ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΥΠ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ : ΜΙΚΡΩΝΗΣ ΞΕΝΟΦΩΝ ΠΕ12_06 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΥΔΡΙΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΣΧ. ΕΤΟΣ 2015-2016 ΤΑΞΗ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ κρινάκια ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΧΑΛΙΚΙΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΗΤΣΑΚΗ ΡΑΦΑΕΛΑ ΣΕΡΒΟΥ ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΕΛΕΓΡΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ λούπινα ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΟΥΤΣΗ ΚΛΕΑ ΝΤΡΕΔΑ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΤΣΑΝΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΝΩΛΙΤΣΗ ΑΡΤΕΜΙΣ ΦΑΤΟΥΡΟΥ ΜΑΥΡΕΤΑ ΠΟΛΙΤΗ παπαρούνες ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ ΖΑΜΙΡ ΟΣΜΕΝΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΡΑΓΑΛΗΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
Ερευνητικά ερωτήματα: Τι είναι η χλωρίδα ενός τόπου; Είναι η Ελλάδα πλούσια σε χλωρίδα; Ποια τα σπουδαιότερα φυτά που ευδοκιμούν στον ελαιώνα; Είναι όλα τα φυτά βρώσιμα ; Τι είναι τα χόρτα νομής και τι τα ζιζάνια; Πόσα διαφορετικά είδη υπάρχουν σε ένα τετραγωνικό μέτρο; Υπάρχουν κάποια φυτά που έχουν βολβούς; Ποια η σημασία των χορταρικών για τον άνθρωπο;
Στα πλαίσια των βιωματικών δράσεων στην περίοδο του γ τριμήνου ασχοληθήκαμε με την χλωρίδα που υπάρχει στον ελαιώνα του χωριού μας.
Επισκεφτήκαμε τον ελαιώνα μας,
καταγράψαμε και φωτογραφήσαμε τα φυτά και τους θάμνους που συναντήσαμε.
Μάθαμε γιατί η Ελλάδα έχει πλούσια χλωρίδα αλλά και για την σπουδαιότητα της. Ψάξαμε τα διάφορα χόρτα στο διαδίκτυο, αρκετά τα ταυτοποιήσαμε και είδαμε ποια από αυτά είναι βρώσιμα, ποια φαρμακευτικά και ποια δηλητηριώδη.
Ο όρος «χόρτα» χρησιμοποιείται για τα πράσινα ποώδη φυτά. Χρησιμοποιείται επίσης στη μαγειρική για να περιγράψει τα βρώσιμα χόρτα. Τα χόρτα είτε καλλιεργούνται, είτε μπορεί να τα μαζέψει κανείς από ακαλλιέργητες εκτάσεις, στις οποίες φυτρώνουν.
Χόρτα νομής Τα χόρτα νομής είναι αγρωστώδη και ψυχανθή,
είναι πολύ χαμηλής ποιότητας και κατάλληλα μόνο για ζωοτροφή.
Από τα φυτά που συναντήσαμε και φωτογραφήσαμε στον ελαιώνα ταυτοποιήσαμε τα παρακάτω :
Αγριομπίζελο (Tetragonolobus purpureus) Ποώδες ετήσιο φυτό, νάνος ή αναρριχώμενο. Ανήκει στα χειμερινά ψυχανθή, είναι φυτό των υγρών και δροσερών περιοχών με υψηλή αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες. Οι λαχανοκομικές ποικιλίες παρέχουν τους χλωρούς λοβούς για τη διατροφή του ανθρώπου. Οι κτηνοτροφικές ποικιλίες δίνουν καρπό ή σανό (ξηρή ή χλωρή τροφή).
Βίκος, ο άγριος Χρησιμοποιείται ως βοσκή ή διατηρημένη χορτονομή. Το φυτό θεωρείται γενικά ασφαλές για κατανάλωση από μηρυκαστικά, αλλά υπάρχουν πολλές αναφορές σε δηλητηρίαση σε βοοειδή, χοίρους και πουλερικά από την κατανάλωση σπόρων του. Το φυτό δεν είναι εδώδιμο.
Κερίνθη η μεγάλη, καμπανούλα (Cerinthe major) Μελισσοκομικό φυτό το κέρινο άνθος μπορεί να θεωρηθεί ότι τροφοδοτεί τις μέλισσες για όλο το διάστημα της ανθοφορίας του. Η ονομασία του Cerinthe major προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις κερί + άνθος.
