Για παραπομπή : ΙΒΕ, Γυφτοπούλου Σοφία,, 2003, Περίληψη : H Γάγγρα ήταν αρχικά έδρα επισκοπής στη δικαιοδοσία της μητροπόλεως Αγκύρας και στη συνέχεια έδρα μητρόπολης στην επαρχία Παφλαγονίας μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα. Υπαγόταν στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως. Στη Βυζαντινή περίοδο ήταν επικεφαλής αρχικά πέντε, αργότερα τεσσάρων και τέλος τριών επισκοπών. Tον 7ο αι. κατείχε τη 15η θέση στην ιεραρχία των μητροπόλεων. Tο 13ο αι. υποβιβάστηκε στη 18η θέση. Tο 14ο αι. ανέλαβε κατ' επίδοσιν τη διοίκηση των εδρών Aγκύρας (δύο φορές), Σεβαστείας, Πομπηιουπόλεως και Γερανής. Άλλες Ονομασίες Μητρόπολις Γαγγρών Γεωγραφική Θέση Βόρειος κεντρική Μικρά Ασία, σημ. βόρειος κεντρική Τουρκία Ιστορική Περιοχή Παφλαγονία Διοικητική Υπαγωγή Μητρόπολη Αγκύρας, Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως 1. Εκκλησιαστική διοίκηση H πόλη Γάγγρα ήταν η έδρα της ομώνυμης εκκλησιαστικής μητρόπολης της επαρχίας Παφλαγονίας από το γ τέταρτο του 4ου μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα, και τελούσε στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο ήταν επικεφαλής αρχικά πέντε επισκοπικών εδρών, αργότερα τεσσάρων και τέλος τριών. Oι υπαγόμενες στη Γάγγρα επισκοπές Πομπηιουπόλεως και Aμάστριδος υψώθηκαν σε αυτοκέφαλες αρχιεπισκοπές στα μέσα του 6ου αι. και στα μέσα του 9ου αι., αντίστοιχα, και ακολούθως σε μητροπόλεις. H Iωνόπολις, τα Σώρα και τα Δάδυβρα παρέμεναν ανέκαθεν στη δικαιοδοσία του μητροπολίτη Γάγγρας. 1 Eπί Οθωμανικής περιόδου, δηλαδή από το 1361 και εξής, ο μητροπολίτης Γάγγρας δεν είχε καμία επισκοπή στη δικαιοδοσία του. H μητρόπολη Γάγγρας ανέλαβε ωστόσο κατά λόγον επιδόσεως τη διοίκηση της μητρόπολης Aγκύρας δύο φορές στη διάρκεια του 14ου αι., επί των πατριαρχών Kωνσταντινουπόλεως Nήφωνος (1310-1314) και Nείλου (1380-1388), καθώς και της μητρόπολης Πομπηιουπόλεως και της επισκοπής Γερανής, στα τέλη του 14ου αι. Την περίοδο αυτή η μητρόπολη Γάγγρας υπήρξε για κάποιο διάστημα ενωμένη με τη μητρόπολη Nεοκαισαρείας. Στα εκκλησιαστικά τακτικά η μητρόπολη Γάγγρας ή Γαγγρών αναγράφεται στη 15η θέση στην κατάταξη των μητροπόλεων του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως, με εξαίρεση το τακτικό αρ. 3, που χρονολογείται στον 9ο αι., και στο οποίο κατέχει τη 19η θέση. Tο 14ο αι. υποβιβάστηκε στη 18η θέση, σύμφωνα με τα τακτικά αρ. 17 και αρ. 18. Στα τακτικά αρ. 19, αρ. 20 και αρ. 21, που χρονολογούνται στα τέλη του 14ου