ASTbooks Επικαιροποίηση του βιβλίου Πρακτικός οδηγός για τις δαπάνες των επιχειρήσεων

taxpress.gr http://taxpress.gr/archives/14084 ASTbooks Επικαιροποίηση του βιβλίου Πρακτικός οδηγός για τις δαπάνες των επιχειρήσεων Admin Επικαιροποίηση του βιβλίου «Πρακτικός οδηγός για τις δαπάνες των επιχειρήσεων» Σύμφωνα με το νόμο «Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων και άλλες διατάξεις» που ψηφίστηκε στη ΝΘ Συνεδρίαση της Ολοµέλειας της Βουλής την 21 Δεκεµβρίου 2013, τροποποιήθηκαν αρκετά άρθρα του νόμου 4172/2013. Με την παρούσα έκδοση θέλουμε να επικαιροποιήσουμε το βιβλίο «Πρακτικός οδηγός για τις δαπάνες των επιχειρήσεων», όσον αφορά τη νομοθεσία που θα ισχύει από 01/01/2014. Θεωρούμε ότι οι νομοθετικές παρεμβάσεις και τροποποιήσεις στο νόμο 4172/2013 δεν θα είναι οι τελευταίες, καθότι αρκετά ζητήματα χρήζουν περαιτέρω διευκρινήσεων προκειμένου να εφαρμοστούν στην πράξη. Η εταιρεία μας, πιστή στη δέσμευση της για έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση, θα συνεχίσει να τηρεί το ηλεκτρονικό περιεχόμενο των εκδόσεων της επικαιροποιημένο. 1. Χρόνος έναρξης ισχύος του ν. 4172/2013 Με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 26 του εν λόγω νόμου, προβλέπονται τα εξής: «1. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 72 του ν.4172/2013 οι λέξεις «κλείνουν μετά την 30η Ιουνίου 2014» αντικαθίστανται από τις λέξεις «αρχίζουν από την 1η Ιανουαρίου 2014 και μετά». 2. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 72 του ν.4172/2013 οι λέξεις «κλείνουν» αντικαθίστανται από τη λέξη «αρχίζουν».» Αυτή η αλλαγή είναι ιδιαίτερα σημαντική για τις επιχειρήσεις που τηρούν βιβλία με τη διπλογραφική μέθοδο και ιδρύθηκαν εντός του 2013, δεδομένου ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 29 του ν. 2238/94, οι εν λόγω επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα υπερδωδεκάμηνης διαχειριστικής χρήσης. Σύμφωνα λοιπόν με τις νέες διατάξεις οι ανωτέρω εταιρείες που επιλέξουν να κλείσουν διαχειριστική χρήση την 31/12/2014, θα προσδιορίσουν τα καθαρά τους κέρδη σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2238/94 και όχι σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4172/2013, όπως προβλεπόταν μέχρι τώρα. Βεβαίως, όλα τα παραπάνω ισχύουν με την επιφύλαξη νέας νομοθετικής παρέμβασης ή «ερμηνείας» του Υπουργείου Οικονομικών. Περαιτέρω, όσον αφορά το βιβλίο μας, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι επειδή τα κεφάλαια του, ήταν χωρισμένα ανάλογα με τη χρονική περίοδο ισχύς του κάθε Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, τα χρονικά όρια ισχύος προσαρμόζονται από: «Α) Δαπάνες που αφορούν φορολογικές περιόδους που κλείνουν μέχρι την 30ή Ιουνίου 2014 (Ν. 2238/1994)» και «Β) Δαπάνες που αφορούν φορολογικές περιόδους που κλείνουν μετά την 30ή Ιουνίου 2014 (Ν. 4172/2013)» Σε

«Α) Δαπάνες που αφορούν φορολογικές περιόδους που αρχίζουν πριν από την 1η Ιανουαρίου 2014 (Ν. 2238/1994)» και «Β) Δαπάνες που αφορούν φορολογικές περιόδους που αρχίζουν από την 1η Ιανουαρίου 2014 και μετά (Ν. 4172/2013)» 2) Αλλαγές στο κεφάλαιο 1 Α) Θέμα 1.Α.1 (σελ 10-11) Σύμφωνα με την παράγραφο 11 του άρθρου 26 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι: Στο άρθρο 72 του ν.4172/2013 προστίθεται νέα παράγραφος 22 που έχει ως εξής: «22. Από την έναρξη ισχύος του ν. 4172/2013 παύουν να ισχύουν οι διατάξεις του ν. 2238/1994 (Α 151), συμπεριλαμβανομένων και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί κατ εξουσιοδότηση αυτού του νόμου.». Μετά την παραπάνω προσθήκη η τελευταία παράγραφος του εν λόγω θέματος, αντικαθίσταται ως εξής: «Όσον αφορά τη χρήση 2014, σύμφωνα με την παράγραφο 22 του ν. 4172/13 προβλέπεται ότι καταργούνται όλες οι κανονιστικές πράξεις και εγκύκλιες διαταγές που έχουν εκδοθεί κατόπιν εξουσιοδότησης των διατάξεων του Ν. 2238/94. Βεβαίως, θεωρούμε αυτονόητο ότι μέχρι να εκδοθούν νέες κανονιστικές πράξεις, οι εν λόγω αποφάσεις μπορούν να αποτελέσουν έναν οδηγό για τη λειτουργία των επιχειρήσεων, στο βαθμό που δεν έρχονται σε αντίθεση με το περιεχόμενο του νέου νόμου.» Β) Θέμα 1.Β (σελ. 36) Με την παράγραφο 7 του άρθρου 22 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι: «7. Στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 22 του ν.4172/2013, η φράση «του επόμενου άρθρου του ΚΦΕ» αντικαθίσταται με τη φράση «του άρθρου 23 του ΚΦΕ» και στην περίπτωση β του άρθρου 22 η λέξη «πραγματικής» αντικαθίσταται από τη λέξη «αγοραίας» και οι λέξεις «έμμεσων μεθόδων ελέγχου» από τις λέξεις «των στοιχείων που διαθέτει η Φορολογική Διοίκηση»». Μετά τις παραπάνω προσθήκες το εν λόγω θέμα, αντικαθίσταται ως εξής: «Με το άρθρο 22 του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 4172/2013) ορίζεται ότι κατά τον προσδιορισμό του κέρδους από επιχειρηματική δραστηριότητα, επιτρέπεται η έκπτωση όλων των δαπανών, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 23 του ΚΦΕ., οι οποίες: α) πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης ή κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της, β) αντιστοιχούν σε πραγματική συναλλαγή και η αξία της συναλλαγής δεν κρίνεται κατώτερη ή ανώτερη της αγοραίας, στη βάση των στοιχείων που διαθέτει η Φορολογική Διοίκηση, γ) εγγράφονται στα τηρούμενα βιβλία απεικόνισης των συναλλαγών της περιόδου κατά την οποία πραγματοποιούνται και αποδεικνύονται με κατάλληλα δικαιολογητικά.» 3) Αλλαγές στο κεφάλαιο 12 Α) Προσθήκη θέματος 12.Α.47 «12.Α.47 Χορηγίες που γίνονται στο πλαίσιο της διοργάνωσης της Ελληνικής Προεδρίας

Σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 18 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι η διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 12 του ν. 3525/2007 (Α 16) ισχύει και για τις χορηγίες που γίνονται στο πλαίσιο της διοργάνωσης της Ελληνικής Προεδρίας μέχρι 30.6.2014.» 4) Αλλαγές στο κεφάλαιο 13 Α) Θέμα 13.Β.1 (σελ 293) Με την παράγραφο 9 του άρθρου 22 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι: «9. Στην περίπτωση α του άρθρου 23 μετά τις λέξεις «τραπεζικά δάνεια» προστίθενται οι λέξεις «διατραπεζικά δάνεια, καθώς και τα ομολογιακά δάνεια που εκδίδουν ανώνυμες εταιρείες» Μετά τις παραπάνω προσθήκες το εν λόγω θέμα, αντικαθίσταται ως εξής: «Σύμφωνα με την περίπτωση α του άρθρου 23 του ν. 4172/2013, προβλέπεται ότι δεν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων οι τόκοι από δάνεια που λαμβάνει η επιχείρηση από τρίτους, εκτός από τα τραπεζικά δάνεια, διατραπεζικά δάνεια, καθώς και τα ομολογιακά δάνεια που εκδίδουν ανώνυμες εταιρείες, κατά το μέτρο που υπερβαίνουν τους τόκους που θα προέκυπταν εάν το επιτόκιο ήταν ίσο με το επιτόκιο των δανείων αλληλόχρεων λογαριασμών προς μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις, όπως αυτό αναφέρεται στο στατιστικό δελτίο οικονομικής συγκυρίας της Τράπεζας της Ελλάδος για την πλησιέστερη χρονική περίοδο πριν την ημερομηνία δανεισμού. Β) Θέμα 13.Β.2 (σελ 294) Με την παράγραφο 4 του άρθρου 23 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι: 4. Το άρθρο 49 του ν.4172/2013 τροποποιείται ως εξής: α. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 49 αντικαθίσταται ως εξής: «Με την επιφύλαξη της παραγράφου 3, οι δαπάνες τόκων δεν αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες, στο βαθμό που οι πλεονάζουσες δαπάνες τόκων υπερβαίνουν το τριάντα τοις εκατό (30%) των φορολογητέων κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (EBITDA).». β. Η παράγραφος 3 του άρθρου 49 αντικαθίσταται ως εξής: «3. Οι δαπάνες τόκων της παραγράφου 1 αναγνωρίζονται πλήρως ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες εφόσον το ποσό των εγγεγραμμένων στα βιβλία καθαρών δαπανών τόκων δεν υπερβαίνει το ποσό των τριών εκατομμυρίων (3.000.000) ευρώ το χρόνο». γ. Η παράγραφος 4 του άρθρου 49 αντικαθίσταται ως εξής: «4. Κάθε δαπάνη τόκων που δεν εκπίπτει σύμφωνα με την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου μεταφέρεται χωρίς χρονικό περιορισμό.». Μετά τις παραπάνω προσθήκες το εν λόγω θέμα, αντικαθίσταται ως εξής: Με το άρθρο 49 του Ν. 4172/2013 μεταβάλλονται οι κανόνες υποκεφαλαιοδότησης, καθώς οι νέοι κανόνες εφαρμόζονται για όλα τα δάνεια (ενδοομιλικά και μη, τραπεζικά κτλ.). Για την έκπτωση των τόκων απο τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων δεν λαμβάνεται υπόψη πλέον το ύψος των δανείων συναρτήσει των Ιδίων Κεφαλαίων της δανειοδοτούμενης εταιρείας (Καθαρή θέση), αλλά το ύψος των

πλεοναζόντων τόκων (χρεωστικοί μείον πιστωτικοί τόκοι). Με βάση τις νέες διατάξεις προβλέπεται ότι οι δαπάνες τόκων δεν αναγνωρίζονται για έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, στο βαθμό που οι πλεονάζουσες δαπάνες τόκων υπερβαίνουν το τριάντα τοις εκατό (30%) των φορολογητέων κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (EBITDA). Ο όρος «πλεονάζουσες δαπάνες τόκων» σημαίνει το πλεόνασμα των δαπανών τόκων έναντι του εισοδήματος από τόκους. Τα παραπάνω δεν εφαρμόζονται και οι δαπάνες τόκων αναγνωρίζονται πλήρως ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες, εφόσον το ποσό των εγγεγραμμένων στα βιβλία καθαρών δαπανών τόκων δεν υπερβαίνει το ποσό των τριών εκατομμυρίων (3.000.000) ευρώ το χρόνο. Κάθε δαπάνη τόκων που δεν εκπίπτει σύμφωνα με τα παραπάνω, μεταφέρεται χωρίς χρονικό περιορισμό. Περαιτέρω, σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 26 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προστίθεται νέα παράγραφος 9 στο άρθρο 72 η οποία ρυθμίζει ζητήματα σχετικά με το χρόνο έναρξης ισχύος διατάξεων του άρθρου 49 του Ν. 4172/2013 και πλέον για τις εν λόγω δαπάνες προβλέπονται τα εξής: α. Η διάταξη του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 49 τίθεται σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2017. Κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο οι δαπάνες τόκων δεν αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες στο βαθμό που οι πλεονάζουσες δαπάνες τόκων υπερβαίνουν τα ακόλουθα ποσοστά των φορολογητέων κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (ΕBITDA): το εξήντα τοις εκατό (60%) από την 1η Ιανουαρίου 2014, το πενήντα τοις εκατό (50%) από την 1η Ιανουαρίου 2015, το σαράντα τοις εκατό (40%) από την 1η Ιανουαρίου 2016. β. Οι διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 49 τίθενται σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2016. Κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο οι δαπάνες τόκων αναγνωρίζονται πλήρως ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες εφόσον το ποσό των εγγεγραμμένων στα βιβλία καθαρών δαπανών τόκων δεν υπερβαίνει το ποσό των πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) ευρώ το χρόνο. γ. Οι διατάξεις του άρθρου 49 δεν εφαρμόζονται στις επιχειρήσεις ειδικού σκοπού, μόνο κατά το μέρος που αφορά στην εκτέλεση δημοσίου έργου ή την παροχή δημόσιας υπηρεσίας μέσω σύμβασης παραχώρησης, κατά την έννοια των π.δ. 59/2007 και 60/2007, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο, ή μέσω σύμβασης Σύμπραξης Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ.) κατά τις διατάξεις του νόμου 3389/2005, οι οποίες συνάπτονται μέχρι και τις 31.12.2014 Αναλυτική παρουσίαση των διατάξεων για την υποκεφαλαιοδότηση, τόσο σε σχέση με την εφαρμογή του Ν. 2238/94, όσο και του ν. 4172/2013, γίνεται στο κεφάλαιο 22 του βιβλίου μας που αφορά τις ενδοομιλικές συναλλαγές και ιδιαίτερα στο θέμα 22.5. 5) Αλλαγές στο κεφάλαιο 16 και 26 Α) Θέμα 16.Β.1 (σελ. 344-345) και θέμα 26.Α.11 (σελ. 703-704) Με την παράγραφο 5 του άρθρου του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», γίνεται νομοτεχνική επεξεργασία στην

