικονογραφηµένου βιβλίου. Εκτός από τη ζωγραφική, στα εκφραστικά του µέσα ανήκουν η χαρακτική, η γλυπτική και η φωτογραφία, έχει όµως επίσης ασχοληθεί σοβαρά και µε την ποίηση, την οποίαν ενσωµατώνει στο εικαστικό του έργο, καθώς και µε το κριτικό δοκίµιο πάνω κυρίως σε θέµατα τέχνης. Πήρε µέρος µέχρι τώρα µε ανακοινώσεις του σε πολιτιστικά και επιστηµονικά συνέδρια και επιµελήθηκε εκδόσεις µε καλλιτεχνικό περιεχόµενο, ενώ συµµετείχε, ως επιτελικό οργανωτικό στέλεχος σε διάφορους πολιτιστικούς φορείς, όπως το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης ήµου Ροδίων (το οποίο θεωρείται το δεύτερο καλύτερο στην Ελλάδα µετά την Εθνική Πινακοθήκη), τον Πολιτιστικό Οργανισµό της Νοµαρχιακής Αυτοδιοίκησης ωδεκανήσου (ΟΠΑ ), της Στέγης Γραµµάτων και Τεχνών ωδεκανήσου, το Κέντρο Καρπαθιακών Ερευνών κ.ά. Το καλλιτεχνικό του έργο παρουσιάστηκε µέχρι τώρα σε πολλές ατοµικές και οµαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και σε διάφορα µέσα ενηµέρωσης και έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον ιστορικών τέχνης και κριτικών. Έργα του υπάρχουν σε διάφορες δηµόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Ένας από τους κυριότερους πυρήνες του έργου του αφορά το χώρο του Αιγαίου και της Μεσογείου στο φυσικό, ιστορικό, κοινωνικό, αισθητικό και µυθολογικό τους περιεχόµενο, ως µια βιωµατική εµπειρία ζωής και µορφωτικής διαδικασίας. Οι σηµαντικότερες πτυχές του έργου του έχουν τους τίτλους: «Μεταγραφές και µεταµορφώσεις», «Περιπέτειες στο φως και στο σκοτάδι του κόσµου µας», «Παλίµψηστα», «Ανθρωπογραφίες», «Οµηρικές ακτές», «Μινωταυροµαχία», «Του έρωτα και του θανάτου» κ.ά. Χαρακτηριστικό της έκφρασης του είναι το ευρύ φάσµα αναζητήσεων και πραγµατώσεων, επειδή θεωρεί ότι δεν µπορεί να υπάρχει τέλος στις αναζητήσεις ενός πραγµατικού δηµιουργού. Γι' αυτό αποφεύγει τη µονολιθικότητα στη χρήση των θεµάτων, των µέσων, των τεχνικών και των τρόπων έκφρασης, που παγιώνουν τα στερεότυπα και τελµατώνουν όλες τις δηµιουργικές δυνάµεις στο χώρο των τεχνών. Στο έργο του ενσωµατώνονται µερικές εκφραστικές κατακτήσεις του µοντερνισµού, καθώς και ορισµένα δυναµικά στοιχεία της παράδοσης από την ιστορία της τέχνης, ενώ είναι πάντα παρών ο κοινωνικός προβληµατισµός, το ανοιχτό και δηµιουργικό πνεύµα και η ολότητα της έκφρασης. Στην καλλιτεχνική του πορεία ανιχνεύονται, σε διάφορες φάσεις, ρεαλιστικές και υπερρεαλιστικές εκφράσεις, καθώς και µια κίνηση από την περιγραφικότητα στην αφαίρεση, µε διαστάσεις ποιητικές και συµβολικές. Πεποίθηση του, την οποία υπερασπίζεται µε σθένος µέσα από το έργο και τα κείµενα του, είναι ότι η τέχνη αποτελεί βασική εκφραστική δύναµη εξανθρωπισµού και γι' αυτό δεν

