ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ 1/2013. (Άρθο 77 παρ. 5 εδ. δ' του Ν.3852/2010) Προς. Αθήνα 2013

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 1 ΑΝΑΡΤΗΤΕΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ 1/2013 (Άρθο 77 παρ. 5 εδ. δ' του Ν.3852/2010) Προς κύριο Γιώργο Καμίνη, Δήμαρχο Αθηναίων Θέμα: Υποθέσεις επιβολής προστίμων σε πολίτες και επιχειρήσεις Σχετικές διατάξεις: άρθρο 72 παρ. 1 περ. ιδ' του Ν.3852/2010, άρθρο 171 Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, άρθρα 6 παρ. 1 εδ. γ και 21 του Ν.2690/1999, άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος, άρθρο 20 του Ν.2539/1997, άρθρο 13 του β.δ/τος της 24.9/20.10.1958, Περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί προσόδων των δήμων και κοινοτήτων (ΦΕΚ Α' 171), όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του Ν.1080/1980 (ΦΕΚ Α' 246), απόφαση 2702/2000 του Δημοτικού Συμβουλίου. Προτάσεις: Αξιοποίηση της Οικονομικής Επιτροπής ως μηχανισμού σύναψης εξωδικαστικών συμβιβασμών, με την προετοιμασία σχετικού εντύπου υποβολής αιτημάτων από ενδιαφερόμενους πολίτες και επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς της κατά το άρθρο 72 παρ. 1 περ. ιδ του Ν.3852/2010 - Διαγραφή της πράξης επιβολής προστίμου που βασίστηκε στην υπ αρ. 2643683 έκθεση βεβαίωσης παράβασης οχήματος της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας - Διαγραφή της πράξης επιβολής προστίμου που βασίστηκε στην υπ αρ. 2012.1120.103845.10706 έκθεση βεβαίωσης παράβασης οχήματος της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας - Κατάργηση υποχρέωσης καταβολής ειδικού ποσοστιαίου τέλους επί των ακαθάριστων εσόδων σε καταστήματα που εμπορεύονται ενθύμια και δώρα - Διαγραφή της εγγραφής με Α.Χ.Κ. 598/2006/2011 - Διαγραφή της εγγραφής με Α.Χ.Κ. 2970.2012.2012. Αθήνα 2013

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 2 Περιεχόμενα Ι. Εισαγωγή ΙΙ. Οι υποθέσεις που αφορούν την Διεύθυνση της Δημοτικής Αστυνομίας Α. Ανταπόδειξη με φωτογραφικό υλικό Β. Ανταπόδειξη με υπεύθυνη δήλωση μάρτυρα ΙΙΙ. Οι υποθέσεις που αφορούν την Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων Α. Ειδικό τέλος σε καταστήματα ενθυμίων και δώρων Β. Επιβολή τέλους και προστίμου για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων σε ιδιωτικό χώρο IV. Οι ειδικές προτάσεις

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 3 Ι. Εισαγωγή 1.1. O Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς του περί διατύπωσης προτάσεων βελτίωσης της δημοτικής διοίκησης και των σχέσεών της με το κοινό, επ ευκαιρία σημαντικών προβλημάτων κακοδιοίκησης που ο ίδιος εντοπίζει (άρθρο 77 παράγραφος 5 εδάφιο γ' Ν.3852/2010), διατυπώνει την παρούσα Ειδική Πρόταση που υποβάλλεται, κατά τον νόμο, στον Δήμαρχο και κοινοποιείται στο Δημοτικό Συμβούλιο και τον Γενικό Γραμματέα του Δήμου Αθηναίων. 1.2. Η Ειδική Πρόταση αφορά συγκεκριμένες υποθέσεις με τις οποίες ασχολήθηκε ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης, έχουσες αντικείμενο αιτήματα πολιτών κι επιχειρήσεων για διαγραφή πράξεων επιβολής προστίμων / τέλων, τα οποία ισχυρίζονται ότι τους έχουν επιβληθεί εσφαλμένως. Πιο συγκεκριμένα, η Ειδική Πρόταση αφορά την υποχρέωση ακύρωσης δυσμενών διοικητικών πράξεων, σε περιπτώσεις που οι πολίτες προσκομίζουν κι επικαλούνται αποδεικτικά μέσα που ανατρέπουν γεγονότα στα οποία βασίστηκαν οι κυρώσεις, καθώς και περιπτώσεις στις οποίες υφίσταται αντίθετη νομολογία δικαστηρίων ή αντίθετες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων σε αντίστοιχες υποθέσεις. 1.3. Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα υποβάλλεται στον Δήμαρχο Αθηναίων και κοινοποιείται στον Γενικό Γραμματέα του Δήμου Αθηναίων, καθώς και στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η πρόταση εισηγείται την παραπομπή των σχετικών αιτημάτων των πολιτών κι επιχειρήσεων που έχουν οικονομικό αντικείμενο στην Οικονομική Επιτροπή του Δήμου, σε κάθε τέτοια περίπτωση, προκειμένου να ασκηθεί η αρμοδιότητά της για λήψη απόφασης στο πλαίσιο εξώδικου συμβιβασμού, σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ. 1 περ. (ιδ) του Ν.3852/2010 (ΦΕΚ 87 Α/7-6-2010 Νέα αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης και της αποκεντρωμένβης διοίκησης Πρόγραμμα Καλλικράτης ). Η πρόταση για την πλήρη ενεργοποίηση της Οικονομικής Επιτροπής ως μηχανισμού για την εξωδικαστική επίλυση διαφορών, έως του ποσού των 30.000 ευρώ, έχει ήδη διατυπωθεί στο πλαίσιο της Ετήσιας Έκθεσης του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης για το έτος 2012, ενώ με την παρούσα προτείνεται η πρακτική εφαρμογή της σε συγκεκριμένες υποθέσεις 1. Μολονότι, ενόψει του περιεχομένου των αιτημάτων, οι υποθέσεις θα μπορούσαν να έχουν παραπεμφθεί απ' ευθείας από τον Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης στην Οικονομική Επιτροπή, ωστόσο, λόγω της αρνητικής εισήγησης των υπηρεσιών στο πλαίσιο της διαμεσολάβησης, προκρίνεται η υποβολή της παρούσας Ειδικής Πρότασης με την διαδικασία του άρθρου 77 παρ. 5 του Ν.3852/2010, ώστε τα αρμόδια όργανα διοίκησης του Δήμου Αθηναίων να αναλάβουν την σχετική απόφαση. 1.4. Παράλληλα, με την παρούσα συμπληρώνεται η Ειδική Πρόταση 1/2012, με την οποία εκτέθηκε το γενικότερο θεσμικό πλαίσιο για την επιβολή ή μη προστίμων σε περιπτώσεις χρήσης κοινόχρηστου χώρου και διατυπώθηκαν γενικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις για την επάρκεια ή μη της νομικής βάσης ως προς την επιβολή κυρώσεων. Πέρα από την γενική θεώρηση, ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης προτείνει και γι' αυτές τις περιπτώσεις την αξιοποίηση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Αθηναίων, η οποία είναι το αρμόδιο όργανο να αποφασίζει εξώδικο συμβιβασμό για διαφορές που έχουν αντικείμενο έως του ποσού των 30.000 ευρώ και να εισηγείται στο Δημοτικό Συμβούλιο εξωδικαστικό συμβιβασμό σχετικά με διαφορές που έχουν υψηλότερο οικονομικό αντικείμενο. Οι ατομικές περιπτώσεις των προστίμων, στα οποία μόνο γενικά αναφέρεται η Ειδική Πρόταση 1/2012, θα μπορούσαν να εισαχθούν με σχετικά αιτήματα εξωδικαστικού συμβιβασμού προς την Οικονομική Επιτροπή, με την κατάλληλη υποβοήθησή της και από τις αρμόδιες Διευθύνσεις του Δήμου και την ανάδειξή της σε έναν διαφανή 1 Ετήσια Έκθεση 2012, σελ. 42-43.Η πρόταση έχει εφαρμοστεί για τις εξωδικαστικές αποζημιώσεις στον Δήμο Νέου Ηρακλείου, ύστερα από σχετική ειδική πρόταση της κατά τόπον αρμόδιας Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, η οποία ακολούθησε παλαιότερη πρόταση του Συνηγόρου του Πολίτη.

