Μελέτη 6: Για το Σάββατο 10 Μαΐου Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Λοιπόν, αδελφοί µου, και σεις εθανατώθητε ως προς τον νόµον διά του σώµατος του Χριστού, διά να συζευχθήτε µε άλλον, τον αναστάντα εκ νεκρών, διά να καρποφορήσωµεν εις τον Θεόν.» Ρωµαίους 7/ζ 4. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ρωµ. 7/ζ 1-6, 8/η 5-8, Ρωµ. 7/ζ 7-13, Ρωµ. 4/δ 15, Πράξ. 13/ιγ 38,39, Γαλ. 3/γ 10. Μία γυναίκα οδηγεί πάνω από το όριο ταχύτητας. Ξαφνικά βλέπει να της κάνει σήμα ένα περιπολικό της αστυνομίας. Πηγαίνει στην άκρη και βγάζει το δίπλωμά της. Ο αστυνομικός παίρνει το δίπλωμα και πηγαίνει πίσω στο περιπολικό για τον καθιερωμένο έλεγχο. Όσο η γυναίκα περιμένει, αναρωτιέται τι κλήση θα πάρει και πώς θα την πληρώσει. Λίγα λεπτά αργότερα, ο αστυνομικός έρχεται και της λέει: «Εντάξει λοιπόν κυρία μου, για να μην αντιμετωπίσετε ξανά το τίμημα του νόμου, θα καταργήσουμε το νόμο. Γι αυτό μην σας ανησυχεί πλέον το όριο ταχύτητας.» Όσο γελοία κι αν είναι αυτή η ιστορία, άλλο τόσο γελοία είναι και η θεολογία που διδάσκει ότι ο νόμος, οι Δέκα Εντολές, καταργήθηκαν με το θάνατο του Ιησού. Αυτήν την εβδομάδα θα εξετάσουμε τον θάνατο του Ιησού και την σημασία του σε σχέση με το νόμο.
Κυριακή 4 Μαΐου ΝΕΚΡΟΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΟΜΟ ΡΩΜΑΊΟΥΣ 7/Ζ 1-6 Διαβάστε προσεκτικά Ρωμ. 7/ζ 1-6 και γράψτε περιληπτικά τα λόγια του Παύλου. Καθώς διαβάζετε την περικοπή έχετε κατά νου και άλλες Βιβλικές περικοπές για το νόμο. Παρότι σε ορισμένες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αποδίδεται εσφαλμένα ως υπόχρεοι στο νόμο μέχρι θανάτου, η κυριολεκτική ερμηνεία είναι: «κάθε ζωντανός άνθρωπος υπόκειται στην κυριαρχία του νόμου». Η έμφαση δεν δίνεται στους νεκρούς, αλλά στους ζωντανούς. Μέσα από το παράδειγμα του γάμου βλέπουμε ότι κάθε παντρεμένος που έχει εξωσυζυγική σχέση παραβιάζει το νόμο και έχει διαπράξει μοιχεία. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτό το κείμενο δείχνει στον θάνατο του νόμου. Στην πραγματικότητα όμως λέει πως ο άνθρωπος πεθαίνει ως προς τον νόμο, μέσω του σώματος του Χριστού (Ρωμ. 7/ζ 4). Σύμφωνα με την Ρωμ. 6/ς 6 εκείνο που πεθαίνει είναι ο «παλαιός ημών άνθρωπος». Όσο ο «παλαιός άνθρωπος» ζει, ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος από τον νόμο και εγκλωβισμένος σε μία δυστυχισμένη σχέση (Ρωμ. 7/ζ 9-11, 24). Με τον θάνατο του «παλαιού ανθρώπου», ο άνθρωπος μπορεί να ξεκινήσει μία νέα σχέση με τον αναστημένο Χριστό (Ρωμ. 7/ζ 4). Επειδή ο νόμος δένει κάθε ζωντανό άνθρωπο, ο Παύλος λέει ότι ο νόμος του Θεού πρέπει να κυριαρχήσει και στη νέα ένωση. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο πιστός είναι πλέον παντρεμένος με τον Χριστό, δείχνει ότι ο νόμος δεν είναι πια όργανο καταδίκης. Ο πιστός απαλλάσσεται από την καταδίκη του νόμου επειδή έχει καλυφθεί με τη δικαιοσύνη του Ιησού. Ο Παύλος δεν λέει ότι οι Δέκα Εντολές που ορίζουν την αμαρτία έχουν καταργηθεί. Αυτό άλλωστε θα ερχόταν σε αντίθεση με την Αγία Γραφή και τα γραπτά του. Αντιθέτως, αναφέρεται στη νέα σχέση που πρέπει να έχει κάποιος με το νόμο, μέσω της πίστης στον Ιησού. Ο νόμος εξακολουθεί να είναι υποχρεωτικός, μόνο που εκείνος που πιστεύει στον Ιησού και πέθανε ως προς την αμαρτία και το εγώ, δεν βρίσκεται υπό την καταδίκη του νόμου γιατί ανήκει πλέον στον Ιησού.
