Καλησπέρα σας Και καλώς βρεθήκαμε. Ήρθα στην Βολισσό πριν από 22 χρόνια γιατί έψαχνα έναν τόπο που να μπορεί να ζήσει κανείς ευτυχισμένα παιδικά χρόνια Και η Βολισσός μου φάνηκε κατάλληλο μέρος. Και έπρεπε να φτιάξω μια θέση εργασίας για μένα. Το κεφάλαιο μου απαρτιζόταν -από την επιθυμία μου αυτή -την απόφαση να την κάνω πράξη -δυο φράγκα δανεικά στην αρχή - δεκαπέντε οικογενειακά στη συνέχεια - πολλή όρεξη για δουλειά -και τίποτα να χάσω Δεν άφηνα δηλαδή πίσω μου κάποια καριέρα ή σίγουρη δουλειά Και σ αυτό το κεφάλαιο προστέθηκαν -ένα δάνειο -μια επιχορήγηση -και μια οικογένεια μαστόρων που χωρίς την επιμονή τους και την υπομονή τους θα τα Είχα παρατήσει και θα είχα φύγει. Ένα ευχαριστώ και πάλι στην οικογένεια του μάστορα Μιχάλη Τσουρογιάννη. Μερικοί είπαν ότι αυτή η πρώτη επένδυση έδωσε αξία στον Πύργο. Πιστεύω πως ο Πύργος και όλη η Βολισσός έχει και είχε ιστορική αξία, Αρχιτεκτονική αξία και αισθητική αξία και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιοφυία για να το παρατηρήσει. Εμπορική αξία δεν είχε για κάποια περίοδο και γι αυτό αν θέλετε ήταν και εφικτό
Για κάποιον σχεδόν απένταρο επενδυτή σαν και εμένα να επιλέξει αυτό το μέρος. Αγοράστηκε ένα σπίτι για οικογενειακό και τρία για την δουλειά. Τα σπίτια που αγοράστηκαν για την δουλειά εκτός από θέα είχαν και το κοινό χαρακτηριστικό ότι ανήκαν σε οικογένειες χωρίς παιδιά, μια και το σκεπτικό είναι η δικιά μου επιλογή για δουλειά να μην εμποδισεί κάποιον άλλον να κάνει την ίδια δουλειά αργότερα, χρησιμοποιώντας σαν αφετηρία τις οικογενειακές ιδιοκτησίες.. Επίσης μέχρι σήμερα τα σπίτια αυτά έχουν ακόμη τα ονόματα των οικογενειών από τις οποίες τα αγόρασα. Αναπαλαιώθηκαν και μετατράπηκαν σε εννέα αυτόνομα διαμερίσματα,με όσο το δυνατό απλούστερο τρόπο και τεχνικές. Σκοπός τους δεν ήταν να ξεχωρίσουν αλλά να δώσουν συνέχεια σε μια προυπάρχουσα εικόνα. Από τότε που άρχισαν να δουλεύουν μέχρι σήμερα έχουν κάλυψη περίπου δυο μηνών με εξαίρεση κάποιες χρονιές που οργανώθηκαν ομάδες για ζωγραφική ή πεζοπορία ή εναλλακτικές θεραπείες που με ενδιαφέρουν και προσωπικά. Έχω εξασφαλίσει λοιπόν θέση εργασίας για τον εαυτό μου ίσως και 2-3 άτομα ακόμη εποχιακά. Είμαι σαν να λέμε αφεντικό του εαυτού μου, δεν κινδυνεύω να απολυθώ αλλά και δεν μπορώ να με απολύσω με λίγα λόγια. Δεν μπορώ να αναθέσω την δουλειά αυτή σε κάποιον άλλον και τα έσοδα να είναι αρκετά και για τους δυο μας. Από όσο μιλάω με συναδέλφους που έχουν μόνο αυτήν την δουλειά και εκείνοι έχουν οριακή κάλυψη. Μακάρι να μπορώ να διαψευσθώ. Αν λοιπόν το θέμα μας είναι η τουριστική ανάπτυξη,πιστεύω ότι δεν υπάρχει. Γιατί 22 χρόνια,ξέρετε,είναι πολύς χρόνος. Σ αυτήν την περίοδο ο Μάναγρος θα μπορούσε να έχει γίνει δεύτερος Καρφάς, στα γρήγορα.
