Ερευνητική εργασία Τίτλος Η επανάσταση του 1821 «Δια λόγου Ιωάννη Μακρυγιάννη και δια χειρός Παναγιώτη Ζωγράφου» Κατηγορία Ιστορία Γ Γυμνασίου Χρονική περίοδος υλοποίησης Σχολικό έτος 2012-2013 Ερευνητική ομάδα Λυδία Ζαχαράκη (Γ2) Αλεξάνδρα Κραέτε (Γ2) Περιγραφή Σκοπός της εργασίας είναι να διερευνήσουν και να μελετήσουν οι μαθητές τους πρωταγωνιστές και τα γεγονότα της ελληνικής επανάστασης μέσα από την αφήγηση του Ι. Μακρυγιάννη και τις 24 ζωγραφιές του Π. Ζωγράφου. Μαθητικές εργασίες Δημιουργία πόστερ Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ Ήδη από το φθινόπωρο του 1828 ξένοι διπλωμάτες, απεσταλμένοι των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία, Ρωσία, Γαλλία) έρχονται στην Ελλάδα και έτσι παρεμβαίνουν ή προσπαθούν να παρέμβουν στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος. Το 1832 ορίζεται από τις Μ. Δυνάμεις της εποχής, ως βασιλιάς της Ελλάδας ο Όθωνας, ο 17χρονος γιος του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α. Ως πολίτευμα ορίζεται η απόλυτη μοναρχία. Ο λαός εναποθέτει τις ελπίδες και τις προσδοκίες του στον νέο βασιλιά και, όπως αναφέρεται από τον Διονύσιο Κόκκινο, "Οι Έλληνες εόρτασαν την ελευθερία των έχοντες κυριολεκτικά εις τας χείρας των τον βασιλέα των, σύμβολον της ελληνικής ανεξαρτησίας ".
Η πολιτική σκέψη στη διάρκεια της απόλυτης μοναρχίας Στα πρώτα χρόνια της απόλυτης μοναρχίας, η κρατική ζωή, η αυλή, ο τακτικός στρατός, λαμβάνουν βαυαρικό χαρακτήρα. Κατά την περίοδο της αντιβασιλείας Πρόεδρος του συμβουλίου ορίζεται ο βαυαρός Άρμανσπεργκ. Η κυβέρνηση που σχηματίστηκε αργότερα υπό το Σπ. Τρικούπη στην ουσία ασκούσε ρόλο συμβουλευτικό. Η πολιτική σκέψη κατευθύνεται από τους βαυαρούς. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η Εφημερίς της Κυβερνήσεως γραφόταν όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στη γερμανική γλώσσα, ενώ πολλά επίσημα έγγραφα συντάσσονταν μόνο στη γερμανική γλώσσα με αποτέλεσμα να παραμένουν άγνωστα στους Έλληνες. Ο νέος τρόπος διοίκησης του ελληνικού κράτους απέκλειε από την εξουσία διάφορες κοινωνικές τάξεις που είχαν διαμορφωθεί κατά την περίοδο της επανάστασης και πριν από αυτή: πρόκριτους, γαιοκτήμονες, παλαιούς αγωνιστές. Η εικόνα της κατάστασης που επικρατούσε, περιγράφεται από το Ν. Δραγούμη στα απομνημονεύματά του. Σ αυτά τονίζεται ιδιαίτερα η τύχη των ηρώων του Αγώνα, του Κολοκοτρώνη, του Πλαπούτα, του Καλλέργη, του Γρίβα, του Μαμούρη, του Κριεζώτη, του Τζαβέλα, καθώς επίσης και του πολιτικού Σπ. Τρικούπη. Η ευρύτερη μάζα του ελληνικού λαού, έχει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα να αντιμετωπίσει. Η αθλιότητα μέσα στην οποία ζούσαν οι αγρότες, η δυσβάστακτη φορολογική πολιτική που έπληττε τους βιοτέχνες, τους τεχνίτες και τους εμπόρους επιβάρυναν την κατάσταση σε μεγάλο βαθμό. Σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο προβάλλεται έντονα το σύνθημα για διεκδίκηση πολιτικών ελευθεριών και συντάγματος. Βρυζάκης Θεόδωρος (1819-1878) Η Ελλάς ευγνωμονούσα, 1858 Λάδι σε μουσαμά, 215 x 157 εκ. Εθνική Πινακοθήκη. Κληροδότημα Μαρίας Υψηλάντη, Αρ. έργου: Π.3202
