ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΑΒΒΑΚΟΥΜ)

Μελέτη 8: Για το Σάββατο 25 Μαΐου 2013 ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΑΒΒΑΚΟΥΜ) ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως της δόξης του Κυρίου, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» Αββακούµ 2/β 14. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Αββακ. 1/α 1-17, 2/β 2-4, Γαλ. 3/ γ 11, Εβρ. 11/ια 1-13, Αββακ. 3/γ, Φιλιπ. 4/δ 11. Βασική Σκέψη: Μπορεί να µην είµαστε σε θέση πάντα να γνωρίζουµε γιατί συµβαίνουν τραγωδίες, µπορούµε όµως πάντα να εµπιστευόµαστε τον Θεό. Μετά από ένα κήρυγμα για την παρουσία του Θεού, ακόμη και μέσα στις αναποδιές της ζωής, μία γυναίκα με δάκρυα στα μάτια ρώτησε τον ποιμένα: «Ποιμένα, πού ήταν ο Θεός όταν πέθανε ο μοναχογιός μου;» Βλέποντας τον πόνο στο πρόσωπό της, ο ποιμένας παρέμεινε για λίγο σιωπηλός και έπειτα της απάντησε: «Εκεί που ήταν και όταν πέθανε ο δικός Του μοναχογιός για να μας σώσει από τον αιώνιο θάνατο.» Όπως κι εμείς, ο Αββακούμ είδε την αδικία, τη βία και το κακό. Το χειρότερο ήταν ότι ο Θεός παρέμεινε σιωπηλός σε όλα αυτά. Ωστόσο, ζήτησε από τον Αββακούμ να δείξει εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις Του. Ο προφήτης δεν έζησε για να δει την εκπλήρωση των υποσχέσεων, παρόλα αυτά, πίστεψε σ αυτές. Το βιβλίο του ξεκινάει με το παράπονό του στον Θεό, αλλά τελειώνει με έναν από τους πιο όμορφους ύμνους της Αγίας Γραφής. Όπως ο Αββακούμ, έτσι και εμείς πρέπει να περιμένουμε με πίστη μέχρις ότου ο κόσμος «θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως της δόξης του Κυρίου, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» 55

Κυριακή 19 Μαΐου ΕΝΑΣ ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ Διαβάστε Αββακ. 1/α. Τι ρωτάει ο προφήτης τον Θεό; Αν και η κατάστασή του διαφέρει από τη δική μας, πόσες φορές έχει τύχει να αναρωτιόμαστε τα ίδια πράγματα; Ο Αββακούμ έχει μία ιδιαιτερότητα σε σχέση με τους άλλους προφήτες, μιας και δεν μίλησε στον λαό για τον Θεό, αλλά στον Θεό για τον λαό. Αρχικά, ο προφήτης προσπαθεί να καταλάβει τον σκοπό του Θεού: «Έως πότε, Κύριε;» Στην Αγία Γραφή η ερώτηση αυτή είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη στους θρήνους (Ψαλμ. 13/ιγ 1, Ιερ. 12/ιβ 4). Δείχνει μία κατάσταση κρίσης, όπου ο ομιλητής αναζητά απελευθέρωση. Η κρίση για την οποία ο Αββακούμ ζητά βοήθεια είναι η βία που χαρακτηρίζει την κοινωνία. Η Εβραϊκή λέξη για την «βία» είναι hamas, και χρησιμοποιείται έξι φορές στο βιβλίο του Αββακούμ. Ο όρος αυτός υπαινίσσεται σωματικό και ηθικό τραυματισμό πάνω στους άλλους (Γέν. 6/ς 11). Ως προφήτης, ο Αββακούμ γνωρίζει πολύ καλά πως ο Θεός αγαπάει την δικαιοσύνη και μισεί την καταπίεση, γι αυτό θέλει να μάθει πόσο ακόμα ο Θεός θα επιτρέπει να συνεχιστεί η αδικία. Γύρω του βλέπει βιαιοπραγίες και ανομίες, και όπως φαίνεται, οι ασεβείς θριαμβεύουν κατά των δικαίων. Η δικαιοσύνη είχε διαφθαρεί από τους ισχυρούς, όπως