α. Το Σύστημα: Πρόκειται περί της Ευρυτέρας Μέσης Ανατολής, του Μαγκρέμπ και της Υποσαχαρίου Αφρικής

Γεωπολιτική Ανάλυση του Συστήματος της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής στην παρούσα Συγκυρία 1 [Ιωάννης Θ. Μάζης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών] Περίληψη: Στο παρόν κείμενο επιχειρείται η συστημική ανάλυση του Γεωσυμπλόκου της Ευρυτέρας Μέσης Ανατολής με γνώμονα τον γεωπολιτικό παράγοντα του ισλαμιστικού κινήματος, σιιτικού τε και σουνιτικού. Η υποστηριζόμενη άποψις είναι ότι η ασκουμένη γεωστρατηγική από τους αγγλοσαξωνικούς δρώντες του Υπερσυστήματος του συγκεκριμένου γεωσυμπλόκου αποσκοπεί στην στρατηγική αναχαιτίσεως (containment) του Ρωσικού και Κινεζικού δρώντος από το Μεσογειακό Υποσύστημα με συμμάχους το Κατάρ, την Τουρκία, την Σαουδική Αραβία και ένια εκ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (όπως π.χ. το 'Αμπου Ντάμπι). Παραλλήλως, με την άνοδο στην εξουσία των σουνιτικών ισλαμιστικών κυβερνήσεων, επιχειρείται η «εκ του μακρόθεν» άσκησις απειλής εναντίον των δύο προαναφερθέντων δρώντων προς αύξησιν του διαπραγματευτικού οφέλους του διπόλου της Ειδικής Σχέσεως Λονδίνου- Ουάσιγκτον ενώπιον της προκαλουμένης επαναχαράξεως των συνόρων του παλαιού εθνικο-κρατικού καθεστώτος. Επίσης, αποκαλύπτεται η διάθεσις των ΗΠΑ δημιουργήσουν ισχυρά και μόνιμα εδαφικά στρατηγικά ερείσματα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής τα οποία θα διασφαλίσουν το επιθυμητό για την ασφάλειά του χερσαίο στρατηγικό βάθος για το Ισραήλ αλλά και για τις ΗΠΑ. Αναφερόμεθα εις το βαθμηδόν αναπτυσσόμενο στρατηγικό σχέδιο δημιουργίας Ελευθέρου Κουρδιστάν το οποίο δύναται να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα ασφαλείας όπως και τα ενεργειακά συμφέροντα των αγγλοσαξωνικών και ευρωπαϊκών consortia πετρελαίων αλλά και την προβολή ισχύος της Ουάσιγκτον στο Εγγύς Ρωσικό Εξωτερικό (near abroad) όπως και στο Σιν Κιάνγκ (Β/Δ Κίνα) ενισχύοντας και πάλιν την διαφορά ισχύος προς όφελος των ΗΠΑ στο κέντρο του Αναχωματικού Δακτυλίου (Rimland). Λέξεις κλειδιά: Συστήματα, Υποσυστήματα, Υπερσύστημα, Ενέργεια, Ευρύτερη Μέση Ανατολή, Κουρδιστάν, Κατάρ, Τουρκία, Άμπου Ντάμπι, Ρωσία-Κίνα. Α. Ο γεωπολιτικός παράγων. O γεωπολιτικός παράγων στην παρούσα ανάλυση είναι το σουνιτικό και σιιτικό ισλαμιστικό κίνημα ως συντελεστής ανακατανομής ισχύος στο εξεταζόμενον γεωσύμπλοκο το αναλυόμενο εις τα κατωτέρω περιγραφόμενα Συστήματα. Η εν λόγω ανακατανομή ισχύος εξετάζεται εις το Γεωσύμπλοκο/Σύστημα της Ευρυτέρας Μέσης Ανατολής, του Μαγκρέμπ και της Υποσαχαρίου Αφρικής ως προς τον γεωπολιτικό παράγοντα του Ισλαμιστικού Κινήματος. Β. Καθορισμός Συστημικών βαθμίδων α. Το Σύστημα: Πρόκειται περί της Ευρυτέρας Μέσης Ανατολής, του Μαγκρέμπ και της Υποσαχαρίου Αφρικής β. Τα Υποσυστήματα: i) Ως πρώτον Υποσύστημα θεωρείται το τρίγωνο Κατάρ - Σ. Αραβία -Τουρκία ως ο χειριστής του γεωπολιτικού παράγοντος του ισλαμιστικού κινήματος 1 Εισήγηση του Καθηγητή Ι. Θ. Μάζη, στο Διεθνές Συνέδριο «Οι Εξεγερσεις στον Αραβο-μουσουλμανικό Κόσμο: Ζητήματα Ειρήνης και Σταθερότητος στη Μεσόγειο», Τ.Τ.Σ.Α.Σ., Πανεπιστήμιο Αθηνών, 10, 11 και 12 Δεκεμβρίου 2012, Αμφιθέατρον 'Αλκης Αργυριάδης, Κεντρικόν Κτίριον Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. 1

ii) Ως δεύτερον, το υποσύστημα το περιλαμβάνον το Μαγκρέμπ, το Μαλί και την Αίγυπτον και iii) Ως τρίτον, το Ιράν-Συρία-Λίβανος-Ισραήλ-Παλαιστινιακά εδάφη. γ. Το δρών Υπερσύστημα: Πρόκειται ουσιαστικώς για τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Ρωσία, την Γαλλία και την Κίνα. Η ΕΕ, ως όλον, επιρρεάζεται σαφώς από την Ειδική Σχέση (Λονδίνον-Ουάσιγκτον). Ο ΟΗΕ αδρανοποιείται βραχυπροθέσμως ως Υπερσυστημικός παράγων, λόγω της υπαρχούσης διαφωνίας μεταξύ των τριών μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και του Διπόλου των μελών Ρωσίας-Κίνας. Γ. Αναλύσεις υποσυστημάτων 1) Ανάλυσις του διαχειριστικού (πρώτου) υποσυστήματος Το Κατάρ συνεργάζεται στενότατα με την οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων» της Αιγύπτου του Καθηγητού κ. Μόρσι, όπως και με το... Ιράν και την Τουρκία. Αυτό το πράττει, αφενός μεν ανταγωνιζόμενο τον ηγεμονισμό της Σαουδικής Αραβίας και αφετέρου διεκδικώντας ισχυρή θέση μεταξύ των Αραβικών κρατικών δρώντων στον Κόλπο και στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. Άλλωστε εκμεταλλεύεται μαζί με το Ιράν το κοινό κοίτασμα South Pars-North Field (βλ. Χάρτη 1) στον Αραβοπερσικό Κόλπο 2. Ο γεωπολιτικός παράγων που χρησιμοποιείται από την Ντόχα για την επίτευξη αυτών των στόχων είναι το ισλαμιστικό κίνημα όπως εκπροσωπείται από την οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων μέσω: i) της συνεργασίας με την Τεχεράνη στο Μπαχρέιν και στην Υεμένη όπου υπάρχει υπεροχή του σιιτικού στοιχείου σε πληθυσμιακό επίπεδο, ii) της συνεργασίας με την Τουρκία 3 για την ανατροπή του Μπααθικού καθεστώτος στη Συρία (με 2 «Οι εκτιμήσεις για το ιρανικό τμήμα του κοιτάσματος εγγίζουν τα 500 τρις ft 3 (14τρις m 3 ) υπάρχοντος (in place) φυσικού αερίου και περίπου τα 360 τρις ft 3 (10τρις m 3 ) ανακτησίμου (recoverable) φυσικού αερίου το οποίο αντιπροσωπεύει το 36% των ιρανικών αποδεδειγμένων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και το 5.6% των διεθνών αποδεδειγμένων αποθεμάτων φυσικού αερίου. [Iran-The Geology.