Η Δημιουργία Γ.Ι. Γούναρης Στις μέρες μας είναι εκπληκτικό το πόσο η περιγραφή της Δημιουργίας στην Αγία Γραφή συμπίπτει με αυτή της σύγχρονης επιστήμης. Ειδικότερα για την αρχική περίοδο, όπου η συμβάλλουσα επιστήμη είναι μόνον η φυσική, η επιστημονική περιγραφή συμπίπτει ακόμη και στις λεπτομέρειες με την περιγραφή της Γενέσεως για την «ημέρα μία» -ενός κειμένου γραμμένου πριν περισσότερο από 3500 χρόνια Επειδή πολλά θα πω γι αυτή την μοναδική Ημέρα μία, παραθέτω την θαυμάσια Γραφική περιγραφή. 1
Η Ημέρα η μία «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ήν αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και Πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος, και είπεν ο Θεός γενηθήτω φως και εγένετο φως. Καί είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν και διεχώρισεν ο Θεός αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους. Και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσεν νύκτα. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία.» (Γένεσις) Γη = ύλη Ουρανός =Χώρος. Τίποτε δεν προϋπήρχε. Ο Χώρος (ο δικός μας χώρος) και η ύλη δημιουργήθηκαν μαζί, όταν ξεκίνησε ο Χρόνος. 2
Εισαγωγή: Είναι βασική διδασκαλία της πίστεώς μας ότι τα πάντα, ορατά και αόρατα, άϋλα και υλικά πλάσθηκαν από τον τριαδικό Θεό, καί έχουν δοτή την ύπάρξη. Υπάρχουν διότι Αυτός τα έπλασε και τα συντηρεί. Με την υλική Δημιουργία ασχολείται το βιβλίο της Γενέσεως που γράφθηκε από τον Μωϋσή 1400 χρόνια π.χ. Στην παρούσα ομιλία θα σας παρουσιάσω μια ερμηνεία της περιγραφής την Αγίας Γραφής για την Ημέρα την μία της Δημιουργίας. Στη συνέχεια ελπίζω να πω λίγα πράγματα για τις επόμενες ημέρες...
Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Μέχρι πριν περίπου 90 χρόνια, η επιστήμη πίστευε ότι το Σύμπαν ως όλον, και ο Ουρανός (ο χώρος δηλαδή μέσα στον οποίο ευρίσκεται) είναι αιώνιοι και αναλλοίωτοι, παρ όλο που τ αστέρια πεθαίνουν... Σήμερα έχουμε αναθεωρήσει τις απόψεις αυτές. Βασικά στοιχεία που οδήγησαν στην νέα θεώρηση είναι Η Γενική Σχετικότητα. Η αλληλεξάρτηση Χώρου, Ύλης και Δυνάμεων. Η ύπαρξη δισεκατομμυρίων, βιαίως απομακρυνομένων απ αλλήλων γαλαξιών. Τα υπολείμματα το πρωτογόνου φωτός που παρατηρήθηκαν το 1964... Δεν χρειάζονται τεχνικοί όροι για να εξηγηθούν οι σκέψεις αυτές. Βεβαίως όλα αυτά είναι ανθρώπινες ερμηνείες ενός θεοπνεύστου κειμένου. Αργά ή γρήγορα θα ξεπερασθούν... Όμως παρέχουν μια θαυμαστή άποψη της αγιογραφικής περιγραφής. 4
Αυτοί που ξεκίνησαν την σημερινή εικόνα... 1916-1933 E. Hubble 1920 Friedmann G. Lemaître Και πολλοί άλλοι... Στις επόμενες εικόνες παρουσιάζονται παραδείγματα αντικειμένων στο Σύμπαν 5
Αστέρες, γαλαξίες και αέριες μάζες αποτελούν μικρό μόνον μέρος της ύλης στο Σύμπαν... Η Γη μας κινείται μέσα στον ουρανός μας. Η ηλικία της γύρω στα 4,6 δισ έτη. 6
Ποσειδών Οι 9 σταθεροί πλανήτες έχουν παρόμοια ηλικία. Κρόνος Ουρανός Άρης Δίας Γη Αφροδίτη Πλούτων Ερμής 7
