Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία GRASSHOPPER το Θέατρο του Νέου Κόσμου και οι συντελεστές της παράστασης για εφήβους DNA του Ντένις Κέλι παρουσιάζουν το Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου στις 7 & 8 Μαΐου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου θεατρικά έργα γραμμένα από μαθητές γυμνασίων και λυκείων 1 ο ΕΠΑΛ Πετρούπολης 1 ο Λύκειο Ασπροπύργου Θεατρική Ομάδα Εφήβων Δήμου Κορωπίου 7 ο Γυμνάσιο Χαλκίδας Λύκειο Νέα Γενιά Zηρίδη
χορηγός εντύπου Σάββατο 7/5 Κυριακή 8/5 Ώρα έναρξης & λήξης του Φεστιβάλ και για τις δύο μέρες: 15.00-21.00 Εικαστικό εξωφύλλου: Θεατρική Ομάδα Εφήβων Δήμου Κορωπίου Σχεδιασμός εντύπου: Δικαίος Χατζηπλής Πρόγραμμα Φεστιβάλ - Θεατρική ομάδα 1ου ΕΠΑΛ Πετρούπολης «Έχω ένα όνειρο...», [έναρξη 15.15] - Νέα Γενιά Ζηρίδη «Flashback», [έναρξη 16.30] -Θεατρική ομάδα 1ου Λυκείου Ασπροπύργου «Τα τρία γουρουνάκια», [έναρξη 17.45] - Θεατρική ομάδα εφήβων Δήμου Κορωπίου «Το κουτί», [έναρξη 19.00] - Θεατρική ομάδα εφήβων Δήμου Κορωπίου «Το κουτί», [έναρξη 15.15] - Θεατρική ομάδα 1ου Λυκείου Ασπροπύργου «Τα τρία γουρουνάκια», [έναρξη 16.30] - Νέα Γενιά Ζηρίδη «Flashback», [έναρξη 17.45] - Θεατρική ομάδα 1ου ΕΠΑΛ Πετρούπολης «Έχω ένα όνειρο...», [έναρξη 19.00] - 7ο Γυμνάσιο Χαλκίδας «Ήβη», [έναρξη 20.15] Τιμή εισιτηρίου για κάθε παράσταση 5 Ενιαίο εισιτήριο και για τις 5 παραστάσεις 20 Κρατήσεις: 210.92.12.900. Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Άρης Ασπρούλης, arisas84@yahoo.gr / 69.34.58.16.24 Στην προετοιμασία και οργάνωση των παραστάσεων του φεστιβάλ εργάστηκαν οι συντελεστές της παράστασης «DNA»: Σοφία Βγενοπούλου, Κατερίνα Κωσταντινάκου, Παναγιώτα Κωσταντινάκου, Δημήτρης Καραντζάς, Έκτορας Λυγίζος, Αντώνης Αντωνόπουλος, Μαρία Γεωργιάδου, Ελίνα Ρίζου, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη. Στα φώτα και στον ήχο: Σπύρος Μπάρλας «Δεν είναι σαν να είσαι σε έναν άλλο κόσμο, αλλά σαν να φτιάχνεις έναν δικό σου κόσμο μέσα σε αυτόν τον κόσμο και να την παλεύεις» Ανάμεσα από πραγματικά πολλές όμορφες στιγμές που ζήσαμε με τα περίπου 50 παιδιά των 5 θιάσων που συμμετέχουν στο φεστιβάλ, ξεχώρισα αυτά τα λόγια ενός νεαρού, γιατί ίσως συνοψίζουν καλύτερα από οτιδήποτε άλλο το γιατί ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια να στηρίξουμε ένα θέατρο από νέους για νέους. Επιλέγουμε τη δημιουργία και όχι τη φυγή, τη φαντασία ως δύναμη να μεταμορφώνει εμάς και το γύρω μας και όχι την παραίτηση, την ομαδικότητα και όχι την ατομική κατανάλωση κουλτούρας Ευχαριστώ θερμά τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο που αγκάλιασε την ιδέα και την Έλενα Πατάκη που πολύ γενναιόδωρα στήριξε αυτή τη διοργάνωση όχι μόνο υλικά αλλά και με ιδέες και ενθουσιασμό. Και ακόμα πιο πολύ ευχαριστώ τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν γιατί στη διάρκεια της συνεργασίας μας μας θύμισαν πολλές στιγμές τι σημαίνει ενθουσιασμός, αφοσίωση, θάρρος να εκτεθώ, πάθος για αυτά που πιστεύω, αμηχανία μαζί με αφοπλιστική αθωότητα και ειλικρίνεια, πίστη σε αξίες με έναν απόλυτο τρόπο, όνειρα και ανάγκη για επικοινωνία όλα αυτά δηλαδή που καμιά φορά ξεχνάμε ότι είναι τα απαραίτητα συστατικά μιας δημιουργικής διαδικασίας Καλή επιτυχία σε όλους! Σοφία Βγενοπούλου, σκηνοθέτρια, καλλιτεχνική υπεύθυνη GRASSHOPPER Αγκαλιάσαμε με ενθουσιασμό την πρόταση των συντελεστών του DNA για το φεστιβάλ εφηβικού θεάτρου με έργα γραμμένα από τα ίδια τα παιδιά Έχοντας παρακολουθήσει από κοντά την πορεία της παράστασης που παίχτηκε όλη τη χρονιά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και τη σχέση που αναπτύχθηκε με το εφηβικό κοινό, είναι, νομίζω, ένα ωραίο κλείσιμο η φιλοξενία θεατρικών παραστάσεων από τα σχολεία. Ανασκουμπωθήκαμε όλοι στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε και να στηρίξουμε πέντε εφηβικούς θιάσους και πολύ περισσότερους, ελπίζουμε, νεαρούς θεατές! Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου είμαστε ευτυχισμένοι όταν δίνουμε βήμα σε πρωτοποριακές δράσεις με κοινωνική ευαισθησία και ουσιαστικό πολιτικό μήνυμα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ένα θέατρο από νέους για νέους. Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
