Γενικό Λύκειο Αρκαλοχωρίου Σχ. Ετος:2013-2014 Εργασία στο μάθημα : Εφαρμογές ηλεκτρονικών υπολογιστών Θέμα : Τα κόμικ ΟΜΑΔΑ: Παπαδάκης Κωνσταντίνος & Τριβιζαδάκης Αντώνης-Μάριος
Επιβλέπων καθηγητής: Κάββαλος Στυλιανός ΚΟΜΙΚΣ Τα κόμικς (comics), που είναι γνωστά και ως ένατη τέχνη, είναι μια μορφή οπτικής τέχνης που αποτελείται από εικόνες που συνήθως συνδυτα κόμικς γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα στην Αμερική, κυρίως από τις ιστορίες με υπερήρωες εταιριών όπως η DC Comics και η Marvel comics. Στην Ευρώπη υπήρχε μια μικρή σκηνή, που ξεκίνησε με πρωτοπόρους τους Βέλγους και εκδόσεις όπως ο Τεντέν και το περιοδικό Spirou. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με την άφιξη των αμερικάνικων κόμικς στην Ευρώπη αλλά και τη μεσολάβηση της δεκαετίας του '60, που αγκάλιασε αντικουλτούρες όπως τα κόμικς, αυτά σιγά-σιγά καθιερώθηκαν ως σοβαρό είδος τέχνης.άζονται με κείμενο, το οποίο συχνά βρίσκεται σε συννεφάκια κειμένου ή λεζάντες. Ο μεγάλος θεωρητικός και δημιουργός κόμικς Σκοτ Μακ Λάουντ στο βιβλίο του Understanding Comics δίνει έναν πλήρη ορισμό της τέχνης σαν "σχήματα και εικόνες ευρισκόμενα εσκεμμένα σε σειρά με σκοπό να μεταδώσουν πληροφορίες και/ή να προκαλέσουν μια αισθητική αντίδραση από τον χρήστη". Ο ορισμός αυτός αφήνει ορθά έξω τις γελοιογραφίες που είναι μεμονωμένες εικόνες, αφού στα κόμικς υπάρχει σαφώς μια αφηγηματική αλληλουχία μεταξύ των εικόνων. Η ύπαρξη κειμένου επίσης δεν είναι απαραίτητη.
ΙΣΤΟΡΙΑ Ενώ αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για να εικονογραφηθούν καρικατούρες και για να διασκεδάσουν με απλές και συνηθισμένες ιστορίες, έχουν πλέον εξελιχτεί σε μορφή τέχνης, με πολλά υποείδη. Τα πιο συνηθισμένα είδη κόμικς είναι τα κόμικς στριπ σε εφημερίδες και περιοδικά (και όχι μόνο), όπου μια μικρή ιστορία ξετυλίγεται μέσα σε τρία ή τέσσερα καρέ και οι μεγαλύτερες ιστορίες σε ειδικά περιοδικά, εικονογραφημένες νουβέλλες και άλμπουμ, γνωστές απλά σαν κόμικς ή βιβλία κόμικς. Τα κόμικ στριπ στις εφημερίδες και τα περιοδικά είναι συνήθως δευτερεύουσας σημασίας, προορισμένα να κάνουν ένα γρήγορο κοινωνικό ή πολιτικό σχόλιο και οι σκηνοθετικές - αφηγηματικές τους δυνατότητες είναι βέβαια περιορισμένες αφού πρόκειται για μια απλή λωρίδα (στριπ) με μερικά καρέ στη σειρά. Αντίθετα, στα περιοδικά κόμικς αποτελούν το κύριο υλικό, εκτείνονται σε ολόκληρες σελίδες κι εκεί οι ιστορίες παρουσιάζονται είτε σε συνέχειες από τεύχος σε τεύχος είτε αυτοτελώς. Αναλόγως το πως ορίζει κανείς τα κόμικς, οι ρίζες τους μπορούν να αναζητηθούν στο 15ο αιώνα ή ακόμα και στα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Παρόλα αυτά, η σημερινή μορφή τους (με καρέ και κείμενο σε συννεφάκια ή λεζάντες) εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Πρωτοπόροι λοιπόν του είδους θεωρούνται για την μεν Ευρώπη το περιοδικό Ally Sloper's Half Holiday που κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 1884 για τις δε ΗΠΑ το Hogan's Alley του Ρίτσαρντ Άουτκολτ (Richard
Outcault), του οποίου κύριος χαρακτήρας ήταν το Κίτρινο Παιδί και ξεκίνησε να δημοσιεύεται σαν ένθετο στριπ σε εφημερίδες το 1895. Τα κόμικς γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα στην Αμερική, κυρίως από τις ιστορίες με υπερήρωες εταιριών όπως η DC Comics και η Marvel comics. Στην Ευρώπη υπήρχε μια μικρή σκηνή, που ξεκίνησε με πρωτοπόρους τους Βέλγους και εκδόσεις όπως ο Τεντέν και το περιοδικό Spirou. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με την άφιξη των αμερικάνικων κόμικς στην Ευρώπη αλλά και τη μεσολάβηση της δεκαετίας του '60, που αγκάλιασε αντικουλτούρες όπως τα κόμικς, αυτά σιγά-σιγά καθιερώθηκαν ως σοβαρό είδος τέχνης. Αιτίες (γιατί αρέσουν, κυρίως στα παιδιά): Το χιουμοριστικό και περιπετειώδες περιεχόμενό τους ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της παιδικής ηλικίας, ενώ οι ιστορίες είναι σύντομες και εύκολα κατανοητές. Έχουν έντον ο το υπερφυσικό και παραμυθικό στοιχείο. Με άλλα λόγια, αποτελούν τη φυσική εξέλιξη των παραμυθιών που αγαπιούνται από μικρότερες ηλικίες. Τι υπάρχει η αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στο καλό και το κακό, στην οποία το καλό πάντα θριαμβεύει. Οι ήρωες είναι ζώα έξυ πνα, προικισμένα με υπερφυσικές ιδιότητες που εκφράζουν με ιδιαίτερη οξυδέρκεια τις σκέψεις και τα μύχια συναισθήματα του αναγνώστη. Ο κάθε ήρωας έχει ιδιαίτερα και εύκολα διακριτά χαρακτηριστικά
που συγκροτούν την προσωπικότητά του. Δεν υπάρχουν ανατροπέ ς στη συμπεριφορά του, γεγονός που τον κάνει εύκολα αναγνωρίσιμο και οικείο στους αναγνώστες. Επιτρέπουν τη φυγή από την πραγματικότητα, αποτελούν ελεύθερη επιλογή του αναγνώστη και γι αυτό διαβάζονται ακόμη και από άτομα που δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικ οί αναγνώστες. Κύριο εκφραστικό μέσο που χρησιμοποιείται είναι η εικόνα που συνεπικουρείται από τα χρώματα. Τα θετικά στοιχεία των κόμικς: Αρθρώνουν έναν κριτικό λόγο για την ίδια την κοινωνία. Εκφράζουν μηνύματα ανθρωπιστικά, αντιαποικιοκρατικά, αποδεσμευμένα α- πό ρατσιστικές προκαταλήψεις και αισθήματα υπεροχής απέναντι σε κάποιες ομάδες ανθρώπων ή τάσεις επιβολής σε λαούς του τρίτου κόσμου. Καταδικάζουν κάθε μορφή φασισμού, στηλιτεύουν τα α- πολυταρχικά καθεστώτα, αμφισβητούν τους φορείς ε- ξουσίας. Καταπιάνονται με προβληματισμούς της εποχής, σα μια απάντηση στον αμερικάνικο καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό που επιβλήθηκε στους χώρους της επικοινωνίας και της τέχνης. Ακόμα, όταν σε κάποια κόμικς συναντάμε τη βία, την
εγκληματικότητα και τη σεξουαλική διάσταση της βίας, είναι κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στη λογοτεχνία ακόμα και στη λογοτεχνία για παιδιά ή σε μεγαλύτερο βαθμό στις περιγραφές των Μ.Μ.Ε. Ο αναγνώστης δεν είναι μόνο παθητικό υποκείμενο, αλλά και ενεργοποιημένο πρόσωπο. Είναι ερεθίσματα του νου και της φαντασίας. Η εικόνα δεν είναι ούτε απλή, ούτε ευκολοδιάβαστη. Συμπυκνώνει πληροφορίες που πρέπει να ερμηνευτούν. Οι χαρακτήρες που παρουσιάζονται στα κόμικς δεν είναι πάντα φανταστικά δημιουργήματα, αλλά συχνά πραγματικοί εκφραστές συγκεκριμένων ηθικών, κοινωνικών και ιδεολογικών αξιών. Έτσι επέρχεται ένα είδος κάθαρσης του αναγνώστη, καθώς αυτός ταυτίζεται με τον ήρωα του κόμικς. Οι ήρωες, τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, δεν είναι τυποποιημένοι, συμβατικοί, έχουν ο καθένας τους τα ιδιαίτερα εκείνα χαρακτηριστικά που τους κάνουν ξεχωριστούς. Κάποτε η προσωπικότητά τους είναι δανεισμένη από υπαρκτά πρόσωπα. Συχνά συναντάμε την ανθρώπινη εκδοχή του ρομαντικού ήρωα με αξίες, αρχές και πολιτική συνείδηση, που πιστεύει στη φιλία, τρέφει σεβασμό στις γυναίκες και γενικά λειτουργεί ως θετικό πρόσωπο.
Προβολή των εννοιών της βίας και της επιθετικότητας σαν κύρια συστατικά της ζωής και του πολέμου σαν κύριου τρόπου εκτόνωσης της ανδρικής πολυπραγμοσύνης. Φυσικοποίηση του πολέμου με μεταφορά του από τη γη στα άστρα. Όλοι οι ήρωες βιαιοπραγούν ψυχρά και ανάλγητα, σαν να κάνουν τις πιο απλές καθημερινές πράξεις. Αποδοχή της βίας των ισχυρότερων σαν νόμο της κοινωνίας. Επιμονή στην παρουσίαση λεπτομερειών στις σκηνές βίας (ανάλυση σε πολλά καρέ επεισοδίων βίας και ανατομικές λεπτομέρειεςμεγέθυνση).