ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ Ο ΚΑΔΟΣ... ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟΣ Ουσία των δημοτικών εκλογών δεν είναι η τυφλή οργή απέναντι στην τρόικα και τους πολιτικούς. Είναι να κάνουμε το Δήμο μας αποτελεσματικότερο στη διαχείριση της καθημερινότητας. Για να το κατορθώσουμε αυτό με ανύπαρκτους πόρους, απαιτούνται επαναστατικές λύσεις παντού. Στον εξοπλισμό, τη μέθοδο, και κυρίως, στον τρόπο αντίληψης των προβλημάτων. Το να μη μυρίζει ο κάδος, δεν είναι ζήτημα πολιτικό. Είναι πρακτικό. Και μόνο έτσι αντιμετωπίζεται. Με ειδικές αντλίες, πιστοποιημένη διαδικασία και μελέτη που είναι ήδη έτοιμη. Με προσέγγιση επιστημονική, όχι ρίχνοντας τις ευθύνες για την ανικανότητά μας στους άλλους. Δηλαδή, με κοινή λογική, όχι με πολιτική. Και αυτή στις μέρες μας, είναι μία πραγματική επανάσταση.
ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ... ΕΙΝΑΙ, Ο ΔΗΜΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ, NA ΠΑΤΑΕΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ Η απερχόμενη δημοτική αρχή οχυρώνεται πίσω από τη μειωμένη κρατική χρηματοδότηση για να δικαιολογήσει την ανικανότητά της. Αντίστοιχα, το μοντέλο που προτείνει η αριστερά, είναι ουσιαστικά ένας κρατικοδίαιτος δήμος, που θα περιμένει μία «φιλική» κυβέρνηση για να υλοποιήσει όχι μόνο τις μεγαλόπνοες εξαγγελίες της, αλλά και το στοιχειώδες έργο του. Πόσες άλλες χαμένες ευκαιρίες μπορεί να αντέξει η Πάτρα; Είναι δυνατόν η καθημερινότητά μας να μετατραπεί σε ένα σουρεαλιστικό θρίλερ, όπου ο Δήμος θα απεργεί διαρκώς; Τα σκουπίδια και οι λακκούβες δεν μπορούν να περιμένουν τις επόμενες εθνικές εκλογές. Ο Δήμος πρέπει επιτέλους να διεκδικήσει την αυτονομία του. Ακούγεται αυτονόητο; Σε μία εποχή παραλογισμού και διαστρέβλωσης των πάντων, όμως, το αυτονόητο και η λογική, είναι μία πραγματική επανάσταση.
ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΤΙΣ ΛΑΚKΟΥΒΕΣ... ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΡΕΙΣΙΜΙΣΗ ΧΡΟΝΙΑ Η πιο άμεση -και τραυματική- επαφή μας με το έργο του Δήμου είναι καθημερινή, και δεν είναι άλλη από τις λακκούβες στα οδοστρώματα. Ο Δήμος οχυρώνεται πίσω από τη συρρίκνωση των χρηματοδοτήσεων και έχει εγκαταλείψει τους δρόμους στην τύχη τους. Με εκατομμύρια ευρώ όμως, εγγεγραμμένα στον προϋπολογισμό για τεχνικά έργα, προφανώς κάτι δεν κάνει καλά. Εμείς πιστεύουμε ότι ο Δήμος είναι σε θέση να αντεπεξέλθει και σε αυτό το μικρό, καθημερινό του έργο, στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις, με καθημερινή αξιολόγηση της εικόνας των δρόμων, ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και σωστό προγραμματισμό. Δεν είναι δυνατόν οι λακκούβες να φτιάχνονται ένα μήνα πριν τις εκλογές, επειδή μέχρι σήμερα, κάποιοι, ήταν απλά ανίκανοι να διοικήσουν. Ούτε να περιμένουμε πότε θα πάρει τηλέφωνο ο Δημότης διαμαρτυρόμενος για να επισκευασθούν. Ακούγεται αυτονόητο, αλλά στις μέρες μας, το αυτονόητο είναι μία πραγματική επανάσταση.
ΝΑ ΑΠΟΛΥΕΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ... ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΩΝΕΙΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ, ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ Ο ΔΗΜΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ Πιστεύουμε στη δημοτική μηχανή. Στις δυνατότητες των ανθρώπων που την αποτελούν. Στην εμπειρία τους. Με τον κατάλληλο συντονισμό και αξιοποίηση των ατομικών τους ικανοτήτων, με σωστή παρακίνηση και ηγεσία, με συνεργασία, συνεννόηση και συμφωνημένα χρονοδιαγράμματα, αυτός ο τεράστιος οργανισμός μπορεί να κάνει θαύματα. Πιστεύουμε στο δημόσιο χαρακτήρα της καθαριότητας και του νερού. Τα κοινωνικά αγαθά, οι θεμελιώδεις υποχρεώσεις του Δήμου, αλλά και το μικρό, καθημερινό του έργο, δε θα γίνουν εμπορεύσιμα είδη επειδή, μέχρι σήμερα, κάποιοι ήταν απλά ανίκανοι να διοικήσουν. Δε θα πληρώνουμε υπεραξίες για πόρους που έχουμε στη διάθεσή μας. Ούτε φυσικούς, ούτε ανθρώπινους. Και αυτό, το αυτονόητο, στις μέρες μας είναι μία πραγματική επανάσταση.
ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΣ ΛΑΜΠΕΣ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ... ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤO KANOYN OI ΔΗΜΟΤΙΚEΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ Η ασύμμετρη ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη. Δεν μπορεί το κέντρο να αναπτύσσεται εις βάρος της περιφέρειας. Ούτε όλα να γίνονται από ένα γραφείο της Μαιζώνος. Το ζήσαμε. Το μοντέλο του υπερσυγκεντρωτικού Δημάρχου απέτυχε και στην πράξη. Το να μην αλλάζεις μία καμένη λάμπα, ειδικά όταν την έχεις, δεν είναι πολιτικό ζήτημα, είναι οργανωτικό. Και μόνο έτσι αντιμετωπίζεται. Με τη μεταφορά πραγματικών αρμοδιοτήτων στα Διαμερίσματα. Να γίνουν μικρά δημαρχεία. Με συμμετοχή, όχι με πολιτική. Και αυτό, το αυτονόητο, σήμερα είναι μία πραγματική επανάσταση.
ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΝΕΙΣ ΤΟ ΔΗΜΟ ΜΕ ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ... ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΕΣΟΔΑ, ΝΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ Η απερχόμενη δημοτική αρχή επαίρεται για το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών. Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό είναι συνέπεια απολύτως συγκεκριμένων οδηγιών της τρόικας σε 40 δήμους στην Ελλάδα, ως προς τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, το οργανόγραμμα, τα λογιστικά πρότυπα και πολλά άλλα. Αυτό που δεν είναι πλατύτερα γνωστό όμως, είναι ότι όλα αυτά αποτελούν αναγκαστικούς όρους της σύμβασης χρηματοδότησης μεταξύ της τρόικας και του Δημου Πατρέων. Το «νοικοκύρεμα» και τα μηδέν χρέη, δηλαδή, ήταν ένα δάνειο, ένα μνημόνιο. Αυτό δεν ήταν ούτε καλό, ούτε κακό. Ήταν ίσως απαραίτητο. Σίγουρα όμως δεν ήταν κάτι για το οποίο, μπορεί κάποιος σήμερα να είναι υπερήφανος. Σήμερα, αντίθετα, αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να διεκδικούμε τις δικές μας πηγές εσόδων. Να μπορέσουμε σύντομα να απεξαρτηθούμε από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και αυτό για την Πάτρα, θα ήταν μία πραγματική επανάσταση.
ΝΑ ΥΠΟΣΧΕΣΑΙ ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ... ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙΣ ΠΟΙΕΣ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ. Προεκλογικά, όλοι μπορούμε να πλειοδοτήσουμε υποσχόμενοι τα πάντα στους πάντες. Ανάπτυξη όμως, δεν είναι να παραδώσουμε άκριτα τα πάντα στα συμφέροντα και σε όσους καιροφυλακτούν να πάρουν φιλέτα για ένα κομμάτι ψωμί. Ούτε να γεμίσουμε τους πεζοδρόμους με χώρους εστίασης και αναψυχής. Οι πραγματικές θέσεις εργασίας έρχονται με επενδύσεις. Και η προσέλκυση επενδύσεων προϋποθέτει συστράτευση και στενή συνεργασία όλων των φορέων, με το βαρος του συντονισμού να πέφτει στο Δήμο. Ο προσανατολισμός στην αξιοποίηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων, των φυσικών και ανθρώπινων πόρων, είναι μονόδρομος. Ήρθε η ώρα η πόλη να αποκτήσει επιτέλους το δικό της αναπτυξιακό σχέδιο. Και αν το ακολουθήσουμε όλοι, θα είναι μία πραγματική επανάσταση.