Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... τον Δάσκαλο μου, Γιώργο Καραθάνο την Μητέρα μου Καλλιόπη και τον γιο μου Ηλία-Μάριο... Ευχαριστώ!
6 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ φωτογραφία: 1 Ηλίας αμμουδιά αστέρια
Αυτό που Θέλεις Μπορείς και Αξίζεις!
8 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Φωτογραφία: 2 εγω ψαράς σε Polaroid
Κάθε φορά που ακούς μια φωνή μέσα σου να λέει: δεν αξίζω κάτι καλύτερο, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για μένα, να ξέρεις πως είναι ο φόβος Μην αφήσεις αυτή την φωνή να σου μιλά. Πες σε αυτή την φωνή, δυνατά και καθαρά: Αξίζω ότι καλύτερο σε αυτό τον κόσμο. Αξίζω τα πάντα. Όλα όσα αναρίθμητα, υπέροχα θαύματα, υπάρχουν στην ζωή, μου αξίζουν Όλα.. Από αυτή την στιγμή, Επιτρέπω στον εαυτό μου να γίνεται όλο και καλύτερος, για να μπορέσει να ζήσει ότι η ψυχή μου θέλει. πες δυνατά και νιώσε το: μπορώ να ζω την ζωή που θέλω. Μπορώ να γίνω ο φωτεινός Άνθρωπος που γεννήθηκα για να γίνω! Όποιος από αγάπη, ενδιαφέρον ή από άλλο κίνητρο στέκεται μπροστά στον στόχο μου να γίνω καλύτερος, του λέω ξεκάθαρα πως δεν φοβάμαι και θα προχωρήσω. Ευχαριστώ για την αγάπη, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την φροντίδα, όμως τώρα, θα πετάξω με τα δικά μου φτερά, με τις δικές μου δυνάμεις, στο δικό μου ταξίδι, της δικής μου Ζωής. Δεν θα περιμένω αδρανής το θαύμα.. Θα γίνω το Θαύμα του Θεού που ήδη Είμαι!
10 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Φωτογραφία: 3 βήματα στην άμμο
Λίγα λόγια... Η ζωή μου, όπως και η ζωή του κάθε ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη, είχε, έχει και θα έχει πολλές ανατροπές, αλλαγές, κρίσιμα σημεία, διλήμματα, παύσεις, ραγδαίες εξελίξεις και πολλές άλλες μορφές του ζω, υπάρχω, προχωρώ... όλα αυτά, άλλοτε είναι θετικά -ως προς την εκάστοτε στιγμή που τα κρίνουμε- κι άλλοτε αρνητικά... αν παραμείνουμε για λίγο στο η ζωή μου είχε... για να γνωριστούμε λίγο καλύτερα, έχω να σου πω πως μέχρι αυτή την στιγμή νιώθω, όπως κι εσύ το πιο πιθανό, πως έχω ζήσει χίλιες ζωές.. είχα μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία όπως εκατομμύρια άνθρωποι που έζησαν σε αυτή την γη... το ότι δεν είμαι η μόνη με άσχημη παιδική ηλικία δεν το κάνει
12 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ λιγότερο επώδυνο. Αυτό που το μεταμορφώνει είναι ότι πολλοί κατάφεραν να κάνουν τις άσχημες ή επώδυνες εμπειρίες τους Δύναμη. Δημιουργία.. Τέχνη ή επιστήμη... η απουσία της ανεμελιάς και της χαράς από την παιδική μου ηλικία με οδήγησε σε πολλές αναζητήσεις, πολλά ερωτήματα που έπρεπε να απαντήσω, αλλιώς, δεν έβλεπα πουθενά το νόημα της ζωής.. στάθηκα απίστευτα τυχερή που η μητέρα μου είναι ένας άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό, ανοιχτή καρδία και έτσι ενώ φοβόταν και ανησυχούσε για την ώριμη και σχεδόν αντικοινωνική συμπεριφορά μου, είχε την υπομονή και την γνώση να περιμένει και