1ο ΕΠΑΛ Πετρούπολης «Έχω ένα όνειρο» εισαγωγή Βρισκόμαστε στη χώρα της πτώχευσης. Η ψυχική δύναμη των ανθρώπων φαίνεται τόσο μικρή μπροστά στα γεγονότα. Γι αυτό ακριβώς θελήσαμε να αγνοήσουμε στην πράξη τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Όχι για να ξεχάσουμε, αλλά για να τα νικήσουμε. Στραφήκαμε στον εαυτό μας, όχι για να κλειστούμε σ αυτόν, αλλά για να βρούμε ποια μικρή ιστορία θα δημιουργήσουμε και με ποιους. Και τελικά επιλέξαμε. Μιλήσαμε με τους μαθητές μας και είδαμε το δυναμικό που ήθελε να εκφραστεί. Συναντηθήκαμε με τη Σοφία Βγενοπούλου, που μας καθοδήγησε και μας βοήθησε να στήσουμε μια θεατρική παράσταση μαζί με τους μαθητές. Μια διαδικασία ιδιαίτερα λυτρωτική και υποστηρικτική και για τους ίδιους. Μια στιγμή ολότελα δική τους. Θα μπορούσαν να μιλήσουν επιτέλους για όσα τους προβληματίζουν. Δούλεψαν μόνοι τους οι μαθητές μας και ίσως αυτό να κάνει τελικά τη μεγάλη διαφορά. Επειδή δεν είναι πάντα αυτό που λες, αλλά ό,τι έχει προηγηθεί. Η συγγραφή των κειμένων δηλαδή, οι ώρες της πρόβας, το άγχος, οι διαφορετικές απόψεις, οι σκηνοθετικές οδηγίες, η ομάδα εν τέλει. Ως υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί αυτού του εγχειρήματος, με μεγάλη μας χαρά παρακολουθήσαμε αυτά τα παιδιά να μεταμορφώνονται, κάθε στιγμή που άφηναν ελεύθερο τον εαυτό τους, όχι μόνο για να υποδυθούν κάποιο ρόλο, αλλά για να ταξιδέψουν την ψυχή και τα όνειρά τους. «Έχω ένα όνειρο» Έτσι ξεκινούσε την ομιλία του ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο Νεότερος στις 28 Αυγούστου του 1963, απευθυνόμενος στις 200.000 και πλέον των ανθρώπων που είχαν συγκεντρωθεί ειρηνικά, απ όλες σχεδόν τις πολιτείες της Αμερικής, στη σκιά του μνημείου στην Ουάσιγκτον για να ακούσουν τα λόγια του. Πολλά τα «όνειρά του». Δύσκολος ο δρόμος του. Ένας μαύρος που πάλευε ενάντια στο κατεστημένο για ισότητα, αγάπη, ανεξικακία, δικαιοσύνη, κατάργηση διακρίσεων, δικαίωμα στη μόρφωση, στην έκφραση, στα ταξίδια του νου! Ας κρατήσουμε αυτή την ξεχωριστή, διαχρονική φράση. Όχι, δε θέλουμε να αγνοήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Και προπάντων ας μη βιαστεί κανείς να πει ότι «έτσι κι αλλιώς, τα έχουμε ήδη όλα αυτά και ως εκ τούτου περιττό πλέον να ονειρευόμαστε!». Τίποτα δεν έχει εξ ολοκλήρου κατακτηθεί. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Και περισσότερο η ανάγκη για όνειρα. Περισσότερο από ποτέ σήμερα Τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Πετρούπολης, εν δυνάμει εκπρόσωποι μιας εποχής που επιβάλλεται να συνεχίσει να ονειρεύεται, «απομόνωσαν» στιγμιότυπα της σχολικής τους ζωής και τους έδωσαν κίνηση και λόγο. Μέσα από αυτές τις στιγμές ένα είναι σίγουρο. Πως θέλουν να μιλήσουν. Να μας μιλήσουν και ονειρεύονται να τους ακούσουμε. Κι εμείς δε γίνεται να κάνουμε αλλιώς. Και βέβαια θα τα ακούσουμε. Γιατί αυτά είναι το δικό μας όνειρο σήμερα. Ο λόγος και οι ψυχές τους! Ίσως αυτά καταφέρουν στο μέλλον να μη μείνει όνειρο το όνειρό τους! «Έχεις πρόβλημα, το ξέρεις; Παντού βλέπεις ανταγωνιστές, κλίκες, συμμορίες. Νομίζεις ότι όλοι πρέπει να σε φοβούνται; Συμμαθητές είμαστε! Γιατί δεν το καταλαβαίνεις;» «Να μη θυμάσαι! Έτσι δε σε πονάει, δε σε πνίγουν τα αδιέξοδα και τα προβλήματά σου δε σε χαλάει που έχουν χωρίσει οι δικοί σου και σ έχουν παρκάρει στη γιαγιά, δε σε τρελαίνει που σε κακοποιεί ο πατριός σου, που αναγκάζεσαι να κάνεις τόσα και τόσα που δε θέλεις!» «Ξέρετε τι είπε ο Δημήτρης στον αδερφό του εχθές; Ότι η Κοκκινοσκουφίτσα έφαγε τελικά και τη γιαγιά και το λύκο! Κόκαλο ο μικρός! Κάποιος έπρεπε