Δευτέρα 5 Μαΐου Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΡΩΜΑΊΟΥΣ 8/Η 1-8 Ο Παύλος βεβαιώνει τους Χριστιανούς ότι: «Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου» (Ρωμ. 8/η 1,2). Εάν διαβάσουμε αυτά τα εδάφια αποσπασματικά, θα βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Παύλος αναφέρεται σε δύο αντικρουόμενους νόμους: στο νόμο της ζωής, και στο νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Ωστόσο, η διαφορά δεν βρίσκεται στο νόμο αλλά στον άνθρωπο, πριν και αφότου δεχθεί τον Χριστό. Πώς τα λόγια του Παύλου στη Ρωμ. 7/ζ 7-13 απεικονίζουν τον ρόλο του νόμου; Η λειτουργία του νόμου εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, το ίδιο μαχαίρι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χειρουργικό εργαλείο για να θεραπεύσει ή ως φονικό όπλο για να σκοτώσει. Παρομοίως, ο κλέφτης ενός πορτοφολιού θα έχει διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με τον ιδιοκτήτη του πορτοφολιού που ο νόμος προορίστηκε να προστατεύσει. Ο νόμος μπορεί κάποιες φορές να περιγράφεται ως άγιος, δίκαιος και αγαθός (Ρωμ. 7/ζ 12) και άλλοτε ως νόμος αμαρτίας και θανάτου (Ρωμ. 8/η 2). Όπως η εκδίκηση του Θεού δεν Τον εμποδίζει να είναι Θεός αγάπης, έτσι και η λειτουργία του νόμου ως αμαρτίας και θανάτου δεν τον καθιστά αμαρτωλό. Σύμφωνα με την Ρωμ. 8/η 5-8, ο νόμος γίνεται όργανο «αμαρτίας και θανάτου» για εκείνους που ζουν κατά τη σάρκα (Ρωμ. 8/η 5). Αυτή είναι η περιγραφή του ανθρώπου που εξακολουθεί να είναι παντρεμένος με τον «παλιό του εαυτό» και δεν έχει την επιθυμία να αλλάξει αυτή τη σχέση και να ενωθεί με τον αναστημένο Χριστό. Ως αποτέλεσμα αυτής της αμαρτωλής ένωσης, το πρόσωπο αυτό βρίσκεται σε «έχθρα» με το Θεό και το νόμο Του, επειδή ακριβώς βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές (Ρωμ. 8/η 7). Ο Παύλος δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο ότι είναι αδύνατον «το φρόνημα της σαρκός» να υποταχθεί στο νόμο του Θεού ή να Τον ευχαριστήσει (Ρωμ. 8/ η 7,8). Προφανώς αυτή η αναφορά δεν αφορά τον άνθρωπο που αγωνίζεται (Ρωμ. 7/ζ 13-25), μιας και «με τον νου δουλεύει τον νόμον του Θεού» (Ρωμ. 7/ζ 25). Πιθανόν, ο Παύλος να αναφέρεται σε εκείνους που με την ασέβειά τους «κατακρατούσι την αλήθειαν» (Ρωμ. 1/α 18). Για αυτούς τους επαναστάτες λοιπόν στην κυριαρχία του Θεού, ο νόμος γίνεται όργανο αμαρτίας και θανάτου (Ρωμ. 2/β 12).
