ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ Τ ΑΣΤΕΡΙΑ ΙΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ - ΦΥΣΙΚΟΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ Τ ΑΣΤΕΡΙΑ ΙΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ - ΦΥΣΙΚΟΣ

ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ «Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ»

ΗΛΙΟΣ

ΗΛΙΟΣ Ο ζωοδότης Ήλιος είναι ο αστέρας του ηλιακού μας συστήματος και το λαμπρότερο σώμα του ουρανού. Η φωτεινότητά του είναι τέτοια ώστε κατά την διάρκεια της ημέρας να μην επιτρέπει, λόγω της έντονης διάχυσης του φωτός, σε άλλα ουράνια σώματα να εμφανίζονται (με εξαίρεση την Σελήνη και σπανιότερα την Αφροδίτη). Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, κατά τον Όμηρο και τον Ησίοδο, ήταν γιος του Τιτάνα Υπερίωνα. Φοίβος, φωτοβόλος δηλαδή, ήταν η προσωνυμία του Ηλίου, η ίδια με του θεού Απόλλωνα. Κατά την εξέλιξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, οι ηλιακές ιδιότητες αποδόθηκαν στον θεό Απόλλωνα. Η ζωή στη Γη οφείλεται στην ιδανική απόσταση της από τον Ήλιο.

Ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ

Οδυσσέα Ελύτη Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας ΑΦΗΓΗΤΗΣ Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας από την άκρη των ακρώ κατηφοράει στο Ταίναρο Φωτιά 'ναι το πηγούνι του χρυσάφι το πιρούνι του. Ο ΗΛΙΟΣ Εσείς στεριές και θάλασσες τ' αμπέλια κι οι χρυσές ελιές ακούτε τα χαμπέρια μου μέσα στα μεσημέρια μου «Σ' όλους τους τόπους κι αν γυρνώ μόνον ετούτον αγαπώ!» Οδυσσέας Ελύτης

Ο ΗΛΙΟΣ Μέση απόσταση από τη Γη: 149,6 εκατομμύρια km Φαινόμενο μέγεθος: 26,8 Απόλυτο μέγεθος: 4,83 Μάζα: 330.000 φορές της γήινης Όγκος: 1.41 1018 km³ (1.300.000 γηίνους όγκους) Διάμετρος: 1,4 εκατομμύρια km (109 φορές τη διάμετρο της Γης) Περίοδος περιστροφής: 27 γήινες ημέρες (στον ισημερινό) Επιφανειακή θερμοκρασία 5780 K Θερμοκρασία πυρήνα 13.600.000 K Σύνθεση: Υδρογόνο: 92,1%, Ήλιο: 7,8%, Άλλα: 0,1% Επιφανειακή βαρύτητα: 28 φορές της γήινης (Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια του Ήλιου θα ζυγίζατε 2.000 kg )

Ηλιακό σύστημα θεωρούμε τον Ήλιο και όλα τα αντικείμενα που συγκρατούνται σε τροχιά γύρω του, λόγω της βαρύτητας. Σε αυτό περιλαμβάνονται τα εξής ουράνια σώματα:

1. Πλανήτες είναι τα 8 ουράνια σώματα με τη μεγαλύτερη μάζα που περιφέρονται γύρω απο τον Ήλιο μαζί με τους δορυφόρους τους. Διακρίνονται ως προς τη Γη, σε Εσωτερικούς (Ερμής και Αφροδίτη) και σε Εξωτερικούς που βρίσκονται πέρα από τη Γη (Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός, Ποσειδώνας). Βάσει της σύστασης και της πυκνότητάς τους, διακρίνονται σε Γήινους (Ερμής, Αφροδίτη, Γη Άρης) και σε Δίιους ή αέριους (Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας).

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΡΟΝΟΣ ΔΙΑΣ ΑΡΗΣ ΟΙ 8 ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΗ ΕΡΜΗΣ

Σύγκριση μεγέθους των Γήινων Πλανητών

ΕΡΜΗΣ (MERCURY) Μέση απόσταση από τον Ήλιο:: 57,9 εκατομμύρια km Απόσταση από τη Γη: Ελάχιστη: 91,7 εκατομμύρια km Μέγιστη: 218,9 εκατομμύρια km Μάζα: 0,055 φορές της γήινης Διάμετρος: 4.879 km Διάρκεια ημέρας: 59 γήινες ημέρες Διάρκεια έτους: 88 γήινες ημέρες Θερμοκρασία: Ελάχιστη: -193 ο Κελσίου Μέγιστη: 427 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Πολύ αραιή H 2,He Επιφανειακή βαρύτητα: Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια του Ερμή θα ζυγίζατε 27 kg Γνωστοί δορυφόροι: Κανένας

ΕΡΜΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Ο Ερμής ήταν γιος του Δία και μιας από τις κόρες του Άτλαντα, της νύμφης Μαίας. Είναι ένας από τους πιο παλιούς θεούς και η λατρεία του ήταν διαδεδομένη από τους Μυκηναϊκούς ακόμη χρόνους. Στους ώμους του φορούσε φτερά και είχε φτερωτά πέδιλα και καπέλο. Ήταν γρήγορος, ορμητικός και δεν άφηνε τα ίχνη του πουθενά. Αντιληπτός γινόταν μόνο από τις πράξεις του. Μεταξύ των χαρακτηριστικών του περιλαμβάνεται η κλεψιά και η αρπαγή. Ήταν όμως και λόγιος, καθώς και δεινός ρήτορας, γι' αυτό και εκτελούσε χρέη αγγελιαφόρου των άλλων θεών. Επί πλέον θεωρείτο ως ο εφευρέτης και κατασκευαστής του αυλού και της λύρας, και ήταν πρώτος δάσκαλος των μουσικών αυτών οργάνων. Ο Ερμής συνόδευε τους νεκρούς στον Άδη και συμπαραστεκόταν στους οδοιπόρους και ταξιδιώτες. Γι' αυτό οι αρχαίοι τον τιμούσαν με διάφορα μνημεία, όπως ήταν οι Ερμαίες κεφαλές και οι Ερμαίοι λόφοι.