µπορεί να εξαντλείται σε µια ασήµαντη διακοσµητική και ανούσια δραστηριότητα και µε τον τρόπο αυτό να είναι απούσα από τη συνολική ανθρώπινη περιπέτεια και τα ποικίλα νοήµατα της ζωής, µε όλες τις διαστάσεις που αυτά µπορούν να πάρουν σε ατοµικό και διατοµικό επίπεδο µέσα στην ανθρώπινη ιστορία. Για το καλλιτεχνικό του έργο έχουν γραφτεί αρκετά κριτικά κείµενα και µελέτες από γνωστούς ιστορικούς και κριτικούς τέχνης (Χρύσανθος Χρήστου, Νίκος Ζίας, Χάρης Καµπουρίδης κ.ά.). Το Α' κανάλι της γερµανικής τηλεόρασης τον συµπεριέλαβε σ' ένα πρόγραµµα του στο οποίο συµµετείχε το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισµού, υπό την επιµέλεια του Πανεπιστηµιακού Dr. Klaus Gallas, µε στόχο την προβολή της χώρας µας στο εξωτερικό. Το πρόγραµµα προβλήθηκε δυο φορές στη Γερµανία (1996 και 2003) και αναµεταδόθηκε από την αγγλική τηλεόραση (1999). Αποσπάσµατα κριτικών και τύπου Χρύσανθος Χρήστου Οµότιµος καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης Ακαδηµαϊκός «Καλλιτέχνης µε µόνιµες ανησυχίες και προσωπικές αναζητήσεις ο Μάνος Αναστασιάδης µας έχει δώσει έργα που διακρίνονται για τη γνησιότητα και την εκφραστική τους αλήθεια. Κάτοχος των τύπων της παράδοσης αλλά και των κατακτήσεων των δηµιουργών των καιρών µας, δεν ενδιαφέρεται να µείνει στις ξένες κατακτήσεις. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και εξαιρετική επίδοση στο σχέδιο και µε αίσθηση τόσο των χρωµατικών όσο και των πλαστικών αξιών, ακολουθεί τον δικό του δρόµο. Ένα δρόµο που αγωνίζεται και κατορθώνει να µορφοποιεί τις συναντήσεις του µε την ιστορία και τη ζωή. Σε έργα που πείθουν για την πληρότητα και την αµεσότητα της γλώσσας του, τον πλούτο και τον χαρακτήρα των διατυπώσεων του. Χωρίς να ενδιαφέρεται να ενταχθεί σε κάποια από τις κάθε κατηγορίας τάσεις που διεκδικούν την αποκλειστικότητα της ερµηνείας του κόσµου µας, δίνει την προσωπική του µάχη για την ολοκλήρωση ενός προσωπικού εκφραστικού ιδιώµατος. Και οι προσπάθειες του µέχρι τώρα. τα έργα που µας έχει δώσει δεν αφήνουν καµιά αµφιβολία για την επιτυχία του. Γιατί βασίζονται στον προσωπικό µόχθο και την ειλικρίνεια των αναζητήσεων του και διακρίνονται για την ποιότητα και την εκφραστική δύναµη των διατυπώσεων του». Χάρης Καµπουρίδης Ιστορικός Τέχνης, Κριτικός «Είναι συγκινητικό το να συναντάς καλλιτέχνες σαν το Μάνο Αναστασιάδη, την επιµονή και τη µεθοδικότητα του, το όραµα του για µια ζωγραφική που να εκφράζει την αλήθεια και το ταλέντο του. Στο εργαστήρι του - µέσα στο θαυµαστό χώρο της παλιάς πόλης - είχα την αίσθηση πως συναντούσα τους παλιούς εκείνους δηµιουργούς άλλης εποχής, που ερευνούν την τέχνη τους, κλεισµένοι στο δικό τους χρόνο. Και σε πολλά έργα του, είδα εικόνες της φύσης ζωγραφισµένες µε µια ξεχωριστή, δική του ευαισθησία, που έφερνε στο φως τη σχέση του καλλιτέχνη µ' αυτήν. Σχέση αληθινή, όσο και οι θεωρητικές αναζητήσεις του Αναστασιάδη όταν κάθεται µπρος στο καβαλέτο του».

