Εκλογές 2014: Προγραμματική διακήρυξη Εκλογές Δ.Σ.Α. 2014 Να πάρουμε το σύλλογο στα χέρια μας!! Φορτώνουν την κρίση τους στις πλάτες μας Οι επερχόμενες εκλογές του ΔΣΑ θα διεξαχθούν μέσα σε συνθήκες κλιμάκωσης της επιθετικότητας της κυβερνητικής πολιτικής απέναντι στους εργαζομένους. Ήδη, σε σύμπλευση και με τις επιλογές της τρόικα (Ε.Ε., ΔΝΤ, ΕΚΤ), η κυβέρνηση προχωρά εμβαθύνοντας τη στρατηγική της «εσωτερικής υποτίμησης», αναιρώντας θεμελιώδεις κατακτήσεις του κράτους πρόνοιας και του εργατικού δικαίου, συμπιέζοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, προωθώντας τις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, συρρικνώνοντας δραματικά το λαϊκό εισόδημα με άμεσους και έμμεσους φόρους και δημιουργώντας ένα δυσθεώρητο ποσοστό ανεργίας, ειδικά στους νέους. Την ίδια στιγμή, που μεγάλα τμήματα των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας οδηγούνται στη φτώχεια και την περιθωριοποίηση, η άλλη όψη του νομίσματος της κυβερνητικής πολιτικής είναι η ενίσχυση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και η δικαίωση της φοροαποφυγής του κεφαλαίου. Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση δεν έχει ολοκληρωθεί. Παρόλο που η εξέλιξή της είναι διαφορετική από χώρα σε χώρα, οι επιπτώσεις της είναι το ίδιο δραματικές σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι στρατηγικές των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο συγκλίνουν σε ένα σημείο: την κρίση θα την φορτωθούν οι λαοί, οι εργαζόμενοι. Κανείς πια δεν πιστεύει στη φενάκη του success story ή στην όποια προοπτική μιας νεφελώδους «ανάκαμψης» της οικονομίας. Ακόμα κι αν αυτή έρθει, όποτε έρθει, δε θα αφορά παρά μόνο την κερδοφορία και την ενίσχυση των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και όχι τα εκατομμύρια των εργαζόμενων, οι αποδοχές και οι συνθήκες ζωής των οποίων συμπιέζονται καθημερινά όλο και περισσότερο. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στο όνομα της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, για το οποίο σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι, δεν υπάρχει δικαίωμα ή εργατική κατάκτηση που να μην έχει εκθεμελιωθεί. Δε μένει πια καμιά αυταπάτη για το ότι παρόν και μέλλον γκρεμίζονται συθέμελα για εκατομμύρια εργαζόμενους, συνταξιούχους, άνεργους μπροστά στη θύελλα της προσπάθειας να σωθεί η κερδοφορία του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου. Κι επειδή τίποτα δε φαίνεται ως τώρα να βγάζει την ευρωζώνη και φυσικά την ελληνική οικονομία από τη δίνη της συνεχούς ύφεσης, καμιά αυταπάτη δε μένει για το ότι οποιαδήποτε μέτρα μπορούν να έχουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα για το λαό για δεκαετίες. page 1 / 10
Ταυτόχρονα, πρόκειται για μια συγκυρία, όπου ο αυταρχικός κατήφορος και η συστηματική υπονόμευση των δημοκρατικών κατακτήσεων, γίνονται αναπόσπαστο και αναγκαίο κομμάτι της κρατικής πολιτικής, με την προσπάθεια ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων και εκφασισμού της κοινωνικής ζωής. Η λαϊκή κυριαρχία έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο στην εποχή των ΠΝΠ, της τρόικας, του Ράιχενμπαχ, της εποπτείας, της έγκρισης των κρατικών προϋπολογισμών από τα όργανα της