στη διάθεση τους εργάσθηκαν εντατικά επί 37 ημέρες και εκτέλεσαν τις περιγραφόμενες στην αγωγή θαλάσσιες και χερσαίες εργασίες, τις οποίες

Η κρινόμενη από 17/4/2003 (με αριθμό εκθέσεως 464/2003 έφεση του πρωτοδίκως εναγομένου Νομικού Προσώπου με την επωνυμία "Διεθνές Κεφάλαιο Αποζημίωσης Ζημιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο" κατά της 5887/2002 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατ` αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών των άρθρων 666/676 του ΚΠολΔ, σύμφωνα με το άρθρα 4 και 5 του Π.Δ. 98 της 21.3/2.4.90 "Αρμοδιότητα δικαστηρίων και διαδικασία εκδίκασης υποθέσεων στις οποίες είναι διάδικος το Διεθνές Κεφάλαιο αποζημίωσης ζημιών ρύπανσης από πετρέλαιο", έχει ασκηθεί εμπροθέσμως και κατά τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρα 495 παρ. 1, 516, 517, 518 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Επομένως πρέπει να γίνει τυπικώς δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια, ως άνω διαδικασία, για να εξετασθεί το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522, 533 του ΚΠολΔ) Οι ενάγουσες και ήδη εφεσίβλητες... με την από 5-2-2002 (με αριθμό καταθέσεως 975/2002) αγωγή που άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, όπως παραδεκτώς (άρθρα 223, 224 ΚΠολΔ) διευκρινίσθηκε και περιορίσθηκε πρωτοδίκως, ισχυρίσθηκαν ότι είναι συνεργαζόμενες εταιρείες με αντικείμενο της δραστηριότητας τους την εκτέλεση έργων καιτην παροχή υπηρεσιών, μεταξύ των οποίων τη λήψη προληπτικών και κατασταλτικών αντιρρυπαντικών και απορρυπαντικών μέτρων προς αντιμετώπιση των ρυπάνσεων του θαλασσίου περιβάλλοντος η πρώτη και του χερσαίου και παρακτίου περιβάλλοντος η δεύτερη, διαθέτουν δε προς τούτο και διατηρούν σε ετοιμότητα πολυπληθές καταρτισμένο και εξειδικευμένο προσωπικό καθώς και ειδικής κατασκευής αντιρρυπαντικά σκάφη και πλωτά μέσα εφοδιασμένα με πλήρη, ειδικό και σύγχρονο εξοπλισμό και αναλώσιμα υλικά. Οτι το εναγόμενο Διεθνές Κεφάλαιο, έχει συσταθεί με τις μνημονευόμενες στην αγωγή Διεθνείς Συμβάσεις και Πρωτόκολλα που κυρώθηκαν από την Ελλάδα με τον Ν. 1638/1986 και το ΠΔ 270/1995, έχει δε τον καθοριζόμενο ειδικότερα στην αγωγή σκοπό. Οτι την 15/6/2000 και κάτω από τις περιγραφόμενες στην αγωγή συνθήκες και περιστάσεις, εξερράγη πυρκαγιά στο, υπό Ελληνική σημαία, πλοίο... νηολογίου Πειραιώς αριθμ..., χωριτικότητας... κοχ..., το οποίο χρησιμοποιείτο ως πλωτός υποδοχέας και διαχωριστήρας πετρελαιοειδών και με το οποίο η, μη διάδικος πλοιοκτήτρια, άλλως κυρία αυτού, εταιρεία με την επωνυμία... προέβαινε σε επεξεργασία καταλοίπων πετρελαίου των πλοίων, με συνέπεια (εξαιτίας της πυρκαγιάς) τηδιαρροή μεγάλων ποσοτήτων πετρελαιοειδών (υπολογιζόμενα σε 5.000 m3) τα οποία ρύπαναν την ως άνω περιοχή και, με τη συμβολή των ανέμων εξαπλώθηκαν σε όλο τον όρμο Κερατσινίου μεταξύ Ψυττάλειας και Περάματος αλλά και στη βόρεια ακτή της Αίγινας και στις περιοχές Ν. Αγκιστρίου και Επιδαύρου. Οτι το πλοίο αυτό ήταν κατασκευασμένο για να μεταφέρει δια θαλάσσης αποκλειστικά πετρέλαιο, έχει έγγραφο εθνικότητος ως πλοίο, είναι εγγεγραμμένο ως δεξαμενόπλοιο στα Νηολόγια Πειραιώς, ακόμη δε και κατά το χρόνοπου λειτουργούσε ως διαχωριστήρας, έπλεε στη θάλασσα και αποκλειστικός σκοπός και χρήση του ήταν να μεταφέρει πετρέλαιο, ήταν δηλαδή διαρκώς και πάντοτε πετρελαιοφόρο πλοίο, κατά τα ειδικότερον εκτιθέμενα στην αγωγή. Οτι την ίδια ημέρα (15-6-2000) η πλοιοκτήτρια, άλλως κυρία του πλοωυ, ανέθεσε στις ενάγουσες τις εργασίες περιορισμού και προλήψεως ρυπάνσεως της θάλασσας και καθαρισμού των ακτών των περιοχών που επλήγησαν, το οποίο αποδέχθηκαν αυθημερόν οι ενάγουσες και γνωστοποίησαν τούτο αρμοδίως στο ΥEN. Οτι αμέσως μετά, οι ενάγουσες με εξειδικευμένα και έμπειρα συνεργεία, ειδικά αντιρρυπαντικά σκάφη, σύγχρονο, ειδικό μηχανικό εξοπλισμό, αναλώσιμα και γενικώς με το τεχνικό δυναμικό που είχαν