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 4 και διοικητικά υπεύθυνο μηχανισμό εξωδικαστικής επίλυσης οικονομικών διαφορών, όπως έχει συμβεί και σε άλλους Δήμους, σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του Προγράμματος Καλλικράτης. ΙΙ. Οι υποθέσεις που αφορούν την Διεύθυνση Δημοτικής Αστυνομίας 2.1. Από την αρχή της λειτουργίας του, ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης δέχεται καταγγελίες που αφορούν υποθέσεις σχετικές με την στάθμευση οχημάτων στην Αθήνα. Οι υποθέσεις διαχωρίζονται σε δύο γενικές κατηγορίες: αφενός μεν υποβάλλονται καταγγελίες που αναφέρονται σε ανεπαρκείς ελέγχους της Δημοτικής Αστυνομίας σε συγκεκριμένες περιοχές, αφετέρου δε υπάρχουν καταγγελίες που αναφέρονται σε εσφαλμένη επιβολή προστίμων παράνομης στάθμευσης. Με την παρούσα εκτίθενται οι υποθέσεις που αφορούν την Διεύθυνση Δημοτικής Αστυνομίας, για τις οποίες, ενώ ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης έχει προτείνει την διαγραφή προστίμων, η υπηρεσία απέρριψε την σχετική πρόταση. 2.2. Το σημαντικό πρόβλημα κακοδιοίκησης που εντοπίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η σθεναρή άρνηση της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας να δεχθεί, στο πλαίσιο μιας διαδικασίας διαμεσολάβησης, τα αποδεικτικά μέσα που προσκομίζουν οι ενδιαφερόμενοι και από τα οποία προκύπτει ότι δεν έπρεπε να είχε επιβληθεί πρόστιμο για παράνομη στάθμευση. Η Διεύθυνση Δημοτικής Αστυνομίας επικαλείται την απόλυτη αποδεικτική δύναμη των εκθέσεων βεβαίωσης της παράβασης, σε δικονομικό επίπεδο, απορρίπτοντας εκ προοιμίου κάθε αντίθετο αποδεικτικό μέσο που προσκομίζεται από τους πολίτες. 2.3. Παρακάτω εκτίθενται τα ειδικότερα στοιχεία αυτών των υποθέσεων και προτείνεται τρόπος για την επίλυση του προβλήματος. Α. Ανταπόδειξη με φωτογραφικό υλικό 2.4. Πολίτης υπέβαλε καταγγελία στον Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης λόγω του ότι του επιβλήθηκε πρόστιμο για παράνομη στάθμευση. Ο πολίτης ανέφερε κατά την υποβολή της καταγγελίας ότι έχει αντιμετωπίσει αρκετές φορές το πρόβλημα της επιβολής κυρώσεων από την Δημοτική Αστυνομία, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε τελέσει την εκάστοτε αποδιδόμενη παράβαση και και για τον λόγο αυτόν αποφάσισε, κάθε φορά που σταθμεύει το όχημά του, να λαμβάνει φωτογραφίες αυτού με το κινητό του τηλέφωνο, ώστε να είναι σε θέση να αποδείξει την νομιμότητα της στάθμευσης. Το πρόστιμο αφορούσε το ποσό των οργδόντα (80) ευρώ, ενώ ο πολίτης διευκρίνισε ότι επιδιώκει την ακύρωση του προστίμου, κυρίως λόγω του αισθήματος αδικίας (κι όχι λόγω του ποσού του προστίμου), καθώς είχε λάβει όλα τα νόμιμα μέτρα προκειμένου όχι μόνο να σταθμεύσει νόμιμα, αλλά και να μπορεί να το αποδείξει. Προσκόμισε τρεις φωτογραφίες του σταθμευμένου οχήματός του, το οποίο ήταν όπισθεν ετέρου οχήματος σταθμευμένου επί γαλάζιας διαγράμμισης στο οδόστρωμα. Από τα ηλεκτρονικά αρχεία των φωτογραφιών προκύπτει ο χρόνος λήψης, καταγεγραμμένος με αυτόματο τρόπο από το κινητό τηλέφωνο, με το οποίο έγινε η λήψη. 2.5. Με την Διαμεσολάβηση 5/2013 ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης κάλεσε την Διεύθυνση Δημοτικής Αστυνομίας να επανεξετάσει την διοικητική πράξη της επιβολής του προστίμου, γνωρίζοντας από προηγούμενη συνάντηση με στελέχη διοίκησης της Διεύθυνσης ότι το φωτογραφικό υλικό που προσκομίζουν οι πολίτες δεν λαμβάνεται υπόψη από την συγκεκριμένη Διεύθυνση, καθώς από μόνη την ύπαρξή του δεν προκύπτει ο χρόνος της λήψης. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, καθώς οι φωτογραφίες ελήφθησαν από κινητό τηλέφωνο, υπήρξε αυτοματοποιημένη καταγραφή του χρόνου λήψης, η οποία αφορούσε χρονικό διάστημα πριν την επιβολή της κύρωσης. Συνεπώς, ο πολίτης είχε επικαλεστεί πρόσφορο τρόπο απόδειξης του ισχυρισμού του και γι' αυτό θα έπρεπε να ακυρωθεί η πράξη της επιβολής του προστίμου.