να το προετοιμάσει το χαζό το αδερφάκι μου. Τίποτα δεν είναι όπως τα στα παραμύθια, «Κανείς δε θα καταφέρει να με γεμίσει ενοχές. Δε θα τους κάνω το χατίρι. Έμαθα να στέκομαι στα πόδια μου... Δε χρειάζομαι βοήθεια». έτσι δεν είναι;» Νομίζω ότι χρειάζεται να έρθεις κι εσύ στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Πώς μπορείς και είσαι τόσο αισιόδοξος με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Συντελεστές Συμμετέχουν οι μαθητές: Βασίλης Φλετούρης Γιώργος Τραυλός Δέσποινα Πορίχη Κατερίνα Μπάτσιου Μαργαρίτα Μαρίτσα Μιχάλης Τζουτζούλης Μιχάλης Τρυφωνίδης Νίκος Καράδης Παναγιώτης Χανιωτάκης Πλάτωνας Κουραμπάς Ρία Σφίχτη Στάθης Κουννάς Σταύρος Φακωτάκης Χριστίνα Νάου Σκηνοθεσία: Σοφία Βγενοπούλου Κείμενα: Μαθητές 1ου ΕΠΑΛ Πετρούπολης Επιμέλεια κειμένων: Δημήτρης Καρατζάς Υπεύθυνοι καθηγητές: Βασιλική Νικολάτου Φίλιππος Μελάς
κατά την παιδική τους ηλικία. Ο λύκος όμως εισβάλλει και με τρεις διαφορετικές μορφές «παλεύει» με τους ήρωές μας. Έτσι οι ίδιοι καλούνται να χτίσουν το δικό τους σπίτι με τούβλα για να προστατευθούν, αυτή τη φορά όμως ολομόναχοι. Τα καταφέρνουν όμως; Είναι αυτό το σπίτι πιο δυνατό από τα φυσήματα του λύκου; 1ο Λύκειο Ασπροπύργου «Τα τρία γουρουνάκια» εισαγωγή Τα πάντα ξεκίνησαν όταν αποφασίσαμε να πάμε στο θέατρο. Επιλέξαμε την παράσταση DNA γιατί ήταν ενδιαφέρον το θέμα αλλά και γιατί έδινε αφορμές για περαιτέρω επεξεργασία. Η ιδέα να δημιουργήσουμε ένα κείμενο που θα το αναπαραστήσουμε μας ενθουσίασε. Επιτέλους, δινόταν η ευκαιρία στα παιδιά να γράψουν γι αυτά που πραγματικά τους απασχολούν και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε μια εκδήλωση που δε θα έχει διαγωνιστικό χαρακτήρα. Το να δουλεύεις ομαδικά, να μοιράζεσαι πράγματα και να ανακαλύπτεις δρόμους που δε σου περνούσαν απ το μυαλό, αυτό νομίζουμε ότι είναι το πιο σημαντικό και το πιο εντυπωσιακό. Όχι ότι δεν αντιμετωπίσαμε δυσκολίες, αλλά και αυτές είναι απαραίτητες, γιατί μόνο αυτό που αποκτιέται με κόπο αξίζει. Η συμπαράσταση και η βοήθεια της Κας Βγενοπούλου και των ηθοποιών του θιάσου ήταν πολύτιμη και τους ευχαριστούμε γι αυτό. Αυτό που θα παρουσιάσουμε δε θέλουμε να είναι το τέλος, αλλά η αφετηρία νέων προβληματισμών και αναζητήσεων. Απόσπασμα από το έργο ΜΑ- Αν το κάνουμε κουτάκι φιλίας; ΑΝ- Δηλαδή; ΜΑ- Να βάλουμε μέσα από ένα αγαπημένο μας πράγμα και να το φυλάξουμε κάπου. Έτσι, όταν θα είμαστε μεγάλοι, θα μπορούμε να θυμόμαστε ο ένας τον άλλο ακόμα και αν δεν κάνουμε παρέα όπως τώρα. ΑΝ- Ας κάνουμε αυτό. ΑΛ- Κάντε ό,τι θέλετε. ΑΝ- Εσύ; Δε θα βάλεις κάτι στο κουτάκι; ΑΛ- Μπορεί. ΑΝ- Φίλοι στα όμορφα! ΑΛ- Φίλοι στα δύσκολα! ΜΑ- Φίλοι για πάντα ή σχεδόν για πάντα. Συντελεστές Ηθοποιοί Λύκος: Αβραάμ Ευάγγελος Πατέρας Άννας - περαστικός: Αμαραντίδης Κωνσταντίνος Άννα: Βλάχου Όλγα Αλέξανδρος: Γιουζάκοβ Κωνσταντίνος Aδερφός Άννας: Καμπόλης Αναστάσιος Αδερφή Μαρίνας - μητέρα Άννας: Μίχα Θάλεια Μαρίνα: Μπάκα Βασιλική Συμμαθήτρια Μαρίνας: Μπαλασοπούλου Γεωργία Όλοι μεγαλώσαμε μαθαίνοντας το παραμύθι για τα τρία γουρουνάκια και τον κακό λύκο που προσπαθούσε να τα πιάσει, όπου μόνο το ένα γουρουνάκι κατάφερε να διώξει το λύκο μακριά σώζοντας τα αδερφάκια του. Τα τρία αυτά γουρουνάκια του σήμερα όμως δεν έχουν την τύχη να διώξουν το δικό τους λύκο, ο οποίος, πιο τρομερός από ποτέ, εισβάλλει στις ψυχές τους και τις γεμίζει με φόβο. Τρία παιδιά, η Άννα, η Μαρίνα και ο Αλέξανδρος, χτίζουν το δικό τους σπίτι