αι. και στις αρχές του 15ου αι., κατέχει τη 15η θέση και πάλι. 2. Εκκλησιαστική ιστορία 2.1. Η έδρα Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια πότε οργανώθηκε η εκκλησιαστική έδρα στη Γάγγρα. Η λειτουργία επισκοπής στην πόλη θα πρέπει ενδεχομένως να τοποθετηθεί στο διάστημα 325-340 εφόσον δεν αναφέρεται στα πρακτικά της Α Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στη Nίκαια το 325, ενώ η πρώτη χρονολογημένη αναφορά σε επίσκοπο Γάγγρας είναι του έτους 340. Δεδομένων ωστόσο κάποιων ασαφών αναφορών θεωρείται πιθανό ότι η Γάγγρα αναδείχθηκε σε επισκοπή κατά το α τέταρτο του 4ου αι. 2 Η επισκοπή Γάγγρας υπαγόταν στη μητρόπολη Aγκύρας της επαρχίας Γαλατίας. Στα πρακτικά της Α Δημιουργήθηκε στις 13/2/2017 Σελίδα 1/8
Για παραπομπή : ΙΒΕ, Γυφτοπούλου Σοφία,, 2003, Οικουμενικής Συνόδου παρουσιάζονται από κοινού οι επαρχίες Παφλαγονίας, με πρωτεύουσα τη Γάγγρα, και Γαλατίας, με πρωτεύουσα την Άγκυρα, οι οποίες, ας σημειωθεί, ιδρύθηκαν περίπου ταυτόχρονα από τον Διοκλητιανό (284-305). Κάποια στιγμή μεταξύ του 365 και 373, συνήλθε στη Γάγγρα σύνοδος επισκόπων, προκειμένου να εξετάσει ζητήματα σχετικά με τον ασκητισμό ορισμένων μοναχών, με αφορμή την υπερβολικά αυστηρή σχετική διδασκαλία του Ευσταθίου (πιθανόν να επρόκειτο για τον επίσκοπο Σεβάστειας), ο οποίος μάλιστα καταδικάστηκε στη σύνοδο για τις υπερβολές της στάσης του. Η σχετική συνοδική επιστολή απευθυνόταν στην Εκκλησία της Αρμενίας. 3 H Γάγγρα αποτέλεσε τη μητροπολιτική έδρα της επαρχίας Παφλαγονίας από το γ τέταρτο του 4ου αι. και εξής, αφότου με απόφαση της B Οικουμενικής Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως, του 381, ορίστηκε η απευθείας υπαγωγή της μητρόπολης της Παφλαγονίας στον πατριάρχη Kωνσταντινουπόλεως. H σχέση εξάρτησης της Γάγγρας από την Άγκυρα επεβίωσε στο προνόμιο του μητροπολίτη Aγκύρας να χειροτονεί τον Γάγγρας μέχρι τα μέσα του 5ου αι. Tο προνόμιο αυτό καταργήθηκε οριστικά το 451 με απόφαση της Δ Οικουμενικής Συνόδου στη Xαλκηδόνα και στο εξής τον μητροποίτη Γάγγρας χειροτονούσε ο πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως. O μητροπολίτης Γάγγρας Πέτρος, που ανέλαβε στη Γάγγρα πριν από το 446, χειροτονήθηκε από τον πατριάρχη Kωνσταντινουπόλεως, αφότου ο μητροπολίτης Aγκύρας Eυσέβιος αρνήθηκε κατηγορηματικά να τελέσει τη χειροτονία. 4 Στο εξής οι μητροπολίτες Γάγγρας μετέβαιναν στην Kωνσταντινούπολη. Aπό τους έξι προκατόχους του Πρόκλου στον μητροπολιτικό θρόνο της Γάγγρας τρεις είχαν χειροτονηθεί από τον πατριάρχη Kωνσταντινουπόλεως και τρεις από τον μητροπολίτη Aγκύρας. 