Ο ναός των Αγίων Ασωμάτων «Θησείου»

Ο ναός των Αγίων Ασωμάτων «Θησείου» Ευστάθιος ΣΤΙΚΑΣ Δελτίον XAE 1 (1959), Περίοδος Δ'. Στη μνήμη του Νίκου Βέη (1883-1958) Σελ. 115-126 ΑΘΗΝΑ 1960

Ο ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ «ΘΗΣΕΙΟΥ» Το βυζαντινον τούτο μνημεΐον των 'Αθηνών είχε παραμόρφωση δια των διαφόρων προσθηκών και επεκτάσεων, ας είχεν ύποστή κατά καιρούς. Ή παλαιοτέρα ιστορία του δεν είναι γνωστή'. Ό αρχικός ναός ήτο σταυροειδής εγγεγραμμένος μετά τροΰλλου στηριζόμενου επί τεσσάρων κιόνων. Ό Couchauâ 2 μας δίδει εις την δημοσίευσίν του τοϋ 1842 μίαν προοπτικήν άπεικόνισιν της ΝΑ όψεως καΐ μίαν κάτοψιν τοΰ άρχικοΰ μνημείου (πίν. 40), με αρκετά δμως λάθη, δπως θα ΐδωμεν κατωτέρω. 'Αναφέρει δ' ωσαύτως δτι επρόκειτο περί ενός κομψοΰ και πολύ γραφικού ναϋδρίου με τήν ωραίαν πλινθοπερίβλητον τοιχοποιΐαν του, το όποιον μαζί με πολλά άλλα, πού ύπήρχον τότε, έστόλιζε τάς 'Αθήνας. Εις το εσωτερικόν του εφερεν ωραίας νωπογραφίας, αξία δε παρατηρήσεως ήτο ή χρήσις εις τα ανοίγματα του πεταλομόρφου τόξου. Προ 80 περίπου ετδν εγένετο έπέκτασις τοϋ ναοϋ, ήτις εις μεν τήν άνατολικήν πλευράν αύτοϋ επροχώρησε κατά 5,50 μ. κατασκευασθέντων δύο ακόμη κιόνων κατά προέκτασιν των υπαρχόντων 3, εις δέ τήν δυτικήν κατά 6,20 μ. προστεθέντων και κατά ταύτην τεσσάρων ακόμη κιόνων. Τοΰ ούτω παραποιημένου μνημείου ά'ποψιν μας εδωκεν ό Struck 4 το 1911, τήν δε κάτοψιν αύτοϋ ό Montieret de Villard 5 το 1912, εξ ών προκύπτει δτι εις το μνημεΐον κατά τήν Ιποχήν έκείνην είχον ήδη συντελεσθή αί ανωτέρω 1. Εϋρετήριον των μεσαιωνικών μνημείων της 'Ελλάδος. Τεΰχ. Β'. Α. Ξ υ γ- γοπούλου, Τα βυζαντινά και τουρκικά μνημεία των 'Αθηνών, 1929, σ. 92, είκ. 99-100. 2. Α. Cou chaud, Choix d'églises byzantines en Grèce, Paris 1842-, σ. 16 και πίν. VII, είκ. 2. 3. Ή προς ανατολάς προέκτασις εγένετο μέ βυζαντινίζουσαν τοιχοποιΐαν, ήτις όμως προδίδεται ως νεωτέρα, λόγω τών χονδρών (0,05) πλίν&ων τάς οποίας έχρησιμοποίησε και ένεκα τών οποίων τόσον ή κατασκευή τών οδοντωτών ταινιών, δσον και ή τών τόξων τών παράθυρων απέβη κακότεχνος ( Βλ. είκ. τοΰ ΊεροΟ προ τής αποκαταστάσεως τοΰ μνημείου, πίν. 41Α ). 4. Α. Struck, Griechenland I Athen und Attika, Wien - Leipzig 1911, σ. 143, είκ. 165. 5. U. M o n n e r e t de V i l l a r d, Inedita byzantina έν Monitore Teenico, No 22, Anno 1912. Milano, σ. 432, είκ. 11. Πρβ. και Ξυγγόπουλον, Ιν»' όν., σ. 95, είκ. 100.