- APS Review Gas Market Trends.- April 2, 2007]. Οι εκτιμήσεις για το τμήμα του αποθέματος που ανήκει στο Κατάρ είναι 900 τρις ft 3 (25τρις m 3 ) ανακτησίμου αερίου που αντιπροσωπεύει περίπου το 99% των αποδεδειγμένων αποθεμάτων του Κατάρκαι το 14% των διεθνών αποδεδειγμένων αποθεμάτων φυσικού. [Qatar Petroleum Annual Report 2005, p.25]. Συμφώνως προς το Oil & Gas Journal, (January 1, 2011), το Κατάρ διαθέτει 25,4 δις βαρέλια αποδεδειγμένων αποθεμάτων πετρελαίου και είναι ο 16ος ισχυρότερος εξαγωγέας αργού πετρελαίου διεθνώς με στοιχεία του 2009 ενώ κατατάσσεται 11ος εξαγωγέας αργού πετρελαίου διεθνώς μεταξύ των 12 μελών του Organization for Petroleum Exporting Countries (OPEC) [Qatar Energy Data, Statistics and Analysis - Oil, Gas, Electricity, Coal 1 of 10 file:///z:/newcabs/v6/qatar/full.html]. Η παραγωγή του Βορείου Αλιπέδου (North Field/Dome) εκτιμάται με δεδομένα του 2011 ως εγγίζουσα το ύψος των 23 δις ft 3 /d. [QatarGas, RasGas, Qatar Petroleum and Internet]» in: [http://en.wikipedia.org/wiki/south_pars_/_north_dome_gas- Condensate_field] 3 «Μέλη του Κόμματος της αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως της Τουρκίας, του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος καταγγέλλουν ότι Λιβάνιοι και Σαουδάραβες μαχητές εισέρχονται ελευθέρως στην Συρία δια μέσου των τουρκικών συνόρων. Αναφέρουν επίσης ότι αυτοί συνοδεύονται και προστατεύονται από τμήματα τουρκικού στρατού μέχρι να συναντήσουν τις δυνάμεις των τρομοκρατικών ομάδων στα συριακά εδάφη. Οι αναλυτές θεωρούν ότι αυτή η επιχείρηση αποτελεί μέρος μιας αντι-συριακής συνομωσίας σχεδιασθείσης από τις ΗΠΑ, το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία με σκοπό να πυροδοτήσουν εκρήξεις στο σύνολο του συριακού κράτους, αυξάνοντας τον αριθμό των αντικαθεστωτικών ισλαμιστών μαχητών. «Οι τρομοκράτες περνούν στη Συρία από τα τουρκικά εδάφη. Πρόκειται για εγκληματίες και αποφυλακισμένους κακοποιούς στο σύνολό τους. Το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία αποφυλάκισαν τους εγκληματίες από τις φυλακές των και έστειλαν, μέσω Τουρκίας, να συναντήσουν εκεί και τους υπόλοιπους τρομοκρατικούς θυλάκους. Υπάρχουν περί τα 3.000 μέλη της Αλ Κάεντα στα σύνορα, πολεμούν στη Συρία, προκαλούν εντάσεις στην Τουρκία και πυροδοτούν την φωτιά του πολέμου, λέγει ο Adnan Turkkan, πολιτικός αναλυτής και 2

ανταγωνιστή την Σαουδική Αραβία στα ίδια συριακά εδάφη) και iii) της συνεργασίας με πρώην και νυν στελέχη της Αλ Κάιντα, ακόμη και εντός των τουρκικών εδαφών πλησίον των Συρο-τουρκικών συνόρων, τα οποία χρησιμοποιεί σε επιχειρησιακό επίπεδο στα πεδία των μαχών και των ανατρεπτικών ενεργειών μέσω ανταρτοπολέμου ή εξεγερσιακών διαδικασιών στο εσωτερικό των στοχευθέντων κρατών όπου η Ντόχα επεμβαίνει. Και επεμβαίνει στη Συρία, στο Λίβανο, στην Αίγυπτο (στην ανατροπή Μουμπάρακ και σήμερα, στην ισχυροποίηση του «Αδελφού» Μωχάμεντ Μόρσι), στη Λιβύη, στην Τυνησία, στην Υεμένη (δημιουργώντας προϋποθέσεις αποσταθεροποιήσεως του Ουαχαβιτικού καθεστώτος του Ριάντ, άκρως επικίνδυνες για τη Δύση), και στη χρηματοδότηση της τουρκικής «διαμεσολαβήσεως» στο συριακό ζήτημα. Η συνεργασία του Κατάρ με πρώην (;) στελέχη της Αλ Κάϊντα (όπως ο Αμπεντελχακίμ Μπελχάτζ, ο οποίος «ηργάσθη» και στην Λιβύη εναντίον του κανταφικού καθεστώτος) τα οποία τώρα έχουν μεταφερθεί δαπάναις Κατάρ (όπως και πάλιν ο ίδιος Μπελχάτζ) στα τουρκικά εδάφη πλησίον των συριακών συνόρων, για την οργάνωση του «αντικαθεστωτικού αντάρτικου» στο εσωτερικό της Συρίας. Οι δραστηριότητες αυτές είναι άκρως επικίνδυνες, ακολουθούνται όμως και από ανάλογες, σύντονες αλλά ανταγωνιστικές θα λέγαμε, της Σαουδικής Αραβίας της αγωνιούσης για την προώθηση και προβολή της ισχύος του Κατάρ στην περιοχή, εφόσον η Ντόχα συνεργάζεται υπογείως και με την Τεχεράνη. 2) Ανάλυσις του δευτέρου υποσυστήματος Οι εξελίξεις στην Λιβύη πείθουν πλέον, ότι η διαλυτική ανάμειξις του ισλαμιστικού κινήματος οδηγεί την χώρα σε διάσπαση. Ήδη την 6η Μαρτίου του 2012 η Κυρηναϊκή εκήρυξε την αυτονομία της, στηριζομένη στην επιθυμία των ενόπλων μαχητών της εναντίον του κανταφικού καθεστώτος και των αρχηγών των φυλών οι οποίες διαβιούν εις τα εδάφη της. Ο Σεΐχης Άχμαντ Ζουμπάιρ αλ Ζενούσι, εξάδελφος του, εκπτώτου από το κανταφικό πραξικόπημα εν έτη 1969, βασιλέως Ιντρίς εξελέγη από Αρχισυντάκτης της ULUSAL TV». [http://www.presstv.ir/detail/2012/12/25/280115/turkey-helps-militants-enter-syria/] 3