Θεατρική Ομάδα Εφήβων Δήμου Κορωπίου «Το κουτί» εισαγωγή Η θεατρική εφηβική ομάδα του Κορωπίου αποτελείται αυτήν τη στιγμή από δεκαέξι έφηβους και τρεις ενήλικες. Όταν άρχισε το ταξίδι, οι έφηβοι ήταν δεκαοκτώ. Οι δύο δεν άντεξαν στη διαδρομή. Του χρόνου ίσως έρθουν ξανά. Μαζί με άλλους. Κάποιοι θα φύγουν. Ο χρόνος λίγος, οι απαιτήσεις πολλές, οι επιλογές όχι πάντα προσωπικές. Όταν μας δόθηκε η δυνατότητα να συμμετάσχουμε στο φεστιβάλ, είπαμε ότι ήταν μια ωραία εκδρομή έξω από το Κορωπί. Θα παίξουμε σε ένα κανονικό θέατρο. Οι θεατές δεν θα είναι μόνο φίλοι, μαμάδες, γιαγιάδες και παππούδες. Ελπίζουμε τουλάχιστον. Αρκετή ματαιοδοξία λοιπόν και από τους δεκαοκτώ που γίνανε δεκαέξι και από τους τρεις. Τρεις τέσσερις μήνες μετά, έχοντας σκάψει πολύ βαθιά μέσα μας για να βρούμε τις λέξεις και να δούμε τις εικόνες, όλα τα παραπάνω παρά λίγο να τα ξεχάσουμε. Την εκδρομή, τους φίλους θεατές, τη ματαιοδοξία. Γράψαμε ένα έργο! Για τους δεκαοκτώ ή δεκαέξι για το σήμερά τους, για τους τρεις το κάποτε με την bitter γεύση σοκολάτας. Δεν ξέρουμε τι σημαίνει το έργο μας για σένα, δεν ξέρουμε αν το γράψαμε για σένα ή απλώς γιατί έπρεπε να βγάλουμε από μέσα μας τις λέξεις και να εμφανίσουμε τις εικόνες. Πάντως ψέματα δε σου λέμε. Είναι μια αλήθεια μας, που μοιραζόμαστε μαζί σου. Και ευχαριστούμε γι αυτό το φεστιβάλ. Που μας έμαθε ότι μπορούμε. Γράψαμε ένα έργο! Πόση ελευθερία χωράει σε ένα κουτί; Πόσο δυνατά μπορείς να φωνάξεις στο αυτί του διπλανού σου; Κι αν αυτός επιμένει να μη σε ακούει, τι κάνεις; Η δημοκρατία χρειάζεται κανόνες; Ή μήπως οι κανόνες απλώς και μόνο για να μπορούν να εφαρμοστούν σχηματίζουν δημοκρατίες; Ο κόσμος που ζουν οι έφηβοι μήπως μοιάζει μ ένα κουτί; Με την υπόσχεση ότι, μόλις ενηλικιωθούν, θα βγουν έτοιμοι στον ελεύθερο κόσμο των μεγάλων; Γιατί ξεχνούν τόσο συχνά οι ενήλικες να τους ενημερώσουν ότι κι ο δικός τους κόσμος αποτελείται από πολλά μικρότερα έξυπνα μεταμφιεσμένα κάποιες φορές σε ατομικούς παραδείσους κουτιά; Θέλαμε να μιλήσουμε για μια κοινωνία ανθρώπων που μοιάζει να ασφυκτιά σε ένα κορμί που αλλάζει μέρα τη μέρα κι οι μνήμες του είναι τόσο ξένες με το αύριο που χτυπά την πόρτα. Θέλαμε να ακούσουμε τους σκληρούς στίχους που πασχίζουν να αρθρωθούν μέσα σε γλυκές μελωδίες που μας χάιδευαν τα αυτιά. Να βρούμε έστω ένα κλείσιμο ματιού μέσα σε βλέμματα απλανή και κουρασμένα. Καταλήξαμε να κλαίμε για αυτούς που δεν προσπάθησαν να αλλάξουν έστω και ένα πράγμα στον κόσμο, στη ζωή τους. Και ευελπιστούμε να τους αφήσουμε πίσω. Αφού τους πούμε πόσο τους αγαπάμε. Και ίσως μια μέρα έρθουν να μας βρουν. Έξω από το κουτί. Σκόρπια λόγια από «Το κουτί» «Σας παρακαλώ, εξηγήστε μας. Πώς βρεθήκαμε εδώ;» «Εσείς το ζητήσατε. Ένα πρωί που βουρτσίζατε τα δόντια σας. Ένα βράδυ που κλαίγατε στον ύπνο σας». «Βρίσκεις ξαφνικά ένα παράθυρο. Και τι κάνεις; Το ανοίγεις; Και πηδάς έξω; Κι αν είσαι στον εικοστό όροφο; Αν έξω από το παράθυρο είναι η κόλαση, τι κάνεις;» «Η ζωή είναι υπέροχη γιατί μπορεί να βρέχει κι εσύ να κάθεσαι μέσα με μια ζεστή σοκολάτα και μια κουβέρτα και να χαζεύεις για ώρες με το νανούρισμά της στα αυτιά σου και ξαφνικά να βγεις έξω και να χορεύεις και να γίνεις μούσκεμα και να μη σε νοιάζει». Συντελεστές Κείμενο Σκηνοθεσία - Παίζουν: Αθηνά Νουχάκη, Γεωργία Πάνου, Αναστάσης Γεωργούλας, Βάσω Μαρκαντώνη, Γεωργία Ντούνη, Denis Myhypaj, Δημήτρης Κασίμης, Εβελίνα Καλιακμάνη, Ερμίνη Νίκα, Ευαγγελία Γεωργούλα, Κωνσταντίνα Μπάμπη, Κωνσταντίνος Νίκου, Μαρία Τσάκου, Μαριάνθη Μπουρλάκη, Νίκος Κουλάκης, Στέφανος Νικολού. Κείμενο Σκηνοθεσία (συμμετοχή) Αργύρης Γαβαλάς, Γιάννης Νοδάρας. Επιμέλεια κειμένου - σκηνοθεσίας: Βαγγέλης Κυριακού, Ευγενία Χαχάγια, Κατερίνα Σκουρλή. Μουσικές από τους Your Hand In Mine και το Every Night Dreams καθώς και από τον The Boy με το Σ αγαπώ να της λες. Ευχαριστούμε θερμά τη Σοφία Βγενοπούλου για τη στήριξη που μας παρείχε, μα κυρίως γιατί μαζί με τους συνεργάτες της προσπαθούν να δώσουν πνοή στο εφηβικό θέατρο. Ευχαριστούμε τον Δήμο Κορωπίου που μας στεγάζει και μας στηρίζει. Ευχαριστούμε τους γονείς των παιδιών για την υπομονή τους. Ευχαριστούμε τις Εκδόσεις Πατάκη και την Κα Δαρλάση για το διήμερο σεμινάριο θεατρικής γραφής. Τέλος, ευχαριστούμε τον Γιάννη για τη βοήθειά του με τις μουσικές, τους ήχους και τα σκίτσα, καθώς και τη Χριστίνα για τη μείξη στο στούντιο.
