Με τη σημερινή μας εκδήλωση τιμάμε τους εκτελεσμένους αγωνιστές του μπλόκου της Καλογρέζας.

Με τη σημερινή μας εκδήλωση τιμάμε τους εκτελεσμένους αγωνιστές του μπλόκου της Καλογρέζας. Με σεβασμό υποκλινόμαστε σ αυτά τα παλικάρια και συνολικά σε όσους και όσες έδωσαν τη ζωή τους, που αγωνίστηκαν κατά των εισβολέων κατακτητών. Που πάλεψαν ή στήριζαν τους αντάρτες, στα πεδία των μαχών, στις πόλεις, στα βουνά, στις θάλασσες, στη παρανομία. Εκείνους και εκείνες που κράτησαν ηρωική στάση με το όπλο, ή τα χωνιά και τη προκύρηξη, που πήραν μέρος στις διαδηλώσεις, τις απεργίες, στα σαμποτάζ. Αυτούς που συνέχισαν ξανά με το όπλο στο χέρι με το ΔΣΕ. Εκείνους και εκείνες που διώχτηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, όσους εκτελέστηκαν, που έμειναν όμως αλύγιστοι και μας έχουν διδάξει ένα αξιοπρεπές πρότυπο ζωής. Του αταλάντευτου αγωνιστή για τα λαϊκά συμφέροντα σε όλες τις συνθήκες, του αφοσιωμένου αγωνιστή για τη τελική νίκη. Με περηφάνια αντικρίζουμε την ιστορία μας, την ηρωική ιστορία του ΚΚΕ, που υπήρξε η ψυχή, ο καθοδηγητής και ο κύριος αιμοδότης του ΕΑΜικού αγώνα. Είμαστε περήφανοι γιατί ό,τι θετικό έζησε ο λαός στο τόπο μας τα κατέκτησε με σκληρούς αγώνες και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Το ΚΚΕ έδωσε συνολικά στους λαϊκούς αγώνες και συγκεκριμένα στα χρόνια της κατοχής χιλιάδες από τα καλύτερα παιδιά του. Δημιούργησε πρότυπα στάσης ζωής, καλλιέργησε στην πράξη το μαζικό ηρωισμό. Η ιστορία του Κόμματός μας, η ιστορία της τάξης μας είναι γραμμένη με αίμα σπιθαμή προς σπιθαμή σε όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο. Είναι πηγή έμπνευσης και γνώσης, πηγή πολύτιμων συμπερασμάτων για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σήμερα, που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο αναγκαία και επιτακτική. Για να πιστέψει ο λαός στις δυνάμεις του, ότι μπορεί να κάνει κουμάντο ο ίδιος στη χώρα μας παίρνοντας τα κλειδιά της 1

οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια του, τσακίζοντας την εξουσία του κεφαλαίου, για να ζήσουμε έξω από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς τις παλιές και τις νέες αντιλαϊκές συμφωνίες, τις αντεργατικές κι αντιλαϊκές κατευθύνσεις τους. Γνωρίζουμε ότι όσοι πάλεψαν στα πλαίσια του ΕΑΜικού αγώνα και στη συνέχεια, όσοι αντιμετωπίζοντας στα ίσα μέχρι και το θάνατο, δεν αναζητούσαν τιμές και αναγνώριση. Εμείς όμως έχουμε υποχρέωση να τους τιμάμε. Όχι μόνο με λόγια αλλά κύρια με πράξεις. Με τη συνεχή προσπάθεια να ανταποκρινόμαστε σε κάθε φάση και καμπή στο σύγχρονο αγώνα για τη κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την εργατική εξουσία. Έχοντας στο μυαλό αυτό που μας έμαθαν οι παλιότεροι ότι κανείς δεν γεννήθηκε ήρωας, ούτε η ηρωική στάση είναι αποστεωμένη από ανθρώπινα συναισθήματα. Τι είναι αυτό που πολλαπλασιάζει τη δύναμη του κάθε αγωνιστή; Είναι η πίστη στο δίκιο, στη δύναμη του λαού και σε υψηλά ιδανικά για τη δυνατότητα της νέας κοινωνίας. Είναι ότι οι διαθέσεις αντίστασης κι απειθαρχίας, δέχτηκαν την επίδραση των ιδανικών της λευτεριάς, της εναντίωσης στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και του συστήματος που τους γεννά, της πραγματικής λαϊκής κυριαρχίας χωρίς εκμεταλλευτές ντόπιους και ξένους αφέντες, δέθηκαν με την υπεράσπιση