στη διάθεση τους εργάσθηκαν εντατικά επί 37 ημέρες και εκτέλεσαν τις περιγραφόμενες στην αγωγή θαλάσσιες και χερσαίες εργασίες, τις οποίες παρακολουθούσαν Αγγλοι ειδικοί από το εναγόμενο Κεφάλαιο. Οτι για τις υπηρεσίες που προσέφεραν, το προσωπικό, τα σκάφη που απασχολήθηκαν, τον εξοπλισμό και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν δικαιούνται την αναφερομένη για κάθε αιτία αμοιβή, η οποία υπολογίσθηκε με βάση τον μνημονευόμενο στην αγωγή σταθερό τιμοκατάλογο των εναγουσών, ο οποίος είναι ευρέως γνωστός στην αγορά, διότι αντικατοπτρίζει τις τρέχουσες τιμές για τέτοιες εργασίες στην αγορά κατά το ένδικο χρόνο. Οτι, για τις προεκτεθείσες αιτίες, η συνολική απαίτηση 1) της πρώτης ενάγουσας, για τις θαλάσσιες υπηρεσίες που προσέφερε ανέρχεται στο ποσό των 1.677.432 δολλαρίων ΗΠΑ, άλλως στο, σε δραχμές ισόποσο αυτών, κατά το χρόνο της πληρωμής, άλλως στο ποσό των δραχμών 620.883.003, κατά το χρόνο ασκήσεως της αγωγής, το σε ΕΥΡΩ ισάξιο του οποίου ανέρχεται σε 1.536.528 ΕΥΡΩ, άλλως στο ποσό των δραχμών 619.156.926, κατά το χρόνο προσφοράς των υπηρεσιών, το σε ΕΥΡΩ ισάξιο του οποίου ανέρχεται σε 1.533.173 ΕΥΡΩ, 2) της δεύτερης ενάγουσας, για τις χερσαίες υπηρεσίες που προσέφερε ανέρχεται στο ποσό των 858.987 δολλαρίων ΗΠΑ, άλλως στο, σε δραχμές ισόποσο αυτών, κατά το χρόνο της πληρωμής, άλλως στο ποσό των δραχμών 317.944.589, κατά το χρόνο της αγωγής, το σε ΕΥΡΩ ισάξιο του οποίου ανέρχεται σε 786.832,297 ΕΥΡΩ, άλλως στο ποσότων δραχμών 317.060.692, κατά το χρόνο προσφοράς των υπηρεσιών, τοσε ΕΥΡΩ ισάξιο του οποίου ανέρχεται σε 785.114 ΕΥΡΩ. Με βάση τα ανωτέρω και την επίκληση ότι α) η μη διάδικος πλοιοκτήτρια άλλως κυρία του ως άνω πλοίου ζήτησε την προσφορά των ως άνω υπηρεσιών, τις οποίες ανεπιφύλακτα, μετά την εκτέλεση, αποδέχθηκε και οι οποίες είναι επ` αμοιβή, ενώ επίπλέον ουδεμία αντίρρηση έφερε ως προς τις καθοριζόμενες με τον ως άνω τιμοκατάλογο τιμές, ενόψει και του προεκτεθέντος λόγου, β) η αιτουμένη αμοιβή, σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως εύλογη και δίκαιη, λαμβανομένου επί πλέον υπόψη ότι οι ως άνω τιμές, σε σύγκριση με το τιμολόγιο του Λιμενικού Σώματος και του ΥΕΝ για τέτοιες εργασίες, υλικά και προσωπικό, κυμαίνονται σε γενικές γραμμές στα ίδια επίπεδα, γ) ότι υπόχρεως σε αποζημίωση είναι η πλοιοκτήτρια (Κέντρο Ανακυκλώσεως) τόσο λόγω της αναθέσεως στις ενάγουσες των ως άνω εργασιών, όσο και εκ του Νόμου, κατά τα ειδικότερον εκτιθέμενα στην αγωγή, δ) ότι η πλοιοκτήτρια άλλως κυρία στερείται οποιουδήποτε άλλου εμφανούς περιουσιακού στοιχείου, πλην του ως άνω πλοίου της, το οποίο σήμερα είναι κατεστραμένο από τη φωτιά και ουδεμία αξία έχει, ούτε ως SKRAP (παλιοσίδερα), κανένας δε δεν το αγοράζει, (καθώς και ενός άλλου πλοίου το οποίο είναι κατεσχημένο) ε) ότι το πλοίο αυτό, κατά το χρόνο εκδηλώσεως της πυρκαγιάς και παρά τις επιταγές της Διεθνούς Συμβάσεως Ευθύνης, δεν ήταν ασφαλισμένο, στ`) ότι