Συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα

Συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα - Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ - Η ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΚΑΙ ΤΟ «ΚΟΥΡΕΜΑ» ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ - ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΕ - ΤΑ ΝΕΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ - ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΕΊΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ - ΤΩΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ - ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗΣ & ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ - Η ΛΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ, ΩΡΙΜΗ & ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ Ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα από την αρχή. Είμαστε σε πόλεμο, εναντίον των εργαζομένων, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και πρέπει να προετοιμασθούμε ο πόλεμος να λήξει με νικητή τον λαό, τους λαούς. Η κυβέρνηση είναι αδίστακτη, η αξιωματική αντιπολίτευση εμπαίζει το λαό με το άλλο μίγμα πολιτικής. Σήμερα απαιτείται συγκεκριμένη αντιπολιτευτική στρατηγική που οδηγεί το λαό στην αμφισβήτηση και ανατροπή του συστήματος και όχι σε γιατροσόφια που ανακυκλώνουν τα προβλήματα και τα οξύνουν. Αυτό είναι το δικό μας επίκαιρο κάλεσμα σήμερα. Καμιά αναβολή απόφασης όταν μάλιστα βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο και αυτές οι πενιχρές συντάξεις,όταν παίρνονται τέτοια άγρια μέτρα περιστολής των δαπανών υγείας, όταν πουλιούνται τα πάντα που μπορεί να αποτελέσουν πηγή ανάπτυξης για το λαό. Ή θα νικήσει το καπιταλιστικό σύστημα ή ο λαός! Δεν υπάρχει διέξοδος κοινή για τους στυλοβάτες του συστήματος και τον εργαζόμενο λαό. Ή θα νικήσει το σύστημα ή ο λαός κόντρα στο σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα και την εξουσία του. Μόνο η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της μπορούν να εξασφαλίσουν πραγματική ανάπτυξη για την χώρα σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, με την υπηρέτηση του κέρδους. Πραγματική ανάπτυξη υπέρ του λαού και των αυξανόμενων σύγχρονων αναγκών τους, ανάπτυξη που καταργεί την ανεργία, την φτώχεια, την κρίση. Και αν η κρίση ξεπεραστεί σε κάποια φάση, πίσω της θα αφήσει για την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολουμένους, την φτωχή αγροτιά, την νεολαία και τις γυναίκες που ανήκουν στα εργατικά λαϊκά στρώματα συντρίμμια και χαλάσματα. Ανάκαμψη για τους καπιταλιστές μπορεί να υπάρξει, για το μεγαλύτερο μέρος του λαού όχι. Σελίδα 1 / 12

Υποτίμηση του κεφαλαίου (ή αλλιώς χρεοκοπία) θα γίνει Ξεκαθαρίζουμε επίσης ότι υποτίμηση κεφαλαίου, καταστροφή ενός μέρους του, ή πείτε το αλλιώς χρεοκοπία, θα γίνει, ανεξάρτητα από την μορφή που θα πάρει και πώς θα ονομασθεί ή με ποια εργαλεία θα συντελεστεί. Το Μνημόνιο δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα του χρέους, ούτε η μείωση των εξόδων και η αύξηση εσόδων θα αντιμετωπίσει το έλλειμμα. Και το χρέος θα υπάρχει και τα ελλείμματα επίσης. Το Μνημόνιο το μόνο που θα εκπληρώσει είναι την σχεδιασμένη απαξίωση της αξίας της εργατικής δύναμης, είναι η μεγάλη ευκαιρία που λέει ο Γ. Παπανδρέου να παρθούν άγρια μέτρα που δεν ήταν εύκολο να προχωρήσουν σε κανονικές συνθήκες. Όπως επίσης ξεκαθαρίζουμε ότι όσο μεγαλώνει η πίττα του ΑΕΠ τόσο θα ξεμένουν πίσω τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα. Καμιά ουσιαστική αναδιανομή δεν προγραμματίζεται, ούτε καν η ελάχιστη, ή μικρή. Να προλάβει ο λαός τα χειρότερα Οι εξελίξεις κρίνονται από το αν ο λαός θα πάρει την υπόθεση στα χέρια του, όσο γίνεται πιο γρήγορα, ώστε να προλάβει τα χειρότερα, ώστε να επιβάλλει με ένα διαφορετικό και υπέρ του συσχετισμό λαϊκή εναλλακτική λύση. Συνεχίζεται με υψηλούς ρυθμούς και το 2010 η παραγωγική συρρίκνωση της μεταποιητικής βιομηχανίας, συνεχίζεται η μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας. Ελάχιστοι κλάδοι εμφανίζουν αύξηση δραστηριότητας. Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των μικρομεσαίων παρουσιάζει μειωμένο τζίρο. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να κλείσουν 180.000 έως 200.000 επιχειρήσεις με αντίστοιχη πολύ γρήγορη αύξηση των απολύσεων. Το ποσοστό της επίσημης ανεργίας τον Αύγουστο έφτασε στο 12,2% με τάσεις περαιτέρω μεγέθυνσης, με τον αριθμό των ανέργων να φτάνει στις 613.000. Σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, στο 30,8%, είναι οι άνεργοι ηλικίας 15-24 ετών. Η πραγματική ανεργία καλπάζει και είναι μεγαλύτερη από τα ποσοστά που επισήμως προβάλλονται. Η εξαθλίωση και η φτώχεια για ένα σημαντικό μέρος του λαού θα πάρει μόνιμο χαρακτήρα. Κρύβουν τις αιτίες της κρίσης Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της συνεχίζουν το ίδιο μοτίβο, να κρύβουν την βασική αιτία της κρίσης, και να εμφανίζουν ως αφετηρία της το χρέος και το έλλειμμα. Αλλά και το χρέος