5 ο Γ/ΣΙΟ ΕΥΟΣΜΟΥ. ΤΑΞΗ Γ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΧΟΛ. ΕΤΟΣ : 2014-2015
Στόχος αυτού του πολιτιστικού προγράμματος είναι να παρουσιάσει τις πόλεις εκείνες της Ιταλίας, στις οποίες ιδρύθηκαν, ευδοκίμησαν και μεγαλούργησαν οι κοινότητες των Ελλήνων από το 1453 και ύστερα. Γιατί μετά την πτώση της βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453, οι συνεχείς επαφές και από τις δυο πλευρές, αποτέλεσαν σημαντικό μέρος της εθνικής ιστορίας της κάθε χώρας, οι Έλληνες λόγιοι συνέβαλαν ουσιαστικά στην Αναγέννηση, μεταφέροντας στην Ιταλία τις θαυμαστές αρχές του αρχαιοελληνικού πνεύματος.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η Άλωση της Πόλης, το 1453, προκάλεσε αλλεπάλληλα κύματα Ελλήνων προσφύγων προς την Ιταλία, οι οποίοι αφενός μεν ενίσχυσαν τις προϋπάρχουσες ελληνικές παροικίες, κυρίως όμως δημιούργησαν νέες. Η καταφυγή τους στην Ιταλία στάθηκε σωτήρια για τους ίδιους, αλλά και ωφέλησε σε μεγάλο βαθμό και τους πληθυσμούς που τους υποδέχθηκαν. Η αίγλη της αρχαίας Ελλάδας φώτισε τον ρωμαϊκό πολιτισμό από τα πρώτα βήματά του, εμπνέοντας στον ποιητή Οράτιο τους περίφημους στίχους Graecia capta ferum victorem cepit ( η Ελλάδα, ηττημένη, κατέκτησε τον νικητή ). η πειθαρχημένη και σφριγηλή ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οικειοποιήθηκε αργότερα τον ελληνικό κλασσικό κανόνα και τον διέδωσε σε όλο τον κόσμο.
Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας αποτέλεσαν τη βάση, πάνω στην οποία θεμελιώθηκε ο δυτικός πολιτισμός. Η συμβολή των Ελλήνων στην ιταλική Αναγέννηση θεωρείται καθοριστική- Οι Έλληνες λόγιοι ( Πλήθων Γεμιστός, Μιχαήλ Ψελλός, Μανουήλ Χρυσολωράς, Ιανός Λάσκαρης και πολλοί άλλοι), οι οποίοι έφθασαν σε αυτή τη χώρα κατά τον 15ο αι., έφεραν μαζί τους βαρύτιμα χειρόγραφα και μία μακραίωνη παράδοση πνεύματος. Το πνεύμα αυτό, ανέλαβαν να μεταλαμπαδεύσουν στην Εσπερία (δηλ. τη Δύση), μεταφράζοντας και διδάσκοντας τους αρχαίους συγγραφείς και φιλοσόφους στα πανεπιστήμια της Ρώμης, της Φλωρεντίας, της Πάδοβας, του Μιλάνου, αλλά και άλλων πόλεων.
