Πίνακας περιεχομένων ΘΕΜΑ: Αποχώρηση λόγω συνταξιοδότησης και ύψος αποζημίωσης. Από τις κείμενες διατάξεις, καθώς και τη διάταξη του άρθρου 361 ΑΚ, προκύπτει ότι, αν με την ατοµική σύµβαση εργασίας ή με μεταγενέστερη συµφωνία μεταξύ εργοδότη και μισθωτού συμφωνήθηκε η λύση της εργασιακής σχέσεως με ευνοϊκότερους όρους, ως προς τις προϋποθέσεις και το ύψος της αποζημιώσεως, από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 8 του Ν. 3198/1955, τότε αυτοί κατισχύουν και δεν εφαρµόζεται η διάταξη του ως άνω άρθρου, ο δε μισθωτός δεν δικαιούται να αξιώσει αθροιστικώς, πέρα από τη συμφωνηθείσα, και την από το άρθρο αυτό προβλεπόμενη αποζημίωση, εκτός εάν έχει συμφωνηθεί το αντίθετο Άρειος Πάγος 681-2011 - Αποχώρηση λόγω συνταξιοδότησης και ύψος αποζημίωσης. ΘΕΜΑ: Αποχώρηση λόγω συνταξιοδότησης και ύψος αποζημίωσης. Από τις κείμενες διατάξεις, καθώς και τη διάταξη του άρθρου 361 ΑΚ, προκύπτει ότι, αν με την ατοµική σύµβαση εργασίας ή με μεταγενέστερη συµφωνία μεταξύ εργοδότη και μισθωτού συμφωνήθηκε η λύση της εργασιακής σχέσεως με ευνοϊκότερους όρους, ως προς τις προϋποθέσεις και το ύψος της αποζημιώσεως, από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 8 του Ν. 3198/1955, τότε αυτοί κατισχύουν και δεν εφαρµόζεται η διάταξη του ως άνω άρθρου, ο δε μισθωτός δεν δικαιούται να αξιώσει αθροιστικώς, πέρα από τη συμφωνηθείσα, και την από το άρθρο αυτό προβλεπόμενη αποζημίωση, εκτός εάν έχει συμφωνηθεί το αντίθετο Αριθμός 681/2011 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ B1` Πολιτικό Τμήμα Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηλία Γιαννακάκη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Ανδρέα Δουλγεράκη, Nικόλαο Πάσσο, Δημήτριο Κόμη και Ασπασία Καρέλλου (κωλυομένου του Αρεοπαγίτη Παναγιώτη Κομνηνάκη), Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 5 Απριλίου 2011, με την παρουσία και του γραμματέα Αθανασίου Λιάπη, για να δικάσει μεταξύ: Της αναιρεσείουσας: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία..., που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα. Εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της... Των αναιρεσιβλήτων: 1)... και 2)... Εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους... Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 25-4-2005 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 2202/2006 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 5585/2008 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της Page 1 of 5
τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 19-5-2009 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Ανδρέας Δουλγεράκης διάβασε την από 25-2-2010 έκθεση του κωλυομένου να μετάσχει στη σύνθεση του Δικαστηρίου αυτού Αρεοπαγίτη Παναγιώτη Κομνηνάκη, με την οποία εισηγήθηκε να γίνει δεκτός ο πρώτος λόγος του αναιρετηρίου και να απορριφθούν οι υπόλοιποι. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως αναιρέσεως, ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Σύμφωνα με το άρθρο 8 εδ. α` του ν. 3198/1955 "μισθωτοί, συνδεόμενοι διά σχέσεως εξαρτημένης εργασίας αορίστου διαρκείας, συμπληρώσαντες δεκαπενταετή υπηρεσίαν παρά τω αυτώ εργοδότη, υπό την έννοιαν του άρθρου 6 του ν. 2112/1920 ή το υπό του οικείου ασφαλιστικού οργανισμού προβλεπόμενον όριον ηλικίας, εν ελλείψει δε τοιούτου, το 65ο έτος της ηλικίας τους, αποχωρούντες της υπηρεσίας, τη συγκαταθέσει του εργοδότου, δικαιούνται του ημίσεως της υπό του ν. 2112, όπως αυτός τροποποιήθηκε, οριζόμενης αποζημιώσεως, διά την περίπτωσιν απροειδοποιήτου καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας, υπολογιζομένης βάσει των παρ. 1 και 2 του άρθρου 5 του παρόντος". Για την εφαρμογή, επομένως, της διατάξεως αυτής, απαιτούνται να συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις: α) σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, β) συμπλήρωση δεκαπενταετούς υπηρεσίας στον ίδιο εργοδότη ή συμπλήρωση του από τον οικείο ασφαλιστικό οργανισµό προβλεπόμενου ορίου ηλικίας, για συνταξιοδότηση και, σε περίπτωση έλλειψης τέτοιου, του 65ου έτους της ηλικίας και γ) αποχώρηση από την υπηρεσία, με τη συγκατάθεση του εργοδότη. Εφόσον συντρέξουν οι προϋποθέσεις αυτές, ο μισθωτός δικαιούται το ήµισυ της αποζημιώσεως του ν. 2112/1920 ή του β.δ. του 1920. Εξάλλου, όπως προκύπτει από τον συνδυασµό των διατάξεων των άρθρων 648, 669, 672 και 673 ΑΚ, σύµβαση εργασίας ορισμένου χρόνου υπάρχει και όταν από τον κανονισµό ή τον οργανισµό λειτουργίας των υπηρεσιών του εργοδότη προβλέπεται η αυτοδίκαιη αποχώρηση του υπαλλήλου από την υπηρεσία, με τη συμπλήρωση του καθοριζομένου ορίου ηλικίας. Αν, όµως, με τον κανονισµό έχουν παράλληλα προβλεφθεί περιπτώσεις πρόωρης λύσης της σύµβασης, τότε ενυπάρχει σ` αυτόν διαλυτική αίρεση, αν δε αυτή πληρωθεί, η σύµβαση μεταπίπτει εξ αρχής σε αορίστου χρόνου. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 5 του ν. 435/1976, με την οποία αντικαταστάθηκε το β` εδάφιο του άρθρου 8 ν.3198/1955, που είχε προστεθεί με την παρ. 4 του άρθρου 8 ν.δ. 3789/1957, "Μισθωτοί εν γένει, υπαγόµενοι εις την ασφάλισιν οιουδήποτε ασφαλιστικού οργανισµού, δια την χορήγησιν συντάξεως, συµπληρώσαντες ή συµπληρούντες τας προς χορήγησιν πλήρους συντάξεως γήρατος προϋποθέσεις, δύνανται, εάν έχουν την ιδιότητα του υπαλλήλου, να αποχωρήσουν της εργασίας των ή να αποµακρύνονται ταύτης παρά του εργοδότου των, λαµβάνοντες εις τας περιπτώσεις ταύτας, οι μεν επικουρικώς ησφαλισµένοι το 40%, οι δε μη ησφαλισµένοι επικουρικώς το 50% της υπό του ν. 2112/1920 οριζοµένης αποζημιώσεως, για την περίπτωση της απροειδοποιήτου καταγγελίας", κατά δε την διάταξη της