το καταγράφουν ως πρόβλημα του υπερμεγέθους κράτους, ως πρόβλημα κακής διαχείρισης, σκόπιμης σπατάλης και διαφθοράς. Βολική εξήγηση για να βγει λάδι το καπιταλιστικό σύστημα, για να επιβληθούν αντιλαϊκά μέτρα. Καθημερινά στις συζητήσεις και αναλύσεις που γίνονται στα ΜΜΕ γίνεται λόγος για το ποια μέτρα απαιτούνται για την διέξοδο από την κρίση, ενώ με επιθετικό τρόπο μας αντιμετωπίζουν όταν υπογραμμίζουμε ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ρεαλιστικά φιλολαϊκά μέτρα αν δεν ξεκαθαριστεί ποια είναι η αιτία της κρίσης, ποιοι παράγοντες οδήγησαν στην μεγέθυνση του χρέους και του ελλείμματος. Είτε ηθελημένα,είτε από άγνοια αν προσπεράσεις την αιτία τότε δεν βρίσκεις το φάρμακο ή δίνεις επικίνδυνο για το λαό φάρμακο για να μιμηθώ την διάθεση του Στρός Καν να εμφανίσει το ΔΝΤ ως γιατρό. Σελίδα 2 / 12

Οι δικές μας προτάσεις δεν είναι απλά φιλολαϊκές γιατί ως Κόμμα έχουμε ξεκαθαρίσει ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν κοινές προτάσεις και κοινά συμφέροντα ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, αλλά και γιατί ξέρουμε και θέλουμε να αναδείξουμε πώς προκύπτει η κρίση, ποιος είναι ο χαρακτήρας της, ότι πρόκειται για κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων με όλες τις μορφές που παίρνει αυτό δηλαδή το κεφάλαιο, όπως γνωρίζουμε και θέλουμε να αποκαλύψουμε πως διογκώνεται το χρέος και το έλλειμμα. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ Το χρέος οφείλεται: - Στις παροχές με την μορφή κινήτρων και φοροαπαλλαγών προς το μεγάλο κεφάλαιο. - Στο κόστος της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ που συνοδεύεται, από την συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής, την στασιμότητα της αγροτικής παραγωγής, την μεταφορά κεφαλαίων στις εξωτερικές αγορές, γενικότερα τις συνέπειες της απελευθέρωσης της αγοράς, της κούρσας του ανταγωνισμού. - Στις στρατιωτικές δαπάνες για τους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σκοπούς. - Στο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν σημαίνει ότι δεν βλέπαμε και δεν βλέπουμε και σήμερα την κατάσταση που έφθασαν οι κρατικές επιχειρήσεις, ο κρατικός μηχανισμός, οι πολιτικές επιλεκτικών παροχών κάτω από το τραπέζι, τα μέσα διαφθοράς, ενσωμάτωσης και χειραγώγησης. Τα μέσα διαφθοράς δεν πρόκειται να πάψουν να χρησιμοποιούνται. Απλώς με την μείωση της κρατικής επιχειρηματικής δραστηριότητας αναπαράγονται σε τοπικό επίπεδο. Τώρα θα περνάνε μέσα από τους μηχανισμούς του Καλλικράτη. Αυτά τα μέσα χρησιμοποιήθηκαν για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών ομίλων, για την διάσπαση του εργατικού κινήματος, για τον εγκλωβισμό του λαού στην κυρίαρχη πολιτική. Όταν καταδικάζουμε τις επιλογές της κυβέρνησης (απολύσεις των συμβασιούχων κάθε μορφής, τις υποχρεωτικές μετατάξεις κλπ), δεν σημαίνει ότι υπερασπιζόμαστε το κράτος, τον κρατικό μηχανισμό και τις συνθήκες που λειτουργούσαν οι κρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Αρνούμαστε την ψεύτικη επιχειρηματολογία, και πάνω απ' όλα τις αναδιαρθρώσεις που στοχεύουν στην αφαίρεση και πραγματικών κατακτήσεων, που εμφανίζονται ως δωρεές και ρουσφέτια, στο τσάκισμα εργατοϋπαλληλικών δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση εμφανίσθηκε σκόπιμα με δύο πρόσωπα. Προεκλογικά ισχυρίσθηκε ότι υπάρχουν χρήματα για αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, ενώ ήξερε έστω και με μικρή απόκλιση τα πάντα. Άλλαξε το βιολί λίγο μετά τις εκλογές, για να παραπλανήσει, ότι της απέκρυψαν τα στοιχεία για να δικαιολογήσει ως έκτακτα τα αντιλαϊκά μέτρα που πήρε, ότι τα πήρε όχι γιατί ήθελε αλλά γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Η ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΚΑΙ ΤΟ «ΚΟΥΡΕΜΑ» ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η επιμήκυνση ή το «κούρεμα» συζητείται σήμερα υπό την καθοδήγηση των συμφερόντων των καπιταλιστών. Σελίδα 3 / 12

Η συζήτηση για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής μαρτυρεί ότι ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου ενδιαφέρονται να ρυθμίσουν τα κέρδη πριν απ' όλα και να περιορίσουν τις όποιες ζημίες αν μια σειρά χώρες δεν καταφέρουν να αποπληρώσουν τα χρέη. Οι συζητήσεις αυτές αποδεικνύουν ότι μετά την υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης ήλθε η ώρα της ελεγχόμενης υποτίμησης του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου. Διέξοδος από την κρίση σημαίνει καταστροφή, δηλαδή απαξίωση παραγωγικών δυνάμεων, και πριν απ' όλα απαξίωση της εργατικής τάξης, της τιμής της εργατικής δύναμης, και από την άλλη υποτίμηση έως και καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου. Η καταστροφή με την μορφή της απαξίωσης που αφορά τον εργαζόμενο είναι τέτοια στην κυριολεξία, ενώ για το κεφάλαιο είναι ανάσα, ελπίδα κερδοφορίας. Βεβαίως δεν θα σωθούν όλες οι ανταγωνιζόμενες μεταξύ τους καπιταλιστικές επιχειρήσεις, όμιλοι, κάποιοι θα χάσουν μερίδια προς όφελος άλλων, συνολικά όμως το κεφάλαιο