τοπικό μεταβατικό συμβούλιο διοικητής της επαρχίας με αρμοδιότητες την διαχείριση των υποθέσεων της Κυρηναϊκής και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κατοίκων της. Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο της Λιβύης δεν «αναγνωρίζει» αυτήν την αυτονόμηση ενώ αντιθέτως αυτό «αναγνωρίζεται» από την αυτόνομη διοίκηση της Κυρηναϊκής 4. Στη Λιβύη σήμερα, λειτουργούν ανεξέλεγκτα, με καταριανή χρηματοδότηση, σκληρές ιεροπολεμικές ισλαμιστικές οργανώσεις όπως η GICL [Groupe Islamique Combattant Libyen] η οποία δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στο Αφγανιστάν. Η επίσημη ανακήρυξη της υπάρξεώς της έγινε το 1995 και απετέλεσε μία από τις γενεσιουργές συνιστώσες της Αλ Κάιντα μαζί με την αιγυπτιακή Αλ Γκαμάα αλ-ισλαμέγια/al Gemâa al Islameyya, την υεμενιτική Αλ Γκεχάντ/Al Gehad, την πακιστανική Αλ Χαντίθ/Al Hadith, τον Λιβανικό Πατριωτικό Σύνδεσμο/LLP, τον ιορδανικό Μπέιτ αλ-εμάμ/beith al Emâm και το αλγερινό Ισλαμικό Μέτωπο Σωτηρίας/FIS. Ισλαμιστές με σημαντικό τρομοκρατικό παρελθόν, όπως ο Ανάς αλ-λιμπί/anas al Libi (υπεύθυνος για τις επιθέσεις της 7/08/1998 στις αμερικανικές πρεσβείες στο Νταρ ες Σαλαάμ, στην Τανζανία και στο Ναϊρόμπι, και ο Αμπού Φαράτζ Φάτζ αλ Λιμπί/Abou Faradj al Libi, μέλος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Αλ Κάιντα/Al Qaeda, που συνελήφθη στο Πακιστάν το 2005, αποτελούν μέλη της 5. Υπό τις συνθήκες αυτές δεν δύναται ουδείς να προδιαγράψει ένα σταθερό μέλλον για τη Λιβύη, ιδιαιτέρως όταν υπό το κράτος αυτών των εξελίξεων και κυρίως των ανεξέλεγκτων εξοπλισμών σε ριζοσπαστικούς θυλάκους στη Λιβύη, παρατηρούμε ισλαμιστική κυριαρχία σε ολόκληρο το βόρειο Μαλί σε συνεργασία με σκληρούς πυρήνες της Αλ Κάιντα που δρούν πλέον ελεύθερα στην Υποσαχάρια Αφρική θέτοντας σε κίνδυνο την σταθερότητα στην Αλγερία αλλά πιθανότατα, εντός ολίγου, στην Μαυριτανία και στο Μαρόκο. Δεν είναι επίσης ιδιαιτέρως σταθερή η κατάσταση στην Τυνησία και πολλοί αναλυτές αμφιβάλλουν για την ειλικρίνια και την «μετριοπάθεια» που επιθυμεί να παρουσιάσει το ισλαμιστικό κόμμα της Αλ Νάχντα, το οποίο βρίσκεται αυτήν την περίοδο στην εξουσία της Τύνιδας. 3) Ανάλυσις του τρίτου υποσυστήματος Η Συρία αποτελεί τον κλειδόλιθο του υποσυστήματος αυτού, πράγμα που έγινε κατανοητό ήδη από τις ανωτέρω αναλύσεις. Η καταστροφή του άξονος Τεχεράνης-Δαμασκού-Χεζμπολά και Τεχεράνης- Δαμασκού-Χαμάς αποτελεί για τη Δύση στρατηγική ελάφρυνση για την επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος με όρους διπλωματικούς, χωρίς εμπρηστικές εξωτερικές επιρροές. Ενα ανάλογον ενδεχόμενο θα διευκόλυνε τα μάλλα την εξομάλυνσιν του εκρηκτικού κλίματος εις την Μέσην Ανατολήν και θα απέτρεπε ικανόν αριθμόν τυχοδιωκτισμών από πλευράς Κατάρ, Σαουδικής Αραβίας και νεο-οθωμανικής Τουρκίας. Βεβαίως πρέπει να ληφθεί υπόψιν η άνοδος της Μουσουλμανικής Αδελφότητος εις την εξουσία της Αιγύπτου έστω και με ένα ελαφρώς «τουρκο-κεμαλιστικού» τύπου υπόδειγμα. Η εξέλιξις αυτή, οδηγεί εις περαιτέρω σκέψεις δια την υπόθεσιν της Γάζας η οποία κατελήφθη από το Ισραήλ το 1967, και πλέον, εφόσον η Χαμάς αποτελεί θυγατρική οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων, είναι φυσικό να υπάρξει μια ποιοτικώς ανωτέρα σχέσις μεταξύ αυτής και του Καΐρου με υποβάθμιση της επιρροής της Τεχεράνης. Από την φύση αυτής της σχέσεως, η οποία ακόμη δεν είναι σαφής, θα εξαρτηθούν πολλά σχετικώς με την λύση του Παλαιστινιακού υπό την μορφή των Δύο αμιγών Κρατών: του Παλαιστινιακού και του Ισραηλινού. Πράγμα το οποίο διαφαίνεται ότι αρχίζει να τίθεται σε μια πορεία υλοποιήσεως, έστω και εις εμβρυακήν μορφή, με την απόφασιν (A/RES/67/19) της Γενικής Συνελεύσεως του Ο.Η.Ε., για την αποδοχή της Παλαιστινιακής οντότητος ως κράτους-μη μέλους, αλλά με το καθεστώς του Παρατηρητού. 4 http://fr.wikipedia.org/wiki/cyr%c3%a9na%c3%afque 5 RODIER, Alain., 28-02-2006, Note d'actualité N 29, «Le Groupe Islamique des Combattants Libyens/(GICL)» http://www.cf2r.org/fr/notes-actualite/le-groupe-islamique-des-combattants-libyens-gicl.php 4