του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους. Μέσα στην εργατική τάξη, στον εργαζόμενο λαό επιβεβαιώθηκε ότι υπάρχουν ανεξάντλητες δυνάμεις. Για να γίνουν όμως αυτά απαιτήθηκε πολύς κόπος και ιδιαίτερα οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία. Γιατί μέσα στο Κόμμα, ανδρώθηκε η εμπροσθοφυλακή των εργατών, τις φτωχολογιάς άλλοτε σε συνθήκες σκληρών ταξικών αγώνων, άλλοτε λαϊκής ανάτασης, άλλοτε παρανομίας και χαμηλών ή ανύπαρκτων εκλογικών ποσοστών. Μέσα στο συλλογικά οργανωμένο αγώνα καλλιεργήθηκε ευρύτερα η ολόψυχη αφοσίωση στο λαό, η προθυμία για θυσίες και 2

προσφορά, η πρωτοβουλία δράσης, η ανυποχώρητη περηφάνια, η δίψα για γνώση. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει αντιπαράθεση για την ιστορική αλήθεια κι αυτό είναι λογικό γιατί στην ουσία μιλάμε για την αντιπαράθεση μεταξύ τάξεων. Κάθε αγωνιστής του Κόμματος και της ΚΝΕ αντιμετωπίζει την παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας. Από την ΕΕ, τα υπουργεία, τον εξαγορασμένο τύπο τους, τις τηλεοράσεις, που αναπαράγουν ντοκιμαντέρ και ταινίες κατασκευασμένες στα υπόγεια της CIA κι άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Είναι καλά οργανωμένοι και σε διασύνδεση οι κατασταλτικοί με τους ιδεολογικούς μηχανισμούς χειραγώγησης, που υπηρετούν αυτοτελώς κι ενιαία την εξουσία της αστικής τάξης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια αναπτύσσονται αστικές και οπορτουνιστικές ερμηνείες, ιδιαίτερα για τη δεκαετία του '40. Αναπτύσσεται ο μηδενισμός και η λαθολογία αλλά και ο εξωραϊσμός, η αδυναμία εξαγωγής διδαγμάτων. Υπάρχουν και φωνές που μιλάνε γενικά για την ίδρυση και τη δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ. Αυτό αφορά και το μπλόκο της Καλογρέζας. Επειδή όμως η ιστορία δεν γράφεται με «αν», την αντίσταση, την πάλη για την απελευθέρωση της χώρας, τη συμβολή της Ελλάδας για τη νίκη στην Ευρώπη δίπλα στον ηρωικό τιμημένο κόκκινο στρατό που ύψωσε τη νικηφόρα για τους λαούς κόκκινη σημαία στο Ραιχσταγκ, τα έγραψαν με χρυσά γράμματα οι κομμουνιστές κι άλλοι αγωνιστές που συνεργάστηκαν μαζί τους. Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Χωρίς το ΕΑΜ δεν θα υπήρχε η νίκη και το ΚΚΕ ήταν αυτό που ίδρυσε το ΕΑΜ, που ήταν η κύρια και μαζική δύναμή του. Το να κάνουμε γνωστή την ιστορική πραγματικότητα, εξάγοντας κι αξιοποιώντας τα διδάγματα, είναι μέρος της προσπάθειας για να εκπληρωθούν τα οράματα αυτών που έπεσαν ηρωικά, ισχυροποιείται η πάλη για το σοσιαλισμό, θωρακίζεται η εργατική και λαϊκή πάλη στις σύγχρονες συνθήκες. 3

Το μπλόκο της Καλογρέζας ήταν το πρώτο από μια σειρά μπλόκα σε Αθήνα και Πειραιά που πραγματοποιήθηκαν σε εργατικές, φτωχές και προσφυγικές συνοικίες, όπως δηλαδή και η Νέα Ιωνία. Οι εργάτες στα λιγνιτωρυχεία της Καλογρέζας και του γειτονικού Ηρακλείου αποτελούσαν έναν πολύ καλά οργανωμένο κλάδο εργατών με πλούσια, αγωνιστική πείρα και γερή οργάνωση του ΚΚΕ. Μαζί με τους βιομηχανικούς εργάτες της Νέας Ιωνίας αποτελούσαν μαχητική δύναμη συνολικά του ΕΑΜικού αγώνα, έδρασαν με απεργίες, κινητοποιήσεις για τη βελτίωση της ζωής, για λαϊκά συσσίτια, ενάντια στην επιστράτευση. Εκτός μιας σειράς άλλων γεγονότων, όπως ότι βγήκε από τη μέση ο ταγματάρχης της χωροφυλακής Δ. Αλεξόπουλος, που είχε διατάξει το δολοφονικό πυρ σε διαδήλωση των λιγνιτωρύχων που συμπαραστέκονταν σε συλληφθέντες τροχιοδρομικούς μετά από απεργία τους......