ΕΕ. Η προωθούμενη πολιτική της «επανίδρυσης» του καπιταλισμού και της κανιβαλικής επίθεσης στον κόσμο της εργασίας πάει χέρι χέρι με την αντιδραστική θωράκιση του συστήματος και την αναβάθμιση της κρατικής εργοδοτικής φασιστικής βίας. Η κατάργηση κάθε δικαιώματος, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών συμβάσεων, η αποψίλωση του εργατικού δικαίου αποχαλινώνουν την εργοδοτική βία, η οποία απαιτεί να δουλεύεις (όταν δουλεύεις) όλο και περισσότερο με λιγότερο μισθό (αν πληρώνεσαι) και χωρίς κανένα δικαίωμα. Η δουλεία ανθρώπων βγαίνει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο εκφασισμός της κοινωνικής ζωής τροφοδοτεί και το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, που παρά την αντιμνημονιακή ρητορεία της χτυπά μόνο φτωχούς μετανάστες, εργάτες που αγωνίζονται κι ότι εκφεύγει της κανονικότητάς τους. Δεν έχουν στραφεί ποτέ ενάντια σε έναν εργοδότη που δεν πληρώνει μισθούς, ψηφίζουν στη Βουλή τα μέτρα υπέρ των εφοπλιστών και του τραπεζικού κεφαλαίου, φτιάχνουν δουλεμπορικά γραφεία για εργασία σε Έλληνες με μεροκάματο κάτω από αυτό της σύμβασης. Σπέρνουν το μίσος και το διχασμό ανάμεσα στους εργαζόμενους. Η φασιστική απειλή είναι υπαρκτή. Δεν μπορεί να την νικήσουν οι δυνάμεις και οι κυβερνήσεις που όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα την υπέθαλψαν και την ενθάρρυναν. Μόνο οι λαϊκοί αγώνες μπορούν να νικήσουν το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά. Δικαιοσύνη για λίγους - ένας ακόμη πιο ταξικός δικαστικός μηχανισμός Σε αυτές τις συνθήκες, επιτείνονται οι χειρότερες όψεις του συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Η δικαστική εξουσία παίζει ενεργητικά αντιδραστικό ρόλο στην αναμόρφωση των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων. Οι δημοσιονομικοί στόχοι, η πληρωμή του χρέους, οι ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες έχουν αναχθεί σε βασικές έννομες αξίες, καθορίζουν το πλαίσιο της δικαιοδοτικής κρίσης. Στο όνομα της έκτακτης οικονομικής ανάγκης διαμορφώνεται ένα δίκαιο της εξαίρεσης, που δικαιολογεί την παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων. Η δικαστική εξουσία μετατρέπεται σε άτυπο βραχίονα υλοποίησης της ασκούμενης πολιτικής «δικαιοσύνη» ευνοϊκή για την εργοδοσία, ανεκτική στην κρατική αυθαιρεσία και την ίδια στιγμή μηχανισμός καταστολής των απεργιών, παραδειγματικής τιμωρίας για το λαϊκό κίνημα και τους αγωνιστές του.. Η δίωξη του μεγαλειώδους αγώνα των Σκουριών για γη, ψωμί, ελευθερία, περιβάλλον ενάντια στην ληστρική εξόρυξη του χρυσού με όχημα τις αντιδραστικές διατάξεις των 187 ΠΚ και επ. δείχνει ότι υπέρτατο έννομο αγαθό είναι το καπιταλιστικό κέρδος και εχθρός του ότι το αντιστρατεύεται. page 2 / 10
Από την άλλη, όλο και μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων αποκλείονται από την πρόσβαση στους δικαστικούς θεσμούς. Η δραματική αύξηση του κόστους πρόσβασης (παράβολα, δικαστικό ένσημο, ΦΠΑ κ.ά), καθώς και οι υπέρμετρες καθυστερήσεις εκδίκασης των υποθέσεων, έχουν καταστήσει την πρόσβαση στη δικαιοσύνη υπόθεση των λίγων. Τα λαϊκά στρώματα, οι εργατικές απαιτήσεις ολοένα και περισσότερο βλέπουν με τα κιάλια, όχι μόνο την δικαίωσή τους, αλλά και την ίδια τη δικαστηριακή αίθουσα (εκτός αν την βλέπουν από το εδώλιο του κατηγορουμένου). Η επίθεση έχει σαρώσει τον κλάδο της δικηγορίας Παράλληλα, το «άνοιγμα» του επαγγέλματος, η κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών, η επιβολή Φ.