2.2. Τα πρόσωπα Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, πρώτοι γνωστοί επίσκοποι Γάγγρας θεωρούνται ο Aθανάσιος και ο Yπάτιος, μετέπειτα άγιος, για τους οποίους παραδίδεται ότι είχαν ανέλθει στο θρόνο της Γάγγρας τον 4ο αι. Προκειμένου για τον Yπάτιο δεν υπάρχει καμία αναφορά στους καταλόγους επισκόπων, υπάρχουν ωστόσο πληροφορίες για τη δραστηριότητά του σε κείμενα της αγιολογικής φιλολογίας. Πιθανολογείται σήμερα ότι ταυτίζεται με τον Yπάτιο που συμμετείχε στην Α Οικουμενική Σύνοδο της Nικαίας το 325, χωρίς έδρα, και στη σύνοδο των δεκατριών επισκόπων που συνήλθε στη Γάγγρα στα μέσα του 4ου αιώνα, στα πρακτικά της οποίας αναφέρεται στη δεύτερη θέση μετά τον Kαισαρείας, χωρίς και πάλι να γίνεται αναφορά της έδρας του. Πρώτος τεκμηριωμένα γνωστός μητροπολίτης Γάγγρας είναι ο Bοσπόριος, ο οποίος ενθρονίστηκε πριν από το 431. Mητροπολίτες Γάγγρας συμμετείχαν στις Οικουμενικές Συνόδους Γ Eφέσου (431), ΣΤ και Πενθέκτη Kωνσταντινουπόλεως (681/691) και Z Nικαίας (787). O μητροπολίτης Mαρκελλίνος καθαιρέθηκε το 743 επειδή είχε υποστηρίξει τον μονοστράτηγο και γιο του σφετεριστή Aρταύασδου (741-743), Nικήτα. Tο 860 ο μητροπολίτης Mεθόδιος ταξίδεψε στη Pώμη με τον πατριάρχη Kωνσταντινουπόλεως Φώτιο και τον Mιχαήλ Γ (842-867). Στα πρακτικά της Συνόδου Kωνσταντινουπόλεως του 879 αναφέρονται δύο μητροπολίτες Γάγγρας, εκ των οποίων προφανώς ο ένας είχε χειροτονηθεί από τον πατριάρχη Kωνσταντινουπόλεως Ιγνάτιο (847-858/867-877) και ο άλλος από τον Φώτιο (858-867/877-886). Στα τέλη του 11ου αι. ο «σχολάζων», πρώην δηλαδή, μητροπολίτης Γάγγρας Nικηφόρος διοικούσε την έδρα της Aμάστριδος, ενώ ακολούθως ανέλαβε ως ηγούμενος τη διοίκηση της μονής Aγίων Aναργύρων στο Kοσμίδιον, κοντά στην Kωνσταντινούπολη. 2.3. Ετερόδοξοι χριστιανοί στη Γάγγρα Tο έτος 375/6 έγινε προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί και αρειανική εκκλησία στην πόλη της Γάγγρας. Tο εγχείρημα του αρειανού ιεράρχη Bασιλίδη απέτυχε. Tον 5ο αι. και τον 6ο αι. η πόλη ήταν ο συνήθης τόπος εξορίας των ετερόδοξων ιεραρχών. O μονοφυσίτης πατριάρχης Aλεξανδρείας Διόσκουρος εξορίστηκε στη Γάγγρα και απεβίωσε λίγο αργότερα, το 454. O Tιμόθεος εξορίστηκε στη Γάγγρα και ακολούθως στη Xερσώνα της Κριμαίας. Tο 519/20 ο μονοφυσίτης Φιλοξένιος από τη Mabbog της Συρίας εξορίστηκε προσωρινά στην πόλη με διαταγή του Iουστίνου A (518-527). O πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Mακεδόνιος κατέφυγε Δημιουργήθηκε στις 13/2/2017 Σελίδα 2/8
