Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η Μ Ε Τ Α Τ Η Ν Υ Ψ Ω Σ Ι Ν

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η Μ Ε Τ Α Τ Η Ν Υ Ψ Ω Σ Ι Ν 1) ΟΜΙΛΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (Π ε ρ ί φ ι λ α υ τ ί α ς) Νικηφόρου Θεοτόκη, Αρχιεπισκόπου Αστραχάν και Σταυρουπόλεως 2) Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΥΦΗΜΟΣ ΕΥΦΗΜΙΑ Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου ΧΑΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ & Α. ΚΟΥΜΠΗ, ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ Τ. Κ. 19003 ΤΗΛ. ΚΑΙ FAX: 22990 40040, e-mail: ag.nikolaosmark@yahoo.gr ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΝΑΟΥ: www.agnikmark.gr

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η 1 6 Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Υ 2 0 1 2 Ε ὐφημίας Μ εγαλομάρτυρος τ ῆς Π ανευφήμου ΟΜΙΛΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (Π ε ρ ί φ ι λ α υ τ ί α ς) Νικηφόρου Θεοτόκη, Αρχιεπισκόπου Αστραχάν και Σταυρουπόλεως (18 ος αιώνας, 1731Κέρκυρα-1800Μόσχα) Οταν ο Θεάνθρωπος δίδαξε παρρησία, ότι θα παραδώσει τον εαυτό Του στα Πάθη και στον θάνατο για την σωτηρία των α- νθρώπων, ο Πέτρος Τον επετίμα, να μη πράξει τούτο. Τότε Εκείνος πρώτον μεν ήλεγξε τον Πέτρο ονομάζοντάς τον σατανά, «Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων»(μαρκ. η, 33) έπειτα, αφού προσκάλεσε τον ό- χλο και τους μαθητές Του είπε, «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀ- κολουθείτω μοι». Στοχαζόμενος, ποιο ήταν το σφάλμα του Πέτρου, διακρίνω, ότι αυτός προέτρεπε τον Χριστό, να διαφυλάξει την ζωή Του και να παραβλέψει την σωτηρία των ανθρώπων, δηλ. Τον προέτρεπε, να πέσει στο αμάρτημα της φιλαυτίας. Ακούω τους ερμηνευτές τούτων των λόγων του Κυρίου να λένε, ότι άρνηση εαυτού ονόμασε ο Κύριος την άρνηση των σαρκικών επιθυμιών και την περιφρόνηση της ιδίας ζωής και ότι τα λόγια αυτά σημαίνουν, ότι χρεωστεί καθένας από τους μαθητές του Χριστού να γίνει έτοιμος και να υπομείνει υπέρ της εις Αυτόν πίστεως θλίψεις, κινδύνους, αγώνες, παθήματα και τέλος πάντων και τον θάνατο, όταν η ανάγκη το ζητεί. Παρατηρώ, ότι την ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνουν και τα εξής λόγια του Χριστού, «Ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ (δηλ. την ζωή του) σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν Ὃς δ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αυτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν». Πιστεύω, ότι τίποτε

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Γαλ. β 16-20) Αδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ. άλλο δεν μας εμποδίζει από αυτή την ετοιμασία και από την καταφρόνηση και την άρνηση της ιδίας ζωής, παρά η φιλαυτία. Ο Θεός, ο Οποίος φύτευσε την αγάπη στην φύση των α- νθρώπων, έθεσε σ αυτήν δύο όρους. Εφόσον η αγάπη βρίσκεται εντός τούτων των όρων, γίνεται και στον καθένα και σε όλους ω- φέλιμη και σωτήριος όταν υπερπηδήσει τα όρια αυτής, γίνεται βλαβερά και ολέθριος. Πρώτος όρος είναι, να αγαπάς τον Θεό περισσότερο όχι μόνο από όλα τα επίγεια και επουράνια πράγματα, αλλά και από τον εαυτό σου, δηλ. από την ίδια σου την ζωή. Δεύτερος όρος, να αγαπάς τον πλησίον σου όσο και τον εαυτό σου. Οταν οι διώκτες του Χριστού ή οι Αιρεσιάρχες προβάλλουν στάδιο και παλαίστρα, τότε διακρίνεις ποιοι είναι οι μαθητές του Χριστού και ποιοι οι φίλαυτοι. Οι μεν μαθητές του Χριστού κατεβαίνουν εκεί προθύμως, ομολογούν παρρησία τον Χριστό Υιό Θεού, παλεύουν με τα ποικίλα βάσανα, εκχέουν το αίμα τους, δέχονται μετά χαράς τον θάνατο για την αγάπη του Χριστού οι δε φίλαυτοι, όπου δουν ή ακούσουν αγώνα θανάτου ή βασάνου ή μικράς θλίψεως, φεύγουν εάν μη θέλοντας ευρεθούν στο στάδιο των αγώνων, δεν επιμένουν στην καλή ομολογία, αλλά νικημένοι από την φιλαυτία τους, αρνούνται τον Χριστό. Συλλογιστήκατε ποτέ, γιατί προκρίνουμε την ηδονή της σαρκός μας και αυτών των εντολών και προσταγμάτων του Θεού; Γιατί όσο δύσκολα γνωρίζουμε τα μεγάλα σφάλματα μας, τόσο εύκολα διακρίνουμε και αυτά τα μικρά ελαττώματα των άλλων,

Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Η Τ Η Σ Α Π Ο Σ Τ Ο Λ Ι Κ Η Σ Π Ε Ρ Ι Κ Ο Π Η Σ Αδελφοί, ξέρουμε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί με την τήρηση των διατάξεων του νόμου. Αυτό γίνεται μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό. Γι αυτό κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε με την πίστη στον Χριστό κι όχι με την τήρηση του νόμου γιατί με τα έργα του νόμου δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος. Αν όμως, ζητώντας να σωθούμε από τον Χριστό, βρεθήκαμε να είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί όπως οι εθνικοί, σημαίνει τάχα πως ο Χριστός οδηγεί στην αμαρτία; Όχι βέβαια! Γιατί, αν ό,τι γκρέμισα το ξαναχτίζω, είναι σαν να ομολογώ πως έκανα λάθος όταν το γκρέμιζα. Κι αληθινά, με κριτήριο τον νόμο, έχω πεθάνει για τη θρησκεία του νόμου, για να βρω τη ζωή κοντά στον Θεό. Έχω πεθάνει στον σταυρό μαζί με τον Χριστό. Τώρα πια δεν ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός. Κι η τωρινή σωματική μου ζωή είναι ζωή βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου. (ΕΚΛΟΓΑΔΙΟΝ) ώστε δεν λείπει από το στόμα μας η κατάκρισις; Γιατί αρπάζουμε τα αλλότρια και επιβουλευόμαστε την ξένη κλίνη και κινούμε την γλώσσα στην ψευδομαρτυρία και εκτείνουμε τα χέρια σε πληγές και φόνους; Διότι αγαπούμε τους εαυτούς μας περισσότερο και α- πό τον Θεό και από τον πλησίον, διότι είμαστε φίλαυτοι. Οταν παραβαίνοντας τους όρους της αγάπης, αθετείς την πίστη σου ή καταφρονείς τον νόμο του Θεού ή βλάπτεις τον πλησίον σου, για να ευχαριστήσεις και να ευαρεστήσεις τον εαυτό σου και να λάβεις κέρδος και δόξα πρόσκαιρη, τότε δεν αγαπάς, αλλά μισείς τον εαυτό σου. Τότε μεν η αγάπη του εαυτού σου είναι μίσος, διότι δια της αγάπης αυτής παραδίδεις την ψυχή σου στην αιώνιο κόλαση το δε μίσος είναι αγάπη, διότι δια του μίσους αυτού κληρονομείς την αιώνιο σωτηρία. Αγάπα λοιπόν τον εαυτό σου όσο θέλεις, πλην μένε στους όρους της αγάπης. Δύο είναι οι όροι της αγάπης. Ο πρώτος «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου, καὶ ἐν ὅλη τῇ ψυχῇ σου, καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου»(ματθ. κβ, 37). Ο δεύτερος, ο όμοιος με αυτόν είναι «Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»(ματθ. κβ, 39). «Ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ Προφῆται κρέμανται»(ματθ. κβ, 40). Νικηφόρου Θεοτόκη, Ομιλία μετά το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον της Κυριακής μετά την Ύψωσιν Περί φιλαυτίας, Κυριακοδρόμιον Νικηφόρου Θεοτόκη

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΥΦΗΜΟΣ ΕΥΦΗΜΙΑ Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου (18 ος - 19 ος αιώνας, 1749 Νάξος 14 Ιουλίου 1809 κελί Σκουρταίων, Καρυές Αγίου Όρους) Η Αγία Ευφημία έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, περί το 288μ.Χ. Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από γονείς πλουσίους και θεοσεβείς. Από αυτούς διδάχθηκε την πίστη στον Χριστό και σ Αυτόν η Αγία είχε όλο της τον πόθο. Οταν ο Πρίσκος, που έγινε ανθύπατος της Ασίας από τον Διοκλητιανό, πρόσταξε να θυσιάσουν όλοι στον ψευδώνυμο θεό Άρη, η Αγία δεν έπραξε τούτο. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη μαζί με άλλους 49 χριστιανούς και παρουσιάστηκαν όλοι στον ανθύπατο. Αφού απολογήθηκαν, βασανίζονταν για 20 ημέρες. Αφού πέρασαν οι 20 ημέρες, βεβαιώνουν τον ανθύπατο, ό- τι μένουν στερεοί στην πίστη του Χριστού. Τότε τους μεν άλλους Αγίους έριξαν στην φυλακή, την δε Αγία Ευφημία βασάνισαν φρικτά. Με την θεία χάρη η Αγία δεν έπαθε τίποτα. Τελικά την έ- δωσαν στα θηρία και η Αγία βρήκε τον θάνατο από μια αρκούδα. Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Η Αγία Μεγαλομάρτυς και Πανεύφημος Ευφημία, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού Το Ιερό Λείψανο της Αγίας βρίσκεται ολόκληρο στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως. Σήμερα εκτίθεται εις προσκύνησιν των πιστών. Θαύμα Αγίας Ευφημίας Η Δ Οικουμενική Σύνοδος, που έγινε στην Χαλκηδόνα, το 451 μ.χ., όταν αυτοκράτορες ήταν ο Μαρκιανός με την Πουλχερία, καταδίκασε τον α- ρχιμανδρίτη Ευτυχή, ο οποίος δίδασκε, ότι ο Χριστός έχει μία μόνο φύση (την θεία) και μία ενέργεια (την θεία) (Μονοφυσιτισμός). Οι Πατέρες της Συνόδου ομολόγησαν τον Χριστό, τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο. Οι Ορθόδοξοι και οι Μονοφυσίτες έγραψαν σε δύο τόμους(βιβλία) την πίστη τους και τους τοποθέτησαν μέσα στην λάρνακα της Αγίας Ευφημίας, πάνω στο στήθος της Αγίας. Μετά από ορισμένες μέρες, αφού άνοιξαν την λάρνακα, βρήκαν τον τόμο των αιρετικών στα πόδια της Αγίας, ενώ τον τόμο των Ορθοδόξων να τον κρατά η Αγία στην αγκαλιά της. Εξεπλάγησαν και δόξασαν τον Θεό. (Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)