Είναι προφανές ότι η διεθνής κοινότης ηθέλησε να ενισχύσει την νηφάλια πτέρυγα της Παλαιστινιακής Αρχής, αυτήν του Προέδρου Μαχμούτ Αμπάς, η οποία οδηγείτο σε περιθωριοποίηση και απονομιμοποίηση από την Χαμάς, ιδιαιτέρως μετά την διεθνή απήχηση της προσφάτου ισραηλινής στρατιωτικής επιχειρήσεωςαντιποίνων, της γνωστής επιχειρήσεως Operation Pillar of Cloud (14/11-21/11/2012). Η εκτίμησίς μου αυτή ενισχύεται από τη σχετική αναφορά του Thomas Mayr-Harting, αρχηγού της Αντιπροσωπίας της ΕΕ στην συγκεκριμένη Ολομέλεια 6. Από την άλλη πλευρά, έλαβε, ασφαλώς, υπόψιν της η «διεθνής κοινότης» και το γεγονός ότι η Χαμάς αποδυναμωμένη σημαντικά μετά από τα πλήγματα τα οποία εδέχθη και σε επίπεδο ηγετικών στρατιωτικών στελεχών της (Αchmad al-gabari, θαν. 14/11/2012, στην Pillar of Cloud ) και σε λογιστικό επίπεδο είχε επιδείξει, σε επίπεδο ηγεσίας (Ισμαήλ Χανίγια και Χάλεντ Μεσάαλ) απόλυτον διάθεσιν συμπλεύσεως με τον Μαχμούντ Αμπάς στην υπόθεση της αναγνωρίσεως της Παλαιστινιακής οντότητος ως κράτους-παρατηρητού από την Γ.Σ./ΟΗΕ. Η μελέτη των αιτιολογήσεων των θετικών ψήφων της σχετικής Εκθέσεως επί της Αποφάσεως μας πείθουν ότι αυτή ελήφθη στο πλαίσιο μιας κυριάρχου κουλτούρας «δύο Λαών-δύο Κρατών» τα οποία θα πρέπει να ζήσουν ειρηνικώς το ένα δίπλα στο άλλο. Είναι σημαντικόν πάντως να τονισθεί ότι οι διαβουλεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς για την κατάπαυση του πυρός και την λήξιν της ισραηλινής επιχειρήσεως «Pillar of Cloud», παραγματοποιήθησαν με την διαμεσολάβησιν της Αιγύπτου του Μόρσι και όχι με αυτήν της Αγκύρας, παρά τον διακαή πόθον της τελευταίας. Από την λύσιν του Παλαιστινιακού ζητήματος θα εξαρτηθούν πολλά, όπως προαναφέραμε, για την ειρήνη στην περιοχή. 3.1. Ο κουρδικός συντελεστής και ο ρόλος του Άμπου Ντάμπι και του Ισραήλ. Ένα μέγα όμως πρόβλημα, παραμένει η αντίδρασις των κουρδικών πληθυσμών στην Συρία. Αυτοί δεν επιθυμούν επικράτηση των Αδελφών Μουσουλμάνων χωρίς την κατοχύρωση των εθνικών, πολιτικών και πολιτισμικών τους ελευθεριών. Οι Κούρδοι αποτελούν μια εθνότητα 32 εκατομμυρίων ψυχών στα τέσσερα γειτνιάζοντα κράτη της περιοχής (Τουρκία-Ιράν-Ιράκ-Συρία) και μόνον οι Κούρδοι του Ιράκ απολαμβάνουν των προηρημένων προνομίων. Επίσης δεν επιδεικνύουν ουδεμία εμπιστοσύνη στο Συριακό επαναστατικό Συμβούλιο λόγω των επιρροών που ασκούν σε αυτό οι Αδελφοί με την υποστήριξη του Κατάρ. Κουρδικές κινήσεις εθνικού αυτοπροσδιορισμού γίνονται συνεχώς την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και οι εκπεμπόμενες δυναμικές αποσταθεροποιήσεων είναι έντονες και συστηματικές και με την οικονομική και λογιστική υποστήριξη του 'Αμπου Ντάμπι μέσω τεραστίας κλίμακος επενδύσεων που αυτό κάνει στην Αυτόνομη Κουρδική Διοίκηση του Βορείου Ιράκ 7. Είναι όμως γνωστές οι σχέσεις του 'Αμπου Ντάμπι και με τις ΗΠΑ και με το Ηνωμένον 6 QUESTION DE PALESTINE, Rapport du Comité pour l exercice des droits inaliénables du peuple palestinien (A/67/35), Rapport du Secrétaire général (A/67/364), Déclarations. 7 βλ. σχετικώς: i) Tamsin Carlisle, «Oil strike in Iraq holds promise for Abu Dhabi», Jun 5, 2011, [http://www.thenational.ae/featured-content/channel-page/business/energy/oil-strike-in-iraq-holds-promise-for-abudhabi], ii) Isabel Coles, UPDATE 2- Abu Dhabi's TAQA in talks for Iraqi Kurdistan oil stake, Mon, Nov 12 2012 [http://uk.reuters.com/assets/print?aid=ukl5e8mc7gx20121112] iii) «Για το Κουρδιστάν, η στρατηγική είναι ξεκάθαρη. Εν μέρει, μεγαλώνοντας την πετρελαϊκή βιομηχανία της, επιδιώκει να εξασφαλίσει μεγαλύτερη αυτονομία, σύμφωνα με τον Joost Hiltermann, αναπληρωτή διευθυντή του τομέα Μ. Ανατολής του International Crisis Group. Αυτό είναι το ελάχιστο. Ιδανικά, θέλουν να είναι ανεξάρτητοι. Κανείς δεν αμφισβητεί αυτό το στόχο. (Σε ένα άρθρο (συνδρομητικό) στο Foreign Affairs, ο Hiltermann υποστηρίζει ότι οι Κούρδοι θα παραμείνουν στο Ιράκ, ωστόσο επιβάλλοντας όλο και περισσότερο τους δικούς τους όρους ). Στο πλαίσιο του στόχου τους αυτού, οι Κούρδοι φέρονται να διεξάγουν συζητήσεις, σε προωθημένο επίπεδο, με την υπηρεσία Εθνικής Ενέργειας του Αμπού Ντάμπι για την απόκτηση πλειοψηφικής συμμετοχής σε μία πετρελαιοπαραγωγική εγκατάσταση υπό την επωνυμία Atrush», βλέπε: [http://qz.com/26804/baghdad-and-kurdistan-both-need-big-oil-on-their-side-but-only-the-kurds-know-how-to-attractit/]» και iv) «Abu Dhabi Buys Into Kurdish Power Plant», [http://www.iraq businessnews.com/2012/04/09/abu-dhabibuys-into-kurdish-power-plant/(sources: Reuters, Bloomberg, The National)]. «Τα υπόγεια κοιτάσματα του Κουρδιστάν 5