οι ενάγουσες έλαβαν όλα τα καθοριζόμενα εύλογα μέτρα σε βάρος της πλοιοκτήτριας περιλαμβανομένων σ` αυτά πολλών οχλήσεων, εγέρσεως τακτικής αγωγής, αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, αιτήσεως πτωχεύσεως, βεβαιωτικού όρκου, τα οποία δεν οδήγησαν σε ικανοποίηση των ενδίκων απαιτήσεων, ελλείψει επαρκών περιουσιακών στοιχείων, ζ`) ότι λόγω αδυναμίας της πλοιοκτήτριας να ικανοποιήσει τις ένδικες απαιτήσεις των εναγουσών οι τελευταίες δικαιούνται και έχουνέννομο συμφέρον να στραφούν κατά του εναγομένου Διεθνούς Κεφαλαίου, με βάση τις διατάξεις των μνημονευομένων σ` αυτήν Διεθνών Συμβάσεων Ευθύνης και Διεθνούς Κεφαλαίου, ζήτησαν, μετά παραδεκτό περιορισμό του καταψηφιστικού αγωγικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, ν` αναγνωρισθεί ότι το εναγόμενο Κεφάλαιο οφείλει να καταβάλει για τις προεκτεθείσες αιτίες ταίδια, ως άνω, ποσά στις ενάγουσες, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής, μέχρις εξοφλήσεως.

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλουμένη απόφαση του, αφού έκρινε ότι κέκτηται διεθνούς δικαιοδοσίας προς εκδίκαση της ενδίκου υποθέσεως, κατά την προαναφερθείσα διαδικασία των εργατικών διαφορών, ότι η αγωγή είναι ορισμένη και νόμιμη κατά τις αναφερόμενες σ` αυτή διατάξεις των μνημονευομένων σ` αυτή Διεθνών Συμβάσεων, δέχθηκε την αγωγή και ανεγνώρισε ότι το εναγόμενο Διεθνές Κεφάλαιο οφείλει να καταβάλει στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 1.536.528 ΕΥΡΩ και στη δεύτερη ενάγουσα το ποσό των 786.832,297 ΕΥΡΩ νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής, μέχρις εξοφλήσεως. Κατά της αποφάσεως αυτής άσκησε το εναγόμενο την κρινομένη έφεση, με την οποία παραπονείται για εσφαλμένη εφαρμογή του Νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων που προσκομίσθηκαν, κατά τα ειδικότερον εκτιθέμενα σ` αυτήν και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση προκειμένου ν` απορριφθεί καθ` ολοκληρία η ένδικη αγωγή. Κατόπιν προσκλήσεως του Διακυβερνητικού Ναυτιλιακού Συμβουλευτικού Οργανισμού (International Maritime Consultative Organization IMCO) και διαρκούσης Διεθνούς Διασκέψεως καταρτίσθηκε η Διεθνής Σύμβαση "περί Αστικής Ευθύνης συνεπεία ζημιών εκ ρυπάνσεως υπό πετρελαίου" η οποία υπογράφηκε στις Βρυξέλλες την 29 Νοεμβρίου 1969 μετά του συνημμένου σ` αυτή Παραρτήματος (Σύμβαση Ευθύνης 1969), κυρώθηκε από την Ελλάδατο Μάιο του 1976 με το Νόμο 314/1976 και έτσι [ref 5]αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού δικαίου, έχει δε την αυξημένη ισχύ που ορίζει το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος. [ref 13] Οπως προκύπτει από το εισαγωγικό κείμενο αυτής, τα Συμβαλλόμενα σ` αυτή Κράτη "εν επιγνώσει των κινδύνων εκ ρυπάνσεως λόγω της παγκοσμίου δια θαλάσσης μεταφοράς πετρελαίου εις χύμα" και πεπεισμένα περί της ανάγκης εξασφαλίσεως επαρκούς αποζημιώσεως σεάτομα υφιστάμενα ζημία από την αιτία αυτή, προέβησαν στην κατάρτιση της Συμβάσεως αυτής "επιθυμούντα ναυιοθετήσουν ομοιόμορφους διεθνείς κανόνας και διαδικασίας" για τον καθορισμό της ευθύνης και της παροχής επαρκούς αποζημιώσεως για τις περιπτώσεις αυτές. Πράγματι, από νωρίς έγινε αντιληπτό ότι τα μεγάλα προβλήματα που δημιουργεί η ρύπανση της θάλασσας, δεν μπορούν, ενόψει και του ότι η θάλασσα από τη φύση της δεν γνωρίζει όρια, ν` αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά παρά μόνο σε διεθνές επίπεδο. Με