7ο Γυμνάσιο Χαλκίδας «Ήβη» εισαγωγή Η εφηβική ηλικία είναι μια εποχή γεμάτη ένταση. Το γέλιο εναλλάσσεται με αγωνία, οι ερωτικές ανασφάλειες και τα υπαρξιακά ερωτήματα με δημιουργικότητα και υπερχείλιση φαντασίας. Τις ανάγκες αυτές έρχεται να καλύψει αυτή η διαδικασία συγγραφής και παρουσίασης ενός εφηβικού θεατρικού έργου. Γι αυτό ως εκπαιδευτικοί είμαστε εξαιρετικά τυχεροί και χαρούμενοι που συμμετέχουμε σ αυτό το φεστιβάλ εφηβικού θεάτρου, αφού έτσι δίνεται σε όλους μας καθηγητές και μαθητές η δυνατότητα δραστηριοποίησης της εφηβικής δυναμικότητας και απόλαυσης της δημιουργικής παραγωγής της εφηβικής ψυχής. Επιτέλους, οι έφηβοι μπορούν να μιλήσουν από την καρδιά τους, για τους μύχιους φόβους τους, τις βαθύτερες ανάγκες τους, αλλά και για τις χαρές και τα όνειρά τους. Και το πιο σημαντικό, όλα αυτά εκφράζονται με τη δική τους ιδιότυπη γλώσσα και τρόπο. Όλες οι φάσεις της συμμετοχής στην παραγωγή του εφηβικού αυτού θεάτρου είναι πολύτιμες και αποτελούν ένα μάθημα ζωής για όλους μας και αυτή τη φορά από τους εφήβους προς τη μεγαλύτερη γενιά και όχι αντίστροφα. Οι υπεύθυνοι καθηγητές, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Γιάννης Αγγελής Η παρέα, οι φίλοι, ο έρωτας... οι ανατροπές... Συμβάντα καθημερινά, συμβάντα που στο εφηβικό μυαλό φαντάζουν βουνά, εμπόδια αξεπέραστα. Μα και συνάμα, την επόμενη στιγμή μπορεί και να έχουν ξεπεραστεί χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτή η απουσία της δεύτερης σκέψης στην κάθε πράξη, που καθιστά την εφηβεία ανεπανάληπτη, οδηγεί ενίοτε και σε συμβάντα απρόβλεπτα, συμβάντα καταλύτες «ενηλικίωσης», συμβάντα «δεύτερης σκέψης». Αυτήν ακριβώς την πορεία πραγματεύεται η «Ήβη». Την πορεία από τη σιγουριά της παρέας σου στην ανασφάλεια της εισβολής ενός «ξένου». Την πορεία από το «κουκούλι του εαυτού σου», μέσα στο οποίο είσαι αρχηγός, στον προθάλαμο ενός νοσοκομείου όπου μια ζωή χάνεται «εξαιτίας σου» και το κουκούλι τότε ανοίγει. Την πορεία από το «τώρα», στο «θυμάσαι;...» Από το παρόν στο παρελθόν... μα και πάλι στο παρόν... Γιατί «Ήβη» είναι... «Το ψάχνω το ψάχνω» «Όμορφος να είναι και όλα τ άλλα» «Θα λιώσουμε στο lineage» «Όλο σαλιαρίσματα, σ αγαπώ και αηδίες τα κορίτσια... μα δε βαριούνται;» «Μέλι μέλι και τηγανίτα τίποτα!» «Εμένα δε με κοντράρει ούτε η μάνα μου, ρε φοβάται μη με χάσει» «Εμένα, πάλι, γι αυτό ακριβώς με κοντράρει» «Φοβάμαι να είμαι μόνος» «Δε γουστάρω, ρε, να γίνει delete» «Πού να φανταζόμασταν ότι θα πήγαινε να χάσει ζωή» «Γι αυτό κάνω τον αρχηγό για να μην είμαι μόνος μα έτσι είμαι πιο μόνος» Συντελεστές Παύλος: Ηλίας Λιακόπουλος Κώστας: Ντίνος Δεϊρμεντζόγλου Μελίνα: Κατερίνα Σταμελάκου Χρήστος: Γιώργος Σπανός Σιντορέλα: Αριστέα Χιώτη ΜΑΚΗΣ: Βαγγέλης Καρράς ΝΤΙΝΟΣ: Βασίλης Δανιήλ ΜΠΙΛΥ: Νίκος Δημητρίου ΝΙΚΟΣ: Πάνος Θεοδώρου ΛΙΑΚΟ: Γιώργος Τζαφέρος Μόνικα: Στεφανία Καρέζη Εβελίνα: Βούλα Καγιάφη Μαργαρίτα: Κωνσταντίνα Νικολάου Τασσώ: Αναστασία Τσουπεή Σίσσυ: Αθηνά Θεοδώρου Βάλια: Ειρήνη Σταματούκου Ελένη: Κατερίνα Σιαπατόρη ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Αναστασία Τσέργα ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ Α: Κατερίνα Βουδούρη Φωτεινή Ηλιάδη Δήμητρα Καρατζά Έλενα Κούκουρα Δήμητρα Πάττα Παρασκευή Τάρλα ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ Β: Κατερίνα Μπιλιούρη Ζωή Μπουροδήμου Κωνσταντίνα Παπαελευθερίου Βίκυ Πετροπούλου ΓΚΡΑΦΙΤΙ: Νίκος Κοντογιάννης Άγγελος Μπαρούτας Υπεύθυνοι καθηγητές: Μαργαρίτα Παπαγεωργίου Γιάννης Αγγελής Εικαστική επιμέλεια: Μαρία Κρίγκα Video συνεργάτης: Κυριάκος Κωλέσης