Ανεμώνες Η ονομασία ανεμώνη προέρχεται από τη λέξη άνεμος. Τα φύλλα και ο κορμός της έχουν γεύση καυστική και όταν τρίβονται, αναδίδουν οξεία οσμή και ερεθίζουν. Είναι δηλητηριώδη για τα ζώα και όταν τρώγονται, προκαλούν γαστρικές διαταραχές.
Geranium molle - Αγριογεράνι Είναι μονοετής πόα ύψους 50-70cm και βλαστό τρυφερό που σχηματίζει πολλές διακλαδώσεις Το βότανο πήρε το όνομά του και από την ελληνική λέξη «γερανός», λόγω της ομοιότητάς του καρπού του με το ράμφος του ομώνυμου πουλιού. Το φυτό είναι εδώδιμο. Δεν έχουν μελετηθεί οι διατροφικές του ιδιότητες.
Μαργαρίτες Άγρια μαργαρίτα (Anthemis chia). Είναι φυτό μονοετές, διετές ή πολυετές που φτάνει τα 5-40 εκ. σε ύψος και είναι αραιά χνουδωτό. Πρόκειται για διακοσμητικά, φαρμακευτικά φυτά ή ζιζάνια, με έντονη μυρωδιά. Ανθίζει από Φεβρουάριο- Απρίλιο και 22 είδη συναντώνται στην ελληνική χλωρίδα, με 4 είδη να έχουν τη μεγαλύτερη εξάπλωση. Το Anthemis chia είναι διαδεδομένο είδος σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Ασφόδελος. Asphodelus aestivus ή microcarpus Στην Ελλάδα έχουμε 5 είδη. Ανθίζει από Μάρτιο μέχρι Απρίλιο, είναι πολύ καλό μελισσοκομικό φυτό. Ο ασφόδελος περιέχει πολλές πολύτιμες δραστικές ουσίες, όπως είναι οι χρωστικές, το άμυλο και τα γλυκοσίδια, τα χρησιμοποιούμενα μέρη του φυτού είναι οι κόνδυλοι του.
Βάτος Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Rubus Fruticosus (Ρούβος ο θαμνώδης). Το συναντούμε με τα ονόματα βάτος, χαμαίβατος, βατσινιά στην Ήπειρο και τα Κύθηρα, Βαβάτσινα στην Κύπρο. Το βότανο δρα ως τονωτικό, δυναμωτικό, αντιπυρετικό, ελαφρώς διουρητικό, εφιδρωτικό και αποτοξινωτικό. Οι καρποί του βατόμουρου βελτιώνουν την πέψη, ανοίγουν την όρεξη και αυξάνουν την περισταλτικότητα των εντέρων. Χρησιμοποιούνται για ασθένειες του στομάχου, του συκωτιού κά.
Κυνόγλωσσο το κρητικό - Cynoglossum creticum, Είναι φυτό διετές, με ρίζα κάθετη και φτάνει σε ύψος τα 80 εκατοστά. Η γεύση του βοτάνου είναι στυφή και προκαλεί ναυτία. Η κυνόγλωσσα έχει χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα ως θεραπευτικό βότανο. Την θεωρούσαν παράλληλα ναρκωτικό και δηλητηριώδες φυτό. Γνώριζαν όμως, πως όταν το βότανο αποξηρανθεί δεν ήταν πλέον επικίνδυνο και το χρησιμοποιούσαν ως αντιβηχικό, μαλακτικό, για διάρροιες και κολικούς.
Βερμπάσκο Verbascum sinuatum Είναι αειθαλείς και ημιαειθαλείς, ετήσιες η πολυετείς πόες, που φτάνουν και τα 2m αλλά συνήθως κυμαίνεται από 50 έως 120cm. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη ρίζα του φυτού σε περιπτώσεις αναπνευστικών προβλημάτων, διάρροιας, κράμπας, φλεγμονών των ματιών και ως επουλωτική. Στη λαϊκή ιατρική του τόπου μας γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού και το χρησιμοποιούσαν κύρια για διαταραχές του αναπνευστικού.
Βολβοί (Muscari comosum) Γνωστοί και ως βολβοί. Από τα πιο γνωστά από αρχαιότητα ακόμη βότανα. Οι βολβοί του (το ριζικό του σύστημα) είναι φαγώσιμοι, ψημένοι και αρτυμένοι με ξύδι, όπως αναφέρει ο Διοσκουρίδης.