Νίκος Κρανιδιώτης Πρώην πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα «Η ζωγραφική του Μάνου Αναστασιάδη έχει πρώτα - πρώτα ένα βαθύ προβληµατισµό για την Τέχνη, για τον Άνθρωπο, για τον τρόπο µε τον οποίο θα πρέπει να αντιµετωπίζουµε τη ζωή. Σε πολλά έργα του εµβαθύνει στον εσώτερο κόσµο και διαγράφει - υπερβατικά θα 'λεγα - καταστάσεις και ψυχικές ευαισθησίες που µε τρόπο συγκινησιακό υποβάλλονται και αφυπνίζουν ανάλογα αισθήµατα στο θεατή. Ο Μάνος Αναστασιάδης εκφράζει το σύγχρονο άνθρωπο µε όλα τα σύγχρονα µέσα της τέχνης». Γεώργιος Μιχαηλίδης - Νουάρος Οµότιµος καθηγητής Πανεπιστηµίου Αθηνών - Ακαδηµαϊκός. «Ο Μάνος Αναστασιάδης µέσα από την πολύ σηµαντική δουλειά του εκφράζει µε εξαιρετική έµπνευση θέµατα που συγκινούν κάθε σκεπτόµενο άνθρωπο». ηµήτρης Ταλαγάνης Ζωγράφος «Θαυµάσια δουλειά» Jill Bonnet Γλύπτρια από την Αγγλία που ζει και εργάζεται στο Παρίσι «Ο Μάνος Αναστασιάδης διετέλεσε επί πολλά χρόνια δάσκαλος ζωγραφικής στα σχολεία της Ρόδου και πρόσφατα στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου, και έχει µια πλατιά κουλτούρα και µια βαθιά γνώση στην ιστορία της ευρωπαϊκής τέχνης από την οποία δέχεται επιρροές χωρίς όµως να εντάσσεται σε κάποιο κίνηµα τέχνης. Όπως ο ίδιος λέει το πραγµατικό του σχολείο είναι εδώ, στα νησιά του Αιγαίου και στη Μεσόγειο, στη φύση και στους ανθρώπους της, που µελετά για τρεις περίπου δεκαετίες και παραµένουν η πιο σηµαντική πηγή έµπνευσης του. Οι άνθρωποι τους οποίους έχει ζωγραφίσει ανήκουν σε όλες τις εποχές. Ο Σεζάν, ο Μοντιλιάνι και ο Βαν Γκογκ έχουν ήδη ζωγραφίσει τα πορτρέτα τους και υπάρχει κάτι το αιώνιο και διαχρονικό στις σκηνές στις οποίες οι γριές γυναίκες κεντούν στη σκιά, οι άντρες κάθονται στο καφενείο και τα νεαρά κορίτσια ντυµένα για το εκαπενταύγουστο είναι σαν βυζαντινές εικόνες. Κάθε χρόνο ο Μάνος Αναστασιάδης καταφέρνει να µε εκπλήσσει µε την συνεχή ανανέωση του εικαστικού του λεξιλογίου και την προοδευτικά αυξανόµενη µαεστρία του στις πολυποίκιλες τεχνικές, ενώ παραµένει πιστός στην αρχική του έµπνευση». (Μετάφραση από το αγγλικό κείµενο) Παναγιώτης Γράβαλλος Χαράκτης, Ζωγράφος «Τη ζωγραφική του Μάνου Αναστασιάδη, την παρακολουθώ συνέχεια από το 1983 και µπορώ σίγουρα να γράψω λίγα λόγια γι' αυτή, σαν συνάδελφος και φίλος του. Από τα πρώτα έργα που είδα, διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα ταλέντο πηγαίο και δυνατό, γεµάτο από ανησυχίες και προβληµατισµούς, για τα αισθητικά και τεχνικά δεδοµένα της δουλειάς µας.