116 '3 ε a 0> > <3 ο α 9 ο μ» S > 3 a a. 3 ο < Ι χ

- 117 επεκτάσεις, αϊτινες όμως δεν εσταμάτησαν εως εδώ, διότι κατά το 1916 έπέπρωτο το κομψον τοϋτο μνημεΐον να παραμορφωθή τελείως, όταν οι επίτροποι τοϋ ναοϋ, Ιν τη μανία των να μεγαλώσουν τον χώρον, προσέθεσαν δύο πτέρυγας επί μεν της βόρειας πλευράς πλάτους 4 μ. και μήκους 17,75, επί δε της νοτίας πλάτους 5 μ. καΐ μήκους 16 μ. (εΐκ. 1 καί πίν. 41, 42). "Επί 80 λοιπόν ετη το μνημεΐον παρέμενε παραμορφωμένον και μόνον ό κομψός αρχικός τροΰλλόςτου επρόβαλλεν οιονεί διαμαρτυρόμενος, δια μέσου τών νεωτέρων αντιαισθητικών κατασκευών και προσθηκών ύπενθυμίζων δια της παρουσίας του δ'τι το μνημεΐον, το όποιον εστέγαζεν, είχε χαθή καί ασφυκτιούσε μέσα εΐς τα πανάθλια νεώτερα κατασκευάσματα ( βλ. πίν. 45 ). Ή Διεΰθυνσις "Αναστηλώσεως τών αρχαίων και Ιστορικών μνημείων τοΰ 'Υπουργείου Παιδείας είχε προ διετίας επιχειρήσει να εφαρμόση άπόφασιν τοϋ Αρχαιολογικού Συμβουλίου περί αποκαταστάσεως τοϋ μνημείου, προσέκρουσεν όμως κατά την εκτέλεσιν αυτής δχι μόνον εΐς την πείσμονα άντίστασιν τών εκκλησιαστικών επιτρόπων, άλλα και εις την άρνησιν της 'Αρχιεπισκοπής. Κατά το παρελθόν έτος επανήλθομεν καί, ευτυχώς, χάρις εις την εύρεϊαν άντίληψιν καί κατανόησιν τοϋ Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί Πάσης Ελλάδος Κυρίου Θεοκλήτου, ελάβομεν την συγκατάθεσίν του. Παρά ταΰτα δμως εχρειάσθη να επέμβωμεν την 10η ν παρελθόντος Σεπτεμβρίου αΐφνιδιαστικώς την 1.30' μετά μεσονΰκτιον, δια ν' άπομακρύνωμεν κατ' αρχάς τα εις την βορείαν καί νοτίαν πλευράν προσκτίσματα καί να εΰρεθώσιν οΰτω οί αντιδρώντες προ τετελεσμένης καταστάσεως. Μετά την άφαίρεσιν τών ανωτέρω προσθηκών, έφάνησαν οί αρχικοί τοίχοι της βορείας καί νοτίας πλευράς με τους δια μεγάλων λίθων σχηματιζόμενους εΐς τήν τοιχοποιΐαν σταυρούς (εΐκ. 2), χαρακτηριστικούς τών ναών τοϋ 11 ου καί 12 ou αιώνος ( Καπνικαρέα, Δαφνί, Χριστιανού 1, 'Αγία Μονή Ναυπλίου 8, "Αγιος Δημήτριος Βαράσοβας 8 καί Ναός Σωτήρος Άμφίσσης *). Έν συνεχεία άφηρέθη το κακόσχημον ετοιμόρροπον κωδωνοστάσιον καί ήρχισεν ολίγον κατ* ολίγον ή κατεδάφισις τής προς δυσμάς νεωτέρας επεκτάσεως. Μετά τήν άφαίρεσιν τών νέων αυτών κατασκευών άνευρέθη δι* ανασκαφής το θεμέλιον τοϋ αρχικού δυτικοΰ τοίχου τοΰ ναοϋ. Εις τήν εικόνα ( πίν. 43Β) διακρίνεται ή ΒΔ γωνία τών θεμελίων τοΰ δυτικοΰ τοίχου με τον μεγάλον δρθοστάτην εϊς τήν θέσιν του. Κατά τήν άνασκαφήν τοϋ νάρθηκος άνευρέθησαν τρεις τάφοι ως καί οί χωρίζοντες 1. Ε. Stikas, L'église byzantine de Christianou, Paris 1951, εΐκ. 26, 88 καί 89. 2. G. Millet, L'école grecque dans l'architecture byzantine, Paris 1916, σ. 142, εΐκ. 69. 3. Α. Κ. "Ορλάνδος, Α.Β.Μ.Ε., τόμ. Α', σ. 105, εΐκ. 1. 4. Α. Κ. "Ορλάνδος, ε.ά., σ. 186, εΐκ. 4.