ΣΚΕΨΗ: Ο νόµος είναι άγιος, δίκαιος και αγαθός για σας ή γίνεται νόµος αµαρτίας και θανάτου καθώς τον παραβαίνετε; Τρίτη 6 Μαΐου Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ Σύμφωνα με την Ρωμ. 4/δ 15, 5/ε 13 και 7/ζ 7, ποια είναι η λειτουργικότητα του νόμου; Επίσης, τι διαβάζουμε στην Ρωμ. 7/ζ 8-11 για το πώς επιδρά ο νόμος στον παραβάτη;.. Κάθε εργαλείο έχει τον σκοπό του. Όπως ένα κλειδί χρησιμοποιείται για να ανοίξει μία κλειδαριά ή ένα μαχαίρι για να κόψει, έτσι και ο νόμος χρησιμοποιείται για να ορίσει την αμαρτία. Εάν δεν υπήρχε ο νόμος του Θεού, δεν θα είχαμε τρόπο να μάθουμε αν οι πράξεις μας είναι αποδεκτές ή όχι από Εκείνον. Και παρότι δίχως νόμο δεν υφίσταται αμαρτία, ο Παύλος αναφέρει ξεκάθαρα ότι ο νόμος δεν αποτελεί μέρος της αμαρτίας: «Το αγαθόν λοιπόν έγεινεν εις εμέ θάνατος; Μη γένοιτο, αλλ η αμαρτία, διά να φανή αμαρτία, προξενούσα εις εμέ θάνατον διά του αγαθού, ώστε να γείνη καθ υπερβολήν αμαρτωλός ή αμαρτία διά της εντολής» (Ρωμ. 7/ζ 12,13). Πώς το παραπάνω εδάφιο ρίχνει φως στην Α Κορ. 15/ιε 54-58; Εάν διαβάσετε αποσπασματικά την Α Κορ. 15/ιε 54-58 θα αποκτήσετε μία αρνητική άποψη για το νόμο του Θεού. Ωστόσο ο Παύλος θέλει να πει ότι ο νόμος είναι «δύναμη» της αμαρτίας επειδή ακριβώς ορίζει την αμαρτία. Και φυσικά, «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμ. 6/ς 23). Εάν δεν υπήρχε νόμος, δεν θα υπήρχε και θάνατος επειδή δεν θα υπήρχε τίποτε που να ορίζει την αμαρτία. Στην Α Κορ. 15/ιε ο Παύλος δεν λέει το νόμο σατανικό, αλλά δείχνει πώς μέσα από τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, όλοι όσοι πιστεύουν, μπορούν να νικήσουν το θάνατο που έρχεται ως αποτέλεσμα της παράβασης του νόμου. ΣΚΕΨΗ: Θυµηθείτε την τελευταία φορά που κάποιος, παραβαίνοντας το νόµο του Θεού, σας πλήγωσε; Πώς µία τέτοια εµπειρία µπορεί να βοηθήσει στο να κατανοήσουµε γιατί είναι λανθασµένη η άποψη ότι ο νόµος καταργήθηκε µε τον θάνατο του Ιησού;
Τετάρτη 7 Μαΐου Ο ΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΝΟΜΟΣ Παρότι υπό μία έννοια ο νόμος είναι δύναμη της αμαρτίας, υπό μία άλλη έννοια είναι τρομερά ανίσχυρος. Πώς γίνεται ένα πράγμα να είναι δυνατό και ταυτόχρονα αδύναμο; Και πάλι, την διαφορά δεν την κάνει ο νόμος, αλλά ο άνθρωπος. Για εκείνον που ανακαλύπτει ότι είναι αμαρτωλός, ο νόμος τον υποχρεώνει να αναγνωρίσει ότι βαδίζει ενάντια στο θέλημα του Θεού και συνεπώς οδηγείται στο θάνατο. Ακόμη κι αν πάρει την απόφαση να ακολουθήσει κατά γράμμα το νόμο, το γεγονός ότι έχει ήδη αμαρτήσει τον καθιστά υποψήφιο για θάνατο. Διαβάστε Πράξ. 13/ιγ 38,39, Ρωμ. 8/η 3 και Γαλ. 3/γ 21. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για το νόμο και τη σωτηρία; Ορισμένοι πιστεύουν ότι θα σωθούν με την αυστηρή τήρηση του νόμου, αυτό όμως δεν είναι βιβλική διδασκαλία. Ο νόμος ορίζει την αμαρτία (Ρωμ. 7/ζ 7), δεν την συγχωρεί (Γαλ. 2/β 24). Επομένως, ο Παύλος λέει ότι ο ίδιος νόμος που είναι δύναμη της αμαρτίας είναι επίσης και «ανίσχυρος» (Ρωμ. 8/η 3). Μπορεί να καταδικάσει τον αμαρτωλό για τις αμαρτίες του, αλλά δεν μπορεί να τον δικαιώσει. Ένας καθρέπτης μπορεί να