Με στόχο τον μαζικό τουρισμό, που θα είχε κάνει την βόλτα του και φέτος θα μετακόμιζε σε πιο φτηνά μέρη με αποτέλεσμα να κλαίμε όλοι. Κάτι τέτοιο δεν έγινε γιατί μας έσωσε η απόσταση από την χώρα, Και δεν υπήρξε ενδιαφέρον από ανάλογους ανθρώπους. Επίσης σ αυτήν την περίοδο θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλές μικρές επιχειρήσεις φτιαγμένες από οικογένειες η παρέες με στόχο τον θεματικό Τουρισμό, είτε αγροτουρισμό αν θέλετε να το ονομάσουμε είτε εναλλακτικό, Με θερμά λουτρά για όλες τις ηλικίες στα Αγιάσματα ή στην Αγία Μαρκέλλα, Με πεζοπορίες που να συνδέουν όλα τα χωριά, γραφείο του Δήμου που να οργανώνει αυτές τις πεζοπορίες ή ομάδες ιππασίας Η αναρριχήσεις, Βιοκαλλιέργειες και επεξεργασία των προϊόντων τους που θα μπορούσαν να πωλούνται εδώ αλλού στην υπόλοιπη Ελλάδα Κάτι σαν Νοστιμιές από την Αμανή μαζί με το κρασί του Αριούσιου. Όλα αυτά δηλαδή που ακουγόντουσαν παλιά που τα λέγαμε σαν προτάσεις επιστημονικής φαντασίας αλλά που ακούσατε και σεις εδώ στο συνέδριο πως σε άλλα μέρη γίνονται,τα άλλα μέρη δε βρίσκονται στην ίδια χώρα με τη δικιά μας. Ούτε κάτι τέτοιο λοιπόν έγινε,γιατί πάλι δεν υπήρξε ενδιαφέρον από ανάλογους ανθρώπους. Απλά έγινε οικοδομική ανάπτυξη. Τα τελευταία 15-20 χρόνια η Βολισσός και τα περίχωρα είναι η χαρά του εργολάβου Χτίσαμε όπου έφτανε φορτωτάκι. Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό γιατί πέρα από το μικρόκοσμο μας,για τον επισκέπτη δηλαδή αποτελούμε μια ενιαία εικόνα και κρινόμαστε ανάλογα,κάτι σαν ποδοσφαιρική ομάδα. Θα ακούσουμε δηλαδή όλοι μαζί την φράση καλά τα πήγατε ή χάλια τα έχετε κάνει. Χτίσαμε λοιπόν για να έχουμε μια δουλειά και οι επιδοτήσεις είναι καλές για την περιοχή. Χτίσαμε γιατί μια και αρχίσαμε να μαζευόμαστε ας φτιάξουμε το σπίτι της γιαγιάς να είμαστε και πιο άνετα.