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 5 2.6. Με το έγγραφο υπ' αρ. πρωτ. 022524/31.1.2013 του Προϊσταμένου Υπ/δνσης Ελεγχόμενης Στάθμευσης, εδόθη αρνητική απάντηση στην ανωτέρω απόπειρα εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς. Η απάντηση της υπηρεσίας βασίζεται σε δύο κύρια επιχειρήματα: α) (...) οι φωτογραφίες δεν αποτελούν έγκυρο αποδεικτικό στοιχείο του χρόνου και του τόπου στάθμευσης, γεγονός που ισχύει σε κάθε περίπτωση παράβασης παράνομης στάθμευσης και όχι αποκλειστικά και μόνον στην περίπτωση που εξετάζεται εν προκειμένω, καθώς η στάθμευση ενός οχήματος στο εν λόγω σημείο και κατ' επέκταση η λήψη φωτογραφιών που το απεικονίζουν δύναται να πραγματοποιηθεί οιαδήποτε χρονική στιγμή (έτος, ημέρα, ώρα). Συμπληρωματικά προς τα παραπάνω, σας εφιστούμε την προσοχή στο γεγονός ότι αυτή η ανωτέρω διατυπωθείσα άποψή μας για τις φωτογραφίες ισχύει ακόμη κι όταν αυτές φέρουν στοιχεία περί της ημερομηνίας και ώρας λήψης τους, καθότι το συγκεκριμένο πεδίο δύναται να αποτελεί προϊόν αλλοίωσης στο ηλεκτρονικό αρχείο που τις περιλαμβάνει. β) κατά το άρθρο 171 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας προβλέπεται ότι τα δημόσια έγγραφα που έχουν συνταχθεί από το αρμόδιο όργανο κατά τους νόμιμους τύπους αποτελούν πλήρη απόδειξη για όσα βεβαιώνονται σε αυτά, είτε ότι ενέργησε ο συντάκτης τους είτε ότι έγιναν ενώπιόν του, ως προς τα οποία είναι δυνατή η ανταπόδειξκη μόνον εφόσον αυτά προσβληθούν ως πλαστά. 2.7. Επί των ανωτέρω επιχειρημάτων, θα πρέπει πρώτα να υπογραμμιστεί ότι ο πολίτης προσκόμισε το αποδεικτικό υλικό στο πλαίσιο διοικητικής διαδικασίας εξωδικαστικής επίλυσης διαφοράς κι όχι στο πλαίσιο δίκης ενώπιον διοικητικού δικαστηρίου. Επομένως, η εν λόγω αποδεικτική διαδικασία εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του ουσιαστικού διοικητικού δικαίου, ιδίως στον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν.2690/1999) κι όχι στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Στο πλαίσιο της διαδικασίας εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς που εισάγεται με το άρθρο 77 παρ. 3 του Ν.3852/2010 δεν εφαρμόζονται οι αυστηροί δικονομικοί κανόνες που αφορούν την απόδειξη ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, αλλά οι γενικές αρχές και οι διατάξεις του συνταγματικού και του ουσιαστικού διοικητικού δικαίου. Επομένως, στο πλαίσιο της αρχής της χρηστής διοίκησης και του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης από την διοίκηση, δεν ισχύουν κατ' αρχήν οι αποδεικτικοί αποκλεισμοί που διέπουν την δικαιοδοτική διαδικασία, η οποία πρέπει να παραμένει το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη για την διασφάλιση των δικαιωμάτων του. Οι πολιτες δεν πρέπει να κατευθύνονται απευθείας στη Δικαιοσύνη για υποθέσεις που μπορούν να επιλυθούν στο πλαίσιο μιας καλόπιστης εκατέρωθεν επανεξέτασης της υπόθεσής τους. Οι πολίτες δεν χρειάζεται να κατευθύνονται στη Δικαιοσύνη για πρόστιμα ύψους 80 ευρώ, καθώς οι σχετικές διαφορές μπορούν να επιλυθούν νόμιμα, με διαφάνεια και με ίση μεταχείριση, στο πλαίσιο των εξωδικαστικών διαδικασιών που ήδη προβλέπονται από τον νόμο, ως αρμοδιότητα διαμεσολάβησης του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, αλλά και ως αρμοδιότητα λήψης απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής για εξώδικο συμβιβασμό. Επομένως, στο πλαίσιο της διαδικασίας εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς δεν τυγχάνει άμεσης εφαρμογής ο απόλυτος αποδεικτικός αποκλεισμός του άρθρου 171 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, μολονότι προφανώς εξακολουθεί να αναγνωρίζεται η ιδιαίτερη αποδεικτική βαρύτητα των δημοσίων εγγράφων. 2.8. Σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 1 εδ. γ του Ν.2690/1999, ο ενδιαφερόμενος έχει το δικαίωμα να λάβει γνώση των σχετικών αποδεικτικών στοιχείων και να προβεί σε ανταπόδειξη. Το δικαίωμα αυτό όμως, το οποίο γνωρίζει συνταγματική έδραση στο άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος, εκμηδενίζεται όταν αντιπροβάλλεται σε μια απόπειρα εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς ο δικονομικός αποκλεισμός της απόλυτης αποδεικτικής ισχύος των δημοσίων εγγράφων που, όπως προεκτέθηκε ισχύει στο πλαίσιο διοικητικής δίκης. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 21 του Ν.2690/1999 προβλέπεται η δυνατότητα ανάκλησης νόμιμης ή παράνομης ατομικής διοικητικής πράξης ύστερα από εκτίμηση πραγματικών περιστατικών. Ως εκ τούτου, οι κανόνες της διοικητικής

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 6 διαδικασίας δεν περιλαμβάνουν τους αποδεικτικούς αποκλεισμούς των κανόνων της διοικητικής δικονομίας. Επομένως, ο ενδιαφερόμενος έχει το δικαίωμα να προσκομίσει στοιχεία για την απόδειξη των ισχυρισμών του, τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να τους δίδεται η ανάλογη με την αποδεικτική τους αξία βαρύτητα, ανεξάρτητα από το δικονομικό κύρος των δημοσίων εγγράφων ως προς τα πραγματικά περιστατικά που βεβαιώνονται σε αυτά. 2.9. Ειδικότερα, ως προς την χρήση των φωτογραφιών ως αποδεικτικών μέσων είναι μεν εύλογη η γενική παραδοχή για την αδυναμία προσδιορισμού του ακριβούς χρόνους λήψης τους, αλλά όταν ο χρόνος λήψης έχει αποτυπωθεί με αυτοματοποιημένο τρόπο στο εκάστοτε αρχείο, η Διοίκηση είναι εκείνη που φέρει το βάρος της ανταπόδειξης για την ισχυριζόμενη αλλοίωσή τους. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δηλαδή εκ προοιμίου κάθε προσκομιζόμενη φωτογραφία με ψηφιακά εγγεγραμμένο χρόνο λήψης θεωρείται κατά τεκμήριο ως αλλοιωθείσα, παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας του ενδιαφερόμενου, καθώς αποδίδεται σε αυτόν η άδικη πράξη της πλαστογραφίας (άρθρο 216 Π.Κ.). Ως εκ τούτου, η εκ προοιμίου απόρριψη αποδεικτικού μέσου ως κατά τεκμήριο αναξιόπιστου εκμηδενίζει το δικαίωμα ανταπόδειξης του ενδιαφερομένου και τον επιβαρύνει με την υπόνοια τέλεσης άδικης πράξης. Επομένως, η κρίση για την αξιοπιστία ή μη και την αποδεικτική βαρύτητα προσκομιζόμενου φωτογραφικού υλικού πρέπει να συνοδεύεται από ειδική κάθε φορά αιτιολογία και δεν θα πρέπει ο συγκεκριμένος τύπος απόδειξης να απορρίπτεται εκ προοιμίου. Μια χρηστή διοίκηση είναι αδιανόητο να θεωρεί εκ προοιμιου ως πλαστογράφο κάθε πολίτη που διεκδικεί καλόπιστα την δίκαιη μεταχείριση του. 2.10. Στην προκειμένη περίπτωση, από τα ηλεκτρονικά αρχεία των τριών φωτογραφιών προκύπτει ότι αυτές ελήφθησαν σε χρόνο προγενέστερο από την διαπίστωση της παράβασης. Συγκεκριμένα, οι φωτογραφίες ελήφθησαν στις 10.48 π.μ., ενώ η παράβαση βεβαιώθηκε στις 16.19 μ.μ. Το αποδεικτικό μέσο θα ήταν αναξιόπιστο εάν προέκυπτε ότι ο χρόνος λήψης ήταν μεταγενέστερος του χρόνου της βεβαίωσης της παράβασης, όχι όμως και το αντίθετο όπως συνέβη εν προκειμένω. Περαιτέρω, η υπηρεσία δεν ισχυρίστηκε, ούτε ανταπέδειξε ότι οι συγκεκριμένες φωτογραφίες έφεραν πράγματι τροποποιημένη εγγραφή χρόνου λήψης. Ο ισχυρισμός της Υποδιεύθυνσης ότι οι ώρες κατά τις οποίες πραγματοποιήθηκε η λήψη των φωτογραφιών δεν ταυτίζονται με την ώρα κατά την οποία βεβαίωθηκε η υπό αμφισβήτηση παράβαση υπολαμβάνει ότι μόνο αξιόπιστο φωτογραφικό υλικό θα ήταν αυτό κατά το οποίο θα αποτυπωνόνταν η ίδια στιγμή κατά την οποία ο υπάλληλος της Δημοτικής Αστυνομίας βεβαίωσε την παράβαση. Έτσι όμως, ο ενδιαφερόμενος θα υποχρεωνόταν σε μόνιμη φωτογραφική παρακολούθηση του οχήματός του, απαίτηση εντελώς παράλογη ενόψει της αξίωσης για δίκαιη και καλόπιστη μεταχείρισή του. 2.11. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο ενδιαφερόμενος εξάντλησε στο μέτρο του εφικτού την αποδεικτική δυνατότητά του και την επιμέλεια που μπορεί να επιδείξει ο συνετός πολίτης για την κατοχύρωση του δικαιώματός του προς ανταπόδειξη. Για τον λόγο αυτό, η αιτιολογία της διοικητικής πράξης με την οποία η αρμόδια Διεύθυνση εμμένει στην επιβολή της κύρωσης είναι πλημμελής και η επίμαχη πράξη επιβολής κύρωσης πρέπει να ανακληθεί. Το φωτογραφικό υλικό από το οποίο προκύπτει η με αυτοματοποιημένο τρόπο καταγραφή του χρόνου λήψης θα πρέπει να γίνεται δεκτό ως αποδεικτικό μέσο στο πλαίσιο της εξωδικαστικής επιδίωξης για επίλυση της διαφοράς, εκτός εάν η Διοίκηση είναι σε θέση να ανταποδείξει με συγκεκριμένο τρόπο την πλαστότητά του, οπότε όμως και οφείλει να γνωστοποιήσει στον αρμόδιο εισαγγελέα όλα τα τυχόν σχετικά στοιχεία που προκύπτουν για το αδίκημα της πλαστογραφίας (άρθρο 37 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας). 2.12. Ενόψει των ανωτέρω, προτείνουμε την διαγραφή της πράξης επιβολής προστίμου που βασίστηκε στην υπ αρ. 2643683 έκθεσης παράβασης της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας.

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 7 Β. Ανταπόδειξη με υπεύθυνη δήλωση μάρτυρα 2.13. Με την παραπάνω υπόθεση δεν υπονοοείται ότι οι οδηγοί στην Αθήνα είναι υποχρεωμένοι να κυκλοφορούν με φωτογραφικές μηχανές, προκειμένου να διασφαλίζεται ότι δεν θα τους επιβληθεί πρόστιμο για παράνομη στάθμευση. Επισημαίνεται όμως εμφατικά ότι τα αποδεικτικά μέσα που προσκομίζουν οι πολίτες πρέπει να λαμβάνονται επί της ουσίας υπόψη και να οδηγούν και σε έμπρακτα αποτελέσματα. Σε προγενέστερο χρόνο, ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης δέχθηκε καταγγελία πολίτη, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δεν είχε σταθμεύσει το όχημά του στο σημείο για το οποίο του επιβλήθηκε κύρωση για παράνομη στάθμευση, αλλά σε έτερο σημείο, το οποίο μάλιστα είχε κατ' επανάληψη υποδειχθεί από δημοτικούς αστυνομικούς ως χώρος νόμιμης στάθμευσης. Στην υπόθεση αυτή, ο πολίτης δεν είχε φωτογραφία ου οχήματός του, αλλά επικαλέσθηκε την μαρτυρία συναδέλφου του, τον οποίο εξυπηρετεί με το αυτοκίνητό του και ο οποίος ανέφερε ότι ήταν μαζί του κατά την στιγμή που διαπιστώθηκε ότι είχε επιβληθεί η κύρωση. Ο πολίτης εμφανίσθηκε το μαζί με τον συνάδελφό του, προσκομίζοντας και υπεύθυνη δήλωση του Ν.1599/1986 του τελευταίου, σύμφωνα με την οποία η στάθμευση του οχήματος είχε γίνει σε διαφορετική οδό κι όχι σε αυτήν στην οποία βεβαιώθηκε η φερόμενη παράβαση. Σημειωτέον ότι ο πολίτης αρχικά είχε αποδώσει σε δόλο των δημοτικών αστυνομικών την επιβολή της κύρωσης, δήλωση που ανακάλεσε σε μεταγενέστερο στάδιο και η ανάκληση αυτή έγινε δεκτή και από την Διεύθυνση Δημοτικής Αστυνομίας. 