παράγραφο 12 του άρθρου 72, όπως αυτή αναριθμήθηκε με την παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου και νόμου, ενώ με την παράγραφο 6 του ίδιου άρθρου και νόμου, διευκρινίζεται ότι το πεδίο εφαρμογής των παραγράφων 12 και 13 δεν καταλαμβάνει τα αφορολόγητα αποθεματικά που σχηματίστηκαν βάσει επενδυτικών ή αναπτυξιακών, καθώς και ειδικών διατάξεων νόμων. Μετά τις παραπάνω προσθήκες τα εν λόγω θέματα, αντικαθίστανται ως εξής: Α) Μέχρι 31/12/2013 Σύμφωνα με την παράγραφο 11 του άρθρου 72 του Ν. 4172/2013, προβλέπεται ότι τα μη διανεμηθέντα ή κεφαλαιοποιηθέντα αποθεματικά των νομικών προσώπων του άρθρου 45 του Κ.Φ.Ε., όπως αυτά σχηματίστηκαν μέχρι και την 31η Δεκεμβρίου 2013 και τα οποία προέρχονται από κέρδη που δεν φορολογήθηκαν κατά το χρόνο που προέκυψαν λόγω απαλλαγής αυτών κατ εφαρμογή διατάξεων του ν. 2238/1994 ή εγκυκλίων ή αποφάσεων που έχουν εκδοθεί κατ εξουσιοδότηση αυτού, σε περίπτωση διανομής ή κεφαλαιοποίησής τους μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2013, φορολογούνται αυτοτελώς με συντελεστή δεκαπέντε τοις εκατό (15%). Με την καταβολή του φόρου αυτού εξαντλείται κάθε φορολογική υποχρέωση του νομικού προσώπου και των μετόχων ή εταίρων αυτού. Β) Από 01/01/2014 Από την 1η Ιανουαρίου 2014 και εξής, τα μη διανεμηθέντα ή κεφαλαιοποιηθέντα αποθεματικά τα οποία προέρχονται από κέρδη που δεν φορολογήθηκαν κατά το χρόνο που προέκυψαν λόγω απαλλαγής αυτών κατ εφαρμογή διατάξεων του ν. 2238/1994 ή εγκυκλίων ή αποφάσεων που έχουν εκδοθεί κατ εξουσιοδότηση αυτού, συμψηφίζονται υποχρεωτικά στο τέλος κάθε φορολογικού έτους με φορολογικά αναγνωρίσιμες ζημιές από οποιαδήποτε αιτία που προέκυψαν κατά τα τελευταία πέντε (5) έτη μέχρι εξαντλήσεώς τους, εκτός αν διανεμηθούν ή κεφαλαιοποιηθούν οπότε υπόκεινται σε αυτοτελή φορολόγηση με συντελεστή δεκαεννέα τοις εκατό (19%). Για τους σκοπούς του προηγούµενου εδάφιου ως συµψηφισµός νοείται το αλγεβρικό άθροισµα και το οποίο αυξοµειώνει το φορολογικό αποτέλεσµα (κέρδη ή ζηµίες) της επιχείρησης. Με την καταβολή του φόρου αυτού εξαντλείται κάθε φορολογική υποχρέωση του νομικού προσώπου και των μετόχων ή εταίρων αυτού. Η καταβολή αυτού του φόρου γίνεται μέχρι το τέλος του δεύτερου μήνα από την απόφαση διανομής από τη γενική συνέλευση των μετόχων. Για ισολογισμούς που κλείνουν με ημερομηνία 31.12.2014 και μετά δεν επιτρέπεται η τήρηση λογαριασμών αφορολόγητου αποθεματικού, πλην των επενδυτικών ή αναπτυξιακών νόμων, καθώς και ειδικών διατάξεων νόμων. Β) Προσθήκη θέματος 16.Β.2 Αναγνώριση των χρηματοοικονομικών μέσων επιχειρήσεων που τηρούν τα Δ.Λ.Π. Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 23 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι στο άρθρο 47 του Ν. 4172/13 προστίθεται νέα παράγραφος 3. Κατόπιν της ανωτέρω μεταβολής, θεωρούμε χρήσιμο να προστεθεί το εξής θέμα στο βιβλίο μας: «16.Β.2Αναγνώριση των χρηματοοικονομικών μέσων επιχειρήσεων που τηρούν τα Δ.Λ.Π. Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 47 του Ν. 4172/2013, προβλέπεται ότι τα έσοδα και τα έξοδα των

νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων που εφαρμόζουν τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, που προκύπτουν κατά την αρχική αναγνώριση των χρηματοοικονομικών μέσων, κατανέμονται ανάλογα με τη χρονική διάρκεια των αντίστοιχων μέσων, σύμφωνα και με τα οριζόμενα από τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα. Ως χρηματοοικονομικά μέσα νοούνται τα οριζόμενα από τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, όπως αυτά υιοθετούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατ εφαρμογή του Κανονισμού 1606/2002, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.» 6) Αλλαγές στο κεφάλαιο 17 Α) Θέμα 17.Β (σελ. 373-374) Με την παράγραφο 12 του άρθρου 22 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», ορίζεται ότι «Στην παράγραφο 1 του άρθρου 27 του ν.4172/2013, οι λέξεις «επιχειρηματικών κερδών» αντικαθίστανται από τις λέξεις «κερδών από επιχειρηματική δραστηριότητα» και στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 27 μετά τις λέξεις «νομικών προσώπων» προστίθενται οι λέξεις «των περιπτώσεων α, γ και δ του άρθρου 45»». Κατόπιν των ανωτέρω, θα θέλαμε μόνο να σημειώσουμε ότι τα εν λόγω νομικά πρόσωπα είναι: α) οι κεφαλαιουχικές εταιρείες που συστήθηκαν στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή, γ) τα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που συστήθηκαν στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή και στα οποία περιλαμβάνονται και τα κάθε είδους σωματεία και ιδρύματα, με εξαίρεση μόνο τα κάθε είδους έσοδα που πραγματοποιούνται κατά την επιδίωξη της εκπλήρωσης του σκοπού τους, τα οποία δεν αποτελούν αντικείμενο φόρου, δ) συνεταιρισμοί και ενώσεις αυτών, 7) Αλλαγές στο κεφάλαιο 21 Α) Θέμα 21.Β (σελ. 450) Με την παράγραφο 8 του άρθρου 22 του του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», εισάγεται νέο άρθρο 22 Α στο Ν. 4172/13 με το οποίο παρέχεται κίνητρο με αντικείμενο την προσαύξηση των εκπιπτόμενων δαπανών που αφορούν στην επιστημονική και τεχνολογική έρευνα, όπως αυτές προσδιορίζονται στο Εγχειρίδιο Frascati (Frascati Manual) και ορίζεται η σχετική διαδικασία λειτουργίας και παρακολούθησής του. Κατόπιν των ανωτέρω, το θέμα 21.Β αντικαθίσταται ως εξής: «Σύμφωνα με το άρθρο 22 Α του ν. 4172/2013, προβλέπονται τα εξής: 1. Οι δαπάνες επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων κατά το χρόνο της πραγματοποίησής τους προσαυξημένες κατά ποσοστό τριάντα τοις εκατό (30%). Ειδικά οι δαπάνες που αφορούν πάγιο εξοπλισμό, προκειμένου να προσαυξηθούν σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο, κατανέμονται ισόποσα στα επόμενα τρία (3) έτη. Τα κριτήρια χαρακτηρισμού των πιο πάνω δαπανών καθορίζονται με προεδρικό διάταγμα μετά από πρόταση των Υπουργών Οικονομικών και Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού. Αν προκύψουν ζημίες μετά την αφαίρεση του ως άνω ποσοστού μεταφέρονται με βάση το άρθρο 27 του παρόντος. 2. Συγχρόνως με την υποβολή της φορολογικής της δήλωσης, η επιχείρηση υποβάλλει στην Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων τα απαραίτητα δικαιολογητικά για τις δαπάνες έρευνας και τεχνολογίας που πραγματοποίησε. Ο έλεγχος και η πιστοποίηση των δαπανών αυτών