Από τότε η εξέλιξη του είναι συνεχής, πάντα σοβαρή, µε γνώµονα τα εικαστικά προβλήµατα πρώτα και κατά δεύτερο τα θεµατολογικά». Μανόλης Μακρής Συγγραφέας - Περιοδικό «Ροδιακά γράµµατα» τ. 3 Υπάρχει µια ελληνικότητα σε τούτη την τέχνη, που δεν έχει βέβαια καµιά σχέση µε τη στείρα προγονοπληξία, αλλά νοείται ως απόδοση του βάθους των πραγµάτων, ως εικαστική αποκρυπτογράφηση του φωτός και της ιδιαιτερότητας του ευρύτερου µεσογειακού και ιδιαίτερα του ελληνικού χώρου. Είναι ο χώρος που σε πλάθει, που εισδύει ορµητικά και στην τελευταία σου ίνα, που τον νιώθεις να βουίζει µέσα στις φλέβες σου, που απαιτεί και την τελευταία ικµάδα της πνευµατικής σου εγρήγορσης.. Είναι το απέραντο µεσογειακό φως, που µετουσιώνει τα πάντα, τα πιο απλά και τα πιο ταπεινά, τα πιο σεµνά και τα πιο διακριτικά, σε αιώνια και πανανθρώπινα σύµβολα. Κι από δω, από το πλαστουργό ετούτο φως οφείλει να ξεκινήσει κανείς για να αναγνώσει την ζωγραφική του Μάνου Αναστασιάδη. Από κεί ξεκινά η πορεία για την αισθητική κάθαρση, αφού το φως ετούτο επενεργεί απολυτρωτικά πάνω στα πράγµατα...μα πέρα από τα δεδοµένα, πέρα από τα δωρήµατα που χάρισε ο θεός στον τόπο, στον οποίον του έταξε να ζει, και στα ψυχικά χαρίσµατα, µε τα οποία προίκισε τον καλλιτέχνη, είναι ο καθαρά προσωπικός του αγώνας, ο επίπονος ανηφορικός δρόµος, η αφάνταστη ταλαιπωρία και τα σκληρά παραδέρµατα, απ' όπου τελικά µένουν οι πλούσιες σε χυµούς εµπειρίες. Το να δοθεί ο χώρος ως συνέχεια της ανθρώπινης παρουσίας, το να αναζητηθεί πέρα από το πορτραίτο η συµβολική µορφή και το να αποκρυσταλλωθούν πέρα από τις απλές απεικονίσεις των αντικειµένων οι απόλυτες µορφές, τα στέρεα σύµβολα κι όχι εκείνα τα περίτεχνα αυτά δεν είναι δωρήµατα, είναι επιτεύγµατα, είναι νίκες µετά από επίµοχθες προσπάθειες. Αυτό θα βρει κανείς σε κάθε πίνακα του, αφού καθένας είναι και µια ξεχωριστή αγωνία, καθένας είναι και µια κοπιαστική µελέτη για ένα χρώµα, για µιαν αχτίνα, για µια µορφή, για ένα συναίσθηµα. Ακουµπάς τα µάτια σου σ' ένα πίνακα, έτσι όπως ανοίγεις ένα παράθυρο... Η τέχνη, βέβαια, ένα κοµµάτι µονό της ζωής και της αλήθειας έχει τη δυνατότητα να απεικονίσει. Αλλά αυτό που δίνει, οφείλει να το δώσει µε ειλικρίνεια... Η αληθινή τέχνη, η ζωντανή τέχνη, ασχολείται µε τα τρία αιώνια θέµατα που τα βρίσκουµε συνεχώς και στη δουλειά του Μάνου Αναστασιάδη, τη φύση, τον έρωτα και το θάνατο. Μαρίνα Πισπερή Κριτικός τέχνης περιοδικό «ARTI» «Στην πρόσφατη