ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ Aπό τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ Τζι Μαχαράτζ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ Aπό τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ Τζι Μαχαράτζ Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εκφράζουν την επιθυμία τους για ειρήνη με διάφορους τρόπους. Συχνά ακούμε φράσεις όπως: «Η ειρήνη να είναι μαζί σου». Τα Χριστούγεννα οι άνθρωποι στέλνουν ευχετήριες κάρτες ή τραγουδούν τραγούδια για την «ειρήνη στον κόσμο». Οι άνθρωποι κάνουν μια χειρονομία χρησιμοποιώντας δύο δάχτυλα σε σχήμα «V» η οποία συμβολίζει την ειρήνη. Όταν κάποιος πεθαίνει προσευχόμαστε γι αυτόν ή γι αυτήν και λέμε: «Αναπαύσου εν ειρήνη». Εκπρόσωποι διαφόρων εθνών συναντιούνται συνεχώς, για να βρουν τρόπους με τους οποίους να αναπτύξουν ειρηνικές σχέσεις μεταξύ τους. Οργανισμοί αφιερωμένοι στην ειρήνη έχουν αναπτυχθεί σε πολλές χώρες του κόσμου. Μέχρι και βραβείο Νόμπελ Ειρήνης υπάρχει για συνεισφορές μεμονωμένων ατόμων σε αυτόν τον ευγενικό σκοπό. Η αναζήτηση της ειρήνης είναι παγκόσμια. Σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρα οι άνθρωποι πάντα προσπαθούσαν να βρουν ειρήνη μέσα στο περιβάλλον τους, στην οικογένεια, στη δουλειά τους, μέσα στις κοινότητές τους και μέσα στον κόσμο. Είναι περίεργο που παρόλο ότι αναρίθμητοι άνθρωποι ψάχνουν την ειρήνη για χρόνια, η απόκτησή της παραμένει αδύνατη. Ακόμα, ελάχιστοι από εμάς έχουν βρει ειρήνη για τον εαυτό τους! Βλέπουμε πώς οι δυσκολίες της ζωής συνωμοτούν, ώστε να μην επιτυγχάνεται αληθινή και διαρκής ειρήνη. Έτσι διερωτώμεθα: «Είναι όντως δυνατό σε εμάς να το επιτύχουμε;» Πρώτα, πρέπει να αναλύσουμε το τί είναι η ειρήνη. Ένα λεξικό την ορίζει ως: Aπελευθέρωση από διαμάχες. Είναι μια κατάσταση γαλήνης, ηρεμίας και ησυχίας. Μέσα σ αυτόν τον ορισμό είναι και η απάντηση στο γιατί η ειρήνη είναι τόσο δύσκολο να επιτευχθεί. Η ζωή και οι διαμάχες φαίνεται να πηγαίνουν χέρι με χέρι. Όλοι το έχουμε βιώσει αυτό. Όποια χαρά κι αν νιώσουμε είναι συνήθως εφήμερη. Αμέσως μετά μπορεί ξαφνικά να βρούμε τους εαυτούς μας σε κατάσταση θλίψης. Υπάρχουν αναταραχές σε κάθε στάδιο της ζωής μας. Η ζωή σ αυτόν τον κόσμο είναι όλο ανησυχίες. Αν ειρήνη σημαίνει «απελευθέρωση από διαμάχες», τότε δεν είναι εύκολο να την πετύχουμε. Είτε κάποιος είναι πλούσιος είτε φτωχός, βασιλιάς ή αγρότης, η ζωή του βασανίζεται από το ένα ή το άλλο πρόβλημα. Υπάρχει μια διδακτική ιστορία από τη ζωή του Βούδα που αναφέρεται σε αυτή την αλήθεια. Μια γυναίκα που είχε χάσει το γιο της ήταν απαρηγόρητη. Επισκέφθηκε όλους τους γιατρούς στην περιοχή της, για να τους ρωτήσει πώς θα μπορούσε να επαναφέρει το γιο της στη ζωή. Κάποιος τελικά της είπε ότι υπήρχε μια φωτισμένη ύπαρξη, ο Θεός Βούδας, ο οποίος ίσως θα μπορούσε να τη βοηθήσει. Προσευχήθηκε λοιπόν (η γυναίκα) στο Βούδα και του ζήτησε να τη βοηθήσει να φέρει το γιο της πίσω στη ζωή και να απαλύνει τον αβάσταχτο πόνο της καρδιάς της. Ο Βούδας, με τη σοφία του της είπε ότι θα

τη βοηθούσε να αναστήσει το γιο της, αν αυτή πρώτα κατάφερνε να του φέρει ένα σπόρο σιναπιού από ένα σπίτι στο οποίο κανένας ποτέ να μην είχε πεθάνει. Η γυναίκα ενθουσιάστηκε και έφυγε, για να ακολουθήσει τις οδηγίες του Βούδα. Επισκεπτόταν το ένα σπίτι μετά το άλλο. Ωστόσο, σε κάθε πόρτα έπαιρνε την ίδια απάντηση. Ένα ή περισσότερα μέλη της οικογένειας κάποτε είχε πεθάνει. Κάθε σπιτικό πίστευε ότι πρέπει να ήταν ανόητη, για να πιστεύει πως κάποια οικογένεια μπορεί να περάσει όλη τη ζωή γλυτώνοντας το χαμό κάποιου από τα μέλη της. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός Βούδας τη δίδαξε ότι ο θάνατος είναι μια αναπόφευκτη πραγματικότητα της ζωής. Όλοι μας, ως θνητά ανθρώπινα όντα που είμαστε, κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Η αρρώστια και οι ασθένειες είναι επίσης δεδομένα της ζωής. Μόνο τη δική μας ύπαρξη αν εξετάσουμε, βλέπουμε πόσο δύσκολο είναι να περάσει κανείς τη ζωή του χωρίς καμία αρρώστια, κανένα δυστύχημα ή ατύχημα. Τα ιατρικά βιβλία είναι γεμάτα από αρρώστιες που μπορούν να προσβάλλουν τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει περίπτωση να ζή-σουμε τη ζωή μας χωρίς κάποιο ατύχημα. Ζούμε μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο δεν έχουμε τον απόλυτο έλεγχο. Με το θάνατο, την ατυχία και την αρρώστια να παραμονεύουν πάνω απ τα κεφάλια μας, πώς μπορούμε να ζήσουμε σε συνεχή και αδιάκοπη ειρήνη; Ακόμα κι αν το φυσικό μας σώμα είναι σχετικά υγιές, λίγοι μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους χωρίς διαμάχες. Συμβαίνουν πολλά περιστατικά που μας προκαλούν στρες. Αν έχουμε οικογένεια, ξέρουμε ότι η αρρώστια, η στενοχώρια ή η ατυχία κάποιου μέλους, προκαλεί θλίψη και στους άλλους. Όποτε δύο άνθρωποι ζουν ή δουλεύουν μαζί, είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν εντάσεις μεταξύ τους, λόγω των διαφορετικών απόψεων των ανθρώπων. Όταν δε νιώθουμε ειρηνικά με αυτούς με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή, βιώνουμε άγχος και φόβο στις καθημερινές μας δραστηριότητες. Και αυτή η ένταση μάς εμποδίζει να ζήσουμε μια ζωή χαράς, ευτυχίας και ευδαιμονίας. Υπάρχει πληθώρα άλλων προβλημάτων που βασανίζουν τη ζωή μας. Αν ψάχνουμε για ειρήνη στην εξωτερική μας ζωή, στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να βιώσουμε παροδικές στιγμές ηρεμίας. Σαφώς και έχουμε στιγμές στις οποίες απολαμβάνουμε τη ζεστασιά τού να βρισκόμαστε με τους αγαπημένους μας ή στιγμές χαράς λόγω κάποιου κέρδους ή κάποιας επιτυχίας. Αλλά αυτές οι στιγμές είναι φευγαλέες. Αναπόφευκτα, η ζωή θα μας φέρει στη συνέχεια έναν άλλο συνδυασμό προβλημάτων. Ο μεγάλος μύστης, ποιητής και άγιος, Σαντ Ντάρσαν Σινγκ Τζι Μαχαράτζ, πολύ όμορφα το εξέφρασε αυτό με ένα στίχο του: Όποτε βιώνω κάποιες στιγμές ευδαιμονίας, Έρχεται η ζωή και μου προσφέρει ένα ποτήρι θλίψης. Φαίνεται πως η διαρκής ειρήνη σε αυτή τη ζωή είναι πρακτικά αδύνατη. Η ζωή μοιάζει σαν ένα εκκρεμές μέσα στο οποίο ταλαντευόμαστε μπρος πίσω, ανάμεσα σε στιγμές χαράς και στιγμές θλίψης.

Παρά τα εμπόδια, μπορούμε να αποκτήσουμε αληθινή ειρήνη σ αυτή τη ζωή. Αλλά για να το πετύχουμε, πρέπει να κάνουμε μια αλλαγή στον τρόπο που σκεπτόμαστε. Η οπτική γωνία από την οποία βλέπουμε τα πράγματα πρέπει να αλλάξει. Έχουμε την τάση να ψάχνουμε για ειρήνη στον εξωτερικό κόσμο. Ελπίζουμε να τη βρούμε στα υπάρχοντά μας, τις θέσεις μας και τις σχέσεις μας. Αλλά η απώλεια οποιουδήποτε από αυτά μάς συνταράζει. Η ηρεμία του νου μας διαταράσσεται. Όλα, σε αυτόν τον κόσμο υπόκεινται στην αλλαγή και τελικά στη φθορά. Όσο ψάχνουμε για χαρά στον εφήμερο κόσμο, τόσο θα απογοητευόμαστε. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε αυτό το πρόβλημα. Μία ιστορία από τη ζωή του Μογγόλου αυτοκράτορα Άκμπαρ (Akbar) μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτό. Ο Άκμπαρ θεωρείται ότι ήταν ένας από τους πιο φωτισμένους αυτοκράτορες της Ινδίας. Είχε αρκετούς συμβούλους που τον βοηθούσαν να διοικεί τα υπουργεία του. Ένας από αυτά τα μεγάλα μυαλά ήταν ο Μπίρμπαλ (Birbal), ο πιο σοφός απ όλους. Ήταν πολύ έξυπνος και μπορούσε να βρει λύσεις σε προβλήματα βλέποντάς τα από μία τελείως διαφορετική πλευρά. Μια μέρα ο