Το πλήρες (;) ηλιακό μας σύστημα Sedna: ημιάξων 524 AU T=11400 χρόνια 50000 AU. Απ εδώ ίσως μας έρχονται οι κομήτες Rozetta, Philae 8
Οι αστέρες συγκεντρώνονται σε γαλαξίες. Ο Γαλαξίας μας έχει διάμετρο περίπου 100 kly Το φως κάνει 8' για να έλθει από τον Ήλιο, όμως χρειάζεται 24000 χρόνια για να φτάσει στο κέντρο του Γαλαξία μας. Στις αρχές του 20 αιώνα νομίζαμε ότι το κέντρο του Γαλαξία μας βρίσκεται στην περιοχή μας... Το κέντρο του Γαλαξία μας έχει το χρώμα του χιονιού. 1 ly 10 16 m 10 5 AU 9
Η γειτονιά μας 10
Ανδρομέδα (M31). Ο πιο κοντινός μας παρόμοιος γαλαξίας: Απόσταση=2.6 Mly, Διάμετρος =140 kly 1 ly 10 16 m 10 5 AU 11
Οι γαλαξίες της ευρύτερης περιοχής μας. 12
Το Abel 2029 είναι σμήνος γαλαξιών στα 1δισ έτη φωτός. Οι γαλάζιες κουκκίδες είναι γαλαξίες στο οπτικό φως. Οι κόκκινες περιοχές είναι θερμές αέριες μάζες εκατομμυρίων βαθμών. Παρατηρούνται με τηλεσκόπια ακτίνων X. Στην κεντρική περιοχή παράγονται και Gamma Ray Bursts Μόνον οι γαλαξίες στις παρυφές των σμηνών μπορεί να είναι κατοικήσιμες Η παρατηρούμενη ύλη δεν αρκεί για να τον συγκρατήσει το σύστημα. Χρειάζεται επί πλέον περίπου πενταπλάσια άγνωστη αόρατη Σκοτεινή Ύλη (ΣΥ). 13
Κοσμικός Ιστός: Στην κλίμακα όπου η οριζόντια λευκή γραμμή παριστά μήκος 145 Mly 10 24 m, το Σύμπαν μοιάζει με έναν κοσμικών διαστάσεων σφουγγάρι. Δεξιά η προσομοίωση του ΚΙ σε μια τυπική περιοχή του αισθητού Σύμπαντος γραμμικών διαστάσεων 5 10 24 m << H radius 10 26 m H radius =η ακτίνα του Σ. Οι κίτρινες κουκίδες περιγράφουν σμήνη γαλαξιών και τα συνοδεύοντα αέρια νέφη, ενώ οι βυσσινί κουκίδες παριστούν Σκοτεινή Ύλη. Οι μαύρες περιοχές, (που αντιστοιχούν στις τρύπες του σφουγγαριού), υποδηλώνουν τεράστια κενά.. 14
Οι τρύπες του Κοσμικού Ιστού διαχωρίζονται από επιφανειακές δομές (σαν τις επιφάνειες που διαχωρίζουν τις τρύπες ενός πραγματικού σφουγγαριού) και διασχίζονται από άλλες νηματοειδείς. Όλη η ύλη του Σύμπαντος είναι μαζεμένη σ αυτές τις επιφανειακές και νηματοειδείς δομές. Σε κλίμακες μεγαλύτερες από 5 10 24 m, το Σύμπαν είναι ομογενές. Οι μακρινοί γαλαξίες άρχισαν να ανακαλύπτονται μετά το 1920. Τότε καταλάβαμε ότι απομακρύνονται βίαια μεταξύ τους, όχι διότι τρέχουν, αλλά διότι ο ίδιος ο χώρος διαστέλλεται. Το Σύμπαν συνεχώς μεγαλώνει. Το Σύμπαν έχει συνεπώς αρχή! Αποτελείται από εκτεταμένα κενά, ύλη και δυνάμεις. 15
Τα στοιχεία της ύλης ( κουόρκς και λεπτόνια) και των δυνάμεων... Τα σωμάτια οργανώνονται κατά τριάδες. Οι ανεξάρτητες φυσικές μονάδες είναι επίσης τρεις, και ο χώρος όπου ζουν είναι τριδιάστατος. Σε κάθε οριζόντια τριάδα τα ηλεκτρικά φορτία συμπίπτουν. Και κάθε κουόρκ ή σκουόρκ εμφανίζεται υπό τρία διαφορετικά «χρώματα», και δυο ελικότητες L, R. Αυτές οι συνεχώς εμφανιζόμενες τριάδες ίσως κάτι θέλουν να μας πούν; Κανένα από τα υπερσυμμετρικά αδέλφια δεν έχει ακόμη βρεθεί!... Τα, Z θα μπορούσαν να περιγράψουν την ΣΥ 16
Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η ύλη εκ του μηδενός. Και ο χώρος εκ του μηδενός. Δεν προϋπήρχε τίποτε. Ούτε Χώρος, ούτε Ουρανός. Δεν υπήρχε το «Εδώ» ούτε το «Εκεί». Το Σύμπαν αρχίζει σαν κάτι απειροελάχιστα «μικρό». Μια απειροελάχιστη κουκίδα (ένα σημείο) όπου όλη η ενέργεια (και μάζα) ήταν μαζεμένα. Η αρχική πυκνότητα ήταν συνεπώς τεράστια. Εκεί ήταν μαζεμένα όλα τα σημεία του σημερινού Σύμπαντος. Και ξαφνικά άρχισαν να απομακρύνονται βίαια μεταξύ τους. Στην αρχή πάρα πολύ βίαια. Μετά λιγότερο... Η πρωταρχική Μεγάλη Έκρηξη. 17
Η δε γη ήν αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και Πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος... Καθώς ο χώρος διεστέλετο, η αρχική ενέργεια μετασχηματιζόταν σε ύλη πού άλλαζε ραγδαία μορφές... Και σωμάτια Higgs παρήγοντο και διεσπόντο αμέσως.. Λίγο μετά τα πρώτα 20', η «ακατασκεύαστος ύλή» αποτελείτο κυρίως από πυρήνες Υδρογόνου και Ηλίου, ηλεκτρόνια, την άγνωστη Σκοτεινή Ύλη (ΣΥ) και νετρίνα. Το οξυγόνο θα γίνει πολύ αργότερα. Οι πυρήνες υδρογόνου σίγουρα είναι «ακατασκεύαστο ύδωρ». Η ύπαρξη ηλεκτρικά φορτισμένων ελευθέρων πυρήνων και ηλεκτρονίων, καθιστούσε την όλο Σύμπαν αδιαφανές. Το Σύμπαν έμοιαζε γεμάτο με μια αδιαφανή ύλη, δια της οποίας το φως δεν μπορούσε να διαδοθεί! Αυτή λοιπόν ήταν η ακατασκεύαστος ύλη και το ακατασκεύαστο ύδωρ, και η σκοτεινή άβυσσος, επί των οποίων επεφέρετο Πνεύμα Θεού. 18
και είπεν ο Θεός γενηθήτω φως και εγένετο φως. To Σύμπαν παρέμεινε αδιαφανές τα πρώτα ~380000 χρόνια του. Καθώς όμως συμπλήρωνε την ηλικία αυτή, η θερμοκρασία του έπεσε στους 3000 0 Κ., επιτρέποντας στους πυρήνες να δεσμεύσουν τα ηλεκτρόνια, σχηματίζοντας ουδέτερα άτομα. Έτσι το Σύμπαν έγινε ξαφνικά διαφανές και κατακλύσθηκε από φως. Ένα εκτυφλωτικό φως που ερχόταν από παντού, με σχεδόν την ίδια από παντού ένταση. (Η ένταση καθορίζεται αποκλειστικά από την θερμοκρασία) τότε Καθώς ο χρόνος κυλούσε το Σύμπαν μεγάλωνε, και το μήκος κύματος του πρωτογόνου εκείνου φωτός μεγάλωνε μαζί του. Σήμερα 19
1964: Ανακαλύφθηκαν τα υπολείμματα του πρωτογόνου Φωτός.. Άνθρωποι το είδαν, 13,8 δισ χρόνια από τότε που είχε πρωτολάμψει... Το ορατό μέρος αυτού του Φωτός έχει μήκος κύματος περίπου 0.4-0.8 μικρά 0.4-0.8 εκατομμυριοστά του μέτρου Σήμερα, που το Σύμπαν είναι 1100 φορές μεγαλύτερο, τα απομεινάρια του πρωτογόνου Φωτός μεγάλωσαν κ αυτά, και τώρα βρίσκονται στα 0.4-0.8 χιλιοστά. Δεν είναι πια ορατό φως, αλλά μικροκύματα. θερμοκρασίας 2.7 0 K - 270 0 C. 1964: A. Penzias & R. Wilson Έρχονται και σήμερα με την ίδια σχεδόν ένταση από παντού! Όπως και τότε... 20
