ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΗΜΜΥ ΠΕΜΠΤΗ 23 ΜΑΡΤΗ 2006 Υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια, κυρίως μετά την αλλαγή του προγράμματος σπουδών (το φετινό 5ο έτος είναι το τελευταίο με το παλιό πρόγραμμα) μια απίστευτη αλλαγή στον τρόπο διδασκαλίας, παρακολούθησης, διεξαγωγής εργαστηρίων και ανάθεσης ασκήσεων. Τι είναι εκείνο που έχει αλλάξει και το βιώνουμε καθημερινά; Η πολιτική αυτή που ακολουθείται στο τμήμα έρχεται από κάπου ψηλά, από την στρατηγική που έχει χαράξει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την παιδεία και την εργασία και που συνεπώς εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση. Υπάρχει αυτή η ανάγκη της αγοράς να επιμορφώσει με το χαμηλότερο δυνατό κόστος τους υποψήφιους εργαζομένους και να τους μάθει τα κατάλληλα εκείνα εργαλεία και δεξιότητες ώστε να μπορούν να τα εφαρμόσουν άμεσα και να είναι όσο το δυνατόν πιο παραγωγικοί στη δουλεία τους για ένα μικρό χρονικό διάστημα μέχρι να εξαντληθούν οι γνώσεις τους. Τι καλύτερο για τις επιχειρήσεις, το πανεπιστήμιο το ίδιο να κάνει αυτή τη δουλεία, να καταρτίζει τους φοιτητές με τέτοια βολικά πακέτα δεξιοτήτων ώστε να βγαίνουν έτοιμοι, μικρά γρανάζια στην τεράστια μηχανή της παραγωγής. Το κόστος έτσι της κάθε επιχείρησης να ετοιμάσει τον εργαζόμενο για να δουλέψει σε κάτι συγκεκριμένο μεταφέρεται και γίνεται υπόθεση του πανεπιστημίου. Το πανεπιστήμιο για να παράγει τους απόφοιτους με τα χαρακτηριστικά που θέλει, έχει μια διαδικασία λειτουργίας. Μια διαδικασία εκπαίδευσης και έρευνας. Η κρατική χρηματοδότηση που είναι βασική προϋπόθεση για να υπάρχουν οι υλικοτεχνικές υποδομές, μόνιμο διδακτικό προσωπικό και οι φοιτητικές παροχές (εστίες, δωρεάν βιβλία, λέσχη) μειώνεται ενώ οι ανάγκες των φοιτητών και των πανεπιστημίων μεγαλώνουν. Για να μπορέσει να επιβιώσει το πανεπιστήμιο αναγκάζεται σαν μονάδα να προωθήσει το προϊόν της έρευνας που παράγει και να κινηθεί με νόμους της αγοράς, δηλαδή τι είναι το πιο κερδοφόρο και πιο συμφέρον. Αυτή η λογική καταλήγει να επηρεάζει ολόκληρη τη δομή του πανεπιστημίου αφού πλέον θα λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια και managers θα αναλαμβάνουν τη διοίκηση του. Ένα πανεπιστήμιο λοιπόν που υποτάσσεται στην αγορά και έχει εταιρική δομή δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει φορέας εκπαίδευσης και γνώσης και η έρευνα και τα αποτελέσματα της θα είναι εμπόρευμα και όχι ανάγκη της κοινωνίας.