έκθεση του, ο Μάνος Αναστασιάδης, επιδιώκει να αποτυπώσει σε δύο ενότητες την ψυχή του ελληνικού τοπίου και το πανανθρώπινο τοπίο της ψυχής. Τα θέµατα και οι τεχνικές ποικίλουν. Ωστόσο, υπάρχει µια µυστική συγγένεια ενσαρκωµένη στην κυρίαρχη παρουσία του φωτός. Τα έργα της πρώτης ενότητας ξεχειλίζουν από ένα φως εκπληκτικής λάµψης, ευκρινώς µεσογειακό, ενώ στη δεύτερη ενότητα οι µορφές έχουν απορροφήσει αυτό το φως και το εκπέµπουν ως δύναµη εσωτερικής δόνησης. Εδώ ο χώρος είναι απροσδιόριστος. Ο άνθρωπος, γυµνωµένος και αποστεωµένος, σταυρώνεται και είναι ο ίδιος που παρακολουθεί το µαρτύριο του. Οι συνθέσεις χαρακτηρίζονται από µια τόλµη µορφική και χρωµατική. Εντούτοις, αναπάντεχος είναι ο τρόπος που το εξπρεσιονιστικό πάθος ισορροπεί από την ύπαρξη του ελληνικού µέτρου.

Βάσος Κουντουρίδης Τεχνοκριτικός - Περιοδικό «Φιλολογική Πρωτοχρονιά» - 1995. «Ο Μάνος Αναστασιάδης ο εδώ και 25 χρόνια ασχολείται σοβαρά µε τη ζωγραφική και συγχρόνως µε τη χαρακτική, γλυπτική και φωτογραφία. Παρουσιάζει ωραιότατα έγχρωµα χαρακτικά µε γραµµικό σχέδιο, σταθερή γραµµή και χρωµατική λιτότητα. Τα έργα της ακουαρέλας µαρτυρούν ότι κατέχει το υλικό του, γιατί όλες οι ακουαρέλες έχουν ένα ελεύθερο γράψιµο, διαφάνεια χωρίς επαναλήψεις, ευγένεια χρωµατική και καταλήγουν σε µια ευχάριστη αέρινη έκφραση. Στα έργα του µε λάδι, και ιδιαιτέρως σε κείνα που είναι µε ανθρώπινες µορφές, µεταχειρίζεται για την γραφή τους ένα µίγµα υλικών (λάδι, κάρβουνο, παστέλ) και καλύπτει τον µουσαµά µ' ένα βασικό χρώµα. Πάνω σ' αυτό σχεδιάζει µε κάρβουνο την µορφή µε λίγες λεπτές γραµµές σωστά τοποθετηµένες. Οι όγκοι των µορφών ξεπροβάλλουν µε την τοποθέτηση φωτοσκιάσεων µε παστέλ. Το λεπτό περίγραµµα του σχεδίου έχει χάσει πλέον την πρωταρχική του εκφραστικότητα κι έχει δεθεί µε το γενικό πνεύµα της µορφής. Η πρωτότυπη αυτή πλαστική εργασία αποµακρύνεται από την γραµµική αντίληψη της µορφής για να δηµιουργήσει µια εικαστική µορφή µε την βοήθεια των ωραίων και απαλών φωτοσκιάσεων, που προβάλλουν τους όγκους τόσο ζωντανούς κι αληθινούς. Η ζωγραφική του Αναστασιάδη δηµιουργεί ένα ευχάριστο συναίσθηµα κι ο εικαστικός του λόγος είναι δυνατός κι αληθινός, γραµµένος µε πολλή ευαισθησία». Ευαγγελία Γεωργιτσιάνη Ιστορικός τέχνης «Στο έργο του Μάνου Αναστασιάδη συνδυάζονται αρµονικά η ευαισθησία µε τη δύναµη, ο λυρισµός µε την αίσθηση του τραγικού, η γαλήνη µε την κραυγή αγωνίας. Η ανθρώπινη µορφή σε µεγάλη