την ως άνω Σύμβαση καθιερώθηκε αυστηρό σύστημα αντικειμενικής αστικής ευθύνης για εκείνο που προκαλεί τη ρύπανση της θάλασσας και θεσπίσθηκε ρητή υποχρέωση αποκαταστάσεως της ζημίας ανεξάρτητα από την ύπαρξη υπαιτιότητας του. Μάλιστα, προφανώς για να εξισορροπήσει την αυστηρότητα της ευθύνης αυτής, η ως άνω Διεθνής Σύμβαση προέβλεψε, μεταξύ άλλων τη δυνατότητα του υπευθύνου προσώπου να περιορίσει την ευθύνη του με την ίδρυση ενός κεφαλαίου (άρθρα V και VI). Επίσης για ναεξασφαλίσει την είσπραξη της αποζημιώσεως που θα επιδικάσει το Δ/ριο στους βλαπτομένους από τη ρύπανση επέβαλε στους πλοιοκτήτες, των οποίων τα πλοία είναι νηολογημένα στα νηολόγια των συμβαλλομένων κρατών να διατηρούν ασφάλιση (ευθύνης) ή άλλη χρηματική εγγύηση για το ποσό που προκύπτει από την εφαρμογή των ορίων της ευθύνης που αναγράφονται στο άρθρο V προς κάλυψη της ευθύνης τους για ζημία από ρύπανση κατά τη σύμβαση. Η αδυναμία όμως των διατάξεων της Συμβάσεως αυτής να καλύψουν το σύνολο των ζημιών που προκαλούνται από τη ρύπανση της θάλασσας από πετρέλαιο, γέννησε την ιδέα θεσπίσεως μηχανισμού πλήρους αποζημιώσεως εκείνων που πλήττονται απ` αυτήν. Ετσι, πριν ακόμη υπογραφεί η Σύμβαση Ευθύνης των Βρυξελλών του 1969, η ιδέα δημιουργίας ενός Ταμείου αποκαταστάσεως των ζημιών που προκαλούνται από την ως άνω αιτία είχε ήδη ωριμάσει. Σ` αυτή μάλιστα την ίδια Συνδιάσκεψη που

υπογράφηκε η Σύμβαση αυτή, αποφασίσθηκε η κατάρτιση σχεδίου δημιουργίας διεθνούς ταμείου αποκαταστάσεως των ζημιών. Η δημιουργία του Ταμείου αυτού πραγματοποιήθηκε τελικά με την υπογραφή της Συμβάσεως των Βρυξελλών της 18 Νοεμβρίου 1971 (περί της οποίας κατωτέρω) για τη δημιουργία Ταμείου Αποζημιώσεως για τις ζημίες που προκαλούνται από την ως άνω αιτία, πουτέθηκε σε ισχύ την 16/10/1978, κυρώθηκε δε από την Ελλάδα με τον Ν. 1638/1986, [ref 6]ο οποίος επίσης αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού δικαίου, με την ισχύ που ορίζει το ίδιο ως άνω άρθρο του Συντάγματος. Οι ρυθμίσεις της Διεθνούς Συμβάσεως Ευθύνης του 1969 συμπληρώθηκαν με τη Διεθνή Σύμβαση Κεφαλαίου των Βρυξελλών του 1971. [ref 14] Η τελευταία αυτή Διεθνής Σύμβαση, όπως σαφώς αναφέρεται στο προοίμιο της καθιερώνει συμπληρωματικό σύστημα αστικής ευθύνης για τις ως άνω ζημίες ρυπάνσεως από πετρέλαιο, ώστε να εξασφαλίζεται η παροχή πλήρους αποζημιώσεως στα θύματα της ρυπάνσεως και να ανακουφίζονται οι πλοιοκτήτες από τα πρόσθετα οικονομικά βάρη που τους επιβάλλει η Διεθνής Σύμβαση Ευθύνηςτου 1969. Στις ρυθμίσεις της συγκεκριμένα πρυτανεύει η σκέψη ότι οι οικονομικές συνέπειες των ζημιών που προέρχονται από ρύπανση λόγω διαφυγής ή απορρίψεως πετρελαιοειδών που μεταφέρονται χύμα με πλοία, θα πρέπει να βαρύνει όχι μόνο τη ναυτιλιακή επιχείρηση αλλά και αυτούς που έχουν οικονομικά συμφέροντα από τη μεταφορά των πετρελαιοειδών. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά επαναλαμβάνεται στο προοίμιο αυτής τα Κράτη-Μέλη της συμβάσεως αυτής "έχοντας επίγνωση των κινδύνων ρύπανσης, λόγω της μεταφοράς πετρελαιοειδών, χύμα με πλοία, σε μεγάλη κλίμακα", καθώς και ότι "θεωρώντας ακόμη ότι οι οικονομικές συνέπειες των ζημιών που προέρχονται απόρύπανση λόγω διαφυγής ή απορρίψεως των πετρελαιοειδών που μεταφέρονται χύμα με πλοία δεν θα πρέπει να βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τη ναυτιλιακή επιχείρηση αλλά θα πρέπει μέρος αυτών να αναληφθεί από αυτούς που έχουν οικονομικά