θα βγεί κερδισμένο. Αν ένα μέρος του χρήματος καταστραφεί σταδιακά, τότε αυτό που μένει στα ταμεία για διαχείριση πρέπει να πηγαίνει απ' ευθείας στις τσέπες των καπιταλιστών και δεν πρόκειται ούτε μια δεκάρα να δώσει για ακόμα και μια ανεκτή αναδιανομή υπέρ των εργαζομένων. Αντίθετα θα δυναμώσουν οι εκβιασμοί σε βάρος των εργαζομένων να τηρηθούν οι νέοι όροι. Καμία κυβέρνηση, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον, δεν πρόκειται να τους αυξήσει τους μισθούς, να τους επιστρέψει τις κατακτήσεις που πήρε πίσω, να καταργήσει φόρους, να παρέχει δωρεάν παιδεία και υγεία. Η ανεργία θα παραμείνει σε ψηλά επίπεδα, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις θα γενικευθούν. Η λεγόμενη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα είναι ανέφικτη στις συνθήκες του καπιταλισμού, θα γίνει το όχημα για ατομική τρομοκρατία και ακόμα πιο έντονη μισθολογική λιτότητα. Είτε το δάνειο από την τρόικα αποπληρωθεί σε πέντε, είτε σε έντεκα χρόνια, οι αυτοαπασχολούμενοι θα χάνουν τζίρο από τα μονοπώλια και οι αγρότες από τους καπιταλιστές αγρότες, τους μεγαλέμπορους. ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΕ Οι διαμάχες που συμβαίνουν σήμερα στην ΕΕ δεν αφορούν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα των πρωταγωνιστών, ούτε ακόμα καθορίζονται από το αν η κυβέρνηση της μιας χώρας είναι φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική. Καθορίζονται από το νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης, από την θέση στην καπιταλιστική ΕΕ που κατέχει η μια ή άλλη χώρα, δηλαδή η αστική της τάξη. Η Γερμανία επιδιώκει να υπερασπιστεί τα ιδιαίτερα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης, η οποία, στη βάση της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, είναι ευνοημένη από τις δοσοληψίες και τον δανεισμό, τις εξαγωγές. Σε λίγα χρόνια η ΕΕ δεν θα μοιάζει με αυτό που βλέπουμε σήμερα. Καλό θα ήταν δημοσιογράφοι και κόμματα να θυμηθούν τι λέγαμε για την πορεία της λεγόμενης ευρωπαϊκής ενοποίησης, και τι απαντήσεις δίναμε σε όλους εκείνους που εμφάνιζαν την ΕΕ ως νομοτέλεια. ΤΑ ΝΕΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ Σελίδα 4 / 12

Τα νέα μέτρα που θα βιώσει ο λαός, αν δεν μπορέσει να τα δυσκολέψει και να τα ανατρέψει άμεσα, είναι: - Η αύξηση της έμμεσης φορολογίας όπως γίνεται με το ΦΠΑ, με την ανταποδοτικότητα που θα μεγεθυνθεί με τον Καλλικράτη, σε συνδυασμό με την μείωση του συντελεστή φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και αυτού που επενδύεται και αυτού που πάει στην διανομή κερδών. - Με τα κίνητρα και τις παροχές που δίνει ο νέος αναπτυξιακός νόμος υπέρ των επιχειρηματιών και σε βάρος των εργαζομένων. Την κατάργηση των κλαδικών ΣΣΕ στον ιδιωτικό τομέα και την προώθηση των επιχειρησιακών συμβάσεων, με μισθούς κατώτερους από την ΕΓΣΣΕ, και με στόχο να περάσουμε στις ατομικές συμβάσεις. Το νέο ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο. - Την επιδότηση των επιχειρηματικών ομίλων στο όνομα της διασφάλισης της απασχόλησης. - Την ακόμη μεγαλύτερη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στα ασφαλιστικά ταμεία και στις κοινωνικές δαπάνες για παιδεία, υγεία και πρόνοια και την περαιτέρω εμπορευματοποίησή τους. - Τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και τα προγράμματα εξυγίανσης των ΔΕΚΟ που θα οδηγήσουν σε αλματώδη αύξηση των λαϊκών τιμολογίων - Την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. - Με το ευρωενωσιακό άνοιγμα των «κλειστών επαγγελμάτων». - Με τον ανοικτό δρόμο να προστίθενται νέα μέτρα, να αναθεωρούνται και να χειροτερεύουν σε απίστευτο βαθμό τα προηγούμενα. ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ Το πρόγραμμα διεξόδου της κυβέρνησης είναι ανακύκλωση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που θα φέρει νέα και πιο βαθιά κρίση. Ο λαός πρέπει να έχει αντιδιαμετρικό πρόγραμμα διεξόδου. Η βασική μας διαφορά με εκείνους που όψιμα σηκώνουν τη σημαία της πάλης κατά της ΕΕ, ή του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Με όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, με διαβαθμίσεις βέβαια, μας χωρίζει μια βασική διαφορά, ανεξάρτητα αν ψήφισαν ή όχι το Μνημόνιο. Ότι ψάχνουν λύσεις που δεν θίγουν την αιτία της κρίσης, γυροφέρνουν στο πρόβλημα του χρέους και του ελλείμματος, αποσυνδέουν την λύση από το πρόβλημα της ιδιοκτησίας και της εξουσίας. Βεβαίως καταλαβαίνουμε και εμείς ότι δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε από τα αλλά κόμματα να θέλουν λύση στο επίπεδο της ιδιοκτησίας ή να θέλουν ρήξη απέναντι στην αστική τάξη, να θέλουν κατάργηση της αστικής τάξης. Έχει γίνει σήμερα της μόδας να αυτοαναγορεύεσαι αντικαπιταλιστής και άλως τυχαίως να συμπίπτεις σε προτάσεις περί νέου συμφώνου σταθερότητας, περί ευρωομολολόγων και περί κοινωνικής ευρωπαϊκής τράπεζας. Όλως τυχαίως οι αναγορεύοντες εδώ και αρκετά χρόνια αριστεροανανεωτές την ΕΕ ως νομοτέλεια, κάτω από την πίεση της πραγματικότητας να αλλάζουν τάχα