Αρκεί όμως να τηρεί αυτούς τους βασικούς κανόνες για να επιβιώσει το πανεπιστήμιο; Η απάντηση είναι πως σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον επιβάλλονται εντατικοί ρυθμοί λειτουργίας για να μπορέσει να επιβιώσει. Ένα ατέλειωτο σαφάρι ανταγωνισμού μεταξύ πανεπιστημίων, ΚΕΣ, ινστιτούτων, επιχειρήσεων για το ποιος έχει το πιο ανταγωνιστικό προϊόν της αγοράς. Η ουσία της αξιολόγησης και οι νόμοι της αγοράς, το κέρδος και ο ανταγωνισμός είναι ήδη εδώ, ήδη μέσα στο πανεπιστήμιο. Είναι στην καθημερινή μας ζωή, στο μάθημα στο εργαστήριο, στα project στους διαδρόμους του πολυτεχνείου. Ο νόμος της αξιολόγησης έρχεται θεσμικά πλέον να ισοπεδώσει κάθε έννοια εκπαιδευτικής διαδικασίας θεσπίζοντας τα credits-ποσοτικοποιώντας τη γνώση, και κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος. Διασπά κάθε έννοια συλλογικού δικαιώματος καθώς ο μόνος δρόμος είναι αυτός της ατομικής διαπραγμάτευσης. Παράλληλα με την περσινή καταιγίδα νομοσχεδίων που πέρασε η κυβέρνηση της ΝΔ μαζί με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ (αξιολόγηση ΙΔΒΕ ΔΟΑΤΑΠ), φέτος ξεκινά μια νέα επίθεση στα πανεπιστήμια με την αλλαγή του νόμου πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των ΑΕΙ. Η σύνοδος των πρυτάνεων είναι απολύτως σύμφωνη με τις προτάσεις των 8 σοφών για την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την κατάργηση της φοιτητικής εκπροσώπησης, την αποβολή των φοιτητών μετά τα 7 χρόνια και την κατάργηση του ασύλου... Αυτές οι αλλαγές πάνε μαζί με την αξιολόγηση γιατί διαμορφώνουν ένα τρομοκρατικό κλοιό γύρω από τα πανεπιστήμια και τη διαδικασία της φοίτησης. Έτσι η κατάργηση του ασύλου, η απαγόρευση των συνελεύσεων, η αποβολή μετά τα 7 χρόνια θα αποτρέψουν κάθε αντίδραση του φοιτητικού κινήματος και θα κάνουν πιο εύκολη την επιβολή των νέων νόμων. Όλη αυτή την πολιτική που προωθούν οι νέοι νόμοι, έρχονται να κάνουν πραγματικότητα στο Πολυτεχνείο Κρήτης, οι καθηγητές του ΜΗΠΕΡ με την ίδρυση ενός Ινστιτούτου Επιχείρησης. Το Ινστιτούτο θα χρησιμοποιεί ολόκληρη την υποδομή του τμήματος (προπτυχιακούς, μεταπτυχιακούς, διδακτορικούς φοιτητές, εργαστήρια, κλπ) για να παράγει έρευνα περιβαλλοντικές μελέτες - την οποία θα πουλά σε ιδιώτες. Το Ινστιτούτο θα λειτουργεί ανεξάρτητα από το Πολυτεχνείο και θα έχει δικά του έσοδα και έξοδα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι θα υποτάσσει την εκπαίδευση και την έρευνα στις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και των καθηγητών του ΜΗΠΕΡ. Όταν αυτή η επιχείρηση στήνεται πάνω σ' ένα ολόκληρο τμήμα, είναι σίγουρο πως η εκπαιδευτική διαδικασία θα αλλάζει κάθε φορά που θα αλλάζουν και οι ανάγκες της επιχείρησης αυτής.