Π.Α., οι αυξήσεις παραβόλων και ενσήμων, η εκτόξευση των ασφαλιστικών εισφορών, η εξαντλητική και μη αναλογική φορολόγηση, η ανασφάλεια δικαίου, είναι το νέο σκηνικό που καλούμαστε να εργαστούμε ή μάλλον να επιβιώσουμε. Η υπερψήφιση του νέου Κώδικα Περί Δικηγόρων με τη συνενοχή όλων των καθεστωτικών παρατάξεων από τον Αδαμόπουλο μέχρι το Σχινά αποτελεί το τελευταίο μια σειράς βημάτων που οδηγούν σε μια νέα, εξοντωτική πραγματικότητα για τους δικηγόρους, με περαιτέρω συμπίεση των αμοιβών και δραστική υπονόμευση των συλλογικών διαδικασιών. Στο πλαίσιο αυτό, μεγάλα τμήματα της δικηγορίας, αυτοαπασχολούμενοι, «έμμισθοι συνεργάτες», ασκούμενοι, οδηγούνται σε αδιέξοδο κάτω από την πίεση της αποδιάρθρωσης του επαγγέλματος, της συγκέντρωσης της δικηγορικής ύλης, της μισθωτοποίησης και μάλιστα χωρίς ρυθμισμένα δικαιώματα (κατώτατη αμοιβή, ωράριο, εργοδοτική συμμετοχή στην ασφάλιση). Τα μέτρα αυτά χτυπούν το δικηγορικό επάγγελμα με οριστικό τρόπο. Οι μαχόμενοι δικηγόροι, ως ελεύθεροι επαγγελματίες, βρίσκονται στο επίκεντρο της αποδιάρθρωσης των όρων της ύπαρξης ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, το οποίο υφίσταται μια κοινωνική καταστροφή που ούτε είχε προβλέψει, ούτε περίμενε, ούτε φαίνεται να μπορεί να αντιμετωπίσει. Κατ αυτό τον τρόπο οξύνεται και η ένταση της ταξικότητας που διατρέχει κάθετα και οριζόντια τον δικηγορικό κόσμο. Η κρίση και η προώθηση αυτής της πολιτικής κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Τα στοιχεία του ΔΣΑ μιλούν από μόνα τους. Πάνω από το 50% των συναδέλφων έχουν λιγότερες από 4 παραστάσεις το χρόνο με αποτέλεσμα να ωθούνται σε έξοδο από το επάγγελμα, αναζήτηση και άλλης απασχόλησης ή/και ένταξη στο πολυπλόκαμο δίκτυο των «συνεργασιών» στην αγορά των δικηγορικών υπηρεσιών και στη βίαιη μισθωτοποίησή τους. Το πρόβλημα θα γίνει ακόμα πιο οξύ το 2014, αφού πλέον θα αρχίσει η φορολόγηση με την κλίμακα του 26% από το πρώτο ευρώ, τη διατήρηση του τέλους επιτηδεύματος. Καθόλου αμελητέα δεν είναι και η πίεση που πολλοί συνάδελφοι νιώθουν από την γενικότερη επίθεση με τη διάλυση κάθε κοινωνικής υποδομής (υγεία, παιδεία, ασφάλιση), ιδιωτικοποίηση page 3 / 10
δημόσιων αγαθών (νερό, ηλεκτρική ενέργεια, συγκοινωνίες κ.ο.κ.), ιδιωτικός δανεισμός, πίεση από τράπεζες κλπ. Η ασφάλιση είναι επίσης ένα τεράστιο πρόβλημα. Οι ασφαλιστικές εισφορές αυξάνονται συνεχώς, γίνονται ένα τεράστιο βάρος που όλο και μεγαλύτερο κομμάτι συναδέλφων αδυνατεί να καταβάλλει. Από την άλλη οι παροχές μειώνονται συνεχώς. Η ένταξη του ταμείου στον υπό διάλυση ΕΟΠΥΥ σήμανε τον ακόμα δραστικότερο περιορισμό τους. Τα φάρμακα δίνονται με το σταγονόμετρο και με αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων. Το δημόσιο σύστημα υγείας διαλύεται με το κλείσιμο νοσοκομείων και τον περιορισμό του προσωπικού. Η προοπτική της σύνταξης και ως προς το χρόνο λήψης αλλά και ως προς το ποσό αγγίζει τα όρια του ονείρου. Κι εκτός των άλλων ήδη η κυβέρνηση αρχίζει τη συλλογή στοιχείων των οφειλετών