θέση και να προτείνουν την επανίδρυση της ΕΕ. Από την άλλη πόρτα ο γνωστός συμβιβασμός, η ηττοπάθεια. Το σημείο όμως που καθαρά σήμερα τους ενώνει και μας διαφοροποιεί είναι τελικά ότι οι προτάσεις τους ξεκινάνε από την αντίληψη ότι πρέπει να στηριχθούν οι επιχειρηματικές επενδύσεις για να υπηρετηθεί η εργασία, όπως λένε, και να γίνει μια καλύτερη αναδιανομή εισοδήματος. Όσο αφορά το θέμα της ιδιοκτησίας καμώνονται ότι προτείνουν και κάτι το διαφορετικό όταν λένε να δημιουργηθεί δημόσιος πυλώνας τραπεζών, όταν ζητάνε να γίνει κοινωνική η ΕΚΤ για να δανείζει φθηνά τους επιχειρηματίες, ή όταν υποστηρίζουν το ευρωομόλογο. Λες και ο δημόσιος πυλώνας τραπεζών δεν θα λειτουργεί ως καπιταλιστικός μόνο και μόνο γιατί θα είναι ιδιοκτήτης το κράτος. Προτάσεις κυριολεκτικά προς τα πίσω που δείχνουν ότι η ανανέωση γυροφέρνει στην καπιταλιστική διαχείριση των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. Σελίδα 5 / 12

Ούτε η αποδέσμευση από την ΕΕ μπορεί να απαντήσει ρεαλιστικά στο πρόβλημα αν δεν ενταχθεί στην πάλη για την ανατροπή της πολιτικής εξουσίας των μονοπωλίων. Δηλαδή δεν αρκεί να φύγει μια κυβέρνηση και να έλθει μια άλλη, αλλά να αλλάξει η τάξη η οποία βρίσκεται στην εξουσία προς όφελος της λαϊκής εξουσίας που εκφράζει τα συμφέροντα των κοινωνικών δυνάμεων των εργατοϋπαλλήλων, των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, με εξειδίκευση κατά φύλο και ηλικία. ΤΩΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ - ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗΣ & ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ Tώρα ήλθε η στιγμή να πάρει σάρκα και οστά, να διαμορφωθεί διακριτά ένα κοινωνικολαϊκό μέτωπο πολιτικής και μαζικής δράσης από τις ριζοσπαστικές δυνάμεις που είναι υπαρκτές και πρέπει να πολλαπλασιαστούν, δηλαδή τις ριζοσπαστικές δυνάμεις των εργατοϋπαλλήλων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων μικρών επιχειρηματιών, της φτωχής αγροτιάς, με ενδυνάμωση της συμμετοχής νέων ηλικιών, παιδιών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, ιδιαίτερα αυτών που σπουδάζουν και δουλεύουν, που είναι στην κατάρτιση, γυναικών και μεταναστών, αγωνιστών στο χώρο της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού. υπάρχουν σήμερα φύτρα αυτού του μετώπου, όπως είναι το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ και άλλες μορφές συσπείρωσης που οι εργαζόμενοι διαμορφώνουν, άλλες που θα προκύψουν στην πορεία, αλλά και μορφές συσπείρωσης σε μαζικά κινήματα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για τις ατομικές και συλλογικές δημοκρατικές, συνδικαλιστικές ελευθερίες, συσπειρώσεις που δρουν στο χώρο της τοπικής διοίκησης. Πνεύμονας των αγώνων, οι τόποι δουλειάς, οι δρόμοι με τα μικρομάγαζα, η ύπαιθρος, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, οι τόποι κατοικίας των μεταναστών, κάθε εργατική, λαϊκή γειτονιά. Nα επιβάλουν με τη δύναμη τους σε κάθε τόπο δουλειάς μπλόκο στα νέα αντεργατικά μέτρα όπως είναι η κατάργηση των συμβάσεων υπέρ των ατομικών, η μείωση χρόνου εργασίας, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και άλλα. Το κοινωνικό λαϊκό αυτό μέτωπο πρέπει να έχει δυο στόχους αλληλοδιαπλεκόμενους. Ο πρώτος είναι ο αγώνας απόκρουσης, φθοράς και υπόσκαψης των βάρβαρων μέτρων που εκπονούν η κυβέρνηση, οι σύμμαχοί της, ο μηχανισμός που μέρος του είναι το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας και η πλουτοκρατία. Δεν αρκεί ο αγώνας φθοράς, πρέπει να επιβληθούν έστω και κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες νίκες. Μα το πιο σημαντικό έργο του μετώπου πρέπει να είναι δημιουργικό, να απελευθερώσει τη λαϊκή αγωνιστική στάση, την αγωνιστική αισιοδοξία και αξιοπρέπεια, τον ταξικό πατριωτισμό και διεθνισμό, τη λαϊκή αυτενέργεια και πρωτοβουλία που μετατρέπει το μέτωπο σε παλλαϊκό ρεύμα αλλαγής και ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων. Αυτό το μέτωπο μια επιλογή έχει, δημιουργική και ρεαλιστική: Να δώσει δύναμη στην εναλλακτική πρόταση της λαϊκής εξουσίας - οικονομίας, με κεντρικό σύνθημα την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την διαμόρφωση του λαϊκού συνεταιρισμού εκεί που δεν είναι δυνατόν να γίνει κοινωνικοποίηση, του πανεθνικού σχεδιασμού με εργατικό λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα επάνω. Να αποδείξει και να αναδείξει τις πραγματικές αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, καθώς τις διαθέτει ακόμα, και που δεν πρέπει να χαθεί χρόνος για την παραπέρα υπονόμευση και καταστροφή τους. Σελίδα 6 / 12