Άκμπαρ ήθελε να δοκιμάσει τους συμβούλους του και έτσι τους έβαλε να λύσουν ένα γρίφο. Πήρε ένα ραβδί και χάραξε μια γραμμή στην άμμο. Στη συνέχεια ζήτησε από τους συμβούλους του να προσπαθήσουν να κοντύνουν αυτή τη γραμμή, χωρίς όμως να σβήσουν κανένα μέρος της. Όλοι οι σύμβουλοι δοκίμασαν, αλλά όλοι μπερδεύτηκαν. Δεν μπορούσαν να βρουν τον τρόπο να την κοντύνουν. Στο τέλος, ο Μπίρμπαλ πλησίασε, πήρε το ραβδί και προσεκτικά χάραξε μία γραμμή παράλληλη με αυτή που είχε χαράξει ο αυτοκράτορας. Η γραμμή όμως που χάραξε ο Μπίρμπαλ ήταν μακρύτερη και καθώς τη χάραζε είπε πως, η προηγούμενη, (του αυτοκτάτορα) ήταν πιο κοντή. Η λύση στο να βρούμε ειρήνη είναι να κοιτάξουμε το πρόβλημα μέσα από ένα νέο πρίσμα. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση του κόσμου ή τα προβλήματά του. Αλλά μπορούμε να προσθέσουμε μια νέα διάσταση στη ζωή, η οποία θα μας δώσει ειρήνη. Μπορούμε να βρούμε τη διαρκή ειρήνη μέσα μας. Μέσα στην ιστορία, φωτισμένα όντα, είχαν μυστικιστικές εμπειρίες οι οποίες τους επιβεβαίωναν την ύπαρξη μιας εσωτερικής πνευματικής πραγματικότητας. Ο Βούδας βρήκε τη φώτιση, όταν στράφηκε εσωτερικά. Ο Χριστός είπε: «Το Βασίλειο του Πατέρα είναι μέσα σας». Οι Μουσουλμανικές, Εβραϊκές και Χριστιανικές Γραφές μιλούν για προφήτες οι οποίοι κάποτε επικοινώνησαν με το Θεό. Μύστες από κάθε θρησκευτική παράδοση έχουν περιγράψει τις εσωτερικές πνευματικές τους εμπειρίες. Έχουν μιλήσει για ουράνια βασίλεια τα οποία συνυπάρχουν παράλληλα με αυτόν το φυσικό κόσμο. Αυτά τα βασίλεια είναι περιοχές χαράς και αγάπης και βρίσκονται μέσα μας. Είναι περιοχές αιώνιας ειρήνης και μακαριότητας πέρα απ το χώρο και το χρόνο. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη θεμελιώδη φύση αυτού του κόσμου, αλλά μπορούμε να συντονιστούμε με τους κόσμους που υπάρχουν μέσα μας. Για να βρούμε ειρήνη μέσα στον κόσμο, πρέπει πρώτα να τη βρούμε μέσα μας. Και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο, αν αλλάξουμε το πώς βλέπουμε και το πώς αντιμετωπίζουμε τη ζωή μας. Ο τρόπος για να φτάσουμε τα πνευματικά βασίλεια είναι να εσωστραφούμε μέσω μιας διαδικασίας γνωστής ως διαλογισμός. Μέσω του διαλογισμού, μπορούμε να διαχωρίσουμε την ψυχή από το σώμα, για να ταξιδέψει στα εσωτερικά βασίλεια.

Μπορούμε να μάθουμε να διαλογιζόμαστε από πνευματικούς Διδασκάλους ή μύστες οι οποίοι έχουν τελειοποιήσει αυτήν την επιστήμη. Πρώτα, εξηγούν τη θεωρία, για να μπορέσουμε να κα-ταλάβουμε τη διαδικασία. Έπειτα, μας δίνουν την πρακτική αυτής της διαδικασίας κατά την ώρα της μύησης. Από αυτούς τους δασκάλους μαθαίνουμε ότι στην αρχή, η Δημιουργός Δύναμη του σύμπαντος, την οποία αποκαλούμε Θεό, ήταν τελείως μόνος και λέγεται πως Αυτός ο Ωκεανός της συνειδητότητας, της μακαριότητας και της χαράς, κάποτε, αποφάσισε να διαιρεθεί από ένας σε πολλούς και πως αυτή η σκέψη Του, που εκδηλώθηκε ως μια Δημιουργική Δόνηση, εκφράστηκε με δύο βασικές μορφές: Aυτή του Φωτός και αυτή του Ήχου. Αυτό το ρεύμα Φωτός και Ήχου ήταν η Δημιουργός αιτία, που, καθώς εκπορευόταν από το Θεό, έφερε σε ύπαρξη τις διάφορες πνευματικές Περιοχές ή πνευματικά Επίπεδα. Αρχικά δημιούργησε ένα επίπεδο αγνής συνειδητότητας. Αυτό είναι ένα πεδίο Φωτός τόσο φωτεινό, που ισοδυναμεί με το Φως τρισεκατομμυρίων ήλιων του φυσικού μας κόσμου. Στην επιστημονική εποχή που ζούμε, φαίνεται απίθανο κάτι να μπορεί να είναι τόσο λαμπερό όσο τρισεκατομμύρια ήλιοι. Αλλά σήμερα στο φυσικό σύμπαν, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει τα quasi-stellar, υλικά των οποίων το φως είναι τόσο λαμπερό, όσο (το φως) εκατομμυρίων γαλαξιών μαζί. Το φως τους είναι τόσο λαμπερό, που παρόλο που βρίσκονται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας, οι επιστήμονες μπορούν να τα εντοπίσουν με τα σύγχρονα επιστημονικά τους όργανα. Καθώς το Θείο Φως και ο Ήχος συνέχιζαν να εκπορεύονται από την Πηγή τους, δημιουργήθηκε ένα ακόμη επίπεδο ύπαρξης. Αυτό ονομάστηκε Υπεραιτιατό πεδίο. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε το Αιτιατό πεδίο. Αυτό είναι και το πεδίο στο οποίο δημιουργήθηκε ο Συμπαντικός Νους. Το επόμενο πεδίο είναι το Aστρικό. Τέλος, δημιουργήθηκε το Φυσικό επίπεδο στο οποίο και κατοικούμε. Το Φυσικό πεδίο αποτελείται από το σύμπαν μας με όλα του τα αστέρια και τους πλανήτες, τη γη μας, την ανθρωπότητα και όλα τα άλλα είδη ζωής. Εκτός όμως από τη δημιουργία αυτών των πεδίων, ο Θεός έστειλε σε αυτά και κάποια συνειδητά Στοιχεία του Εαυτού του, μέρη του Εαυτού του, τα οποία αποκαλούμε ψυχές. Αυτές κατοίκησαν τα διάφορα πεδία της Δημιουργίας. Η ψυχή είναι της ίδιας ουσίας με το Θεό. Είναι αγνό πνεύμα, ένα μέρος όλης της συνειδητότητας, όλης της μακαριότητας και όλης της Θεϊκής χαράς. Η ψυχή σε κάθε Επίπεδο που στάλθηκε να κατοικήσει έπρεπε να πάρει και ένα κάλυμμα ή σώμα ανάλογα με το υλικό κατασκευής του κάθε πεδίου. Έτσι η ψυχή καλύφθηκε σταδιακά από ένα Αιτατό, ένα Αστρικό και ένα Φυσικό σώμα. Στο Αιτιατό επίπεδο, όταν παρέμενε, χρησιμοποιούμε το Αιτιατό της σώμα. Όταν λειτουργούμε στο Αστρικό επίπεδο, χρησιμοποιούμε το Αστρικό της σώμα. Και τώρα έχουμε κι ένα Φυσικό σώμα με το οποίο λειτουργούμε στο Φυσικό επίπεδο. Στην ψυχή δόθηκε επίσης και ένας νους, μέσω του οποίου λαμβάνει εντυπώσεις και επικοινωνεί, όταν κατοικεί στο Αιτιατό, το Αστρικό ή το Φυσικό επίπεδο. Έτσι λοιπόν, στο Φυσικό σύμπαν η ψυχή είναι καλυμμένη με τα περισσότερα καλύμματα ή σώματα, με αποτέλεσμα η ψυχή να ξεχνά τον πραγματικό εαυτό της και να ταυτίζεται με τα σώματα μέσα στα οποία βρίσκεται. Ξεχνά την αληθινή της φύση και την αρχική κατοικία της στα εσωτερικά πνευματικά βασίλεια. Αυτή η λησμονιά είναι και η αιτία της δυστυχίας

και της άγνοιας που έχουμε για τα μυστήρια της ζωής. Όλη η γνώση για την Πλάση, για το ποιοι είμαστε και για το Θεό, βρίσκεται μέσα στην ψυχή μας. Η ψυχή είναι διαρκώς συνειδητή. Αλλά τα καλύμματα της ψυχής είναι τόσο παχιά, ώστε το Θείο Φως της δεν μπορεί πια να λάμψει μέσα από αυτά. Για να ξαναμπορέσει αυτό το θεϊκό Φως της (ψυχής) να ακτινοβολήσει, πρέπει να αφαιρέσουμε τα καλύμματα της ψυχής ένα προς ένα. Ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας μπορούμε να αφαιρέσουμε το καθένα πέπλο, μέχρις ότου λάμψουμε ως αγνές ψυχές. Τα διάφορα επίπεδα ύπαρξης δεν αποτελούν κάποιες φυσικές τοποθεσίες μέσα στο σύμπαν. Δεν υπάρχουν από πάνω μας ή από κάτω μας, με την έννοια του χώρου, όπως τη γνωρίζουμε. Τα διάφορα Επίπεδα υπάρχουν μέσα μας. Ο τρόπος για να τα φτάσουμε δεν είναι κάποιος τρόπος εξωτερικού ταξιδιού, με κάποιο διαστημόπλοιο ή με το να καταφέρουμε να ταξιδέψουμε γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Ο τρόπος για να φτάσουμε αυτά τα βασίλεια είναι να εσωστραφούμε. Η μορφή διαλογισμού που διδάσκεται από τους Διδασκάλους της Επιστήμης της Πνευματικότητας είναι μια απλή μέθοδος, προκειμένου να ανυψωθούμε πάνω από τη σωματική μας συνειδητότητα και να διασχίσουμε τα εσωτερικά επίπεδα. Ο διαλογισμός απαιτεί τη συγκέντρωση της προσοχής μας σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο σώμα μας, μέσω του οποίου μπορούμε να μπούμε εσωτερικά (Τρίτος Οφθαλμός). Η εξωτερική έκφραση της ψυχής μας είναι η προσοχή. Η προσοχή μας είναι διασκορπισμένη στο σώμα, έτσι ώστε μέσω