118 τάς δυο θύρας τοϋ νάρθηκος δυο πεσσοί με τας αντιστοίχους έγκοπάς επί τοϋ νοτίου και τοΰ βορείου τοίχου. Ή είκών ( πίν. 44Α ) παρουσιάζει τάς βάσεις των νεωτέρων κιόνων και δεξιά επί τοϋ τοίχου την έναντι τοϋ πεσσοϋ Ι < 1 1 ι Ι 0. ( 2 3 4. 5 Είκ. 2. Άποκατάστασις της αρχικής μορφής τής νοτιάς πλευράς ( Το σκιασμένον μέρος δεικνύει τα άποκατασθέντα τμήματα ). τοϋ νάρθηκος εξέχουσαν παραστάδα, ή οποία ήτο κατεστραμμένη άνωθεν τής επιχώσεως και τής πλακοστρώσεως τοϋ δαπέδου τοϋ νέου ναοϋ. Είς το βάθος φαίνονται αί βάσεις και ή αρχή τοΰ κορμοΰ των κεχωσμένων δυο αρχικών δυτικών κιόνων τοϋ ναοϋ. 'Ωσαύτως κατά την άνασκαφήν τοΰ νάρθηκος διεπιστώσαμεν δτι μόνον

119 εις την βόρειον στενήν πλευραν αύτοΰ υπήρχε μικρά θύρα πλάτους 1,15 μ. καί ύψους 1,85, ήτις είχε φραχθή μεταγενεστέρως, έφερε δ* άνωθεν πεταλόμορφον άνακουφιστικόν τόξον, ως διεπιστώθη εκ σωζόμενου τμήματος των πλίνθων αύτοΰ ( είκ. 3 ). Είκ. 3. Θύρα μέ πεταλόμορφον τόξον εις την βορείαν πλευραν τοΰ νάρθηκος. Μορφή, την οποίαν είχε κατά την εΰρεσίν της, κα'ι άποκατάστασις τοΰ άρχικοΰ της σχήματος. Το πεταλόμορφον αυτό τόξον άποκατεστήσαμεν επί τή βάσει τών σωζόμενων στοιχείων του, είναι δε δμοιον προς το πεταλόμορφον τόξον της νοτίας τοιχισμένης θΰρας της Καπνικαρέας καί προς το τών θυρών τοΰ Ναοΰ τοΰ Σωτήρος της Άμφίσσης '. Συναντάται δε το σχήμα τοΰτο τοΰ τόξου εν 1. Α. Κ. 'Ορλάνδος, Α.Β.Μ.Ε., τόμ. Α', 1935, σ. 181, είκ. 3 καί 4.