Η κατάσταση στο ΗΜΜΥ δεν είναι μοναδική περίπτωση. Ειδικά στις σχολές νέων τεχνολογιών το πρόγραμμα σπουδών είναι εντατικοποιημένο και αρκετά εξειδικευμένο. Πως αυτό μεταφράζεται στην ζωή του φοιτητή στο πως σπουδάζει, τι γνώσεις παίρνει, αν αυτές προσφέρουν εργασία με αξιοπρεπείς συνθήκες και αν τελικά προσφέρει στην κοινωνία. Κάποια στοιχεία για το ποια κατάσταση επικρατεί και με μερικά συγκεκριμένα μαθήματα: 1ο έτος : εισαγωγή στον προγραμματισμό και δομημένο προγραμματισμό δεν υπάρχουν μόνιμοι καθηγητές και μία ώρα την εβδομάδα γίνεται φροντιστήριο στο ΜΚ και δε γίνεται λόγος για ένα ανοιχτό εργαστήριο πληροφορικής για τις ανάγκες των φοιτητών ΗΜΜΥ. Επίσης μπαίνει μια λογική από φέτος ότι θα γίνονται όλα σε java και όχι σε c. Μια λογική επιστήμης και όχι εκμάθησης εργαλείων είναι να γίνεται το μάθημα στη βάση του προγραμματισμου και να μπορεί να επιλέξει ο καθένας πιο εργαλείο θα χρησιμοποιήσει με την παράλληλη υποστήριξη για το κάθε εργαλείο. Η java είναι πιο εμπορική και άμεσα εφαρμόσιμη γλώσσα και η κατάρτιση σε αυτή τη γλώσσα και μόνο δημιουργεί επιστημονικά κενά. λογική σχεδίαση ανεπαρκείς οι διαλέξεις και γραπτή εξέταση εργαστηρίου 2ο έτος : οντοκεντρικός προγραμματισμός project σε c και java στο προηγούμενο εξάμηνο με απαιτήσεις υπερβολικές (άμεση χρήση εργαλείων eclipse και εκμάθηση java χωρίς κατάλληλη υποστήριξη). Ο βαθμός του project κατοχυρώνεται μόνο πάνω από 7. σήματα και συστήματα 4 ασκήσεις σε μικρό χρονικό διάστημα, μαζικά κοψίματα στις ασκήσεις και ελάχιστη επιτυχία στην εξεταστική ψηφιακοί υπολογιστές τεράστιο εκπαιδευτικό κενό για την κάλυψη των εργαστηρίων, το εργαστήριο έχει μετατραπεί σε εξέταση και μόνο, βιβλίο η σημειώσεις για το μάθημα δεν υπάρχουν δομές δεδομένων και αρχείων 2 project και ασχολήθηκαν λίγοι βασική θεωρία κυκλωμάτων 4 άτομα ανά πλακέτα πιθανότητες και τυχαία σήματα 3 σετ ασκήσεων, πρόοδος και τελική εξέταση προχωρημένη λογική σχεδίαση πέρυσι πέρασαν ελάχιστοι το εργαστήριο. φέτος συσσωρευμένοι πολλοί φοιτητές στο εργαστήριο, διαδικασία εξέτασης και όχι εργαστηρίου χωρίς υποστήριξη (φροντιστήριο) 3ο έτος : λειτουργικά συστήματα προαπαιτήσεις linux η πολυπρογραμματισμού χωρίς υποστήριξη (δεν υπάρχει έστω ελεύθερη πρόσβαση στο softlab τηλεπικοινωνιακά συστήματα Ι 3 project και το μόνο που άλλαξε φέτος είναι ότι υπαρχει και εξέταση για το κάθε project εργαλεία ανάπτυξης λογισμικού κανένα σχόλιο γιατί σταμάτησε να διδάσκεται βάσεις δεδομένων Το πρόγραμμα που χρησιμοποιείται για το μάθημα ήταν το sql server(microsoft) και άλλαξε σε db2(ibm). (γιατί άραγε και γιατί δεν επιλέχθηκε ελεύθερο λογισμικό;;;;;;;;) Ελάχιστη υποστήριξη για την εκμάθηση και των 2 εργαλείων