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης γεννήθηκε στο Αβορίτη της Δωρίδας το 1797 και πέθανε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου του 1864. Ήταν γόνος της οικογένειας Τριανταφύλλου (Μακρυγιάννης ονομάστηκε λόγω του υψηλού του αναστήματος), η οποία, όταν ο ίδιος βρισκόταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία, αναγκάστηκε να καταφύγει στη Λιβαδειά λόγο της δολοφονίας του πατέρα του, από τους Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά. Στην ηλικία των επτά ετών, ο Μακρυγιάννης, δόθηκε ως υπηρέτης στο σπίτι ενός πλούσιου Λειβαδίτη. Αναγκάστηκε όμως να το εγκαταλείψει, ύστερα από επτά χρόνια, επειδή οι ταπεινωτικές δουλειές τις οποίες αναγκαζόταν να κάνει αλλά και οι ξυλοδαρμοί τραυμάτισαν τη φιλοτιμία του. Έφυγε για τη Δεσφίνα το 1811 στην οποία παρέμεινε για λίγο καιρό, ενώ την ίδια χρονιά πήγε στην Άρτα όπου εργάστηκε ως επιστάτης στην οικογένεια του συμπατριώτη του Αθανάσιου Λιδορίκη. Εκεί, από τα εφηβικά του χρόνια άρχισε να ασχολείται με το εμπόριο, με αποτέλεσμα στις αρχές της Επανάστασης να έχει αποκτήσει μία αρκετά μεγάλη περιουσία. Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία και το 1821, με την πρόφαση εμπορικών υποθέσεων, ενημέρωσε τους Φιλικούς στην Πάτρα για τα γεγονότα στη Στερεά Ελλάδα, ενώ συναντήθηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Δύο μέρες πριν την έναρξη της Επανάστασης, ο Μακρυγιάννης επέστρεψε από την Αχαΐα στην Άρτα αμέσως, όμως, μετά την άφιξή του οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στο κάστρο της πόλης, από το οποίο δραπέτευσε. Η συμμετοχή στον Αγώνα. Η δράση του Μακρυγιάννη στον ένοπλο αγώνα ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1821. Υπό τις διαταγές του Γιώργου Μπακόλα συμμετείχε στην μάχη του Σταυρού στα Τζουμέρκα, στη μάχη του Πέτα, κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίστηκε ελαφρά στο πόδι, καθώς επίσης και στην πολιορκία της Άρτας. Στα τέλη του '21 ξεκίνησε για το Μεσολόγγι, στο οποίο όμως παρέμεινε άρρωστος έως το Μάρτιο του 1822. Ξανάρχισε την πολεμική του δράση ως επικεφαλής τεσσάρων χωριών της περιοχής ενώ σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς πολέμησε για την απελευθέρωση της Υπάτης, στην οποία είχαν συγκεντρωθεί ισχυρές Τουρκικές δυνάμεις. Με την παράδοση της Ακρόπολης των Αθηνών στους πολιορκητές, την 1η Ιανουαρίου 1823 διορίστηκε από τον Άρειο Πάγο πολιτάρχης, ενώ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την εξουσία που του δόθηκε, έτσι ώστε να σταματήσουν οι αυθαιρεσίες, η καταπίεση του λαού και οι κλοπές. Το καλοκαίρι του '23 πολέμησε με τον Νικηταρά στην Ανατολική Στερεά ενώ τον Οκτώβριο βρέθηκε επικεφαλής Στερεοελλαδιτών στην Πελοπόννησο. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ο Μακρυγιάννης, στάθηκε και πολέμησε στο πλευρό της κυβέρνησης Κουντουριώτη. Γι αυτή του τη στάση του απονεμήθηκε αρχικά, ο βαθμός του χιλίαρχου, στη συνέχεια (Αύγουστος 1824) ο βαθμός του αντιστράτηγου και στο τέλος του χρόνου ο βαθμός του στρατηγού. Το Μάρτιο του 1825, περίοδος κατά την οποία τα αιγυπτιακά στρατεύματα είχαν εισβάλει στην Πελοπόννησο, ο Μακρυγιάννης διορίστηκε πολιτάρχης της Αρκαδίας και συμμετείχε στην άμυνα του Νεόκαστρου. Με την πτώση του φρουρίου (11 Μαΐου 1825) έσπευσε με εκατό άνδρες στους Μύλους του Ναυπλίου, για να υλοποιήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα σχέδιά του για την κατασκευή πρόχειρων οχυρωματικών έργων αλλά και για τον εφοδιασμό της περιοχής με τρόφιμα και νερό. Χάρη στην ενίσχυση των δυνάμεων του Μακρυγιάννη και από άλλους οπλαρχηγούς, που είχαν καταφθάσει στην περιοχή, ο Ιμπραήμ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τους Μύλους, παρά την αριθμητική υπεροχή των δυνάμεών του (13-14 Ιουνίου). Ο Μακρυγιάννης έπαιξε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην άμυνα με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ελαφρά στο δεξί του χέρι και να μεταφερθεί στο Ναύπλιο μετά την επίδεση του τραύματος. Λίγο καιρό αργότερα επέστρεψε στην Αθήνα και παντρεύτηκε την κόρη του Γεωργαντά Σκουζέ, Αικατερίνη. Όταν ο Ιμπραήμ κατέλαβε την Αθήνα, ο Μακρυγιάννης οργάνωσε, με την βοήθεια του Κώστα Λαγουμιτζή, την άμυνα της Ακρόπολης ενώ ανέλαβε και την προσωρινή ευθύνη των επιχειρήσεων μετά τον θάνατο του Γιάννη
Γκούρα. Απέκρουσε μία ισχυρότατη επίθεση, στις 7 Οκτωβρίου, εναντίον του Σερπεντζέ (Ωδείο Ηρώδου Αττικού) και κατά τη διάρκεια των μαχών της Ακροπόλεως τραυματίστηκε σοβαρά. Εξ αιτίας των τραυμάτων αυτών αντιμετώπισε προβλήματα μέχρι το τέλος της ζωής του, δεν ήταν όμως αρκετά να αναστείλουν τη συμμετοχή του στην τελευταία φάση του Αγώνα: την άνοιξη του 1827 πήρε μέρος στις μάχες του Πειραιά και στη μάχη του Ανάλατου. Μετά την Ανεξαρτησία. Ο Ιωάννης Καποδίστριας διόρισε τον Μακρυγιάννη, στις αρχές του 1828, Γενικό Αρχηγό της Εκτελεστικής Δύναμης της Πελοποννήσου με έδρα το Άργος. Κατά την διάρκεια αυτής της θητείας άρχισε, με τη βοήθεια φίλων του, να μαθαίνει γραφή και ανάγνωση. Έτσι στις 29 Φεβρουαρίου ξεκίνησε να γράφει τα Απομνημονεύματα του, τα οποία