120 'Αττική καΐ εν Άργολίδι από τοΰ 1000 μέχρι του 1200 μ.χ. ι. Εις την νοτίαν στενήν πλευράν τοΰ νάρθηκος δεν υπήρχε θύρα, εσφαλμένως δ* ό Couchaud σημειώνει τοιαΰτην εις την κάτοψίν του και εις την προοπτικήν του απεικόνισιν ( πίν. 40 ), προφανώς κατ' άναλογίαν της περιγραφείσης βόρειας, διότι, ώς διεπιστώσαμεν δια της ανασκαφής, κατά την Ν πλευράν ΰπήρχον μόνον δυο εσοχαί δια τυφλόν τόξον, τοΰ οποίου εσφζετο εις το κατώτερον μέρος καΐ τμήμα τοΰ παλαιού κονιάματος φέρον γραμμικήν διακόσμησιν (πίν. 43Α,Β ). Προσθέτομεν εν τέλει, δτι κατά την άνασκαφήν τοΰ νάρθηκος ευρέθησαν εξωτερικώς και τεμάχια ζωφόρου εξ δπτοϋ πηλοΰ με κουφικήν διακόσμησιν (πίν. 46), τα όποια προέρχονται πιθανώτατα εκ της δυτικής όψεως τοΰ άρχικοΰ ναοΰ, ήτις εΐχεν ολόκληρος κατεδαφισθή μεταγενεστέρως- Μετά τον καθαρισμον τοΰ νάρθηκος ήρχισεν ή άναστήλωσις τοΰ δυτικοΰ τοίχου και τών εσωτερικών πεσσών, ως και ή συμπλήρωσις τών τοίχων τής νοτίας και βορείου πλευράς. Ώς δέ εξηκριβώσαμεν εκ σωζόμενων τμημάτων, πλην τοΰ κεντρικού δυτικοΰ σκέλους τοΰ σταυροΰ, δπερ εκαλΰπτετο δια κυλινδρικοΰ θόλου, τα πλάγια τμήματα τοΰ νάρθηκος εστεγάζοντο δια κυλινδρικών θόλων βαινόντων εγκαρσίως προς τον πρώτον. Έν συνεχεία εξηκολουθήσαμεν τήν άφαίρεσιν ολοκλήρου τής εκ δυο μέτρων ύψους μεταγενέστερος εξωτερικής επιχώσεως τοΰ κυρίως ναοΰ, άνεύρομεν δέ εσωτερικώς εις βάθος 0,70 μ. το πάλαιαν δάπεδον με τους τεσσάρας αρχικούς κίονας εδραζομένους επί παχειών μαρμάρινων βάσεων*, ως και μίαν μικράν κόγχην εις τον βόρειον τοΐχον, εύρισκομένην παρά τον νάρθηκα. Κατά τήν σχετικήν άποχωμάτωσιν ευρέθη έντειχισμένον εις τον μεταγενέστερον δυτικον τοΐχον και το θωράκιον τής εικόνος ( πίν. 47Β ), διαστάσεων 0,69X1,07 και πάχους 0,11 μ., εικονίζον σταυρόν επί βαθμιδωτής βάσεως και τεσσάρας ρόδακας εις τα τέσσαρα εκατέρωθεν τών σκελών τοΰ σταυροΰ διαμερίσματα. Ή καλή βυζαντινή εργασία τοΰ θωρακίου τούτου μας πείθει, δτι θα προέρχεται εκ τοΰ παλαιοΰ τέμπλου τοΰ ναοΰ, δπερ θα εξετείνετο μεταξύ τών δυο ανατολικών κιόνων προεκβαλλόμενον μέχρι τοΰ βορείου και τοΰ νοτίου εξωτερικού τοίχου, εφ' ών παρετηρήσαμεν σχετικά ίχνη προσηλώσεως αύτοΰ. Τέλος άπεκαλύψαμεν τήν πάλαιαν άγίαν τράπεζαν καΐ τάς τρεις κόγχας τοΰ παλαιού 'Ιερού, ήτοι τήν τής Προθέσεως, τήν τοΰ κυρίως Ίεροΰ 1. Α. Κ. "Ορλάνδος, Ε.Ε.Β.Σ, τόμ. ΙΑ', 1935. 2. Ό C o u c h a u d εις τήν κάτοψίν του παρουσιάζει εσφαλμένως τους τεσσάρας υπό τον τροΰλλον κίονας απέχοντας αλλήλων 2,30 μ. από Β προς Ν και 3,40 άπό Α προς Δ, ήτοι σχηματίζοντας έν κατόψει ορο ογώνιον, ένφ έν τβ πραγματικότητι απέχουν 2,30 μ. άπό δυσμών προς ανατολάς και 2,40 άπό βορρά προς νότον, ήτοι σχηματίζουν σχεδόν τέλειον τετράγωνον, ώς άλλωστε έπρεπε νά αναμένεται.