ΕΡΜΗΣ MERCURY

ΑΦΡΟΔΙΤΗ Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 108,2 εκατομμύρια km Απόσταση από τη Γη: Ελάχιστη: 41,4 εκατομμύρια km Μέγιστη: 257 εκατομμύρια km Μάζα: 0,815 φορές της γήινης Διάμετρος: 12.104 km Διάρκεια ημέρας: 243 γήινες ημέρες Διάρκεια έτους: 225 γήινες ημέρες Θερμοκρασία: Μέγιστη: 460 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Διοξείδιο του άνθρακα (97%), ίχνη υδρατμών, αργών, νέον Επιφανειακή βαρύτητα: Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια της Αφροδίτης θα ζυγίζατε 62 kg Γνωστοί δορυφόροι: Κανένας

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Η Αφροδίτη θεωρείται ότι ήταν κόρη του Δία και της Διώνης. Η επικρατέστερη όμως άποψη τη συνδέει με την Κύπρο, στις ακτές της οποίας αναδύθηκε από τα κύματα, όταν ο Κρόνος πέταξε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού στη θάλασσα. Στην ακτή την υποδέχτηκαν οι Ώρες και την οδήγησαν στολισμένη στους Ολύμπιους θεούς, όπου πήρε τη θέση της ως θεά του έρωτα και της γονιμότητας. Ήταν σύζυγος του Ήφαιστου, αλλά διατηρούσε και εξωσυζυγικές σχέσεις με τον Άδη, τον Ερμή, το Δία και ιδιαίτερα με τον Άρη, με τον οποίο μάλιστα είχε αποκτήσει και τρία παιδιά: το Δείμο, το Φόβο και την Αρμονία. Γνωστή όμως ήταν και η σχέση της με τον Άδωνη, τον οποίο σκότωσε από τη ζήλια του ο Άρης. Στον Τρωικό πόλεμο είχε πάρει το μέρος των Τρώων, αφού αυτή ήταν που βοήθησε τον Πάρη να κλέψει την Ωραία Ελένη, όταν τη διάλεξε ως την ομορφότερη θεά. Λόγω της θαλασσινής της προέλευσης εθεωρείτο προστάτης των ναυτικών αλλά και της Ρώμης λόγω του γιου της Αινεία που την ίδρυσε, τον οποίο βοήθησε να ξεφύγει από τους Έλληνες μετά την πτώση της Τροίας.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ (VENUS)

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ»

ΓΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Η Γαία, ή η μητέρα γη, ήταν η μεγάλη θεά των πρώτων Ελλήνων. Αντιπροσώπευσε τη γη και λατρεύτηκε ως καθολική μητέρα. Στην ελληνική μυθολογία, δημιούργησε τον κόσμο και γέννησε και στην πρώτη φυλή των Θεών (οι τιτάνες) και των πρώτων ανθρώπων. Στην ιστορία της Δημιουργίας των αρχαίων Ελλήνων, το Χάος ήρθε πριν από όλους τους άλλους. Το Χάος αποτελείτο από το κενό, τη γη και το σκοτάδι μέσα σε σύγχυση. Κατόπιν η γη, υπό μορφή της Γαίας, οδηγήθηκε στην ύπαρξη. Από τη μητέρα γη αναπήδησε τους έναστρους ουρανούς, υπό μορφή Θεού ο Ουρανός. Η Γαία ήταν αποδεκτή ως η ανώτατη θεά από τους ανθρώπους και από τους Θεούς επίσης. Προήδρευε στους γάμους και στους όρκους και τιμήθηκε ως προφήτης. Στην ελληνική μυθολογία η Γη συνυπήρχε με το Χάος και τον Έρωτα. Από την αρχαϊκή ακόμα εποχή λατρεύτηκε ως μητέρα όλων των ζωντανών πλασμάτων αλλά και του Ουρανού. Αυτή ήταν που γέννησε το Πέλαγος, τον Πόντο και τα Όρη, καθώς και πολλά τέρατα, όπως η Έχιδνα και οι Σειρήνες. Ήταν επίσης μητέρα των αυτοχθόνων γεναρχών (Πελασγός και Κέκροπας), ενώ με τον Ουρανό γέννησε τους Τιτάνες (Κρόνος και Ρέα). Η ένωσή της με τον Πόντο είχε σαν αποτέλεσμα τη γέννηση του Νηρέα, πατέρα των Νηρηίδων. Η Γη παρότρυνε το γιο της Κρόνο να πάρει την εξουσία από τον πατέρα του τον Ουρανό τον οποίο μάλιστα ευνούχισε. Από σταγόνες αίματος του Ουρανού η Γη γέννησε τους Γίγαντες και τις Ερινύες. Όταν αργότερα ο Κρόνος, φοβούμενος μήπως χάσει την εξουσία απ' τα παιδιά του, τα καταβρόχθιζε, η Γη διέσωσε το Δία στην Κρήτη και, όταν μεγάλωσε, τον παρότρυνε να αναλάβει την εξουσία με τη συγκατάθεση των άλλων θεών. Ο συμβουλευτικός και αρχηγικός αυτός ρόλος επιβεβαιώνει τη σχέση της Γης με τη μαντεία, τους όρκους και την εκδίκηση.