εισαγωγή Απόσπασμα από το έργο Λύκειο Νέας Γενιάς Ζηρίδη «Flashback» Ο Όμιλος Υποκριτικής Τέχνης Ζηρίδη, μετά από έντεκα χρόνια δημιουργικής πορείας στο χώρο του εκπαιδευτικού δράματος, ανοίγεται για πρώτη φορά σε κάτι τόσο πρωτότυπο και δημιουργικό. Η παρουσία μας σε ένα διασχολικό φεστιβάλ, εκτός του ότι δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να καταθέσουν τη δική τους πρόταση, τα βοηθά, παράλληλα, να επικοινωνήσουν τα όνειρα και τις ευαισθησίες τους μέσα από το στίβο της πιο γνήσιας έκφρασης, την τέχνη. Και μάλιστα τη δραματική, αυτή δηλαδή έλκει την καταγωγή της από την πιο αρχέγονη ρίζα της ζωής, την πηγή της έμπνευσης και της δημιουργίας, το Διονυσιασμό. Αυτή τη φορά οι μαθητές αναλαμβάνουν ρόλο κατεξοχήν δημιουργικό, αφού καλούνται να καταθέσουν την πρότασή τους σε όλα τα επίπεδα, το καθαρά δημιουργικό, την έμπνευση της ιδέας, τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία, αλλά και το υποκριτικό, την ερμηνεία και την εικαστική επιμέλεια. Τα χρόνια που πέρασαν αναμετρηθήκαμε με τον αρχαίο μύθο. Μοχθήσαμε, καταβάλλοντας ένα άνισο αγώνα με τα πρόσωπα της τραγωδίας, να παρουσιάσουμε τα ήθη και τα πάθη των μορφών που στοιχειοθετούν το αρχέτυπο του ανθρώπου. Τώρα ερχόμαστε σε ένα χώρο πιο γνώριμο αλλά εξίσου ζωτικό. Ευχαριστούμε τους φορείς του φεστιβάλ που μας έδωσαν την ευκαιρία για κάτι τόσο σημαντικό Νίκος Μακαρόνας Δύο μυστήριοι άντρες αρχίζουν να συζητούν προσπαθώντας να ανακαλύψουν πώς βρέθηκαν εκεί που βρίσκονται. Ο ένας, ο Αλέξανδρος, έχοντας χάσει τη μνήμη του, προσπαθεί να ανακαλύψει περισσότερα και για τον άντρα που βρίσκεται μαζί του, αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό. Μέσα από διάφορα flashback σιγά σιγά ανακαλύπτουμε περισσότερα για την ιστορία του Αλέξανδρου, αλλά ο μυστήριος άντρας παραμένει άγνωστος. Όσο προχωράει η ιστορία και μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, τόσο περισσότερα ανακαλύπτει και ο Αλέξανδρος για τον εαυτό του, και αρχίζει σιγά σιγά να θυμάται στιγμιότυπα της ζωής του, να θυμάται το επάγγελμά του, την κοπέλα του την Κατερίνα και την εξέλιξή του από τα νεανικά του χρόνια μέχρι σήμερα. Όμως, ο Αλέξανδρος θα ανακαλύψει περισσότερα από όσα θα ήθελε και θα θυμηθεί σκοτεινά σημεία του παρελθόντος του, τα οποία θα τον οδηγήσουν, τελικά, στην αναγνώριση του μυστήριου άντρα και του χώρου στον οποίο βρίσκεται. Γ. Αλεξανδρος: Χαχαχα, ενταξει λοιπον, χρειαζεσαι και αλλη βοηθεια, αλλα αυτη τη φορα δε θα ερθει τοσο απλα. Θα σου βαλω ενα γριφο. Εαν βρεις τη λυση μεχρι να τελειωσει η επομενη αναμνηση, ισως μπορεσεις να καταλαβεις μερικα πραγματα γι αυτη την κατασταση. Ενας ανθρωπος φτανει σε ενα σταυροδρομι. Σε αυτο το σταυροδρομι βρισκονται δυο αντρες, αλλα δε γνωριζει κανεναν απο τους δυο. Ο ενας δρομος οδηγει στην πολη στην οποια ο ταξιδιωτης θελει να παει, αλλα ο αλλος οδηγει σε μια πανομοιοτυπη πολη, στην οποια ομως κατοικουν φρικαλεα τερατα τα οποια κατασπαραζουν την ψυχη καθε ανθρωπου ο οποίος μπαινει στην πολη. Ο ενας απο τους δυο αντρες στο σταυροδρομι θελει το καλο του ταξιδιωτη και του λεει παντα την αληθεια, αλλα ο αλλος θελει το κακο του και του λεει παντα ψεματα. Πώς λοιπον ο ταξιζιωτης θα μπορεσει να φτασει στον προορισμο του; Αλεξανδρος: Γιατι ο ταξιδιωτης θελει να παει σε εκεινη την πολη; Γ. Αλεξανδρος: Αυτη, Αλεξανδρε, ειναι μια σωστη ερωτηση. Αλλα την ερωτηση αυτη δεν θα πρεπε να την απευθυνεις σ εμενα, αλλα σ εσενα. Αλεξανδρος: Ειπες