Βασίλειον αλλά και με το κράτος του Ισραήλ. Επίσης είναι γνωστόν ότι το Άμπου Ντάμπι, όπως και η Σαουδική Αραβία δεν βλέπουν με ευχαρίστηση μιαν πιθανή ηγεμονία των Αδελφών Μουσουλμώνων στη Συρία, η οποία μαζί με την πιθανή επικράτησή τους στην Αίγυπτο, στην Τυνησία και στην Παλαιστίνη-μέσω Χαμάς-θα αποτελούσαν την πιθανή βάση ενός Μεσανατολικού Χαλιφάτου με πυρήνα το Κατάρ και έδρα το Κάιρο του Kαθηγητού κου Μόρσι. Υπό την απειλήν αυτής της δυναμικής ο γεωπολιτικός παράγων του ισλαμιστικού κινήματος δρά απολύτως διαλυτικώς με πιθανότητες διασπάσεως i) των αλλαουιτικών, ισμαηλιτικών και σιιτικών δωδεκαδιστών πληθυσμών αφενός (περί τα 2,2-2,5 εκατομμύρια, 10-11% του συνολικού πληθυσμού) και συγκεντώσεών των προς τα συριακά παράλια, ii) των κουρδικών πληθυσμών (περί τα 2-3 εκατομμύρια, 9-10% του συνολικού πληθυσμού) και συγκεντρώσεών προς τα Β/Α συριακά σύνορα σε επαφή με την ιρακινή Αυτόνομη Κουρδική Διοίκηση, και iii) των σουνιτικών αραβικών πληθυσμών (περί τα 60 à 70 % του συνολικού πληθυσμού, δηλαδή περίπου 13,8 έως 16 εκατομμύρια) οι οποίοι θα καταλάβουν τα λοιπά συριακά εδάφη (Βλ. Χάρτη 2). Χάρτης 2 στο ιρακινό έδαφος υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε 45 δισ. βαρέλια (7,2 10 9 m 3 ) πετρελαίου. Με βάση αυτό τον υπολογισμό, πρόκειται για το 6ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Η άντληση αυτών των κοιτασμάτων ξεκίνησε το 2007. Το πρώην καθεστωτικό Μπάαθ του Ιράκ ελέγχει τα κοιτάσματα του Κιρκούκ και ορισμένα τμήματα της Μοσούλης, πόλεις τις οποίες η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) έχει ζητήσει να υπαχθούν στη δικαιοδοσία της. Τον Ιούλιο του 2007. η κουρδική κυβέρνηση απευθύνθηκε σε ξένες εταιρείες, ζητώντας τους να επενδύσουν σε 40 νέες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, με την ελπίδα να πενταπλασιαστεί η περιφερειακή παραγωγή πετρελαίου εντός πέντε ετών, ήτοι σε περίπου 1 εκατ. βαρέλια ημερησίως (160.000 m 3 /d). Το φυσικό αέριο και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου υπερβαίνουν τα 100 τρις ft 3». http://www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=1259429]. 6

Αναφορικώς με το Ισραήλ και τις σχέσεις του με την Αυτόνομη Κουρδική Διοίκηση (Αutonomous Kurdish Goverment και στην κουρδική γλώσσα: Herêmî Kurdistanî-Ιρακινό Κουρδιστάν) πρέπει να τονισθεί ότι από το 1965, οι σχέσεις αυτές υφίστανται και είναι από καλές έως άριστες. Ιδιαιτέρως «από το 2003 και εντεύθεν, οι σχέσεις μεταξύ Κουρδιστάν και Ισραήλ βελτιώνονται ολοένα και περισσότερο με αντικείμενο την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων και των δύο πλευρών. Στην παρούσα συγκυρία των Ισραήλ έχει αναπτύξει σημαντικές στρατιωτικές δραστηριότητες και δραστηριόττητες πληροφοριών στα εδάφη της Αυτόνομης Κουρδικής Διοικήσεως. Tον Αύγουστο του 2011το Ισραήλ εγκατέστησε βάση Μη Επηνδρωμένων Αεροσκαφών (DRONES), με έξι μονάδες, για διεξαγωγή επιχειρήσεων εναντίον του Ιράν, με την άδεια του Μασούντ Μπαρζάνι και χωρίς την έγκριση της κεντρικής ιρακινής κυβερνήσεως του Μαλίκι, η οποία δεν διατηρεί διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Ισραηλινοί στρατιωτικοί σύμβουλοι και στελέχη των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών εστάλησαν στη Μοσούλη για να εκπαιδεύσουν τις Κουρδικές Δυνάμεις Ασφαλείας, ενώ πολλοί κούρδοι φοιτητές σπουδάζουν σε ισραηλινά πανεπιστήμια. Στις 25 Μαρτίου 2012 οι Sunday Times δημοσιεύουν άρθρο με τίτλο: «Israel Spies Scour Iran in Nuclear Hunt» 8 (3). Σύμφωνα με τις Δυτικές Μυστικές Υπηρεσίες οι ισραηλινοί εκτελούν ανάλογες επιχειρήσεις από την περιοχή του ιρκινού Κουρδιστάν εδώ και αρκετά χρόνια. Τους τελευταίους μήνες οι επιχειρήσεις αυτές έχουν ενταθεί σε υψηλό βαθμό. Σχετικά έχει αναφερθεί και ο γαλλικός τύπος 9» 10. Όμως, μια τέτοια ανακατανομή θα πυροδοτήσει την αλυσιδωτή αντίδραση του κουρδικού αλυτρωτισμού και στα τουρκικά εδάφη. Από εκεί και πέρα η Τουρκία θα είναι υποχρεωμένη να συνεργασθεί στενά, και πάλιν, με το Ιράν, ώστε να αντιμετωπίσουν από κοινού την κουρδική απελευθερωτική δυναμική και να απομονωθεί εκ νέου από την Δύση.Το Ιράν όμως, εάν προβεί σε σχετικές παροχές προς το κουρδικό στοιχείο των εδαφών του, προβάλλοντας την φυλετική συγγένεια με το κουρδικό στοιχείο, εφόσον οι Κούρδοι αποτελούν ιρανικό εθνοτικό φύλο, δεν θα εξέλθει με απώλεις από την δυναμική αυτή, εγκαταλείποντας την Τουρκία να αντιμετωπίσει μόνη της το κουρδικό αποσχιστικό κίνημα και εκδικούμενη την μέχρι τώρα στάση της Αγκύρας εις την Συρία. Eπίσης, παρατηρείται ήδη και αναμένεται να ενταθεί, η σύσφιξις των σχέσεων μεταξύ Βαγδάτης και Τεχεράνης σε βάση θρησκευτική (σιίτες) προς μεγάλη απογοήτευση των κούρδων του Β. Ιράκ αλλά και των εν Συρία, διαβιούντων, ομοεθνών τους. Γεγονός που ενδυναμώνει την εκρηκτικότητα του κουρδικού εθνοτικού υλικού στην περιοχή. Η Τεχεράνη επιδιώκει να υποκαταστήσει στρατηγικώς τη Συρία με το Ιράκ, στην περίπτωση όπου το καθεστώς της Δαμασκού καταργηθεί. Τα αποτελέσματα πάντως, μιας αναλόγου επιτυχούς αλυσιδωτής εκρήξεως αποσχίσεων και κρατογενέσεων, θα επιτρέψουν εις την Ουάσυγκτον να επανακτήσει μέγα μέρος της απωλεσθείσης από αυτήν, επιρροής σε ολόκληρη την περιοχήν της Μέσης Ανατολής και του ρωσικού εγγύς εξωτερικού (near abroad), ιδιαιτέρως σήμερα όπου οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν και θα αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερον ένα δυσχερώς επιλύσιμον δημοσιονομικόν πρόβλημα. Προσφέρουν ακόμη, ένα ασφαλές χερσαίο στρατηγικό βάθος στο Ισραήλ, το οποίον αυτήν την στιγμή διαθέτει μόνον το θαλάσσιον στρατηγικό βάθος που του προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα με το Αιγαίον και το Ιόνιον. Δεν λησμονούμε ότι οι Κούρδοι εδαφικώς δύνανται να ελέγξουν τις πηγές και το ήμισυ της διαδρομής των ποταμών του Τίγρητος και του Ευφράτου όπως και 8 The Sunday Times, March 25, 2012, «Israel Spies Scour Iran in Nuclear Hunt»: http://www.thesundaytimes.co.uk/sto/public/sitesearch.doquerystring= Israeli+spies+scour+Iran+in+nuclear+hunt ionid=7 9 «Le Mossad utilise pour cela la région autonome du Kurdistan irakien, où ses agents ont renforcé leurs infiltrations.les Israéliens, utilisent les opposants kurdes au régime iranien qui sont réfugiés dans les régions kurdes d'irak.» http://www.lefigaro.fr/international/2012/01/09/01003-20120109artfig00640-l-iran-defie-l-amerique.php 10 AKULOV, Andrei., (SCF), «Greater Kurdistan: a New Actor on Middle East Map?», Sun, 9 Dec 2012, http://ikjnews.com/?p=5801 7

τα πετρέλαια της Μοσούλης και του Κιρκούκ. Πάντως η νέα προκύπτουσα βάσις για δημιουργηθησόμενη ισορροπία ισχύος ευνοεί και την Ουάσιγκτον, και το Λονδίνον και την Ιερουσαλήμ. Δ. Ανάλυσις του δρώντος Υπερσυστήματος α. Ανάλυσις του Ρωσικού πόλου ισχύος του Υπερσυστήματος Η Ρωσία έχει τρείς σοβαρότατους λόγους δια να μην επιτρέψει «άνευ ισοδυνάμων γεωστρατηγικών ανταλλαγμάτων» την απομάκρυνση του Άσαντ και του κόμματος Μπάαθ από την εξουσία: i) τον λιμένα βαθέων υδάτων της Ταρσού (Ταρτούς) του οποίου τη χρήση έχει η Ρωσία ως ναυτική βάση ελλιμενισμού του Σοβιετικού Πολεμικού Ναυτικού και του Πέμπτου Σοβιετικού Στόλου της Μεσογείου συμφώνως προς την Συρο-Ρωσική συμφωνία του 1971 η οποία μάλιστα κάλυψε τις ανάγκες που προέκυψαν για τον Σοβιετικό Στόλο, μετά την απομάκρυνση των ναυτικών του βάσεων από την Αίγυπτο κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έτσι η Ταρσός μετετράπη στην 229η Ναυτική Βάση Υποστηρίξεως του Σοβιετικού Στόλου. Κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Ταρσός ανεβαθμίσθη στην 720η Βάση Υποστηρίξεως του Σοβιετικού Στόλου και παρέμεινε ως τοιαύτη μέχρι το 1991. Η Ρωσία, ως διάδοχος της ΕΣΣΔ, διαγράφοντας το έτος 2005, το 73% του χρέους της Συρίας προς την Σοβιετική Μόσχα, ύψους $USA 13,4δις συνεκράτησε αφενός μεν τα δικαιώματα χρήσεως της Ταρσού αλλά και συνέχισε να είναι η σημαντικότερη προμηθευτής όπλων προς την Συρία των Άσαντ 11. Η καταστρατήγηση της Συνθήκης του Μοντρέ του 1936 από την Τουρκία, μετρεψε τον δίαυλο των Δαρδανελλίων σε Τουρκικό Δίαυλο τον οποίον η Άγκυρα μπορεί να κλείει και να ανοίγει κατά βούλησιν είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου και αυτό από το 1982. Αυτό σημαίνει ότι για την Ρωσία η μόνη στρατηγική ναυτική βάση στην Μεσόγειο είναι η Ταρσός. Το αντιληφθήκαμε αυτό, όταν εσχάτως, (Άνοιξη 2012) το αεροπλανοφόρο Κουζνετσώφ με σχετική υποβρυχιακή συνοδεία κατέπνευσε μέσω Γιβραλτάρ στον λιμένα της Ταρσού και τον Ιούλιο 2012, ακόμη ένα μέρος ναυτικών ρωσικών δυνάμεων κατέπλευσαν στον ίδιο λιμένα. Έχει πολύ μεγάλη σημασία η ανάλυσις της επισκέψεως του Προέδρου Πούτιν στο Ισραήλ (1η Ιουλίου 2012) σε συνδυασμό με τον δανεισμό των 5 δισ. Ευρώ στις Κυπριακές Τράπεζες από πλευράς Μόσχας, που ακολούθησε λίγες μέρες μετά από την επίσκεψη αυτή. Λίγη σκέψις επ' αυτών μας κάνει να αντιληφθούμε ότι εάν η Μόσχα δεν λάβει σημαντικά ανταλλάγματα για την Ταρσό (Ταρτούς) από το «Δυτικό/νατοϊκό στρατόπεδο», και πιθανώς στην Κύπρο, δεν πρόκειται να εγκαταλήψει τον κ. Άσαντ και την κυβέρνησή του αβοήθητους, στη Δαμασκό ii) Το δεύτερο μέγα συμφέρον της Μόσχας του Πούτιν από το καθεστώς Άσαντ είναι το εμπόριο ρωσικών όπλων προς την Δαμασκό. Και τα δύο αυτά στρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας θα πληγούν θανάσιμα από ένα καθεστώς πέραν αυτού του Μπάαθ και ιδιαιτέρως ενο καθεστώτος με τα χρώματα της Μουσουλμανικής Αδελφότητος. iii) το τρίτο πρόβλημα που θα δημιουργηθεί στην Ρωσία είναι η γειτνίασης του σουνιτικού ισλαμιστικού κινήματος προς την περιοχή του μουσουλμανικής πολιτισμικής βάσεως «εγγύς εξωτερικού» της, αυτού δηλαδή της Κεντρικής Ασίας. Επίσης ο κίνδυνος για την αποσταθεροποίηση του Ιράν που θα σήμαινε μια ανάλογη γειτνίασις, λόγω της Κουρδικής εκρήξεως που θα προακλέσει στους κουρδικούς πληθυσμούς η πιθανότης ή η πραγματικότης μιας ισλαμιστικής διακυβερνήσεως στην Συρία. Το Ιράν δεν αποτελεί κίνδυνο για την Ρωσία. Το αντίθετον. Η αποσταθεροποίησίς του όμως μπορεί να προκαλέσει μετάδοση του σουνιτικο ισλαμιστικού κινήματος στο μαλακόν της υπογάστριον της Κεντρικής Ασίας. 11 SYNOVITZ, Ron., 23 June 2012, Why is Access to Syria's port at Tartus so important to Moscow, http://www.thecuttingedgenews.com/index.php?article=74460&pageid=13&pagename=analysis 8