αποτελούν σήμερα μία από τις σημαντικότερες ιστορικές πηγές για τις περιόδους πριν και μετά την Επανάσταση αλλά και για τα γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια αυτής. Το 1830, με την οργάνωση του ελληνικού του στρατού από τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο Μακρυγιάννης έλαβε τον βαθμό του χιλίαρχου. Παρ' όλα αυτά όμως σύντομα ήρθε σε ρήξη με την κυβέρνηση, όταν άρχισε να αντιτάσσεται στην πολιτική που ακολουθούσε ο Καποδίστριας. Τον Αύγουστο του 1831 η κυβέρνηση υποχρέωσε τους πολιτικούς και τους στρατιωτικούς υπαλλήλους να υπογράψουν όρκο με τον οποίο θα δήλωναν πως δεν ανήκουν σε κάποια μυστική οργάνωση και θα υπακούν στις κυβερνητικές εντολές. Ο Μακρυγιάννης αρνήθηκε να υπογράψει και συνέταξε έναν δικό του όρκο, ο οποίος όμως δεν έγινε δεκτός. Η έντονη αντίθεση του προς το τότε υπάρχον καθεστώς συνεχίστηκε και μετά το θάνατο του Ιωάννη Καποδίστρια, όταν ο Μακρυγιάννης τάθηκε υπέρ των «Συνταγματικών» (αντίπαλοι του κυβερνήτη) και εναντίον των Βιάρου και Αυγουστίνου Καποδίστρια καθώς και των υποστηρικτών τους. Την εποχή του Όθωνα έδειξε θερμό ενδιαφέρον για τους αγωνιστές του 1821 και υποστήριξε τα δίκαιά τους. Η μεγαλύτερή του προσφορά κατά την Οθωνική περίοδο ήταν η επανάσταση της 3 ης Σεπτεμβρίου που είχε ως αποτέλεσμα ν αποκτήσει η χώρα μας το πρώτο της Σύνταγμα (1844). Οι βασιλικοί τον κατηγόρησαν στη συνέχεια για συνωμοσία και τον φυλάκισαν (1852). Καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή του μετατράπηκε σε φυλάκιση και τέλος αποφυλακίστηκε (1854) με εντολή του τότε πρωθυπουργού και συναγωνιστή του Δημ. Καλλέργη. Η φυλακή και η κακομεταχείριση τον κατέβαλαν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε καταληφθεί από βαθιά θρησκευτικότητα και προσευχόταν συνεχώς σε μια σπηλιά κοντά στη γειτονιά του, που την είχε μετατρέψει σε ερημητήριο. Μετά την έξωση του Όθωνα τιμήθηκε με τον βαθμό του υποστρατήγου (1862) και αντιστρατήγου (1864). Μετά από λίγες μέρες πέθανε σε ηλικία 67 χρονών. Ο λαός της Αθήνας τον έκλαψε και τον κήδεψε με μεγάλες τιμές στο Α νεκροταφείο. Είχε αποκτήσει δώδεκα παιδιά με την Κατερίνα Σκουζέ, που είχε παντρευτεί στην Αθήνα το 1825. Η συνοικία της Αθήνας, όπου κατοικούσε, πήρε το όνομά του. O Iωάννης Mακρυγιάννης (1797-1864). Ξυλογραφία του A. Tάσσου (Συλλογή Λ. Mαγγιώρου Tάσσου).