συμφέροντα από τη μεταφορά των πετρελαιοειδών...." προβαίνουν στην ίδρυση Διεθνούς Κεφαλαίου αποζημιώσεως, το οποίο δημιουργείται από τις εισφορές των προσώπων εκείνων που στο συγκεκριμένο ημερολογιακό έτος παραλαμβάνουν πετρέλαιο πάνω από ορισμένες ποσότητες. Το κεφάλαιο αυτό οργανώνεται σε νομικό πρόσωπο και χρησιμεύει σε γενικές γραμμές για να δίδεται αποζημίωση στο μέτρο που η προστασία, βάσει της Διεθνούς Συμβάσεως Ευθύνης του 1969 είναι ανεπαρκής καθώς και για να ανακουφίζονται οι πλοιοκτήτες από την πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση που τους επιβλήθηκε από τη Σύμβαση εκείνη (βλ σχετ. Αλ. Κιάντου- Παμπούκη: Η Αστική Ευθύνη για ρύπανση της θάλασσας: ΕΝΔ 17,1 επ., Βασ. Κωστοπούλου: Η Ρύπανση της θάλασσας από πετρέλαιο: Πειραική Νομολογία 1, 362 επ. Κοτσίρη: Αστική Ευθύνη για ρύπανση θαλάσσης από πετρελαιοειδή. Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Τσιριντάνη, 1985, σελ. 510, Παν. Σωτηροπούλου: Η 27η Σύνοδος της Νομικής Επιτροπής του IMCO, ΕΝΔ Γ`, 369 επ.). Η Σύμβαση Ευθύνης 1969 τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου 1992, το οποίο κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Π.Δ/μα 197/1995 "Κύρωση του Πρωτοκόλλου του έτους 1992 για την τροποποίηση της Διεθνούς Συμβάσεως του 1969 "περί αστικής Ευθύνης συνεπεία ζημιών εκ ρυπάνσεως υπό πετρελαίου και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων" [ref 7] αποτελεί δε ομοίως, ως άνω, αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού δικαίου. Με το άρθρο 11 αυτού ορίσθηκε ότι: η Σύμβαση Ευθύνης 1969 και το Πρωτόκολλο αυτό πρέπει, μεταξύ των μερών του Πρωτοκόλλου αυτού, να ερμηνεύονται και θεωρούνται ότι αποτελούν ένα ενιαίο όργανο (παρ.1). Τα άρθρα 1 μέχρι ΧΙΙ (τρίς), συμπεριλαμβανομένου και του υποδείγματος του πιστοποιητικού, της Συμβάσεως Ευθύνης 1969, όπως τροποποιήθηκε με το

Πρωτόκολλο αυτό, θα ονομάζονται Διεθνής Σύμβαση του 1992 αναφορικά με την Αστική Ευθύνη για Ζημίες Ρύπανσης από Πετρέλαιο (Σύμβαση Ευθύνης 1992). [ref 15] Με το άρθρο 2 αυτής ορίσθηκε ότι: Το άρθρο 1 της Συμβάσεως Ευθύνης 1969 τροποποιείται ως ακολούθως: Η παράγραφος 1 (σύμφωνα με την οποία "πλοίο" σημαίνει οιοδήποτε θαλασσοπορούν σκάφος και οιοδήποτε πλωτόν ναυπήγημα οιουδήποτε τύπου, μεταφέρον ως φορτίον πετρέλαιον εις χύμα"), αντικαθίσταται από το κείμενο που ακολουθεί: 1. "Πλοίο" σημαίνει κάθε κινούμενο στη θάλασσα σκάφος καθώς και οποιουδήποτε τύπου θαλάσσιο ναυπήγημα που έχει κατασκευαστεί ή διαρρυθμιστεί για τη μεταφορά πετρελαίου χύμα ως φορτίου, με την επιφύλαξη ότι πλοίο ικανό να μεταφέρει πετρέλαιο χύμα και άλλα φορτία θεωρείται ως πλοίο μόνο όταν μεταφέρει πράγματι πετρέλαιο χύμα ως φορτίο καθώς και κατά τη διάρκεια κάθε ταξιδιού που ακολουθεί μια τέτοια μεταφορά, εκτός αν αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχουν σ` αυτό κατάλοιπα πετρελαίου χύμα από τη μεταφορά αυτή". Η Διεθνής Σύμβαση των Βρυξελλών του 1971 για την "Ιδρυση Διεθνούς Κεφαλαίου Αποζημίωσης Ζημιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο" τροποποιήθηκε α) με το Πρωτόκολλο της Διεθνούς Συμβάσεως του 1971 που υιοθετήθηκε την 19 Νοεμβρίου 1976 σε διεθνή διάσκεψη που συγκλήθηκε στο Λονδίνο από 17 έως 19 Νοεμβρίου 1976 και β) με το Πρωτόκολλο του έτους 1992, που υιοθετήθηκε την 27 Νοεμβρίου 1992, σε διεθνή διάσκεψη που συγκλήθηκε στο Λονδίνο από 23 έως 27 Νοεμβρίου 1992, τα οποία Πρωτόκολλα η Ελλάδα κύρωσε και έκανε αποδεκτά με το Π.