2.14. Με την Διαμεσολάβηση 34/2012 ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης ζήτησε να ληφθεί υπόψη η μαρτυρία του συναδέλφου του καταγγέλλοντος, απόσπασμα της οποίας περιλαμβανόταν στο εν λόγω διαμεσολαβητικό έγγραφο, αναφέροντας ότι, ενώ είναι δεδομένη η τυπική αποδεικτική ισχύς των δημοσίων εγγράφων, δεν θεσπίζεται με αυτά αμάχητο τεκμήριο. Με το σχετικό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εστάλη στην Διεύθυνση και συνημμένο ψηφιακό αντίγραφο της επίμαχης υπεύθυνης δήλωσης του μάρτυρα. Με έγγραφο της 20.12.2012 η Διεύθυνση απάντησε ότι εμμένει στην επιβολή του προστίμου, ενώ είχε ήδη απαντήσει αντίστοιχα και σε ένσταση που είχε υποβάλλει ο πολίτης. Στην απάντηση ήταν σαφές ότι δεν είχε ληφθεί υπόψη η υπεύθυνη δήλωση, λόγος για τον οποίο ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης απέστειλε στην Διεύθυνση την Διαμεσολάβηση 34/2012/Β, επισημαίνοντας ότι η απάντηση ήταν ελλειπής αφού δεν είχε ληφθεί υπόψη η υπεύθυνη δήλωση και καλώντας τα μέρη σε σύσκεψη διαμεσολάβησης στο Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών, σε προκαθορισμένη ημέρα και ώρα. Στην σύσκεψη διαμεσολάβησης που πραγματοποιήθηκε, παρέστη ο καταγγέλλων μαζί με τον συνάδελφο και μάρτυρά του και, από την πλευρά της Διεύθυνσης ο κ. Υποδιεθυντής Ελεγχόμενης Στάθμευσης. Ο κ. Υποδιευθυντής ανέφερε ότι δεν είχε ληφθεί η υπεύθυνη δήλωση από την υπηρεσία, ενώ επισήμανε ότι οι υπάλληλοι της Δημοτικής Αστυνομίας διενεργούν τους ελέγχους ανά δυάδες, με αποτέλεσμα να είναι εφικτή η μαρτυρία και του έτερου δημοτικού αστυνομικού. Η θέση της Διεύθυνσης είναι ότι δεν είναι δυνατόν υπεύθυνες δηλώσεις μαρτύρων να ανατρέπουν το περιεχόμενο των εκθέσεων βεβαίωσης παράβασης, οι οποίες αποτελούν δημόσια έγγραφα με απόλυτη αποδεικτική δύναμη ως προς τα πραγματικά περιστατικά που βεβαιώνουν. Από την άλλη πλευρά, κατά την σύσκεψη διαμεσολάβησης, ο συνάδελφος του καταγγέλλοντος ανέφερε και πάλι ότι ο το όχημα δεν είχε σταθμεύσει στο σημείο στο οποίο αναφερόταν η έκθεση παράβασης. Η Διεύθυνση ανέφερε την χρονική αλληλουχία της σύνταξης των εκθέσεων κατά την συγκεκριμένη ημέρα και ώρα από τους αρμόδιους υπαλλήλους στον ίδιο δρόμο, προκειμένου να αποδείξει ότι η επιβολή της επίμαχης κύρωσης ήταν πλήρως ενταγμένη στην διαδρομή που ακολούθησαν οι υπάλληλοι. Ωστόσο, η Διεύθυνση επικαλέσθηκε μόνο τη δυνατότητα συμπληρωματικής μαρτυρίας υπέρ της επιβληθείσας κύρωσης, ενώ ο καταγγέλλων δεν αρκέστηκε στην επίκληση της δυνατότητας, αλλά κάλεσε και τον ίδιο τον μάρτυρα στο πλαίσιο της σύσκεψης διαμεσολάβησης.

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 8 2.15. Η εξ ορισμού απόρριψη της υποβολής υπεύθυνης δήλωσης εκ μέρους της Διεύθυνσης, αντίστοιχα όπως και στην προηγούμενη υπόθεση, ισοδυναμεί τελικά με αμφισβήτηση της αξιοπιστίας όσων δηλώνει υπεύθυνα ο πολίτης. Η υποβολή υπεύθυνης δήλωσης όμως δεν αποτελεί μια πράξη χωρίς συνέπειες, καθώς η υποβολή ψευδούς δήλωσης συνιστά ποινικό αδίκημα. Η εκ των προτέρων αμφισβήτηση της υπεύθυνης δήλωσης ως παραδεκτού αποδεικτικού μέσου στο πλαίσιο μιας απόπειρας εξωδικαστικής επίλυσης διαφοράς υποβαθμίζει το τεκμήριο αθωότητας του προσώπου που υπέβαλε την υπεύθυνη δήλωση, ενώ παρορά το κύρος αλλά και τις έννομες συνέπειες της υποβολής υπεύθυνης δήλωσης. Εξάλλου, στην προκειμένη υπό κρίση περίπτωση, η υπεύθυνη δήλωση δεν υποβάλλεται από τον ίδιο τον καταγγέλλοντα που είναι ο φερόμενος ως παραβάτης, αλλά από τρίτο πρόσωπο, το οποίο έχει αναλάβει και την σχετική ευθύνη, ως αυτόπτης μάρτυρας σχετικά με την στάθμευση του οχήματος. Μια καλόπιστη και χρηστή διοίκηση οφείλει να δεχθεί ότι ο πολίτης δεν είναι εκ προοιμίου ύποπτος όταν επιχειρεί να ασκήσει το δικαίωμά του στην ανταπόδειξη. Η παραδοχή αυτής της υποχρέωσης όμως δεν αρκεί να περιορίζεται σε θεωρητικές συμφωνίες, αλλά πρέπει να αποτυπώνεται σε αποφάσεις που θα έχουν απτό αποτέλεσμα ως προς τον σεβασμό των δικαιωμάτων του πολίτη. Εάν ο πολίτης δεν μπορεί να δικαιωθεί μέσα από τις θεσμικές οδούς που εγγυώνται την τήρηση των δικαιωμάτων του, υπάρχει πάντοτε ο κίδυνος εκτροπών. 2.16. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο καταγγέλλων εξάντλησε και σε αυτή την περίπτωση, στο μέτρο του εφικτού, την αποδεικτική δυνατότητα και την επιμέλεια που μπορεί να επιδείξει ο συνετός πολίτης για την κατοχύρωση του δικαιώματός του προς ανταπόδειξη. Για τον λόγο αυτό, η αιτιολογία της διοικητικής πράξης με την οποία η αρμόδια Διεύθυνση εμμένει στην επιβολή της κύρωσης είναι πλημμελής και η επίμαχη πράξη επιβολής κύρωσης πρέπει να ανακληθεί. Η μαρτυρική κατάθεση που προσκομίζεται υπό τον τύπο της υπεύθυνης δήλωσης θα πρέπει να γίνεται δεκτή ως αποδεικτικό μέσο στο πλαίσιο της απόπειρας εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς, εκτός εάν η Διοίκηση είναι σε θέση να ανταποδείξει με συγκεκριμένο τρόπο την ανακρίβειά της, οπότε όμως και οφείλει να γνωστοποιήσει στον αρμόδιο εισαγγελέα όλα τα τυχόν σχετικά στοιχεία που προκύπτουν για το αδίκημα της ψευδούς δηλώσεως (άρθρο 37 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας). 2.17. Ενόψει των ανωτέρω, προτείνουμε την διαγραφή της πράξης επιβολής προστίμου που βασίστηκε στην υπ αρ. 2012.1120.103845.10706 έκθεσης βεβαίωσης παράβασης οχήματος της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας. ΙΙΙ. Οι υποθέσεις που αφορούν την Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων Α. Eιδικό τέλος σε καταστήματα ενθυμίων και δώρων 3.1. Το πρόβλημα της επιβολής ειδικού τέλους, ποσοστιαία υπολογιζόμενου επί των εσόδων, σε καταστήματα ειδών ενθυμίων και δώρων έχει τεθεί στον Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης από τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών, καθώς και από επιχείρηση που προσέφυγε με καταγγελία, ζητώντας την διαγραφή του σχετικού προστίμου και τέλους που της επιβλήθηκε. Στην Ετήσια Έκθεση του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης για το 2012 προβλέπεται σχετική πρόταση προς το Δημοτικό Συμβούλιο για έκδοση απόφασης με την οποία να επιλύεται το πρόβλημα 2. Στην παρούσα Ειδική Πρόταση, επαναλαμβάνοντας την ανάγκη να ανακληθεί η 2 Σύμφωνα με το άρθρο 20 του Ν.2539/1997, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου μπορεί να επιβάλλεται ειδικό τέλος με συγκεκριμένο ποσοστό επί των ακαθάριστων εσόδων σε περιπτώσεις καταστημάτων α. Τουριστικών ειδών, β. Ειδών λαϊκής τέχνης, γ. Ενθυμίων και δώρων κλπ. Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων με απόφασή του το 2011 αποφάσισε να εξαιρέσει από την υποχρέωση καταβολής του συγκεκριμένου τέλους τα καταστήματα που εμπορεύονται τουριστικά είδη και είδη λαϊκής τέχνης, ενώ διατήρησε στους υπόχρεους καταβολής τα καταστήματα Ενθυμίων και Δώρων. Στην πράξη, όμως, έχει παρατηρηθεί ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για τον

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 9 κανονιστική διάταξη με πράξη του Δημοτικού Συμβουλίου, εστιάζουμε και στην ατομική περίπτωση της επιχείρησης που κατήγγειλε το πρόβλημα κακοδιοίκησης. 3.2. Η επιχείρηση ισχυρίστηκε ότι δεν αποτελεί κατάστημα ενθυμίων και δώρων, τόσο ως προς το αντικείμενο που εμπορευόταν, όσο και ως προς το ότι δεν ήταν εφοδιασμένη με το σήμα του Ε.Ο.Τ. και ζήτησε να ανακληθεί η πράξη επιβολής προστίμου και καταβολής τέλους (ΑΧΚ 598/2006/2011). Ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης απέστειλε την Διαμεσολάβηση 14/2012 στην Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων και στην ενδιαφερόμενη επιχείρηση, ζητώντας αρχικά να γνωστοποιηθούν τα κριτήρια με τα οποία οι αρμόδιοι κατηγοριοποιούν μια επιχείρηση ως εμπίπτουσα στην περίπτωση των ειδών δώρων κι ενθυμίων. Η Διεύθυνση με την υπ' αρ. πρωτ. 209145/16.10.2012 απάντησή της αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι κατά το χρονικό διάστημα στο οποίο έγινε ο έλεγχος στην επιχείρηση αυτή δεν υπήρχε κωδικός αριθμός κύριας δραστηριότητας στις αρμόδιες Δ.Ο.Υ. με τον χαρακτηρισμό είδη δώρων, καταλήγοντας έτσι στο συμπέρασμα ότι οποιαδήποτε περίπτωση εμπορίας (λιανικό εμπόριο) ειδών, τα οποία συμπεριλαμβάνονται στην ευρύτερη κατηγορία των ενθυμίων και των δώρων, εμπίπτει και στην αντίστοιχη υποχρέωση. Συνεπώς, η Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων με το έγγραφό της αυτό, αναγνώρισε την ευρύτητα και την αοριστία των κριτηρίων που επικρατούσαν για την υπαγωγή μιας επιχείρησης στην αντίστοιχη υποχρέωση. 3.3. Με την Διαμεσολάβηση 14/2012/Α ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης επανήλθε στο θέμα αυτό, υπογραμμίζοντας ιδίως το γεγονός ότι η επίμαχη απόφαση 2702/2000 του Δημοτικού Συμβουλίου όριζε ότι η επιβολή του συγκεκριμένου τέλους πρέπει να βαρύνει τα καταστήματα στα οποία έχει χορηγηθεί το ειδικό σήμα του Ε.Ο.Τ. Το εν λόγω σήμα χορηγείται σε γραφεία εκμίσθωσης επιβατικών αυτοκινήτων χωρίς οδηγό, σε καταστήματα εντός ξενοδοχειακών επιχειρήσεων και σε όλα τα καταστήματα που βρίσκονται επί των οδών Αδριανού, Πανδρόσου και Ηφαίστου στην Πλάκα, εφόσον διαθέτουν την ειδική έγκριση λειτουργίας του -τότε- ΥΠΕΧΩΔΕ. Σύμφωνα με την υπ' αρ. πρωτ. 209145/16.10.2012 απάντηση του κ. Διευθυντή, ως προς την παραπάνω διάταξη της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, είναι προφανές ότι αφορά εκείνες τις κατηγορίες από τις περιλαμβανόμενες στην εν λόγω απόφαση (αλλά και στον Ν.2539/97) επιχειρήσεων, στις οποίες χορηγείται το ειδικό σήμα ΕΟΤ και όχι στο σύνολο των επιχειρήσεων για τις περισσότερες από τις οποίες ως γνωστό δεν προβλέπεται η χορήγηση των σημάτων του ΕΟΤ. Η συγκεκριμένη, όμως, προσέγγιση της υπηρεσίας περιορίζει ερμηνευτικά την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, επεκτείνοντας την επιβολή του τέλους και στην κατηγορία των επιχειρήσεων που δεν διαθέτουν το σήμα Ε.Ο.Τ., ενώ, εάν το Δημοτικό Συμβούλιο επιθυμούσε έναν τέτοιο περιορισμό, θα το είχε προσδιορίσει ρητώς στο κανονιστικό κείμενο. Υπενθυμίζουμε στο σημείο αυτό ότι οι διατάξεις που προβλέπουν την επιβολή τελών και κυρώσεων, κατά πάγια αρχή του διοικητικού δικαίου, δεν επιδέχονται διασταλτικής ερμηνείας, καθώς μια τέτοια προσέγγιση θα αντέβαινε στην ίδια την αρχή της νομιμότητας που επιβάλλει την σαφή οριοθέτηση των δυσμενών επεμβάσεων στην οικονομική δραστηριότητα του ατόμου και την αποφυγή της διεύρυνσής τους από τα όργανα που καλούνται να εφαρμόσουν τις διατάξεις. Στη συγκεκριμένη υπό κρίση περίπτωση, η καταγγέλλουσα επιχείρηση διατηρούσε κατάστημα επί της οδού Αγ. Μάρκου και ισχυρίζεται ότι δεν διέθετε το ειδικό σήμα Ε.Ο.Τ., ενώ δεν θα ηδύνατο και να το διαθέτει λόγω της τοποθεσίας του καταστήματος. Εξάλλου, ούτε από τα έγγραφα της υπηρεσίας προκύπτει ότι το κατάστημα διέθετε το σήμα Ε.Ο.Τ. Ως εκ τούτου, η εν λόγω επιχείρηση δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της ανωτέρω κανονιστικής εξειδίκευσης της επιβολής του ειδικού δημοτικού τέλους. Για τους λόγους αυτούς, ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης ζήτησε εκ νέου την ανάκληση της πράξης επιβολής τέλους και προστίμου στην καταγγέλλουσα επιχείρηση. προσδιορισμό αυτών των συγκεκριμένων καταστημάτων και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούν κριτήρια τα οποία αναζητούν σε φορολογικές εγγραφές, ενώ από σχετική αλληλογραφία με κρατικές υπηρεσίες έχει προκύψει ως στοιχείο της κατηγοριοποίησης και η χρήση του σήματος του Ε.Ο.Τ.