εκτός λοιπόν μιας σειράς άλλων γεγονότων, είναι χαρακτηριστικό ότι μια μέρα πριν το μπλόκο μια επιτροπή ανθρακωρύχων κατέθετε στον εργοδότη διεκδικήσεις των εργατών. Η ταξική αντιπαράθεση ήταν διαρκής. Σ' όλη τη διάρκεια της κατοχής συνυπήρχε το κοινωνικό - ταξικό περιεχόμενο του λαϊκού αγώνα, με το εθνικοαπελευθερωτικό. Μια μέρα πριν ή την ίδια μέρα που οι εργάτες κατέθεσαν τα αιτήματα τους, ο Υπουργός Εσωτερικών Ταβουλάρης κάλεσε σε σύσκεψη την ηγεσία της Χωροφυλακής, Ταγμάτων Ασφαλείας και του Γερμανού τοποτηρητή στο υπουργείο, στην οποία αποφασίστηκε η διενέργεια ερευνών και συλλήψεων «εν τω Συνοικισμώ Καλογραίζης και των πέριξ αυτού μικροσυνοικισμών την επομένην ημέραν». Όπως και έγινε, με μαζική θηριωδία από τα όργανα της τάξης, την οποία οι Γερμανοί κατά κύριο λόγο παρακολουθούσαν. Δηλαδή στις συνθήκες της κατοχής το αστικό συνέχισε να λειτουργεί. Ενισχύοντας τους μηχανισμούς καταστολής και καταπίεσης του λαού. Δημιουργήθηκαν τα τάγματα ασφαλείας και άλλες κρατικές οργανώσεις που δρούσαν σε ανοιχτή συνεργασία με τους Γερμανούς ενάντια στους Έλληνες αγωνιστές. Όπως και η οργάνωση χ. Είναι αυτά που υμνούν οι σημερινοί φασίστες εθνικιστές μιας και είναι πολιτικοί και φυσικοί απόγονοι τους. 4

Συνέχισαν να λειτουργούν η Ειδική Ασφάλεια, η Αστυνομία Πόλεων και η Χωροφυλακή. Γι' αυτά υπήρχε σύμφωνη γνώμη και των Βρετανών και των βενιζελικών και άλλων αστικών και πολιτικών δυνάμεων που ήταν στο εξωτερικό. Η ξένη κατοχή άλλωστε δεν κατήργησε το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που υπήρχε στην Ελλάδα. Καπιταλισμός υπήρχε καπιταλισμός συνέχισε να υπάρχει. Άλλωστε οι συνθήκες κατοχής και πολέμου αποδείχτηκαν επικερδής για Έλληνες μεγαλοεργολάβους, βιομήχανους, μεγαλέμπορους. Το 43 οι κατακτητές έριχναν χιλιάδες χρυσές λίρες στο χρηματιστήριο της Αθήνας από τις οποίες πολλοί έκαναν και χρυσές δουλειές, πεσκέσι για τις υπηρεσίες που πρόσφερε ο ελληνικός καπιταλισμός στους ναζιστές. Γι' αυτό και είναι λογικό σε τέτοιες συνθήκες η αστική τάξη να έχει τα δικά της ένοπλα τμήματα και η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός το δικό του ένοπλο λαϊκό στρατό. Μιας και παλεύουν για διαφορετικές πατρίδες. Η αστική τάξη για την πατρίδα που εξασφαλίζει την κερδοφορία της ξεζουμίζοντας τους εργάτες και οι εργάτες για τη δική τους πατρίδα χωρίς ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές. Σήμερα «άχρωμα» και «άοσμα» μιλάνε γενικά για την αντίσταση λες και όλοι αντιστάθηκαν στον κατακτητή και ήταν κάτι εξαιρέσεις η συνεργασία μαζί του. Τα περί εθνικής ομοψυχίας και εθνικής ενότητας δίνουν και παίρνουν. Τι έκαναν όμως οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και τα κόμματά τους φιλελεύθερα, δεξιά και ακροδεξιά, οι πρόγονοι των σημερινών καπιταλιστών και των κομμάτων που τους υπηρετούν; Ένα μέρος συνεργάστηκε με τους κατακτητές οι γνωστοί δοσίλογοι. Σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις Τσολάκογλου Λογοθετόπουλου Ράλλη. Αυτοί που επάνδρωσαν στις νέες συνθήκες το αστικό κράτος. Ένα άλλο τμήμα της αστικής τάξης το έβαλαν στα πόδια, πήγαν στο εξωτερικό από όπου ανέπτυσσε ιδιαίτερες σχέσεις με τους Εγγλέζους συμμάχους, σχεδιάζοντας τον εγκλωβισμό του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ σε κινήσεις που θα οδηγούσαν στη μεταπολεμική ανόρθωση της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα. 5

