Το βιβλίο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου "Η Μεσόγειος είμαι εγώ και δεν είμαι πια εδώ" επιλέχθηκε για να αποτελέσει τη βάση για το θεατρικό δρώμενο, που θα αποτελέσει την παρουσίαση της Ερευνητικής Εργασίας : «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ» Μέσα από το θεατρικοποιημένο κείμενο οι μαθητές του Σχολείου μας θα μας ταξιδέψουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η θάλασσά μας βάζοντας επιτακτικά το ερώτημα: " Εμείς τι λέμε; Θέλουμε τη Μεσόγειο δίπλα μας;" ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ: ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Μια φορά κι έναν καιρό, σ έναν από τους ωραιότερους τόπους του γαλάζιου πλανήτη μας, ζούσε μια πανέμορφη θάλασσα. Μεσόγειο την έλεγαν κι όλοι τη θαύμαζαν και την αγαπούσαν. Τον τόπο αυτό της τον είχε υποδείξει ο βασιλιάς των υδάτων, ο Ωκεανός, όταν διαμορφώθηκε οριστικά η επιφάνεια της γης και όλες οι θάλασσες, οι πηγές, οι λίμνες και τα ποτάμια βρήκαν ένα μέρος για να εγκατασταθούν μόνιμα. Για χρόνια αμέτρητα η Μεσόγειος έμεινε εκεί ευτυχισμένη μαζί με τα ζώα, τα ψάρια, τα πουλιά και τα φυτά που ζούσαν είτε μέσα στα νερά της είτε στις ακτές της. Τα χρόνια αυτά έζησαν δίπλα της και πολλοί άνθρωποι. Στα νερά της αναπτύχθηκαν οι μεγαλύτεροι πολιτισμοί και πολλοί λαοί στήριξαν την επιβίωσή τους πάνω της. Οι άνθρωποι την αγάπησαν αληθινά, κι αυτή τους χάρισε απλόχερα τα δώρα της. Σε καιρούς ειρήνης αλλά και πολέμων, οι λαοί της έζησαν μαζί, επηρέασαν ο ένας τον άλλο, μέσα από τις διαφορετικές παραδόσεις, γλώσσες, θρησκείες, πολιτισμούς, ήθη και έθιμα. Οι καιροί, όμως άλλαξαν Οι άνθρωποι ξέχασαν πόσο τους είχε ευεργετήσει η Μεσόγειος. Θεώρησαν ότι πάντα θα είναι εκεί κι ότι πάντα θα τους δίνει, θα τους δίνει χωρίς εκείνοι να έχουν καμιά υποχρέωση. Έπαψαν να την προσέχουν και να τη σέβονται. Αντίθετα την εκμεταλλεύονταν και τη ρύπαιναν. Τα ζώα, τα ψάρια, τα πουλιά και τα φυτά της λιγόστευαν! Εκείνη μάταια περίμενε και περίμενε και περίμενε ότι κάποτε οι άνθρωποι θα καταλάβαιναν τα λάθη τους και θα άλλαζαν. Όταν πια συνειδητοποίησε ότι, όπως καταστρεφόταν μέρα με τη
μέρα, σύντομα δε θα μπορούσε πια να σωθεί από βέβαιο αφανισμό, αποφάσισε να ζητήσει τη βοήθεια του Ωκεανού. Όσο ακούγεται η αφήγηση η Μεσόγειος περιφέρεται στο σκηνικό μαζί με τα πουλιά και τα ψάρια της, τα οποία εξαφανίζονται σταδιακά και στο τέλος μένει μόνη της. ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Ψαρεύετε πολύ! Τόση καταστροφή! Μόλυνση πώς ν` ανεχτώ ; Καταστρέφομαι εδώ! Η Μεσόγειος είμαι εγώ και ΔΕΝ είμαι πια εδώ! Κι όποιος ξένος σας ρωτήσει κι όποιος ψάξει να με βρει να του πείτε έχω φύγει και κανείς δε θα με βρει. Θα ψάξω στη γη για νέα περιοχή, ένα τόπο ιδανικό και ανθρώπους με μυαλό. Η Μεσόγειος είμαι εγώ και ΔΕΝ είμαι πια εδώ! Κι όποιος ξένος σας ρωτήσει κι όποιος ψάξει να με βρει να του πείτε έχω φύγει και κανείς δε θα με βρει. [τραγούδι σε στυλ ραπ] ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Πρέπει να φύγω μακριά! Να σωθώ από τη συμφορά! Όμως που να στραφώ; Να βρω μια καινούργια γωνιά; Ας ρωτήσω τον Ωκεανό, απάντηση να βρω! ΩΚΕΑΝΕΕΕΕΕΕ. ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Εμφανίζεται στη σκηνή ο Ωκεανός. ΩΚΕΑΝΟΣ: Τι έχεις κόρη μου και με φώναξες; Γιατί είσαι τόσο λυπημένη; ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Οι άνθρωποι δεν με νοιάζονται πια. Με καταστρέφουν. Τα ψάρια μου και όλα τα πλάσματά μου λιγόστεψαν, κι όσα έχουν απομείνει υποφέρουν. Μέρα με την ημέρα ρυπαίνομαι όλο και περισσότερο. Χάνομαι, σου λέω, και σε λίγο δε θα μπορώ τίποτα να κάνω. ΩΚΕΑΝΟΣ: Τι ανόητοι που είναι οι άνθρωποι! Δεν καταλαβαίνουν ότι όταν σε καταστρέφουν καταστρέφονται και οι ίδιοι; Ότι αν πεθάνεις εσύ, ούτε και οι ίδιοι θα μπορούν να επιβιώσουν ; Πώς μπορώ όμως να σε βοηθήσω; Τι να κάνω για σένα; ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Θέλω να φύγω μακριά από δω. Τόπο να αλλάξω. Να βρω ένα μέρος με άλλους ανθρώπους, που θα με αγαπούν αληθινά. ΩΚΕΑΝΟΣ: Μα τι είναι αυτά που λες; Το σκέφτηκες καλά; Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι αυτό που θέλεις να κάνεις; ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Δε βλέπω άλλη λύση. Μπορείς μήπως εσύ να μου προτείνεις κάτι; ΩΚΕΑΝΟΣ: Τι να σου πω τώρα; Δεν ξέρω. Μπορεί τελικά να χεις και δίκιο. Καλά λοιπόν. Μπορείς για τρεις μέρες να γυρίσεις όλη τη Γη και να διαλέξεις ένα νέο τόπο για να μείνεις. Όσο όμως θα ψάχνεις, το νερό σου θα λιγοστεύει μέχρι που, αν
περάσει και η Τρίτη μέρα και τόπο δεν έχεις βρει, δε θα μείνει από σένα ούτε μια σταγόνα. Τρεις μέρες μόνο, μη το ξεχάσεις! ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ: Η Μεσόγειος με τα ψάρια, τα πουλιά και τα φυτά της. ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Πρέπει να βρω έναν τόπο, όπου οι άνθρωποι δε ρυπαίνουν τα νερά, δεν ψαρεύουν περισσότερο απ όσο χρειάζεται, δε χρησιμοποιούν παράνομους τρόπους ψαρέματος, Όπου δε νιώθουν ιδιοκτήτες αλλά διαχειριστές της φύσης. Έναν τόπο όπου οι άνθρωποι προστατεύουν όλα τα είδη που κινδυνεύουν. Πρέπει να φωνάξω τα ψάρια, τα πουλιά και τα φυτά μου και όλοι μαζί να βρούμε έναν καινούργιο τόπο να κατοικήσουμε. ΠΟΥΛΙΑ: Μας φώναξες Μεσόγειε; ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Ναι! Όλοι το ξέρετε πως η κατάσταση δεν πάει άλλο. Υποφέρουμε εδώ η ζωή μας έχει γίνει κόλαση Πρέπει να φύγουμε για να σωθούμε! Ελάτε να κοιτάξουμε όλοι μαζί την Υδρόγειο και να διαλέξουμε έναν νέο τόπο, όπου οι άνθρωποι θα μας αγαπούν και θα μας σέβονται. ΨΑΡΙΑ: Δίκιο έχεις. Για να δούμε τι θα λέγατε αν πηγαίναμε στη Βόρεια θάλασσα. ΦΥΤΑ: Μπα εκεί έχει πολύ κρύο, κανένας από μας δε θα μπορέσει να επιβιώσει! Τι λέτε για την Καραϊβική; ΨΑΡΙΑ: Εκεί, με τόσο τουρισμό που έχει δεν θα μείνει κανένας από μας. Μήπως να πηγαίναμε στην Χαβάη; ΠΟΥΛΙΑ: Μα τι λέτε; Εκεί είναι ακόμα πιο χειρότερα. Παντού υπάρχουν τα ίδια προβλήματα. ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Αφού δεν μπορούμε να αποφασίσουμε, πάμε και βλέπουμε. Ας κάνουμε όμως γρήγορα, πριν εξατμιστώ ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Οι λαοί της Μεσογείου μπροστά στο ξερό τοπίο. ΛΑΟΙ: Πού πήγε η Μεσόγειος; - Γιατί δεν είναι πια εδώ; - Τι συνέβη και εξαφανίστηκε; - Πού είναι τα πουλιά και τα ψάρια της; Εμείς πώς θα ζήσουμε τώρα; - Πρέπει να τη βρούμε και να τη φέρουμε πίσω. - Μήπως φταίμε εμείς που δεν την προσέχαμε αρκετά; - Μήπως ψαρεύαμε πολλά ψάρια; - Μήπως τη μολύναμε με τα εργοστάσια και τα σκουπίδια μας; - Πρέπει να φτιάξουμε επιτροπές, να βρούμε τη λύση! - Μα τι λες, δεν έχουμε χρόνο. Χωρίς τη Μεσόγειο θα πεθάνουμε όλοι μας. - Εσείς οι Ιταλοί φταίτε, με τη ρύπανση από τα εργοστάσιά σας!