του ταμείου για να εξαπολύσει νέες διώξεις και κατασχέσεις σε βάρος μας. Ό,τι έχει θεσπιστεί για τους δικηγόρους τα τελευταία χρόνια οδηγεί αναπόδραστα στο σβήσιμο κάθε ίχνους από τις συνθήκες του επαγγέλματος όπως το οραματιστήκαμε, το βιώσαμε, το κρίναμε. Οδηγεί αναπόδραστα στο κλείσιμο γραφείων, στην εγκατάλειψη, στη φτώχεια και την εξαθλίωση των αμοιβών και σε ένα μέλλον γαλέρας στις μεγάλες (στις πολύ μεγάλες) εταιρίες, τράπεζες, ασφαλιστικές, που είναι οι μόνες που ωφελούνται. Γιατί υπάρχουν «συνάδελφοι» που ωφελούνται. Αυτοί για λογαριασμό των οποίων θα κληθούμε να εργαστούμε σε ένα ή δύο χρόνια. Για δεκαετίες καλλιεργούνταν η λογική του κανιβαλισμού και του ατομισμού στο επάγγελμα, η λογική της επί πτωμάτων επιδίωξης της καριέρας. Κατάφεραν να κατακερματίσουν τους δικηγόρους σε έμμισθους, βοηθούς, ασκούμενους, αυτοαπασχολούμενους, junior associate, senior associate, partner κ.ο.κ.. Αλλά ο κατακερματισμός αυτός μας αφαίρεσε τη δυνατότητα να αγωνιζόμαστε συνεκτικά, μας οδήγησε σε αδιέξοδα, σε περιχαρακώσεις. Η κρίση στο χώρο των δικηγόρων είναι μέρος της συνολικότερης κρίσης και, ταυτόχρονα, η αναδιάρθρωση των σχετικών με το δικηγορικό επάγγελμα είναι προσπάθεια ώστε η συνολική μορφή του επαγγέλματος να αλλάξει άρδην προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ίδια μ αυτή που επιχειρείται για το σύνολο του κόσμου της εργασίας. Αυτή που εδώ και μερικά χρόνια αναγνωρίζαμε ως μια «επικίνδυνη» τάση, που τώρα όμως νομιμοποιείται, παγιώνεται πραγματικά, θεσμοποιείται και χιλιάδες συνάδελφοι, εμείς οι ίδιοι, εξωθούμαστε προς τα εκεί. Ήδη χιλιάδες συνάδελφοι έχουν εγκαταλείψει το επάγγελμα που για χρόνια τους έδινε τη δυνατότητα να συντηρούν τις οικογένειές τους με τη δική τους δουλειά, χιλιάδες νέοι συνάδελφοι εργάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες και χωρίς καθόλου προοπτική για το βασικό μισθό, ενώ οι ασκούμενοι συνάδελφοι ούτε καν γι αυτόν. Ολοένα και περισσότεροι μετατρεπόμαστε σε υπαλλήλους εισπρακτικών εταιριών ή μεγάλων δικηγορικών εταιριών, οι οποίες είναι οι μόνες που ωφελούνται από την κατάσταση και τις εξελίξεις καθόλου τυχαία, φυσικά. page 4 / 10
Ο δικηγορικός συνδικαλισμός σε κρίση Και την ίδια στιγμή, ο Σύλλογός μας κάθε μέρα περνά λίγο παραπάνω στη «σκοτεινή πλευρά». Εδώ και τόσα χρόνια μνημονίων και διάλυσης του επαγγέλματος, η μόνη ουσιαστική αντίδραση προήλθε με δική μας πρωτοβουλία, πρωτοβουλία των συναδέλφων μόνων τους! Είτε οι κινητοποιήσεις για τον ΦΠΑ το καλοκαίρι του 2010 είτε οι μεγάλες κινητοποιήσεις το Φλεβάρη του 2012 προήλθαν αποκλειστικά εξαιτίας της πίεσης που εμείς, οι χιλιάδες δικηγόροι που αγωνιζόμαστε για τον παρόν και το μέλλον μας, ασκήσαμε. Αντίθετα, όλα αυτά τα χρόνια, τόσο η προηγούμενη διοίκηση, όσο κυρίως η τρέχουσα, έπραξαν κάθε τι για την υπονόμευση των δικαιωμάτων μας και την υποβοήθηση των κυβερνητικών και τροϊκανών μέτρων. Τα ευχολόγια, οι βαρύγδουπες βοναπαρτικές ανακοινώσεις του Προέδρου, Δ.