Το ΚΚΕ περνάει σε νέα κλιμάκωση διάδοσης της πολιτικής του πρότασης παράλληλα και ταυτόχρονα με το παρόν στους καθημερινούς αγώνες. Η ΛΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ, ΩΡΙΜΗ & ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ Υποστηρίζουμε με στοιχεία και αποδείξεις ότι η Ελλάδα παρά τα σοβαρά έως και καταστροφικά πλήγματα που έχει δεχθεί σε ορισμένους τομείς, εξ αιτίας της κυριαρχίας του κεφαλαίου, του μονοπωλιακού ανταγωνισμού, έχει τις προϋποθέσεις να διαμορφώσει και να αναπτύξει μια όσο γίνεται αυτοδύναμη λαϊκή οικονομία. Οι αρνητικές εξελίξεις της τελευταίας 20ετίας σε ορισμένους κλάδους βιομηχανικής παραγωγής, στην αγροτική οικονομία, μπορούν να αντιμετωπισθούν σε διαφορετικές πολιτικοοικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Δεν είναι αργά. Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής των μέσων παραγωγής, του εμπορικού δικτύου και ένα ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση σε σύγκριση με το παρελθόν, πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό. Διαθέτει αξιόλογες φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, που είναι πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων. Έχει το μεγάλο πλεονέκτημα, να μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές απαιτήσεις αλλά και το εξωτερικό εμπόριο. Διαθέτει ικανότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών. Για να υπάρξει λαϊκή οικονομία απαιτείται επίλυση του προβλήματος της ιδιοκτησίας Η επιλογή είναι μία: Η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά κοινωνικών ΣΧΕΣΕΩΝ ιδιοκτησίας που καθορίζουν και το πολιτικό σύστημα, αφορούν στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στους παρακάτω τομείς: Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ορυκτός πλούτος, ορυχεία, βιομηχανίες, ύδρευση, μεταφορές. Κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, του συστήματος συγκέντρωσης, διοχέτευσης και διαχείρισης υλικών πόρων. Του εξωτερικού εμπορίου, του συγκεντρωμένου δικτύου του εσωτερικού εμπορίου. Του τομέα της λαϊκής στέγης. Της έρευνας και της δημοκρατικής πληροφόρησης του λαού. Απαιτείται αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο και δωρεάν σύστημα εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας, ασφάλισης. Εκτιμάμε ότι μπορεί να υπάρξουν τομείς που να μη συμπεριληφθούν στην πανεθνική πλήρη, καθολική κοινωνικοποίηση. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα μπορεί να συγκροτηθεί ο τομέας του παραγωγικού Σελίδα 7 / 12

συνεταιρισμού της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι μικρή. Η ένταξη στους συνεταιρισμούς θα κατανοείται ως συμφέρουσα επιλογή, με βάση την εμπειρία που υπάρχει από τον κλοιό των μονοπωλίων. Τόσο ο κοινωνικοποιημένος, όσο και ο συνεταιριστικός τομέας, γενικότερα η παραγωγή και κατανομή, πρέπει να ενταχθεί σε ένα κεντρικό πανεθνικό οικονομικό μηχανισμό σχεδιασμού και διεύθυνσης, ώστε να κινητοποιούνται όλα τα μέσα παραγωγής και το εργατικό δυναμικό, να αξιοποιείται κάθε δυνατή οικονομική διεθνής συνεργασία στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Θα προστατεύεται η εγχώρια παραγωγή και τα συμφέροντα των εργαζομένων από τις όποιες συνέπειες προκύπτουν από τις ανάγκες του εξωτερικού εμπορίου. Κεντρικός σχεδιασμός χρειάζεται για να διαμορφώνει στρατηγικούς στόχους και επιλογές, να ιεραρχεί κλάδους και τομείς, να καθορίζει που θα συγκεντρώσει περισσότερες δυνάμεις και μέσα. Η υλοποίηση του προγραμματισμού απαιτεί και καταμερισμό κατά κλάδο και περιοχή, και πρώτα απ' όλα εργατικό έλεγχο στην διεύθυνση της κάθε παραγωγικής μονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης. Η κυβέρνηση, ως όργανο της λαϊκής εξουσίας, θα είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει την συμμετοχή του λαού στο νέο και πρωτόγνωρο έργο, να στηρίζει το λαϊκό κίνημα, να στηρίζεται και να ελέγχεται από αυτό μέσα από νέους θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου. Η κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη της κοινωνίας είναι ανάγκη που πηγάζει από τις σημερινές απαιτήσεις, πριν από όλα του ανθρώπου που είναι η πρώτη παραγωγική δύναμη. Επιβάλλεται από την ανάγκη να ικανοποιούνται οι διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Το επιβάλλει η ανάγκη να εξελίσσονται τα μέσα παραγωγής, να αναπτύσσεται η επιστήμη και τεχνολογία για το όφελος του λαού. Η λαϊκή εξουσία προωθεί διακρατικές-εμπορικές συμφωνίες και συναλλαγές, συμφωνίες για αξιοποίηση της τεχνογνωσίας, με βάση το αμοιβαίο συμφέρον. Από τα πρώτα της βήματα η λαϊκή εξουσία θα έχει να αντιμετωπίσει την οργανωμένη εσωτερική και διεθνή αντίδραση. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών στα κράτη μέλη. Η επίλυση αυτού του προβλήματος ΜΕ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ είναι αναπόφευκτη με στόχο την αυτοδύναμη φιλολαϊκή ανάπτυξη και την συνεργασία που ωφελεί το λαό. Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μια και είναι επίκαιροι και οι ιατρικοί όροι αυτές τις μέρες, θέλω να σας ρωτήσω αν είναι γιατρικό για την Ελλάδα η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η επιστροφή στη δραχμή, είναι και μια πρόταση την οποία κάνει, μάλλον προβλέπει ότι θα γίνει και ένας διάσημος οικονομολόγος, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις μέρες εδώ, στην Ελλάδα. A. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ο κ. Ρουμπινί. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ακριβώς. Σελίδα 8 / 12