Οροβάγχη (το μεγάλο λαμόγιο της φύσης) Είναι ετήσιο ή πολυετές ποώδες φυτό αλλά δεν παράγει καθόλου χλωροφύλλη. Παρασιτεί στις ρίζες άλλων φυτών και παραλαμβάνει από εκεί τα θρεπτικά της στοιχεία. Κάθε φυτό παράγει περί τους 150.000 σπόρους οι οποίοι διατηρούν τη φυτρωτική τους ικανότητα για 20 χρόνια. Θεωρείται από τα πιο δυσκολοεξόντωτα και επιζήμια ζιζάνια για τη γεωργία. Απομυζεί το νερό και τα θρεπτικά στοιχεία από το φυτό-ξενιστής με συνέπεια να το οδηγεί στο θάνατο.
Σόγχος ο λαχανώδης, Ζοχός, Sonchus oleraceus Είναι φυτό μονοετές, διετές ή πολυετές και έχει όρθιο βλαστό και χυμό σαν γάλα. Το χρησιμοποιούμε κυρίως το χειμώνα και την άνοιξη για να παρασκευάζουμε σαλάτες. Επίσης χρησιμοποιείται μαζί με άλλα χόρτα ακόμη και για χορτόπιτες. Είναι φυτό γνωστό από τα αρχαία χρόνια, Αναγνωρίστηκε κυρίως η φαρμακευτική του αξία.
έρπον ή λευκό τριφύλλι Το έρπον ή λευκό τριφύλλι θεωρείται ότι εξελίχθηκε στην περιοχή της Μεσογείου. Είναι κατάλληλο για βοσκή, για την παραγωγή σανού και κατάλληλο για χλοοτάπητες. Είναι χρήσιμο στη μελισσοκομία. Έχει καλή θρεπτική αξία και είναι πολύ εύγευστο. Τα φύλλα τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα όπως τα άλλα χόρτα. Το φυτό είναι αντιρρευματικό, δρα ενάντια στην λεμφαδενίτιδα, είναι καθαρτικό, καθαρίζει και τονώνει τον οργανισμό.
Σπαράγγι (Asparagus officinalis) Πολυετές φυτά που φτάνουν το ενάμιση μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους και κυρίως κάτω από ακαλλιέργητες ελιές. Τα τρυφερά πρώιμα βλαστάρια τρώγονται και ωμά σαν σαλάτα. Το σπαράγγι ως τρόφιμο είναι προικισμένο με εξαιρετικές ιδιότητες.
Χηροβότανο-Helminthotheca echioides Ετήσιο ή διετές φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα. Το επάνω μέρος των φύλλων είναι γεμάτα με λευκές φλύκταινες (φουσκίτσες). Τα νεαρά φυτά του μαζεύονται από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Τρώγονται βραστά σκέτα με λαδολέμονο ή σε συνδυασμό με άλλα χόρτα.
Σκολύμπρι, ασκόλυμπρος (Scolymus hispanicus L) Ο ασκόλυμπρος είναι ένα διετές ή πολυετές φυτό, που φθάνει το ύψος του 1 μέτρου και είναι πολύ αγκαθωτό. Ανθίζει από το Μάιο μέχρι τον Ιούλιο. Το φυτό πολλαπλασιάζεται με σπόρια τα οποία έχουν πολύ καλή βλαστική ικανότητα για αρκετά χρόνια. Ο ασκόλυμπρος είναι ένα πολύ ανθεκτικό φυτό, δεν κινδυνεύει από πάγο και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη. Όλα τα μέρη του φυτού έχουν μια αρκετά λεπτή γεύση. Τα μικρά φύλλα της βάσης τρώγονται ως λαχανικό σε σαλάτες, σε σούπες, βραστά, ομελέτες, κλπ. Ο ασκόλυμπρος έχει αναγνωριστεί ως αντί εφιδρωτικό και διουρητικό. Οι Έλληνες το γνώριζαν και αναφέρεται από το Θεόφραστο.
Φασκόμηλο, Salvia officinalis Το φασκόμηλο ανήκει στο γένος των Αγγειοσπέρμων δικότυλων φυτών Ελελίφασκος. Έχει έντονη αρωματική οσμή και καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του, ως αφέψημα και ως καρύκευμα Θεωρείται και μελισσοτροφικό φυτό παρέχοντας μέλι εκλεκτής ποιότητας.