Αδαμόπουλου, οι παρεμβάσεις του επί παντός επιστητού δεν κατάφεραν τίποτα περισσότερο από το να αποκρύψουν (αποτυχημένα μάλιστα) την πραγματική του πολιτική τοποθέτηση, που δεν ήταν άλλη από την υπονόμευση κάθε γνήσιας αντίδρασης των δικηγόρων ενάντια στα μέτρα, τη διάλυση της δυναμικής των κινητοποιήσεων, την αποδιάρθρωση κάθε διαδικασίας πολιτικού διαλόγου στο Σύλλογο, τη φίμωση της φωνής των δικηγόρων κάτω από φανφαρώδεις εκδηλώσεις και διάλυσης των συνεδριάσεων των Διοικητικών Συμβουλίων. Με ευθύνη του Αδαμόπουλου διαλύθηκε κάθε προσπάθεια γενικής Συνέλευσης που έγινε αυτά τα χρόνια, κι όταν μπορέσαμε να τον υπερβούμε και πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, το Φλεβάρη του 2012, ο ίδιος, η παράταξή του και οι υπόλοιποι Σύμβουλοι της φιλοτροϊκανής πλειοψηφίας έπραξαν κάθε τι για να υπονομεύσουν τις αποφάσεις. Μέχρι που συμμετείχαν στην νομοπαρασκευαστική επιτροπή του τελευταίου εκτρώματος, του νέου Κώδικα Δικηγόρων, όπου μεταξύ της ενσωμάτωσης όλων των επιταγών των μνημονίων, διαμόρφωσε και ένα Δικηγορικό Σύλλογο άκρως αντιδημοκρατικό, με τον Πρόεδρο να έχει αυξημένη θητεία και υπερεξουσίες, το Σώμα των δικηγόρων εντελώς απαξιωμένο, χωρίς δυνατότητα, ουσιαστικά, διεξαγωγής Γ.Σ., και φυσικά με πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα προκειμένου να αποκλειστεί κάθε φωνή αγωνιστικής διαμαρτυρίας από το Δ.Σ.. Να αλλάξουμε το τοπίο! Σε αυτό το πλαίσιο έρχονται οι προσεχείς εκλογές του Συλλόγου. Πρόκειται για αντιπαράθεση «δύο άκρων». Ασφαλώς όχι των δύο άκρων που η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προπαγανδίζουν ότι υφίστανται, αλλά των δύο άκρων της φτώχειας και της απόγνωσης από τη μια μεριά, της αξιοπρέπειας και του αγώνα από την άλλη. page 5 / 10
Απέναντι στην βοναπαρτική ηγεσία του Συλλόγου, που είναι στην ουσία συντεταγμένη πλήρως με την τροϊκανή πολιτική εγκλωβίζοντας τους δικηγόρους σε ένα παράλληλο σύμπαν, οφείλουμε να χτίσουμε ένα μέτωπο αγώνα. Ένας αγώνας των δικηγόρων για τη δουλειά τους, δεν είναι ένας αγώνας συντεχνιακός, είναι μια κίνηση που αφορά ολόκληρο το λαό. Και με αυτή τη σκοπιά και το κριτήριο οφείλουμε να δράσουμε, προκαλώντας κοινωνική κίνηση, σε συνεργασία με τους άλλους πληττόμενους κλάδους, σε συντονισμό και κοινό βηματισμό με ολόκληρο το λαϊκό κίνημα, σε μια κατεύθυνση μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού. Ο κοινός βηματισμός και η συνεργασία είναι η μοναδική διέξοδος. Σε μια στιγμή που τα συμφέροντά μας και οι συνθήκες της ζωής μας φτάνουν να εξισωθούν κάπου κοντά στον πάτο, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για αντιθέσεις μεταξύ των αγωνιστών. Η κατάσταση στο χώρο των δικηγόρων μετά την απογοήτευση των μεγάλων και ελπιδοφόρων μεν, μη νικηφόρων όμως αγώνων του χειμώνα του 2012 και δεδομένης της ουσιαστικής τοποθέτησης της ηγεσίας του δ.σ. του Δ.Σ.Α., οδηγεί αναγκαστικά στην υιοθέτηση μιας τακτικής πρώτ απ όλα πολιτικής ενότητας των δυνάμεων που επιδιώκουν να αγωνιστούν. Για εμάς ο δρόμος είναι μοναδικός: Κάθε πολιτική δύναμη στο Σύλλογο, κάθε ομάδα, κάθε συνάδελφος που τοποθετείται ενάντια στο μέλλον που χτίσανε για μας πρέπει να ανταποκριθεί στην αναγκαιότητα δημιουργίας μιας Κίνησης μέσα στον δικηγορικό κόσμο. Η εκπροσώπηση στο Δ.