Γεγονότα και Χρονολογίες ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Από τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή μέχρι το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου) ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ 1774 Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή 1788 Ο Αλής γίνεται Πασάς των Ιωαννίνων. 1797 Κατάληψη Επτανήσων από τους Γάλλους. 1799 Ρώσοι και Τούρκοι στα Επτάνησα 1803 Ο Αλής καταλαμβάνει το Σούλι. 1807 Οι Γάλλοι για β φορά στα Επτάνησα. 1814 Συνέδριο Βιέννης. Φιλική εταιρία. 1815 Τα Επτάνησα υπό αγγλική προστασία 1819 Επανάσταση του Αλή 1821 Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον Προύθο. Επανάσταση στην Πελοπόννησο και στα Νησιά. Απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε. Μάχη Αλαμάνας, θάνατος Διάκου. Μάχψι στο Χάνι της Γραβιάς. Μάχη στο Βαλτέτσι. Συνέλευση Καλτετζών. Μάχη στο Δραγατσάνι. Άφιξη Δημ. Υψηλάντη στα Βέρβενα. Άφιξη Αλέξ. Μαυροκορδάτου στο Μεσολόγγι. Άλωση Τριπολιτσάς. 1822 Α Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων στην Επίδαυρο. Επανάσταση στη Δυτ. Μακεδονία. Θάνατος του Αλή. Σφαγή της Χίου. Πυρπόληση Ναυαρχίδας στη Χίο και θάνατος Καρά Αλή. Μάχη Πέτα. Καταστροφή Δράμαλη. 1797 Γεννιέται στο Λιδορίκι 1811 Μεταβαίνει στην Άρτα, ως επιστάτης στην οικογένεια του συμπατριώτη του Αθαν. Λιδορίκη. 1815 Αρχίζει εμπορική δραστηριότητα, απ την οποία αποκτά ικανή περιουσία, ώστε να φτάνει κατά το 1821, το ποσό των 41.664 γροσίων. 1820 Μυείται στη Φιλική Εταιρεία. 1821 Μπαίνει στην επανάσταση κάτω απ τις διαταγές του Γώγου Μπακόλα. Λαμβάνει μέρος στις επιχειρήσεις της Ηπείρου και δείχνει απαράμιλλη γενναιότητα. Λαμβάνει μέρος στην πολιορκία της Άρτας. Μετά την αποτυχία των επιχειρήσεων κατεβαίνει στο Μεσολόγγι. 1822 Διαφωνεί με τον Ανδρούτσο ως προς τη βοήθεια που πρέπει να προσφερθεί στην Ακρόπολη. Τελικά υποχωρεί και τον ακολουθεί στην Αθήνα. 1823 Μετά από αίτημα των Αθηναίων αναλαμβάνει Πολιτάρχης με ευρέα αστυνομικά καθήκοντα. Αντιτίθεται στις αρπακτικές διαθέσεις του Γκούρα και μετά από δεινή ρήξη εγκαταλείπει την Αθήνα και με σώμα 150 ανδρών πηγαίνει στη Σαλαμίνα. Συνεκστρατεύει με το Νικηταρά στη Ρούμελη και δίνει μάχη,
Β Συνέλευση των Ελλήνων στο Άστρος. Θάνατος Μάρκου Μπότσαρη. Ο Βύρων στο Μεσολόγγι. 1824 Α εμφύλιος πόλεμος. Οι Αιγύπτιοι καταλαμβάνουν την Κρήτη. Θάνατος Λόρδου Μπάυρον. Α δάνειο. Καταστροφή Κάσου. Καταστροφή Ψαρών. Ναυμαχία του Γέροντα. Β εμφύλιος πόλεμος. 1825 Φυλάκιση Θ. Κολοκοτρώνη. Ο Ιμπραήμ στη Πελοπόννησο. Καταστροφή Σφακτηρίας. Αποφυλάκιση Κολοκοτρώνη. Μάχη στο Μανιάκι. Β δάνειο. Δολοφονία Οδυσσέα Ανδρούτσου. 1826 Γ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων στο Άργος. Έξοδος Μεσολογγίου. Ο Καραϊσκάκης αρχιστράτηγος της Στερεάς. Μάχη στην Αράχωβα. Πολιορκία Ακρόπολης. 1827 Εκλογή Καποδίστρια. Θάνατος στρατηγού Καραϊσκάκη. Μάχη και καταστροφή στο Φάληρο. Παράδοση Ακρόπολης. «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος». Συνθήκη Λονδίνου. Ναυμαχία Ναυαρίνου. 1828 Άφιξη Καποδίστρια στο Ναύπλιο. Πρωτοκολλο Λονδίνου. 