ΓH (EARTH) Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 149,6 εκατομμύρια km Διάμετρος:12.756 km Διάρκεια ημέρας: 24 ώρες Διάρκεια έτους: 365,25 ημέρες Θερμοκρασία: Ελάχιστη: -89 ο Κελσίου Μέγιστη: 58 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Άζωτο (78%), (οξυγόνο21%), άλλα (1%) Γνωστοί δορυφόροι:1

Η Σελήνη, ο δορυφόρος της Γης Η Σελήνη συνοδευόμενη από τους Διόσκουρους Φωσφόρο και Έσπερο. Ρωμαϊκή στήλη, 2ος αι. π.χ. Το όνομά της ετυμολογείται από το σέλας (φως). Στην Ελληνική μυθολογία και Ελληνική Εθνική Θρησκεία η Σελήνη, ή Μην (από τη σεληνιακή μηνολόγηση) ή Πασιφάη (στη Λακωνία), είναι τιτανική οντότητα, Κατά την Θεογονία του Ησιόδου η Σελήνη είναι κόρη του Υπερίωνα και της Θείας και αδελφή της Hούς (Αυγής), και του Ηλίου, ο οποίος τη φωτίζει αιώνια λόγω της αδελφότητάς τους. Απεικονίζεται συνήθως ως θηλυκή μορφή με μία ημισέληνο ως στέμμα και έφιππη ή οδηγώντας άρμα με φτερωτούς ίππους. Άλλοτε οι περιγραφές την θέλουν να οδηγεί μια αγέλη βοών και το ημισεληνιακό της στέμμα συσχετισμένο με τα κέρατα του ταύρου. Διασχίζει κυκλοτερώς τον ουρανό όμοια με τον αδελφό της, πάνω σε άρμα που σέρνουν δύο ημίονοι, ίπποι ή ταύροι, κατά το ένα μέρος τους λευκοί και κατά το άλλο μαύροι, αλληγορία του ότι μόνο η μία πλευρά της σεληνιακής επιφάνειας φωτίζεται από το ηλιακό φως.

Άρης Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 228 εκατομμύρια km Απόσταση από τη Γη: Ελάχιστη: 55,7 εκατομμύρια km Μέγιστη: 399 εκατομμύρια km Μάζα: 0,107 φορές της γήινης Διάμετρος: 6.794 km Διάρκεια ημέρας: 24,6 γήινες ώρες Διάρκεια έτους: 687 γήινες ημέρες Θερμοκρασία: Ελάχιστη: -170 ο Κελσίου Μέγιστη: 17 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Διοξείδιο του άνθρακα (95%), άζωτο, αργόν, κρυπτόν Επιφανειακή βαρύτητα: 0,377 της γήινης (Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια του Άρη θα ζυγίζατε 27 kg) Γνωστοί δορυφόροι: 2

ΑΡΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Άρης γεννήθηκε από την ένωση της Ήρας και του Δία. Ήταν ο θεός του πολέμου και άμεσα συνδεδεμένος με τη βία, την πολεμική μανία και το φθόνο. Χαιρόταν ιδιαίτερα το αιματοκύλισμα στις μάχες και γι' αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους αρχαίους, οι οποίοι δεν τον λάτρευαν και πολύ. Στη Σπάρτη θυσίαζαν στους βωμούς του σκυλιά, ενώ στην Αθήνα το όνομά του αναφέρεται και στον όρκο που έδιναν οι έφηβοι. Το ανώτατο δικαστήριο των Αθηναίων είχε πάρει το όνομα Άρειος πάγος και είχε την έδρα του σ' έναν βράχο όπου ο Άρης είχε αθωωθεί από τους θεούς για μια δολοφονία που είχε διαπράξει. Στον Τρωικό πόλεμο υποστήριξε τους Τρώες, σ' όλες όμως τις μάχες νικήθηκε κατά κράτος από την Αθηνά. Σε μια μάλιστα μάχη τραυματίστηκε σοβαρά από την Αθηνά και το Διομήδη. Στην Οδύσσεια αναφέρεται και η γελοιοποίησή του μπροστά στους θεούς από τον Ήφαιστο, ο οποίος τον έπιασε μ' ένα μεταλλικό δίχτυ στη διάρκεια μιας μυστικής του συνάντησης με την Αφροδίτη (σύζυγο του Ήφαιστου και ερωμένη του Άρη).

ΑΡΗΣ (MARS)

Φόβος και Δείμος, οι δύο δορυφόροι του Άρη Φόβος, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Άρη Δείμος, ο μικρότερος δορυφόρος του Άρη Ο Δείμος φωτογραφημένος από τη διαστημοσυσκευή Βίκινγκ 1

ΟΙ ΔΙΪΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ Σύγκριση μεγέθους των Δίιων Πλανητών

ΟΙ ΔΙΪΟΙ (ΑΕΡΙΟΙ) ΠΛΑΝΗΤΕΣ

Δίας Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 778 εκατομμύρια km Απόσταση από τη Γη: Ελάχιστη: 628,7 εκατομμύρια km Μέγιστη: 970 εκατομμύρια km Μάζα: 318 φορές της γήινης Διάμετρος: 142.984 km Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 51 λεπτά Διάρκεια έτους: 11,9 γήινα χρόνια Θερμοκρασία: Ελάχιστη: -125 ο Κελσίου Μέγιστη: 17 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Υδρογόνο, ήλιο, μεθάνιο, αμμωνία κ.α. Επιφανειακή βαρύτητα: 2,53 της γήινης. (Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια του Δία θα ζυγίζατε 91 kg ) Γνωστοί δορυφόροι: 27

ΔΙΑΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Ο Δίας ήταν αρχηγός των ολύμπιων θεών, γιος του Κρόνου και της Ρέας. Επειδή ο Κρόνος, φοβούμενος να μη χάσει την εξουσία, κατάπιε τα παιδιά του, η Ρέα έδωσε στον Κρόνο να καταπιεί μια πέτρα τυλιγμένη στις φασκιές του Δία. Το νεογέννητο μωρό μεταφέρθηκε στο όρος Δίκτη της Κρήτης και την ανατροφή του ανέλαβαν οι Κουρήτες και οι νύμφες Αδράστεια και Ίδη, οι οποίες τον έτρεφαν με το γάλα της κατσίκας Αμάλθειας. Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον πατέρα του τον Κρόνο να βγάλει από το στομάχι του τα παιδιά (αδέρφια του Δία) που είχε καταπιεί και τα οποία τον αναγνώρισαν ως το νέο εξουσιαστή του κόσμου. Τα σύμβολα του Δία ήταν ο αετός και ο κεραυνός που του χάρισαν οι Κύκλωπες. Ήταν προστάτης των ξένων και των δικαιωμάτων των αδύναμων, καθώς και εγγυητής κάθε μορφής σχέσης και συμφωνίας. Επίσημη σύζυγος του Δία ήταν η αδερφή του Ήρα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Άρη, την Ήβη και τον Ήφαιστο. Ο Δίας όμως είχε σχέσεις με πολλές άλλες θεές και θνητές, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τουλάχιστον 31 παιδιά, τα πιο γνωστά από τα οποία ήταν ο Ηρακλής, ο Ερμής, η Αθηνά, η Αφροδίτη, η Περσεφόνη, κ.ά.

Οι 12 θεοί του Ολύμπου Πάνω: Αθηνά, Ερμής, Ήρα, Δίας, Ποσειδώνας, Αφροδίτη Κάτω: Άρης, Διόνυσος, Άρτεμις, Απόλλων, Δήμητρα, Ήφαιστος

Η μεγάλη κόκκινη κηλίδα του Δία είναι ένας μόνιμος αντικυκλώνας Από πάνω προς τα κάτω: Ιώ, Ευρώπη, Γανυμήδης και Καλλιστώ Οι δορυφόροι του Δία που ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο όταν παρατήρησε τον ουρανό με το τηλεσκόπιό του το 1610.

Ο ΔΙΑΣ (JUPITER) ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΙΩ,ΕΥΡΩΠΗ,ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΣΤΩ Πολικό σέλας στο Δία, όπως φαίνεται στο υπεριώδες φως. Σύγκριση Γης και Δία

Κρόνος, το ποιο όμορφο ουράνιο σώμα Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 1,43 δισεκατομμύρια km Απόσταση από τη Γη: Ελάχιστη: 1,27 δισεκατομμύρια km Μέγιστη: 1,66 δισεκατομμύρια km Μάζα: 95,2 φορές της γήινης Διάμετρος: 120.536 km Διάρκεια ημέρας: 10,7 γήινες ώρες Διάρκεια έτους: 29,5 γήινα χρόνια Θερμοκρασία: Ελάχιστη: -139 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Υδρογόνο (88%), ήλιο, ίχν μεθανίου και αμμωνίας Επιφανειακή βαρύτητα: 1,14 της γήινης (Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνει του Κρόνου θα ζυγίζατε 80 kg ) Γνωστοί δορυφόροι: 22

ΚΡΟΝΟΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Κρόνος ήταν γιος του Ουρανού και της Γης, αρχηγός των Τιτάνων, σύζυγος της αδερφής του Ρέας και πατέρας του Δία και άλλων Ολύμπιων θεών όπως του Ποσειδώνα, του Άδη, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Μετά από προτροπή της μητέρας του Γης, ο Κρόνος ευνούχισε τον πατέρα του Ουρανό και πήρε στα χέρια του την εξουσία. Γι' αυτό ο Ουρανός τον καταράστηκε να την χάσει κι αυτός από ένα από τα παιδιά του. Ο Κρόνος παντρεύτηκε την αδερφή του Ρέα, επειδή όμως φοβόταν την κατάρα του Ουρανού, κατάπινε αμέσως κάθε νεογέννητο παιδί της συζύγου του. Εκτός από το Δία τον οποίο η Ρέα αντάλλαξε με μια σπαργανωμένη πέτρα, κρύβοντας κατόπιν το μωρό σε ένα σπήλαιο της Κρήτης (Ιδαίον Άντρο). Όταν ο Δίας ενηλικιώθηκε, ανάγκασε τον Κρόνο να βγάλει τα παιδιά που είχε καταπιεί. Με τη συναίνεση των αδελφών του ο Δίας έγινε ο νέος εξουσιαστής επαληθεύοντας την κατάρα και προφητεία του Ουρανού. Ο Κρόνος που τρώει τα παιδιά του του Γκόγια

Οι δακτύλιοι του Κρόνου Ο Κρόνος διαθέτει εννέα δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και πάγου. Οι δακτύλιοι του Κρόνου είναι οι πιο εμφανείς του ηλιακού συστήματος. Εδώ μωσαϊκό εικόνων που τράβηξε το Κασσίνι το 2006 που φαίνεται η δομή των δακτυλίων.

Ο δορυφόρος του Κρόνου Τιτάνας Ο Τιτάνας είναι ο μεγαλύτερος από τους φυσικούς δορυφόρους του πλανήτη Κρόνου και o δεύτερος μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό μας σύστημα, μετά τον δορυφόρο Γανυμήδη του πλανήτη Δία. Κάτω αριστερά η επιφάνεια του Τιτάνα, όπως φαίνεται (με φυσικά χρώματα) παρατηρημένη στο υπέρυθρο και υπεριώδες από το Κασσίνι. Σε αυτά τα μήκη κύματος, η ατμόσφαιρα του δορυφόρου είναι διαφανής. Η ατμόσφαιρα του Τιτάνα πιστεύεται από τους επιστήμονες, ότι μοιάζει πολύ σε μορφή με αυτή της Γης στα πρώτα στάδια δημιουργίας της, πριν εμφανιστεί δηλαδή ζωή στον πλανήτη. Ο Τιτάνας όμως είναι πολύ μακρύτερα απ' τον Ήλιο, κι έτσι οι χαμηλές θερμοκρασίες στην επιφάνειά του δεν επιτρέπουν (απ' όσο ξέρουμε) την Ο μεγαλύτερος εμφάνιση δορυφόρος κάποιας μορφής του Κρόνου, ζωής. ο Τιτάνας, είναι ο μόνος δορυφόρος στο Ηλιακό Σύστημα με πυκνή ατμόσφαιρα. Η πορτοκαλί ατμόσφαιρα του Τιτάνα, εικόνα από την αποστολή Cassini.