διενεργούνται εντός χρονικού διαστήματος έξι (6) μηνών. Μετά την άπρακτη παρέλευση της εν λόγω προθεσμίας θεωρείται ότι οι σχετικές δαπάνες έχουν εγκριθεί. Σε κάθε περίπτωση, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ενημερώνει σχετικά το Υπουργείο Οικονομικών σύμφωνα με τη διαδικασία που καθορίζεται στο προεδρικό διάταγμα.» 8) Αλλαγές στο κεφάλαιο 22 Με τις παραγράφους 4 και 5 του άρθρου 23 τ του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπονται αλλαγές στα κεφάλαια 49 και 50 του ν. 4172/13, που αφορούν την υποκεφαλαιοδότηση και τις ενδοομιλικές συναλλαγές, με συνέπεια να προκύπτουν οι παρακάτω μεταβολές στο βιβλίο μας: Α) Θέμα 22.4.Β (σελ. 457-458) Με την παράγραφο 5 τροποποιείται το άρθρο 50 του ν. 4172/13 προκειμένου «η αρχή των ίσων αποστάσεων (Arm s Length Principle)» να έχει εφαρμογή για συναλλαγές που πραγματοποιούν νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες που είναι συνδεδεμένα κατά την έννοια του άρθρου 2 του ίδιου νόμου. Κατόπιν των ανωτέρω, η παράγραφος 1 του άρθρου 50 του Ν. 4172/13 που παρατίθεται στη σελίδα 458, διαμορφώνεται ως εξής: «1. Νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες όταν πραγματοποιούν συναλλαγές, μία ή περισσότερες, διεθνείς ή και εγχώριες, με συνδεδεμένα πρόσωπα κατά την έννοια του άρθρου 2 του Κ.Φ.Ε με οικονομικούς ή εμπορικούς όρους διαφορετικούς από εκείνους που θα ίσχυαν μεταξύ μη συνδεδεμένων προσώπων (ανεξάρτητων επιχειρήσεων) ή μεταξύ συνδεδεμένων προσώπων και τρίτων, οποιαδήποτε κέρδη τα οποία χωρίς τους όρους αυτούς θα είχαν πραγματοποιηθεί από το νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, αλλά τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω των διαφορετικών όρων (αρχή των ίσων αποστάσεων) περιλαμβάνονται στα κέρδη του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας μόνον στο βαθμό που δεν μειώνουν το ποσό του καταβλητέου φόρου.» Β) Προσθήκη θέματος 22.4.Β.3 22.4.Β.3 Απαλλαγή φόρου ενδοομιλικών μερισμάτων και δαπάνες Σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν. 4172/2013, προβλέπεται ότι: «1. Τα ενδοομιλικά μερίσματα που εισπράττει ένα νομικό πρόσωπο που είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδας απαλλάσσονται από το φόρο, εφόσον: α) ο λήπτης φορολογούμενος κατέχει ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής τουλάχιστον δέκα τοις εκατό (10%) της αξίας ή το πλήθος του μετοχικού ή βασικού κεφαλαίου ή των δικαιωμάτων ψήφου του νομικού προσώπου που διανέμει, και β) το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής διακρατείται επί τουλάχιστον είκοσι τέσσερις (24) μήνες, και γ) το νομικό πρόσωπο που προβαίνει σε διανομή κερδών, τα οποία υπόκεινται σε φόρο, δεν έχει έδρα σε κράτος που περιλαμβάνεται στα μη συνεργάσιμα κράτη σύμφωνα με το άρθρο 65 του Κ.Φ.Ε.. 2. Η προηγούμενη παράγραφος ισχύει επίσης για νομικά πρόσωπα που δεν είναι φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας, εφόσον το ενδοομιλικό μέρισμα συνδέεται με επιχειρηματικές δραστηριότητες που διεξάγονται από αυτά τα νομικά πρόσωπα εντός ή μέσω μόνιμης εγκατάστασης στην Ελλάδα. 3. Εάν διανέμονται κέρδη από νομικό πρόσωπο σε λήπτη φορολογούμενο που δεν έχει διακρατήσει το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής επί είκοσι τέσσερις (24) μήνες, αλλά πληροί την προϋπόθεση γ της παραγράφου 1, ή αυτή της παραγράφου 2, ο λήπτης φορολογούμενος μπορεί προσωρινά να ζητήσει την απαλλαγή που παρέχεται στις εν λόγω παραγράφους, εφόσον παρέχει εγγύηση στη Φορολογική Διοίκηση ίση με το ποσό του φόρου που θα

όφειλε να καταβάλει σε περίπτωση μη χορήγησης της απαλλαγής. Η Φορολογική Διοίκηση μπορεί να απαιτήσει την υπέρ αυτής κατάπτωση της εγγύησης, εφόσον ο λήπτης φορολογούμενος δεν διακρατεί το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής επί τουλάχιστον είκοσι τέσσερις (24) μήνες. Η απαλλαγή καθίσταται οριστική και η εγγύηση λήγει κατά την ημερομηνία που συμπληρώνονται είκοσι τέσσερις (24) μήνες διακράτησης του ελάχιστου ποσοστού συμμετοχής. 4. Εάν το νομικό πρόσωπο που προβαίνει στη διανομή: α) περιλαμβάνεται στους τύπους που απαριθμούνται στο Παράρτημα Ι Μέρος Α της Οδηγίας 2011/96/Ε.Ε., όπως ισχύει, και β) είναι φορολογικός κάτοικος κράτους μέλους της Ε.Ε. σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους αυτού και δεν θεωρείται φορολογικός κάτοικος τρίτου κράτους εκτός Ε.Ε. κατ εφαρμογή όρων σύμβασης αποφυγής διπλής φορολογίας που έχει συναφθεί με αυτό το τρίτο κράτος, και γ) υπόκειται, χωρίς τη δυνατότητα επιλογής ή απαλλαγής, σε έναν από τους φόρους που αναφέρονται στο Παράρτημα Ι Μέρος Β της Οδηγίας 2011/96/Ε.Ε. ή σε οποιοδήποτε άλλο φόρο ενδεχομένως στο μέλλον αντικαταστήσει έναν από τους φόρους αυτούς, η προϋπόθεση της περίπτωσης γ της παραγράφου 1 θεωρείται ότι έχει εκπληρωθεί. 5. Εάν η διανομή κερδών που αναφέρεται στην παράγραφο 1 και 2 προκύπτει από συμμετοχή σε άλλο νομικό πρόσωπο, ο φορολογούμενος δεν μπορεί να εκπέσει τις επιχειρηματικές δαπάνες που συνδέονται με τη συμμετοχή αυτή.» Γ) Θέμα 22.5.Β (σελ. 467) Με την παράγραφο 4 του άρθρου 23 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», τροποποιείται το άρθρο 49 του ν. 4172/2013 προς την κατεύθυνση της αύξησης του ποσοστού εκπεσιμότητας των δαπανών τόκων, του ανώτατου ορίου ως προς το ποσό δαπανών των τόκων που αναγνωρίζονται ως πλήρως εκπιπτόμενες, καθώς και τη δυνατότητα μεταφοράς των δαπανών τόκων που δεν εκπίπτουν χωρίς χρονικό περιορισμό. Κατόπιν των ανωτέρω το εν λόγω θέμα αντικαθίσταται ως εξής: «Β) Δαπάνες που πραγματοποιούνται στα φορολογικά έτη που αρχίζουν από την 1η Ιανουαρίου 2014 και μετά (Ν. 4172/2013) «1. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 3, οι δαπάνες τόκων δεν αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες, στο βαθμό που οι πλεονάζουσες δαπάνες τόκων υπερβαίνουν το τριάντα τοις εκατό (30%) των φορολογητέων κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (EBITDA). Τα κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων καθορίζονται με βάση τις οικονομικές καταστάσεις που συντάσσονται σύμφωνα με τους ελληνικούς κανόνες λογιστικής με τις φορολογικές αναπροσαρμογές που προβλέπονται στον Κ.Φ.Ε.. 2. Ο όρος «πλεονάζουσες δαπάνες τόκων» σημαίνει το πλεόνασμα των δαπανών τόκων έναντι του εισοδήματος από τόκους. 3. Οι δαπάνες τόκων της παραγράφου 1 αναγνωρίζονται πλήρως ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες εφόσον το ποσό των εγγεγραμμένων στα βιβλία καθαρών δαπανών τόκων δεν υπερβαίνει το ποσό των τριών εκατομμυρίων (3.000.000) ευρώ το χρόνο 4.Κάθε δαπάνη τόκων που δεν εκπίπτει σύμφωνα με την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου μεταφέρεται χωρίς χρονικό περιορισμό. 5. Οι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων δεν εφαρμόζονται για τα πιστωτικά ιδρύματα.» Περαιτέρω, σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 26 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προστίθεται νέα παράγραφος 9 στο άρθρο 72 η οποία ρυθμίζει ζητήματα σχετικά με το χρόνο έναρξης ισχύος διατάξεων του άρθρου 49 του Ν. 4172/2013 και πλέον για τις εν λόγω δαπάνες προβλέπονται τα εξής:

α. Η διάταξη του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 49 τίθεται σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2017. Κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο οι δαπάνες τόκων δεν αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες στο βαθμό που οι πλεονάζουσες δαπάνες τόκων υπερβαίνουν τα ακόλουθα ποσοστά των φορολογητέων κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (ΕBITDA): το εξήντα τοις εκατό (60%) από την 1η Ιανουαρίου 2014, το πενήντα τοις εκατό (50%) από την 1η Ιανουαρίου 2015, το σαράντα τοις εκατό (40%) από την 1η Ιανουαρίου 2016. β. Οι διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 49 τίθενται σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2016. Κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο οι δαπάνες τόκων αναγνωρίζονται πλήρως ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες εφόσον το ποσό των εγγεγραμμένων στα βιβλία καθαρών δαπανών τόκων δεν υπερβαίνει το ποσό των πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) ευρώ το χρόνο. γ. Οι διατάξεις του άρθρου 49 δεν εφαρμόζονται στις επιχειρήσεις ειδικού σκοπού, μόνο κατά το μέρος που αφορά στην εκτέλεση δημοσίου έργου ή την παροχή δημόσιας υπηρεσίας μέσω σύμβασης παραχώρησης, κατά την έννοια των π.δ. 59/2007 και 60/2007, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο, ή μέσω σύμβασης Σύμπραξης Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ.) κατά τις διατάξεις του νόμου 3389/2005, οι οποίες συνάπτονται μέχρι και τις 31.12.2014 Δ) Θέμα 22.5.Β.1 (σελ. 467-470) Κατόπιν των αλλαγών που επέφερε ο νόμος για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», το εν λόγω θέμα αντικαθίσταται ως εξής: «Οι κανόνες περί υποκεφαλαιοδότησης δεν είναι κάτι νέο στην ελληνική φορολογική νομοθεσία, καθώς σχετικές ρυθμίσεις υπήρχαν και στον προηγούμενο ΚΦΕ (ν.2238/1994, άρθρο 39). Ωστόσο, το άρθρο 49 του ν.4172/2013 εισάγει κανόνες υποκεφαλαιοδότησης κατά τα οριζόμενα στις οδηγίες του Ψηφίσματος του Συμβουλίου Ευρωπαϊκής Ένωσης της 8ης Ιουνίου 2010. Σύμφωνα με τις συστάσεις του εν λόγω ψηφίσματος, ένδειξη για τεχνητή εκτροπή κερδών αποτελεί μεταξύ άλλων και η πληρωμή καθαρών τόκων από την εταιρία πέραν ενός ορισμένου ποσοστού των αποτελεσμάτων χρήσεως προ τόκων και φόρων (EBIT) ή των προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων κερδών (EBITDA). Οι αλλαγές σε σχέση με τον προηγούμενο ΚΦΕ είναι σημαντικές, ειδικότερα: α) Παρατηρούμε πλήρη μεταβολή του τρόπου υπολογισμού των εκπιπτόμενων τόκων από τα ακαθάριστα έσοδα της δανειοδοτούμενης επιχείρησης σε σχέση με το ν.2238/1994. Ο ν.2238/1994 έθετε ως βάση υπολογισμού, προκειμένου να προσδιοριστεί το όριο των εκπιπτόμενων δαπανών τόκων, τα ίδια κεφάλαια της δανειολήπτριας επιχείρησης. Πιο συγκεκριμένα οριζόταν ότι, στις συμβάσεις δανείου που συνάπτονται μεταξύ συνδεδεμένων επιχειρήσεων δεν εκπίπτουν οι δεδουλευμένοι τόκοι που καταβάλλονται ή πιστώνονται, κατά το μέρος που το συνολικό ύψος δανείων της δανειοδοτούμενης από τις δανειοδότριες υπερβαίνει κατά μέσο όρο και κατά διαχειριστική περίοδο το τριπλάσιο των ιδίων κεφαλαίων της δανειοδοτούμενης. Σε αντιδιαστολή με τα παραπάνω, στο νέο ΚΦΕ τη βάση υπολογισμού αποτελούν τα φορολογητέα κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (EBITDA). Πλέον, οι καθαροί τόκοι δεν εκπίπτουν κατά το βαθμό που υπερβαίνουν το 30% των φορολογητέων κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων, ήτοι το ΕΒΙΤDΑ. Τα παραπάνω ισχύουν βέβαια για φορολογικές περιόδους που ξεκινούν μετά την 1η Ιανουαρίου 2017.Κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο οι δαπάνες τόκων δεν αναγνωρίζονται ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες στο βαθμό που οι πλεονάζουσες δαπάνες τόκων υπερβαίνουν τα

ακόλουθα ποσοστά των φορολογητέων κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (ΕBITDA): το εξήντα τοις εκατό (60%) από την 1η Ιανουαρίου 2014, το πενήντα τοις εκατό (50%) από την 1η Ιανουαρίου 2015, το σαράντα τοις εκατό (40%) από την 1η Ιανουαρίου 2016. β) Οι διατάξεις περί υποκεφαλαιοδότησης στοχεύουν προφανώς στον περιορισμό της πρακτικής των επιχειρήσεων να δανείζονται υπέρογκα ποσά από εταιρίες του ομίλου στον οποίο ανήκουν, καταβάλλοντας αντίστοιχα και υψηλούς τόκους, όχι για να καλύψουν πραγματικές επιχειρηματικές ανάγκες, αλλά με σκοπό να μειώνουν τα φορολογητέα τους κέρδη. Παρά ταύτα και σε αντίθεση με το άρθρο 39 του ν.2238/1994, στο άρθρο 49 του νέου ΚΦΕ δε γίνεται ρητή αναφορά αποκλειστικά στα δάνεια που συνάπτονται μεταξύ συνδεδεμένων επιχειρήσεων, αλλά αντιθέτως οι εν λόγω διατάξεις επεκτείνονται σε όλες τις επιχειρήσεις ανεξάρτητα από το εάν συνδέονται ή όχι. γ) Απαλλαγές από την εφαρμογή των διατάξεων περί υποκεφαλαιοδότησης Από την εφαρμογή των ρυθμίσεων του άρθρου 49, του νέου ΚΦΕ, εξαιρούνται τα πιστωτικά ιδρύματα. Επίσης, από τις εν λόγω διατάξεις εξαιρούνται οι επιχειρήσεις ειδικού σκοπού, µόνο κατά το µέρος που αφορά στην εκτέλεση δηµοσίου έργου ή την παροχή δηµόσιας υπηρεσίας µέσω σύµβασης παραχώρησης, κατά την έννοια των προεδρικών διαταγµάτων 59/2007 και 60/2007, η οποία έχει κυρωθεί µε νόµο, ή µέσω σύµβασης Σύµπραξης Δηµοσίου Ιδιωτικού Τοµέα (Σ.Δ.Ι.Τ.) κατά τις διατάξεις του ν. 3389/2005, οι οποίες συνάπτονται µέχρι και τις 31.12.2014. Ακόμη, προβλέπεται ότι οι δαπάνες αυτών των τόκων, αναγνωρίζονται πλήρως ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες εφόσον το ποσό των εγγεγραμμένων στα βιβλία καθαρών δαπανών τόκων δεν υπερβαίνει το ποσό των τριών εκατομμυρίων (3.000.000) ευρώ το χρόνο. Τα παραπάνω τίθενται σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2016. Κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο οι δαπάνες τόκων αναγνωρίζονται πλήρως ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες εφόσον το ποσό των εγγεγραμμένων στα βιβλία καθαρών δαπανών τόκων δεν υπερβαίνει το ποσό των πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) ευρώ το χρόνο. Όσον αφορά το προηγούμενο καθεστώς, οι διατάξεις της παρ. 3, του άρθρου 39 του ν. 2238/1994 δεν εφαρμόζονται για τα πιστωτικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Ελλάδα, αλλά επίσης και για τις ανώνυμες εταιρίες χρηματοδοτικής μίσθωσης του ν.1665/1986 (Α 183), τις εταιρίες πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων του ν.1905/1990 (Α 147), τις εταιρίες ειδικού σκοπού του ν. 3156/2003 (Α 157) και του ν.3601/2007 (Α 178) με έδρα στην Ελλάδα, τις εταιρίες παροχής πιστώσεων του ν.2937/2001 (Α 169), τις Ανώνυμες Εταιρίες Παροχής Επενδυτικών Υπηρεσιών (Α.Ε.Π.Ε.Υ.) του ν.3606/2007 (Α 195). Ε) Θέμα 22.5.Β.2 (σελ. 470-471) Στο εν λόγω θέμα δεν θα θέλαμε να αλλάξουμε κάτι, παρά μόνο να τονίσουμε για άλλη μια φορά ότι ο συντελεστής 25% που προβλέπεται στο παράδειγμα, έχει πλέον αντικατασταθεί ως εξής: εξήντα τοις εκατό (60%) από την 1η Ιανουαρίου 2014, πενήντα τοις εκατό (50%) από την 1η Ιανουαρίου 2015, σαράντα τοις εκατό (40%) από την 1η Ιανουαρίου 2016, τριάντα τοις εκατό (30%) από την 1η Ιανουαρίου 2017 και μετά.