Σ. δεν αρκεί. Απαιτεί μια κίνηση που θα αφορά και θα αγγίζει τους δικηγόρους στην καθημερινότητά τους, που θα προκαλεί πίεση πρώτα απ όλα στην ηγεσία του Συλλόγου. Όμως, μια κίνηση δικηγόρων είναι κοντόφθαλμη και αναποτελεσματική αν μείνει απλώς στα στενά όρια του νομικού κόσμου. Οφείλει να απευθυνθεί εξωστρεφώς σε μια κοινωνική πλειοψηφία που μαστίζεται από την ανεργία, από τη φορομπηξία από τις κοινωνικές αδικίες και τον τρόμο του κρατικού αυταρχισμού. Εν όψει των εκλογών του Δ.Σ.Α. το Φλεβάρη του 2014: Καλούμε κάθε συνάδελφο και κάθε πολιτική δύναμη και ρεύμα μέσα στο Σύλλογο σε μια κοινή προσπάθεια οι εκλογές αυτές να μετατραπούν σε μια μεγάλη πολιτική μάχη για τον κόσμο που που είναι οργισμένος με την υποταγή, που αναζητά διέξοδο από το αδιέξοδο μέσα από τους αγώνες, που θέλει να διεκδικήσει το δικαίωμα στη δουλειά, στην αξιοπρέπεια και στη ζωή. Με αυτή τη λογική θεωρούμε ότι σε αυτή τη μάχη θα πρέπει να επιδιώξουμε να ανασχέσουμε την πορεία του page 6 / 10
Συλλόγου μας και να τον μετατρέψουμε σε όπλο στα χέρια της πλειοψηφίας των δικηγόρων προκειμένου να αντισταθούν και να διεκδικήσουν. Ταυτόχρνοα, να μετατρέψουμε τις εκλογές σε μήνυμα αποδοκιμασίας της πολιτικής του μνημονίου και της ηγεσίας και πλειοψηφίας των μελών του ΔΣΑ, που σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση εφάρμοσαν στον χώρο μας όλες τις μνημονιακές απαιτήσεις για το «άνοιγμα του επαγγέλματος». Θεωρούμε ότι μια τέτοια προσπάθεια θα πρέπει να ενσωματώνει τους παρακάτω άξονες: - Την υπεράσπιση της θέσης των πληττόμενων δικηγόρων, την ανακατανομή της δικηγορικής ύλης, την εξασφάλιση ελάχιστων εγγυημένων όρων εργασίας για τους μισθωτούς και ασκούμενους συναδέλφους. - Τη συμμετοχή των δικηγόρων στα μεγάλα κοινωνικά κινήματα, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους, ενάντια στη μνημονιακή πολιτική φτωχοποίησης που προωθούν κυβέρνηση και Ε.Ε. - Την πρωταγωνιστική συμμετοχή των δικηγόρων και του Συλλόγου μας στα κινήματα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την απόκρουση του αυταρχικού παροξυσμού του κράτους. - Τον αγώνα για την άρση των ταξικών περιορισμών πρόσβασης στη δικαιοσύνη. - Τη δραστική δημοκρατική αναδιαμόρφωση των διαδικασιών του Συλλόγου, με κατάργηση του αυταρχικού/προεδροκεντρικού συστήματος, ανασύσταση του συνδικαλισμού και τόνωση των δημοκρατικών διαδικασιών συλλογικής απόφασης (όπως Γενικές Συνελεύσεις). - Την ενεργό συμμετοχή του Συλλόγου σε πρωτοβουλίες με στόχο την ανάπτυξη θεσμών κοινωνικής αλληλεγγύης, ως αντίβαρο στην βαρβαρότητα της κυβερνητικής πολιτικής. Σ ένα τέτοιο μέτωπο οι μισθωτοί και αυτοπασχολούμενοι δικηγόροι έχουν θέση. Με την εργατική τάξη και το λαό τους δένουν περισσότερα συμφέροντα, αγωνίες, προβλήματα και προσδοκίες απ ότι μπορεί ο φτωχός εκμεταλλευόμενος δικηγόρος να βρει με τον εργοδότη του μεγαλοδικηγόρο ή με την εταιρεία που τον εκμεταλλεύεται για το κέρδος. Η συντεχνιακή-διαταξική δομή του Δ.Σ.Α. δεν μπορεί να καλύψει τις ταξικές διαφοροποιήσεις που εντείνονται μέσα στον κλάδο και που είναι απολύτως αναγκαίο να βρούν και τις οργανωτικές τους εκφράσεις για να οργανωθούν και να παλέψουν τα πληττόμενα στρώματα των δικηγόρων. Τέτοιες προσπάθειες, όπως η συγκρότηση σωματείου ασκούμενων και μισθωτών δικηγόρων, πρέπει αποφασιστικά να οικοδομηθούν. Ειδικότερα, μια αναγκαία και επαρκής προγραμματική βάση για την παρέμβαση στο ΔΣΑ θα πρέπει να διέπεται από τις εξής θέσεις: page 7 / 10
