ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Σχ. Έτος: 2013-14 Τάξη : Β Λυκείου ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ. Ο ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Μια εργασία από τους μαθητές της Β Λυκείου: Α ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ (2013-14) Αθανασέλης Πέτρος Ατζουλάτου Χριστίνα Αραβανής Πέτρος Βασιλειάδου Ελευθερία Γεωργακοπούλου Τατιάνα Γιώτα Αφροδίτη Διονυσοπούλου Ελένη Καντάρης Τζαβέλλας Σταμάτης Μάριος Μαυροϊδή Αργυρώ Μπατζάκου Μιχαέλα Παύλου Φίλιππος Πεϊμανίδης Συμεών Πολυχρονόπουλος Δημήτρης Σαμίου Ειρήνη Ταβλάς Ανδρέας Χόρτης Χαρίλαος Υπεύθυνη καθηγήτρια : Η. Τζεβελέκου Πριν την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο και τον αποικισμό των Ευρωπαίων υπήρχαν πολλοί πολιτισμοί ιθαγενών στη Κεντρική, στη Βόρεια Αμερική και τις Άνδεις. Αυτές οι φυλές ήταν κυρίως νομάδες κυνηγοί, αλλά μερικοί ασκούσαν γεωργία σε διάφορους βαθμούς. Οι ντόπιοι Αμερικανοί, εν μέρει λόγω της φρικτής μεταχείρισης από τους λευκούς Αμερικανούς, καθώς και την έκθεση στις ευρωπαϊκές ασθένειες, αποτελούν τώρα μόνο ένα μικρό μέρος της αμερικανικής πραγματικότητας. Η πλούσια, πολύχρωμη παράδοση, παρά τις αντίξοες συνθήκες, παραμένει αδιάβλητη με το πέρασμα των αιώνων. Προσπαθήσαμε να καταγράψουμε κάποια χαρακτηριστικά αυτών των πολιτισμών. Στη συνέχεια βρήκαμε πληροφορίες για τους εξερευνητές- θαλασσοπόρους που με τα ταξίδια τους ανακάλυψαν αυτόν τον νέο κόσμο. Η κυριότερη πηγή πληροφοριών είναι το διαδίκτυο και πιο συγκεκριμένα η Wikipedia.
ΓΛΩΣΣΕΣ Πολλές ήταν οι φυλές της Β. Αμερικής. Μια εικόνα μας δίνεται από το χάρτη όπου καταγράφονται οι διαφορετικές γλώσσες των φυλών της Β. Αμερικής. Αξιομνημόνευτες φυλές της Β. Αμερικής είναι οι Μοικανοί, Χούρονς, Χόπι, Αμπενάκι, Ινουίτ και Τσερόκι. ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ Τα ρούχα ποικίλλουν δραματικά μεταξύ των διαφόρων φυλών. Οι ανομοιότητητες είναι τέτοιες, ώστε να είναι δύσκολο για τον οποιοδήποτε να περιγράψει ενδύματα που μοιράστηκαν μεταξύ των ιθαγενών. Υπήρχαν ενδύματα που φοριούνται ευρέως σε περιφερειακό επίπεδο, όπως η μοκασίνια και το πόντσο. Έτσι, έχει γίνει μία μυστική συμφωνία από τους ερευνητές να αντιμετωπίζουν τα ρούχα είτε σε περιφερειακό είτε σε φυλετικό βεληνεκές. Ίσως το πιο κοινό στοιχείο ήταν τα ζωικά προϊόντα για διακόσμηση, όπως τα δόντια και τα φτερά. Δεν υπήρχαν ενδύματα κοινά μεταξύ όλων των ιθαγενών της Αμερικής. Ο λόγος για αυτό είναι ότι οι ιθαγενείς διέφεραν σε μεγάλο βαθμό πολιτισμικά.
