ª π O Δ O O Δ Ã π ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΚΟΝΗΣ

ª π O Δ O O Δ Ã π N appleïèô ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΚΟΝΗΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΣΕΙΡΑΣ 13 H πρώτη π λη* 15 ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ANΘOΛOΓOY 17 MIΛTIAΔHΣ MΠAZIPIAN TAMΠIA Eτσι γλ τωσα κα π α τ ν τ ν γνοια το Aναπλιο, Θ. KΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ 23 Pηγ πουλος τ Aναπλιο, B. KΟΡΝΑΡΟΣ 26 Λέων Σγουρ ς, Φ. KΟΝΤΟΓΛΟΥ 27 Xρονικ το Mορέως, AΓΝΩΣΤΟΥ 32 H πριγκιπέσσα Iζαμπώ, A. TΕΡΖΑΚΗΣ 35 Iζαμπώ, Θ. ΓΚΟΝΗΣ 39 A φυλακα το Nαυπλίου Mιλτιάδης, A. KΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ 40 Nα πλιο 1868, E. ΣΛΗΜΑΝ 45 Aκροναυπλία. Θρ λος κα πραγματικ τητα, Γ. MΑΝΟΥΣΑΚΑΣ 47 Θανάσιμο Aνάπλι, N. KΑΡΟΥΖΟΣ 51 Aντιλαλο ν ο φυλακές, M. BΑΜΒΑΚΑΡΗΣ 53 Tο Iτς-Kαλ τ γκάθι, Θ. ΓΚΟΝΗΣ 54 EΠAMEINΩNΔAΣ ΣEΪTAN TAMΠIA T τρία πρ σωπα το γιαλο μας, A. TΕΡΖΑΚΗΣ 57 «Kαρτερία», O TΥΠΟΣ ΣΤΟΝ AΓΩΝΑ T πρ το τμοκίνητο πλο ο φθάνει στ Nα πλιο, T. GORDON 62 * Oι τίτλοι των αποσπασμάτων δ θηκαν απ τον ανθολ γο. 9

10 NAYΠΛIO, MIA ΠOΛH ΣTH ΛOΓOTEXNIA Περίπλους εις Πελοπ ννησον (1864), M. BΡΑΤΣΑΝΟΣ 64 H Δο κισσα τ ς Πλακεντίας ε ς τ Nα πλιον, Δ. Γ. KΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ 67 T πίγραμμα, N. KΑΡΟΥΖΟΣ 77 T λληνικ καλοκαίρι, J. LACARRIÈRE 78 T ς μουρι ς, Θ. KΩΣΤΟΥΡΟΣ 80 O μοναχ ς Iερ θεος, Π. ΛΙΑΛΙΑΤΣΗΣ 81 H γνωριμία μου κα ρωτας μ τ Aνάπλι, Γ. KΑΡΑΜΑΝΟΣ 82 Στο Kαρώνη, Γ. PΟΥΒΑΛΗΣ 89 ΦΩKIΩN TABIΛ TAMΠIA Στ δρ μο το θανάτου (27 Σεπτέμ ρη 1831), Γ. ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ 93 K γ κακ χερ ολα, κ σ κακ δεμάτια, N. K. KΑΣΟΜΟΥΛΗΣ 95 O Πετρ μπεης, ΔΗΜΟΤΙΚΟ TΡΑΓΟΥΔΙ 96 Πουθεν δ ν πάγω, I. MΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ 97 Kείμενα Eπιστολ ς το I. Kαποδίστρια 98 Aρ. 3184 Eλληνικ Πολιτεία. O κυ ερνήτης τ ς Eλλάδος, I. KΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 101 O Kαποδίστριας κα ο Γάλλοι περιηγηταί, K. KΑΙΡΟΦΥΛΑΣ 103 T δ πα ριον ε σήλθομεν ε ς Nα πλιον, N. ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ 107 Tο χορο ο χάρες, Δ. Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΑΚΗΣ 115 O πρ τος πίσημος χορ ς ν Nαυπλί ω, N. K. KΑΣΟΜΟΥΛΗΣ 117 O πιστάτης τ ν θνικ ν ο κοδομ ν π I. Kαποδίστρια, A. ΣΟΥΤΣΟΣ 119 ΦPOYPAPXEIO TZINTAP TAMΠIA O κυ ερνήτης του Mωρέως, M. PΑΣΙΝ 123 Kοιμ ται πάνοπλη, A. TΕΡΖΑΚΗΣ 133 Λεονάρδος Tαρωνίτης, Δ. Γ. KΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ 137 Συμφορ κα α χμαλωσία το Mωρέως, M. IΩΑΝΝΟΥ 139 T Παλαμίδι, Φ. KΟΝΤΟΓΛΟΥ 143 H κυρ Pήνη το Σκληρο, ΔΗΜΟΤΙΚΟ TΡΑΓΟΥΔΙ 149 Aνάπλι, Σ. ΔΑΦΝΗΣ 151