κλίµακα καταλαµβάνει εντυπωσιακά το χώρο και κυριαρχεί απόλυτα στη σύνθεση. Ο καλλιτέχνης δηµιουργεί µορφές µε έντονα περιγράµµατα, µορφές που ανάγονται στα βασικά γεωµετρικά σχήµατα και υπερβαίνουν τα ατοµικά χαρακτηριστικά, αγγίζοντας την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Η δύναµη του σχεδίου συνυπάρχει µε την εκφραστικότητα του χρώµατος και τη χρήση µιας πρωτοποριακής τεχνικής που καθορίζουν µια ζωγραφική βαθιά ανθρωπιστική, µε έντονο προσωπικό ύφος». Παράσχος Παρασός Κριτικός τέχνης - Περιοδικό "Ροδιακά γράµµατα" τ.3 Ο Μάνος Αναστασιάδης, συνεπαρµένος από το αιγαιοπελαγίτικο φως, τη διαύγεια του χώρου, τις εξαϋλωµένες µορφές του, την θαλάσσια απεραντοσύνη του µε τα βελούδινα χρώµατα και τους φωσφορίζοντες ιριδισµούς του, την τραχύτητα των βράχων του και τις κυµατιστές απαλότητες των πεδιάδων του, όπου το φως σε θαµπώνει και την ίδια στιγµή σου κρύβει και σου αποκαλύπτει την τραχύτητα της πραγµατικότητας, κάµνοντας σε κοινωνό σε µια πνευµατικότητα που σε κατακτά και σε προκαλεί να ανοίξεις ένα διάλογο µε το στιγµιαίο και το εφήµερο, το διαχρονικό και το αιώνιο. Με το δικό του εναγώνιο όραµα, εικονοκλάστης και ταυτόχρονα παραδοσιακός, ασπάζεται και απορρίπτει τα νέα και τα παλιά ανάλογα µε το πώς εκφράζουν τον ίδιο και τον απελευθερώνουν στη δηµιουργία του. Με γνήσια µεσογειακή ιδιοσυγκρασία κουβαλά επάνω του το βαρύ πολιτιστικό φορτίο που εναπόθεσαν οι αιώνες σ' αυτή τη γωνιά της γης, και που ένας άλλος που δεν θα είχε το γνήσιο και δυνατό ταλέντο του θα κινδύνευε να αλλοτριωθεί και να χάσει την ταυτότητα του. Ο Μάνος Αναστασιάδης µας φανερώνει ένα σύγχρονο δηµιουργό µε µια φύση ανικανοποίητη, που επιζητεί να ανανεώνει συνεχώς µε τρόπο ρηξικέλευθο τον εικαστικό του λόγο. Η ζωγραφική του είναι ένα συνειδητό οδοιπορικό, ένα ιερό προσκύνηµα στις πηγές της οµορφιάς που µας κρύβει ζηλότυπα η φύση

και η ζωή, που όµως είναι έτοιµη να παραδοθεί στον πραγµατικό σαγηνευτή, στον κάθε γνήσιο καλλιτέχνη. Αριστείδης Μιαούλης Κριτικός - Εφηµερίδα «ηµοκρατική» - 14-11-92 «Ο Μάνος Αναστασιάδης γνήσιος πνευµατικός άνθρωπος, εργάζεται αθόρυβα πίσω από τα φώτα της δηµοσιότητας. Τα έργα του είναι καθαρά συµβολικά. Υπάρχουν δύο µεγάλες ενότητες στο έργο του. Η πρώτη αφορά τον άνθρωπο και η δεύτερη το χώρο όπου κατοικεί. Οι άνθρωποι του είναι του µόχθου και του ιδρώτα. Στα τοπία του αναδεικνύεται η τιτάνια σύγκρουση των στοιχείων που γέννησαν αυτόν τον τόπο».