ΠΙΝΑΞ 40»#. SB, * _ -* :^β(δ>*. S-,A</ M Κάτοψις και άναπαράστασις του μνημείου ϋπο του Α. Couchaud (1842). ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ

ΠΙΝΑΞ 41 Α. Ή κατεδαφισθ-είσα μεταγενέστερα άψίς. Β. Ή άνακχισθεΐσα αρχική άψίς. ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ

ΙΙΙΝΑΞ 42 "Η νοτία πλευρά, άνω μέ τα νεώτερα προσκτίσματα και κάτω όπως άποκατεστάφη εις τήν άρχικήν της μορφήν. NAOS ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ

ΠΙΝΑ3 43 Α. Νοτιοδυτική γωνία του νάρθηκος μέ τάς έγκοπάς της τυφλής άψΐδος. Β. Βορειοδυτική γωνία τών θεμελίων του δυτικού τοίχου. (Διακρίνεται ή βορεία θύρα του νάρθηκος εκ τών εσω, ώς κα'ι ή εξέχουσα παραστάς.) ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ

ΠίΝΑΞ 44 Α. At βάσεις τών δύο δυτικών κιόνων τοϋ ναοΰ μέ τήν έπίχωσιν. Β. Ai κατά τήν άνασκαφήν άνακαλυφθεΐσαι τρεις αψίδες τοϋ άρχικοΰ ναοΰ. ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ

ΠΙΝΑΞ 45

ΠΙΝΑΞ 46 Πλάκες μετά κουφικών κοσμημάτων. ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ

ΠΙΝΛΞ 47

ΠΙΝΑΞ 48 Παλαιοχριστιανικά κα'ι βυζαντινά γλυπτά. ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ

ΠΙΝΑΞ 49

'Λρχαΐαι έπιγραφα'ι και άγγετα ευρεθέντα κατά τήν άποχωμάτωαιν. ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΠΙΝΑΞ 50

ΠΙΝΑΞ 51 Βυζαντινά άγγβΐα εύρβμντα κατά τήν άποχωμάτωσιν. ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ

121 Βήματος και την τοΰ Διακονικού, α'ίτινες εσφζοντο εις ΰψος 0,70 μ. από του παλαιού δαπέδου διασωζουσαι την πλινθοπερίβλητον τοιχοδομίαν των ( πίν. 44Β ). Το σχέδιον ( εικ. 4 ) δεικνύει το άρχικον διάγραμμα τοΰ μνημείου ως προέκυψε κατόπιν των ημετέρων ερευνών. Εΐκ. 4. Ναός Άγ. 'Ασωμάτων. Κάτοψις του αρχικού μνημείου ως ευρέθη δια τών ανασκαφών. Μετά την έξακρίβωσιν τοΰ άρχικοΰ σχεδίου τοΰ ναοΰ άφχιρέσαμεν δλας τας προς το άνατολικόν τμήμα τοΰ κτηρίου γενομένας νεωτέρας κατασκευας και ήρχίσαμεν την άναστήλωσιν των κογχών τοΰ Ίεροΰ και την κατασκευήν των κατεστραμμένων τοίχων καί θόλων. Έκ σαφών λειψάνων τών θόλων τών διαμερισμάτων της Προθέσεως και τοΰ Διακονικοΰ προέκυψεν, δτι οί