ΣΤ) Προσθήκη θέματος 22.5.Β.3 22.5.Β.3 Παρακράτηση φόρου τόκων και royalties που καταβάλλονται σε συνδεδεμένη αλλοδαπή επιχείρηση Σύμφωνα με το άρθρο 63 του ν. 4172/13, όπως αυτό τροποποιήθηκε από την παράγραφο 5 του άρθρου 24 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπονται τα εξής: «2. Ανεξάρτητα από το άρθρο 61, δεν παρακρατείται φόρος από τόκους και δικαιώματα (royalties) που καταβάλλονται σε νομικό πρόσωπο που αναφέρεται στο Παράρτημα της Οδηγίας 2003/49/ΕΚ για την καθιέρωση κοινού συστήματος φορολόγησης των τόκων και των δικαιωμάτων που καταβάλλονται μεταξύ συνδεδεμένων προσώπων διαφορετικών κρατών μελών, όπως αυτή ισχύει, εφόσον: α) το νομικό πρόσωπο ή η νομική οντότητα που εισπράττει κατέχει άμεσα μετοχές, μερίδια ή συμμετοχή τουλάχιστον είκοσι πέντε τοις εκατό (25%), βάσει αξίας ή αριθμού, στο μετοχικό κεφάλαιο ή δικαιώματα ψήφου του φορολογούμενου που προβαίνει στην καταβολή, ή ο φορολογούμενος που καταβάλλει κατέχει άμεσα μετοχές, μερίδια ή συμμετοχή τουλάχιστον είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) στο μετοχικό κεφάλαιο του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας που εισπράττει, ή ένα τρίτο νομικό πρόσωπο ή μία νομική οντότητα κατέχει άμεσα μετοχές, μερίδια ή συμμετοχή τουλάχιστον είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) στο μετοχικό κεφάλαιο τόσο του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας που εισπράττει όσο και του φορολογούμενου που προβαίνει στην καταβολή. β) το ελάχιστο ποσοστό κατοχής μετοχών ή μεριδίων ή συμμετοχής διακρατείται για τουλάχιστον είκοσι τέσσερις (24) μήνες, και γ) το νομικό πρόσωπο που εισπράττει : αα) περιλαμβάνεται στους τύπους που απαριθμούνται στο Παράρτημα Ι Μέρος Α της Οδηγίας 2003/49/ΕΚ, όπως ισχύει, και ββ) είναι φορολογικός κάτοικος κράτους μέλους της Ε.Ε. σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους αυτού και δεν θεωρείται φορολογικός κάτοικος τρίτου κράτους εκτός Ε.Ε. κατ εφαρμογή όρων σύμβασης αποφυγής διπλής φορολογίας που έχει συναφθεί με αυτό το τρίτο κράτος, και γγ) υπόκειται, χωρίς τη δυνατότητα επιλογής ή απαλλαγής, σε έναν από τους φόρους που αναφέρονται στο Παράρτημα Ι Μέρος Β της Οδηγίας 2003/49/ΕΚ ή σε οποιοδήποτε άλλο φόρο ενδεχομένως στο μέλλον αντικαταστήσει έναν από τους φόρους αυτούς. 3. Εάν ένας φορολογούμενος που έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα διανείμει μέρισμα, καταβάλλει τόκους ή δικαιώματα σε νομικό πρόσωπο που δεν έχει συμπληρώσει είκοσι τέσσερις (24) μήνες διακράτησηςτου ελάχιστου ποσοστού κατοχής μετοχών ή μεριδίων ή συμμετοχής, αλλά κατά τα λοιπά πληροί τους όρους των παραγράφων 1 και 2, ο υπόχρεος σε παρακράτηση που έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα μπορεί προσωρινά να μην προβεί σε παρακράτηση φόρου, εφόσον καταθέσει (τραπεζική) εγγύηση στη Φορολογική Διοίκηση ποσού ίσου προς: συντελεστής παρακράτησης x διανεμηθέν ή καταβληθέν ποσό 1 / συντελεστής παρακράτησης Η Φορολογική Διοίκηση δύναται να απαιτήσει κατάπτωση της εγγύησης εάν το νομικό πρόσωπο που εισέπραξε τα ποσά δεν διακράτησε το ελάχιστο ποσοστό κατοχής μετοχών ή μεριδίων ή συμμετοχής για τουλάχιστον είκοσι τέσσερις (24) μήνες. Η απαλλαγή από την υποχρέωση παρακράτηση φόρου καθίσταται οριστική, και η εγγύηση λήγει την ημερομηνία κατά την οποία συμπληρώνονται είκοσι τέσσερις (24) μήνες διακράτησης του ελάχιστου ποσοστού κατοχής μετοχών ή μεριδίων ή συμμετοχής.»

Ζ) Προσθήκη θέματος 22.7.Β.1 22.7.Β.1 Φορολογία διεταιρικών παρεχόμενων υπηρεσιών Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 62 του ν. 4172/2013,, όπως αυτό τροποποιήθηκε από την παράγραφο 4 του άρθρου 24 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι κάθε νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα και λαμβάνει αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες ή και αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες υπόκειται σε παρακράτηση φόρου. Το ως άνω νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα ή το φυσικό πρόσωπο που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα μπορεί να επιλέξει να φορολογηθεί για το εισόδημα από δικαιώματα και τις αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές ή παρόμοιες υπηρεσίες σύμφωνα με το καθεστώς που ισχύει για τους φορολογικούς κατοίκους που λαμβάνουν τέτοιες αμοιβές, δηλαδή σύμφωνα με το άρθρο 58 ή 29 του ν. 4172/2013 αντίστοιχα, και να πιστώσει τον παρακρατηθέντα φόρο έναντι του οφειλόμενου φόρου εισοδήματος. Ο συντελεστής παρακράτησης φόρου που εφαρμόζεται για αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες και άλλες αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες ορίζεται σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 64 του ν. 4172/13 σε είκοσι τοις εκατό (20%). Κατ εξαίρεση, για τις αμοιβές που εισπράττονται από εργολήπτες κατασκευής κάθε είδους τεχνικών έργων και ενοικιαστών δημοσίων, δημοτικών και κοινοτικών ή λιμενικών προσόδων ο συντελεστής είναι τρία τοις εκατό (3%) επί της αξίας του υπό κατασκευή έργου ή του μισθώματος. Η παρακράτηση φόρου εξαντλεί τη φορολογική υποχρέωση σε περίπτωση που αυτός που λαμβάνει την πληρωμή, η οποία υπόκειται σε παρακράτηση φόρου είναι φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του και δεν διατηρεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα. Σε περίπτωση που η παρακράτηση φόρου δεν εξαντλεί τη φορολογική υποχρέωση ο παρακρατηθείς φόρος πιστώνεται έναντι του φόρου εισοδήματος που πρέπει να βεβαιωθεί από επιχειρηματική δραστηριότητα ή του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, κατά περίπτωση. Η) Θέμα 22.9.Β (σελ. 508-510) Με το άρθρο 44 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», τροποποιούνται διατάξεις του έκτου κεφαλαίου του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 4174/2013). Κατόπιν των ανωτέρω, οι παράγραφοι 2, 3 και 6 του άρθρου 21 του Ν. 4174/13, που παρατίθενται στο θέμα 22.9.Β, αντικαθίστανται ως εξής: «2. Οι υπόχρεοι της παραγράφου 1 απαλλάσσονται από την υποχρέωση τήρησης Φακέλου Τεκμηρίωσης, εφόσον: α) οι παραπάνω συναλλαγές ή μεταφορά λειτουργιών ανέρχονται μέχρι εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ ανά φορολογικό έτος και αθροιστικώς, όταν ο κύκλος εργασιών του υπόχρεου δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ή β) οι παραπάνω συναλλαγές ή μεταφορά λειτουργιών ανέρχονται μέχρι διακόσιες χιλιάδες (200.000) ευρώ ανά φορολογικό έτος και αθροιστικώς, όταν ο κύκλος εργασιών του υπόχρεου υπερβαίνει τα πέντε (5) εκατομμύρια ευρώ ετησίως. 3. Ο Φάκελος Τεκμηρίωσης αποτελείται από το Βασικό Φάκελο Τεκμηρίωσης και τον Ελληνικό Φάκελο Τεκμηρίωσης, κατά περίπτωση, και συνοδεύεται από Συνοπτικό Πίνακα Πληροφοριών, ο οποίος υποβάλλεται ηλεκτρονικά στη Φορολογική Διοίκηση εντός τεσσάρων (4) μηνών από το τέλος κάθε φορολογικού έτους. Τα υπόχρεα πρόσωπα της παραγράφου 1 υποβάλλουν Συνοπτικό Πίνακα Πληροφοριών για κάθε φορολογικό έτος, εφόσον δεν εμπίπτουν στις εξαιρετικές περιπτώσεις α και β της παραγράφου 2 του παρόντος. 6. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα καθορίζονται και εξειδικεύονται το ακριβές περιεχόμενο και τα στοιχεία