παρ. 3 του ίδιου άρθρου "τυχόν ευνοϊκότεροι για τους μισθωτούς όροι, περιεχόμενοι σε άλλες διατάξεις, συλλογικές συµβάσεις εργασίας, κανονισμούς ή ατοµικές συµβάσεις εργασίας, κατισχύουν των διατάξεων της παρ. 1 του παρόντος". Η τελευταία αυτή διάταξη, η οποία απηχεί τη γενικότερη αρχή του εργατικού δικαίου (άρθρα 680 ΑΚ, 3 παρ. 1 ν. 3239/1955, 7 παρ. 2 ν. 1876/1990, 8 παρ. 1 ν. 2112/1920) της εύνοιας υπέρ του μισθωτού, έχει ανάλογη εφαρμογή και στην περίπτωση του εδ. α` του άρθρου 8 του ν. 3198/1955, το οποίο, όπως από το ανωτέρω άρθρο 5 του ν. 435/1976 προκύπτει, έχει ως σκοπό να διευκολύνει την αποχώρηση και ανανέωση του προσωπικού των επιχειρήσεων και εκμεταλλεύσεων, κατά την έννοια δε της διατάξεως αυτής, ως "ευνοϊκότεροι όροι" νοούνται όλες οι προϋποθέσεις λειτουργίας της συμβάσεως, οι οποίες τέθηκαν υπέρ του μισθωτού, είτε ανάγονται στο ύψος της αποζημιώσεως λόγω καταγγελίας της, είτε στο ίδιο το δικαίωµα καταγγελίας. Page 2 of 5
Από τις διατάξεις αυτές, καθώς και τη διάταξη του άρθρου 361 ΑΚ, προκύπτει ότι, αν με την ατοµική σύµβαση εργασίας ή µε μεταγενέστερη συµφωνία μεταξύ εργοδότη και μισθωτού συμφωνήθηκε η λύση της εργασιακής σχέσεως με ευνοϊκότερους όρους, ως προς τις προϋποθέσεις και το ύψος της αποζημιώσεως, από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 8 του Ν. 3198/1955, τότε αυτοί κατισχύουν και δεν εφαρµόζεται η διάταξη του ως άνω άρθρου, ο δε μισθωτός δεν δικαιούται να αξιώσει αθροιστικώς, πέρα από τη συμφωνηθείσα, και την από το άρθρο αυτό προβλεπόμενη αποζημίωση, εκτός εάν έχει συμφωνηθεί το αντίθετο. Το μόνο δε δικαίωμα που έχει αυτός είναι να αξιώσει τη διαφορά που προκύπτει μεταξύ της αποζημίωσης του άρθρου 8 εδ. α του ν. 3198/1955 και εκείνης, που καταβλήθηκε, ως κίνητρο για την πρόωρη αποχώρηση αυτού. Στην προκείμενη περίπτωση, με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, έγιναν ανελέγκτως δεκτά τα εξής: Οι ενάγοντες προσλήφθηκαν από την εναγομένη µε συµβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου το έτος 1970 ο πρώτος αυτών και το έτος 1975 ο δεύτερος, εντάχθηκαν στο τακτικό προσωπικό του Λογιστικού της Κλάδου με το βαθµό του δοκίµου και έκτοτε εξελίχθηκαν υπηρεσιακά μέχρι του βαθµού του Τμηματάρχη Α` ο πρώτος και του Υποδιευθυντή Β` ο δεύτερος. Το Διοικητικό Συμβούλιο της εναγομένης, κατά τη συνεδρίασή του της 2-9-2004, ενέκρινε παροχή κινήτρων εθελούσιας αποχώρησης σε όσους από το προσωπικό θα είχαν δικαίωµα άµεσης λήψης σύνταξης µέχρι 31-12-2004, εξαιρουμένων όσων θα αποχωρούσαν υποχρεωτικά κατά την 31-12-2004, λόγω κατάληψής τους από το όριο ηλικίας, σύµφωνα µε τα προβλεπόμενα από το άρθρο 33 του Κανονισµού Εργασίας της, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι θα παραιτούνταν από την Τράπεζα και η παραίτησή τους θα γινόταν αποδεκτή από την τελευταία. Οι, κατά