Το μεγαλύτερο δηλαδή τμήμα δεν πήρε μέρος στην αντίσταση και ένα μικρό μέρος το έκανε υπονομεύοντας το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Η εγγλέζικη αποστολή στα ελληνικά βουνά στήριζε τον ΕΔΕΣ που περισσότερες ενέργειες είχε απέναντι στον ΕΛΑΣ παρά στους Γερμανούς. Στελέχη του συνεργάζονταν και με Γερμανούς. Όποια λοιπόν κι αν είναι η στάση της δεν πρέπει να υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Και σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου. Είτε εκφράζονται με διαφοροποιήσεις λόγο αντιθέσεων είτε πιο ενιαία. Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να μη χύσουν το αίμα τους στο πλευρό του ενός ιμπεριαλιστή έναντι ενός άλλου ανταγωνιστή και κάτω από τις επιλογές της αστικής τάξης της χώρας. Γιατί η πατρίδα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της είναι η Ελλάδα απαλλαγμένη από τη ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση. Γι' αυτό πρέπει σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, να έχουν ετοιμότητα και ικανότητα για να οργανωθούν αυτοτελώς και κατά τη διάρκεια πολέμου, ώστε να πετύχουν διπλή απελευθέρωση και από την ξενική ιμπεριαλιστική κατοχή και από την αστική εξουσία, το καπιταλιστικό σύστημα που είναι αξεχώριστο με τον πόλεμο, να πραγματοποιηθεί η έξοδος από τον πόλεμο με επικεφαλής την νέα εξουσία της εργατικής τάξης. Αυτά δεν ισχύουν μόνο για την Ελλάδα. Αλλά για όλες τις χώρες. Προϋπόθεση είναι το εργατικό κίνημα όλων των χωρών να ξεπεράσει κάθε προπαγάνδα διάσπασης, αντιπαράθεσης με οποιοδήποτε πρόσχημα εθνικιστικό, θρησκευτικό, πολιτισμικό. Να ξεπεραστούν με συλλογική προσπάθεια, εργατική αλληλεγγύη, προλεταριακό διεθνισμό, οι διαχωρισμοί και διαιρέσεις που οφείλονται στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και πρακτική, στις κεφαλαιοκρατικές, εθνικιστικές επιδιώξεις των αστικών τάξεων. Η διεθνής πείρα δείχνει, ότι η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις της είτε λέγονται δεξιές είτε λέγονται αριστερές, τα κόμματά της που σε καιρό ειρήνης ποδοπατάνε τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα για τα κέρδη του κεφαλαίου, τα κράτη τους που σε καιρούς ειρήνης τσακώνονται για τον έλεγχο των αγορών, τα πετρέλαια, τους αγωγούς κ.λπ., το ίδιο κάνουν, πάλι για τα κέρδη του κεφαλαίου και με τα όπλα όταν έρθει ο πόλεμος. 6

Κι όπως σε καιρό ειρήνης λένε «τώρα ομοψυχία, εθνική ενότητα γιατί, πάνω απ όλα είναι η Ελλάδα», δηλαδή το κεφάλαιο λέμε εμείς, προσπαθώντας να ταυτίσουν και να υποτάξουν τα συμφέροντα των εργαζομένων σε αυτά των εκμεταλλευτών, το ίδιο λένε και στον πόλεμο «να σώσουμε τη πατρίδα ενωμένοι». Κι έτσι να τρέχει ο εργάτης πίσω από το σύνθημα της σωτηρίας της πατρίδας, χωρίς να γνωρίζει ότι τρέχει πίσω από τα συμφέροντα του εκμεταλλευτή του, για να νικήσει ο εκμεταλλευτής του τον εκμεταλλευτή του άλλου λαού, στη κόντρα που έχουν για το ποιος θα είναι ο ισχυρότερος εκμεταλλευτής. Γι' αυτό θεωρούμε ότι είναι αυτονόητο το δικαίωμα ανθρώπων - θυμάτων πολέμων, επεμβάσεων και αντιδραστικών καθεστώτων να αναζητήσουν μια ασφαλέστερη ζωή σε άλλες χώρες, παρά το γεγονός ότι οριστική λύση στο πρόβλημα μπορεί