μας δείξει τις ατέλειες μας, αλλά δεν μπορεί να μας τις διορθώσει. Η Ε. Χουάιτ αναφέρει: «Ο νόμος δεν μπορεί να σώσει εκείνους που καταδικάζει, δεν μπορεί να σώσει εκείνους που χάνονται.» The Signs of the Times, 10 Νοεμβρίου 1890. Όταν αναλογιστούμε πλήρως τον σκοπό του νόμου, θα μπορέσουμε ευκολότερα να καταλάβουμε το γιατί ο Ιησούς έγινε η εξιλαστήρια θυσία για τους ανθρώπους. Ο θάνατος του Ιησού αποκατάστησε τη σχέση των αμαρτωλών με τον Θεό και τον άγιο, δίκαιο, και αγαθό νόμο Του (Ρωμ. 7/ζ 12). Την ίδια στιγμή, μέσα από το θάνατό Του βλέπουμε πόσο μάταιο είναι να πιστεύουμε ότι θα σωθούμε με την τήρηση του νόμου. Εξάλλου, εάν η υπακοή στο νόμο μπορούσε να μας σώσει, τότε η θυσία του Ιησού στη θέση μας δεν θα ήταν απαραίτητη. Η θυσία δείχνει ότι η υπακοή στο νόμο δεν μπορεί να μας σώσει. Χρειαζόμασταν κάτι πιο δραστικό. ΣΚΕΨΗ: Αν και έχουµε την υπόσχεση για δύναµη στην υπακοή του νόµου του Θεού, γιατί η υπακοή είναι ανίσχυρη να εξασφαλίσει τη σωτηρία µας; Δείτε τον τρόπο που τηρείτε το νόµο. Εάν η σωτηρία σας εξαρτιόταν από την τήρηση του νόµου, τι ελπίδες θα είχατε;
Πέμπτη 8 Μαΐου Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΑΛΆΤΑΣ 3/Γ 10-14 Τι μας λένε τα παρακάτω εδάφια για την ανθρώπινη φύση; Πώς βλέπουμε αυτή την αλήθεια στην καθημερινότητά μας; Ψαλμ. 51/να 5, Ησ. 64/ξδ 6, και Ρωμ. 3/γ 23..... Με εξαίρεση τον Χριστό, όλοι οι άνθρωποι έχουμε επηρεαστεί από την αμαρτία του Αδάμ. Συνεπώς, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι δίκαιος κατά πάντα. Κάποιοι άνθρωποι, όπως ο Ηλίας και ο Ενώχ, έζησαν πολύ κοντά στον Θεό, αλλά παρόλα αυτά δεν ήταν αναμάρτητοι. Έχοντας αυτό κατά νου ο Παύλος δηλώνει: «επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά» (Γαλ. 3/γ 10). Η αλήθεια είναι ότι ο νόμος απαιτεί πλήρη και ολοκληρωτική υπακοή, κάτι το οποίο μόνο ο Ιησούς κατόρθωσε. Πώς η Ρωμ. 6/ς 23 μας βοηθάει να κατανοήσουμε τη φράση «κατάρα του νόμου»; Δείτε επίσης Γέν. 2/β 17 και Ιεζ. 18/ιη 4... Όλοι είμαστε κάτω από την κατάρα του νόμου. Επειδή ο νόμος δεν αφήνει περιθώρια για λάθη, είναι αδύνατον κάποιος να διορθώσει μία αμαρτία του παρελθόντος. Συνεπώς, ο θάνατος είναι η φυσική κατάληξη του ανθρώπου. Ο Ιάκωβος δίνει μια πιο θλιβερή εικόνα λέγοντας ότι η παράβαση ενός μέρους του νόμου είναι το ίδιο σοβαρή αμαρτία με την παράβαση όλου του νόμου (Ιακ. 2/β 10). Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, και ο θάνατος δεν έχει δοσολογία. Καθώς συνειδητοποιούμε την σοβαρότητα της τρομερής κατάστασής μας, μπορούμε πιο εύκολα να εκτιμήσουμε την αγάπη του Θεού: «Αλλ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών» (Ρωμ. 5/ε 8). Μέσω του θανάτου Του, «ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών» (Γαλ. 3/γ 13). ΣΚΕΨΗ: Σκεφθείτε τα λόγια του Παύλου: «Διότι όσοι είναι εξ έργων νόµου, υπό κατάραν είναι». Αυτό συµβαίνει επειδή ο νόµος δεν µπορεί να µας σώσει, και έτσι είµαστε καταραµένοι να πεθάνουµε. Πώς η αναγνώριση αυτής της αλήθειας µας βοηθά να εκτιµήσουµε όλα όσα µας έχουν δοθεί µέσω του Ιησού; Πώς µπορούµε να εκδηλώσουµε την εκτίµησή µας; Δείτε Α Ιωάν. 5/ε 3.
