- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Η ΜΑΜΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΑΛΕΚΑ ΛΑΣΚΟΥ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ΠΕΣΡΟΝΕΣ & ΑΒΑΤΑΡ 1. Η γυναίκα που πιστεύει ότι η μητέρα της μόλις πέθανε 2. Βοηθός ηλικιωμένων 3. Τεχνικός βίντεο και ήχου 4. Η γυναίκα που πιστεύει ότι η ζωή της αρχίζει τώρα 5. Ο άνδρας που ξέχασε τα παιδιά του 6. Καλός μπάτσος 7. Κακός μπάτσος 8. Η γυναίκα με τη βαθιά πίστη 9. Ο άνδρας που δεν πιστεύει σε τίποτα 10. Παθολόγος 11. Νοσοκόμα 12. O Head of HR 13. Η γυναίκα που παραδόθηκε στην αγορά 14. Η γυναίκα που ντύθηκε άντρας 15. Το ερωτευμένο άβαταρ 16. Η γυναίκα που κλείστηκε στο σπίτι 17. Φοιτητής 1 18. Φοιτητής 2 19. Η γυναίκα που δεν μπορούσε να κλάψει 20. Φωνή χωρίς μεγάφωνο 21. Φωνή με μεγάφωνο 22. Σκιά 1 23. Σκιά 2 24. Ο αδερφός
ΣΚΗΝΕΣ 1. Η μαμά σταμάτησε να μιλάει 2. Οι μολυσματικές ιδέες 3. Το ταξίδι ως μεταβατική κατάσταση για μια καινούρια αρχή 4. Ο καλός και ο κακός μπάτσος 5. Ο αφαλός των πρωτόπλαστων 6. Το νοσοκομείο ως μεταβατική κατάσταση για μια καινούρια αρχή 7. Η παράδοση άνευ όρων ως αποτέλεσμα μιας καλής εκπαίδευσης 8. Το τραύμα και η περηφάνια 9. Ο έρωτας ενός άβαταρ 10. Από τα αζήτητα στο εργαστήριο των φοιτητών ιατρικής 11. Το κλειστό δωμάτιο 12. Η διακοπή του συμβολαίου 13. Ανοίγοντας την πόρτα του κλειστού δωματίου 14. Οι φωνές στην πόρτα 15. Η εισβολή 16. Το τελευταίο τηλεφώνημα
1. Η ΜΑΜΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΟΛΙΣ ΠΕΘΑΝΕ: Εντάξει, θα χρειαστεί να τα πω στον τηλεφωνητή σου. Με ακούς λαχανιασμένη; Ναι, είμαι λαχανιασμένη γιατί έτρεχα. Έτρεχα να σε πάρω τηλέφωνο κι εσύ δεν απαντάς. Δεν απαντάς ποτέ στις κλήσεις μου. Ξέρεις ότι δε σε παίρνω για ψύλλου πήδημα. Κάθε φορά έχω να σου πω κάτι σοβαρό. Εσύ όμως είσαι μονίμως εξαφανισμένος, λες και σου έχω κάνει κάτι. Τέλος πάντων... Καταλαβαίνω ότι μπορεί να τα έχεις με τη μαμά. Εγώ όμως δε σου έχω κάνει τίποτα. Γνωρίζω ότι βλέποντας αυτό το νούμερο δεν ξέρεις ποιος σε παίρνει, αν είμαι εγώ ή εκείνη, αλλά δεν έχει σημασία, τώρα που ακούς τη φωνή μου θα έπρεπε να το σηκώσεις. Ξέρω ότι θα χρειαστεί να τα πω για μια ακόμη φορά στον τηλεφωνητή σου. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μου απαντάς, ενώ έχω να σου πω κάτι πολύ σημαντικό. Εγώ είμαι πάντα παρούσα για σένα. Πες μου μια φορά που με πήρες και δεν απάντησα. Μόνο μία. Θα σου πω εγώ: ποτέ. Και ξέρεις γιατί; Γιατί εγώ είμαι πάντα εδώ, έτοιμη να ακούσω όσα έχεις να μου πεις, από τα πιο σημαντικά μέχρι τα πιο ασήμαντα. Αλλά, θα μου πεις πάντα έτσι ήταν. Εγώ άκουγα κι εσύ κρυβόσουν και μετά σηκώθηκες κι εξαφανίστηκες και από πάνω. Και με άφησες εδώ μόνη μου να βγάλω το φίδι από την τρύπα. Πολύ βολικό. Ε, αδερφούλη μου; Όταν τα πράγματα ζόριζαν πάντα εξαφανιζόσουν, από πιτσιρικάς. Όταν έπρεπε και οι δύο να φάμε τις ξυλιές, εσύ πρόφταινες να κρυφτείς και με άφηνες εμένα έρμαιο να την πληρώσω για χάρη σου. Τι τα θες; Αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν και όχι ότι τώρα που στα λέω περιμένω να αλλάξει κάτι, αλλά