122 χώροι αυτοί εκαλΰπτοντο δια κυλινδρικών θόλων βαινόντων απ' ανατολών προς δυσμάς, κατά το εν Ελλάδι επικρατούν σύστημα. Τα σχέδια ( εικ. 5 και 6 ) παρουσιάζουν την τελικήν κάτοψιν καί τομήν τοϋ ναοϋ μετά την γενομένην άποκατάστασιν τοϋ μνημείου. Πρόκειται περί άπλοϋ τετρακιονίου, σταυροειδούς εγγεγραμμένου τρουλλωτοΰ ναοϋ, μετά Ίεροΰ περιοριζόμενου μόνον εις τάς κόγχας. 'Ανήκει δηλαδή εις τον τρίτον τΰπον, κατά την λεπτομερή σχετικήν μελέτην τοϋ καθηγ. κ. 'Ορλάνδου ', έ'νθα αναφέρονται δλοι οι ανήκοντες εις τον τΰπον αυτόν ναοί, εν οίς καί τίνες άλλοι αθηναϊκοί, ως π.χ. ό Άγ. Νικόλαος ό Ραγκαβάς κλπ."οσον άφοροι εις τήν χρονολογίαν κατασκευής του, ταΰτην δυνάμεθα να θέσωμεν εις το 2 ον ήμισυ τοϋ 11 ου αιώνος, κρίνοντες αφ' ενός εκ τών μεγάλων σταυρών, τους οποίους εμφανίζει εξωτερικώς ή τοιχοποιία του, αφ' ετέρου δ' εκ τών ευρεθέντων κουφικών κοσμημάτων εξ δπτής γής, εκ τοϋ χρησιμοποιηθέντος πεταλομόρφου τόξου και τέλος εκ τής μορφής και τών αναλογιών τοϋ κεντρικοϋ του τροΰλλου, δστις παρουσιάζει μεγάλην ομοιότητα προς τους τροΰλλους τής Καπνικαρέας καί τής Παναγίας Γοργοεπηκόου ( σήμερον "Αγ. Ελευθέριος ). Άναφέρομεν εν τέλει δτι τόσον επί τοϋ βορείου δσον καί επί τοϋ νοτίου τοίχου τοϋ κυρίως ναοϋ και τοϋ τροΰλλου άπεκαλΰφθησαν τμήματα νωπογραφιών, περί τής χρονολογίας καί κατασκευής τών οποίων δμως δεν δυνάμεθα ν' άποφανθώμεν προ τοϋ τελικού καθαρισμοϋ των. Εύοήματα. Πλην τών ανωτέρω ειδικώς μνημονευομένων κατά τήν ανασκαφή ν, άνευρέθησαν καί τα εξής ακόμη αρχιτεκτονικά μέλη, γλυπτά καί αγγεία : 1. Κιονίσκος επιτΰμβιος διαμ. 0,23 μ. εκ λευκοΰ μαρμάρου μ.σ.μ. 0,70 μ. φέρων τήν επιγραφήν ( πίν. 49Α) : ΑΠΟΛΛ Άπολλ(ωνία) ΑΠΟΛΛΩ Άπολλω(νίου) ΘΥΓΑΤ Θυγάτ(ηρ) ΕΥΣΟΥΔ Εύσουδ ΑΡΤΙΣΕΝΥΜΦΙΔΙΟΙΣΙΝΑΒ "Αρτι σε νυμφιδίοισιν άβ ΤΛΗΜΩΝ ΟΛΥΣΙΜΕΛΗΣΑΜ Τλήμον, ό λυσιμελής άμ ΟΥΓΕΝΕΗΝ ΕΞ ΑΝΔΡΟΣ EOI Ου γενεήν εξ ανδρός εοι[κεν ΝΟΥΣΩΙ ΔΑΡΓΑΛΕΗ ΣΟΜ Νοΰσω δ' άργαλέη σομ ΑΝΘΩΝ ΣΕΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΕΠΩ Άνθ" ων σε 'Απόλλωνος επω... ΔΙΑΚΡΥΟΕΙΣ ΕΥΣΟΥΣ Διακρυόεις εΰσουσ 1. Α. Κ. 'Ορλάνδος, Α.Β.Μ.Ε., τόμ. Ε', 1939-1940, σ. 9. Ό αυτός, Ή τράπεζα τής ëv Πάτμφ Μονής 'Αγίου 'Ιωάννου τοϋ Θεολόγου, Δωδεκανησιακόν Άρχείον, τόμ. Γ', 1958, σ. 3, είκ. 1, A.B.Μ.Ε., τόμ. Η', 1955-1956, σ. 176, είκ. 30 και τόμ. Τ, 1948, σ. 71, είκ. 58.