β. Ανάλυσις του Κινεζικού πόλου ισχύος του Υπερσυστήματος Το Ιράν, αποτελεί βασικό προμηθευτή της Κίνας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Επίσης σημαντικότατο χώρο επενδύσεων για το Πεκίνο, εις τον τομέα της ενεργείας. Εσχάτως, π.χ., η Sinopec, η πρώτη σε μέγεθος και σημασία κινεζική εταιρεία διυλίσεως πετρελαίου υπέγραψε (9η / 12/2011) με την Τεχεράνη συμβόλαιο ύψους δύο δις $USA για την εκμετάλλευση του ιρανικού κοιτάσματος στο Yadavaran, στα νοτιοδυτικά εδάφη της χώρας. Το κοίτασμα αυτό έχει δυνητική παραγωγή στην πρώτη (τετραετή) φάση εκμεταλλεύσεως περίπου 85 000 βαρέλια αργού/ημέρα (b/d) και περίπου 100 000 b/d για τα επόμενα τρία χρόνια. Συμφώνως προς τους όρους του συμβολαίου αυτού το Πεκίνο οφείλει να αγοράζει από την Τεχεράνη πετρέλαιο και υγροποιημένο φυσικό αέριο αξίας 100δις $USA για τα επόμενα είκοσιπέντε χρόνια 12. Υπάρχουν όμως και λόγοι γεωστρατηγικής ασφαλείας, ανάλογοι με αυτούς που προβληματίζουν την Μόσχα, οι οποίοι επιβάλλουν στο Πεκίνο να στηρίζει το σιιτικό κληρικαλιστικό καθεστώς της Τεχεράνης εναντίον του σουνιτικού ριζοσπαστικού κινήματος το οποίο εκπροσωπούν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και υποστηρίζουν το Κατάρ και η Τουρκία υπό την ανοχή των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Πρόκειται για το αποσχιστικό κίνημα των μουσουλμάνων Ουϊγούρων στην Ν/Δ επαρχία Σιν Κιάνγκ της Β/Δ Κίνας, την συνορεύουσα με το Καζακστάν, από όπου σχεδιάζεται αγωγός τροφοδοσίας της Κίνας με φυσικό αέριο ο οποίος θα φθάνει μέχρι την Σανγκχάη. Η Τουρκία, στηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο το κίνημα αυτό, ώστε εάν η Επαρχία Σιν Γιάνγκ αποσχισθεί από την Κίνα, να μην είναι πλέον δυνατή αυτή η τροφοδοσία της σε φυσικό αέριο από την Ρωσία και το Καζακστάν, λόγω εδαφικής παρεμβολής των ανεξαρτήτων πλέον εδαφών της αποσχισθείσης Επαρχίας Σιν Γιάνγκ. Επίσης δεν πρει να λησμονούμε ότι η Επαρχία αυτή είναι πλουσιοτάτη σε μεταλλεύματα (συνολικά122 μεταλλεύματα, συμπεριλαμβανομένων 70 μη μεταλλικών μεταλλευμάτων), σε ύδατα (ετήσια ροή 88,5 δις m 3 επιφανειακών υδάτων και 25,3 δις m 3 αξιοποιησίμων υπογείων υδάτων. Τα εκ παγετώνων προερχόμενα ύδατα ανέρχονται σε 2,581 δις m 3. Τα προβλεπόμενα κοιτάσματα λιθάνθρακα ανέρχονται σε ποσοστό άνω του 38% του εθνικού συνόλου ενώ τα προβλεπόμενα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου εκτιμώμενα σε 30δις τόνους, υπερβαίνουν το 25% του εθνικού συνόλου. Μια αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν θα μπορούσε να αλλάξει συνολικά τις ισορροπίες στην περιοχή δημιουργώντας σημαντικές πιέσεις στην Κίνα μέσω της προωθήσεως του ισλαμιστικού σουνιτικού κινήματος στην πλουσία και στρατηγικής σημασίας για την ενεργειακή σύνδεση Ρωσίας-Κίνας, αυτής Επαρχίας. Κατά την απογραφή του 2000, ο πληθυσμός των Ουϊγούρων ήταν της τάξεως των 8,399393 13. γ. Ανάλυσις του πόλου της Ειδικής Σχέσεως του Υπερσυστήματος Η ήδη αναλυθείσα δραστηριότητα του πρώτου διαχειριστικού Υποσυστήματος, βρίσκει συμμάχους μια αδύναμη οικονομικώς Ουάσιγκτον και την διοίκησιν Ομπάμα ευρισκομένη σε προεκλογική περίοδο μη ούσα συνεπώς εις θέσιν να εμφανίζεται φιλοπόλεμη αλλά και το σύνολον της Ειδικής Σχέσεως να επιθυμεί να αποκλείσει πάση θυσία την επέκταση της ρωσικής επιρροής εις την Μεσόγειο και ιδιαιτέρως στην Νοτιο-ανατολικήν, την βρίθουσα τεραστίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου τα οποία εκτιμώνται να ξεπερνούν τα 6 τρισεκατομμύρια m 3, σε ολόκληρη τη Λεκάνη της Λεβαντίνης και του Ηροδότου (Ν/Α της Κρήτης). Πρόκειται συνεπώς για την αγγλοσαξωνική πολιτική ανασχέσεως (containtment) την οποία οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Αγγλία χρησιμοποίησαν κατά την δεκαετία του 1990 και στη Βαλκανική 12 http://www.jeuneafrique.com/article/lin16127liranesioni0/actualite-afrique--l-iran-joue-la-carte-chinoise.html 13 Tabulation of the 2000 Population Census of the People's Republic of China. China Statistics Publishing House (2002), 218 221." 9