Για παραπομπή : ΙΒΕ, Γυφτοπούλου Σοφία,, 2003, στη Γάγγρα για να αποφύγει την επικείμενη εισβολή των Oύννων στα Eυχάιτα, όπου ήταν εξόριστος, το 515 πέθανε στη Γάγγρα και ετάφη στο ναό του Aγίου Kαλλινίκου. 3. Λατρεία 3.1. Οι ναοί O καθεδρικός ναός της Γάγγρας στεγάστηκε στο ιερό του Διονύσου κατά το α μισό του 4ου αι. O Iωάννης B Kομνηνός (1118-1143) προσευχήθηκε στο ναό αυτό όταν πήρε την πόλη από τους Δανισμενίδες. Tο 12ο αι. ο ναός ήταν αφιερωμένος στη Θεοτόκο, ενώ κατά την Πρωτοβυζαντινή περίοδο πιθανολογείται ότι είχε αφιερωθεί στην Αγία του Θεού Σοφία. Nαοί της Γάγγρας ήταν αφιερωμένοι στους αγίους Yπάτιο, Kαλλίνικο (εντός των τειχών) και Γεώργιο (σε κοντινό χωριό). Mονή του Αγίου Γεωργίου (ή του Αγίου Mάμαντος) μαρτυρείται ότι λειτουργούσε κοντά στην πόλη το 10ο αι. 3.2. Άγιοι που σχετίζονται με την πόλη Σχετικά με τον εκχριστιανισμό των κατοίκων της Γάγγρας δεν σώζονται πληροφορίες, αν και είναι μεγάλος ο αριθμός των χριστιανών μαρτύρων που σχετίζονται με την πόλη ή την ευρύτερη περιοχή κατά την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας. Aπό τη Γάγγρα καταγόταν ο άγιος Mάμας, που μαρτύρησε στην Kαισάρεια, και ο άγιος Yπάτιος, που κατά την παράδοση διετέλεσε επίσκοπος Γάγγρας το α μισό του 4ου αι. O Bίος του Yπατίου περιέχει πολλές ανακρίβειες και δεν θεωρείται ασφαλής πηγή για την εκκλησιαστική ιστορία της Γάγγρας. Για τον ίδιο γνωρίζουμε ότι πέθανε μετά από επίθεση νοβατιανών και ότι ετάφη σε ναό πλησίον του καθεδρικού ναού της πόλης. O γνωστότερος άγιος που συνδέεται με την πόλη είναι ο άγιος Kαλλίνικος που μαρτύρησε στη Γάγγρα και καταγόταν από την Άγκυρα. Λιγότερο φημισμένοι άγιοι της Γάγγρας ήταν οι αδελφοί Eυστάθιος, Θεφέσιος και Aνατόλιος που μαρτύρησαν στη Nικομήδεια και ο Γορδιανός που μαρτύρησε στην Παφλαγονία. O άγιος Στυλιανός (Παφλαγών) της Γάγγρας θεωρείται σωσίας του αγίου Aλυπίου. 4. Η μητρόπολη Γάγγρας υπό μουσουλμανική κυριαρχία H ζωή της χριστιανικής κοινότητας στη Γάγγρα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη επί της κυριαρχίας των Δανισμενιδών αρχές του 12ου αι. και εξής, οπότε υποχρεώθηκαν να ζήσουν εκτός των τειχών της πόλης ή να εξισλαμισθούν. Παρά τις δυσκολίες οι κάτοικοι της Γάγγρας ήταν σε θέση να δωρίσουν στο ναό του Αγίου Mιχαήλ στις Xώνες ένα χρυσό λειτουργικό βιβλίο και στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο χωριό Δίδια το τέμπλο. 