γινόταν και στην εποχή του Αμώς (Αμώς 2/β 6-8), αλλά και σήμερα. Η απάντηση του Θεού δείχνει τα μελλοντικά Του σχέδια. Ο Κύριος θα χρησιμοποιήσει το στρατό της Βαβυλώνας για να τιμωρήσει τον λαό. Αυτή η ανακοίνωση εκπλήσσει τον προφήτη. Δεν περίμενε ότι ο Θεός θα χρησιμοποιούσε αυτόν τον ανελέητο στρατό για να πειθαρχήσει τον Ιούδα. Στο εδ. 8, οι ιππείς της Βαβυλώνας παρομοιάζονται με πάρδαλη, έναν λύκο και αετό, τρία αρπακτικά των οποίων η ταχύτητα και η δύναμη φέρνει βίαιο θάνατο στα θηράματά τους. Οι Βαβυλώνιοι είναι τόσο αλαζόνες που δεν πιστεύουν ότι είναι υπόλογοι δεν μετανοούν ούτε επανορθώνουν. Παραβιάζουν την πιο στοιχειώδη εντολή στην δημιουργία της ζωής. Ο Αββακούμ μαθαίνει ότι ο Βαβυλωνιακός στρατός θα χρησιμοποιηθεί ως ράβδος του θυμού του Θεού (Ησ. 10/ι 5). Η τιμωρία θα έρθει στις ημέρες του Αββακούμ (Αββακ. 1/α 5). Αυτή η κατάσταση γεννά ακόμη πιο δυσεπίλυτα ερωτήματα σχετικά με την θεϊκή δικαιοσύνη. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να µάθουµε να εµπιστευόµαστε την καλοσύνη και την δικαιοσύνη του Θεού, την στιγµή που ο κόσµος είναι γεµάτος κακία και αδικία; Ποιο είναι το µοναδικό µας καταφύγιο; 56

Δευτέρα 20 Μαΐου ΖΩΝΤΑΣ ΜΕ ΠΙΣΤΗ Στο Αββακ. 1/α 12-17, ο Θεός απαντάει στις ερωτήσεις του Αββακούμ με μία πιο δύσκολη ερώτηση: Μπορεί ο δίκαιος Θεός να χρησιμοποιήσει ασεβείς για να τιμωρήσει δικαιότερους από αυτούς ανθρώπους; Ο Αββακούμ ένιωθε μπερδεμένος, όχι μόνο για την εξαθλίωση του λαού του, αλλά και από το γεγονός ότι η χώρα του επρόκειτο να κριθεί από μία άλλη χώρα, χειρότερη από αυτήν. Ο προφήτης γνώριζε καλά τις αμαρτίες του Ιούδα, ωστόσο, ο λαός του δεν ήταν σε χειρότερη φάση από τους ειδωλολάτρες Βαβυλώνιους. Διαβάστε Αββακ. 2/β 2-4. Ποια ελπίδα μάς δίνεται εδώ;.... Η παραπάνω περικοπή είναι μία από τις πιο σημαντικές της Αγίας Γραφής. Το εδ. 4 συγκεκριμένα, εμπεριέχει την έννοια του ευαγγελίου και αποτέλεσε το θεμέλιο της Μεταρρύθμισης των Διαμαρτυρομένων. Μέσω της πίστης μας στον Ιησού Χριστό, λαμβάνουμε την δικαιοσύνη του Θεού. Η δικαιοσύνη Του γίνεται δική μας. Αυτή είναι η γνωστή δικαίωση εκ πίστεως. Το εδ. 4 αναφέρει συνοπτικά τον δρόμο για τη σωτηρία και την Βιβλική διδασκαλία για τη δικαίωση μέσω της πίστης. Πώς χρησιμοποιούν οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης αυτό το εδάφιο; Ρωμ. 1/α 17, Γαλ. 3/ γ 11, Εβρ. 10/ι 38..... Μέσα σ όλη αυτήν την αναταραχή και τις απορίες για το κακό, τη δικαιοσύνη, και τη σωτηρία, στον Αββακούμ 2/β 4 παρουσιάζεται μία έντονη αντίθεση ανάμεσα στους πιστούς και στους υπερήφανους. Η συμπεριφορά τους, καθορίζει και την κατάληξή τους: Οι αλαζόνες θα απορριφθούν, ενώ οι δίκαιοι θα ζήσουν μέσω πίστης. Η αρχική λέξη για τον όρο πίστη (emuna) αποδίδεται καλύτερα ως «πιστότητα», «αφοσίωση» και «αξιοπιστία». Αν και όποιος ζει με πίστη δεν σώζεται από τα έργα του, ωστόσο, τα έργα του φανερώνουν ότι ζει με πίστη. Σ αυτό το άτομο δίνεται υπόσχεση για αιώνια ζωή. 57