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 10 3.4. Με την υπ' αρ. πρωτ. 017181/25.1.2013 απάντησή της, η Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων εμμένει στην πράξη επιβολής με την επιφύλαξη της απόδειξης ότι η επιχείρηση δεν εμπορευόταν είδη δώρων και ενθυμίων. Ωστόσο, σε όμοια υπόθεση, με την απόφαση 291/5.4.2012 του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία η έγκριση της διαγραφής των εγγράφων με συγκεκριμένους Α.Χ.Κ. που αφορούσε επιβολή σε δύο επιχειρηματίες τέλους 2% και πρόστιμα επειδή δεν τους έχει χορηγηθεί το σήμα ΕΟΤ. Ως εκ τούτου, το Δημοτικό Συμβούλιο που θέσπισε το σχετικό κριτήριο στην αρχική κανονιστική απόφασή του, εμμένει στην χρήση του εν λόγω κριτηρίου (χορήγηση σήματος ΕΟΤ) ως προς την νόμιμη ή μη επιβολή του αντίστοιχου τέλους και προστίμου. Η αρχή της ίσης μεταχείρισης επιβάλλει λοιπόν την ανάκληση της πράξης επιβολής προστίμων και τέλους για κάθε επιχείρηση στην οποία δεν έχει χορηγηθεί το σήμα του ΕΟΤ, όπως εν προκειμένω στην επιχείρηση που υπέβαλε την καταγγελία στον Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης. 3.5. Ενόψει των ανωτέρω, προτείνεται η διαγραφή της εγγραφής με Α.Χ.Κ. 598/2006/2011, λόγω του ότι στην επιχείρηση δεν είχε χορηγηθεί το σχετικό σήμα Ε.Ο.Τ. Β. Επιβολή τέλους και προστίμου για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων σε ιδιωτικό χώρο 4.1. Το ζήτημα της επιβολής κυρώσεων για κατάληψη κοινόχρηστου χώρου διέπεται από το άρθρο 13 του β.δ/τος της 24.9/20.10.1958, Περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί προσόδων των δήμων και κοινοτήτων (ΦΕΚ Α' 171), όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του Ν.1080/1980 (ΦΕΚ Α' 246), με το οποίο κατά πλάσμα δικαίου ως κοινόχρηστος χώρος για την εφαρμογή των συγκεκριμένων διατάξεων νοείται και το δάπεδο χώρων μεταξύ της θέσης των προσόψεων και των ισογείων οικοδομών και των εγκεκριμένων οικοδομικών γραμμών (στοές και το υπέδαφός τους καθώς και οι αποτμήσεις γωνιών οικοδομικών τετραγώνων), αποτελούντων των χώρων τούτων προεκτάσεις πεζοδρομίων και αφεθέντων εις κοινήν χρήσην. Στην παρ. 8 του ίδιου άρθρου ιδρύεται κυρωτική αρμοδιότητα του Δήμου σε περίπτωση αυθαίρετης χρήσης κοινόχρηστων χώρων, των οποίων έχει επιτραπεί η παραχώρηση της χρήσης και καταλογίζεται σε βάρος του υπόχρεου με απόφαση του Δημάρχου εκτός από το αναλογούν τέλος και χρηματικό ποσό διπλάσιο προς το αναλογούν τέλος, ανεξάρτητα από το διάστημα της κοινής χρήσης. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, το ανωτέρω τέλος επιβάλλεται σε περίπτωση χρησιμοποιήσεως χώρων, οι οποίοι έχουν καθορισθή ως κοινόχρηστοι και έχουν πράγματι τεθεί σε κοινή χρήση (ΣτΕ, ΣΤ' Τμήμα, 2085/1992, 4417/1998), καθώς δεν αρκεί ο χαρακτηρισμός του χρησιμοποιούμενου χώρου ως κοινοχρήστου, αλλά απαιτείται αυτός να έχει τεθεί πράγματι σε κοινή χρήση. (ΣτΕ, ΣΤ' Τμήμα, 2721/1999). Κατ' άλλη διατύπωση, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, όταν χρησιμοποιείται ο υπέρ το δάπεδο της στοάς χώρος, το πιο πάνω τέλος επιβάλλεται εφόσον διαπιστώνεται ότι με τη χρησιμοποίηση αυτή του εν λόγω χώρου παρακωλύεται η κοινή χρήση του δαπέδου της στοάς (ΣτΕ, 1002/1991). Σημειωτέον ότι με αυτές τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρώθηκαν πρόστιμα που είχαν επιβληθεί από τον Δήμο Αθηναίων σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Κατά την πιο πρόσφατη απόφαση υπ' αρ. 2206/2010 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, τέλος χρήσης κοινοχρήστων χώρων επιβάλλεται, εφόσον διαπιστώνεται ότι, κατ αυτόν τον τρόπο, αναιρείται ή παρακωλύεται η κοινή χρήση του, τούτο δε πρέπει να προκύπτει από την έκθεση ελέγχου, άλλως η πράξη με την οποία επιβάλλεται το ως άνω τέλος είναι νομικώς πλημμελής (πρβλ. ΣτΕ 4158/2009, 1639/1990), θεώρηση που είχε εισαχθεί στην νομολογία με την απόφαση 4158/2009 του Συμβουλίου της Επικρατείας (Β' Τμήματος). Στην τελευταία αυτή απόφαση, με την οποία ακυρώθηκε πρόστιμο του Δήμου Αθηναίων για τοποθέτηση σκαλωσιάς, αναφέρεται ότι το Διοικητικό Εφετείο, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, αφού έλαβε υπόψη του ότι στις ανωτέρω εκθέσεις ελέγχου βεβαιώνεται μεν η ύπαρξη σκαλωσιάς, όχι όμως και το γεγονός ότι η ύπαρξη αυτή αναιρεί ή παρακωλύει την κοινή χρήση του πεζοδρομίου,