φτάνει μια στιγμή που κάποιος πρέπει να μιλήσει, να σου την αλήθεια κατάμουτρα, όσο κι αν πονάει. Αν δεν τον κάνει η αδερφή σου, ποιός θα το κάνει; Ας είναι, θα πάρω και αυτόν τον άχαρο ρόλο, παρόλο που όπως σου είπα είμαι λαχανιασμένη. Τρέχω και δεν φτάνω και πήρα να σου πω ότι η μαμά μάλλον πέθανε. Δεν θέλω να την πλησιάσω, είναι μέσα στην κρεβατοκάμαρα. Και η πόρτα είναι κλειστή από χτες το βράδυ. Έχει πάει έντεκα και ακόμη δεν έχει ανοίξει. Ξέρεις πόσο νωρίς σηκώνεται κανονικά η μαμά. Ποτέ μετά τις έξι. Νομίζει ότι όσοι σηκώνονται μετά τις έξι χάνουν την μέρα. Θυμάσαι που ακόμη και στις διακοπές μας ξυπνούσε με το ζόρι; Το θυμάσαι, ε; Δεν μπορεί να το έχεις
ξεχάσει. Μακάρι να είχα μια κάμερα να μπορούσα να δω τι συμβαίνει μέσα. Μακάρι να είχες κι εσύ μια κάμερα να έβλεπες πως περνάμε. Αυτό θα ήταν κάτι. Και τώρα θα μπορούσες να μου πεις τι γίνεται μέσα, γιατί εγώ αποκλείεται να ανοίξω την πόρτα. Με τίποτα. Και ποιόν να φωνάξω να ανοίξει; Δεν μπορώ να καλέσω τους γείτονες. Θα με περάσουν για παλαβή. Τι να τους πω; Μπορεί να υπάρχει ένα πτώμα μέσα, σας παρακαλώ μπείτε να δείτε. Μπορώ να αποκαλέσω τη μαμά πτώμα, χωρίς καν να είμαι σίγουρη ότι έχει πεθάνει; Κι αν ανοίξει τα μάτια της και σηκωθεί και αντικρίσει τον ξένο άνθρωπο πάνω από το κεφάλι της στα καλά καθούμενα, τι θα της πω; Όχι, όχι, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τίποτα. Θα ήταν τελείως απαράδεκτο να νομίσει ότι πίστεψα πως συνέβη κάτι κακό και κάλεσα τους γείτονες. Θα ντραπεί. Ξέρεις πως είναι με αυτά η μαμά. Ο μόνος που μπορεί να έρθει να το κάνει αυτό είσαι εσύ. Γι αυτό σε καλώ. Θέλω να έρθεις να δεις τι συμβαίνει με τη μαμά. Είναι χρέος σου άλλωστε. Είναι μάνα σου, όσο είναι και δικιά μου. Από τότε που εξαφανίστηκες έχω αναγκαστεί να καλύπτω το δικό σου κενό καταβάλλοντας διπλό κόπο. Έχω θυσιάσει ένα σωρό εκδρομές κι εξόδους για να είμαι εδώ μαζί της και να την φροντίζω. Εντάξει, στέκεται ακόμη στα πόδια της ευτυχώς και μπορεί να μαγειρεύει και να φροντίζει το σπίτι. Πρέπει όμως κάποιος να της κάνει λίγη παρέα. Δεν λέω ότι το έκανα με βαριά καρδιά, επιλογή μου ήταν, αλλά ναι, πρέπει να ξέρεις ότι έχω κουραστεί... Και αυτό τώρα παραπάει. Αποκλείεται να μπω μέσα. Λυπάμαι, αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνεις εσύ. Σε παρακαλώ να με καλέσεις αμέσως μόλις μπορέσεις ή να έρθεις κατευθείαν εδώ. Ξέρεις ότι θα μας βρεις εδώ που μας άφησες. Τίποτε δεν έχει αλλάξει. Μένουμε στο ίδιο σπίτι, έχουμε την ίδια διαρρύθμιση, η κλειδαριά είναι ίδια, δεν την αλλάξαμε από τότε που έφυγες. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα κλειδιά σου. Θυμάμαι ότι τα είχες πάρει μαζί σου φεύγοντας. Αυτό το θεώρησα καλό σημάδι. Είπα στον εαυτό μου, ότι θα επέστρεφες σύντομα, αλλά προφανώς έκανα λάθος. Απορώ που δεν έχει σηκωθεί ακόμη. Κάτι κακό της έχει συμβεί είμαι σίγουρη. Διαφορετικά θα είχε ετοιμάσει το πρωινό μας, όπως κάνει κάθε Κυριακή και τώρα, θα ήταν καθισμένη απέναντί μου και θα μου έλεγε ότι πρέπει να παίρνω τις βιταμίνες μου το πρωί, να πίνω δυο ποτήρια νερό μονορούφι και να στύβω ένα λεμόνι στο δεύτερο ποτήρι. Το λεμόνι βοηθάει πολύ. Σε διάφορα. Πέρισυ το χειμώνα με αυτό το κόλπο δεν αρρώστησα καθόλου. Έχει βγάλει και από χθες τον κιμά να