Δ/μα 270/1995 "Αποδοχή των Πρωτοκόλλων των ετών 1976 και 1992 για την τροποποίηση της Διεθνούς Συμβάσεως του 1971 αναφορικά με την ίδρυση Διεθνούς Κεφαλαίου Αποζημίωσης Ζημιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο" (ΦΕΚ 151/26-7-1995 Τεύχος Α`), [ref 8] το οποίο ομοίως, ως άνω, αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού δικαίου. [ref 16]Και στο προοίμιο του Πρωτοκόλλου 1992 επαναλαμβάνεται ομοίως ότι, τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν επίσης "πεισθεί ότι οι οικονομικές συνέπειες από ζημίες ρύπανσης που προέρχονται από τη θαλάσσια μεταφορά πετρελαίου χύδην με πλοία θα έπρεπενα συνεχίσουν να κατανέμονται μεταξύ της ναυτιλιακής βιομηχανίας και των σχετικών με τα φορτία πετρελαίου συμφερόντων". Με το άρθρο 1 αυτού ορίζεται ότι "Η Σύμβαση την οποία οι διατάξεις του Πρωτοκόλλου αυτού τροποποιούν, είναι η Δ.Σ Κεφαλαίου 1971. Για τα Κράτη- Μέλη του Πρωτοκόλλου του 1976 του σχετικού με τη Σύμβαση Κεφαλαίου 1971, η αναφορά αυτή θεωρείται ότι περιλαμβάνει τη Σύμβαση Κεφαλαίου 1971 όπως τροποποιήθηκε από εκείνο το Πρωτόκολλο". Με το άρθρο 2 αυτού ορίζεται, μεταξύ άλλων ότι 1. "Σύμβαση Ευθύνης 1992" σημαίνει τη Διεθνή Σύμβαση του 1992 αναφορικά με την Αστική Ευθύνη για ζημίες Ρύπανσης από Πετρέλαιο...3. η παράγραφος 2 του άρθρου 1 της Συμβάσεως Κεφαλαίου 1971 αντικαθίσταται από το κείμενο που ακολουθεί:2. "Πλοίο", "Πρόσωπο", "Πλοιοκτήτης" έχουν έννοια ίδια με αυτή που αναφέρεται στο άρθρο 1 της Συμβάσεως Ευθύνης 1992, δηλαδή, κατά την ισχύουσα Διεθνή Σύμβαση Κεφαλαίου, μετά τις ως άνω τροποποιήσεις με τα Πρωτόκολλα των ετών 1976 και 1992 και την αποδοχή και κύρωση τους από το Π.Δ/μα 270/267-1995 και καθόσον αφορά την έννοια του υπαγομένου σ` αυτήν πλοίου, ως τέτοιο νοείται επίσης "κάθε κινούμενοστη θάλασσα σκάφος καθώς και οποιουδήποτε τύπου θαλάσσιο ναυπήγημα που έχει κατασκευαστεί ή διαρρυθμιστεί για τη μεταφορά πετρελαίου χύμα ως φορτίου, με την επιφύλαξη ότι πλοίο ικανό να μεταφέρει πετρέλαιο χύμα και άλλα φορτία θεωρείται ως πλοίο μόνο όταν μεταφέρει πράγματι πετρέλαιο χύμα ως φορτίο καθώς και κατά τη διάρκεια κάθε ταξιδιού που ακολουθεί μια τέτοια μεταφορά, εκτός αν αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχουν σ` αυτό κατάλοιπα πετρελαίου χύμα από τη μεταφορά αυτή" Με το άρθρο 3 ορίζεται ότι η παράγραφος 1 του άρθρου 2 της Συμβάσεως Κεφαλαίου 1971 αντικαθίσταται ως

ακολούθως: 1. Ενα Διεθνές Κεφάλαιο για την αποζημίωση ζημιών ρύπανσης, με την ονομασία "Διεθνές Κεφάλαιο Αποζημίωσης Ζημιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο 1992" και εφεξής "Το Κεφάλαιο" ιδρύεται γιατους εξής σκοπούς: α) να παρέχει αποζημίωση για ζημίες ρύπανσης στην έκταση που η παρεχομένη από τη Σύμβαση Ευθύνης 1992 προστασία είναι ανεπαρκής, β) να συμβάλει στην πραγματοποίηση των συναφών σκοπών των προβλεπομένων στη Σύμβαση αυτή. [ref 9]Με το άρθρο 27 ορίζεται ότι η Σύμβαση Κεφαλαίου 1971 και το Πρωτόκολλο αυτό πρέπει, μεταξύ των μερών του Πρωτοκόλλου να θεωρούνται ως ενιαίο όργανο, καθίστανται δε γνωστά ως Διεθνής Σύμβαση Κεφαλαίου του 1992. Με βάση τις προαναφερθείσες διατάξεις των Διεθνών Συμβάσεων Ευθύνης και Κεφαλαίου, όπως αυτές μετά τις προεκτεθείσες τροποποιήσεις ισχύουν σήμερα, καθίσταται σαφές ότι [ref 10] 1) στις ρυθμίσεις τους υπάγονται οι ζημίες απόρύπανση που προκαλούνται κατά τη θαλάσσια μεταφορά