Μερικοί ιθαγενείς δεν φορούν ρούχα. Οι Ευρωπαίοι σοκαρίστηκαν από την έλλειψη ένδυσης μερικών ιθαγενών. Και μαζί με τον εκχριστιανισμό τους προσπάθησαν να τους μάθουν να φορούν ρούχα. στη Χαβάη και αλλού στην Πολυνησία. Οι Χριστιανικές αποστολές έπαιξαν σημαντικό ρόλο για τη διάδοση των ευρωπαϊκών ενδυμάτων και την αίσθηση της μετριοφροσύνης. Ωστόσο, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειές τους για αφομοίωση, τα ρούχα θεωρήθηκαν ως κάτι ξένο προς την τοπική κουλτούρα ένδυσης ΚΑΝΑΔΑΣ Έμπορος υφασμάτων της φυλής Metis Παραδοσιακή εμφάνιση Ινουιτών
Θρησκείες Γενικότερα στις Ινδιάνικες φυλές της Βορείου Αμερικής επικρατεί η τάση της θεοποίησης της φύσης π.χ. δέντρων, φυτών, ποταμών, και λοιπών φυσικών στοιχείων. Προέκταση της τάσης αυτής αποτελεί ο τοτεμισμός. Η λέξη Τοτέμ προέρχεται από ινδιάνικες φυλές του Καναδά και περιγράφει κάθε φυσικό αντικείμενο, ζώο, ή φυτό, για το οποίο πιστεύουν ότι έχει ιερές ιδιότητες κι έτσι το εκτιμούν ως προστάτη της πατριάς, της φυλής, και, γενικότερα ως γενάρχη. Κάθε φυλή έχει και το δικό της τοτέμ κι απαγορεύεται κανείς να το πειράξει ή να το θίξει ακόμη και να αναφέρει τ' όνομά του. Όλα τα έθιμα, που έχουν σχέση με το τοτέμ και αυτή η ίδια η πίστη στα τοτέμ, με μία λέξη ονομάζονται τοτεμισμός. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες φυλές της Βορείου Αμερικής και ακολουθόντας τα πρώτυπα των φυλών της Νοτίου Αμερικής οι Χόπι είχαν αναπτύξει πλούσια θρησκειολογία.
Η θρησκεία τους χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Η πρώτη περίοδος είναι η Αρχαία Εποχή. Κατά την περίοδο αυτή όλα τα πλάσματα, ζώα και άνθρωποι, δεν παρουσιάζουν καμία απολύτως καμία διαφορά, έχουν την ίδια μορφή. Η δεύτερη περίοδος ονομάζεται Χρυσή Εποχή: τα ζώα έχουν ακόμα ανθρώπινη μορφή, αλλά έχουν αυξηθεί αριθμητικά. Η τελευταία περίοδος είναι η Τωρινή Εποχή, όπου ζώα και άνθρωποι είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Η δεύτερη περίοδος ονομάζεται Χρυσή Εποχή: τα ζώα έχουν ακόμα ανθρώπινη μορφή, αλλά έχουν αυξηθεί αριθμητικά. Η τελευταία περίοδος είναι η Τωρινή Εποχή, όπου ζώα και άνθρωποι είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Οι θεοί τους ήταν οι εξής: Ο Κοκοπέλλι είναι ένας θεός που λατρεύεται από πολλές φυλές στα νοτιοδυτικά. Είναι καμπούρης και παίζει φλογέρα. Οι Χόπι πίστευαν ότι αυτός έφερνε τα μωρά στις εγκύους, ενώ έχει σχέση με πολλές τελετές που σχετίζονται με το γάμο. Ο Μουγίνγκουα είναι καχίνα, πνεύμα που αναπαρίσταται με μια κούκλα από τους Χόπι. Είναι ο θεός της βλάστησης των καρπών. Ο Ταϊόβα είναι ο θεός-δημιουργός. Δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, τον Σοτουκνάγκ, και τον διέταξε να δημιουργήσει το σύμπαν. Ο πρώτος κόσμος ονομάστηκε Τοκπέλα και περιελάμβανε γη, νερό και αέρα, καθώς και την Κογιανγκβούτι, τη Γυναίκα Αράχνη, που έκανε τους δίδυμους Παλονγκαχόγια και Ποκανγκχόγια, αρχηγό της αρχαίας φυλής των Ανασάζι. Αυτοί δημιούργησαν τους ποταμούς, τα βουνά και τους ωκεανούς. Η Κογιανγκβούτι ύστερα δημιούργησε όλα τα ζωντανά πλάσματα, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν υπάκουαν τους θεούς κι έτσι ο Σοτουκνάγκ τους σκότωσε με έναν κατακλυσμό. Άλλοι δυο "κακοί" κόσμοι δημιουργήθηκαν και καταστράφηκαν, ενώ τώρα βρισκόμαστε στον τέταρτο κόσμο, τον Tuwaqachi. Επίσης οι Χόπι πιστεύουν ότι ένας μεγάλος πνευματικός δάσκαλος, γνωστός ως "Γηραιός Αδελφός" ή "Αληθινός Λευκός Αδελφός", θα έρθει ως "Ανατέλλων Ήλιος" και θα ενώσει τα δυο κομμάτια του κόσμου που είχαν χωριστεί στο μακρινό παρελθόν. Ο Γηραιός Αδελφός θα έρθει μετά τους δυο μεγάλους πολέμους για να εγκαινιάσει τη μελλοντική εποχή: τη Μέρα του Εξαγνισμού.
ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Αζτέκοι Οι Αζτέκοι, επίσης γνωστοί ως Τενότσα (Tenochca) ή Μέσικα (Mexica), ήταν η τελευταία φυλή Τσιτσιμέκων από το Αζτλάν, η οποία μετακινήθηκε πιθανώς εξαιτίας ξηρασίας ή υπερπληθυσμού. Μετά από αρκετές μετακινήσεις εγκαταστάθηκαν σε μερικές ακατοίκητες ελώδεις νήσους κοντά στη δυτική ακτή της λίμνης Τεξκόκο Οι Αζτέκοι μιλούσαν τη γλώσσα που ονομάστηκε αργότερα κλασική, μια παλιότερη μορφή της σημερινής ιθαγενούς γλώσσας του Μεξικού νάουατλ. Ο αστικός πολιτισμός που ενσωμάτωσαν τον 15ο και 16ο αιώνα θεωρείται ουσιαστικά συνέχεια τους πολιτισμού της Τεοτιουακάν. Οι Αζτέκοι με τη σειρά τους επένδυσαν πολύ χρόνο και προσπάθεια στην κατασκευή των πόλεών τους και των περιμετρικών γεωργικών συστημάτων. Η κοινωνία των Αζτέκων διαστρωματώθηκε σε τρεις κύριες κατηγορίες: τους ευγενείς (πίλλι), που ήταν συγγενείς του βασιλιά, τους πολίτες (μασεουάλες - macehuales), που ανήκαν εκ γενετής σε μια από τις είκοσι πατριές και στους περιθωριοποιημένους ή κατακτημένους (μαγιέκες), που εργάζονταν ως μισθωτοί. Το 1367 οι Αζτέκοι άρχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως μισθοφόροι στον κυβερνήτη της πόλης κράτους των Τεπανέκων Αζκαποτζάλκο (Azcapotzalco). Ο Αζκαποτζάλκο διεκδικούσε από τους κυβερνήτες της Τεξκόκο την επικυριαρχία των νέων κρατών των Τσιτσιμέκων. Με μια σειρά συμμαχιών και εξεγέρσεων οι πόλεις των Αζτέκων έγιναν μεγαλύτερες και πλουσιότερες, με τους ίδιους τους Αζτέκους να αυξάνουν όλο και περισσότερο τη δύναμή τους. Το 1434 οι κυβερνήτες της πόλης των Αζτέκων Τενοτστιτλάν συνέπηξαν την αποκαλούμενη Τριπλή Συμμαχία με τους κυβερνήτες της Τεξκόκο και της Τλακόπαν. Όλα τα άλλα μικρά κράτη στη λεκάνη έγιναν φόρου υποτελή στη συμμασυμμαχία. Η πλήρης κυριαρχία των Αζτέκων επί της Συμμαχίας επετεύχθη περίπου το 1502. Τέχνη των Αζτέκων Η χειροτεχνία ήταν σημαντική υπόθεση, οι δε καλλιτέχνες των Αζτέκων ήταν άριστοι λιθοξόοι, που εκτός του λίθου χρησιμοποιούσαν οψιδιανό, διάφανους κρυστάλλους και πράσινο νεφρίτη. Άλλα έθνη, ιδιαίτερα οι Μιξτέκοι (Mixtec) της Οαχάκα (Oaxaca) προώθησαν την πολύχρωμη κεραμική, την κατασκευή θαυμάσιων χρυσών κοσμημάτων και περίπλοκων μωσαϊκών. Οι Αζτέκοι είχαν επίσης ειδικευμένους γραφείς, που σχεδίαζαν και ζωγράφιζαν τα εικονογράμματα, και εξειδικευμένους τεχνίτες που ασχολούνταν μόνο με τη σύνθεση