Οι σημειώσεις του Ισαάκ Νιούτον (Νεύτων), όπου γράφει ελληνικά και κρατάει σημειώσεις από μαθηματικά των Ελλήνων, το 1661 ( από την βιβλιοθήκη Cambridge) Απόσπασμα από έργο του Πλάτωνα στην λατινική γλώσσα
Η Ρώμη (1493) Η Φλωρεντία, από εικονογράφηση χάρτη την εποχή της Αναγέννησης
Βενετία - Venezia. Το ελληνικό στοιχείο ήταν παρόν στη Βενετία «την Γαληνοτάτη», από πολλούς αιώνες πριν την Άλωση, δεδομένου ότι η πόλη αυτή θεωρούνταν η κόρη του Βυζάντιου (όφειλε υπακοή στον Βυζαντινό αυτοκράτορα, στην ουσία όμως τελούσε υπό ελεύθερο καθεστώς). Με την ανάπτυξη του εμπορίου με το Βυζάντιο, εγκαταστάθηκαν στη Βενετία οι πρώτοι Έλληνες έμποροι και ναυτικοί, ενώ κατά τους αιώνες που αυτή κυριαρχούσε στη Μεσόγειο (Ενετοκρατία), πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες και λόγιοι ζούσαν στη βενετσιάνικη λιμνοθάλασσα. Η μετανάστευση των Ελλήνων προς τη Βενετία από την Άλωση και μετά αυξάνονταν συνεχώς, φθάνοντας τις σαράντα χιλιάδες άτομα το 1686. Η Βενετία
Πολύ γρήγορα οι απόδημοι αυτοί Έλληνες, έμποροι και εφοπλιστές, συναγωνίστηκαν με τη βενετική αριστοκρατία σε πλούτο και χλιδή, ενώ με τις ενίοτε πλουσιοπάροχες δωρεές τους επέτρεπαν στην Αδελφότητα να εκτελεί το σπουδαίο φιλανθρωπικό της έργο, αλλά και να χρηματοδοτήσει την ανέγερση και τη διακόσμηση των μνημείων της. Το 1574 ο Κρητικός ζωγράφος Μιχαήλ Δαμασκηνός φιλοτέχνησε τον νεόκτιστο ναό του Αγίου Γεωργίου ( San Giorgio de Greci ), το διάστημα 1566-68 εργάστηκε στη Βενετία και ο μεγάλος καλλιτέχνης Δομίνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco). Η Αδελφότητα και η Μητρόπολη της Βενετίας, υπό την καθοδήγηση λόγιων ιεραρχών, όπως ήταν ο Γαβριήλ Σεβήρος, απέκτησαν τέτοιο κύρος και λαμπρότητα, ώστε το 1616 ο προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας μετέφερε εκεί και την έδρα της μεγάλης Μητρόπολης της Φιλαδέλφειας. Σπουδαιότατη υπήρξε επίσης η κοινωνική και εκπαιδευτική δραστηριότητα της Αδελφότητας. Σημαντική ήταν η ίδρυση της περίφημης Φλαγγίνειου Σχολής (1622), όπου κατά τη διάρκεια των δύο και πλέον αιώνων λειτουργίας της, φιλοξενήθηκαν πάνω από πεντακόσιοι φοιτητές από όλη την Ελλάδα.
Οι σχολές της Βενετίας αποτέλεσαν βασικούς θύλακες ουμανιστικής παιδείας για τους Έλληνες, ενώ η βενετική παροικία αναδείχθηκε ως η μεγάλη παιδευτική εστία του υπόδουλου Ελληνισμού. Ο τυπογράφος και εκδότης Άλδος Μανούτιος, έφερε σε επαφή για πρώτη φορά τον δυτικό κόσμο με τους αρχαίους συγγραφείς, αλλά και με τους σύγχρονους Έλληνες λόγιους. Τα βιβλία αυτά τυπώνονταν κατά χιλιάδες αντίτυπα και τροφοδοτούσαν όλο τον Ελληνισμό, η καρδιά του οποίου για πολύ καιρό χτυπούσε στα περίφημα ελληνικά τυπογραφεία της Βενετίας, όπου εργάστηκαν γενεές Ελλήνων τεχνιτών και καλλιτεχνών. Τον 18ο αι. όμως η ζωή της κοινότητας περιήλθε σε περιπέτειες και δογματικούς διχασμούς, οι οποίοι υπονόμευσαν τις σχέσεις της με το Κράτος. Το 1797, με την κατάκτηση της Βενετίας από τον Ναπολέοντα, όλη η περιουσία της Αδελφότητας κατασχέθηκε από τους Γάλλους. Η μετατόπιση του εμπορίου και των οικονομικών δραστηριοτήτων προς τη Βόρεια Ευρώπη, αλλά και η ίδρυση του ελληνικού Κράτους το 1830, διαδραμάτισαν αποφασιστικό ρόλο στην αποχώρηση των Ελλήνων από τη Βενετία. Η διάλυση της κοινότητας συντελέστηκε με το τέλος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και την επακόλουθη Ενοποίηση της Ιταλίας (1871).