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εμείς δεν υποτιμούμε καθόλου μελέτες και έρευνες ή σκέψεις και προβληματισμούς που κάνουν οικονομολόγοι, οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι ενδιαφέρονται να αναλύσουν πού πάει το σύστημα, γιατί θέλουν να διασώσουν τα συμφέροντά τους. Και καμιά φορά αυτοί λένε περισσότερες αλήθειες, απ' ότι λέει ο κ. Παπανδρέου ή ο κ. Παπακωνσταντίνου και άλλοι. Και αν θέλετε, αυτοί οι οποίοι προβλέπουν ότι η κρίση θα βαθύνει, ότι είναι παγκόσμια και φοβούνται ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας κοινωνικών επαναστάσεων, κάτι ξέρουν. Αυτοί δε λένε τις διάφορες θεωριούλες για την πράσινη ανάπτυξη, ότι αν δεν είχαμε το μνημόνιο η Ελλάδα θα καταστρεφόταν. Και μάλιστα, με ανθρώπους που είναι ριζικά αντίθετοι μαζί μας, καταλήγουμε να λέμε τα ίδια. Ότι το μνημόνιο ήταν ένα πείραμα για να περάσουν οι αναδιαρθρώσεις και όχι για να αντιμετωπιστεί το χρέος. Και αυτό φαίνεται όλο και περισσότερο. Η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί π.χ. να γίνει γιατί σε έδιωξαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως ποινή και τιμωρία. Όμως μπορεί να γίνει και από μία κυβέρνηση, η οποία είναι υπέρ του καπιταλιστικού συστήματος, γιατί μέσα στα πλαίσια των ενδωιμπεριαλιστικών αντιθέσεων βρήκε και άλλους συμμάχους. Η Τουρκία π.χ. δε δείχνει τώρα να πολυενδιαφέρεται να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλοτε έχει ενδιαφέρον, ανάλογα πώς εξελίσσεται ο ρόλος της. Αυτό που εμείς μπορούμε να πούμε σήμερα, είναι ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, το λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει ξεκάθαρο ότι αυτή η έξοδος δε σημαίνει και απαλλαγή από τα προβλήματα που έχει. Γιατί οι δυνάμεις που κυριαρχούν στην Ελλάδα, που έχουν την εξουσία, είναι ίδιες με αυτές που είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι άλλο πράγμα να φύγεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή υπάρχουν κάποιες αντιθέσεις και άλλο να κοροϊδέψουν το λαό ότι η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι που σε σώζει. Βεβαίως είναι άλλο πράγμα ότι το λαϊκό κίνημα μπορεί να αξιοποιήσει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να τη μετατρέψει σε αγώνα για έξοδο από την εξουσία της αστικής τάξης στη χώρα μας. Καθαρά πράγματα, όταν η αστική τάξη έχει την εξουσία, ανεξάρτητα αν θα είναι μέσω του ΠΑΣΟΚ ή μέσω του Σαμαρά ή μέσω κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, είτε μέσα είτε έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι διαφορές δε θα είναι πάρα πολύ μεγάλες. Αντίθετα μπορεί να μεγαλώσουν και οι εκβιασμοί απέναντι στην Ελλάδα. Άρα για το ΚΚΕ η αποδέσμευση εντάσσεται μέσα στην πάλη για την εξουσία. Χωρίς να σημαίνει ότι αν γίνει μέσα στις σημερινές συνθήκες θα στενοχωρηθούμε. Δε θα στενοχωρηθούμε καθόλου, δε θα καταστραφεί η Ελλάδα, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως λύση των προβλημάτων. Πρέπει να συνδεθεί με την ουσιαστική αποδέσμευση από την εξουσία των μονοπωλίων. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μονοπωλεί τον τύπο, η κόντρα μεταξύ της κας Μέρκελ και του κ. Γιούνκερ για το ευρωομόλογο. Αναφερθήκατε σ' αυτά. Όλες αυτές οι διαμάχες τελικά μπορούν να έχουν μία καλή κατάληξη, μία συμφέρουσα για το λαό κατάληξη; Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Αυτές οι διαμάχες ξεκινάνε από τη διαφορετική θέση και τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης της κάθε χώρας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μ' αυτή την έννοια ακούμε από ορισμένους, θα κάνουμε συμμαχία με την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία κλπ., εναντίον της Γερμανίας, της Ολλανδίας και άλλων. Είναι αυτό που λέμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι λάκκος λεόντων. Είναι καταδικασμένη να είναι ενωμένη εναντίον της εργατικής τάξης, εναντίον των λαών, εναντίον του σοσιαλισμού, αλλά μεταξύ τους πάντα θα τσακώνονται για το ποιος θα επωφεληθεί περισσότερο της πίτας που κερδίζουν σε βάρος των λαών. Ανάλογα με την πορεία της κάθε χώρας, τη θέση και το ρόλο της, διαμορφώνονται και τέτοιες συμμαχίες. Άλλωστε το προβλέπει και η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Αυτό το σκιώδες Σύνταγμα που έχουν κάνει, προβλέπει συμμαχίες κλπ. Η πραγματικότητα θα διαψεύσει όλους αυτούς που έλεγαν ότι είμαστε στην Ευρώπη των ισότιμων εταίρων. Σελίδα 9 / 12