123 L-** _- Cö Είκ. 5. Ναός Άγ. 'Ασωμάτων. Κάτοψις και τομή κατά μήκος μετά τήν άποκατάστασιν.

124 ' ι Γ" S Είκ. 6. Τομή κατά πλάτος τοΰ κυρίως ναοΰ και τοΰ νάρθηκος μετά την άποχατάστασιν.

125 2. Κιονίσκος επιτύμβιος μ.σ. ΰψ. 0,69 μ. και διαμ. άνω 0,23 και κάτω 0,225 μ. Μάρμαρον λευκόν. 'Επιγραφή ΙΛΗ Είκ. 7. Ναός 'Αγ. 'Ασωμάτων. Τομή και δψις τοΰ τρούλλου. 3. Επιτύμβιος πλαξ μετ' αετώματος εκ μαρμάρου λευκοϋ διαστάσεων 0,38X0,27 και πάχ. 0,085 μ. (πίν. 49Γ), φέρει την επιγραφήν: ΔΗΜΟΝΙΚ Δημόνικ(ος) ΔΗΜΟΝΙΚΟ Δημονίκο(υ) ΚΑΡΥΣΤΙ Καρΰστι(ος) 4. Τμήμα κιονίσκου εκ τεφρόχρου μαρμάρου μ.σ. δψ. 0,23, ά'νω διαμ. 0,35 μ., φέρει την επιγραφήν (πίν. 50Α ) :

126 ΕΛΕΥΘΕΡΙΝ ΔΙΟΝΥΣ Μ 5. Τμήμα επιτύμβιου κιονίσκου εκ λευκοΰ μαρμάρου μ.σ. ΰψ. 0,24 μ., κάτω διάμετρος 0,185 (πίν. 49Β ). Φέρει την επιγραφήν : ΝΟΥΜΗ ΜΕΝΕΚ(ράτους) ΗΡΑ(κλεώτου ;) 6. Βάσις αγάλματος διαστάσεων 0,50X0,215 καί πάχους 0,095 μ. φέρουσα την επιγραφήν ( πίν. 50Β ) : ΘΡΑΣΥΛΛΟΝ ΘΡΑΣ ΥΛ ΑΟΥ ΕΛΕΥΣΙΝΙΟΝ Η ΜΗΤΗΡ ΑΝΕΘΗΚΕΗΡΩΙ Θράσυλλον Θρασΰλλου Έλευσίνιον ή μήτηρ άνέθηκε "Ηρωι. 7. Έπίκρανον παραστάδος παλαιοχριστιανικον ( πίν. 48Α ) διαστ. 0,51 Χ 0,53 καί ΰψ. 0,165 μ. 8. "Επίθημα παλαιοχριστιανικον (πίν. 47Α)ΰψ. 0,17, μήκος 0,44, πλ. 0,215. 9. Πλάξ φέρουσα άνάγλυφον Ισοσκελή σταυρόν εντός κύκλου καί περαιτέρω αλυσοειδές πλέγμα ( πίν. 48Β ). 10. Θραύσματα βυζαντ. αγγείων, ών εν μετ' εγχάρακτου παραστάσεως πτηνοΰ ( πίν. 51 ) καί έτερον μετά παραστάσεως λαγωοΰ ( εικ. 8 ). Είκ. 8. Θραΰσμα βυζαντινού αγγείου εύρεθέν κατά τήν άποχωμάτωσιν. 11. Θραύσματα αρχαίων ελληνικών αγγείων, μεταξύ των οποίων καί ερυθρόμορφον δστρακον με παράστασιν παιδιού ( πίν. 50Γ ). ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Γ. ΣΤΙΚΑΣ