στοχεύοντας και πάλι στην ανάσχεση της καθόδου της Ρωσίας στα θερμά ύδατα της Μεσογείου. Οι επιλογές όμως αυτές είναι λανθασμένες, και δεν θα έχουν επιστροφή, ιδιαιτέρως όταν η Ουάσιγκτον επιδιώκουσα να προσεταιρισθεί τα ακραία ισλαμιστικά στοιχεία της περιοχής, και βασιζομένη εις το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», φθάνει να αναθέτει στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες να εξοπλίζουν τα ακραία αυτά τρομοκρατικά ισλαμιστικά στοιχεία για την ανατροπή, π.χ. του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία 14 χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι δεν θα δύναται κατόπιν να ελέγξει την ισλαμιστική κυβέρνηση η οποία θα προκύψει από την προσδοκουμένη ανατροπή του Σύρου ηγέτου, αλλά και την τριχοτόμιση της Συρίας σε τρία, οιονεί κρατικά (Κουρδικό, Αλαουιτικο-σιιτικό και Σουνιτικό) μορφώματα. Εκτός και εάν αυτό ευρίσκεται εντός των επιδιώξεών της αλλά σε αυτήν την περίπτωση, η Άγκυρα δεν έχει αντιληφθεί το ελάχιστον! Συμπερασματικό ερώτημα: Κλείνοντας οφείλομε να θέσομε το, προκύπτον αβιάστως, ερώτημα: μήπως και πάλι αυτή η αγγλοσαξωνική πολιτική η εμπνευσμένη από την ύστερη εποχή των θεωριών του Nicolas J. Spykman sur le Rimland, μέσω των «καλών υπηρεσιών» του Κατάρ, της Σ. Αραβίας και της Τουρκίας και των ανίερων συμμαχιών του οδηγεί τελικά στην δημιουργία ενός πανίσχυρου Γκόλεμ το οποίο θα εξαπολύσει τον Αρμαγεδδώνα στην περιοχή της Μεσογείου αλλά και θα οδηγήσει στην εκρηκτική επαναχάραξη των εθνικοκρατικών συνόρων στην περιοχή της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέμπ; Εκτός και εάν το αποτέλεσμα αυτό, είναι τελικώς και το επιδιωκόμενο...! Αρκεί να κρατηθεί η Μεσόγειος μακράν των... Ρωσικών και Κινεζικών επιρροών, ιδιαίτερα τώρα, όπου η διεθνής κρίση δεν επιτρέπει στην Special Relationship την πολυτέλεια της συντηρήσεως στην εξουσία φιλο-«δυτικών» ολοκληρωτικών καθεστώτων... 14 Όπως αναφέρει ο Barry Rubin: «Βεβαίως, ένα μεγάλο κομμάτι (μέρος) του προβλήματος από την πολιτική Ομπάμα, είναι πώς όχι μόνο μεταχειρίστηκε εχθρούς ως φίλους και δεν πίεσε υποτιθέμενους φίλους που ενήργησαν σαν εχθροί, αλλά και συνέπραξε μαζί τους. Έτσι, η Τουρκία, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία εξοπλίζουν αντιαμερικανικές ισλαμιστικές δυνάμεις στη Συρία με αξιωματούχους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών να εποπτεύουν την προμήθεια του οπλισμού. Ο μόνος περιορισμός είναι να μην πηγαίνουν όπλα σε ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Αλλιώς, δεν έχει σημασία πόσο ακραίες είναι. Στη Λιβύη, μία από τις ομάδες-που αντιμετωπίστηκαν ως οι "καλοί" και που προμηθεύονταν όπλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, στη συνέχεια προχώρησε στη δολοφονία του πρεσβευτή των ΗΠΑ». [Barry Rubin, 30 Δεκεμβρίου 2012, A Paradox of U.S. Middle East Policy: The Friend Who Acts like an Enemy is an Enemy, http://www.gloria-center.org/2012/12/a-paradox-of-u-s-middle-eastpolicy-the-friend-who-acts-like-an-enemy-is-an-enemy/january 2, 2013 ] 10

Πηγές ανοικτής πληροφορίας / Ιστότοποι και επίσημες εκθέσεις: 1) APS Review Gas Market Trends, April 2, 2007 2) AKULOV, Andrei., (SCF), «Greater Kurdistan: a New Actor on Middle East Map?», Sun, 9 Dec 2012, http://ikjnews.com/?p=5801 3) Carlisle,Tamsin., «Oil strike in Iraq holds promise for Abu Dhabi», Jun 5, 2011, [http://www.thenational.ae/featuredcontent/channel-page/business/energy/oil-strike-in-iraq-holds-promise-for-abu-dhabi] 4) Qatar Petroleum Annual Report 2005. 5) Qatar Energy Data, Statistics and Analysis - Oil, Gas, Electricity, Coal 1 of 10 file:///z:/newcabs/v6/qatar/full.html 6) Question de Palaistine, Rapport du Comité pour l exercice des droits inaliénables du peuple palestinien (A/67/35), Rapport du Secrétaire général (A/67/364), Déclarations 7) RODIER, Alain., 28-02-2006, Note d'actualité N 29, «Le Groupe Islamique des Combattants Libyens/(GICL)» http://www.cf2r.org/fr/notes-actualite/le-groupe-islamique-des-combattants-libyens-gicl.php 8) SYNOVITZ, Ron., 23 June 2012, Why is Access to Syria's port at Tartus so important to Moscow, http://www.thecuttingedgenews.com/index.php?article=74460&pageid=13&pagename=analysis 9) Tabulation of the 2000 Population Census of the People's Republic of China, China Statistics Publishing House, 2002 10) THE SUNDAY TIMES, March/25/2012, «Israel Spies Scour Iran in Nuclear Hunt»: http://www.thesundaytimes.co.uk/sto/public/sitesearch.doquerystring= Israeli+spies+scour+Iran+in+nuclear+hunt ionid=7 11) http://www.jeuneafrique.com/article/lin16127liranesioni0/actualite-afrique--l-iran-joue-la-carte-chinoise.html 12) http://www.lefigaro.fr/international/2012/01/09/01003-20120109artfig00640-l-iran-defie-l-amerique.php 13) http://www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=1259429 14) http://fr.wikipedia.org/wiki/cyr%c3%a9na%c3%afque 15) http://www.iraq businessnews.com/2012/04/09/abu-dhabi-buys-into-kurdish-power-plant/(sources: Reuters, Bloomberg, The National) 16) http://qz.com/26804/baghdad-and-kurdistan-both-need-big-oil-on-their-side-but-only-the-kurds-know-how-to-attract-it/ 17) http://uk.reuters.com/assets/print?aid=ukl5e8mc7gx20121112 11