Χτίσαμε γιατί μια και θα το φτιάχναμε το σπίτι της γιαγιάς δεν το δηλώνουμε ξενοδοχείο να κάνουμε και 2-3-5; παραπάνω,είπαμε ήταν καλές οι επιδοτήσεις. Χτίσαμε γιατί έχτισε ο διπλανός, Η γιατί δεν έχτισε, Για να φανούμε λίγο παραπάνω η να διαφοροποιηθούμε από το σύνολο. Εν κατακλείδι χτίσαμε και αρχικά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Παλιά περνούσες από τον Πύργο και τα ξύλα, οι πέτρες και τα φαντάσματα κυκλοφορούσαν ελεύθερα με λίγο ή περισσότερο αέρα. Τώρα τουλάχιστον οι πέτρες και τα ξύλα στερεώθηκαν αρκετά. Τα τελευταία 4-5 χρόνια υπήρξε μια στασιμότητα,έδειχνε σαν οι εικόνες και οι συμπεριφορές να δημιουργούσαν μια ρουτίνα. Και πάνω που θα βαριόμασταν έρχεται η οικονομική κρίση. Σαν αποτέλεσμα είχε το γεγονός ότι πολύς κόσμος αισθάνθηκε σαν να είναι μαριονέττες χωρίς σκοινιά. Αυτό δημιουργεί ανασφάλεια και η ανασφάλεια δημιουργεί αναζήτηση για τρόπους επιβίωσης. Ξαναρχίζουμε λοιπόν να συζητούμε για τρόπους τουριστικής και όχι μόνο ανάπτυξης. Και μέσα σε όλες αυτές τις συζητήσεις και τα δρώμενα οργανώνεται και αυτό το συνέδριο Όπου καλούμαι και εγώ να πω την γνώμη μου. Και έρχομαι εδώ με το εξής ερώτημα Για ποιο λόγο είμαστε όλοι εδώ μαζεμένοι; Είμαστε άραγε εδώ για να δούμε με ποιους θα κάνουμε τις νέες συμφωνίες μια και οι παλιές δεν καλύπτουν πια τις ανάγκες μας; Σα να λέμε από σχεδόν ξενοδόχοι να γίνουμε όλοι σχεδόν νέοι αγρότες Και αργότερα πάλι όλοι σχεδόν νέες γυναίκες επιχειρηματίες ;
Είμαστε άραγε εδώ γιατί μαζευτήκαμε αρκετοί που μπορούμε να στηρίξουμε πρακτικά μια ενιαία εικόνα σαν πρόταση για τον επισκέπτη; Τέτοια που να είναι τόσο αληθινή και ατόφια που να ανταγωνιστεί άλλα μέρη που θα έχουν την ίδια ενδιαφέρουσα πρόταση. Αλλά θα είναι πιο εύκολα προσβάσιμα; Ή είμαστε εδώ γιατί η προσωπική μας συμμετοχή θα ωφελήσει την δημόσια εικόνα μας ή την πολιτική μας ή τέλος γιατί στα συνέδρια γνωρίζεις και κόσμο; Και η απάντηση είναι μια και ξεκάθαρη ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ Είμαι εδώ όμως με πολύ ενδιαφέρον για να ακούσω αυτά που θα ειπωθούν,αυτά που θα ξαναειπωθούν και να αφουγκραστώ αυτά που δεν θα ειπωθούν. Και να δω κατά που θέλουμε να πάμε,αν θέλουμε να πάμε. Και μιλάω για το ανθρώπινο δυναμικό όχι για τα κτίσματα γιατί αυτά με όλη την τσιμεντοθεραπεία που έφαγαν έχουν πάρει παράταση για καμιά τριανταριά χρόνια. Το θέμα είναι αν θέλουμε λοιπόν να κάνουμε μια πρόταση εμείς εδώ για την συνέχεια ή η πρόταση θα έρθει πρακτικά από αυτούς που θα αφορά στ αλήθεια,αργότερα. Μια και λοιπόν μαζευτήκαμε για να δούμε το κατά που θέλουμε να πάμε και είναι σχεδόν πιθανό ότι θα πάμε όλοι μαζί όπου κι αν είναι αυτό, Αρχικά αυτό που έχω να προτείνω,κι επειδή δεν μου αρέσουν τα πολλά λόγια, Είναι ν ακούσουμε ένα τραγούδι του φίλου μου του Ζήκα γιατί ως γνωστόν «οι καλοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται». ΚΥΜΑ ΤΟ ΚΥΜΑ Σας ευχαριστώ