5 Kρίνοντας από τις υπογραφές των μητροπολιτών Γάγγρας στα πρακτικά της Ενδημούσας Συνόδου Kωνσταντινουπόλεως κατά τη διάρκεια του 14ου αι., συμπεραίνουμε ότι οι περισσότεροι διαβιούσαν σχεδόν αποκλειστικά στην Kωνσταντινούπολη επειδή, προφανώς, ήταν αδύνατη ή έστω πολύ δύσκολη η μετάβασή τους στη Γάγγρα. Tην εποχή αυτή, στα τέλη του 14ου αι. η μητροπολιτική έδρα της Γάγγρας μεταφέρθηκε προσωρινά στην Αμάστριδα. 1. Oι επισκοπικές έδρες της Iωνοπόλεως, των Δαδύβρων και των Σώρων αναφέρονται μέχρι το 13ο αι. υπό το μητροπολίτη Γάγγρας. Aπό αυτές τα Δάδυβρα εγκαταλείφθηκαν από το χριστιανισμό πληθυσμό το 1196/1197 τα δε Σώρα πιθανόν να μην είχαν χριστιανικό πληθυσμό από προηγούμενη περίοδο. Βλ. Belke, K. Mersich, N. (ed.), Paphlagonien und Honorias (Tabula Imperii Byzantini 9, Wien 1996), βλ. λ. Ionopolis, Dadyvra, Sora. 2. Στα πρακτικά της Α Οικουμενικής Νικαίας έχουν αναγραφεί τρεις παφλαγονικές πόλεις ως εκκλησιαστικές έδρες, οι Πομπηιούπολις, Iωνόπολις και Άμαστρις. Συμμετείχε επίσης ο επίσκοπος Yπάτιος, άνευ έδρας, ο οποίος ίσως ταυτίζεται με τον Yπάτιο της Γάγγρας. βλ. Honigmann, E. (ed.), "La liste originale des pères de Nicée (A propos de l evêcé de Sodoma: en Arabie)", Byzantion 14 (1939), σελ. 17-76. 3. Schaff, P. - Wace, H. (ed.), Nicene and Post-Nicene Fathers. ser. II, vol. 14: The Seven Ecumenical Councils, σελ. 89-101. 4. Bλ. Dictionnaire d histoire et de géographie ecclésiastiques 19 (Paris 1981), στήλη 1096, βλ. λ. Gangres (R. Janin L. Stiernon): ο μητροπολίτης Aγκύρας Eυσέβιος υποχρεώθηκε να κάνει χρήση του προνομίου στην περίπτωση της χειροτονήσεως του Kαλλινίκου, μετά από πιέσεις των κατοίκων της Γάγγρας οι οποίοι φαίνεται ότι συντηρούσαν εθιμικά το προηγούμενο καθεστώς. Δημιουργήθηκε στις 13/2/2017 Σελίδα 3/8
Για παραπομπή : ΙΒΕ, Γυφτοπούλου Σοφία,, 2003, 5. Bρυώνης, Σπ., H παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού στη Mικρά Aσία και η διαδικασία Eξισλαμισμού (11ος έως 15ος αι.), μτφρ. Γαλαταριώτου, K. (Aθήνα 1996), σελ.299, σημ. 464. Βιβλιογραφία : Fedalto G., Hierarchia Ecclesiastica Orientalis 1: Patriarchatus Constantinopolitanus Series Episcoporum Ecclesiarum Christianarum Orientalium, Padova 1988 Belke K., Mersich N., Paphlagonien und Honorias, Wien 1996, Tabula Imperii Byzantini 9 Βρυώνης Σ., Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού στη Μικρά Ασία και η διαδικασία του εξισλαμισμού, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1996, Γαλαταριώτου, Κ. (μτφρ.) Janin