που περιέχονται στο Φάκελο Τεκμηρίωσης, το Βασικό Φάκελο Τεκμηρίωσης, τον Ελληνικό Φάκελο Τεκμηρίωσης και το Συνοπτικό Πίνακα Πληροφοριών, οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι παραπάνω φάκελοι θεωρούνται μη πλήρεις ή μη επαρκείς, οι αποδεκτές μέθοδοι καθορισμού των τιμών των συναλλαγών, οι μέθοδοι καθορισμού του αποδεκτού εύρους των τιμών ή του περιθωρίου κέρδους. Με όμοια απόφαση μπορεί να καθορίζεται κύκλος εργασιών, με βάση τον οποίο οι υπόχρεοι εξαιρούνται από την υποχρέωση τήρησης φακέλου τεκμηρίωσης, η μέθοδος υπολογισμού του κύκλου εργασιών, καθώς και να προβλέπεται απλοποιημένη διαδικασία για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.» Θ) Θέμα 22.10 (σελ. 510-511) Με την παράγραφο 3 του άρθρου 18 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 17 του άρθρου 11 του ν. 4110/2013 καταργείται. Κατά συνέπεια η περίπτωση α του εν λόγω θέματος, αντικαθίσταται ως εξής: «α) Οι διατάξεις των παραγράφων 1, 2, 3 και 5 του άρθρου 11 του Ν. 4110/2013, εφαρμόζονται για ενδοομιλικές συναλλαγές που πραγματοποιούνται, σε διαχειριστικές περιόδους που αρχίζουν από την 1.1.2012 και μετά, καθώς και σε υπερδωδεκάμηνη διαχειριστική περίοδο που άρχισε πριν την 1.1.2012 και λήγει από 31.12.2012 και μετά. Ειδικά για τις διαχειριστικές περιόδους για τις οποίες η προθεσμία κατάρτισης του φακέλου τεκμηρίωσης και υποβολής του συνοπτικού πίνακα πληροφοριών λήγει μέχρι και την 19η Σεπτεμβρίου 2013, ο φάκελος τεκμηρίωσης καταρτίζεται και ο συνοπτικός πίνακας πληροφοριών υποβάλλεται μέχρι την 20ή Σεπτεμβρίου 2013. Ο έλεγχος διενεργείται από την αρμόδια φορολογική αρχή, όπως αυτή ορίζεται στην παρ. 5 του άρθρου 39 του ν. 2238/1994 (Κ.Φ.Ε.), η οποία προσδιορίζει και τις τιμές ενδοομιλικών συναλλαγών σε περίπτωση μη τήρησης ή μη διάθεσης ή τήρησης ανεπαρκούς ή ανακριβούς φακέλου τεκμηρίωσης, καταργούμενης της παραγράφου 6 του άρθρου 39, όπως ίσχυε πριν την τροποποίησή του από τον παρόντα νόμο. (Ν. 4110/2013, άρθρο 11 παρ. 17)» Ι) Θέμα 22.12 (σελ. 513-518) Με τις παραγράφους 5 και 6 του άρθρου του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι διαγράφονται οι λέξεις «συνδεδεμένες επιχειρήσεις» και αντικαθίστανται από τις λέξεις «συνδεδεμένα πρόσωπα», από τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 22 του ν. 4174/13, που παρατίθεται στο εν λόγω θέμα. ΙΑ) Θέματα 22.13.Α 22.14 Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 18 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», αντικαθίσταται η παράγραφος 16 του άρθρου 11 του Ν. 4110/13 και κατά συνέπεια το θέμα 22.13.Α του βιβλίου μας, αντικαθίσταται ως εξής: «22.13.Α Για τις χρήσεις 2008, 2009 Σύμφωνα με την παράγραφο 16 του άρθρου 11 του Ν. 4110/13, προβλέπεται ότι από τη δημοσίευση του παρόντος (Σ.Σ. 23/01/2013) καταργείται το άρθρο 26 του ν. 3728/2008, με την επιφύλαξη των επόμενων εδαφίων. Οι εκκρεμείς φάκελοι τεκμηρίωσης των διατάξεων του άρθρου 26 του ν.3728/2008 που έχουν προσκομιστεί στη Διεύθυνση Κοστολόγησης και Έρευνας Αγοράς της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου και αφορούν τις διαχειριστικές περιόδους που λήγουν μετά την 18η Δεκεμβρίου 2008 και η προθεσμία υποβολής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος λήγει μέχρι και την 31η Δεκεμβρίου 2011, παραδίδονται στην αρμόδια υπηρεσία της Φορολογικής Διοίκησης κατά το χρόνο δημοσίευσης του παρόντος νόμου και συντάσσεται προς τούτο σχετικό πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής. Στην ίδια ως άνω αρμόδια Υπηρεσία παραδίδονται και οι καταστάσεις των ενδοομιλικών συναλλαγών που είχαν υποβληθεί στη Διεύθυνση Κοστολόγησης και Έρευνας Αγοράς της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή για όλες τις διαχειριστικές περιόδους.