Τρίτη 21 Μαΐου «ΔΙΟΤΙ Η ΓΗ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΠΛΗΡΗΣ» Η απάντηση του Θεού στην ερώτηση του Αββακούμ στο 1/α 17, δίνεται στο 2/β κεφάλαιο με τη μορφή ψαλμού για τον δυνάστη. Οι πέντε συμφορές (Αββακ. 2/β 6,9,12,15,19) δείχνουν ότι ο αφανισμός από τους Βαβυλώνιους είναι σίγουρος. Η τιμωρία του εχθρού θα είναι σύμφωνη με την αρχή, «με όποιον μέτρον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς» (Ματθ. 7/ζ 2). Ό,τι κάνουν οι ασεβείς στα θύματά τους, στο τέλος θα το πάθουν και οι ίδιοι. Θα θερίσουν εκείνο το οποίο έσπειραν, επειδή «ο Θεός δεν εμπαίζεται» (Γαλ. 6/ς 7). Σε αντίθεση με τον δυνάστη, ο οποίος στο τέλος θα κριθεί από τον Θεό, οι δίκαιοι έχουν την υπόσχεση της αιώνιας ζωής με τον Χριστό, ανεξάρτητα από το τι θα τους συμβεί σ αυτήν τη ζωή. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, κατά την περιγραφή του πιστού υπολοίπου στις τελευταίες μέρες, αναφέρεται η φράση, «Εδώ είναι η υπομονή των αγίων» (Αποκ. 14/ ιδ 12). Για την ακρίβεια, οι δίκαιοι περιμένουν με υπομονή την θεϊκή παρέμβαση, ακόμη και αν είναι να τη δουν μόνο στη Δευτέρα Παρουσία. Διαβάστε Εβρ. 11/ια 1-13. Πώς αυτά τα εδάφια μάς βοηθάνε να κατανοήσουμε όλα αυτά που και Αββακούμ προσπαθούσε να κατανοήσει; Η τελική απάντηση του Θεού στις ερωτήσεις του Αββακούμ ήταν και η διαβεβαίωση της διαρκούς παρουσίας Του. Η εμπιστοσύνη στην παρουσία του Θεού και στην κρίση Του είναι το βασικό μήνυμα στο βιβλίο του Αββακούμ, καθώς και σε όλη την Αγία Γραφή. Η πίστη των προφητών είναι η εμπιστοσύνη στον Κύριο και στον αναλλοίωτο χαρακτήρα Του. «Η πίστη που ενίσχυε τον Αββακούμ και όλους τους αγίους και δίκαιους στις ημέρες εκείνης της μεγάλης δοκιμασίας, ήταν η ίδια πίστη που στηρίζει το λαό του Θεού στις ημέρες μας. Στις σκοτεινότερες στιγμές, κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, ο Χριστιανός πιστός μπορεί να διατηρεί την ψυχή του αναπαυμένη στη μόνη Πηγή του φωτός και της δύναμης. Μέρα με τη μέρα, με την πίστη στο Θεό, η ελπίδα και το θάρρος του μπορούν να ανανεώνονται.» Ε. Χουάιτ, Π.Β. σ. 265. 58

Τετάρτη 22 Μαΐου ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Διαβάστε Αββακούμ 3/γ. Τι κάνει εδώ ο Αββακούμ, και γιατί αυτό είναι τόσο σημαντικό δεδομένης της κατάστασής του και όσων τον βασάνιζαν;.. Ο Αββακούμ αποδέχεται την απάντηση του Θεού και το εκφράζει μέσα από έναν ψαλμό (Αββακ. 3/γ ). Έχοντας πλήρη επίγνωση της δύναμης του Θεού, ζητάει από τον Κύριο, να θυμηθεί στην κρίση ότι είναι Ελεήμων. Ο προφήτης αναφέρεται σε διάφορες περιπτώσεις όπου στο παρελθόν ο Θεός ενήργησε, και προσεύχεται να φέρει τη λύτρωση και τώρα. Μοιάζει να στέκεται μέσα στο χρόνο. Από τη μία πλευρά κοιτάζει πίσω στα γεγονότα της Εξόδου, και από την άλλη κοιτάζει στην ημέρα του Κυρίου. Ποθεί, να δει την δύναμη του Θεού να εκδηλώνεται στην εποχή του. Στο 3 ο κεφάλαιο, περιγράφεται με ποιητικό τρόπο, περιγράφεται η απελευθέρωση του Ισραήλ από τα Αιγυπτιακά δεσμά. Όσα συνέβησαν στην Έξοδο προμηνύουν την μεγάλη ημέρα της κρίσης. Οι ευσεβείς δεν έχουν λόγο να φοβούνται την ημέρα του Κυρίου, αλλά καλούνται να περιμένουν, να εμμένουν, και να χαίρονται με την ελπίδα που έχουν. Ο ύμνος αυτός είναι επίσης μία δοξολογία για τη δύναμη, τη δόξα, και τη νίκη του Θεού. Ο Κύριος είναι ο Κυρίαρχος όλης της γης. Η αποκάλυψη της δόξας Του συγκρίνεται με το μεγαλείο της ανατολής του ήλιου (Αββακ. 