Επομένως αυτοί οι καυγάδες, από τη μια μεριά ο Γιούνκερ ενδεχομένως, είτε εκπροσωπεί και είναι με το μέρος ας πούμε γαλλικών συμφερόντων ενδεχομένως, από το Λουξεμβούργο είναι, υπάρχει και κάτι το παραδοσιακό μεταξύ Γαλλίας - Λουξεμβούργου, είτε βλέπει τα πράγματα συνολικά να μη δυναμιτιστεί η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τσακώνεται με τη Μέρκελ, η οποία λέει εγώ έχω τη δυνατότητα σε παγκόσμιο επίπεδο να εξασφαλίσω το κέρδος και δεν μπορώ να πληρώνω τα σπασμένα της κρίσης του καπιταλισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά εδώ υπάρχουν πολλές αντιφάσεις, γιατί σήμερα δεν υπάρχει διαμάχη μόνο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι η Κίνα, είναι οι Ινδίες, είναι η Ιαπωνία, είναι η Ρωσία, είναι η Βραζιλία. Υπάρχουν ανερχόμενες δυνάμεις και η διαμάχη είναι πολύ μεγάλη η παγκόσμια. Και τέλος με την ευκαιρία αυτή δηλαδή να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι διαμάχη συμμάχων εναντίον των λαών, όπου ο καθένας κοιτάζει πώς θα την υπηρετήσει τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας του. Τα μερίδια και σε παγκόσμιο επίπεδο κρίνονται. Δεν κρίνονται μόνο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την ευκαιρία, επειδή λένε ότι στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι το χρέος, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα του κόσμου και οι ίδιοι λένε ότι ο καπιταλισμός δημιουργεί χρέη, ακριβώς διότι είναι μία κοινωνία, είτε σε εθνικό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο, που στηρίζεται πάνω στο κέρδος και στον ανταγωνισμό. Επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να εξαλειφθούν τα χρέη. Το ίδιο το σύστημα τα γεννά. Και να το ξεκαθαρίσουμε. Οι περικοπές μισθών, συντάξεων κλπ., δε γίνονται για να εξοικονομηθούν χρήματα για το χρέος. Γίνονται για άλλο σκοπό, για να μεγαλώσει η κερδοφορία. Και κερδοφορία μπορεί να έχεις έχοντας και χρέη. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Παπαρήγα, τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια διόγκωση, έχουμε συνηθίσει να τη λέμε «φούσκα», σε πολλούς κλάδους της οικονομίας. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει αυτό το διάστημα με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και με αφορμή την κρίση φαίνεται ότι αυτή η «φούσκα» έχει αρχίσει, έχει σπάσει. Οι εργαζόμενοι τώρα παντού καλούνται να απαντήσουν σε ένα νέο δίλημμα, ή μειώσεις μισθών ή απολύσεις. Θα ήθελα να μου πείτε πώς κρίνετε αυτό το δίλημμα και ποια θα ήταν η πρότασή σας προς τους εργαζομένους που έχουν αυτή τη στιγμή να απαντήσουν σ' αυτό το συγκεκριμένο δίλημμα. Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν να σταθώ γενικότερα στο θέμα των απολύσεων. Στις συνθήκες του καπιταλισμού ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους είναι οξύτατος και το μεγάλο ψάρι τρώει το σχετικά μικρότερο. Επομένως ένας παράγοντας είναι αυτός, γιατί υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που οδηγούν στις απολύσεις στο καπιταλιστικό σύστημα. Παραδείγματος χάρη, η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας. Χρειάζεται όλο και λιγότερη ζωντανή εργατική δύναμη και επομένως η ανεργία ή η διαχείρισή της με αυτές τις μορφές που λες, είναι αναπόφευκτη για το κεφάλαιο στον καπιταλισμό. Ο εργαζόμενος πρέπει να δει αλλιώς τα πράγματα. Άρα λοιπόν η ανεργία με αυτή την έννοια είναι φυσιολογικό να μεγαλώνει. Υπάρχουν επιχειρήσεις που μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό ενώ έχουν μεγάλη κερδοφορία στην Ελλάδα. Εδώ βεβαίως μπορεί το κίνημα να στραφεί άμεσα και εναντίον αυτών των ιδιοκτητών οι οποίοι αφού έφαγαν - έφαγαν και χόρτασαν κέρδη στην Ελλάδα, σηκώνονται και φεύγουν. Χθες ο Χρυσοχοϊδης είπε ότι πρέπει να αποκτήσει εξαγωγικό προσανατολισμό η Ελλάδα. Δηλαδή επιχειρήσεις και κεφάλαια έξω. Αυτό δεν θα αυξήσει την ανεργία; Επομένως χρειάζεται πάλη και στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις εναντίον του κλεισίματος, να αποδείξεις δηλαδή ότι κλείνουν γιατί θέλουν περισσότερα κέρδη και όχι τίποτε άλλο. Υπάρχουν επιχειρήσεις που πραγματικά δεν μπορούν να σταθούν, έχουν ζημιά και μεγάλες επιχειρήσεις και μεσαίες και πολύ περισσότερο μικρές που έχουν και ένα - δύο εργαζόμενους. Σελίδα 10 / 12

Βεβαίως πρέπει να γίνει ο αγώνας εναντίον της ανεργίας, αλλά αυτός ο αγώνας, όπως και συνολικά, συνδέεται καθοριστικά με τον αγώνα εναντίον του καπιταλιστικού συστήματος. Εναντίον της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Ο άλλος έχει ζημιά, θα σου πει: δεν μπορώ να κρατήσω την επιχείρηση. Υπάρχει η λύση που προτείνει η ΓΣΕΕ και άλλοι, επιδοτήστε τις επιχειρήσεις. Τα ξαναπαίρνουν δηλαδή από τους εργαζόμενους, επιδοτούν τις επιχειρήσεις. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις που τρώνε τα λεφτά στους εργαζόμενους, καθυστερούν ή τους βάζουν να κάνουν αυτό που λες. Εμείς παλεύουμε για την κατάργηση της ανεργίας και η κατάργηση της ανεργίας συνδέεται πραγματικά με την ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας. Δεν εγκαταλείπουμε τους εργαζόμενους. Αποκαλύπτουμε γιατί γίνονται οι απολύσεις. Παλεύουμε για να μη μείνουν στο δρόμο, για υψηλά επιδόματα ανεργίας. Παλεύουμε για να γίνουν διορισμοί και θέσεις εργασίας. Δεν είναι απλό πράγμα αυτό. Ακόμα και αυτός ο εργαζόμενος που κάτω από το φόβο της απόλυσης υπογράψει κάτι τέτοιο, τι θα του πούμε; Θα τον κολλήσουμε στον τοίχο; Αυτός πρέπει να δυναμώσει την πάλη του, αυτό που λέμε, με όρους ρήξης και