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 11 στοιχείο απαραίτητο για την νόμιμη επιβολή του ένδικου τέλους, έκρινε ότι μη νομίμως επεβλήθη το ανωτέρω τέλος, όπως ορθώς έκρινε και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο.... 4.2. Επιχείρηση που διατηρεί κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος υπέβαλε καταγγελία στον Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης για την διενέργεια δύο ελέγχων υπαλλήλων της Δημοτικής Αστυνομίας. καθώς και για την επιβολή κυρώσεων για την χρήση ιδιωτικής πρασιάς με ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων. Στις εκθέσεις της Δημοτικής Αστυνομίας δεν είχε βεβαιωθεί και το κρίσιμο γεγονός περί του εάν η ύπαρξη των τραπεζοκαθισμάτων αναιρούσε την κοινή χρήση, ενώ η επιχείρηση προσκόμισε και έγγραφα από τα οποία προκύπτει ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός και ότι ουδέποτε παραχωρήθηκε στην κοινή χρήση. Με την Διαμεσολάβηση 3/2013 προς την Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων, ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης επισήμανε ότι ο χώρος δεν έχει αφεθεί στην κοινή χρήση και ότι, σε κάθε περίπτωση, στις εκθέσεις ελέγχου των υπαλλήλων της Δημοτικής Αστυνομίας δεν υπήρχε αναφορά ότι τα τραπεζοκαθίσματα παρεμπόδιζαν ή αναιρούσαν την κοινή χρήση. Ζητήθηκε η εισήγηση περί ανάκλησης της υπ' αρ. πρωτ. 33/4079 απόφασης της 22.10.2012 (ΑΚΧ 2970.2012.2012) καθώς και η μη υποβολή εισήγησης για την επιβολή τέλους και προστίμου επί τη βάσει της υπ' αρ. 76484/13.9.2012 έκθεσης ελέγχου κατάληψης κοινοχρήστων χώρων, για τους ίδιους νομικούς λόγους, διαγράφοντας τυχόν σχετική εγγραφή. 4.3. Η Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων απέστειλε ερώτημα προς την Διεύθυνση Σχεδίου Πόλεως και Πολεοδομίας για το κατά πόσον ο επίμαχος χώρος έχει αφεθεί στην κοινή χρήση ή είναι ιδιωτική. Με το υπ' αρ. πρωτ. 4954/1.3.2013 έγγραφο η Διεύθυνση Δημοτικών Προσόδων ενημερώνει τον Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης ότι η Διεύθυνση Σχεδίου Πόλεως και Πολεοδομίας απάντησε ότι σύμφωνα με το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο του Δήμου Αθηναίων, στο επίμαχο σημείο προβλέπεται παρόδια στοά, η οποία μετά από αυτοψία διαπίστώθηκε ότι είναι υλοποιημένη. Ωστόσο, η εν λόγω απάντηση δεν παρακολουθεί την προπαρατεθείσα νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο στις αποφάσεις του αναγνωρίζει ως καθοριστικό στοιχείο το πραγματικό περιστατικό του εάν έχει αφεθεί ο ιδιωτικός χώρος στην κοινή χρήση αλλά και την καταγραφή αυτού στην έκθεση ελέγχου. Η επιβολή κυρώσεων σε περιπτώσεις που υφίσταται αντίθετη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας και μάλιστα εις βάρος προηγούμενων αποφάσεων του Δήμου Αθηναίων σε όμοιες περιπτώσεις συνιστά σοβαρό πρόβλημα κακοδιοίκησης που διαταράσσει έντονα την σχέση του Δήμου με το κοινό, ιδρύοντας, μεταξύ άλλων και την σχετική αρμοδιότητα για την υποβολή της παρούσας Ειδικής Πρότασης (άρθρο 77 παρ. 5 Ν.3852/2010). 4.4. Επιπρόσθετα, η επιχείρηση προσκόμισε δύο υπεύθυνες δηλώσεις, μία της ιδιοκτήτριας του μεγάρου και μία ενοικιαστή του μεγάρου και καταστηματάρχη στην ίδια οικοδομή από το 1975. Και στις δύο υπεύθυνες δηλώσεις βεβαιώνεται ότι ουδέποτε ο χώρος αφιερώθηκε στην κοινή χρήση και ότι πάντοτε χρησιμοποιείτο για την εξυπηρέτηση του καταστήματος, χωρίς να υπάρξει ποτέ κάποια διαμαρτυρία από ενοίκους ή ιδιοκτήτες, οι οποίοι πάντοτε θεωρούσαν τα επίμαχα 4,5 τ.μ. αναγκαίο χώρο πρόσβασης στο κατάστημα. Ενόψει όλων των ανωτέρω, η σχετική απόφαση πρέπει να ανακληθεί και να διαγραφούν οι αντίστοιχες χρηματικές οφειλές. 4.5. Ενόψει των ανωτέρω, προτείνεται η διαγραφή της εγγραφής με Α.Χ.Κ. 2970.2012.2012. ΙV. Οι ειδικές προτάσεις Κατόπιν των ανωτέρω, ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης προτείνει προς τον κ. Δήμαρχο Αθηναίων να εισαχθεί η παρούσα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, προκειμένου να δρομολογηθεί αρμοδίως η λήψη των παρακάτω αποφάσεων:

Ειδική Πρόταση 1/2013 Σελίδα 12 1. Αξιοποίηση της Οικονομικής Επιτροπής ως μηχανισμού σύναψης εξωδικαστικών συμβιβασμών, με την προετοιμασία σχετικού εντύπου υποβολής αιτημάτων από ενδιαφερόμενους πολίτες και επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς της κατά το άρθρο 72 παρ. 1 περ. ιδ του Ν.3852/2010. 2. Διαγραφή της πράξης επιβολής προστίμου που βασίστηκε στην υπ αρ. 2643683 έκθεση βεβαίωσης παράβασης οχήματος της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας. 3. Διαγραφή της πράξης επιβολής προστίμου που βασίστηκε στην υπ αρ. 2012.1120.103845.10706 έκθεση βεβαίωσης παράβασης οχήματος της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας. 4. Κατάργηση υποχρέωσης καταβολής ειδικού ποσοστιαίου τέλους επί των ακαθάριστων εσόδων σε καταστήματα που εμπορεύονται ενθύμια και δώρα. 5. Διαγραφή της εγγραφής με Α.Χ.Κ. 598/2006/2011. 6. Διαγραφή της εγγραφής με Α.Χ.Κ. 2970.2012.2012. ΑΘΗΝΑ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013 Ο ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ Βασίλης Σωτηρόπουλος Κοινοποίηση: 1. κ. Θ.Λιβάνιο, Γενικό Γραμματέα Δ.Α. 2. κ. Φ. Προβατά, Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Δ.Α. 3. Τμήμα Δημοτικού Συμβουλίου, Διεύθυνσης Διοίκησης και Αποκέντρωσης 4. Δημοτικούς Συμβούλους Δ.Α.