Οι Έλληνες της Ιταλίας σήμερα. Σύμφωνα με πηγές του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, οι Έλληνες διαμένοντες σήμερα στην Ιταλία είναι περίπου στις 4.500 άτομα, διασκορπισμένοι σε διάφορα κέντρα της χώρας, κυρίως στις βόρειες βιομηχανικές πόλεις Μιλάνο και Τορίνο. Στη Μπολόνια, Φλωρεντία και Νάπολη διαμένουν κυρίως οι φοιτητές, ο αριθμός των οποίων υπολογίζεται στις 14.000 σε όλη τη χώρα. Σε άλλες εποχές οι Έλληνες φοιτητές στην Ιταλία ήταν οργανωμένοι σε σωματεία (nazioni), τα οποία έγραψαν λαμπρές σελίδες στην ιστορία των πανεπιστημίων. Τομείς ενασχόλησης των Ελλήνων στην Ιταλία είναι σήμερα το εμπόριο (υφαντουργία, κατεργασία γούνας, χρυσοχοϊα) και τα ελεύθερα επαγγέλματα (φαρμακοποιοί, γιατροί, αρχιτέκτονες, μηχανικοί), ενώ ικανός αριθμός Ελλήνων είχαν αρχίσει να απασχολούνται στην ιταλική δημόσια διοίκηση,πριν ακόμη εφαρμοστούν οι διατάξεις της Ε.Ε. περί της ελεύθερης διακίνησης εργασίας.
Επίσημες πηγές (ΥΠΕΞ, Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού) χαρτογραφούν σήμερα τις ελληνικές κοινότητες της Ιταλίας με βάση τις προξενικές αρχές. Συγκεκριμένα αναφέρουν τα εξής προξενεία: Ρώμη, Μιλάνο, Γένοβα (Φλωρεντία Λιβόρνο), Νάπολη και Βενετία, Τεργέστη, Μπάρι και στην Κατάνη. Η πιο αξιόλογη και αποτελεσματική δραστηριότητα στον πολιτιστικό και εκπαιδευτικό τομέα, επιτελείται από τις έδρες Νεοελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας στα ιταλικά Πανεπιστήμια, με προεξάρχουσα την έδρα της Νάπολης, και από τα Ινστιτούτα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Ρώμης, του Παλέρμο και της Πάδοβας, καθώς επίσης, από ελληνική πλευρά, από το Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας.
Στην Ιταλία λειτουργούν επίσης σχολεία μητρικής γλώσσας για Έλληνες (παιδιά και ενήλικες) στις κοινότητες των πόλεων Τορίνο, Μιλάνο και Γένοβα. Η διδασκαλία παρέχεται από Έλληνες δασκάλους απεσταλμένους του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας. Τέλος, όσον αφορά την ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιταλίας, υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Αυστρίας και είναι παρούσα στη χώρα με δύο επισκόπους (Ρώμης και Νεαπόλεως), ενώ οι υπόλοιπες κοινότητες καλύπτονται από ιερείς. Η Γέφυρα των Ελλήνων στο Campo dei Greci ( Βενετία)
Οι μαθητές της Γ τάξης Την Ελλάδα του πολιτισμού, την Ελλάδα της γνώσης και της παιδείας την Ελλάδα της περηφάνιας αλλά και την Ελλάδα της ελπίδας. του 5 ου Γυμνασίου Ευόσμου ταξιδεύουν στην Ιταλία και Ελβετία μαθαίνουν, γνωρίζουν, προβληματίζονται και αναγνωρίζουν την Ελλάδα παντού!
Ιταλία : Ταξίδι στην γνώση, στην ιστορία και. στο όνειρο
Στο Μιλάνο: πρωτεύουσα της Λοµβαρδίας, με 1.303.437 κατοίκους και σπουδαίο εμπορικό κέντρο.
«La Madonnina»,το χρυσό άγαλμα της Παναγίας, στον καθεδρικό ναό, Duomo Είναι ο δεύτερος µεγαλύτερος γοτθικός ναός του κόσµου. Έχει 135 κωδωνοστάσια, ενώ 3.200 αγάλματα διακοσµούν την οροφή και την πρόσοψη.
Galleria Vittorio Emanuele II. Ιστορική Στοά Μαγαζιών. Στο Μιλάνο, που παλιότερα λεγόταν Μεδιόλανο, υπογράφτηκε το 313 µ.χ. το διάταγµα των Μεδιολάνων, από το Μέγα Κωνσταντίνο και τον Λικίνιο, για την ανεξιθρησκία και την ελευθερία της Εκκλησίας.