να φροντίζει, να μου δίνει με όποιο τρόπο μπορούσε, τα εφόδια για να απαντηθούν τα ερωτήματα μου(και ήταν πολλά!!!) πολλές και διαφορετικές σχολές, βιβλία, δάσκαλοι, ταξίδια, επιστήμη, τέχνη, φιλοσοφία, αθλητισμός. Άσκηση, μελέτη και παρατήρηση... όλα με κέντρο τον Άνθρωπο. Τα όρια, τα μπορώ και τα θέλω του Ανθρώπου που Ζει... μέσα από την φιλοσοφία, την πίστη, την τεχνοκρατική λογική και την καλλιτεχνική αναζήτηση, έψαξα για απαντήσεις.. σε πολλές και διαφορετικές
ΒΑΛΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΤΙΤΛΟ 13 κουλτούρες, από πολλές χώρες και αντικρουόμενες απόψεις και τρόπους ανάγνωσης κοινών σημείων......τα ερωτήματα.. τα διάφορα επαγγέλματα και οι χιλιάδες ώρες εργασίας και παρατήρησης.....έχω στο ενεργητικό μου πάρα πολλές αποτυχίες και επιτυχίες και η αλήθεια είναι ότι αυτοαναιρέθηκα πολλές φορές και για τα δύο, ίσως περισσότερο στις επιτυχίες μου.. Κάποιες φορές μετάνιωσα για τον χρόνο που άφησα να φύγει χωρίς δράση, κίνηση... κι αυτό από φόβο. Ο φόβος, αυτή η σκιά που χωρίς να υπάρχει καν σαν οντότητα, μπορεί να μας κρατά ακίνητους, σε όποια φυλή κι αν ανήκουμε, σε όποια χώρα κι αν ζούμε και σε όποια εποχή. Με τον καιρό έμαθα να βρίσκω την δύναμη να σηκώνομαι όταν πέφτω και να ξεκινάω από την αρχή. κάθε φορά που όλα χανόντουσαν ή εγώ η ίδια τα γκρέμιζα για αν ξεφύγω... Όταν όμως ήρθε στην ζωή μου ένας άνθρωπος, απόλυτα εξαρτώμενος από μένα, ένοιωσα μεγάλη ευθύνη, και ήταν ακριβώς την στιγμή που βρισκόμουν σε ένα ακόμα αδιέξοδο. Πέρασα πολύ δύσκολα και είχα αποδυναμωθεί εντελώς. Δεν είχα όμως το δικαίωμα να τα παρατήσω. Οι γύρω μου, με αγάπη ή χωρίς, είχαν φύγει. Άλλους τους έδιωξα και άλλοι έφυγαν γιατί δεν είχα πια κάτι για να πάρουν.. στο σημείο ακριβώς αυτό.. δηλαδή στο
14 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ σημείο ΤΙΠΟΤΑ που βρισκόμουν, κατάφερα να κάνω μία μόνο κίνηση, να ανοίξω τις αποσκευές μου, την προίκα μου.. όλα όσα είχα συλλέξει από την ζωή μου....κάθισα ήσυχα και κοίταξα. Είχα πολλά! Διαπίστωσα ότι είχα μαζέψει πολλά εργαλεία ζωής και ότι για ακόμη μία φορά, μπορώ να σταθώ στα πόδια μου, όρθια να κοιτάξω την ύπαρξη μου και να ζήσω από αυτά που έμαθα. Ήταν η στιγμή που είπα: Θέλω να Ζήσω και τότε κατάλαβα ότι από όλα όσα έζησα, έμαθα, Μπορώ και Θέλω να βοηθήσω και άλλους ανθρώπους που θέλουν να Ζήσουν. Όπως τα κατάφερα εγώ και τόσοι άλλοι πριν από εμένα, έτσι μπορεί ο Κάθε συνάνθρωπος μου να τα καταφέρει. Πως όμως θα το έκανα αυτό? Με ποιο τρόπο θα μπορούσα να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που θα τους ήταν χρήσιμα τα εργαλεία ζωής που είχα στα χέρια μου? Προσευχήθηκα για μια εργασία, για έναν ιδανικό δρόμο, για ακόμη μία φορά στην ζωή μου η απάντηση ήρθε..! Εντελώς τυχαία, βρέθηκε ευτυχώς στον δρόμο μου, το life coaching / προπόνηση ζωής...ναι. η Ζωή έχει να κάνει με προπόνηση, με εκγύμναση! Ότι και να σε απασχολεί, μικρό ή μεγάλο μπορείς να τα καταφέρεις!