αντεπίθεσης. Γιατί τώρα υπάρχει και το εξής πονηρό. Υπάρχει το ζήτημα της μετάταξης, η οποία μπορεί να είναι και προθάλαμος για απόλυση, και αρχίζουν τώρα βουλευτάδες και οι καινούργιοι δήμαρχοι να λένε: αυτούς τους 20 να τους μετατάξετε εκεί, αυτούς τους 30 να τους μετατάξετε αλλού. Όλα τα ρουσφέτια θα συνεχιστούν, θα φύγουν από το κράτος και θα πάνε παρακάτω. Τώρα θα μπλέξουν το κίνημα σ' αυτό το παιχνίδι των μετατάξεων. Και λες πώς να μεταταγούν; Δηλαδή αυτοί οι 20 να μεταταγούν εκεί. Οι άλλοι; Εμείς λέμε κανένας απολυμένος, κανένας να μη χάσει τη δουλειά. Στο δια ταύτα τώρα το ΚΚΕ τι να κάνει; Οι 3 μηχανικοί να πάνε εκεί, οι 5 οδοντίατροι εκεί, οι 4 πιλότοι να πάνε εκεί. Μπορείς να κάνει τέτοια πρόταση; Να γιατί λοιπόν από τα ίδια τα πράγματα μπαίνει το ζήτημα άλλου δρόμου ανάπτυξης, άλλης εξουσίας. Τώρα για τα Μέσα Ενημέρωσης. Εγώ δεν θα τα ονόμαζα «φούσκα». Τι θα πει «φούσκα»; Τα Μέσα Ενημέρωσης καταρχήν δεν είναι Μέσα που φτιάχνονται για να βγάλουν κέρδη άμεσα. Ιδιαίτερα ραδιόφωνο, τηλεόραση δεν έχουν άμεσα κέρδη, και μιλάω για όλα. Οι επιχειρηματίες στήνουν αυτά τα Μέσα, το κάνουν γιατί είναι ένα μέσο παρέμβασης στο συσχετισμό δύναμης και γιατί είναι και μέσο πίεσης των κυβερνητικών κομμάτων για να παίρνουν κάποιες δουλειές, προμήθειες, να κάνουν έργα κλπ. Επομένως εξηγείται γιατί έχουμε τη διόγκωση των Μέσων Ενημέρωσης και ιδιαίτερα των ιδιωτικών. Και τα κρατικά τον ίδιο ρόλο παίζουν. Βεβαίως έχεις και άλλα Μέσα Ενημέρωσης που μπορεί να τα κάνει ένας μαζικός φορέας, ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ ή άλλα κόμματα που είναι μέσα στο ρόλο της προπαγάνδας. Δεν προπαγανδίζεις μόνο με το φυλλάδιο και την εφημερίδα. Προπαγανδίζεις και με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έσοδα δεν έχεις. Με την εφημερίδα κάνεις εξόρμηση και μαζεύεις και κανένα ευρώ, αλλά από το ραδιόφωνο και από τη τηλεόραση τι να μαζέψεις; Είναι πολύ φυσικό να υπάρχει κρίση και ιδιαίτερα στα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης που μπλέκουν με εκπομπές, παραγωγές και ανταγωνισμό μεταξύ τους σε άρτον και θεάματα. Δεν θα το έλεγα ότι είναι «φούσκα». Να το ξεκαθαρίσουμε. Γιατί δηλαδή, πρέπει να υπάρχουν δύο Μέσα Ενημέρωσης; Εκεί θα πάμε δυστυχώς αφού δεν μπορούν να κρατηθούν. Αλλά να ξεκαθαρίσουμε το εξής. Η πάλη κατά της ανεργίας δεν μπορεί να περιοριστεί σε έναν κλάδο, σε ένα εργοστάσιο. Αυτό είναι το θέμα. Εγώ τι καταλαβαίνω όταν ακούω να μιλούν για «φούσκα». Ότι το κάθε κανάλι, το κάθε ραδιόφωνο λέει «εγώ να επιβιώσω και εσείς είστε περιττοί». Ποιος κρίνει το ποιος είναι περιττός; Η ακροαματικότητα το πολύ - Σελίδα 11 / 12

πολύ. Λοιπόν, η ανεργία καλπάζει! Γι' αυτό ο αγώνας των ανέργων πρέπει να είναι μαζί με τον εργαζόμενο, ανεξάρτητα από εργασιακές σχέσεις και εδώ μπαίνει το ζήτημα αυτό που λέμε, αντεπίθεση, ρήξη, ανατροπή. Αυτή είναι η απάντηση. Και όσο να γίνει αυτό, παλεύουμε για επιδόματα ανεργίας, κλπ. Πώς θα το αντιμετωπίσεις το ζήτημα; Να βγούμε και να πούμε να κλείσουν κάποια κανάλια για να μείνουν εκείνα και τα άλλα; Αυτοί που λένε ότι κάποια πρέπει να κλείσουν γιατί περισσεύουν και να μείνουν μόνο δυο - τρία, είναι κι αυτό επικίνδυνο. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Παπαρήγα, μιλήσατε για παρεμπόδιση των μέτρων και ήθελα να σας ρωτήσω: το αίτημα να σταματήσει η χώρα να πληρώνει τόκους και χρεολύσια στους πιστωτές της δεν βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση; Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εμείς ούτε σκοτωνόμαστε μήπως δεν πληρώσει η κυβέρνηση μια δόση ούτε παλεύουμε για να είναι εντάξει στους πιστωτές της. Εμείς κατ' αρχήν αποκαλύπτουμε που οφείλεται το χρέος, γιατί έγιναν τα δάνεια. Είναι μείζον ζήτημα αυτό. Το να πάμε και να πούμε στην κυβέρνηση «μην πληρώνεις», θα σου απαντήσει «άμα δεν πληρώσω, θα μου κατάσχουν...» εδώ αποφάσισαν, κάνουν μέχρι κατασχέσεις χρημάτων. Αν το αποκόψουμε αυτό από τη συνολική πορεία των πραγμάτων και την πάλη για την εξουσία, θα αφήσουμε το εξής κενό. Θα βγει και θα πει η κυβέρνηση: «Με συγχωρείτε αγαπητοί μου, αλλά θα μου δεσμεύσει τα πάντα, θα γίνουν κατασχέσεις, θα μου κόψει το ΕΣΠΑ, θα μου κόψει εκείνο, θα μου κόψει το άλλο» και ένα μεγάλο μέρος του λαού, με μόνο αυτό το αίτημα έτσι όπως τίθεται, θα υποταχθεί ακόμη περισσότερο στην κυρίαρχη πολιτική. Γι' αυτό εμείς έχουμε πει ότι η λαϊκή εξουσία καλά θα κάνει να μην πληρώσει τίποτε. Αλλά για να το κάνεις πρέπει να έχεις στα χέρια σου τις επιχειρήσεις. Να είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Όπως ένας που χρωστάει στην Τράπεζα θα έρθουν να του πάρουν το σπίτι. Γι' αυτό λέμε ότι θέλει μαζικό αγώνα για να μην σου κόψουν το φως, το νερό. Οι μορφές πάλης και δράσης πρέπει να αντιστοιχούν στην ένταση των προβλημάτων. Αλλά επιμένουμε ότι πρέπει να υπάρξει κατεύθυνση, ποια είναι η έκβαση του αγώνα και πώς. Αλλιώς είναι ένα μεμονωμένο αίτημα, το οποίο μπορεί να παγιδεύσει το Κίνημα και να το φέρει σε μεγαλύτερη ηττοπάθεια. Σελίδα 12 / 12