να δοθεί εάν ο κάθε λαός στη χώρα του οργανωθεί και παλέψει για την ανατροπή του συστήματος, που γεννά πόλεμο, φτώχεια, προσφυγιά. Γι' αυτό τώρα είναι που μαζί με τη πάλη για την επιβίωση του λαού, για την αντιμετώπιση της αντιλαϊκής πολιτικής, ενάντια στο νόμο λαιμητόμο χρειάζεται να δυναμώσει κι η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κι επεμβάσεις στην περιοχή. Αντιπαλεύοντας οποιαδήποτε εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ είναι και δηλώνει έτοιμοι. Για την αποχώρηση του ΝΑΤΟ από την περιοχή, από το Αιγαίο, για να κλείσουν όλες οι αμερικανονατοικές βάσεις. Να γίνει υπόθεση των εργατών, του εργαζομένου λαού το σύνθημα καμιά συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Συμμαζεύοντας το πραγματικό ένοχο για τη προσφυγιά, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, το ίδιο το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που τους γεννά. Δυναμώνοντας ταυτόχρονα την αλληλεγγύη και τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων ανακούφισης και στήριξης των προσφύγων - μεταναστών, μετακίνησης στις χώρες προορισμού τους ενάντια στις αποφάσεις της ΕΕ. 7

Απομονώνοντας κι αντιμετωπίζοντας τις θέσεις και τη δράση της ΧΑ, που καλούν ο λαός να διαλέξει πλευρά στο ιμπεριαλιστικό μακελειό, να μπλεχτεί σε συμφέροντα ξένα από τα δικά του και ταυτόχρονα να δει για εχθρό τον κυνηγημένο κι όχι το κυνηγό. Στη Νέα Ιωνία, στις συνοικίες της που φτιάχτηκαν από τους χιλιάδες πρόσφυγες της Μικρασίας και του Πόντου που ήρθαν εδώ κυνηγημένοι, εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε αυτές τις γειτονιές οι εργαζόμενοι, οι λαϊκοί άνθρωποι, η νεολαία δεν έχουμε αντίπαλο ανθρώπους κυνηγημένους από τις συνέπειες των πολέμων και των ένοπλων συγκρούσεων. Κανένας εργάτης, άνεργος, αυτοαπασχολούμενος, νέος άνθρωπος να μη παγιδευτεί από την προπαγάνδα περί «εθνικής συνεννόησης» γύρω από τη διαχείριση του Προσφυγικού, αφού τα συμφέροντά του είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από την πολιτική του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του. Είτε με την εθνική στρατηγική, είτε με τις κοκορομαχίες, είτε με τα συζυγικά καβγαδάκια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕλ, η κυβέρνηση στο σύνολο της και τα υπόλοιπα κόμματα στηρίζουν την πολιτική, τις αποφάσεις της ΕΕ για εγκλωβισμό των προσφύγων στη χώρα μας, ενώ στις διαπραγματεύσεις με το κουαρτέτο προετοιμάζεται η τελική επίθεση σε ασφαλιστικά κι άλλα λαϊκά δικαιώματα. Η συγκυβέρνηση στην πρώτη θητεία της υποσχόταν νέες βάσεις, ενώ πρότεινε στις ΗΠΑ συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου και πετρελαίου σε αναλογία 70-30. Στη δεύτερη θητεία με την υπογραφή της το ΝΑΤΟ καταλαμβάνει το Αιγαίο και συμμετέχει πιο ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της ευρωατλαντικής συμμαχίας. Εάν αυτό δεν είναι αποφασιστική συνέχεια από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τότε τι είναι; Εάν αυτό δεν είναι ένα μέρος της βρώμικης δουλειάς για την οποία άλλωστε επιλέχτηκε από τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου, τότε τι είναι; 8