Ο ΚΡΟΝΟΣ (SATURN) ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥ Εγκέλαδος Ρέα Μήμας Ιαπετός

Ουρανός Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 2,9 δισεκατομμύρια km Απόσταση από τη Γη: Ελάχιστη: 2,58 δισεκατομμύρια km Μέγιστη: 3,15 δισεκατομμύρια km Μάζα: 14,5 φορές της γήινης Διάμετρος: 51.118 km Διάρκεια ημέρας: 17,2 γήινες ώρες Διάρκεια έτους: 84 γήινα χρόνια Θερμοκρασία: Ελάχιστη: -216 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Υδρογόνο, ήλιο, μεθάνιο Επιφανειακή βαρύτητα: 0,90 της γήινης (Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια του Ουρανού θα ζυγίζατε 65 kg ) Γνωστοί δορυφόροι: 20 +

ΟΥΡΑΝΟΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Πανάρχαιος θεός των αρχαίων Ελλήνων, ο Ουρανός ήταν γιος του Ερέβους και σύζυγος της Γης. Από την ένωση του Ουρανού και της Γης γεννήθηκαν οι Τιτάνες, οι Τιτανίδες, οι Κύκλωπες και οι Εκατόγχειρες. Ο Ουρανός γνώριζε ότι κάποιο παιδί του θα τον εκθρόνιζε και θα γινόταν εκείνο αρχηγός των θεών. Γι' αυτό όσα αποχτούσε τα έριχνε μέσα στα Τάρταρα. Ο γιος του όμως ο Κρόνος, με τη βοήθεια της μητέρας του Γης, που ήταν απελπισμένη, επειδή έχανε τα παιδιά της, κατάφερε να τον εκθρονίσει και να βγάλει τα' αδέρφια του από τα Τάρταρα. Αργότερα ωστόσο κατάπινε αυτός τα παιδιά του, ώσπου τελικά νικήθηκε απ' το γιο του Δία, τον οποίο βοήθησε ο Ουρανός.

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ (URANUS) ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥ

Οι δακτύλιοι του Ουρανού

Ποσειδώνας Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 4,5 δισεκατομμύρια km Απόσταση από τη Γη: Ελάχιστη: 4,31 δισεκατομμύρια km Μέγιστη: 4,68 δισεκατομμύρια km Μάζα: 17,2 φορές της γήινης Διάμετρος: 49.528 km Διάρκεια ημέρας: 16,1 γήινες ώρες Διάρκεια έτους: 164 γήινα χρόνια Θερμοκρασία: Ελάχιστη: -218 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Υδρογόνο, ήλιο, μεθανίου Επιφανειακή βαρύτητα: 1,14 της γήινης (Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια του Ποσειδώνα θα ζυγίζατε 80 kg ) Γνωστοί δορυφόροι: 8

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Ο Ποσειδώνας ήταν ο θεός της θάλασσας, γιος του Κρόνου και της Ρέας, αδερφός του Δία, του Άδη, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Επειδή ο πατέρας του ο Κρόνος κατάπινε τα παιδιά του, η μητέρα του η Ρέα προσπάθησε να τον σώσει κρύβοντάς τον σε μια φάτνη στη Μαντινεία. Όταν αργότερα ο Δίας ανέλαβε τη εξουσία, τα τρία αδέρφια του μοίρασαν τον κόσμο. Ο Δίας πήρε τον ουρανό και τη γη, ο Ποσειδώνας τη θάλασσα και ο Άδης τον Κάτω Κόσμο. Σύμβολο του Ποσειδώνα ήταν η τρίαινα. Φιλονικούσε συχνά με άλλους θεούς και ιδιαίτερα με την Αθηνά για την κυριαρχία της Αθήνας και της Τροιζήνας. Στον Τρωικό πόλεμο πήρε μέρος με τους Έλληνες. Όπως ο Δίας έτσι και ο Ποσειδώνας είχε πολλές σχέσεις με θεές και με θνητές με τις οποίες απέκτησε πάνω από 70 παιδιά με πιο γνωστά το Θησέα, τον Αίολο, τον Κύκλωπα Πολύφημο κ.ά. Επίσης όμως σύζυγο είχε την Αμφιτρίτη με την οποία απέκτησε τον Τρίτωνα και τη Ρόδη.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ (NEPTUNE) ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ Οι δακτύλιοι του Ποσειδώνα από το Βόγιατζερ 2

Ο δορυφόρος του Ποσειδώνα Τρίτωνας Ο Τρίτωνας πήρε το όνομά του από μία θαλάσσια θεότητα που είχε τερατώδη μορφή τον Τρίτωνα, ο οποίος ήταν γιος του Ποσειδώνα. Ο Τρίτωνας από το Βόγιατζερ 2

2. Δορυφόροι : είναι τα μικρά σώματα που ακολουθούν τους πλανήτες και υπακούν τους ίδιους νόμους της ουράνιας μηχανικής τους. Η Γη και η Σελήνη