ΠEPIEXOMENA 11 ΘEMIΣTOKΛHΣ KAPA TAMΠIA Aτυχ ς φοδος κατ το φρουρίου το Nαυπλίου Aγγουρ ον, Φ. XΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Ή ΦΩΤΑΚΟΣ 157 H ορτ το γίου Aνδρέου Στάϊκος, Γ. TΕΡΤΣΕΤΗΣ 161 Iστορία τ ς «Ψωροκώσταινας» ( H ζητιάνα το Nαυπλίου), Π. MΟΡΑΪΤΗΣ 163 T Nα πλιον, πρωτε ουσα τ ς Eλλάδος, O TΥΠΟΣ ΣΤΟΝ AΓΩΝΑ 169 Kαταδίκη κα θώωση, Θ. KΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ 170 Pητ το Kολοκοτρώνη, Γ. TΕΡΤΣΕΤΗΣ 173 Kολοκοτρωναίϊκος σουγι ς, M. OΙΚΟΝΟΜΟΥ 175 Aναστάσιος Πολυζω δης. Λ γος τ ς 25ης Mαρτίου 1874, Γ. TΕΡΤΣΕΤΗΣ 176 Eθνικ Συνέλευση Πρ νοια, Λ. PΟΣ 181 Πρ νοια, A. AΝΑΠΛΙΩΤΗΣ 185 O Γι ργο-bίζιτας, Δ. Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΑΚΗΣ 187 Kαραϊσκάκης ν Nαυπλί ω (1826), I. E. ZΕΓΚΙΝΗΣ 189 ΛEΩNIΔAΣ TOMΠPAK TAMΠIA Oι γυναίκες τ Aναπλιο, W. M. LEAKE 193 Nαυπλιακά, À π 194 Tα «καμάκια», B. BΑΣΙΛΙΚΟΣ 195 Eμπορικ κίνησις. Tσακώνισσαι, M. Γ. ΛΑΜΠΡΥΝΙΔΗΣ 200 Yστεροφημία, A. TΕΡΖΑΚΗΣ 202 Kαταστροφ λαι να π το ς Eλληνες, Φ. XΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Ή ΦΩΤΑΚΟΣ 207 O Aρ ανίτες ε ς τ Aνάπλι (1770), ΔΗΜΟΤΙΚΟ TΡΑΓΟΥΔΙ 210 Aρ ανιτιά, M. Γ. ΛΑΜΠΡΥΝΙΔΗΣ 211 T «Bουλευτικ» το Nαυπλίου, E. ΛΥΚΟΥΔΗΣ 212 Ως φο ερ ς τ πος ο τος ο κ στι λλ ο κος θεο κα α τη π λη το ο ρανο, A. KΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ 215 O ξένος των Xριστουγέννων, Σ. ΔΑΦΝΗΣ 218 Tο Δικαι πουλου, ΔΗΜΟΤΙΚΟ TΡΑΓΟΥΔΙ 222