Αγριοβρώμη Avena barbata Η αγριοβρώμη είναι διαδεδομένη σ' όλο τον κόσμο Υπάρχουν αρκετά είδη αγριοβρώμης, από τα οποία κυρίως δύο έχουν επικρατήσει και αποτελούν σοβαρά ζιζάνια Είναι μονοετής πόα, ύψους έως 1 μ. Τα φύλλα είναι γραμμοειδή και έχουν μήκος έως 30 εκ Βρίσκεται σε ξηρές προσήλιες θέσεις, κατά μήκος δρόμων και μέσα σε καλλιέργειες, σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα.
ΚΟΛΗΤΣΙΔΑ Έχει βλαστό τριχωτό και φύλλα γραμμοειδή. Τα λουλούδια του βγαίνουν την άνοιξη μέχρι το τέλος του καλοκαιριο Είναι εξαιρετικό σαν λαχανικό. Οι φρέσκοι του βλαστοί τα φρέσκα φύλλα και οι ανθοκορφές βράζονται και τρώγονται όπως το σπανάκι ή προστίθενται σε σαλάτες και σούπες. Επίσης μπορεί να γίνει και φρέσκος χυμός.
Τα ραδίκια Διακρίνονται σε πάρα πολλά είδη. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η πικρή τους γεύση. Το ραδίκι θεωρείται ένα εξαιρετικό διουρητικό, πολύ καλό τονωτικό, χωνευτικό και αποτοξινωτικό. Ιδανικό για τον καθαρισμό του αίματος, είναι χολαγωγό, υπακτικό, τονωτικό, αντιρευματικό. Ελαττώνει τη χοληστερίνη και το αφέψημα των φύλλων χρησιμοποιείται κατά του διαβήτη και της παχυσαρκίας.
Το Τορδύλιον το Άπουλον (Tordylium apulum), ή κοινώς καυκαλήθρα, είναι ετήσιο ποώδες φυτό και βότανο είναι άγριο χόρτο εξαιρετικής ποιότητας, με ευχάριστο άρωμα. Χρησιμοποιείται περισσότερο στην παρασκευή χορτοπιτών και ως μυρωδικό αλλά τρώγεται και μόνο του.
Λάπατο Το λάπαθο ή λάπατο (αρχ. ελλ. λάπανθον, άλλες ονομασίες αγριοσέσκλο, ξινήθρα, ξινολάπατο) είναι διετής πόα. Ανθίζει από το Μάιο έως τον Απρίλιο και έχει ύψος 20-60 εκατοστά. Σε κάθε φυτό υπάρχουν λουλούδια είτε αρσενικά είτε θηλυκά. Γονιμοποιούνται από τον αέρα. Προτιμά τα φωτεινά μέτρια αργιλώδη και άργιλη εδάφη.
Υπουρίς η αρουραία, Equisetum arvense Άλλες ονομασίες με τις οποίες το συναντούμε είναι κοντυλόχορτο, πολυτρίχι, πολυκόμπι, ουρά του αλόγου. Ανήκει στην οικογένεια των Ιππουροειδών. Είναι ποώδες, πολυετές φυτό με όρθια στελέχη. Το εκουϊζέτο είναι κυριολεκτικά αποθήκη μετάλλων.. Οι τρυφεροί βλαστοί την άνοιξη τρώγονται βρασμένοι και χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο των σπαραγγιών. Μεγάλες ποσότητες του φυτού μπορεί να είναι τοξικές. Αυτό επειδή περιέχει το ένζυμο θειαμινάση Σύμφωνα με το The University of Maryland Medical Center, το φυτό θεωρείται αντιρρευματικό, αντιοξειδωτικό, διουρητικό αντιφλεγμονώδες, αναλγητικό, καταπραϋντικό, ηπατοπροστατευτικό, αντιμικροβιακό, αντιικό, αντικαρκινικό, αιμοστατικό, αντισηπτικό, τονωτικό των ιστών.
Malva sylvestris, Μολόχα Αναπτύσσεται από την παράκτια ζώνη μέχρι αρκετά μεγάλο υψόμετρο. Η μολόχα ήταν γνωστή ως φαρμακευτικό φυτό από το 700 π.χ. Χρησιμοποιείται σαν βασικό συστατικό σε διάφορες κρέμες και σαπούνια Τα φύλλα και τα λουλούδια τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα. Οι χλωροί σπόροι τρώγονται ωμοί.