3/γ 4). Ο Θεός κρίνει τα τυραννικά έθνη και την ίδια στιγμή φέρνει λύτρωση και σωτηρία στο λαό Του (Αββακ. 3/γ 8). Μπορεί η δύναμη του Θεού να μην είναι πάντοτε εμφανής, όμως ο πιστός όμως ξέρει ότι ο Θεός είναι εκεί, ό,τι και αν συμβεί. Ο Αββακούμ μας καλεί να προσδοκούμε την σωτηρία του Κυρίου, όπου θα εδραιώσει τη δικαιοσύνη Του στη γη και ο κόσμος θα γεμίσει με την δόξα Του. Μέσα από τις δοξολογίες στον Κύριο, (Εφεσ. 5/ε 19,20, Κολ. 3/γ 16) τα παιδιά του Θεού ενθαρρύνονται να θυμηθούν τις ενέργειες Του στο παρελθόν και να ελπίζουν για το ένδοξο μέλλον. ΣΚΕΨΗ: Θυµηθείτε το πώς σας οδήγησε ο Θεός στο παρελθόν. Πώς αυτό µπορεί να σας βοηθήσει να Τον εµπιστεύεστε, ανεξάρτητα από το τι µπορεί να σας συµβεί στο άµεσο µέλλον; Γιατί είναι σηµαντικό να ατενίζουµε στο αιώνιο µέλλον που µας περιµένει;......... 59

Πέμπτη 23 Μαΐου Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ «Αν και η συκή δεν θέλη βλαστήσει, μηδέ θέλει είσθαι καρπός εν ταις αμπέλοις, ο κόπος της ελαίας θέλη ματαιωθή, και οι αγροί δεν θέλωσι δώσει τροφήν εγώ όμως θέλω ευφραίνεσθαι εις τον Κύριον, θέλω χαίρει εις τον Θεόν της σωτηρίας μου. Κύριος ο Θεός είναι η δύναμίς μου, και θέλει κάμει τους πόδας μου ως των ελάφων, και θέλει με κάμει να περιπατώ επί τους υψηλούς τόπους μου.» (Αββακ. 3/γ 17-19). Ποια θετικά στοιχεία εντοπίζετε στη συμπεριφορά του προφήτη; Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε και εμείς μία τέτοια συμπεριφορά; Δείτε επίσης Φιλιπ. 4/ δ 11. Τα τελευταία λόγια στο βιβλίο του Αββακούμ (Αββακ. 3/γ 16-19), είναι η ανταπόκριση του προφήτη στην αποκάλυψη της δύναμης και της καλοσύνης του Θεού. Ενώ ο Αββακούμ περιμένει την επίθεση των εχθρών, ενθαρρύνεται καθώς θυμάται την σωτηρία από τον Θεό στο παρελθόν. Η επικείμενη θεϊκή κρίση στο έθνος του, του προκάλεσε φόβο και ταραχή. Η εισβολή, πιθανόν να προκαλέσει καταστροφές στις σοδιές και τα ζώα, προκαλώντας μεγάλη ζημιά στο έθνος. Ο προφήτης όμως διατηρεί την πίστη του επειδή είδε μέσο οράματος τον ζωντανό Κύριο. Από προσωπική εμπειρία, ο Αββακούμ ξέρει ότι ο Θεός είναι πιστός. Γι αυτό άλλωστε υποτάσσεται στο θέλημα Του (Αββακ. 