Είπαμε ότι το πρωτόγονο Φως ήταν αρχικά εκτυφλωτικό. Ερχόταν με την ίδια σχεδόν ένταση από παντού, και πλημμύριζε το Σύμπαν. Όπως ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι... Η Ημέρα η μία ξεκίνησε χωρίς αυγή! Από μεσημβρίας ήρξατο. Ο Άγ. Νικόδημος το ήξερε αυτό: τό γάρ ἐν αὐτῇ γεγονός φῶς οὐχί ἀπό τό πρωΐ, ἀλλά ἀπό μεσημβρίας ἤρξατο, κατά τούς Θεολόγους Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, Εκδοτικός Οίκος Βασ. Ρηγόπουλου, Έκδοση 7η, Θεσσαλονίκη 1991, Μελέτη ΛΒ, α, Εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, σ. 273. Δόθηκε από Γ. Τακαρίδη. Δεν γνωρίζουμε τους θεολόγους στους οποίους ο Αγ. Νικόδημος αναφέρεται... 21
Το Φως εκείνο ερχόταν με την ίδια σχεδόν ένταση απ όλες τις κατευθύνσεις. Ποσοστιαία, οι μικροδιαφορές μόλις έφταναν το 10-5, και θεωρούνται ως τα σπέρματα απ όπου γεννήθηκαν οι γαλαξίες. Στην ηλικία των 380000 ετών, το νεογέννητο Σύμπαν φωτογραφίζεται μέσα στο αρχαιότερο Φως! Οι μικροδιαφορές στην ένταση του φωτός καθορίζονται από τα χρώματα (Η θερμοκρασία αυξάνει κατά την κατεύθυνση της γραμμής) κόκκινο κίτρινο πράσινο μπλε μαύρο T T 10 5 22
Καί είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν. Γιατί άραγε χρειάζεται ένας τέτοιος έλεγχος, που επαναλαμβάνεται σε όλη την βιβλική περιγραφή; Μήπως λόγω της μεγάλης αστάθειας του φαινομένου; Καθώς ο χρόνος κυλούσε, το μήκος κύματος του φωτός μεγάλωνε και γινόταν όλο και πιο κόκκινο, μέχρις ότου έσβησε, μπαίνοντας στη υπέρυθρη περιοχή. Το πρώτο δειλινό τέλειωσε μέσα σε μια φωτοπλημμύρα... Όταν νύχτωνε, το Σύμπαν ήταν περίπου 20εκ ετών... Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία. Το πρώτο πρωινό της Αγίας Γραφής είναι αυτό της δεύτερης ημέρας... 23
Την νύκτα που ακολούθησε την ημέρα την μία, γεννήθηκαν τ αστέρια και οι γαλαξίες. Η διαστολή ήταν αρχικά επιβραδυνόμενη. Έγινε όμως επιταχυνόμενη πριν περίπου 5δισ έτη... Λίγο πριν γεννηθεί η Γη... 24
Η απειροελάχιστη κουκίδα της Γης δημιουργήθηκε 9 δισ χρόνια, μετά την μεγάλη έκρηξη. Πριν δηλαδή 4.6 δισ χρόνια... Οι υπόλοιπες (μετά την πρώτη) ημέρες της Δημιουργίας αναφέρονται γεγονότα πάνω στην μικροσκοπική μας Γη. Δεν αφορούν το Σύμπαν. Οι ημέρες αυτές δεν έχουν δομή ημερονυκτίου. Αντιστοιχούν μάλλον σε μεγάλα χρονικά διαστήματα, κατά την διάρκεια των οποίων δημιουργούνται το φυτικό και ζωικό βασίλειο και τελικά πλάθεται ο άνθρωπος για τον οποίον δημιουργήθηκε το Σύμπαν. 25
Έτσι, την δεύτερη ημέρα γίνεται η διαμόρφωσή της ύλης της Γης και της ατμόσφαιράς της, και αρχίζει η τακτοποίηση των αφθόνων υδάτων της, η οποία θα συμπληρωθεί στο πρώτο μέρος της τρίτης ημέρας, οπότε εμφανίζονται οι θάλασσες και οι στεριές. Εντυπωσιάζει η αφθονία των υδάτων στην Γη. Στα βάθη της Γης και συγκεκριμένα στο στρώμα του μανδύα που βρίσκεται ανάμεσα στον φλοιό και στον πυρήνα, σε βάθος 700 χμ, υπάρχουν τεράστια αποθέματα νερού, πιθανώς τριπλάσια από τον συνολικό όγκο νερού που διαθέτουν όλοι μαζί οι ωκεανοί στην επιφάνεια του πλανήτη μας Το νερό είναι θεμελιώδες για την ζωή! Αυτός επί θαλασσών εθεμελίωσεν αυτήν και επί ποταμών ητοίμασεν αυτήν (Ψαλμ 23). Οι ψαλμοί και οι λειτουργικές ευχές της εκκλησίας μας είναι γεμάτοι από τέτοιες αναφορές. 26