- Όχι φταίνε οι Έλληνες με τα πλοία τους, που μολύνουν τη θάλασσα. - Οι Τούρκοι φταίνε, που ψαρεύουν πολλά ψάρια. - Όχι οι Ισπανοί φταίνε με τον τουρισμό τους - Όχι οι Άραβες. - Οι Ισραηλινοί. - Οι Σέρβοι. - Σταματήστε επιτέλους! Πρέπει να συνεργαστούμε όλοι μαζί, και να φέρουμε πίσω τη θάλασσά μας.. ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ: ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Είχαν περάσει τρεις μέρες παρά κάτι λεπτά από τότε που η Μεσόγειος είχε φύγει και οι άνθρωποι είχαν κουραστεί πια να μαλώνουν. Οι καυγάδες δεν τους βοηθούσαν σε τίποτα. Είχαν καθίσει όλοι γύρω από την ξερή λακκούβα αγκαλιασμένοι κι έκλαιγαν. Η ζωή τους χωρίς τη θάλασσά τους δεν θα ήταν πια ίδια. Ίσως να μην είχε κανένα νόημα να κατοικούν πια σ αυτό το τόπο. Όλη τη ζωή τους στα μέρη τους την καθόριζε η θάλασσα, η Μεσόγειος που όμως δεν ήταν πια εκεί. Με την απουσία της τους έκανε να καταλάβουν όσα δεν είχαν αντιληφθεί, ή είχαν ξεχάσει, αμέτρητα χρόνια που καρτερικά έστεκε εκεί, πάντα στο ίδιο μέρος, πάντα κοντά τους. Είχαν καταλάβει τα λάθη τους και θα έβρισκαν τρόπους να τα διορθώσουν αν τους έδινε μια ευκαιρία. - ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΘΑΛΑΣΑ ΜΑΣ. Πού πήγε η θάλασσά μας; Αυτή είναι όλη μας η ζωή. Χαθήκαν τα όνειρά μας. των λαών μας η ψυχή! Το λάθος ήτανε δικό μας το πληρώσαμε ακριβά. Τα βάζουμε με τον εαυτό μας αχ, ας μην είναι πια αργά! Πού πήγε η θάλασσά μας ; του πολιτισμού μας η πνοή, Πάντα ήτανε κοντά μας ελπίδα για όλη τη γη. Το λάθος ήτανε δικό μας, το πληρώσαμε ακριβά. Τα βάζουμε με τον εαυτό μας αχ, ας μην είναι πια αργά. Από τη μια πλευρά του σκηνικού εμφανίζεται η Μεσόγειος ΠΟΥΛΙΑ: Ε! Μεσόγειε, σου μένουν λίγα λεπτά μέχρι και η τελευταία σταγόνα σου να γίνει αέρας. Οι τρεις μέρες τέλειωσαν, γυρίσαμε όλο τον κόσμο, κι απόφαση δεν πήρες. Βρες επιτέλους ένα μέρος για να μείνουμε και μη μας ρωτάς. ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Ας πάμε για μια στιγμή στον τόπο μας, να ρίξουμε μια τελευταία ματιά, και μετά βλέπουμε. Θα εγκατασταθούμε μόνιμα όπου βρούμε. Πρώτα όμως ας πάμε εκεί, εκεί που είμαστε πάντα! ΤΑ ΨΑΡΙΑ: Μα θα προλάβουμε; ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ: Κοιτάτε επέστρεψε οι Μεσόγειος.
- Μεσόγειε, επιτέλους γύρισες! - Να ξερες πόσο το μετανιώσαμε! - Έλα πίσω και δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη! - Θα σε προστατέψουμε! - Στο υποσχόμαστε! ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: Πόσο μου έλειψε ο τόπος μας! Πουθενά δεν υπάρχει τόπος σαν τον δικό μας. Κι αφοί οι δικοί μας άνθρωποι κατάλαβαν. τότε Ε π ι σ τ ρ έ φ ο υ μ ε!!! ΝΑΙ! ΝΑΙ! ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ!!!! [ Φωνάζουν όλοι μαζί ενθουσιασμένοι] ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Από τότε η Μεσόγειος ζει στον τόπο της αρμονικά με τους ανθρώπους όλων των διαφορετικών της λαών, που την αγαπούν και την προσέχουν. Ως πότε όμως; Οι άνθρωποι ξεχνούν γρήγορα.. Εσείς;