Και η πρώτη και η δεύτερη θητεία της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ δείχνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση και διαχείριση που να μπορεί να εξανθρωπίσει το καπιταλιστικό σύστημα και να κάνει ανθρώπινη την ΕΕ. Η συγκυβέρνηση σήμερα εμπλέκει το λαό σε νέους κινδύνους, με την «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» όπως την ονομάζει και την ίδια ώρα κλιμακώνει την αντιλαϊκή πολιτική μέσα στη χώρα. Γιατί έτσι υπηρετεί αυτούς που την στήριξαν. Γιατί έτσι στηρίζει τους βασικούς στόχους των εκμεταλλευτών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων. Την ανάκαμψη των κερδών τους στο έδαφος τσακισμένων εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της χώρας προς όφελος της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος των εργατικών και λαϊκών αναγκών. Τη συνέχιση της κοινοτικής χρηματοδότησης σφίγγοντας πιο γερά πάνω στο λαό τη θηλιά των δεσμεύσεων της ΕΕ. Την αναβάθμιση της θέσης του ελληνικού κεφαλαίου στην ευρύτερη περιοχή, ώστε να πάρει μεγαλύτερο κομμάτι από τη μοιρασιά της πίτας, σε βάρος των λαών, χώνοντας της χώρα πιο βαθιά και ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Σε αυτούς τους στόχους συμφωνούν όλα τα κόμματα του σάπιου συστήματος. Διαφορές έχουν για το τρόπο, το χρόνο και μαζί με ποιους θα τα προχωρήσουν. Για το ποιος είναι πιο ικανός να τους προωθήσει. Το πρόβλημα τους είναι ότι από τη μια χρειάζονται συνεννόηση, συναίνεση κι από την άλλη να διατηρούν το δίπολο, τα κάλπικα διλήμματα για να ελέγχουν, να εγκλωβίζουν την λαϊκή αγανάκτηση. 9

Ε, αυτό το πρόβλημα δεν πρέπει να τους το λύσουν η εργατική τάξη, ο λαός μας. Ούτε να δεχτούν τους στόχους των εκμεταλλευτών για δικούς τους στόχους γιατί έτσι θα είναι σαν να φοράνε μόνοι τους τα δεσμά τους. Ούτε να πέσουν στην παγίδα των νέων κάλπικων διλημμάτων και δίπολων που έχουν στόχο να κρύψουν τη ταύτιση των κομμάτων εκείνων που υπηρετούν το καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ΕΕ. Αλλά να κρίνουν με βάση τις δικές τους ανάγκες. Όχι με βάση τις επιδιώξεις του ΣΕΒ κι άλλων εργοδοτικών οργανώσεων που στήριξαν τα σχέδια της κυβέρνησης Να κρίνουν με βάση τις δικές τους ανάγκες κι όχι με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου που η κυβέρνηση φοροαπαλλάσει, του δίνει νέα προνόμια την ώρα που συνεχίζει τη φοροληστεία στο λαϊκό εισόδημα. Για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων μειώνουν μισθούς, διαλύουν τις συλλογικές συμβάσεις, επεκτείνουν τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο. Για τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, αυτοί που τα αδειάζουν διαχρονικά, δηλαδή κράτος κι εργοδοσία, διαλύουν τη κοινωνική ασφάλιση, μειώνουν συντάξεις και με το νέο τρόπο υπολογισμού, αυξάνουν εισφορές εργαζομένων, καταργούν ΕΚΑΣ και μια σειρά επιδόματα. Για τη βιωσιμότητα του συστήματος θέλουν να επιβάλουν το συμβιβασμό, αλλά και την πιο μεγάλη απάτη ότι μπορούν να ικανοποιηθούν και τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και αυτά των εκμεταλλευομένων. Τέλος. Για τη βιωσιμότητα τη δικιά μας, των οικογενειών μας ένα πράγμα χρειάζεται να στείλουμε στον αγύριστο αυτό το σάπιο 10