των πέντε αισθητηρίων οργάνων του σώματος να έχουμε επίγνωση του φυσικού μας σώματος και του εξωτερικού κόσμου. Οι αισθήσεις μας λειτουργούν δια μέσου των ματιών, των αυτιών, της μύτης, του στόματος και του δέρματος. Μέσω των αισθήσεων της όρασης, της ακοής, της όσφρησης, της γεύσης και της αφής έχουμε επίγνωση του κόσμου που μας περιβάλλει. Η ψυχή, αγνοώντας την αληθινή της φύση, έχει ταυτιστεί με το σώμα και το νου κι αντί η ψυχή να ελέγχει το νου και ο νους να ελέγχει τις αισθήσεις, οι ρόλοι αυτοί έχουν αντιστραφεί. Η ψυχή σύρεται από το νου και ο νους έλκεται από τις αισθήσεις στον εξωτερικό κόσμο. Έτσι η προσοχή μας χάνεται μέσα στις εξωτερικές απολαύσεις των αισθήσεων και παρασύρεται από γήινα θέλγητρα. Οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε έλξη για διάφορα θεάματα που θεωρούμε ευχάριστα και όμορφα και η προσοχή μας έλκεται σε αυτά. Κάποιος μπορεί να θεωρεί ότι ένα τοπίο είναι υπέροχο. Σε κάποιον άλλο μπορεί να αρέσει ένα αρχιτεκτονικό κτίριο. Για κάποιον άλλον μπορεί ο μηχανικός εξοπλισμός του κτηρίου να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Παρόμοια, απολαμβάνουμε όταν ακούμε όμορφες μελωδίες. Σε μερικούς από εμάς αρέσει η κλασική μουσική, ενώ άλλοι μπορεί να προ-τιμούν την ροκ-εν-ρολ. Βάζουμε την προσοχή μας στους ήχους που θεωρούμε απολαυστικούς. Είμαστε προσκολλημένοι σε φαγητά που θεωρούμε γευστικά και ακόμα ξελογιαζόμαστε από γλυκά αρώματα και από την αίσθηση της αφής. Εξαιτίας αυτών των εξωτερικών πειρασμών, μας είναι δύσκολο να αποσύρουμε τη προσοχή μας από τον εξωτερικό κόσμο. Όσο η προσοχή μας είναι ταυτισμένη με τον εξωτερικό κόσμο, θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα και δυστυχίες, οι οποίες είναι συνυφασμένες με αυτήν τη φυσική μας ύπαρξη. Περνάμε το χρόνο μας αναζητώντας εγκόσμιες απολαύσεις, αλλά αυτές διαρκούν μόνο για μικρά χρονικά διαστήματα. Εάν στρέψουμε την προσοχή μας εσωτερικά και υπερβούμε το φυσικό μας σώμα μέσω της

διαδικασίας του διαλογισμού, θα βρούμε μέσα μας περιοχές που θα μας δώσουν διαρκή ειρήνη. Μέσα μας έχουμε ένα άνοιγμα, μία πόρτα, μέσω της οποίας η προσοχή μας μπορεί να εισέλθει σε ανώτερες περιοχές. Αυτή η πύλη βρίσκεται μεταξύ και πίσω από τα δύο φρύδια. Είναι γνωστή ως η Έδρα της ψυχής στο σώμα και έχουν γίνει διάφορες αναφορές σε αυτήν από διαφορετικές θρησκείες και φιλοσοφίες. Η έδρα αυτή είναι γνωστή ως Μοναδικός ή Απλός Οφθαλμός, ως Τρίτο Μάτι και ακόμα ως Σιβ Νίντρα, Ντίβυα Τσάκσου, Ντασουάν Ντουάρ και Δέκατη Πύλη. Αν μπορέσουμε να αποσύρουμε την προσοχή μας από τον εξωτερικό κόσμο και να την εστιάσουμε σε αυτό το σημείο, θα δούμε εκεί να αντανακλά το Φως τον ανώτερων πνευματικών πεδίων. Καθώς η ψυχή μας συγκεντρώνεται σ αυτό το σημείο, ανυψώνεται προς το υπερπέραν. Αυτό είναι το ίδιο σημείο (ο Τρίτος Οφθαλμός) από το οποίο περνά η ψυχή και την ώρα του θανάτου, όταν εγκαταλείπει το σώμα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχουν γίνει πολλές έρευνες στο πεδίο μελέτης των παραθανάτιων εμπειριών. Αυτές είναι εμπειρίες στις οποίες έχουν αναφερθεί άνθρωποι που θεωρούνταν κλινικά νεκροί, αλλά που χάρη στην πρόοδο της ιατρικής επανήλθαν στη ζωή. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι εντυπώσεις που είχαν οι περισσότεροι άνθρωποι από αυτούς που βίωσαν παραθανάτιες εμπειρίες ήταν παρόμοιες. Ένιωθαν σαν να περνούσαν μέσα από ένα τούνελ και να έβγαιναν στο φως. Οι περισσότεροι από αυτούς είπαν ότι βρήκαν τόση ειρήνη, χαρά και μακαριότητα σε εκείνη την περιοχή που δεν ήθελαν να γυρίσουν πίσω σ αυτόν τον κόσμο. Αναφορά στις παραθανάτιες εμπειρίες έχει γίνει επίσης και από παιδιά. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι και παιδιά είχαν παρόμοιες εμπειρίες με τους ενήλικες. Όμως δε χρειάζεται να περιμένουμε το φυσικό θάνατο ή ένα ατύχημα το οποίο θα προκαλέσει μια παραθανάτια εμπειρία, για να ταξιδέψουμε στα εσωτερικά βασίλεια. Μέσω μιας επιστημονικής μεθόδου διαλογισμού, μπορούμε να μάθουμε πώς να μπαίνουμε και να βγαίνουμε από αυτήν την εσωτερική πόρτα (τον Τρίτο Οφθαλμό) κατά βούληση. Το ρεύμα Φωτός και Ήχου που προκλήθηκε από το Δημιουργό επιστρέφει στην Πηγή του. Αυτό το Φως και ο Ήχος αντηχούν αδιάκοπα μέσα μας και μπορούμε να πάρουμε αυτό το ρεύμα μέσα από τον Τρίτο ή Απλό Οφθαλμό. Αλλά για να μπούμε εσωτερικά και να συγκεντρωθούμε στον Τρίτο Οφθαλμό, χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός πεπειραμένου οδηγού ή πνευματικού Διδασκάλου. Αυτός την ώρα της μύησης, μας δείχνει πώς να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στο Τρίτο Μάτι. Τότε έχουμε μια πρώτο χέρι εμπειρία της θέασης του εσωτερικού Φωτός και της ακρόασης του Ηχητικού Ρεύματος. Από μόνοι μας είναι δύσκολο να συγκεντρωθούμε στην Έδρα της ψυχής (Τρίτο Οφθαλμό) και να επικοινωνήσουμε με το Φως και τον Ήχο. Ο νους θέλει να παραμένει απορροφημένος στον εξωτερικό κόσμο κι αυτό δε μας επιτρέπει να συγκεντρωθούμε στη Δέκατη πύλη. Μπορούμε όμως να κάνουμε ένα πείραμα εμείς οι ίδιοι. Αν κλείσουμε τα μάτια μας και προσπαθήσουμε να μείνουμε ακίνητοι, συγκεντρώνοντας την προσοχή μας

(στον Τρίτο Οφθαλμό), θα δούμε ότι ο νους μας θα αρχίσει να μας βομβαρδίζει με σκέψεις. Μέσα σε δευτερόλεπτα θα νιώθουμε νευρικοί και θα θέλουμε να κουνηθούμε και να ανοίξουμε τα μάτια μας και τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να παραμείνουμε ακίνητοι σχεδόν καθόλου. Μετά, ο νους θα αρχίσει να σκέφτεται μια το ένα και μια το άλλο. Έτσι διάφοροι περισπασμοί θα μας εμποδίζουν στο να συγκεντρώσουμε στο σημείο αυτό την προσοχή μας. Παρόλο που μέσα μας βρίσκονται υπέροχες περιοχές, μέχρι τώρα δεν ήμαστε ικανοί να εισέλθουμε σε αυτές και χρειάζεται να μάθουμε μια τεχνική με την οποία θα μπορούμε να ακινητοποιήσουμε το σώμα και το νου, για να βρούμε ειρήνη, αγάπη και μακαριότητα μέσα σε αυτές. Για να κρατήσουμε την προσοχή μας εστιασμένη στον Τρίτο Οφθαλμό, οι Διδάσκαλοι της Επιστήμης της Πνευματικότητας μας δίνουν την ώρα της μύησης πέντε Λέξεις ή Ονόματα του Θεού, για να τα επαναλαμβάνουμε νοερά. Αυτή η νοερή επανάληψη κρατάει το νου μας απασχολημένο, έτσι ώστε αυτός να μην περιπλανιέται ή να μπλέκεται μέσα σε σκέψεις οι οποίες μπορεί να τραβήξουν την προσοχή μας κάτω από τον Τρίτο Οφθαλμό. Ο νους μας είναι σαν τον υδράργυρο που δεν μπορεί να μείνει ακίνητος. Πρέπει κάτι να κάνει. Αν εξετάσουμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες, θα δούμε πως όταν δε συγκεντρωνόμαστε, για να δουλέψουμε με το φυσικό μας σώμα, στο γράψιμο, στο διάβασμα ή στο να κάνουμε οποιαδήποτε δραστηριότητα, τότε ο νους αρχίζει να περιπλανιέται και να παράγει σκέψεις. Μπορεί για μια στιγμή να βρίσκεται στο Σικάγο και το επόμενο δευτερόλεπτο να βρίσκεται στον Άρη και μετά να είναι οπουδήποτε αλλού. Ο νους δρα με τέτοια ταχύτητα που είναι δύσκολο να κρατηθεί ακίνητος. Αλλά με τη νοερή επανάληψη (των Πέντε λέξεων ή Ονομάτων) δίνουμε στο νου κάτι να κάνει. Και τι καλύτερο από το να απασχολείται ο νους με την επανάληψη των Ονομάτων του Δημιουργού; Καθώς επαναλαμβάνουμε αυτά τα Ονόματα, εστιάζουμε την προσοχή μας στον Τρίτο ή Απλό Οφθαλμό. Κοιτάζουμε στην περιοχή μπροστά μας. Καθώς εστιάζουμε με κλειστά μάτια στο μαύρο φόντο που βρίσκεται μπροστά μας, αρχίζουμε