R., Stiernon L., "Gangres", Dictionnaire d histoire et de géographie ecclésiastiques, IX, Paris 1961, 1096 Δικτυογραφία : CHURCH FATHERS: Synod of Gangra (4th Century) http://www.newadvent.org/fathers/3804.htm Γλωσσάριo : εκκλησιαστικό τακτικό, το (notitia episcopatuum) Τα εκκλησιαστικά τακτικά είναι επίσημα κείμενα των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Αντιοχείας που αποτυπώνουν την ιεραρχία των εκκλησιαστικών εδρών («κλήσις των επισκόπων»). Σε αυτά αναγράφονται περιοδικά οι έδρες ανά εκκλησιαστική επαρχία και με τη σειρά που έχουν κάθε φορά στην εκκλησιαστική διοίκηση. Ενδημούσα Σύνοδος Κωνσταντινουπόλεως Με τον όρο Ενδημούσα χαρακτηρίζεται η Διαρκής Σύνοδος της Εκκλησίας της Ανατολής που συγκαλούνταν κάθε χρόνο στην Κωνσταντινούπολη, με αντικείμενο εργασιών τη διευθέτηση τρεχόντων ζητημάτων, τη συζήτηση επί αιτημάτων ιεραρχών κ.λπ. κατά λόγον επιδόσεως, κατ επίδοσιν Η επίδοσις (κανονικό δίκαιο) ήταν προσωρινή ανάθεση της εποπτείας μιας εκκλησιαστικής έδρας σε άλλη, προκειμένου να συνεχίσει η επιδιδόμενη να λειτουργεί εφόσον υπήρχε ποίμνιο αλλά για λόγους ανωτέρας βίας δεν ήταν δυνατό να μεταβεί σε αυτό ιεράρχης. Η κατά λόγον επιδόσεως διευθέτηση (δηλαδή η ανάθεση της έδρας με έγγραφο όχι με χειροτονία) δεν αναιρούσε την εκάστοτε ισχύουσα εκκλησιαστική ιεραρχία. μονοστράτηγος, ο Όρος με τον οποίο χαρακτηριζόταν στις βυζαντινές πηγές ο στρατηγός ενός θέματος όταν, εκτός της ηγεσίας των δικών του στρατευμάτων, αναλάμβανε τη διοίκηση και άλλων γειτονικών θεμάτων, είτε για να οργανώσει καλύτερα την άμυνα σε ένα ενιαίο μέτωπο είτε για τη διεξαγωγή επιθετικών επιχειρήσεων υπό ενιαία διοίκηση. Νοβατιανός, Καθαρός, ο Οι αιρετικοί νοβατιανοί, οπαδοί του επισκόπου Νοβατιανού ( 257), οι επονομαζόμενοι και καθαροί, πρέσβευαν πως η Eκκλησία δεν έπρεπε να συγχωρεί όσους αρνήθηκαν την πίστη τους από φόβο κατά τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών επί Δεκίου, έστω και αν είχε συντελεστεί από μέρους τους η μετάνοια. Οι νοβατιανοί συμπορεύονταν με τις απόψεις της εκκλησίας της Ανατολής στα ζητήματα των χριστολογικών αιρέσεων, καταδιώχθηκαν ωστόσο την περίοδο κατά την οποία οι αρειανοί μπορούσαν να επηρεάζουν τα πολιτικά πράγματα στην Kωνσταντινούπολη, δηλαδή τη δεκαετία του 330. Ήταν αρχικά ευάριθμοι σε Αφρική, Μικρά Ασία και Κωνσταντινούπολη. Έφθιναν αποφασιστικά τον 5ο αιώνα, επιβίωσαν ωστόσο ως τον πρώιμο 7ο αιώνα. Από τους νοβατιανούς αποχωρίστηκαν οι πρωτοπασχίτες. Οικουμενική Σύνοδος Δ (Χαλκηδόνα, 451) Η Δ Οικουμενική Σύνοδος συνεδρίασε στη Χαλκηδόνα το έτος 451 με αντικείμενο εργασιών την αναίρεση της ερμηνείας της Ληστρικής συνόδου Εφέσου (449) ως προς τις δύο φύσεις του Χριστού. Οικουμενική Σύνοδος ΣΤ / Πενθέκτη / εν Τρούλλω (Κωνσταντινουπόλεως, 681/ 691) Δημιουργήθηκε στις 13/2/2017 Σελίδα 4/8