1829 Δ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων στο Άργος. Μάχη Πέτρας. Τέλος του Αγώνα. Συνθήκη Ανδριανουπόλεως. Ανεξαρτησία. 1830 Πρωτόκολλο Λονδίνου. Διαμάχη Καποδίστρια με προύχοντες. Πυρπόληση στόλου από τον Ανδρέα Μιαούλη στον Πόρο. 1831 Δολοφονία Καποδίστρια. 1832 Ε Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων στο Ναύπλιο. Σύμβαση Κωνσταντινουπόλεως. Εκλογή Όθωνα. στη Βελίτσα. Επιστρέφει για μικρό χρονικό διάστημα, στην Αθήνα και μετά από νέα ρήξη με τον Γκούρα και τον Ανδρούτσο εγκαταλείπει την Αττική και πηγαίνει στην Πελοπόννησο. 1824 Λαμβάνει μέρος στον εμφύλιο πόλεμο με την πλευρά των κυβερνητικών. Καταστέλλει ανταρσία στο Ναύπλιο και αναλαμβάνει Πολιτάρχης στην πόλη. Μεταβαίνει στην Αθήνα και καλέι τον Γκούρα σε βοήθεια των κυβερνητικών. Περί το τέλος του χρόνου παίρνει το αξίωμα του στρατηγού. 1825 Αναλαμβάνει τη διοίκηση της Αρκαδίας. Πολιορκείται στο Νιόκαστρο από τον Ιμπραήμ και, όταν χάθηκε κάθε ελπίδα για άμυνα, διαπραγματεύεται με επιτυχία, την παράδοση του φρουρίου. Επανέρχεται στο Ναύπλιο. Οχυρώνει την περιοχή των Μύλων και κερδίζει πολύτιμη νίκη, ενώ ταυτόχρονα τραυματίζεται σοβαρά στο χέρι. Μεταβαίνει στην Αθήνα, όπoυ παντρεύεται την κόρη του Γ. Σκουζέ. Επικεφαλής στρατιωτικού σώματος πηγαίνει στην Ύδρα για την ενίσχυση της άμυνάς της. 1826 Παραιτείται του βαθμού του και γυρίζει πάλι στην Αθήνα, όπου κατατάσσεται στο τακτικό στράτευμα, απλός στρατιώτης. Η κυβέρνηση ουδέποτε έκανε δεκτή την παραίτησή του. Αναλαμβάνει και πάλι Πολιτάρχης και λαμβάνει μέρος, υπό τον Γ. Καραϊσκάκη στις μάχες γύρω από την Ακρόπολη κατά του Κιουταχή. Για τη γενναιότητά του τιμάται ιδιαίτερα από τον αρχιστράτηγο. 1827 Αντιτίθεται στο σχέδιο Καραϊσκάκη, ως προς την πολεμική τακτική που πρέπει να ακολουθηθεί. Λαμβάνει μέρος στη μάχη του Φαλήρου και μετά την πανωλεθρία σχεδιάζει νέες εκστρατείες. 1828 Διορίζεται από τον Καποδίστρια διοικητής Πελοποννήσου. 1830 Του αφαιρείται η διοίκηση της Πελοποννήσου και παίρνει το βαθμό του χιλίαρχου. Σχεδιάζει,
1833 Άφιξη Όθωνα στο Ναύπλιο. Αυτοκέφαλο Ελληνικής Εκκλησίας. 1834 Η Αθήνα πρωτεύουσα. 1835 Ενηλικίωση του Όθωνα και «Ελέω Θεού βασιλεύς της Ελλάδος». Απόλυτη Μοναρχία. 1836 Γάμος Όθωνα και Αμαλίας. 1843 Επανάσταση 3 ης Σεπτεμβρίου και παραχώρηση Συντάγματος. Συνταγματική Μοναρχία. 1844 Ψήφιση Συντάγματος. Κυβέρνηση Κωλέττη. Θάνατος Θεοδωρού Κολοκοτρώνη. 1847 Θάνατος Ι. Κωλέττη. 1850 Αποκλεισμός του Πειραιά από τον Πάρκερ. μόνος του, πραξικόπημα κατά του Κυβερνήτη αλλά η δολοφονία του Καποδίστρια τον προλαβαίνει. 1833 Χαιρετίζει την άφιξη του Όθωνα. 1834 Συνταξιδεύει με το βασιλιά στη Στερεά. 1835 Έρχεται σε ρήξη με τον Άρμανσπεργκ. Προτρέπει, ως δημοτικός σύμβουλος, το δημοτικό συμβούλιο σε έκδοση ψηφίσματος υπέρ του συντάγματος. Το συμβούλιο παύεται και η ενηλικίωση του Οθωνα τον σώζει, προς το παρόν, από κατατρεγμούς. 