σύστημα, με όλους τους εκπροσώπους του, σε κάθε παραλλαγή του. Οι εργατικές, λαϊκές κινητοποιήσεις όλου αυτού του διαστήματος δείχνουν ότι σήμερα μπορούν να γίνουν βήματα στη συσπείρωση, στη μαζικότητα, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην παραπέρα ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας. Είναι μεγάλη κατάκτηση ότι μέσα στη καρδιά της Αθήνας βροντοφωνάχτηκε το «εργατιά αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά». Θα είναι μεγάλη κατάκτηση να κλιμακωθεί ο αγώνας και περισσότερες εργατικές λαϊκές δυνάμεις να βάζουν στο στόχαστρο τις αιτίες και τους παράγοντες που μας βασανίζουν, τη καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία κι όχι μόνο το πολιτικό προσωπικό του συστήματος. Θα είναι μεγάλη κατάκτηση εάν περισσότερες εργατικές και λαικές δυνάμεις δεν φοβηθούν τις δυσκολίες του αστικού πολιτικού συστήματος, αντίθετα τις ενισχύσουν, τις διευρύνουν με τον αγώνα τους, αξιοποιώντας κάθε ρωγμή και δυνατότητα, για να βάζουν εμπόδια, να συγκεντρώνουν δυνάμεις για ριζικές ανατροπές, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής - λαϊκής συνείδησης, είναι μια πολύ πιο σύνθετη διαδικασία, πολύ πιο δύσκολη απ ό,τι στο παρελθόν. Κι ότι ως Κόμμα έχουμε καθήκον να μη κάνουμε ρούπι πίσω. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν αρκεί απλά και μόνο η χειροτέρευση, η επιδείνωση της ζωής του λαού για να οδηγήσει στη συμμετοχή στο κίνημα, δεν αρκεί απλά και μόνο η απογοήτευση από την κυβερνητική πολιτική των αστικών κομμάτων, για να οδηγήσει στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, να δώσει κίνητρο για ξεσηκωμό. Για να κερδηθεί έστω και ένας εργαζόμενος, ένας νέος άνθρωπος, ακόμη και για να συμμετέχει στο σωματείο ή στο σύλλογό του, στο μαζικό φορέα, στην απεργία, 11

χρειάζεται υπομονετική δουλειά, αταλάντευτη δράση στέρεοι δεσμοί, ουσιαστικές απαντήσεις στα ζητήματα του σοσιαλισμού και της ανατροπής του, εξηγήσεις για το πώς λειτουργεί κι αναπτύσσεται η καπιταλιστική οικονομία, γιατί το αστικό κράτος κι οι θεσμοί του δεν είναι ένα ουδέτερο πεδίο, που μπορεί να λειτουργεί υπέρ ή κατά του λαού, ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση κάθε φορά, αλλά ο μηχανισμός που εξασφαλίζει την εξουσία των εκμεταλλευτών. ότι ο σοσιαλισμός παραμένει ρεαλιστικός και επίκαιρος όσο ποτέ, και ότι αξίζει κάθε θυσία για την επιτυχία του. Ότι οι κατακτήσεις των λαών στις σοσιαλιστικές χώρες ήταν μεγάλες. Παραδείγματος χάρη από τη δεκαετία του 1920 στη Σοβιετική Ένωση τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης διαμορφώνονταν στα 60 για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες. Η ασφάλιση, η σύνταξη, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ήταν αποκλειστική υποχρέωση του εργατική κράτους χωρίς δαπάνη των εργαζομένων. Ότι σε χώρες που έγινε προσπάθεια να οικοδομηθεί η νέα κοινωνία όπως στην Ουγγαρία χιλιάδες πρόσφυγες μετανάστες έζησαν, δούλεψαν μορφώθηκαν, σπούδασαν, ανάμεσα τους έλληνες που έμαθαν την ελληνική γλώσσα και διατήρησαν τα έθιμα τους, ενώ τώρα η καπιταλιστική Ουγγαρία όπως κι άλλες υψώνουν φράχτες στους πρόσφυγες δίπλα στους φράχτες που έχουν σηκώσει απέναντι στα δικαιώματα του λαού της. Σήμερα ζούμε τα κοιλοπονήματα μεγάλων γεγονότων. Η εξέλιξη της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, οι δυσκολίες στη πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας, η όξυνση των ανταγωνισμών στο κυνήγι του κέρδους, σε περιφερειακό και 12