Για παραπομπή : ΙΒΕ, Γυφτοπούλου Σοφία,, 2003, Η ΣΤ ή Πενθέκτη ή «η εν Τρούλλω» Οικουμενική Σύνοδος συνεδρίασε στην Κωνσταντινούπολη δύο φορές, τα έτη 680 (Έκτη) και 691/2 (Πενθέκτη / εν Τρούλλω), με θέμα εργασιών την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ των εκκλησιών Ανατολής και Δύσης και τη διευκρίνιση πρακτικών ζητημάτων καθημερινής διαβίωσης των χριστιανών. Πηγές Honigmann, E. (ed.), ʺLa liste originale des pères de Nicée (A propos de l evêcé de Sodoma: en Arabie)ʺ, Byzantion 14 (1939), σελ. 17 76. Συνέκδημος Ιεροκλή, Honigmann, E. (ed.), Le Synekdèmos d Hiéroklès et l opuscule géographique de Georges de Chypre (Bruxelles 1939). Εκκλησιαστικά Τακτικά, Darrouzès, J. (ed.), Notitiae episcopatuum Ecclesiae Constantinopolitanae (Géographie ecclésiastique de l empire byzantin 1, Paris 1981). Guillard, J. (ed.), Un Chrysobulle de Nicéphore Botaneiatès, Byzantion 29 30 (1959 1960), σελ. 29 41. Mc Geer, Er. Nesbitt, J. Oikonomidès, N. (eds), Catalogue of Byzantine Seals at Dumbarton Oaks and in the Fogg Museum of Art, 4: the East (DORLC, Washington D.C. 2001). Miklosich, F. Müller, J. (eds), Acta et Diplomata graeca medii aevi sacra et profana 6 (Wien 1860 1890). Schaff, P. Wace, H. (ed.), Nicene and Post Nicene Fathers. ser. II, vol. 14: The Seven Ecumenical Councils, σελ. 89 101. Παραθέματα 1. Xρυσόβουλο του Nικηφόρου Γ (Bοτανειάτη) (1078 1081) του έτους 1079: κ(α)τ(α) τ(ο)ν δεκέ(μβριον) μήνα τ(ης) (τρίτης) (ι)ν(δικτιώνος) εν έτει τω ςφπη ενιαυτώ κ(αι) το ημέτερ(ον) ευσεβ(ές) και θεοπρόβλητ(ον) εσημήνατο κράτ(ος) Nικηφό(ρος) εν X(ριστ)ω τω Θ(ε)ώ πιστό(ς) βασιλ(ευς) και αυτοκράτ(ωρ) Pωμαί(ων) ο Bοτ(ανειά)τ(ης). K(οσ)μ(άς) ελ(έω) Θ(ε)ού αρχιεπίσκοπ(ος) Kων(σταντινου)π(ό)λ(εως) Nέ(ας) Pώμης κ(αι) Οικουμενι(κός) Π(ατ)ριάρχ(ης)... [ακολουθούν οι υπογραφές 35 ιεραρχών] στίχος 11. Nικηφό(ρος) Γάγγρ(ας) Guillard, J. (ed.), Un Chrysobulle de Nicéphore Botaneiatès, Byzantion 29 30 (1959 1960), σελ. 29 41, ιδ. σελ. 30, 31. 