ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25 ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 (2015) «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» Ο Θούριος του Ρήγα Φεραίου εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την ανάγκη των σκλαβωμένων Ελλήνων να ξεσηκωθούν και να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, την φεουδαρχία και την καταπίεση, που εκφραστές τους ήταν οι Οθωμανοί Πασάδες και Μπέηδες αλλά και οι Ρωμιοί Προύχοντες και Κοτζαμπάσηδες. Και είχε ωριμάσει πλέον στη συνείδηση του Λαού μας ότι ο μόνος τρόπος για να αποτινάξεις κάθε είδος σκλαβιάς και υποδούλωσης, είναι η ανυπακοή και η απειθαρχία, η αμφισβήτηση και η επαναστατική δράση. Και όταν αποφασίσεις να ξεκινήσεις τον αγώνα δεν λογαριάζεις κόστος και θυσίες, δεν βάζεις στη ζυγαριά τα κέρδη και τις ζημιές.
Έγραφε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την Επανάσταση δεν συλλογιστήκαμε ούτε πόσοι είμαστε, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε πως οι Τούρκοι βαστούσαν τα κάστρα και τις πόλεις». Αυτό είναι που κάνει την Ελληνική Επανάσταση ακόμα πιο σημαντική. Απέναντί τους οι ήρωες του 21 είχαν μία παντοδύναμη Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχαν την Ιερή Συμμαχία που αντιμετώπιζε με καταστολή όλα τα επαναστατικά κινήματα της εποχής, είχε όσους υπερασπίζονταν το παλιό κοινωνικό καθεστώς και την εξουσία του Σουλτάνου γιατί αντλούσαν προνόμια από αυτό. Όλο αυτό το πλαίσιο λειτουργούσε αποτρεπτικά για επαναστατικές πράξεις, όλοι αυτοί καλλιεργούσαν την μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν το λαό με εκβιασμούς ότι ο ξεσηκωμός του θα είναι μάταιος και θα τον οδηγήσει στην καταστροφή. «Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης» ήταν η συμβουλή τους.
Όμως ο Βασίλης, ο Θεόδωρος, ο Γιώργος, η Μαντώ, ο Οδυσσέας και χιλιάδες άλλες ανυπότακτες καρδιές δεν κάθισαν φρόνιμα, δεν συμβιβάστηκαν, δεν το έβαλαν κάτω με τις πρώτες δυσκολίες. Ο μαζικός λαϊκός ηρωισμός, ακόμα και των αμάχων, η συλλογική δράση που έλαβε όλες τις μορφές πάλης και κυρίως την ένοπλη, η αυτοθυσία και αυταπάρνηση, σφράγισαν τον πολυετή αγώνα του Λαού μας. Η Ελληνική Επανάσταση δεν είχε να διανύσει έναν εύκολο δρόμο. Είχε ηρωικές νίκες και οδυνηρές ήττες, διαφωνίες στη στρατηγική και την τακτική, καταλήψεις πόλεων και περιοχών αλλά και καταστροφές, ξερίζωμα και προσφυγιά. Ιδιαίτερα, όσο φαίνονταν ότι θα επικρατήσει η Επανάσταση και θα λευτερωθεί ένα μέρος της Ελλάδας οι διαφωνίες εντάθηκαν, οι ξένες δυνάμεις προσπάθησαν να κατοχυρώσουν την παρουσία τους, η νέα τάξη που διαμορφώνονταν θέλησε να υποβαθμίσει και να ακυρώσει τον κοινωνικό της χαρακτήρα.
Ιδιαίτερους δεσμούς έχει το Χαϊδάρι με την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Στις 6 και 8 Αυγούστου του 1826 στην περιοχή του Ελαιώνα όπου βρίσκεται σήμερα το Δημαρχείο και το Παλατάκι, έγινε η περίφημη Μάχη του Χαϊδαρίου, απ τις πιο σημαντικές μάχες του Αγώνα. Είχε πρωταγωνιστές τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και τον Γάλλο Φιλέλληνα Κάρολο Φαβιέρο, που ήταν επικεφαλής ενός μικρού τάγματος Φιλελλήνων και δόθηκε εναντίον πολυάριθμων τουρκικών στρατευμάτων με επικεφαλής τον Κιουταχή. Επίσης στις 21 Μαρτίου 1827 έγινε και μία μικρότερη μάχη στο Δαφνί με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Η Ελληνική Επανάσταση σημάδεψε ανεξίτηλα την πορεία του Ελληνικού Λαού, ενέπνευσε τις επόμενες γενιές, τις εμψύχωσε για αντίσταση και αγώνα. Έδωσε ένα ισχυρό πλήγμα για το καθεστώς της Ιεράς Συμμαχίας και αποτέλεσε φωτεινό παράδειγμα για τους Λαούς όλου του κόσμου.
Απέδειξε ότι όταν οι Λαοί θέλουν, μπορούν να ανατρέψουν συσχετισμούς, αριθμητικές υπεροχές, πάνοπλους στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά μηχανισμούς. Παντοδύναμοι είναι οι Λαοί που παλεύουν για το δίκιο τους, που διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον. Σήμερα σ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, πρέπει ο Λαός μας και η νεολαία να εμπνέονται, να διδάσκονται και να παίρνουν δύναμη απ τους ήρωες που μεγαλούργησαν και έφτιαξαν το Έπος του 1821.