ξεπαγώσει. Σήμερα θα έφτιαχνε μπιφτέκια. Τα μπιφτέκια θέλουν πολλή ώρα να γίνουν και αν ήταν να φάμε στη μία όπως κάθε μεσημέρι, τότε θα έπρεπε να τα έχει βάλει ήδη στο φούρνο. Και ποιός νοιάζεται τώρα για το μεσημεριανό, αλλά στο λέω, είμαι σίγουρη ότι κάτι δεν πάει καλά. Αποκλείεται να με άφηνε έτσι κυριακάτικα, απλά για να χουζουρέψει. Πριν λίγο πήγα και της χτύπησα την πόρτα. Με όλη μου τη δύναμη. Ακριβώς πριν να σε πάρω τηλέφωνο. Τότε πανικοβλήθηκα, όταν δεν απάντησε στα χτυπήματά μου. Αποκλείεται να κοιμάται τόσο βαριά, πότε δεν κοιμάται βαριά η μαμά. Ήθελα και να βγω έξω το πρωί, να πάρω εφημερίδες κι έναν φρέντο με αφρόγαλα, αυτόν που παίρνω κάθε Κυριακή από το καφέ στην είσοδο της πολυκατοικίας. Θα αναρωτιούνται και αυτοί που εξαφανίστηκα σήμερα. Αλλά που να ξέρουν; Ήμουν έτοιμη, ντυμένη και έτοιμη να κατέβω όταν συνειδητοποίησα ότι η ώρα έχει περάσει και ότι η μαμά παραμένει κλειδωμένη στην κρεβατοκάμαρά της. Καταλαβαίνεις, δεν έχει λογική όλο αυτό. Κάτι κακό έχει συμβεί. Έλα σε παρακαλώ, κάν το για χάρη μου, αν όχι για εκείνη. Θυμήσου αυτά που έλεγε. Να δίνεις πάντα όταν σου ζητούν από το περίσσευμά σου. Αν δεν σου περισσεύει τότε εντάξει, αλλά αν έχεις να δίνεις. Γι αυτό πρέπει να φροντίζεις να έχεις, για να μπορείς να δίνεις. Λίγο περίσσευμα από το χρόνο σου ζητάω τώρα. Είναι Κυριακή και λογικά δεν θα δουλεύεις; Ή μήπως όχι. Θυμάμαι ότι ήσουν εργασιομανής. Σε αυτό την ακολούθησες. Κι αυτή σκέτο ζουζούνι ήταν. Να δουλεύεις σκληρά έλεγε, γιατί μόνο με σκληρή δουλειά πάει μπροστά ο κόσμος και η ζωή σου. Αυτό το έκανες, δεν μπορώ να πω. Εγώ πάλι δεν τα κατάφερα. Ποτέ δεν μου ήρθαν εύκολα τα πράγματα με τη δουλειά. Αλλά, σε όλα τ άλλα την ευχαρίστησα. Να μην ξενυχτάς. Να μην ξοδεύεσαι άσκοπα. Να μην αφήνεις το σώμα σου έρμαιο στις ορέξεις του καθενός. Να μην ντύνεσαι σαν τσούλα, η ομορφιά είναι σε αυτά που κρύβεις, όχι σε αυτά που αποκαλύπτεις. Να μην αφήνεις τον πατέρα σου να κοιτάζει τα βυζιά σου. Θυμάσαι το κάθαρμα πως με κοιτούσε καθώς μεγάλωνα; Είμαι σίγουρη ότι το είχες προσέξει, παρόλο που δεν το κουβεντιάζαμε. Εκείνη όμως, είχε το θάρρος να το κουβεντιάσει, σε αντίθεση μ εσένα. Να μην τον αφήνεις να σε αγγίζει και να μην μένεις ποτέ μόνη μαζί του. Εγώ θα είμαι εδώ να σε προσέχω, αλλά να προσέχεις κι εσύ τον εαυτό σου. Όχι μόνο από αυτόν, απ όλους. Είσαι ξεχωριστό πλάσμα κι έτσι να μείνεις, αρκεί να έχεις λίγη σύνεση. Η ζωή δεν θέλει ακροβατικά, θέλει μικρά και σταθερά βήματα. Του φοβητσιάρη η
μάνα δεν έκλαψε ποτέ. Να το θυμάσαι αυτό. Μου τα έλεγε συνεχώς, αλλά ποιος την άκουγε τότε. Τώρα όμως που δεν μου μιλάει είναι σαν να έχω τη φωνή της στ αυτιά μου από το πρωί. Είμαστε οικογένεια ρε γαμώτο, μην το ξεχνάς αυτό. Σε παρακαλώ έλα... Ελπίζω να έχουν γραφτεί όλα αυτά στον τηλεφωνητή σου και να μην έχει κοπεί η γραμμή εδώ και ώρα. Ακούς; Είναι επείγον... Δεν μπαίνω εκεί μέσα. Έλα!