Τσουκνίδα Πρόκειται για μονοετές ή πολυετές, ποώδες, αυτοφυές φυτό, με 40 περίπου είδη παγκοσμίως. Ο βλαστός της φτάνει σε ύψος το 1 μέτρο ενώ τα άνθη της είναι μικρά και άοσμα. Ολόκληρο το φυτό καλύπτεται από αδενώδεις τρίχες που κατά την επαφή τους με το δέρμα προκαλούν φαγούρα, πολλές φορές έντονη, τσούξιμο και κοκκινίλα σαν τσίμπημα κουνουπιού, ενώ σπανιότερα αλλεργικές διαταραχές. Αυτό οφείλεται σε ένα δηλητηριώδες υγρό, που περιέχουν οι λεπτές βελόνες του φυτού, οι οποίες όμως βελόνες καταστρέφονται με το βράσιμο ή το ψήσιμο.
Χρυσάνθεμο το στεφανωματικό, Κουκουβαγιά, Glebionis coronaria Κάνουν καλό στα φυτά που βρίσκονται δίπλα τους γιατί απωθούν τις κάμπιες. Τα άνθη και τα φύλλα του φυτού είναι εδώδιμα. Οι νέοι βλαστοί και οι μίσχοι τρώγονται ωμοί σε σαλάτα ή μαγειρεμένοι. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα φύλλα και τα άνθη. Το βότανο δρα ως αρωματικό, πικρό, αποχρεμπτικό, καθαρτικό και στομαχικό.
Χοιράδιο το ξενικό, Βρωμοσάκι, Scrophularia peregrina Έχει σκούρα κόκκινα άνθη που φύονται από τις μασχάλες των φύλλων σε τσαμπιά. Είναι βότανο που έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και εκατονταετίες. Σε Ανατολή και Δύση χρησιμοποιούσαν τα αέρια μέρη και την ρίζα του φυτού σαν καθαρτικό και απολυμαντικό.
Λαγόχορτο, Tragopogon porrifolius Το φυτό φτάνει σε ύψος μεταξύ 30-120 εκατοστών. Οι βλαστοί και τα φύλλα του τρώγονται βρασμένα μαζί με άλλα χόρτα ως σαλάτα ή χρησιμοποιούνται σε μείγματα για χορτόπιτες. Η γεύση του είναι ελαφρώς πικρή. Η ρίζα τρώγεται και σκέτη. Χρησιμοποιείται επίσης ως διουρητικό και καθαρτικό. Έγχυμά του χορηγείται σε αρθρίτιδες, ρευματισμούς και παθήσεις του δέρματος
Ευφορβία η ακανθόθαμνος - Euphorbia acanthothamnos Ριζώνει στα βράχια σε κορμούς με λίγο χώμα, η σε σχισμές βράχων και με την πάροδο του χρόνου διατηρείται ως θάμνος και οι ρίζες του τρέφονται από τη νυχτερινή υγρασία. Διαπιστώθηκαν έντονες αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Γιγαντορχιδέα - Himantoglossum robertianum - Barlia robertiana Είναι η μεγαλύτερη ορχιδέα κι αυτή που ανθίζει από τις πρώτες. Η Barlia robertiana φτάνει και ξεπερνάει το μισό μέτρο. Έχει φύλλα μεγάλα και άνθη σε πυκνή ταξιανθία με διάφορα χρώματα, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που ακολουθούν. Φυτρώνει σε φρύγανα, ελαιώνες, πετρώδεις τοποθεσίες, ξέφωτα δασών. Τρώγεται βραστή και ψητή.