Το θέατρο της «Σκάλας», του Μιλάνου PIAZZA DELLA SCALA
Μαρία Κάλλας
Η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, είναι μια ιστορία που συγκινεί όλους, ακόμα κι αν δεν αποδεικνύεται από πουθενά η ύπαρξη τους. Ένα ζευγάρι που η μοίρα δεν το θέλησε μαζί, παρά μόνο στο θάνατο. Το αρχοντικό των Καπουλέτων, το σπίτι της Ιουλιέττας, το πιο γνωστό μπαλκόνι του παγκόσμιου θεάτρου. Κτίστηκε τον 13ο αι. και ανήκε στην οικογένεια των Dell Capello. Η ομοιότητα των ονομάτων, των Capelli με των Capoulletti, είναι αυτή που έδωσε την πεποίθηση, ότι το σπίτι αυτό, είναι όντως το σπίτι της Ιουλιέττας του Σαίξπηρ.
Ήταν η τρίτη μεγαλύτερη αρένα στον κόσμο. Χτίστηκε το 30 μ.χ. και είχε χωρητικότηα 30.000 θεατών. Η Αρένα της Βερόνα Arena di Verona
Στην Βενετία (Venezia) Είναι χτισμένη πάνω σε μια ομάδα 118 μικρών νησιών, που χωρίζονται από κανάλια και ενώνονται μεταξύ τους με γέφυρες.
Βενετία: Η Όμορφη και ρομαντική. Τα μνημεία και τα σπίτια της, οι πλατείες και τα στενά δρομάκια της, τα κανάλια και οι γέφυρες, τα μαγαζιά με τις περίφημες μάσκες, τις στολές, τα μουράνο.
Η Γέφυρα των Στεναγμών: Από εδώ περνούσαν τους κρατούμενους,που πήγαιναν για εκτέλεση και έβλεπαν για τελευταία φορά τον έξω κόσμο.
Οι γόνδολες χρησιμοποιούνται για να μεταφέρουν επιβάτες στα κανάλια της Βενετίας εδώ και αιώνες. Το επάγγελμα του γονδολιέρη θεωρείται ένα ευγενές επάγγελμα,το οποίο περνάει από γενιά σε γενιά.
Άγιος Μάρκος Basilica di San Marco Τα τέσσερα μπρούτζινα άλογα, στην πρόσοψη του Ναού, φημολογείται,ότι «πάρθηκαν» από τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης.
Το καρναβάλι της Βενετίας Το πιο δημοφιλές καρναβάλι στην Ευρώπη. Ξεκίνησε τον 14 ο αιώνα και για δύο περίπου εβδομάδες, που διαρκούσε η γιορτή, οι κάτοικοι ήταν ελεύθεροι να σατιρίζουν τους άρχοντες της εποχής, να παίζουν τυχερά παιχνίδια και να συμμετάσχουν σε χορούς, κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους.
H πλατεία του Αγίου Μάρκου Ο Πύργος του Ρολογιού Ο Ναός του Αγίου Μάρκου
Ο Άγιος Γεώργιος των Ελλήνων (San Giorgio dei Greci), είναι ορθόδοξη εκκλησία της Βενετίας, στη συνοικία Καστέλο. Ανήκει στην Ορθόδοξη Μητρόπολη Ιταλίας καί Μελίτης (Μάλτας) Στα τέλη του 17ου αιώνα, περίπου 5.000 Έλληνες ζούσαν και δραστηριοποιούνταν στη Βενετία. Σήμερα η Ελληνική παροικία αριθμεί γύρω στα 150 μέλη. Η ίδρυση του ελληνικού ινστιτούτου μεταβυζαντινών σπουδών το 1948, επέτρεψε την επιβίωση της μεγάλης πολιτιστικής κληρονομιάς, που η ελληνική αδελφότητα είχε διασώσει επί τόσα χρόνια στην Ιταλία.
Στην Φλωρεντία: την πρωτεύουσα της Τοσκάνης. Στο πιο ζωντανό μουσείο του κόσμου. Πόλη της τέχνης και της αισθητικής. Πατρίδα της Αναγέννησης και του Μποτιτσέλι, πόλη του Λεονάρντο ντα Βίντσι και του Γαλιλαίου, «καλλιτεχνικό ορμητήριο» του Μιχαήλ Άγγελου και μούσα του Δάντη, πόλη των Μεδίκων και του Μακιαβέλι.