-Πάλη για την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, την κατάργηση και μνημονίων και όλων των αντιλαϊκών πολιτικών, θεσμών και μέτρων σε ρήξη και σύγκρουση με την τρόικα, την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις που προωθούν αυτή την πολιτική -Ριζική μείωση του κόστους πρόσβασης στη δικαιοσύνη με άμεση κατάργηση των αυξήσεων των τελευταίων τριών ετών. Αύξηση του αριθμού των δικαστικών υπαλλήλων. Λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της καθυστέρησης στην εκδίκαση των υποθέσεων με πρόσληψη του απαιτούμενου αριθμού δικαστών -Κατοχύρωση πραγματικού συστήματος νομικής βοήθειας (legal aid) -Κατάργηση των τρομονόμων και άλλων νομοθετημάτων που φαλκιδεύουν τα δικαιώματα του κατηγορουμένου. Κατάργηση των Μονομελών εφετείων Κακουργημάτων -Κατάργηση του νεου Κώδικα Δικηγόρων. Επαναφορά απλής αναλογικής. Κατάργηση της άμεσης εκλογής Προέδρου. Λειτουργία Πανελλαδικού Δικηγορικού Συνεδρίου και εκλογή Συντονιστικού Οργάνου -Κατοχύρωση ελάχιστου μισθού, ωραρίου, δικαιώματος αποζημίωσης για τους μισθωτούς δικηγόρους. Καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη. Ιδρυση σωματείου μισθωτών δικηγόρων και υπογραφή ΣΣΕ. Πειθαρχικός έλεγχος των παραβιάσεων από τον ΔΣΑ. -Κατάργηση της άσκησης-όλα τα εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο. Εξετάσεις για την εγγραφή μόνο των πτυχιούχων άλλων χωρών - Αυτοδιοίκηση των ταμείων. Κατάργηση της διάκρισης των πριν και μετά την 1/1/1993 ασφαλισμένων. Θέσπιση υποχρεωτικού ορίου εξόδου. Ανακλιμάκωση των εισφορών με τα έτη αλλά και με την εισφοροδοτική ικανότητα. Ελάχιστη σύνταξη στο 80% του μισθού Εφέτη. Κανένας συνάδερφος χωρίς πρόσβαση στη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη- Παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όσους δεν δύνανται να καταβάλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Χορήγηση επιδόματος μητρότητας στις αυτοαπασχολούμενες εργαζόμενες γυναίκες -Κατάργηση του ΦΠΑ στις δικηγορικές αμοιβές. Επαναφορά του αφορολογήτου ορίου. Κατάργηση των χαρατσιών -Αναδιάταξη της δικηγορικής ύλης με επιβολή γραμματίου σε ιδιωτικές συμβάσεις μεγάλης αξίας -Λειτουργία στο ΔΣΑ επιτροπών για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων. Λειτουργία θεσμών αλληλεγγύης προς τους πληττόμενους δικηγόρους (κοινωνικό παντοπωλείο, συνεταιρισμός παροχής αναλώσιμων σε χαμηλό κόστος, παιδικός σταθμός) page 8 / 10
Στη βάση αυτών των αξόνων απευθυνόμαστε σε όλες τις κοινωνικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις της δικηγορίας που στήριξαν τον αγώνα των δικηγόρων τον Φλεβάρη του 2012 σε σύγκρουση με τον Πρόεδρο και τη συντριπτική πλειοψηφία του ΔΣ, σε όλα τα πληττόμενα στρώματα των δικηγόρων και τους καλούμε να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο ικανό να ανατρέψει τους συσχετισμούς στο ΔΣΑ. Πιστεύουμε ότι η συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου έχει τη δυνατότητα να θέσει ξανά τους δικηγόρους σε συλλογική, αγωνιστική τροχιά για ένα σύλλογο αγωνιστή, υπερασπιστή δικαιωμάτων, δίπλα στον πληττόμενο δικηγόρο και πολίτη. Στα πλαίσια αυτά μπορεί να επιτευχθεί και μια κοινή εκλογική κάθοδος για τη διεκδίκηση της Προεδρίας και της πλειοψηφίας του Δ.