1836 Αναθέτει στον Π. Ζωγράφο τη φιλοτέχνηση πινάκων με θέματα από την επανάσταση. 1840 Αρχίζει, συστηματικά, την κατήχηση και, με γραπτό όρκο, τη μύηση πολιτών και στρατιωτικών σε συνωμοσία για κίνημα με απαίτηση την παραχώρηση Συντάγματος. 1843 Λαμβάνει μέρος στην επανάσταση της 3 ης Σεπτεμβρίου και συμβάλλει τα μέγιστα στην επιτυχία της. 1844 Αντεγκλήσεις, μέσω του τύπου, με Δημ. Καλλέργη για το ρόλο τους στην Επανάσταση της 3 ης Σεπτεμβρίου. 1845 Έρχεται σε ρήξη με την κυβέρνηση Κωλέττη. Δολοφονική απόπειρα εναντίον του. 1851 Πρώτες υποψίες για συνωμοσία κατά του Όθωνα. Η Νύχτα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Πίνακας άγνωστου ζωγράφου. Στο κέντρο διακρίνεται ο Δημήτριος Καλλέργης έφιππος, ενώ από ένα παράθυρο των ανακτόρων προβάλλουν ο Όθωνας ντυμένος με ελληνική στολή και η Αμαλία. Αθήνα, Συλλογή Λ. Ευταξία. 1852 Κατηγορείται για συνομωσία κατά της ζωής του Όθωνα. Η απόπειρα, κατά το κατηγορητήριο, θα γινόταν 25 Μαρτίου 1852. Περιορίζεται «κατ οίκον». Στέλνει ενυπόγραφη διαμαρτυρία στις
1854 Επανάσταση στην Ήπειρο και Θεσσαλία. Ο αγγλογαλλικός στόλος στον Πειραιά. 1862 Περιοδεία του Όθωνα και της Αμαλίας. Επανάσταση στην Αθήνα. Έξωση του Όθωνα. Εθνοσυνέλευση. 1863 Εκλογή Γεωργίου. Άφιξη Γεωργίου Α. Συνταγματική βασιλεία. 1864 Ψήφιση Συντάγματος. Ένωση Επτανήσου. Θάνατος στρατηγού Μακρυγιάννη. 1866 Επανάσταση στην Κρήτη. Ολοκαύτωμα Αρκαδίου εφημερίδες, η οποία όμως δε δημοσιεύεται. Φυλακίζεται στις φυλακές του Μεντρεσέ. Από τις φυλακές μεταφέρεται, πεζή, λόγω των τραυμάτων του, χλευαζόμενος από τους στρατιώτες της φρουράς του. Περιορίζεται σ ένα άθλιο δωμάτιο, όπου το μαρτύριό του γίνεται μεγαλύτερο. 1853 Η 16 η Μαρτίου ορίζεται ημέρα της δίκης του. Πρόεδρος του δικαστηρίου είναι ο Κίτσος Τζαβέλας. Η δίκη διαρκεί δύο ημέρες και η απόφαση είναι, παρά το αστήρικτο του κατηγορητηρίου, καταδικαστική. Ποινή θάνατος. Ο Όθων μετατρέπει την ποινή σε ισόβια δεσμά. 1854 Η ποινή του μετατρέπεται σε δεκαετή φυλάκιση. Περί το τέλος του έτους, μετά από κυβερνητική αλλαγή, αποφυλακίζεται. 1857 Μεταβαίνει στα Επτάνησα. 1859 Επισκέπτεται τη Ζάκυνθο. 1862 Ο γιος του Όθων Μακρυγιάννης, στις 10 Οκτωβρίου, του προσφέρει το χρυσό στέμμα του θρυμματισμένου θρόνου, ενώ ταυτόχρονα ο λαός τον αποθεώνει, μεταφέροντάς τον θριαμβευτικά στους δρόμους της επαναστατημένης πρωτεύουσας. Με διάταγμα παίρνει το βαθμό του υποστράτηγου. Χειρόγραφο του Ιωάννη Μακρυγιάννη. Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη. 1864 Προβιβάζεται σε αντιστράτηγο. Εκλέγεται στην Εθνοσυνέλευση, πληρεξούσιος Αττικής. Στις 27 Απριλίου αφήνει την τελευταία του πνοή.