Κατά το υπόλοιπο της τρίτης ημέρας εμφανίζονται και τα φυτά. Πρώτα τα απλούστερα, και μετά τα πιο σύνθετα. Ακολούθως, τα σύννεφα που κατέκλυζαν την ατμόσφαιρά της Γης (που δεν είναι θολή όπως του Άρη ή της Αφροδίτης) αραιώνουν, και φαίνονται τ άστρα. Στη συνέχεια, την πέμπτη και έκτη ημέρα, δημιουργούνται οι ιχθύες, τα πτηνά και τα ζώα πάλι πρώτα τα απλούστερα, και μετά τα πιο σύνθετα. Και πάντα με εντολή του Θεού, ο Οποίος σε κάθε βήμα ελέγχει ότι το αποτέλεσμα είναι «καλόν λίαν». 27
Κατά το δεύτερο μέρος της έκτης ημέρας, λαμβάνει χώρα στη Γη, το μεγαλειωδέστερο γεγονός της υλικής Δημιουργίας. Ο τριαδικός Θεός, τρόπον τινά σε σύσκεψη των τριών προσώπων, αποφασίζει: ποιήσωμεν άνθρωπον κατ εικόναν ημετέραν και καθ ομοίωσιν (Γεν. α 26). Και πλάθει από χώμα το σώμα του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ, και εμφυσά σ αυτόν πνοήν ζωής (Γεν. β 7). Ο Αδάμ πλάσθηκε όμορφος (καλός λίαν, Γεν. α 31) και σοφός (Γεν. β 18-20). Και η Εύα βέβαια. Και πρέπει να διατήρησαν αυτή την ομορφιά και σοφία, και όταν ακόμη είχαν ήδη εκδιωχθεί από τον επίγειο Παράδεισο. Έτσι πολύ σύντομα μετά την εξορία τους, εμφανίζεται ανάπτυξη του πολιτισμού στη Γη (Γεν. δ ). 28
Οι ορισμοί του Ανθρώπου στην Γραφή και την παλαιοντολογία δεν συμπίπτουν. Το κύριο διακριτικό στοιχείο του Ανθρώπου είναι η πνοή της ζωής, που μόνος αυτός πήρε από τον τριαδικό Θεό. Όμως ποια επιστήμη μπορεί να μετρήσει την πνοή ζωής; Η περιγραφή του Αδάμ αποκλείει την ταύτισή του με τα άσχημα εκείνα πιθηκοειδή της παλαιοντολογίας, όπως ο λεγόμενος άνθρωπος του Neanderthal και οι άλλοι. Όλοι αυτοί θα πρέπει να ήσαν είδη πιθήκων. Ίσως να αφθονούσαν τότε. Αλλά μετά εξαφανίσθηκαν Ο Αδάμ πρέπει να ανήκει στο είδος το αποκαλούμενο: Σοφός Άνθρωπος. Αν το δεχθούμε, τότε εξαλείφεται κάθε ουσιαστική διαφωνία με την παλαιοντολογία, σχετικά με την ηλικία του ανθρώπου και των πρώτων κοινωνικών του δομών. 29
Έτσι, και η υλική κτίση, που από την αρχή πλάσθηκε φθαρτή, δέχεται κάποια στιγμή τον "βασιλέα" της. Τον άνθρωπο, που καίτοι φθαρτός, θα μπορούσε να ζήσει αιώνια, αν τηρούσε την μία και μοναδική πρώτη εντολή. Όμως ο άνθρωπος δεν κράτησε την εντολή Και ο Κύριος το ήξερε ότι δεν θα την κρατούσε Ο Παύλος το γράφει αυτό ποιητικά λέγοντας ότι η κτίση «ουχ εκούσα» πλάσθηκε φθαρτή, αλλά «διά τον υποτάξαντα επ ελπίδι» (Ρωμ η 20). 30
Και μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια, στην απειροελάχιστη Γη, έρχεται ο ίδιος ο Θεός. Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτή την φορά, όχι απλώς για να δημιουργήσει με το λόγο Του, ούτε για να πλάσει με τα χέρια Του. Αλλά έρχεται να παλέψει, να πονέσει και να ματώσει, για να πληρώσει Αυτός τα λύτρα και να εξαγοράσει τον άνθρωπο, από την τραγική κατάσταση στην οποία είχε περιπέσει. 31