3/γ 16-19). Ο προφήτης είναι αποφασισμένος να θέσει την εμπιστοσύνη του στην καλοσύνη του Κυρίου, παρά τις αντιξοότητες. Περιμένει με πίστη, έστω κι αν δεν υπάρχουν άμεσα σημάδια σωτηρίας. Είναι ο προφήτης που μέσα από τον διάλογο, και την δοξολογία, δίδαξε τους πιστούς όλων των εποχών να διατηρούν ζωντανή την πίστη τους στο Λυτρωτή. Μέσα από το παράδειγμά του, ενθαρρύνει τους πιστούς να μιλήσουν με τον Θεό, να εξετάσουν την αφοσίωσή τους σ Αυτόν τις δύσκολες στιγμές, να αυξήσουν την ελπίδα τους στον Κύριο, και να Τον δοξάσουν. Ο Αββακούμ κλείνει το βιβλίο του εκφράζοντας με όμορφο τρόπο την πίστη του: Όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή, μπορούμε στον Θεό να βρούμε την χαρά και την δύναμη. Στο βιβλίο αυτό καλούμαστε να περιμένουμε υπομονετικά την σωτηρία του Θεού σε περιόδους καταπίεσης που δείχνουν ατελείωτες. Η φράση, «περιμένοντας τον Κύριο», δείχνει να κυριαρχεί στο βιβλίο του Αββακούμ. Πώς αυτό το μήνυμα σχετίζεται ιδιαίτερα με μας που η ονομασία της εκκλησίας μας εκφράζει την πίστη μας στην έλευση του Ιησού; 60

Παρασκευή 24 Μαΐου Δύση ηλίου: 20:36 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Στην ερώτηση του Αββακούμ υπάρχει απάντηση, και δίνεται μέσα από γεγονότα. Η απάντηση του Θεού θα έρθει, αλλά δεν διατυπώνεται με λόγια. Θα έρθει σίγουρα, "εάν δείχνει να αργεί, απλώς περίμενέ την." Η αλήθεια είναι πως το μεσοδιάστημα είναι δύσκολο, και πολλές φορές ο δίκαιος τρομάζει μ αυτά που βλέπει. Όσον αφορά αυτήν την κατάσταση, δίνεται η εξής σπουδαία απάντηση: "Ο δίκαιος θα ζήσει εκ πίστεως." Είναι μία υπαρκτή απάντηση και όχι θεωρητική. Πίστη είναι εμπιστοσύνη σ Εκείνον που, μέσα από την ήρεμη παρουσία Του, μας συμμερίζεται.» Abraham J. Heschel, The Prophets, σ. 143. «Οφείλουμε να διατηρούμε και να καλλιεργούμε την ίδια πίστη για την οποία προφήτες και απόστολοι έδωσαν τη μαρτυρία τους την πίστη εκείνη που βασίζεται στις υποσχέσεις του Θεού και περιμένει την απολύτρωση στο δικό Του κατάλληλο καιρό και με το δικό Του τρόπο. Ο βέβαιος λόγος της προφητείας θα βρει την τελειωτική του επαλήθευση με την ένδοξη παρουσία του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, που θα έρθει ως Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων. Ο καιρός της αναμονής μπορεί να φαίνεται μακρύς, η ψυχή ίσως να πιέζεται από συνθήκες αποθαρρυντικές, πολλοί στους οποίους είχε τοποθετηθεί η εμπιστοσύνη μπορεί να πέφτουν καθ οδόν. Πλην όμως, μαζί με τον προφήτη που προσπάθησε να ενθαρρύνει τον Ιούδα σε μία εποχή απαράμιλλης αποστασίας, ας λέμε και εμείς με εμπιστοσύνη: "Ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω Αυτού, σιώπα ενώπιον Αυτού πάσα η γη".» Ε. Χουάιτ, Π.Β. σ. 266. ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Αναφερθείτε περιληπτικά στην συνομιλία του Αββακούμ με τον Θεό. Ποιο ήταν το βασικό του παράπονο; Πώς ανταποκρίθηκε ο Θεός σ αυτό; 2. Πιστεύετε ότι οι ειλικρινείς απορίες, και οι αμφιβολίες, είναι πιο αποδεκτές για τον Θεό από μία επιφανειακή πίστη; Αιτιολογήστε την απάντησή σας. 3. Στο παρελθόν, οι Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας πίστευαν ότι ο Χριστός θα ερχόταν στην εποχή τους, και ότι θα ζούσαν την εκπλήρωση όλων αυτών των υπέροχων υποσχέσεων. Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε την πίστη μας, καθώς αναμένουμε την επιστροφή Του; 61