Οι αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες της Φορολογικής Διοίκησης έχουν το δικαίωμα να ζητούν τους φακέλους τεκμηρίωσης από όλες τις επιχειρήσεις που είχαν υποχρέωση να συντάξουν φάκελο τεκμηρίωσης για τις ως άνω διαχειριστικές περιόδους σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 26 του ν.3627/2008 και να αξιοποιούν αυτούς και τα ως άνω παραδοθέντα στοιχεία στο πλαίσιο των διενεργούμενων από αυτές φορολογικών ελέγχων σύμφωνα με τις ισχύουσες σε κάθε διαχειριστική περίοδο διατάξεις. Σε περίπτωση μη διάθεσης στην αρμόδια ελεγκτική υπηρεσία του φακέλου τεκμηρίωσης εντός τριάντα (30) ημερών από την επίδοση της σχετικής πρόσκλησης ή μη υποβολής της κατάστασης ενδοομιλικών συναλλαγών επιβάλλεται με απόφαση του Προϊσταμένου της, σε βάρος της επιχείρησης πρόστιμο ίσο με το δέκα τοις εκατό (10%) επί της αξίας των συναλλαγών για τις οποίες υπήρχε υποχρέωση τεκμηρίωσης. Η Διεύθυνση Κοστολόγησης και Έρευνας Αγοράς της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή διατηρεί το δικαίωμα πρόσβασης στους ως άνω φακέλους τεκμηρίωσης για λόγους διεξαγωγής ερευνών αγοράς. Ως εκκρεμείς φάκελοι νοούνται οι φάκελοι των υποθέσεων για τις οποίες είτε δεν έχει γίνει έναρξη του ελέγχου είτε έχει γίνει έναρξη του ελέγχου και δεν έχει επιδοθεί στις ελεγχόμενες επιχειρήσεις απόφαση επιβολής χρηματικού προστίμου από το αρμόδιο προς τούτο όργανο. Ως έναρξη του ελέγχου νοείται η πρώτη πράξη της Διοίκησης προς περαιτέρω διερεύνηση του φακέλου τεκμηρίωσης ή / και προσκόμισης συμπληρωματικών εγγράφων, πέραν της έγγραφης πρόσκλησης για την προσκόμιση του φακέλου τεκμηρίωσης. Ειδικά για υποθέσεις εκπρόθεσμης υποβολής της κατάστασης που προβλέπεται στην παράγραφο 4 του άρθρου 26 του ν.3728/2008, για τις οποίες μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος δεν έχει βεβαιωθεί το οριζόμενο στην παράγραφο 6 του ίδιου ως άνω άρθρου, επιβάλλεται το αυτοτελές πρόστιμο που ορίζεται στην παράγραφο 5 του άρθρου 11 του παρόντος (Σ.Σ του Ν. 4110/2013). Αρμόδια για την περαίωση των υποθέσεων αυτών είναι η Διεύθυνση Κοστολόγησης και Έρευνας Αγοράς της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή, η οποία οφείλει εντός έξι μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος να εισηγηθεί σχετικά στον αρμόδιο για την επιβολή του προστίμου Γενικό Γραμματέα Καταναλωτή κατά τις διατάξεις των παρ.3 ως 6 του άρθρου 11 της με αριθμό Α2-8092/31.12.2008 υπουργικής απόφασης (Β 2709). Μετά τη δηµοσίευση του παρόντος, εκπρόθεσµες καταστάσεις ενδοοµιλικών συναλλαγών υποβάλλονται αποκλειστικά στην αρµόδια υπηρεσία της Φορολογικής Διοίκησης, η οποία και επιβάλλει το πρόστιµο της παραγράφου 5 του άρθρου 11 του παρόντος.» Επίσης, σύμφωνα με όλα τα παραπάνω η σημείωση στο τέλος του θέματος 22.14.Α (σελ. 524-525) και οι παράγραφοι 3 και 4 του θέματος 22.14.Β.1, προσαρμόζονται ανάλογα με τα παραπάνω. ΙΒ) Θέμα 22.14.Γ Με την παράγραφο 13 του άρθρου του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι στον τίτλο του άρθρου 56 του ν.4174/2013 και μετά τις λέξεις «μη υποβολής» προστίθενται οι λέξεις «ή ανακριβούς/ατελούς» και στην παράγραφο 2 μετά τις λέξεις «μη υποβολής» προστίθενται οι λέξεις «ή ανακριβούς/ατελούς» 9) Αλλαγές στο κεφάλαιο 25 Α) θέμα 25.1 25.Δ Με την παράγραφο 2 του άρθρου 26 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», τροποποιείται η παράγραφος 3 του άρθρου 72 του ν. 4172/13, προκειμένου οι διατάξεις των άρθρων 24, 25 και 28 να ισχύουν για φορολογικές περιόδους που αρχίζουν μετά την 1η Ιανουαρίου 2014. Κατά συνέπεια στη σελίδα 589 ο τίτλος και το περιεχόμενο της τελευταίας παραγράφου αντικαθίσταται από «Διαχειριστική χρήση που κλείνει από την 1/1/2014 και μετά» σε «Διαχειριστική χρήση που αρχίζει μετά την 1η Ιανουαρίου 2014».

Τα παραπάνω ισχύουν και για το θέμα 25.Δ (σελίδα 634) Β) Θέμα 25.Δ (σελ. 634-637) Με την παράγραφο 10 του άρθρου 22 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», αρχικά γίνεται νομοτεχνική επεξεργασία του άρθρου 24 προκειμένου να διευκρινιστεί ότι αφορά σε φορολογικές και όχι λογιστικές αποσβέσεις. Περαιτέρω, στο άρθρο 24 του Ν. 4172/13, προστίθεται παράγραφος 9 που αναφέρει: «9. Ο υπολογισμός της τιμής κτήσης σύμφωνα με τα άρθρα 41 και 42 γίνεται με βάση τις φορολογικές αποσβέσεις.» Τέλος, όσον αφορά την παράγραφο 2 του εν λόγω άρθρου, πρέπει να σημειώσουμε ότι: Στο τέλος της παραγράφου 2 του άρθρου 24 του ν. 4172/2013, µετά την περίπτωση ε προστίθεται νέο εδάφιο που έχει ως εξής: «Στην περίπτωση της µίσθωσης οχηµάτων στην έννοια του µισθώµατος σύµφωνα µε την περίπτωση δ δεν συµπεριλαµβάνονται τα κόστη λειτουργίας και κυκλοφορίας του οχήµατος.» Σύμφωνα με την παράγραφο 7 του άρθρου 26 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι στο άρθρο 72 του ν.4172/2013 προστίθεται νέα παράγραφος 18 που έχει ως εξής: «18. Για τις συμβάσεις που έχουν συναφθεί πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος Κώδικα η παράγραφος 2 του άρθρου 24 τίθεται σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2019» Τα παραπάνω ισχύουν και για το θέμα 25.Δ.2 (σελ. 638) 10) Αλλαγές στο κεφάλαιο 26 Εκτός από την αλλαγή στο θέμα 26.Α.11 που αναφέραμε στο σημείο 5, θα πρέπει να σημειώσουμε τις εξής αλλαγές: Α) Θέμα 26.Α.7 (σε. 697-699) Σύμφωνα με την παράγραφο 8 του άρθρου 26 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», προβλέπεται ότι «Στο άρθρο 72 του ν.4172/2013 προστίθεται νέα παράγραφος 19 που έχει ως εξής: «19. Από την έναρξη ισχύος του ν. 4172/2013 καταργείται η παράγραφος 3 του άρθρου 6 του ν.1905/1990 (Α 147).» Η εν λόγω παράγραφος όριζε ότι οι εταιρείες πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων είχαν δικαίωμα να ενεργούν έκπτωση έως 3% επί του συνόλου των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων τους για την κάλυψη κινδύνου. Στο θέμα 26.Α.7 αναφέρουμε αρκετές αποφάσεις της Διοίκησης που ορίζουν ότι οι διατάξεις της παρ.3 του άρθρου 6 του ν.1905/1990, ως ειδικότερες, κατισχύουν των διατάξεων της περ. θ της παρ. 1 του άρθρου 31 του Κ.Φ.Ε. Μετά την κατάργηση της εν λόγω παραγράφου από το άρθρο 6 του ν. 1905/1990 από 23/07/2013, μέρα έναρξης ισχύος του ν. 4172/13, θεωρούμε ότι οι εταιρείες πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων εντάσσονται πλέον στο γενικό κανόνα της περ. θ της παρ. 1 του άρθρου 31 του Κ.Φ.Ε. για τις προβλέψεις επισφαλών απαιτήσεων τους. Β) Θέμα 26.Β (σελ. 711-714)

Με την παράγραφο 11 του άρθρου 22 του νόμου για τον «ΕΝ.Φ.Ι.Α.», γίνεται νομοτεχνική επεξεργασία στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 26 και μετά τις λέξεις «επισφαλών απαιτήσεων» και πριν τις λέξεις «των μετόχων» προστίθεται η λέξη «κατά». Τέλος με την παράγραφο 9 του ίδιου άρθρου και νόμου γίνεται σχετική νομοτεχνική επεξεργασία, ώστε να συμπεριληφθούν στις μη εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες όλες οι προβλέψεις πλην των σχηματιζόμενων σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 26. Κατά τα λοιπά το θέμα παραμένει ως έχει. Η επιστημονική ομάδα της ASTbooks