αλγόριθμοι και πολυπλοκότητα υποχρεωτικά 4 project με 5 ασκήσεις το κάθε ένα, μαζικά κοψίματα στις ασκήσεις τηλεπικοινωνιακά συστήματα ΙΙ επίπεδο μεταπτυχιακού (το μάθημα είναι ταυτόχρονα και προπτυχιακό και μεταπτυχιακό), 3 project με 5 ασκήσεις το κάθε ένα. οργάνωση υπολογιστών η αλλιώς το μαύρο πρόβατο δεν υπαρχουν σημειώσεις, δεν υπαρχει βιβλίο, εργαστήριο υπερφορτωμένο, διαδικασία εξέτασης με έτοιμο κώδικο από το 1ο εργαστήριο!!!!! 4ο έτος: θεωρία υπολογισμού 4 σετ ασκήσεων υποχρεωτικά και 1 project σε 2 φάσεις Τα αποτελέσματα όλης αυτής της κατάστασης: τα στατιστικά μιλούν από μόνα τους: 3ο εξάμηνο: 5ο Εξάμηνο Επιτυχόντες: Σύνολο εξεταζόμενων: Ποσοστό Επιτυχίας: Σήματα και συστήματα: 48 290 16,55% Οντοκεντρικός Προγραμματισμός: 49 284 17,25% Βασική θεωρία κυκλωμάτων: 41 237 17,30% Ηλεκτρονική: 34 201 16,92% Λειτουργικά Συστήματα: 77 220 35,00% Αλγόριθμοι και πολυπλοκότητα: 43 242 17,77% 7o εξάμηνο: Εφαρμογές αυτόματου ελέγχου: 5 43 11,63% Μεθοδοι διαχείρισης πολυμέσων: 5 153 3,27% Μηχανική Όραση: 21 148 14,19% Ηλεκτρικές Μετρήσεις και Αισθητήρια: 41 130 31,54% 9ο εξάμηνο: Εισαγωγή στον Σχεδιασμό Συστημάτων VLSI: 51 133 38,35% Σύνολο 415 2081 19,94%
3ο εξάμηνο. 300 275 250 225 200 175 150 125 100 75 50 25 0 Σήματα και συστήματα: Οντοκεντρικός Προγραμματισμός: Βασική θεωρία κυκλωμάτων: 5ο εξάμηνο 7ο εξάμηνο 250 225 200 175 150 125 100 75 50 25 0 Ηλεκτρονική: Λειτουργικά Συστήματα: Αλγόριθμοι και πολυπλοκότητα : 160 150 140 130 120 110 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 Εφαρμογές αυτόματου ελέγχου: Μεθοδοι διαχείρισης πολυμέσων: Μηχανική Όραση: Ηλεκτρικές Μετρήσεις και Αισθητήρια: 140 130 120 110 100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 0 9ο εξάμηνο Εισαγωγή στον Σχεδιασμό Συστημάτων VLSI:
Επαγγελματικά Εργασιακά Η κατάσταση στον επαγγελματικό-εργασιακό τομέα κάθε άλλο παρά αισιόδοξη είναι. Όπως όλοι γνωρίζουμε το ΗΜΜΥ, όπως και οι υπόλοιπες σχολές του ΠΚ δεν έχουν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η κατάσταση στον εργασιακό τομέα γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τους μισθωτούς μηχανικούς και οι πιστοποιήσεις από την μεριά των επιχειρήσεων δημιουργούν πλασματικές ανάγκες. Ο κλάδος της πληροφορικής και της επιστήμης του ηλεκτρονικού μηχανικού είναι σχετικά καινούργιος στην αγορά εργασίας και κανείς δεν έχει ασχοληθεί με τον ακριβή προσδιορισμό του αντικειμένου. Αν παραβλέψουμε τις συντεχνιακές σκοπιμότητες μέσα στους διάφορους φορείς(πχ ΤΕΕ), είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψεις τους όρους με τους οποίους δουλεύει ένας ηλεκτρονικός μηχανικός. Αυτό συμβαίνει γιατί η εργασία μας μπορεί να οριστεί ως πνευματική και χειρωνακτική συγχρόνως. Δηλαδή, δεν μπορείς να προσδιορίσεις και να εκτιμήσεις με οικονομικούς όρους το παραχθέν προϊόν (κώδικας, λογισμικό, κλπ). Το θολό αυτό τοπίο στον εργασιακό χώρο του ηλεκτρονικού μηχανικού και η έλλειψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας (που ορίζουν τον κατώτατο μισθό, τις εργασιακές συνθήκες, κλπ) μεταφράζεται ως κέρδος των εργοδοτών. Ο καθένας αναζητεί δουλειά ατομικά και τις περισσότερες φορές συμβιβάζεται στους όρους που θέτει ο εργοδότης. Κανένας λόγος, βέβαια, για ανάπτυξη ελεύθερου επαγγέλματος αφού το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς στο αντικείμενό μας το κατέχει ένας μικρός αριθμός