Δρακοντιά - Arum italicum Πρόκειται για πολυετές ποώδες φυτό. Όλα τα μέρη του φυτού είναι δηλητηριώδη. Η πρόσφατη ρίζα έχει γεύση καυστική και λίγο πικρή. Τιθέμενη επί του δέρματος προκαλεί φλύκταινες. Εσωτερικά προκαλεί οίδημα γλώσσας, εμετούς, σπασμούς, διαστολή κόρης, αναισθησία. Όλο το φυτό περιέχει ένα δηλητήριο χημικώς ασταθές, την αροίνη. Η αροίνη είναι ερεθιστική για το δέρμα. Όταν βραστεί ή αποξηρανθεί το φυτό, η αροίνη διασπάται. Το φυτό έχει φαρμακευτικές ιδιότητες
Hermodactylus, Iris tuberosa, Ερμοδάκτυλος ο Κονδυλόριζος Ο Ερμοδάκτυλος είναι ένα πολυετές, μονοκοτυλήδονο φυτό της οικογένειας των Ιριδιδών που συγγενεύει με την Ίριδα. Όλα τα μέρη του φυτού είναι δηλητηριώδη σε περίπτωση κατάποσης. Η επαφή των φυτών μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος ή αλλεργική αντίδραση.
Αγριομπίζελο (Tetragonolobus purpureus) Ποώδες ετήσιο φυτό, νάνος ή αναρριχώμενο. Ανήκει στα χειμερινά ψυχανθή, είναι φυτό των υγρών και δροσερών περιοχών με υψηλή αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες. Οι λαχανοκομικές ποικιλίες παρέχουν τους χλωρούς λοβούς για τη διατροφή του ανθρώπου. Οι κτηνοτροφικές ποικιλίες δίνουν καρπό ή σανό (ξηρή ή χλωρή τροφή).
λαδανιά Η λαδανιά είναι αρωματικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό φυτό, ενδημικό του ελληνικού χώρου. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο τσαγιού. Το έλαιορητίνη που λαμβάνεται από τα φύλλα και τους μίσχους πωλείται στο εμπόριο προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σαν άρτυμα στα μαγειρευμένα φαγητά, στα παγωτά, στις τσίχλες κλπ. Το φυτό είναι ένα αρωματικό, αποχρεμπτικό, διεγερτικό βότανο που ελέγχει την αιμορραγία και έχει αντιβιοτικά αποτελέσματα.
Oxalis pes-caprae, Ξινήθρα Έχει ύψος δεκαπέντε περίπου εκατοστά και τα φύλλα της μοιάζουν πολύ με τα φύλλα του τριφυλλιού. Έχουν μακρύ μίσχο και καθένα αποτελείται από τρία μικρά καρδιόσχημα φύλλα. Χρησιμοποιείτε σε σούπες, σάλτσες και χορτόπιτες σε μικρές ποσότητες, για να δώσει ξινή γεύση. Αυτή η ξινίλα προκαλείται από την εξαιρετικά υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικό οξύ. Στη λαϊκή ιατρική έχει χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της ταινίας και των σκουληκιών.
ΑΣΦΑΚΑ Η Ασφάκα (Φλωμίς η θαμνώδης, Phlomis fruticosa), φυτρώνει κυρίως σε βραχώδη ή πετρώδη εδάφη και φτάνει έως ενάμιση μέτρο μέγιστο ύψος. Ανθίζει από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο. Τα λουλούδια της έχουν χρώμα κίτρινο και είναι από τα λίγα φυτά που οι μέλισσες δεν παίρνουν το νέκταρ τους, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις στο τέλος της ανθοφορίας της. Είναι αρκετά διαδεδομένη στην Ελλάδα και απαντάται σε οκτώ είδη. Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν για γιατροσόφια αλλά και για την κατασκευή μπαρούτης.
ΦΤΕΡΗ Η Φτέρη είναι ένα καλλωπιστικό φυτό γνωστό από τα προϊστορικά χρόνια. Προέρχεται από τις τροπικές περιοχές. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρια, τα οποία σχηματίζονται σε σποριάγγεια στην πίσω επιφάνεια των φυλλαρίων του σύνθετου φύλλου της. Τα σπόρια αυτά διασκορπίζονται με τον άνεμο και βλασταίνουν εφόσον βρεθούν σε ιδανικές συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας.
Βίγκα η ελάσσων (Vinca minor) Είναι φυτό ποώδες (φτάνει σε ύψος τα 30 εκατοστά), πολύχρονο και αειθαλές. Είναι φυτό άοσμο, με γεύση πικρή και στυφή μετά την αποξήρανσή του. Η βίγκα είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα.
πηγές ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΟΥΡΙΑΣ. Ανασύρθηκε στις 20 Μαρτίου 2016 από: https://kentromeletisarxaiasthourias.wordpress.com Lazari Stamatelou,V. (2008). LEFKADA S WILDFLOWERS. Prefecture of Lefkada