να βλέπουμε Φώτα διαφόρων χρωμάτων. Αυτά είναι οι αντανακλάσεις του Φωτός από τις ανώτερες πνευματικές Περιοχές. Εστιάζοντας περισσότερο την προσοχή μας, αρχίζουμε να διασχίζουμε τον εσωτερικό ουρανό, τα αστέρια, το εσωτερικό φεγγάρι και τον ήλιο. Και τότε είναι που ταξιδεύουμε μέσα στο Αστρικό επίπεδο με τον πνευματικό μας Διδάσκαλο. Το φυσικό μας σώμα παραμένει σε ανάπαυση στο διαλογισμό, αλλά η προσοχή μας είναι ολοκληρωτικά απορροφημένη στην Αστρική περιοχή. Μια ασημένια χορδή συνδέει την ψυχή μας με το φυσικό μας σώμα, ώστε όταν ο διαλογισμός μας τελειώσει μέσα από αυτή (τη χορδή), να επιστρέψουμε στο φυσικό μας σώμα πλημμυρισμένοι από ειρήνη και χαρά. Ένας πνευματικός Διδάσκαλος μπορεί να μας καθοδηγήσει στο εσωτερικό ταξίδι. Ανυψωνόμαστε μέσα απ το Αιτιατό και το Υπεραιτιατό πεδίο. Σε καθένα διαδοχικά ανώτερο επίπεδο, τα κατώτερα σώματα, καλύμματα μένουν πίσω, μέχρι η ψυχή να φτάσει στο βασίλειο του καθαρού πνεύματος, που λάμπει με παρθένα λαμπρότητα. Εκεί θα βρεθούμε ως αγνό πνεύμα, ως μια αγνή ψυχή. Σ αυτό το στάδιο η ψυχή μας γίνεται πάλι ένα με τον Ωκεανό όλης της μακαριότητας, της ειρήνης και της χαράς, το Θεό. Τότε είναι που αποκτάμε συνείδηση του πραγματικού μας εαυτού και του Θεού.

Τα οφέλη του διαλογισμού είναι πολλά. Η ψυχή (με το διαλογισμό) πετυχαίνει την Αυτογνωσία και επιστρέφει στην Πηγή απ όπου προήλθε. Με το διαλογισμό γινόμαστε παν-συνειδητοί. Βρίσκουμε τις απαντήσεις στις ερωτήσεις του μυστηρίου της ζωής και του θανάτου. Συνειδητοποιούμε ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πέρασμα από ένα βασίλειο ύπαρξης σε ένα άλλο και ότι έχουμε την ικανότητα να διασχίσουμε το κατώφλι του Υλικού κόσμου για ανώτερα βασίλεια και να ξαναγυρίζουμε πίσω σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Ο θάνατος παύει να μας φοβίζει πια, γιατί γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν πεθαίνουμε, αλλά απλώς περνάμε από ένα σε ένα άλλο βασίλειο. Και αυτά τα βασίλεια είναι πιο όμορφα, πιο ειρηνικά και πιο μακάρια από οποιαδήποτε ειρήνη σ αυτή τη γη. Όσο πιο πολύ επικοινωνούμε με το θείο Φως και τον Ήχο, τόσο πιο πολλή μακαριότητα βιώνουμε. Αυτή η κατάσταση ειρήνης και χαράς παραμένει μαζί μας κι όταν επιστρέψουμε στο Φυσικό επίπεδο. Γίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας. Τελειοποιώντας το διαλογισμό κάτω από την καθοδήγηση ενός πνευματικού Διδασκάλου, δεν αποκτάμε μόνο προσωπική ολοκλήρωση, αλλά γινόμαστε και το μέσο για να φέρουμε ειρήνη και χαρά στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Όταν γινόμαστε ένα με το Δημιουργό, συνειδητοποιούμε ότι όλα τα ζωντανά όντα είναι παιδιά του ενός Πατέρα. Συνειδητοποιούμε ότι το Φως του Θεού που βρίσκεται μέσα μας, βρίσκεται επίσης και μέσα σε όλους τους άλλους ανθρώπους. Συνειδητοποιούμε ότι όλοι είμαστε αδερφοί και αδερφές με Πατέρα το Δημιουργό. Και σ αυτό το στάδιο είναι που αναπτύσσουμε αληθινή αγάπη για όλους τους συνανθρώπους μας και για όλη την πλάση. Γινόμαστε πρεσβευτές της αγάπης του Θεού. Ακτινοβολούμε αγάπη στους άλλους. Αρχίζουμε να νοιαζόμαστε για τους άλλους. Ξεπερνάμε τις ετικέτες που οι κοινωνίες έχουν βάλει στους ανθρώπους. Δε διαχωρίζουμε πια τους ανθρώπους με βάση τον πλούτο, το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία ή την εθνικότητα. Αυτό είναι που χρειάζεται, για να γίνουμε ολοκληρωμένα ανθρώ-πινα όντα. Ο Σαντ Κιρπάλ Σινγκ Τζι Μαχαράτζ συνήθιζε να λέει πως αν είμαστε Χριστιανοί, πρέπει να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί. Αν είμαστε Εβραίοι, να γίνουμε αληθινοί Εβραίοι. Αν είμαστε Ινδουιστές, να γίνουμε