επιχειρήσεων. Το φαινόμενο αυτό μαρτυρά και το γεγονός ότι το 80% των μηχανικών εργάζονται ως μισθωτοί σε κάποια επιχείρηση... Η ανασφάλεια στον εργασιακό τομέα εντείνεται ακόμα περισσότερο με την επίθεση στην ασφάλιση των μηχανικών. Έτσι, το νομοσχέδιο για την αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας του ΤΣΜΕΔΕ, προβλέπει την αύξηση των εισφορών στο ταμείο (κατά 80% για τους νέους μηχανικούς και κατά 50% για τους παλιούς ) και συγχρόνως τη μείωση των εισφορών από τους εργοδότες και το κράτος. Συνεπώς, ένας μηχανικός θα πρέπει να καλύπτει εξ' ολοκλήρου την ασφάλισή του, ανεξάρτητα με το αν είναι στρατιώτης, άνεργος ή κακοπληρωμένος. Την στιγμή, λοιπόν, που η κατάσταση στην εργασία είναι πολύ δυσχερής για τους εργαζομένους, η κυβέρνηση με τους τρεις νόμους που ψηφίστηκαν έρχεται να την κάνει θεσμό! Η αξιολόγηση, με την διάσπαση του ενιαίου πτυχίου και την εισαγωγή των πιστωτικών μονάδων, δεν καλλιεργεί πλέον τον ανταγωνισμό, αλλά τον επιβάλλει. Από εδώ και πέρα, ο κάθε απόφοιτος θα χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο πιστωτικών μονάδων που αναπόφευκτα θα τον διαφοροποιούν από τους μέχρι τώρα συναδέλφους του. Στο κυνήγι για πιστωτικές μονάδες κάθε μικρή προσθήκη στον προσωπικό φάκελο γίνεται ζήτημα επιβίωσης στον εργασιακό στίβο. Η ανασφάλεια του εργαζόμενου τον οδηγεί στις πόρτες φορέων παιδείας πρόθυμους να τον εφοδιάσουν (έναντι αδράς αμοιβής) με αυτό το κάτι παραπάνω που θα τον φέρει πιο μπροστά στην λίστα με τους περιζήτητους από τις επιχειρήσεις αποφοίτους Τον ρόλο των φορέων παιδείας έρχονται να παίξουν από τη μία τα κρατικά αλλά όχι δωρεάν Ινστιτούτα Δια Βίου Μάθησης (Κατάρτισης) και απ' την άλλη οι ιδιωτικοί φορείς που παρέχουν πιστοποίηση (ECDL, Cisco, κλπ). Το όφελος και για τους δύο είναι μεγάλο. Παράγουν ανθρώπινο δυναμικό με γνώσεις πλήρως παραμετροποιημένες για να εφαρμόζουν στην εκάστοτε χρησιμοποιούμενη
τεχνολογία ενώ μοιράζονται ένα κομμάτι από την επικερδέστατη πίτα του εμπορίου γνώσης. Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ!!! Μπορεί η εντατικοποίηση που βιώνουμε καθημερινά στη σχολή να μας κάνει να τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, να διαμορφώνει έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω μας, παρόλα αυτά, η απάντηση από την πλευρά των περισσοτέρων καθηγητών είναι: εσείς, οι φοιτητές είστε υπεύθυνοι για την αμάθειά σας και το χαμηλό επίπεδο της σχολής. Τρέξτε περισσότερο. Κι όμως για εμάς το πρόβλημα δεν είναι ότι απλά δεν προλαβαίνουμε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της σχολής, αλλά ότι θέλουμε και απαιτούμε ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ... Και πραγματικά, στη σύγχρονη εποχή το θέμα του ελεύθερου χρόνου αποτελεί βασικό ζήτημα για κάθε μαθητή, φοιτητή, εργαζόμενο. Όταν το μοντέλο που μας επιβάλουν (και προωθούν ακόμα περισσότερο με τους πρόσφατους νόμους για τα εργασιακά και την εκπαίδευση) μας θέλει να πηγαίνουμε φροντιστήρια, να κάνουμε project και εργαστήρια, να δουλεύουμε