Παρασκευή 9 Μαΐου Δύση ηλίου: 20:23 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 731-739. «Ο νόμος του Θεού απαιτεί δικαιοσύνη μια δίκαιη ζωή, ένα τέλειο χαρακτήρα. Και αυτά δεν τα κατέχει ο άνθρωπος για να μπορέσει να τα δώσει. Δεν μπορεί να εκπληρώσει τις απαιτήσεις του άγιου νόμου του Θεού. Αλλά ο Χριστός, ερχόμενος στον κόσμο σαν άνθρωπος, έζησε μία άγια ζωή και ανέπτυξε ένα τέλειο χαρακτήρα. Και αυτά τα προσφέρει δωρεάν σε όλους όσους θελήσουν να τα δεχθούν. Η ζωή Του παίρνει τη θέση της ζωής των ανθρώπων. Έτσι, η μακροθυμία του Θεού τους χορηγεί άφεση των διαπραχθέντων αμαρτημάτων. Επιπλέον, ο Χριστός εμπνέει τους ανθρώπους με τις ιδιότητες του Θεού. Οικοδομεί τον ανθρώπινο χαρακτήρα κατά την ομοιότητα του θεϊκού χαρακτήρα, μία υπέροχη επίτευξη πνευματικής δύναμης και ομορφιάς. Έτσι, η ίδια η δικαιοσύνη του νόμου εκπληρώνεται σ όποιον πιστεύει στο Χριστό. Ο Θεός μπορεί να ήναι Αυτός δίκαιος, και να δικαιώνη τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 736. Συνοπτικά, ο θάνατος του Ιησού δείχνει με έντονο τρόπο την μονιμότητα του νόμου του Θεού. Όταν οι προπάτορές μας αμάρτησαν, ο Θεός θα μπορούσε να καταργήσει τους νόμους Του και το τίμημα για την παράβαση. Ωστόσο, αυτό θα σήμαινε ότι οι κάτοικοι της γης θα ζούσαν σε μία δυστυχισμένη και χωρίς νόμο κοινωνία. Αντιθέτως, ο Θεός επέλεξε να στείλει τον Υιό Του ως Αντικαταστάτη μας, για να δεχθεί το τίμημα της αμαρτίας που απαιτούσε ο νόμος και έπρεπε εμείς να πληρώσουμε. Μέσω της θυσίας του Ιησού, όλη η ανθρωπότητα αποκτά μία νέα σχέση με το Θεό. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί μέσω της πίστης στον Ιησού να λάβει συγχώρηση για τις αμαρτίες του και να σταθεί τέλειος ενώπιον του Θεού. ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Πολλές θρησκείες διδάσκουν ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, ο Θεός εξετάζει τις καλές του πράξεις σε σχέση με τις κακές, και αποφασίζει το εάν αυτό θα ανταμειφθεί ή όχι στην άλλη ζωή. Πού βρίσκεται το λάθος σ αυτόν τον τρόπο σκέψης; 2. Ο Ιησούς που είναι Ίσος με τον Θεό, πέθανε για τις αμαρτίες μας. Εάν υποθέσουμε ότι η υπακοή στο νόμο καθορίζει τη σωτηρία μας, τότε τι σημαίνει αυτό για την αποτελεσματικότητα της θυσίας του Χριστού; 3. Γιατί είναι λανθασμένη η άποψη ότι ο νόμος του Θεού καταργήθηκε στο Σταυρό; Όταν οι άνθρωποι λένε κάτι τέτοιο, ποια εντολή ισχυρίζονται ουσιαστικά ότι καταργήθηκε;
Believe παρουσιάζει η έκδοση για σε PDF της Σχολής Σαββάτου Επίσης και σε ibooks για iphone και ipad εντελώς δωρεάν! www.believechannel.org