Σ. του Συλλόγου. Όχι με λογικές ανάθεσης και συμφωνιών «από τα πάνω». Με τη λογική ανάπτυξης μιας μαχητικής, κινηματικής πλειοψηφίας στη δικηγορία, με στόχο τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας και την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας της δικής μας και ολόκληρης της κοινωνίας. Ξέρουμε ότι ακόμα και η ανατροπή των συσχετισμών στις εκλογές του ΔΣΑ δεν αρκεί. Ξέρουμε ότι για να υλοποιηθούν αυτοί οι άξονες και να επιτευχθούν επιμέρους κατακτήσεις πρέπει να αναπτυχθούν μαζικοί, μακροχρόνιοι και ανυποχώρητοι αγώνες, να ενεργοποιηθούν οι μεγάλες μάζες των δικηγόρων που προσπαθούν σήμερα ατομικά να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, αλλά και να συνδεθούν οι αγώνες του κλάδου μας με ευρύτερους κοινωνικούς αγώνες που θα βάζουν το πρόταγμα της ανατροπής των μνημονιακών μέτρων και των κυβερνήσεων που τις στηρίζουν και θα διεκδικούν μια πραγματική διέξοδο από την κρίση προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Μια τέτοια κατεύθυνση απαιτεί ρήξεις με την κυριαρχία του κεφαλαίου και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (διαγραφή του χρέους, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, εθνικοποιήσεις με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, αναδιανομή πλούτου προς όφελος των εργαζομένων). Η παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε. σημαίνει μόνιμη και σταθερή λιτότητα, ένταση του αυταρχισμού, περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας. Δεν υπάρχει δυνατότητα διαχείρισης της κατάστασης με φιλολαϊκό τρόπο μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της ευρωκηδεμονίας και της επέλασης του κεφαλαίου. Η ίδια η άτεγκτη στάση του μαύρου μετώπου που μας καταδυναστεύει δείχνει ότι μόνο με συνολικό μαζικό πολιτικό αγώνα όλων των εργαζομένων σ ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής μπορούμε να επιφέρουμε ρήγματα και ανατροπή της επίθεσης, να διεκδικήσουμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων μας. Ως Εναλλακτική Παρέμβαση θα αγωνιστούμε να μπολιαστούν οι αγώνες που θα αναπτυχθούν με αυτή την κατεύθυνση. Ως Εναλλακτική Παρέμβαση εδώ και 23 χρόνια επιχειρήσαμε να εκφράσουμε στο ΔΣΑ ένα κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα υπεράσπισης των δικαιωμάτων και των πληττόμενων στρωμάτων της δικηγορίας. Βρίσκαμε απέναντι μας μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία που στο όνομα νεοφιλελεύθερων ή συντεχνιακών λογικών διέλυσε κάθε εγγύηση και εν τέλει και την ίδια τη δημοκρατία στο Σύλλογο σπρώχνοντας χιλιάδες δικηγόρους στο περιθώριο και ανοίγοντας το δρόμο για την επικυριαρχία των μεγάλων δικηγορικών εταιρειών, αλλά και των τραπεζών και των page 9 / 10
ασφαλιστικών εταιρειών που έχουν αρχίσει να παρέχουν νομικές υπηρεσίες. Τώρα ήρθε η ώρα να τους σαρώσουμε! Ενάντια στον κατακερματισμό που μας επιβάλλουν, οφείλουμε να αναζητήσουμε τις ενότητες που θα οδηγήσουν στη μαχητική προάσπιση των συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας των δικηγόρων, με κοινό στόχο την ανατροπή της κατάστασης στο Σύλλογο. Έχουμε τη δυνατότητα, υπάρχει η αναγκαιότητα, μένει να βάλουμε τις δυνάμεις μας σε κίνηση! ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ page 10 / 10