οτι οι δυο πολεις ειναι πανομοιοτυπες, σωστα; Γ. Αλεξανδρος: Σωστα, Αλεξανδρε, σωστα. Αλεξανδρος: Και η μονη διαφορα ειναι οτι στη μια πολη κατοικουνε τα τερατα. Αλλα και στις δυο πολεις υπαρχουν αλλοι κατοικοι; Γ. Αλεξανδρος: Χαχαχα, πολυ σωστα, παρα πολυ σωστα. Αλεξανδρος: Ωραια. Αν λοιπον τωρα ο ταξιδιωτης πηγαινε στην πολη με τα τερατα, θα καταλαβαινε οτι ειναι στην πολη με τα τερατα; Γ. Αλεξανδρος: Τελικα εισαι πιο εξυπνος απ ο,τι νομιζα. Οχι, δε θα καταλαβαινε ποτέ οτι ζει στην πολη με τα τερατα τα οποια του τρωνε την ψυχη. Αλεξανδρος: Ο ταξιδιωτης θα ζουσε ακριβως την ιδια ζωη, θα εκανε ακριβως τα ιδια πραγματα και στις δυο πολεις; Γ. Αλεξανδρος: Θα γνωριζε τους ιδιους ανθρωπους, εαν αυτο εννοεις. Αλλα η ζωη του δε θα ηταν η ιδια. Οι επιλογες του θα αλλαζαν, γιατι στη μια πολη η ψυχη του θα ηταν ολοκληρη, ακεραιη, αγνη, ενω στην αλλη θα ηταν σαπια, σχεδον ανυπαρκτη. Αλεξανδρος: Αυτα τα τερατα που λες τι ειναι; Γ. Αλεξανδρος: Το τερας ειναι ενα... ενα τερας το οποιο ειναι τοσο γνωριμο στον ταξιδιωτη... Αλεξανδρος:... Ο ιδιος ο ταξιδιωτης! Γ. Αλεξανδρος: Σωστα, Αλεξανδρε. Σκεφτεσαι καθολου την απαντηση στο γριφο που σου εβαλα; Αλεξανδρος: Ναι, νομιζω ειμαι κοντα στην ευρεση της λυσης. Αλλα θελω να σε ρωτησω κατι ακομα για τον ταξιδιωτη. Γ. Αλεξανδρος: Ενταξει λοιπον, μια τελευταια ερωτηση. Αλεξανδρος: Αυτος ο ταξιδιωτης ποιος ειναι; Γ. Αλεξανδρος: Απορω με την ερώτησή σου, Αλεξανδρε. Αφου ξερεις την απαντηση, ειναι μεσα σου, απλα πρεπει να τη δεις, να την αποδεχτεις. Αλεξανδρος:... Γ. Αλεξανδρος: Βρηκες λοιπον την απαντηση στο γριφο μου; Αλεξανδρος: Νομιζω πως ναι. Εχω μονο μια ερωτηση, και μπορω να την απευθυνω μονο σε εναν απο τους δυο αντρες, ετσι; Γ. Αλεξανδρος: Ακριβως. Αλεξανδρος: Θα ρωταγα εναν απο τους δυο προς τα πού θα μου ελεγε ο αλλος να παω για να βρεθω στην πολη που θελω. Γ. Αλεξανδρος: Και τι θα κερδιζες με αυτο; Αλεξανδρος: Εαν ρωταγα αυτον που ελεγε ψεματα, τοτε ο αλλος θα ελεγε την αληθεια. Αφου ρωταω λοιπον αυτον που λεει ψεματα, τοτε ο αλλος θα μου ελεγε να παω στη σωστη πολη, αλλα επειδη αυτος που ρωτησα μου λεει ψεματα, θα μου εδειχνε τον αλλο δρομο, το δρομο ο οποιος οδηγει στην πολη με το τερας. Γ. Αλεξανδρος: Και αν ρωταγες αυτον που λεει αληθεια; Αλεξανδρος: Τοτε ο αλλος θα ηταν αυτος που ελεγε ψεματα. Αρα, αν τον ρωταγα, θα μου ελεγε να παω στη λαθος πολη, και επειδη ρωτησα αυτον που λεει την αληθεια, θα μου δειξει παλι την πολη με το τερας. Αρα και στις δυο περιπτωσεις θα διαλεγα τον αλλο δρομο. Γ. Αλεξανδρος: Συγχαρητηρια, Αλεξανδρε! Αυτη ειναι οντως η σωστη απαντηση. Τωρα ομως, εγω εχω μια ερωτηση για σενα. Αλεξανδρος: Τι ερωτηση εχεις εσυ για μενα; Γ. Αλεξανδρος: Την απαντηση, Αλεξανδρε, σε αυτον το γριφο, την ξερεις καιρο. Χρονια τωρα. Την ηξερες απο παιδι. Οποτε λοιπον, η ερώτησή μου ειναι η εξης: αφου ηξερες τη σωστη απαντηση, γιατι επελεξες να πας στην πολη με το τερας;
Τότε που κρύψαμε έναν άγγελο Ύαινες Φίλιππος Μανδηλαράς Ανίσχυρος άγγελος Μάνος Κοντολέων Το Δέντρο το Μονάχο Αγγελική Δαρλάση Μαρία Παπαγιάννη Βραβείο Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου Η θεατρική του διασκευή βραβεύτηκε με Κρατικό Bραβείο. Βραβείο Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου «Μόλις είδα έναν άγγελο να πέφτει από τον ουρανό. Μάλλον τον παρέ- Η χώρα χρεοκοπεί. Η Αθήνα παραδίδεται στα βασικά ένστικτα. Μόνο Σάββατο βράδυ στο κέντρο της πόλης. Ένας αστυνομικός πυροβολεί Μια σύγχρονη ιστορία σ ένα χωριό ασάλευτο πάνω στα βράχια. Η συρε