Οι μεγαλύτεροι δορυφόροι του ηλιακού μας συστήματος ΣΕΙΡΑ ΟΝΟΜΑ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΚΤΙΝΑ(ΣΕ ΧΛΜ) 1 Γανυμήδης Δίας 2.634 2 Τιτάνας Κρόνος 2.576 3 Καλλιστώ Δίας 2.410 4 Ιώ Δίας 1.821 5 Σελήνη Γη 1.737 6 Ευρώπη Δίας 1.561 7 Τρίτωνας Ποσειδώνας 1.353 8 Τιτάνια Ουρανός 788,4 9 Ρέα Κρόνος 763,8 10 Όμπερον Ουρανός 761,4 11 Ιαπετός Κρόνος 734,5 12 Χάρων Πλούτωνας 603,5 13 Ουμβριήλ Ουρανός 584,7 14 Άριελ Ουρανός 578,9 15 Διώνη Κρόνος 561,4 16 Τηθύς Κρόνος 531,1 Ο Τιτάνας, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου. 17 Εγκέλαδος Κρόνος 252,1 18 Μιράντα Ουρανός 235,8 19 Πρωτέας Ποσειδώνας 210 20 Μίμας Κρόνος 198,3

3. Αστεροειδείς: μικρά ουράνια σώματα που βρίσκονται κυρίως σε τροχιές ανάμεσα σε αυτές του Άρη και του Δία. Οι αστεροειδείς είναι τα μικρά σώματα του Ηλιακού Συστήματος, που είναι σε τροχιά γύρω απ' τον Ήλιο. Η συντριπτική πλειονότητα των αστεροειδών είναι συγκεντρωμένη σε δύο Ζώνες: στην Κύρια Ζώνη Αστεροειδών και στη Ζώνη Κάιπερ (Kuiper Belt). Οι αστεροειδείς θεωρούνται κατάλοιπα απ' το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος και υπολογίζεται ότι υπάρχουν εκατομμύρια.

Όνομα Διάμετρος (km) Μέση απόσταση από τον Ήλιο (σε AU) Ημερομηνία ανακάλυψης Από τον Οι 16 μεγαλύτεροι αστεροειδείς της Κύριας Ζώνης 1 Δήμητρα (Ceres) 975 909 2.766 1 Ιανουαρίου 1801 Piazzi, G. 4 Εστία (Vesta) 578x560x458 2.361 29 Μαρτίου 1807 Olbers, H. W. 2 Παλλάς 570 525 500 2.773 28 Μαρτίου 1802 Olbers, H. W. 10 Υγεία 407 3.136 12 Απριλίου 1849 de Gasparis, A. Ο 4 Εστία κι ο 1 Δήμητρα (Ceres) σε σύγκριση με τη Σελήνη. 511 Νταβίντα 704 Ιντεράμνια 52 Ευρώπη 624 Έκτωρ 3 Ήρα (Juno) 87 Σύλβια 31 Ευφροσύνη 15 Ευνομία 16 Ψυχή 65 Κυβέλη 326 3.170 30 Μαΐου 1903 Dugan, R. S. 317 3.067 2 Οκτωβρίου 1910 Cerulli, V. 300 3.099 370 195 5.203 290x240 2.668 4 Φεβρουαρίου 1858 10 Φεβρουαρίου 1907 1 Σεπτεμβρίου 1804 261 3.490 16 Μαΐου 1866 256 3.148 1 Σεπτεμβρίου 1854 Goldschmidt, H. Kopff, A. Harding, K. L. Norman Robert Pogson Ferguson, J. 255 2.644 29 Ιουλίου 1851 de Gasparis, A. 253 2.919 17 Μαρτίου 1851 de Gasparis, A. 237 3.437 8 Μαρτίου 1861 Tempel, E. W. 324 Βαμβέργη 228 2.682 25 Φεβρουαρίου 1892 Palisa, J. 24 Θέμις 228 3.129 5 Απριλίου 1853 de Gasparis, A.

Η πρώτη φωτογραφία αστεροειδούς πάρθηκε το1971 απ' τη διαστημοσυσκευή Mariner 9, που φωτογράφισε τους δορυφόρους του Άρη. Η πρώτη φωτογραφία ελεύθερου αστεροειδή ήταν αυτή του 951 Γκάσπρα (Gaspra) το 1991, από τη διαστημοσυσκευή Galileo (Γαλιλαίος) που τότε ήταν καθ' οδόν προς το Δία, ενώ η ίδια συσκευή φωτογράφισε τον αστεροειδή 243 Ίδη Ο αστεροειδής 433 Έρως, φωτογραφημένος απ' την αποστολή Near (Near Earth Asteroid Rendezvous) της NASA στις 14 Φεβρουαρίου 2000. Gaspra,ο πρώτος αστεροειδής που φωτογραφήθηκε από κοντά. Δήμητρα Ίδη (Ida) Ida

Η πιθανότερη αιτία της εξαφάνισης των δεινοσαύρων είναι η πτώση αστεροειδή στη Γη

4. Νάνοι πλανήτες είναι τα ουράνια σώματα,όπως ο Πλούτωνας (Pluto),οι οποίοι διαθέτουν αρκετή μάζα και βαρύτητα ώστε να σχηματίσουν σφαίρα, όμως δεν αποτελούν δορυφόρους αλλών πλανητών ούτε είναι καθαρή η τροχιά τους από άλλα ουράνια σώματα.