Ο καθεδρικός Ναός της Φλωρεντίας. Santa Maria del Fiore ( Αγία Μαρία των Λουλουδιών), ή απλά Duomo Ένα αριστούργημα τις μεσαιωνικής και αναγεννησιακής μηχανικής. Υπερμεγέθης, με τον εντυπωσιακό τρούλο του Μπρουνελέσκι, σε σχήμα αυγού (108 μέτρα από το έδαφος) και χωρητικότητα πάνω από 20.000 ανθρώπων. Δίπλα, το Καμπαναριό του Τζιότο.
«Το Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη» (11ος - 13ος αιώνας), οι τρεις από τις όψεις του οποίου, κοσμούνται με ανάγλυφες παραστάσεις σε μπρούντζο, με θέματα από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Είναι τα πρώτα έργα της αναγεννησιακής περιόδου. Για να τις ολοκληρώσει ο καλλιτέχνης χρειάστηκε 28 ολόκληρα χρόνια! Οι θύρες του Βαπτιστηρίου, τις οποίες φιλοτέχνησε ο Γκιμπέρτι και ο Μικελάντζελο, ονομάζονται «Πύλες του Παραδείσου».
Palazzo Vecchio, το Παλιό Παλάτι, με τον πύργο του Arnolfo, ύψους 94μ., αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα κάστρα της περιοχής και στεγάζει σήμερα το δημαρχείο της πόλης. Εδώ γυρίστηκαν και πολλές σκηνές, από την ταινία "Hannibal".
«Ο Δαυίδ» του Μιχαήλ Αγγελου (1504), ύψους 5 μ. Το πιο διάσημο μαρμάρινο γλυπτό. Ηρακλής και Κάκος του Μπαντινέλι (1534)
Στην Φλωρεντία του 15ου αιώνα, στη νέα Αθήνα της Ιταλίας. Η Ελληνική Αρχαιότητα είναι εδώ. Η Ελλάδα είναι εδώ. Εδώ που η Ευρώπη ανακάλυψε ξανά, τα παραδομένα για αιώνες στην λήθη, αρχαία ελληνικά ιδεώδη.
Piazza della Signoria ή Signoria ή Loggia dei Lanzi Περιστύλιο των Λογχών (1382) Η πιο «προικισμένη» πλατεία, ένα υπαίθριο μουσείο, με το μεγαλύτερο παλάτι, το μεγαλύτερο μουσείο, το πιο περίτεχνο σιντριβάνι και το πιο φημισμένο γλυπτό ίσως σε ολόκληρο τον πλανήτη, τον «Δαυίδ» του Μιχαήλ Άγγελου.
Ο «Περσέας» του Τσελίνι (1554), να αποκεφαλίζει την Μέδουσα. Η «Αρπαγή των Σαβίνων» (1583), του Τζαμπολόνια.
Η «κρήνη του Ποσειδώνα» (Fontana del Nettuno) του Αμανάτι (1575).
«Να μιμείστε όσο μπορείτε τους Έλληνες και τους Λατίνους, και τον τρόπο με τον οποίο αποκαλύπτουν τα μέλη, όπως ο άνεμος ακουμπάει το ύφασμα επάνω τους», γράφει ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (1452-1519 Ο Μιχαήλ Άγγελος (1475-1564) είπε για τον εαυτό του, ότι χρωστάει τα πάντα στην Ελληνική Αρχαιότητα. Ο Γκαίτε θα πει για τον τον Ραφαήλ (1483-1520): «Δεν ελληνοποιεί τίποτε, σκέπτεται, ενεργεί, αισθάνεται πέρα για πέρα σαν Έλληνας»
Ένα από τα σημαντικότερα έργα του μουσείου είναι ο πίνακας του Μποτιτσέλι με τίτλο: "Η γέννηση της Αφροδίτης". Η Γκαλερία Uffizi. Πινακοθήκη. Φιλοξενεί αριστουργήματα των πιο μεγάλων Ιταλών αλλά και Ευρωπαίων καλλιτεχνών.