η βροχή» είπε η Ραλλού, αλλά ως συνήθως δεν της δώσαμε σημασία με όσοι έχουν δόντια θα επιβιώσουν. Κι η Μάρθα έχει... ένα μαθητή του Λυκείου. Με αυτό το γεγονός ξεκινά τούτο το μυθιστόρημα, με Βιολέτα, ηλικιωμένη γυναίκα πια, επιστρέφει ύστερα από χρόνια απουσίας. τον Τότο ήμασταν απασχολημένοι να μετράμε τις σταγόνες της βροχής. Την Το δεύτερο μέρος μιας άτυπης θεματικής τριλογίας που ξεκίνησε ηρωίδα τη 17χρονη Αγγέλα, που ο πατέρας της ήταν... Μια συναρπαστική, βαθιά Όσοι γνωρίζουν τη σκοτεινή της μοίρα, την αποφεύγουν. Κι όταν γίνει το επόμενη μέρα τον βρήκαμε μέσα στα καλαμποκοχώραφα. με το Κάπου ν ανήκεις και έχει ως άξονα την αναζήτηση της εφηβικής ανθρώπινη και ουσιαστικά τολμηρή ματιά σε ένα τραγικό γεγονός. ανεξήγητο, οι υποψίες τη βαραίνουν. Ο Σίμος, ένα νέο παιδί μεγαλωμένο Μια ιστορία δρόμου και μαγικού ρεαλισμού, με κινηματογραφικό σασπένς που καθηλώνει και απόκοσμη ατμόσφαιρα που γοητεύει. Δράση και λυρισμός συνδυάζονται και δημιουργούν μια βαθιά αντιπολεμική, ουμανιστική ιστορίαύμνο στη φιλία. ταυτότητας. με τους θρύλους του τόπου του, θα είναι ο μόνος που θα πιστέψει στην αθωότητά της. Θα τολμήσει όμως να ξεχωρίσει, να τα βάλει με τους φίλους του που οργανώνουν ολόκληρη συνωμοσία για να αποκαλύψουν το αληθινό πρόσωπο της μάγισσας; Η Λότι Μπιγκς ΔΕΝ είναι τρελή H Τρίτη Eυχή Χαρά Γιαννακοπούλου Υπάρχω Κέβιν Μπρουκς Γενιά Xnet Κόρυ Ντοκτορόου Χέιλι Λονγκ Η Λότι Μπιγκς έχει στο μυαλό της τα παπούτσια, τα αγόρια, τις βαφές Η Τρίτη Ευχή είναι μια πόλη ηλιόλουστη, πεντακάθαρη, περιποιημένη, Μπορείς να αποδράσεις από τον πραγματικό σου εαυτό; Ξαναπαίρνουμε τον κόσμο στα χέρια μας, «σπάζοντας» μία κονσόλα μαλλιών και τις σχολικές εργασίες είναι μια έφηβη όπως όλες οι άλλες. Ή πράσινη, καλοκουρεμένη, φρεσκοξυρισμένη, καλοσιδερωμένη, χαμογελαστή, Ο δεκαεξάχρονος Ρόμπερτ Σμιθ ξυπνάει απότομα σε ένα χειρουγρικό κρεβάτι κι τη φορά. Ο Marcus ή «w1n5t0n» είναι μόλις δεκαεπτά χρόνων, αλλά μήπως δεν είναι; αστραφτερή, πολύχρωμη, ήσυχη Με λίγα λόγια, ΑΦΥΣΙΚΗ. Ο 16χρονος ακούει μια συζήτηση που αμφισβητεί την ίδια του την ύπαρξη... πιστεύει πως γνωρίζει ήδη πώς δουλεύει το σύστημα αλλά και πώς μπορεί Ερμής βρίσκεται εκεί παρά τη θέλησή του και μαζί με τη Λαίδη ανακαλύπτουν Τι είναι, τελικά, ο Ρόμπερτ; Ανδροειδές, άνθρωπος με μηχανικά μέλη, Χ-Man να το εκμεταλλευτεί. Έξυπνος, γρήγορος και γνώστης των μεθόδων του επικίνδυνα μυστικά και ανθρώπους. Ένα βιβλίο που μιλάει για την ανάγκη ή, απλώς, λάθος της φύσης; Ένα συνταρακτικό θρίλερ που αναρωτιέται για την διαδικτυακού κόσμου, δε δυσκολεύεται να ξεγελάει τα αδιάκριτα αλλά αδέξια αντίδρασης στη χειραγώγηση της ελεύθερης σκέψης και βούλησης. ανθρώπινη ύπαρξη. συστήματα επιτήρησης του λυκείου του. Τα πάντα όμως αλλάζουν όταν αυτός και οι φίλοι του την κοπανάνε μια μέρα απ το σχολείο και βρίσκονται μπλεγμένοι στα επακόλουθα μιας μεγάλης τρομοκρατικής επίθεσης στην καρδιά του Σαν Φρανσίσκο.
Yπό έκδοση Ξύπνα Zήσε Φύγε Lisa McMann Tα όνειρα που βλέπεις δεν είναι μόνο δικά σου. Υπάρχει κάποιος που, άθελά του, τα παρακολουθεί. Κάποιος που μπορεί να τα αλλάξει. Τι γίνεται, όμως, όταν όνειρο και πραγματικότητα μπλέκουν σ ένα κουβάρι δίχως αρχή και τέλος; ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ Άπνοια Maggie Stiefvater Η Γκρέις έχει περάσει χρόνια παρακολουθώντας τους λύκους στο δάσος πίσω από το σπίτι της. Ξέρει πως ένας λύκος με κίτρινα μάτια ο δικός της λύκος την παρακολουθεί... ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