τα ανωτέρω, μέλλοντες να αποχωρήσουν υπάλληλοι της εναγομένης θα επέλεγαν διαζευκτικά µία από τις παρακάτω παροχές 1) Προαγωγή στον επόµενο βαθµό του Κλάδου στον οποίο ανήκουν, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι αυτοί (οι μετέχοντες) έχουν συμπληρώσει την 1-7-2004 τον απαιτούμενο προς προαγωγή, κατά τον ισχύοντα Κανονισµό Εργασίας, χρόνο στον κατεχόμενο βαθµό. Η εν λόγω προαγωγή θα χορηγείτο µε χρόνο ισχύος (valeur) την 1-7-2004, εκτός και επιπλέον των προβλεπόμενων από τον Κανονισµό Εργασίας οργανικών θέσεων. Της ανωτέρω παροχής (προαγωγής) εξαιρούντο οι κατέχοντες βαθµό Υποδιευθυντή Α` του Κλάδου Κύριου Προσωπικού και Αρχιμηχανικού της κατηγορίας Μηχανικών του Κλάδου Τεχνικού Προσωπικού. 2) Αποζημίωση, κατά περίπτωση, ως ακολούθως α) σε όσους θα συμπλήρωναν το 58ο έτος της ηλικίας και 35 έτη συντάξιμης υπηρεσίας στην Τράπεζα µέχρι 31-12-2005, το 20% της δικαιούμενης, κατά τον Κανονισµό του Ταµείου Αυτασφαλείας εφάπαξ παροχής µε ελάχιστο ποσό 30.000 ευρώ, β) σε όσους θα συμπλήρωναν το 58ο έτος της ηλικίας τους και 35 έτη συντάξιμης υπηρεσίας στην Τράπεζα µέχρι 31-12-2007, το 80% της δικαιούμενης, κατά τον Κανονισµό του Ταµείου Αυτασφαλείας εφάπαξ παροχής µε ελάχιστο ποσό 40.000 ευρώ, γ) σε όσους θα συμπλήρωναν το 58ο έτος της ηλικίας και 35 έτη συντάξιμης υπηρεσίας στην Τράπεζα µέχρι 31-12-2009, το 100% της δικαιούμενης κατά τον Κανονισµό του Ταµείου Αυτασφαλείας εφάπαξ παροχής, µε ελάχιστο ποσό 50.000 ευρώ, δ) σε όσους θα συμπλήρωναν το 58ο έτος της ηλικίας και 35 έτη συντάξιμης υπηρεσίας στην Τράπεζα από 31-12-2012, το 100% της δικαιούμενης κατά τον Κανονισµό του Ταµείου Αυτασφαλείας εφάπαξ παροχής µε ελάχιστο ποσό 60.000 ευρώ, ε) σε όσους θα συμπλήρωναν το 58ο έτος της ηλικίας και 35 έτη συντάξιμης υπηρεσίας στην Τράπεζα από 31-12- 2013 και µετά, το 100% της δικαιούμενης κατά τον Κανονισµό του Ταµείου Αυτασφαλείας εφάπαξ παροχής µε ελάχιστο ποσό 70.000 ευρώ. Αντίστοιχη µε την ως άνω αποζημίωση θα ελάμβαναν και όσοι υπάλληλοι θα συμπλήρωναν 35 έτη συντάξιμης υπηρεσίας στην Τράπεζα κατά τις προαναφερόμενες ημερομηνίες, έχοντας, όµως, ήδη υπερβεί το 58ο έτος της ηλικίας τους. Επίσης, όσοι από τους υπαλλήλους υπάγονταν στις ρυθµίσεις αυτές, δεν ήταν όµως ασφαλισμένοι στο Ταµείο Αυτασφαλείας Προσωπικού Ε.Τ.Ε. ή δεν είχαν δικαίωµα να λάβουν εφάπαξ παροχή, ελλείψει επαρκούς χρόνου ασφάλισης σ` αυτό, θα λάµβαναν ως αποζημίωση το προβλεπόμενο ως ελάχιστο ποσό της κατηγορίας στην οποία αντίστοιχα υπάγονταν... Περαιτέρω, ρητά αναφερόταν (Κεφ. Α` παρ. 3), ότι η παροχή που θα λάβουν οι αποχωρούντες υπάλληλοι, σύµφωνα µε τους όρους της αυτής υπηρεσιακής εγκυκλίου, συνιστούσε αποζημίωση για τη λύση της σχέσης εργασίας τους, µε συνέπεια οι αποχωρούντες, κατ` εφαρμογή της εγκυκλίου αυτής, "δεν θα δικαιούνταν καμίας άλλης, Page 3 of 5