Πλούτωνας Μέση απόσταση από τον Ήλιο: 5,9 δισεκατομμύρια km Απόσταση από τη Γη: Ελάχιστη: 4,29 δισεκατομμύρια km Μέγιστη: 7,52 δισεκατομμύρια km Μάζα:0,0025 φορές της γήινης Διάμετρος:2.300 km Διάρκεια ημέρας: 6,39 γήινες ημέρες Διάρκεια έτους: 248 γήινα χρόνια Θερμοκρασία: Ελάχιστη: -240 ο Κελσίου Μέγιστη: -218 ο Κελσίου Ατμόσφαιρα: Μεθάνιο Επιφανειακή βαρύτητα: 0,07 της γήινης (Αν στη Γη ζυγίζετε 70 kg, στην επιφάνεια του Πλούτωνα θα ζυγίζατε 5 kg) Γνωστοί δορυφόροι: 1

ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ Ο Πλούτωνας ή Άδης ήταν αδελφός του Δία, του Ποσειδώνα, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εστίας. Το προσωνύμιο Πλούτων το πήρε από τους αρχαίους Έλληνες που τον συνέδεαν με το θεό που πρόσφερε πλούτη στη γη. Στο μοίρασμα του κόσμου ο κλήρος τον ανέδειξε κυρίαρχο του κόσμου των νεκρών. Σύντροφος και προστάτης του βασιλείου του ήταν ο σκύλος Κέρβερος που φύλαγε τις πύλες του Άδη. Στο βασίλειό του δε δεχόταν κανένα ζωντανό και μόνο μερικοί ήρωες κατάφεραν να φτάσουν εκεί και να γυρίσουν πίσω: ο Θησέας, ο Οδυσσέας, ο Ορφέας και ο Ηρακλής. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του Πλούτωνα ήταν και η περικεφαλαία που του χάρισαν οι Κύκλωπες. Ο Πλούτωνας έστελνε τους νεκρούς σε δύο διαφορετικά μέρη: τους άδικους και ασεβείς στον Τάρταρο, όπου οι Ερινύες τους μαστίγωναν με φίδια και τους πύρωναν με λαμπάδες, και τους δίκαιους στα Ηλύσια Πεδία. Σύζυγός του ήταν η Περσεφόνη (κόρη της αδερφής του Δήμητρας) την οποία έκλεψε στη Σικελία. Μετά από παράκληση της Δήμητρας προς το Δία, ο Πλούτωνας επέτρεψε στην Περσεφόνη να ζει με τη μητέρα της έξι μήνες κάθε χρόνο

Ο Πλούτωνας, ο Χάροντας, η Νιξ και η Ύδρα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Ο Πλούτωνας μαζί με το δορυφόρο του, Χάροντα, που ανακαλύφθηκε το 1978, αποτελεί διπλό πλανήτη, ενώ το 2006 ανακαλύφθηκαν κι άλλοι δυο μικροί δορυφόροι σε τροχιά γύρω του. Τον Ιούνιο του 2006, οι δυο αυτοί δορυφόροι ονομάστηκαν Νύχτα, από τη μυθολογική οντότητα Νύχτα, μητέρα του Πλούτωνα, και Ύδρα, από το εννιακέφαλο τέρας, φύλακα του Κάτω Κόσμου. Επειδή όμως υπάρχει ήδη αστεροειδής ονόματι Νυξ (δηλαδή Νύχτα), αποφάσισαν να χρησιμοποιούν την λίγο διαφορετική ορθογραφία Nix (Νιξ) στα αγγλικά για το δορυφόρο του Πλούτωνα.

Τα μεγαλύτερα φεγγάρια και οι μικρότεροι πλανήτες

5. Μετεωρίτες ονομάζουμε τα ουράνια σώματα τα οποία έλκονται απο την βαρύτητα της Γης και καταλήγουν στην επιφάνεια της, χωρίς όμως να διαλυθούν πλήρως στην ατμόσφαιρα. Κατά την είσοδο αυτή στην ατμόσφαιρα τα σώματα θερμαίνονται λόγω της τριβής και αναφλέγονται. Λέγονται αλλιώςκαι «διάττοντες αστέρες» ή κοινώς «πεφταστέρια».

6.Οι Κομήτες είναι ουράνια σώματα με ακαθόριστο σχήμα, των οποίων οι τροχιές περνούν πολύ κοντά στον Ήλιο, με αποτέλεσμα να σχηματίζεται μια πολύ μεγάλη ουρά, που αποτελεί και χαρακτηριστικό τους γνώρισμα. Συνήθως χαρακτηρίζονται σαν βρώμικες χιονόμπαλες. Οι διαστάσεις του πυρήνα του κομήτη κυμαίνονται από μερικά μέτρα μέχρι δεκάδες χιλιόμετρα και αποτελείται από χαλαρά συνδεδεμένο πάγο, σκόνη και πετρώματα.

Ο κομήτης του Χάλεϋ Ο κομήτης του Χάλεϋ είναι περιοδικός κομήτης που κάνει την εμφάνισή του στην περιοχή της Γης κάθε 75 με 76 χρόνια. Είναι ο μόνος κομήτης που μπορεί να παρατηρηθεί με γυμνό μάτι και δύο φορές σε μια ανθρώπινη ζωή. Άλλοι κομήτες είναι πολύ πιο φωτεινοί και θεαματικοί αλλά περνάνε κοντά στην γη ή είναι ορατοί από αυτήν μια φορά κάθε μερικές χιλιάδες χρόνια.

Ο κομήτης του Χάλεϊ στο Bayeux Tapestry, από τα 1070 Μπορεί να μάθαμε τι είναι οι κομήτες στα τέλη του 16ου αιώνα, αλλά οι άνθρωποι πάντα κατέγραφαν τις εντυπώσεις τους γι' αυτές τις μπάλες σε τροχιά εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Κομήτες O κομήτης Χιακουτάκε τις 25 Μαρτίου 1996 Ο κομήτης Χέιλ-Μποπ, σε φωτογραφία του Geoff Chester στις 11 Μαρτίου 1997 O πυρήνας του κομήτητέμπελ 1 από το Stardust το 2011

Τροχιά κομήτη Η παραβολική τροχιά που σχεδιάσε ο Ισαάκ Νεύτων για τον Μέγα Κομήτη του 1680 στο έργο του Principia Διάγραμμα τροχιάς κομήτη περί τον Ήλιο και της εναλλαγής της κατεύθυνσης της ουράς του: στην αρχή ακολουθεί και μετά προηγείται της κίνησης.

Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΕΔΑΦΙΣΗ ΣΕ ΚΟΜΗΤΗ Το ρομπότ Philae (Φίλαι) που προσεδαφίστηκε, για πρώτη φορά στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος, στην επιφάνεια ενός κομήτη, κατέληξε στη σκιά ενός βράχου, περίπου ένα χιλιόμετρο από το σημείο όπου θα έπρεπε να βρίσκεται κανονικά, ανέφερε σήμερα η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA). Τα άγκιστρα του μικρού ρομπότ δεν λειτούργησαν σωστά, με αποτέλεσμα να αναπηδήσει δύο φορές και να απομακρυνθεί από το σημείο της προσεδάφισής του, πάνω στον κομήτη 67P/Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο. Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες είναι ότι το ρομπότ έχει βρεθεί στη σκιά.

7. Μεσοπλανητική ύλη είναι η ύλη που περιέχεται στον χώρο ανάμεσα στους πλανήτες και τα άλλα μέλη του ηλιακού συστήματος.

Τα αντικείμενα που αναφέραμε, σύμφωνα με την θεωρία της νεφελικής συμπύκνωσης, προέρχονται από το προηλιακό νέφος που βρισκόταν στην περιοχή μας πριν από 4,6 δις έτη, και το οποίο μέσω της βαρυτικής κατάρρευσης άρχισε να συμπυκνώνεται δημιουργώντας έναν περιστρεφόμενο θερμό δίσκο ύλης από τον οποίο αναδύθηκε ο πρωτοήλιος. 50 εκατομμύρια χρόνια μετά, οι συνθήκες στο εσωτερικό του Ήλιου επέτρεψαν την εκκίνηση θερμοπυρηνικών αντιδράσεων σύντηξης στον πυρήνα του. Το ηλιακό σύστημα θα έχει αυτή την μορφή που έχει σήμερα μέχρι ο Ήλιος να εξελιχθεί σε ερυθρό γίγαντα. Αυτό αναμένεται να συμβεί σε περίπου 5 δις χρόνια από σήμερα.

Ζώνη του Κάιπερ (Kuiper) Η Ζώνη του Kuiper είναι μεγάλο σύνολο μικρών σωμάτων στην περιοχή του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματος. Είναι ένας δίσκος στο επίπεδο της κίνησης των πλανητών και σε απόσταση από 30 μέχρι 50 περίπου αστρονομικές μονάδες από τον Ήλιο. Αποτελείται από δύο ειδών αντικείμενα: μικρά σώματα, παρόμοια με τον πλανήτη Πλούτωνα, σε αργή τροχιά γύρω από τον Ήλιο, και πυρήνες κομητών. Θεωρείται και ως μία δεύτερη ζώνη αστεροειδών, πέρα από την «κύρια ζώνη των αστεροειδών». Αυτοί οι αστεροειδείς και κομητικοί πυρήνες, τα Αντικείμενα Διασκορπισμένου Δίσκου και το Νέφος του Όορτ είναι γνωστοί ως Μεταποσειδώνεια αντικείμενα (TransNeptunian Objects, TNOs).

Ζώνη του Κάιπερ (Kuiper) Το εξώτερο ηλιακό σύστημα. Τα αντικειμένα της ζώνης του Κάιπερ απεικονίζονται με πράσινο χρώμα. Οι μονάδες είναι σε αστρονομικές μονάδες

Ζώνη του Κάιπερ Το μικρότερο γνωστό αντικείμενο της Ζώνης του Κάιπερ

Νέφος του Όορτ Το Νέφος του Όορτ είναι μια υποθετική σφαιρική περιοχή του εξωτερικού ηλιακού συστήματος. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 50.000 AU από τον Ήλιο[1], χίλιες φορές πιο μακρυά από τον Πλούτωνα ή περίπου ένα έτος φωτός. Η απόσταση αυτή τοποθετεί το Νέφος του Όορτ περίπου στο ένα τέταρτο της απόστασης από τον Εγγύτατο του Κενταύρου, το κοντινότερο ως προς τον Ήλιο αστέρι. Τα αντικείμενα του Νέφους του Όορτ αποτελούνται κυρίως από πάγους νερού, αμμωνίας, και μεθανίου. Πιστεύεται ότι το Νέφος του Όορτ είναι η πηγή όλων των κομητών που εισέρχονται στο Ηλιακό σύστημα[2]. Μόλις τέσσερα αντικείμενα που έχουν ανακαλυφθεί πιθανολογείται ότι ανήκουν στο Νέφος του Όορτ, τα 90377 Σέντνα, 2000 CR105, 2006 SQ372, και 2008 KV42.

Η αρχική ιδέα ανήκει στον Εσθονό αστρονόμο Ερνστ Έπικ (Ernst Julius Öpik), που το 1932 υποστήριξε ότι οι κομήτες προέρχονται από ένα νέφος στις εξωτερικές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος. Η ιδέα αυτή επανεισάχθηκε το 1950 από τον Ολλανδό αστρονόμο Γιάν Όορτ (Jan Hendrick Oort). Η λογική ήταν η εξής: εφόσον όλοι οι κομήτες κάποια στιγμή καταστρέφονται μέσα στο Ηλιακό Σύστημα, λόγω της βαρύτητας του Ήλιου ή των μεγάλων πλανητών, δεν θα έπρεπε μετά από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του Ηλιακού Συστήματος να παρατηρούνται πια κομήτες. Άρα πρέπει να υπάρχει μια πηγή πυρήνων κομητών η οποία στέλνει συνεχώς κομήτες στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα. Νέφος του Όορτ

Το νέφος του Οορτ και η Ζώνη του Κάιπερ

Η Γη και η Σελήνη από τον Κρόνο (φωτογραφία από το ρομποτικό διαστημικό όχημα Κασσίνι-Χόιχενς)