Το κτίριο είναι πολύ εντυπωσιακό και εξωτερικά, αφού περιτριγυρίζεται από πολλά αγάλματα.
Το Ponte Vecchio (Παληά Γέφυρα), είναι ένα από τα σύμβολα της πόλης της Φλωρεντίας και μία από τις πιο διάσημες γέφυρες του κόσμου. Διασχίζει τον ποταμό Αρνο.
Στην πόλη της Πίζα, με την Piazza dei Miracoli που περιλαμβάνει το Duomo (καθεδρικός ναός), το Βαπτιστήριο, το Camposanto ( κοιμητήριο) και τον κεκλιμένο πύργο. Piazza dei Miracoli
Ο «κεκλιμένος» Πύργος της Πίζας, «καμπανίλε» στα Ιταλικά (καμπαναριό), είναι ανεξάρτητο κωδωνοστάσιο, του καθεδρικού ναού. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1174 και ολοκληρώθηκε το 1350. Εμπνευστής του ήταν ο αρχιτέκτονας Μπονάνο ντι Πίζα και είναι χτισμένος όλος από μάρμαρο. Έχει ύψος 56 μ. Αποτελείται από 6 ορόφους και επειδή κτίστηκε σε έδαφος χαλαρό, παρουσιάζει κλίση προς τα νότια, που σταδιακά αυξάνεται.
Η Ελβετία, των Άλπεων της σοκολάτας
Στο Ολυμπιακό Μουσείο στην Λωζάνη της Ελβετίας
Στο Ολυμπιακό Πάρκο υπάρχουν αναπαραστάσεις όλων των Ολυμπιακών αθλημάτων.
Η Ολυμπιακή Φλόγα
Στο Cern Το όνομα CERN είναι αρχικά λέξεων: Στα Γαλλικά: Organisation Europeenne pour la Recherche Nucleaire Στα Αγγλικά: European Organization for Nuclear Research. Σημαίνει «Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών».
Την ξενάγησή μας ανέλαβαν Έλληνες επιστήμονες, που εργάζονται εκεί. Η κοινότητα των Ελλήνων στον CERN αριθμεί 350 περίπου άτομα, φυσικοί, μηχανικοί, προγραμματιστές, φοιτητές, υπότροφοι και στελέχη διαφόρων ειδικοτήτων, καθώς και νεαροί επιστήμονες, που συμμετέχουν σε πειράματα του Οργανισμού από την Ελλάδα.
To CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών), είναι το μεγαλύτερο πειραματικό κέντρο ερευνών σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο. Βρίσκεται δυτικά της Γενεύης, στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας.
Tο CERN ιδρύθηκε το 1954 από δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες: Βέλγιο, Δανία, Δ. Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Νορβηγία, Σουηδία, Ελβετία, Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα. Το κάθε κράτος συνεισφέρει ένα Το CERN δημιουργήθηκε στη ποσό Γενεύη για την λειτουργία του της Ελβετίας το 1954 από Οργανισμού 12 και έχει το δικαίωμα ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ να των στέλνει οποίων επιστήμονες, οι οποίοι και η Ελλάδα και ήταν ένας χρησιμοποιούν από τους τις εγκαταστάσεις πρώτους οργανισμούς που για θα την έρευνά τους. προωθούσαν την διευρωπαϊκή ένωση και συνεργασία. Σήμερα τα περισσότερα πειράματα στο CERN γίνονται με διεθνείς συνεργασίες και με άλλες χώρες (ΗΠΑ, Ινδία, Ισραήλ, Ρωσία, Ιαπωνία, Τουρκία αλλά και η UNESCO). Στο CERN απασχολούνται περίπου 3.000 μόνιμοι εργαζόμενοι και περίπου 6.500 επιστήμονες και μηχανικοί που αντιπροσωπεύουν 500 πανεπιστήμια από 80 διαφορετικές εθνικότητες. Περίπου το μισό έμψυχο δυναμικό της επιστημονικής κοινότητας της σωματιδιακής φυσικής, απασχολείται στο CERN!