αληθινοί Ινδουιστές. Αν είμαστε Σικχ, ας γίνουμε αληθινοί Σικχ. Αν είμαστε Μουσουλμάνοι, να γίνουμε αληθινοί Μουσουλμάνοι. Κι αυτό σημαίνει το να ζούμε τις ζωές μας σύμφωνα με τις αρχές της κάθε θρησκείας. Αυτή είναι η ουσία τού να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να γνωρίσουμε το Θεό και να αναπτύξουμε αγάπη για όλους. Όλες οι θρησκείες μας διδάσκουν ότι είμαστε παιδιά του Θεού κι ότι θα πρέπει να έχουμε αγάπη στις καρδιές μας για κάθε άνθρωπο με τον οποίο συναναστρεφόμαστε. Αν συνειδητοποιήσουμε το Φως του Θεού μέσα μας, αν το βιώσουμε εμείς οι ίδιοι, τότε θα δούμε το ίδιο Φως του Θεού να λάμπει και μέσα στους άλλους. Όταν η καρδιά μας πλημμυρίζει από ειρήνη, αυτή η αγάπη ακτινοβολείται από εμάς. Αν καθένας άνθρωπος πετύχει αυτή τη συνειδητοποίηση, θα υπάρχει αληθινή ειρήνη σ αυτόν τον πλανήτη. Αποκτώντας εσωτερική ειρήνη, μπορούμε να πετύχουμε και εξωτερική ειρήνη. Μερικοί άνθρωποι λανθασμένα πιστεύουν ότι το μονοπάτι του διαλογισμού είναι ένα μονοπάτι φυγής. Νομίζουν ότι αυτός που διαλογίζεται θα πρέπει να παραμένει μέσα σε μια σπηλιά ή στην κορυφή ενός βουνού σαν ερημίτης. Αλλά ο διαλογισμός δεν οδηγεί στη φυγή. Αντίθετα μας κάνει πιο δραστήριους. Είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους,

για να δουλέψουμε ενεργά προς την απόκτηση εξωτερικής ειρήνης. Οι Διδάσκαλοι της Επιστήμης της Πνευματικότητας μας ενθαρρύνουν να διατηρούμε μια ισορροπημένη ζωή σ αυτόν τον κόσμο και καθώς φροντίζουμε για την πνευματική μας πρόοδο, συγχρόνως να ζούμε μια παραγωγική ζωή, εκπληρώνοντας όλες μας τις υποχρεώσεις. Πρέπει να κερδίζουμε τα προς το ζην με τίμια μέσα. Πρέπει να νοιαζόμαστε για την οικογένειά μας. Πρέπει να συνεισφέρουμε στις ανάγκες των γειτόνων μας, της κοινότητας, της κοινωνίας, του έθνους και του κόσμου ολόκληρου. Όποια δουλειά κι αν αναλάβουμε, να την φέρνουμε εις πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το πνευματικό μονοπάτι έχει διπλό σκοπό. Πετυχαίνουμε εσωτερική φώτιση και ειρήνη για τους εαυτούς μας. Μετά, χρησιμοποιούμε τα ταλέντα μας, τις ικανότητες και το δώρο της ανθρώπινης φύσης μας, για να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο και πιο ειρηνικό. Αν είμαστε γιατρός, θα πρέπει να είμαστε ο καλύτερος κατά το δυνατό γιατρός. Αν είμαστε μαραγκός, θα πρέπει να είμαστε ο καλύτερος μαραγκός. Αν είμαστε μουσικός, θα πρέπει να είμαστε ο καλύτερος μουσικός που μπορούμε να γίνουμε. Με αυτόν τον τρόπο, θα βελτιώνουμε την κοινωνία μας και θα κάνουμε τη ζωή καλύτερη για όλους γύρω μας. Αναπτύσσοντας την εσωτερική και εξωτερική ζωή, θα γίνουμε ολοκληρωμένα ανθρώπινα όντα. Θα βρούμε πληρότητα και ειρήνη για τους εαυτούς μας και θα βοηθήσουμε και άλλους να την αποκτήσουν. Ίσως να μην μπορούμε να εξαλείψουμε όλα τα προβλήματα του κόσμου, αλλά μέσω του διαλογισμού μπορούμε να αποκτήσουμε ειρήνη και χαρά. Μπορούμε να κάνουμε την οικογενειακή μας ζωή πιο ειρηνική, γεμάτη αγάπη και φροντίδα. Μπορούμε να βοηθήσουμε στο να αλλάξει η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε. Μπορούμε να είμαστε μια πηγή ειρήνης για όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Ζώντας μια ζωή που να νοιαζόμαστε και να αγαπάμε τους άλλους, θα εξελιχθούμε σε ιδανικά ανθρώπινα όντα. Ο Σαντ Κιρπάλ Σινγκ Τζι Μαχαράτζ συνήθιζε να λέει ότι: «Είναι δύσκολο να γίνουμε άνθρωποι με την αληθινή έννοια της λέξης, αλλά από τη στιγμή που γίνουμε, δεν είναι και τόσο δύσκολο να βρούμε το Θεό». Και αυτός είναι ο ανώτερος σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης. Copyright SK Publications Για πληροφορίες επισκεφτείτε: www.sos.org