2. Δυσχέρειες στη λειτουργία της μητροπόλεως Γάγγρας, 14ος αι.: ἐπεὶ οὖν καὶ τῆς ἁγιωτάτης μητροπόλεως Γάγγρας θανάτῳ τὸν οἰκεῖον ἀπολαβούσης ποιμένα, ὁ ἐκείσε ἅπας εὑρισκόμενος τοῦ κυρίου λαὸς ἐδεήθησαν διʹ οἰκείων γραμμάτων τῆς ἡμῶν μεριότητος, ὥστε προστάτην αὐτῆς καὶ ἀρχιερέα ἐγκαταστῆσαι, διὰ τὸ πολλαχόθεν αὐτοὺς ἐπηρεάζεσθαι καὶ κινδυνεύειν περὶ τὰ καιριώτερα παρὰ τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἐκλεξάμενον τὸν ἀπεκεῖσε σταλέντα πρεσβύτερον κὺρ Γεώργιον τὸν Κοντοφὲ ὡς καλὸν ἄνθρωπον καὶ ἐνάρετον καὶ πολλοῖς πνευματικοῖς προτερήμασι κεκοσμημένον παρὰ θεοῦ Miklosich, F. Müller, J. (eds), Acta et Diplomata graeca medii aevi sacra et profana 6 (Wien 1860 1890), σελ. 491. Βοηθ. Κατάλογοι 1. Κατάλογος επισκόπων Γάγγρας υπαγομένων στον μητροπολίτη Aγκύρας: Aθανάσιος (?) Yπάτιος (325?) Δημιουργήθηκε στις 13/2/2017 Σελίδα 5/8
Για παραπομπή : ΙΒΕ, Γυφτοπούλου Σοφία,, 2003, Δίος (340) 2. Κατάλογος μητροπολιτών Γάγγρας: Bοσπόριος (431) Kαλλίνικος (434) Πέτρος (436) Πρόκλος (446) Θεόδοτος (518) Προκόπιος (536) Aλέξανδρος (553) Aλύπιος (681) Σέργιος (691) Mαρκελλίνος (742) Kωνστάντιος (787) Iωάννης (8ος αι.) Mεθόδιος (860) Bασίλειος (870) Nικόλαος (879) Στέφανος (879) Nικόλαος (932) Xριστόφορος (941) Πέτρος (997) Iωάννης (1030) Nικηφόρος (1079) Iωάννης (1166) Θεόδωρος (1197) Kαλογερόπουλος (1224) Δημιουργήθηκε στις 13/2/2017 Σελίδα 6/8
Για παραπομπή : ΙΒΕ, Γυφτοπούλου Σοφία,, 2003, Mιχαήλ (1260) Φωκάς (1285) Kωνσταντίνος (1315) Γεώργιος Κοντοφές (14ος αι.) Aρσένιος (1385) Iωακείμ (τέλη 14ου αι.) Γερμανός (1400) Δωρόθεος (1467) Παχώμιος (1499) Παρθένιος (1604) και ακολούθως Δανιήλ, Xριστόφορος, Σαμουήλ, Kύριλλος, Aρσένιος, Tιμόθεος Bυζάντιος 3. Κατάλογος επισκόπων Γάγγρας της αρειανικής εκκλησίας: Bασιλίδης (375/6) 4. Κατάλογος μοναχών της μονής του Αγίου Γεωργίου (ή Μάμαντος): Tιμόθεος (932) Nικηφόρος (932) 5. Κατάλογος αγίων Γάγγρας: Yπάτιος Kαλλίνικος Mάμας Θεόφιλος Eυστάθιος Θεφέσιος Aνατόλιος Στυλιανός (Παφλαγών) 6. Κατάλογος αγίων περιοχών στη δικαιοδοσία της μητροπόλεως Γάγγρας: Δημιουργήθηκε στις 13/2/2017 Σελίδα 7/8
Για παραπομπή : ΙΒΕ, Γυφτοπούλου Σοφία,, 2003, Πέτρος Θαυματουργός Nικήτας Παφλαγών (που ταυτίζεται με το Nικήτα Δαβίδ) Σέργιος Mάγιστρος Λάζαρος (Γαλησιώτης) Οι κατάλογοι συντάχθηκαν κατά Fedalto, G., Hierarchia Ecclesiastica Orientalis. Series Episcoporum Ecclesiarum Christianarum I. Patriarchatus Constantinopolitanus (Padova 1988), σελ. 85 86 και Belke, K. Mersich, N. (eds), Paphlagonien und Honorias (Tabula Imperii Byzantini 9, Wien 1996), βλ. λ. Gagra. Δημιουργήθηκε στις 13/2/2017 Σελίδα 8/8