πετρελαίουπετρελαιοειδών χύδην, ως φορτίου, το οποίο, κατά τα λεπτομερώς προεκτεθέντα, επαναλαμβάνεται τόσο στα προοίμια των διεθνών αυτών Συμβάσεων και των τροποποιητικών αυτών Πρωτοκόλλων, όσο και με σαφήνεια στις προαναφερθείσες διατάξεις αυτών, με τις οποίες καθορίζεται η έννοια του πλοίου και του πλωτού ναυπηγήματος που υπάγεται στις ρυθμίσεις αυτών, [ref 11] 2) δικαιολογητικός λόγος θεσπίσεως τους ήταν: α) η επίγνωση των κινδύνων ρύπανσης που προκαλούνται από θαλάσσια μεταφορά πετρελαίου-πετρελαιοειδών χύμα, αφού η διακινδύνευση από τη θαλάσσια αυτή μεταφορά έχει λάβει ασυνήθιστες διαστάσεις, β) η καθιέρωση ομοιομόρφων διεθνών κανόνων και συστήματος αντικειμενικής αστικής ευθύνης για εκείνο που προκαλεί τη ρύπανση, γ) η θέση ότι οι οικονομικές συνέπειες των ζημιών που προέρχονται από τέτοια ρύπανση δεν θα πρέπει να βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τη ναυτική επιχείρηση αλλά και αυτούς που έχουν οικονομικά συμφέροντα, σημειωτέον, από τη μεταφορά πετρελαίου, δ) η ίδρυση Κεφαλαίου για να καλύπτει αποζημιώσεις από την ως άνω αιτία, στο μέτρο που η προσφερόμενη βάσει της Δ.Σ Ευθύνης του 1992 είναι ανεπαρκής και προς ανακούφιση των πλοιοκτητών από την πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση της ίδιας Δ.Σ. Σε ενίσχυση των ανωτέρω έρχονται και τα ακόλουθα: [ref 17]1) Στο σύγγραμμα "Ναυτιλία και Πρακτική" των Colin de la Rue και Charles Β. Anderson, που προσκομίζεται σε αποσπασματική μετάφραση από την Αγγλική στην Ελληνική, μεταξύ άλλων παρατίθεται ότι η Σύμβαση Ευθύνης (CLC) δεν επιβάλλει ευθύνη για πετρελαιορύπανση σε όλα τα πλοία αλλά μόνο σε όσα συνιστούν "πλοίο" όπως αυτό ορίζεται από τη Συνθήκη. Οταν τα πλοία μεταφέρουν φορτίο πετρελαίου διέπονται σαφώς από τη CLC. Συνεπώς ο ορισμός του "πλοίου" στη CLC του 1992 υπόκειται στον όρο ότι "ένα πλοίο ικανό να μεταφέρει πετρέλαιο και άλλα φορτία θα πρέπει να θεωρείται ως πλοίο κατά την έννοια της Συμβάσεως αυτής μόνο όταν μεταφέρει πράγματι πετρέλαιο χύμα ως φορτίο και κατά τη διάρκεια κάθε ταξιδιού που ακολουθεί μια τέτοια μεταφορά (καθόσον αφορά τα εμμένοντα πετρελαιοειδή), εκτός αναποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν επί του πλοίου κατάλοιπα μιας τέτοιας μεταφοράς πετρελαίου χύμα. [ref 12] Σύμφωνα με το νόμο που διέπει την ερμηνεία των Συνθηκών συμπληρωματικά μέσα ερμηνείας, όπως αναφορές στα αρχεία της Διάσκεψης κατά την οποία συνήφθη μπορούν να χρησιμοποιηθούν... Εάν υπάρχει κάτι το διφορούμενο στο Αγγλικό κείμενο της Συνθήκης αυτό φαίνεται να διαλύεται όταν γίνεται αναφορά στο Γαλλικό κείμενο, το οποίο ορίζει ένα "πλοίο" ως "κάθε σκάφος ή θαλάσσιο ναυπήγημα όποιο και αν είναι που μεταφέρει πράγματι υδρογονάνθρακες χύμα ως φορτίο" και συμπληρώνεται ότι αυτό δεν αφήνει

περιθώριο αμφιβολίας ότι το πετρέλαιο πρέπει να είναι πάνω στο πλοίο για το σκοπό της μεταφοράς του από ένα μέρος σε άλλο.. 2) Στα επίσημα Πρακτικά της Διεθνούς Διασκέψεως για την Ευθύνη και την Αποζημίωση για Ζημία σε σχέση με τη μεταφορά ορισμένων ουσιών στη Θάλασσα και της Διεθνούς Διασκέψεως για την Αναθεώρηση της Συμβάσεως για την Αστική Ευθύνη του 1969 και της Συμβάσεως Κεφαλαίου του 1971/1992, η Νομική Επιτροπή για την έννοια του πλοίου αποφάσισε ότι "Πλοίο σημαίνει κάθε κινούμενο στη θάλασσα σκάφος καθώς και οποιουδήποτε τύπου θαλάσσιο ναυπήγημα που έχει κατασκευαστεί ή διαρρυθμιστεί για τη μεταφορά πετρελαίου χύμα ως