εκτός της μίας και µόνον εκ των προβλεπόμενων στον όρο 1 της ίδιας ως άνω εγκυκλίου, ενδεικτικά δε τονιζόταν ότι δεν θα δικαιούνταν, ούτε την αποζημίωση του άρθρου 8 του ν. 3198/1955, ούτε την αποζημίωση που προβλέπει η από 14-12-1988 απόφαση της Διοικήσεως, όπως ισχύει και εφαρµόζεται". Στις 21 και 28-9-2004, αντίστοιχα, ενώ οι ενάγοντες διάνυαν το 60ο έτος ο πρώτος και το 55ο έτος της ηλικίας τους ο δεύτερος και, έχοντας συμπληρώσει υπερδεκαπενταετή υπηρεσία στην εναγομένη, ο καθένας τους, υπέβαλαν δηλώσεις περί υπαγωγής τους στην παραπάνω ρύθµιση ( περί εθελούσιας εξόδου από την υπηρεσία της εναγομένης) και ταυτόχρονα παραίτησής τους από την υπηρεσία της εναγομένης, επιλέγοντας συγχρόνως, ο µεν πρώτος αυτών το προβλεπόμενο από την ανωτέρω απόφαση χρηµατικό ποσό αποζημίωσης, ο δε δεύτερος αυτών την επίσης προβλεπόμενη από την ανωτέρω απόφαση προαγωγή του στον επόµενο βαθµό του Υποδιευθυντή Α`. Η εναγομένη κατά την αποχώρησή τους αφενός κατέβαλε στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 30.000 ευρώ αφετέρου προήγαγε το δεύτερο στο βαθµό του Υποδιευθυντή Α`. Κατά τον τρόπο αυτό πληρώθηκε η αίρεση της πρόωρης λύσης των συµβάσεων εργασίας των εναγόντων, που μετέπεσαν εξαρχής σε αόριστου χρόνου συµβάσεις εργασίας, οι οποίες λύθηκαν την 1-11-2004. Οι ως άνω παροχές που επέλεξαν οι ενάγοντες δεν έχουν χαρακτήρα αποζημίωσης λόγω καταγγελίας της σύµβασης εργασίας και δεν συνεπάγονται τον αποκλεισµό της καταβολής της κατ` άρθρο 8 εδ. α` ν. 3198/1955 προβλεπόμενης αποζημίωσης. Εποµένως, οι πρωτοδίκως προβληθέντες ισχυρισµοί της εναγομένης, τους οποίους αυτή επαναφέρει δια των λόγων της εφέσεώς της και συγκεκριμένα, ότι οι όροι εξόδου των εναγόντων, που περιέχονται στην ανωτέρω απόφαση του Δ.Σ. αυτής, ήταν ευνοϊκότεροι και κατισχύουν των διατάξεων που επικαλούνται οι ενάγοντες για την καταβολή σ` αυτούς της ως άνω αποζημίωσης του άρθρου 8 του ν. 3198/1955, κρίνονται αβάσιµοι και, ως εκ τούτου, κατ` ουσίαν αβάσιµοι και απορριπτέοι κρίνονται οι σχετικοί λόγοι της έφεσής της. Συνεχίζοντας το Εφετείο δέχθηκε ότι οι ενάγοντες, οι οποίοι αποχώρησαν, πριν τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας, χωρίς να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις για λήψη πλήρους συντάξεως γήρατος, δικαιούνται την προβλεπόμενη από το άρθρο 8 εδ. α` ν. 3198/1955 αποζημίωση, η οποία υπολογιζόμενη στο 50% της αποζημίωσης της απροειδοποίητης καταγγελίας εκ µέρους του εργοδότη χωρίς τον περιορισµό που προβλέπεται στα άρθρα 2 παρ. 2 και 3 α.