Σκοπός του CERN είναι η κατασκευή επιταχυντών και εγκαταστάσεων για πειράματα Φυσικής Υψηλών Ενεργειών. Με τα πειράματα αυτά γίνεται διερεύνηση των πλέον θεμελιωδών ερωτημάτων για τη Φύση: Τι είναι η ύλη; Από πού προέρχεται; Πως συγκρατείται για να σχηματίσει άστρα, πλανήτες και ανθρώπινα όντα; Η κύρια λειτουργία του, αφορά την παροχή επιταχυντών σωματιδίων και άλλων υλικοτεχνικών υποδομών, που χρειάζονται για την πειραματική έρευνα στο πεδίο της φυσικής υψηλών ενεργειών.
Στο CERN λειτουργούν επομένως πολλοί επιταχυντές, ένας εκ των οποίων είναι ο LHC (Μέγας Επιταχυντής Αδρονίων). Είναι ένας μεγάλος (Large) επιταχυντής, ο οποίος αναπτύσσεται σε υπόγεια κυκλική σήραγγα περιφέρειας 27 χλμ., που επιτρέπει στα πρωτόνια να επιταχύνονται σε πολύ υψηλές ενέργειες.
Στον επιταχυντή αυτό, σε βάθος 100 περίπου μέτρων κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, δύο αντίθετα κινούμενες ροές πρωτονίων (αδρόνια), με ταχύτητα που φτάνει σχεδόν την ταχύτητα του φωτός (300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο), συγκρούονται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα την δημιουργία τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας.
Τι είναι το ATLAS; Πρόκειται για μία τεράστια ανιχνευτική διάταξη, σε συγκεκριμένο σημείο της περιφέρειας του επιταχυντή LHC. Πρόκειται για έναν κύλινδρο «ξαπλωμένο», με μήκος 46m και διάμετρο 25m και βάρος περίπου 7.000 τόνους. Στην πραγματικότητα αποτελείται από επιμέρους εσωτερικούς ομοαξονικούς κυλίνδρους καθένας από τους οποίους αποτελεί ένα στρώμα ανιχνευτών. Το ATLAS διαθέτει και διατάξεις ισχυρών μαγνητών, διότι υπό την επίδραση του μαγνητικού πεδίου επιτυγχάνεται διαχωρισμός των τροχιών των σωματιδίων, ανάλογα με το είδος του καθενός. Έτσι καταλαβαίνουμε, τί είδους σωματίδια είναι αυτά που παρατηρούμε.
Μελετώντας το αποτέλεσμα της σύγκρουσης με την βοήθεια γιγαντιαίων ανιχνευτών (ATLAS, ALICE, LHCb και CMS), οι επιστήμονες μπορούν να ανιχνεύσουν υποατομικά σωμάτια και να μελετήσουν τις ιδιότητές τους. Το πείραμα,άρχισε να σχεδιάζεται το 1980 και εγκρίθηκε το 1994. Η κατασκευή άρχισε το 1998 και ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια αργότερα. Το κόστος του ανήλθε σε 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Το Σεπτέμβριο του 2008 έγινε η πρώτη δοκιμή, αλλά εξαιτίας προβλημάτων που εμφανίστηκαν 3 μέρες αργότερα, ο επιταχυντής σταμάτησε τη λειτουργία του μέχρι το Νοέμβριο του 2009, οπότε ξεκίνησαν τα πρώτα επιτυχημένα πειράματα.
Το μουσείο Globe of Science and Innovation του CERN
Στην Γενεύη, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας και έδρα περισσότερων από 200 διεθνών οργανισμών. Το τεράστιο σιντριβάνι, ο Υδάτινος πίδακας (Jet d'eau), είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές της εικόνες. Πετάει το νερό σε ύψος τρεις φορές μεγαλύτερο από το Άγαλμα της Ελευθερίας.
Το ταξίδι τελείωσε. Το όνειρο συνεχίζεται!!! Η αρχηγός της εκδρομής Χουλιάρα Ανδρομάχη και οι συνοδοί καθηγητές: Στεφανίδου Δέσποινα, Σαπρανίδης Αβραάμ και Μαστορόπουλος Γεώργιος ευχαριστούν τον Διευθυντή του σχολείου Γιαννακουλάκο Αθανάσιο, τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και κυρίως τους μαθητές, για την επιτυχία αυτής της εκδρομής ( αλλά και του προγράμματος).