διεθνές επίπεδο, η πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου, που είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, αποτελούν την εύφλεκτη ύλη που συσσωρεύεται, την περίοδο που διανύουμε και ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Βεβαιώνουν ότι το βάρβαρο και αντιλαϊκό, σε κάθε πτυχή και εκδήλωσή του, ιμπεριαλιστικό σύστημα, ο καπιταλισμός, δεν εξανθρωπίζεται. Φτώχεια, ανεργία, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, προσφυγιά, αναγκαστική μετανάστευση μια απάντηση μπορούν να έχουν από τη σκοπιά των λαών: Αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη για την ανατροπή του σάπιου συστήματος. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ η καθημερινή πάλη για τα οξυμένα προβλήματα του λαού να συμβάλει στη συγκέντρωση δυνάμεων, ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του, να κατευθύνεται στην κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, στην κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την εργατική - λαϊκή εξουσία. Μόνο σε αυτήν την πορεία του αγώνα για ριζική λύση, μπορούν οι λαϊκές δυνάμεις να παρεμποδίζουν μέτρα, να αμβλύνουν συνέπειες, να αποσπούν κατακτήσεις Αυτό προϋποθέτει ισχυρό ΚΚΕ, ριζωμένο μέσα στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, τους τόπους δουλειάς, εκεί που κρίνεται η ταξική πάλη. Ικανότητα δημιουργίας και αξιοποίησης εστιών αντίστασης, ενοποίηση της πάλης με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες. Εργατικό κίνημα και λαϊκή συμμαχία που στρέφεται ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Η ιστορία, ο ΕΑΜικός αγώνας διδάσκει ότι όταν ένας λαός θελήσει, μπορεί να τα βάλει και με έναν υπέρτερο εχθρό, εξωτερικό και εσωτερικό. Στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις στα εργοστάσια, τους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές σε σχολεία και σχολές. Με τη δύναμη του δίκιου, της οργάνωσης και της λαϊκής συμμαχίας. Με 13

μαζική συμμετοχή στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή του αγώνα. Στα σωματεία, στις επιτροπές αγώνα και τις άλλες μαζικές οργανώσεις. Η πάλη, ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή θα είναι σκληρή. Με θυσίες που θα φέρουν αποτέλεσμα κι αυτές δεν είναι οι θυσίες της υποταγής. Σε μια πορεία πάλης, συγκρούσεων, ανατροπών κι όχι εκλογικών εφόδων για μια άλλη κυβέρνηση χωρίς ρήξη με την ΕΕ το κεφάλαιο και την εξουσία του. Τόλμη και ηρωισμός. Αλλεπάλληλες μάχες εκεί που κρίνεται το δίκιο μέχρι τη τελική σύγκρουση και με όλες τις μορφές πάλης. Οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί αλλά μπορούν να αλλάξουν και θα αλλάξουν. Η αταλάντευτη μαχητική στάση και δράση μας, η καλυτέρευση της δουλείας μας για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν άμεσα αποτελέσματα, θα παίξει καθοριστικό ρόλο για τη πορεία του κινήματος. Η πολιτική γραμμή, το πρόγραμμα, οι θέσεις και η δράση του ΚΚΕ αποτελούν και σήμερα την ελπίδα, τη μήτρα της αντίστασης και της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης. Αυτή είναι η προσφορά του ΚΚΕ και σήμερα, έτσι διασφαλίζεται η αγωνιστική ιστορική συνέχεια, η αταλάντευτη προσήλωση στα δίκια της εργατικής τάξης και στην επαναστατική αποστολή του. Έτσι τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας, του λαού μας του Κόμματος μας, με ακλόνητη πεποίθηση για τη σοσιαλιστική κομμουνιστική προοπτική, με αταλάντευτη δράση για τη τελική νίκη. 14