ασταμάτητα, αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή μας από τα μαθητικά μας χρόνια και για πάντα (δια βίου) είναι ένας ατέλειωτος μαραθώνιος, με βασικό κριτήριο να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικοί-παραγωγικοί. Σε μια εποχή, όπου η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιφέρει η μάλλον μπορεί να επιφέρει, μια ολοένα και πιο εύκολη ζωή για τον άνθρωπο, τόσο ο χρόνος όσο και η ένταση της εργασίας διαμορφώνουν έναν σύγχρονο μεσαίωνα. εμάς μας ρώτησε κανείς; Για εμάς ο χρόνος είναι ζήτημα τόσο ποσότητας, όσο και ποιότητας. Έτσι, θέλουμε το πανεπιστήμιο, να έχει ως σκοπό να δημιουργεί ολοκληρωμένους επιστήμονες και όχι μόνο διαχειριστές έτοιμων μοντέλων. Επιστήμονες με κοινωνική αντίληψη που να πηγάζει από μια δημιουργική εκπαίδευση και από μια διαδικασία έρευνας που να έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και τις κοινωνικές του ανάγκες. Θέλουμε η εργασία να είναι για όλους, ελεύθερη, δημιουργική και όχι καταπιεστική. Να μπορούμε ελεύθερα να συνεργαζόμαστε και να δουλεύουμε με τους συμφοιτητές μας ή τους συναδέλφους μας. Ο ελεύθερος χρόνος είναι απαραίτητος για την πολύπλευρη ανάπτυξη της επιστήμης, της κοινωνίας και της προσωπικότητας. Διεκδικούμε χρόνο για να μπορούμε να συζητάμε για τα προβλήματά μας, να ενημερωνόμαστε, να πολιτικοποιούμαστε, να διασκεδάζουμε, να έχουμε πολιτιστικές αναζητήσεις (δεν είναι τυχαίο ότι οι άλλοτε δραστήριες και πολυποίκιλες πολιτιστικές ομάδες του Πολυτεχνείου σχεδόν υπολειτουργούν). Γι' αυτό στις απαιτήσεις των καθηγητών, των εργοδοτών και των κυβερνήσεων για ολοένα και περισσότερη δουλειά, εμείς διεκδικούμε: ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ, ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ: Άμεση υλοποίηση της απόφασης της προηγούμενης Γενικής Συνέλευσης. (Μόνιμες θέσεις μηχανικών στα εργαστήρια, ανάλογα με τις εκπαιδευτικές ανάγκες του κάθε εργαστηρίου. Οι υπάρχοντες να συνεισφέρουν πρώτα στην εκπαιδευτική διαδικασία και δευτερευόντως στα ερευνητικά των καθηγητών). Κατοχύρωση των project. Δημιουργία ανοιχτού εργαστηρίου πληροφορικής, για τις ανάγκες των φοιτητών. Διεξαγωγή έρευνας για το κόστος σπουδών (από το λύκειο μέχρι την αγορά εργασίας). Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των μεταπτυχιακών για αξιοπρεπείς συμβάσεις με ασφάλιση. Παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την επόμενη ΓΣΤ ΜΗΠΕΡ. Να δεσμευτούν οι καθηγητές ότι δεν θα ιδρύσουν ποτέ εταιρεία και ότι δεν θα εφαρμοστούν οι νέοι νόμοι. Συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος τη Δευτέρα 27 Μάρτη, με μοναδικό θέμα την ποιότητα σπουδών και την εντατικοποίηση του τμήματος, με κατεύθυνση την ικανοποίηση των αιτημάτων του Συλλόγου Φοιτητών. ΑΝ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΗΜΜΥ ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΝΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΤΟ Τ.Ε.Ε. ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ-ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