φορτίου, συμπεριλαμβανομένων πλοίων ικανών να μεταφέρουν πετρέλαιο χύμα και άλλα φορτία μόνο όταν πράγματι εκτελούν τέτοια μεταφορά, και κατά τη διάρκεια [κάθε] [του] ταξιδιού που ακολουθεί τέτοια μεταφορά, εκτός αν αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχουν σ` αυτό κατάλοιπα πετρελαίου χύμα από τη μεταφορά αυτή. 3)Το ίδιο, σε γενικές γραμμές επαναλαμβάνεται από την Νομική Επιτροπή του IMCO κατά την 48η Σύνοδο, από την 1η Σύνοδο της 26ης Οκτωβρίου 1998 της Εκτελεστικής Επιτροπής του Διεθνούς Κεφαλαίου, από τη Δεύτερη Ομάδα Εργασίας του Διεθνούς Κεφαλαίου, από την αντιπροσωπεία του Ηνωμένου Βασιλείου προς τη Δεύτερη Ομάδα Εργασίας, 4) Κατά την 4η Σύνοδο της Γενικής Συνελεύσεως του Διεθνούς Κεφαλαίου 1992 αποφασίσθηκε ότι υπεράκτια ναυπηγήματα, δηλαδή πλωτές μονάδες αποθήκευσης (FSUs ) και πλωτές μονάδες παραγωγής αποθήκευσης και εκφόρτωσης υδρογονανθράκων (FPSOs), θαπρέπει να θεωρούνται ως πλοία, όταν μεταφέρουν ως φορτίο πετρέλαιο σε ταξείδι προς και από ένα λιμάνι ή τερματικό σταθμό εκτός των ορίων του πεδίου άντλησης πετρελαίου στο οποίο κανονικά λειτουργούν (έγγραφο 92/FUND/α.4/32 παρ.24.3) Η απόφαση αυτή ελήφθη βάσει των συμπερασμάτων στα οποία κατέληξε η Δεύτερη (Διασυνοδική) Ομάδα Εργασίας, 5) στο Εγχειρίδιο IOTPF 2002/2003 της Διεθνούς Ενώσεως Πλοιοκτητών Πετρελαιοφόρων για τη ρύπανση, το οποίο προσκομίζεται σε αποσπασματική μετάφραση από την Αγγλική στην Ελληνική και κάτω από την επικεφαλίδα "Συνθήκη Κεφαλαίου 1992" αναφέρεται "Στη σχετικά σπάνια περίπτωση όπου έγκυρες απαιτήσεις ξεπερνούν το όριο ευθύνης του πλοιοκτήτη του πετρελαιοφόρο σύμφωνα με τη Σύμβαση Ευθύνης του 1992 (CLC) παρέχεται συμπληρωματική αποζημίωση σύμφωνα με τη Συνθήκη Κεφαλαίου του 1992..". Τέλος με το Π.Δ 98 της 21.3/2.4.90 "Αρμοδιότητα δικαστηρίων και διαδικασία εκδίκασης υποθέσεων στις οποίες είναι διάδικος το Διεθνές Κεφάλαιο Αποζημίωσης Ζημιών Ρύπανσης από Πετρέλαιο", ορίσθηκε ότι το Κεφάλαιο αναγνωρίζεται στην Ελλάδα ως νομικό πρόσωπο, ικανό να αναλαμβάνει δικαιώματα και υποχρεώσεις και να παρίσταται στο Δικαστήριο σαν διάδικος με δικό του όνομα, για όλες τις έννομες σχέσεις και τις δίκες που προβλέπονται από τη Σύμβαση Κεφαλαίου και τις διατάξεις αυτού του Διατάγματος, εκπροσωπούμενο από το Διευθυντή του (άρθρο 2), ενώ καθορίζεται αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου της έδρας του Εφετείου στην περιφέρεια του οποίου έλαβε χώρα το συμβάν που προκάλεσε τη ρύπανση (άρθρο 3) δικάζοντος κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666, 676 του ΚΠολΔ, εφαρμοζομένων αναλόγως. Στην προκειμένη περίπτωση, από την επανεκτίμηση των αποδεικτικών μέσων που προσκομίσθηκαν ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και ειδικότερα από την ένορκη ενώπιον του Δ/ρίου αυτού κατάθεση του μάρτυρα των εναγουσών..., η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση Πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως του ίδιου, ως άνω, Δ/ρίου, νομίμως απομαγνητοφωνημένα, από τις νομίμως μετά προηγουμένη έμπρόθεσμη κλήτευση του εναγομένου, κατ` άρθρο 671 ΚΠολΔ ληφθείσες ενώπιον της Ειρηνοδίκου Πειραιώς με αριθμ. 3253, 3255, 3256,

3266, 3267/7-10-2002. Ενορκες Βεβαιώσεις των μαρτύρων των εναγουσών..., αντιστοίχως, καθώς και απ` όλα τα έγγραφα τα οποία οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου αυτού τα ακόλουθα γεγονότα: (Δέχεται την έφεση, απορρίπτει την αγωγή).