ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΑΓΓΕΛΗ ΕΥΓΕΝΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΒΙΛΛΗ ΕΦΗ ΓΕΩΡΒΑΣΙΛΗ ΤΖΟΥΛΙΑ
Από την Αρχαία Ελλάδα στο Σήμερα 900 π.χ: η πρώτη γραπτή μαρτυρία 6 ος 5 ος αι.: σημαντική εξέλιξη των αγώνων 393 μ.χ.: ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους 1896: αναβίωσή των αγώνων από το Γάλλο Βαρόνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν και τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα στην Αθήνα
Ελληνικές Προσωπικότητες Σύγχρονών Ολυμπιακών Αγώνων Σπύρος Λούης: νικητής του Μαραθώνιου δρόμου της Ολυμπιάδας του 1896. Κωστής Τσικλητήρας: Η πιο μεγάλη και ευγενική μορφή του ελληνικού στίβου. Γεννήθηκε το 1888 και ασχολήθηκε από πολύ μικρός με τον αθλητισμό. Το 1908 κέρδισε δυο ασημένια μετάλλια στο ύψος και στο μήκος χωρίς φόρα. Το 1912 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο μήκος χωρίς φόρα με ρεκορ 3,14
Τα Αρχαία Αγωνίσματα Αγώνες δρόμου το στάδιον: το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε ο δίαυλος: διπλή διαδρομή επιστρέφοντας στο σημείο της αφετηρίας ο δόλιχος: διαδρομή δώδεκα διαύλων ο οπλίτης δρόμος: διαδρομή δύο «σταδίων»
Η Πάλη: Διακρίνονται δύο αγωνίσματα: α) ο αθλητής έχει σκοπό να ρίξει τον αντίπαλο τρεις φορές με τους ώμους στο χώμα β) ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα και στο έδαφος, μέχρι που ο νικημένος αναγκάζεται να παραδεχτεί την ήττα του σηκώνοντας το χέρι.
Η Πυγμαχία: ήταν βίαιο και θανατηφόρο αγώνισμα, καθώς τα χέρια ήταν ενισχυμένα με χοντρά δερμάτινα λουριά που συχνά ήταν ενισχυμένα με μικρούς μολυβένιους βόλους ή καρφιά. Νικητής ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί, αλλά ούτε και να χτυπήσει τον αντίπαλο, κάνοντάς τον απλά να καταρρεύσει εξουθενωμένος από τις άκαρπες επιθετικές προσπάθειές του.
Χώροι άθλησης: Στάδιο Γυμνάσιο Ιππόδρομος
Το Παγκράτιο: Ήταν συνδυασμός της πάλης και της πυγμαχίας. Ο νικητής έπρεπε να νικήσει συνδυάζοντας την ευελιξία αλλά και την δύναμη της γροθιάς, συμβολίζοντας έτσι τον ηρωικό αγώνα του άοπλου πολεμιστή στην μάχη. Η αρματοδρομία: διεξάγονταν στο ιπποδρόμιο.
Το πένταθλο: αποτελούνταν από πέντε αγωνίσματα: Τροχάδην Πάλη Ακόντιο Άλμα: άλμα ύψους (επί τόπου), άλμα ύψους (με φόρα), άλμα μήκους και άλμα βάθους Δισκοβολία: ήταν αγώνισμα βολής που εξελίχτηκε από την ρίψη πέτρας στην μάχη
Οι Αξίες του Ολυμπισμού: Ο Ολυμπισμός ως Ιδέα έχει τις ρίζες της στην Αρχαιότητα και στο πνεύμα των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων το οποίο περιείχε το θρησκευτικό στοιχείο, το κάλλος, την ευγένεια, την λιτότητα, την αγνότητα, την εκεχειρία, την αγωνιστικότητα, και γενικά το πνευματικό ήθος και την ιερότητα για την ανθρώπινη ζωή. Ενώ σήμερα, το θρησκευτικό πνεύμα αντικαταστάθηκε με ορισμένα θρησκευτικά τελετουργικά που απλώς θυμίζουν τις ρίζες των αγώνων στο παρελθόν, και περιέλαβε τις έννοιες της ισότητας, του σεβασμού, της συμμετοχής, της παγκοσμιότητας, του γιγαντισμού και του επαγγελματισμού
Οι Αξίες του Ολυμπισμού κινούνται γύρω από δύο βασικούς άξονες: «Ευ Αγωνίζεσθαι»:εντοπίζονται οι αξίες της εντιμότητας, του σεβασμού των κανόνων διεξαγωγής των αγώνων, της ισότητας, της δικαιοσύνης, του σεβασμού των συναθλητών και της ισοτιμίας. «Ευγενή Άμιλλα»: περιέχονται οι αξίες της αριστείας, του ευγενικού συναγωνισμού ανάμεσα σε άτομα και λαούς, της τάσης για διάκριση και υπεροχή μακριά από κάθε αντιπαλότητα. Ο Ολυμπισμός είναι φιλοσοφία ζωής πού προωθεί και συνδυάζει σε αρμονικό σύνολο τις αρετές του σώματος και της ψυχής. Συνδέοντας τον αθλητισμό με τον πολιτισμό και την παιδεία, ο Ολυμπισμός προσπαθεί να δημιουργήσει ένα τρόπο ζωής που στηρίζεται στη χαρά της προσπάθειας, την εκπαιδευτική αξία του καλού παραδείγματος και το σεβασμό για οικουμενικές αξίες
Κότινος: έπαθλο των Ολυμπιακών Αγώνων Δια του στεφανιού της ελιάς μεταβιβάζονταν σε αυτούς όλες οι θεϊκές δυνάμεις. Ήταν η μεγαλύτερη διάκριση για κάθε αθλητή. Πιο σημαντικοί αγώνες αρχαιότητας: τα Ολύμπια: ήταν οι αρχαιότεροι αγώνες(776 π.χ.). Διεξάγονταν κάθε τέσσερα χρόνια στην Αρχαία Ολυμπία προς τιμήν του Διός τα Πύθια: διεξάγονταν επίσης κάθε τέσσερα χρόνια στους Δελφούς προς τιμήν του Απόλλωνα τα Ίσθμια:κάθε δύο χρόνια στο Ιερό του Ποσειδώνα στην Ισθμία τα Νέμεια: κάθε δύο χρόνια στο Ιερό του Διός στη Νεμέα. Η σημασία των Ολυμπιακών Αγώνων μαρτυρείται τόσο από το γεγονός ότι κατά τη διάρκειά τους διακόπτονταν οι πολεμικές δραστηριότητες (ολυμπιακή εκεχειρία) όσο και από το ότι οι Ολυμπιάδες (τα διαστήματα μεταξύ δύο Ολυμπιακών αγώνων) χρησίμευαν και ως επίσημη μέθοδος μέτρησης του χρόνου.