φτερών για την κατασκευή πολυτελών ενδυμάτων και καλυμμάτων κεφαλής, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι ευγενείς. Διατροφή Το Chia ή αλλιώς Salvia hispanica είναι ένα είδος ανθοφόρου φυτού που ανήκει στην οικογένεια της μέντας και κατάγεται από το Κεντρικό και Νότιο Μεξικό και τη Γουατεμάλα, ενώ στη γλώσσα των Μάγιας σημαίνει δύναμη. Έχει μακρά ιστορία, ως ανθρώπινη τροφή, η οποία ξεκινά με την καλλιέργειά του από τους αρχαίους μεξικανούς το 2.600 π.χ. Ο σπόρος Chia δεν ήταν μόνο τροφή, αλλά χρησιμοποιούνταν επίσης για ιατρικούς λόγους και ως προσφορά στους Θεούς των Αζτέκων. Λέγεται ότι οι πολεμιστές Αζτέκοι, επιβίωναν κατά την διάρκεια των μαχών τρώγοντας μόνο σπόρους Chia. Στους ινδιάνους ήταν αρκετή μια ποσότητα, ίση με ένα κουταλάκι, σπόρους για να περπατήσουν 24 ώρες, ενώ χρησιμοποιούσαν και μίγμα σπόρων με νερό ως ένα συμπαγές gel, το οποίο τοποθετούσαν πάνω σε πληγές από μάχες, για την αποφυγή μολύνσεων, αλλά και τη γρήγορη επούλωσή τους. ΟΙ ΑΠΑΤΣΙ Οι Απάτσι (Apache), είναι ομαδική φυλή ινδιάνων που αποτελείται κυρίως από αμερικάνους πρόσφυγες και βρίσκονται στην Νότια πλευρά της Αμερικής (στις πολιτείες της Αριζόνας, Καλιφόρνιας, του Νέου Μεξικού, του Τέξας, της Οκλαχόμα, και της Νεβάδας. Αυτή η φυλή επικοινωνεί κυρίως με την γλώσσα των Ατσαμπατσκαν (η αλλιώς Απάτσιαν). Ο Πολιτισμός τους είναι ελάχιστα αναπτυσσόμενος και η κάθε φύλη Απάτσι επικοινωνεί ελάχιστα με άλλες φυλές Απάτσι. Ολες οι φυλές επικοινωνούν σε εφτά διαφορετικές γλώσσες και αυτές είναι οι: Ναβάχο, Γουέστερν Απάτσι, Τσιρικάουα, Μεσαλέρο, Τζικαρίλα, Λίπαν και Πλεινς Απάτσι (καλύτερα γνωστή και ως Κιόουα-Απάτσι). Τα περισσότερα μέλη απάτσι βρίσκονται σήμερα στην Οκλαχόμα και στο Τέξας και στο Νέο Μεξικο. Τον 21ο αιώνα οι Απάτσι, μεταφέρθηκαν στις αστικές περιοχές των πολιτειών που αναφέρεται παραπάνω και κυρίως στις πρωτεύουσες των πολιτειών. Οι φυλές των Απάτσι, κατά το παρελθόν ήταν η δυνατότερη ινδιάνικη φυλή στην Αμερική και οι εχθροί που τους εμπόδιζαν ήταν οι Ισπανοί αλλά και οι Μεξικανοί για αιώνες. Οι Αμπενάκι είναι μια φυλή Ινδιάνων που ζουν στα βορειοανατολικά των Ηνωμένων Πολιτειών, κοντά στο Βερμόντ και στο Νιου Χάμπσαϊρ, αλλά και στο Κεμπέκ του Καναδά.
ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ Γυναίκες της φυλής Bribri σε τοπικό εορτασμό Τυπική ενδυμασία των Guaymi
Άνθρωποι της φυλής Boruca Άνθρωποι της φυλής Mixtec
Οικογένεια της φυλής Otomi Οικογένεια της φυλής Nahua
ΜΑΓΙΑ Οι Μάγια είναι ένας λαός Ινδιάνων της Κεντρικής Αμερικής. Καταλαμβάνει μια συνεχή έκταση στο νότιο Μεξικό, στη Γουατεμάλα και στο βόρειο Μπελίζε και μιλά διάφορες γλώσσες της γλωσσικής οικογένειας των Μάγια. Οι αρχαιολόγοι και οι ερευνητές των Μάγια διαίρεσαν τις περιοχές που ζούσαν οι λαοί των Μάγια σε 3 ιερογλυφικής γραφής. Οι ρίζες του πολιτισμού των Μάγια φτάνουν πολύ πίσω στην προϊστορία, πέρα από τα π.χ. όπου αντιστοιχεί η Αρχαϊκή περίοδος. Μετά αρχίζει η Προκλασική περίοδος που χρονολογείται από το 2000 π.χ. μέχρι το 250 μ.χ. Ακολουθεί η Κλασική περίοδος μέχρι το 1000 μ.χ. Τέλος από το 1000-1540 χρονολογείται η Μετακλασική περίοδος. Τα κέντρα των μεγάλων πόλεών τους περιλάμβαναν μια ορθογώνια πλατεία που περιβαλλόταν από τις τρεις ή τέσσερις πλευρές της από τεχνητούς λόφους ή εξέδρες. Πολλές φορές αυτές οι πλατείες ήταν χτισμένες σε τεχνητά επίπεδα αναχώματα. Στην επίπεδη επιφάνεια των ψηλών πυραμίδων χτίζονταν ναοί. Στις πλατείες υπήρχαν και χαμηλές πυραμίδες που χρησίμευαν για βάσεις ανακτόρων με πολλά δωμάτια που γάλα, όμως, είχαν αρκετές που κάλυπταν τεράστιες εκτάσεις. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πόλεων ήταν το γήπεδο όπου παίζονταν το πολύ διαδεδομένο παιχνίδι της μπάλας.
Τα αρχαιολογικά μνημεία που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας, μας επιτρέπουν να βγάλουμε το συμπέρασμα για τους Ισπανούς κατακτητές όπου σιγά - σιγά άρχισαν να εξαφανίζονται. ΙΝΚΑΣ Οι Ίνκας ήταν πολιτισμός και αυτοκρατορία της Νότιας Αμερικής, η οποία έπεσε με την κατάκτηση του Νέου Κόσμου από τους Ισπανούς. Πρωτεύουσα ήταν το Κούσκο στο σημερινό Περού. Σε μια έκταση από τον Ισημερινός μέχρι τη Χιλή και Αργεντινή ζούσανε πάνω από 200 έθνη. Τα σημαντικότερα ευρήματα βρίσκονται στους αρχαιολογικούς τόπους Κούσκο, Μάτσου Πίτσου, καθώς και στη λίμνη Τιτικάκα. Η ονομασία Ίνκα προέρχεται από το έθνος Ίνκα και ερμηνευόταν ότι είναι από την ονομασία του θεού Ήλιου (Ίντι). Αργότερα, το ίδιο όνομα το έδωσαν και στους λαούς που υποτάχθηκαν στους Ίνκα. Η αυτοκρατορία των Ίνκα αρχίζει περίπου από το 1200 π.χ. και φτάνει μέχρι τον 15ο αιώνα, όταν καταλύεται από τον Ισπανό Φρανσίσκο Πισάρρο. Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε στο Βορρά μέχρι το σημερινό Ισημερινό και την Κολομβία. Ο γιος Ουάινα Κάπακ πρόσθεσε σημαντικό έδαφος στο Νότο. Οι Ίνκας κατέκτησαν το Περού, τη Βολιβία, το μεγαλύτερο μέρος του Ισημερινού και μια μεγάλη μερίδα της Χιλής βόρεια του ποταμού Μάουλε, όπου συνάντησαν την ισχυρή αντίσταση από τις φυλές Μαπούτσε. Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε επίσης στην Αργεντινή και την Κολομβία. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας και οι τοπικοί πολιτισμοί δεν ενσωματώθηκαν πλήρως. Η πτώση Οι Ισπανοί κατακτητές (κονκισταδόρες), που οδηγήθηκαν από τον Φρανσίσκο Πισάρρο και τους αδελφούς του, εξερεύνησαν νότια του Παναμά και έφθασαν στα εδάφη των Ίνκα το 1526. Ήταν σαφές ότι είχαν φθάσει σε ένα πλούσιο έδαφος με τις προοπτικές του μεγάλου θησαυρού, και μετά από μια δεύτερη αποστολή του Πισάρρο (1529) με βασιλική έγκριση κατέκτησε την περιοχή. Ένα χρόνο μετά επέστρεψαν στο Περού και πέσανε σε ένα πόλεμο μεταξύ των δύο αδελφών Ουάσκαρ Ίνκα και Αταουάλπα Ίνκα για την εξουσία της αυτοκρατορίας. Ο πόλεμος αυτός είχε αποδυναμώσει αρκετά την αυτοκρατορία. Ήταν άτυχο γεγονός ότι οι Ισπανοί έφθασαν στο αποκορύφωμα ενός εμφύλιου πολέμου. Ο Πιθάρρο δεν είχε τρομερή δύναμη: ακριβώς 180 άτομα, ένα πυροβόλο και μόνο 27 άλογα.
ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ- ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ Ο Χριστόφορος Κολόμβος ( μεταξύ 26 Αυγούστου και 31 Οκτωβρίου 1451 20 Μαΐου1506) ήταν Ιταλός θαλασσοπόρος χαρτογράφος, ναύαρχος και αντιβασιλιάς, διάσημος επειδή ανακάλυψε την Αμερική το 1492. Θεωρώντας η ιστορία ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός της άφιξής του στην Αμερική το 1492, αποκαλεί την ιστορική περίοδο πριν την άφιξή του προ Κολόμβου ή προκολομβιανή περίοδο. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές ενδείξεις προκολομβιανής επαφής της Αμερικής με άλλες ηπείρους και είναι θέμα συζήτησης αν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι «ανακαλύπτει» μια ήπειρο η οποία κατοικείται ήδη από γηγενείς ή μη λαούς, ο Κολόμβος
συχνά πιστώνεται με την ανακάλυψη της Αμερικής, καθώς το ταξίδι του σημείωσε την έναρξη ενός βίαιου αποικισμού της Νέας Γης, όπως αποκαλούνταν εναλλακτικά η αμερικανική ήπειρος. Αξιοσημείωτο είναι επίσης και το ότι ο ίδιος ποτέ δεν έφτασε στην ενδοχώρα της ηπείρου, αλλά σε νησιά διάσπαρτα κοντά σε αυτή. Πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια σε αμερικάνικα εδάφη. Η πρώτη του εκστρατεία ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου του 1492, από το λιμάνι «Πάλος ντε λα Φροντέρα» φθάνοντας στο «Γουαναχάνι» (στις σημερινές Μπαχάμες) στις 12 Οκτωβρίου 1492.Το κράτος Κολομβία στη Ν. Αμερική, πήρε το όνομά του από τον διάσημο αυτό θαλασσοπόρο. ΑΜΕΡΙΓΚΟ ΒΕΣΠΟΥΤΣΙ Τα ονόματα των πλοίων με τα οποία ο Αμέριγκο Βεσπούτσι ταξίδευσε στην Αμερική ήταν τα SanAntiago, Repertaga, Wegiz, και το Girmand. Στο ταξίδι του το 1501-1502 ήταν στην υπηρεσία της Πορτογαλίας, όταν έφθασε στον κόλπο του σημερινού Ρίο ντε Τζανέιρο. Ο ηγέτης αυτής της αποστολής ήταν ο Γκοανσάλο Κοέλιο. Σε αυτό το ταξίδι έπλευσε νότια κατά μήκος της ακτής της Νότιας Αμερικής. Εάν πιστέψουμε την εκδοχή του Βεσπούτσι, έφθασε στο γεωγραφικό πλάτος της Παταγωνίας πριν να γυρίσει πίσω αν και αυτό φαίνεται επίσης αμφισβητήσιμο, δεδομένου ότι δεν αναφέρει την εκβολή του Ρίο ντε λα Πλάτα, τον οποίο θα έπρεπε να είχε δει εάν είχε φτάσει τόσο νότια. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού αυτής της αποστολής το 1501, ο Βεσπούτσι χαρτογράφησε δύο αστέρια, τον Άλφα του Κενταύρου και Βήτα του Κενταύρου καθώς επίσης και τα αστέρια του αστερισμού του Σταυρού του Νότου. Αν και αυτά τα αστέρια ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες, η βαθμιαία μετάπτωση τους είχε χαμηλώσει κάτω από τον ευρωπαϊκό ορίζοντα έτσι ώστε ήταν ξεχασμένα. Ο Αμέρικο Βεσπούτσι πέθανε στη Σεβίλλη της Ισπανίας, το 1512. Υπήρχαν εξίσου και άλλοι σημαντικοί ερευνητές οι οποίοι πραγματοποίησαν στη συνέχεια ταξίδια προς την Αμερική όπως ο Βάσκο ντε Μπαλμπόα, ο Μαγγελάνος και ο Τζιοβάνι Καμπότο.