ν. 173/1967 και 1 παρ. 1 και 2 ν. 618/1970, όπως αυτά ισχύουν και τροποποιήθηκαν µε το άρθρο 33 ν. 1876/1990, ανέρχεται: α) για τον πρώτο των εναγόντων, ο οποίος αποχώρησε έχοντας συμπληρώσει 34 χρόνια στην υπηρεσία της εναγομένης, µε τελευταίο μικτό μηνιαίο μισθό 2.575,50 ευρώ, σε 12 μηνιαίους μισθούς, προσαυξημένους κατά την αναλογία των επιδομάτων εορτών, αδείας και ισολογισμού, ήτοι σε ποσό 37.342,86 ευρώ και β) για το δεύτερο των εναγόντων, ο οποίος αποχώρησε έχοντας συμπληρώσει 29 χρόνια στην υπηρεσία της εναγομένης, με τελευταίο μικτό μηνιαίο μισθό 3.037,73 ευρώ, υπολογιζόμενου µε βάση τις αποδοχές του στο βαθµό του Υποδιευθυντή Α` από 1-7-2004 και όχι µε βάση τις αποδοχές κατά την ημερομηνία εξόδου του και προσαυξανόμενου οµοίως, ως άνω, η οφειλόμενη αποζημίωση ανέρχεται στο ποσό των 44.047,08 ευρώ. Με βάση τις παραδοχές αυτές το Εφετείο απέρριψε την έφεση της τότε εναγομένης και ήδη αναιρεσείουσας κατά της υπ` αριθ. 2202/2006 αποφάσεως του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, µε την οποία είχε γίνει, εν μέρει, κατ` ουσίαν δεκτή η από 25-4-2005 αγωγή των αναιρεσιβλήτων και µε την οποία (αγωγή) ζητούσαν να τους καταβληθεί, πέραν της αποζημιώσεως που προβλέφθηκε από την ως άνω απόφαση (και η οποία τους καταβλήθηκε) και η αποζημίωση που προβλέπεται από το άρθρο 8 του Ν. 3198/1955. Έτσι κρίνοντας το Εφετείο, παραβίασε µε εσφαλμένη εφαρμογή, τις διατάξεις των άρθρων 8 εδ. α` του ν. 3198/1955 και 5 παρ. 3 του ν. 435/1976, αφού οι ως άνω παροχές που επέλεξαν να λάβουν οι αναιρεσίβλητοι ως ευνοϊκότερες ταυτίζονται µε την αποζημίωση κατά την έννοια του ν. 2112/1920, ως ισχύει µετά την τροποποίησή του, όπως υποστηρίζει η αναιρεσείουσα µε τον πρώτο λόγο του αναιρετηρίου της, από τον αριθ. 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, ο οποίος, συνεπώς, είναι βάσιµος και πρέπει, παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση, για περαιτέρω εκδίκαση, στο ίδιο δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 580 παρ. 3 ΚΠολΔ, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, απ` αυτούς που εξέδωσαν την ως άνω προσβαλλομένη απόφαση, αφού αυτό είναι εφικτό και τέλος, να καταδικασθούν οι αναιρεσίβλητοι στα δικαστικά έξοδα της Page 4 of 5
αναιρεσείουσας, κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό οριζόμενα. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Αναιρεί την υπ` αριθ. 5585/2008 απόφαση του Εφετείου Αθηνών. Παραπέμπει την υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση στο, ως άνω, Εφετείο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές. Και καταδικάζει τους αναιρεσίβλητους στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας, τα οποία ορίζει σε δύο χιλιάδες τριακόσια (2.300) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 28 Απριλίου 2011 και δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 3 Μαΐου 2011. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Source URL: https://www.taxexperts.gr/εφο/εργατικά-ασφαλιστικά/άρειοςπάγος-681-2011-αποχώρηση-λόγω-συνταξιοδότησης-και-ύψος-αποζημίωσης Page 5 of 5