12 NAYΠΛIO, MIA ΠOΛH ΣTH ΛOΓOTEXNIA POMΠEP ΔENIZ KAΠOY Tο γλίστρημα του θωνα, Z. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ 227 O θωνας στο Nα πλιο (1833), B. ZΑΪΝΤΛ 228 Bασιλέας, I. MΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ 229 H Γρί αινα, A. AΝΑΠΛΙΩΤΗΣ 231 Oι κατάδικοι στο Παλαμήδι κατά τα χρ νια του θωνα, K. G. FIEDLER 232 T Bουλευτικ, A. KΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ 233 T Nαυπλιακά. H κυρα-kαλλι πη, Δ. KΑΚΛΑΜΑΝΟΣ 235 Xριστο γεννα στ Nα πλιο, Θ. ΓΚΟΝΗΣ 237 Δημίων ιστορίες, ΣΤΑΜ. ΣΤΑΜ. (ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ) 239 Eπίλογος, A. BΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 243 Kανένα ρ γμα, Γ. ΠΑΤΡΙΝΙΟΣ 245 AXIΛΛEYΣ ΓIOYPOYΣ TAMΠIA Προφορ Eλληνικ ς γλώσσης, M. Γ. ΛΑΜΠΡΥΝΙΔΗΣ 249 Στ Aνάπλι χαίρομαι, N. KΑΡΟΥΖΟΣ 250 Tί κάνει ζωντανή γλ σσα, Γ. TΕΡΤΣΕΤΗΣ 252 Στ Παλαμήδι δ ν νέ ηκα, A. TΕΡΖΑΚΗΣ 253 «M ψιλ ελ νια» Tατουάζ, A. KΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ 257 Γάτων περιπέτειαι ν Nαυπλί ω, M. Γ. ΛΑΜΠΡΥΝΙΔΗΣ 259 Λιμ ς τ ν Tο ρκων νθρωποφαγία, Φ. XΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Ή ΦΩΤΑΚΟΣ 266 T Mπο ρτζι, A. KΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ 273 Aπ τ ν κ πο στ Aνάπλι, N. KΑΡΟΥΖΟΣ 279 Aννα Kαρένινα, Θ. ΓΚΟΝΗΣ 280 T χέρι, N. EΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ 283 Mέσα στ δίχτυ το Aναπλιο, Θ. ΓΚΟΝΗΣ 285

ΣHMEIΩMA TOY ANΘOΛOΓOY «Εγ στ Ανάπλι ε ρίσκομουν πο γράφω τ στορία κα τώρα κατεστάθηκα στ ς Πο λιας τ ν ξορία» (Μάνθος Iωάννου, Συμφορ κα α χμαλωσία το Μωρέως) Στά περι λια, στο ς μεγάλους κήπους μέ τά κείμενα πο ναφέρονται στ Να πλιον ς κρατήσω τ νί, θά μο χρειαστε μπ κα μικρ παιδί. Τώρα πο μο δ θηκε ε καιρία σ α τά τρεξα πάλι. Δέν τά ρ κα λα. Ορισμένα χάθηκαν, λλα τά ξάφρισαν κάτι ξεφτέρια, κι λλα γιναν προσάναμμα. Δέν πειράζει, μ ς ζέσταναν. Νομίζω πώς χω ταλέντο στίς νθοδέσμες. Φτιάχνω ρα α μπουκέτα. Κυρίως ξέρω νά τά δένω μέ δεσίματα δικ ς μου πιν ησης. Βρίσκω λαστάρια χλωρά, λλά ταν πέσω πάνω σέ λιπασιές κάνω θα ματα. Θά χωθ στά κάστρα. Θά περπατήσω μέ τ γάλματα κι φο προσέξω πολ μήν ξεχαστ γιατί α τοί γραψαν «τροπάρια λλο σ ι» θά γ στά ρ δα, στά κρίνα καί στο ς δυ σμους. Τ δίκαιο ε ναι π δ, π α τή τή θέση, νά μνημονε σω, νά ναφερθ στο ς πρώτους, στο ς λλους, το ς ξιους πο νθολ γησαν, πο γραψαν γιά τήν π λη. Καί πρ τα πρ τα στ ν Μιχαήλ Γ. Λαμπρυνίδη καί τή Ναυπλία του. Εκε τρέχουμε λοι μας, στίς ραγιές του, στά τσα ρια του. Κι κ μη νά μήν ξεχάσω τή Σέμνη Καρο ζου, τήν Ντιάνα Αντωνακάτου, τ ν Πάνο Λιαλιάτση. 17

18 NAYΠΛIO, MIA ΠOΛH ΣTH ΛOΓOTEXNIA Ο νθολ γος δέν μπορε, π ς ε ναι δυνατ ν, δέν πρέπει κι λας νά ρε λα τά κείμενα, λλά α τά πο ταιριάζουν, α τά πο κάθονται σωστά στ α τί του, στ πέτο του. Α τά πο το χρειάζονται γιά να μπουκέτο το γο στου του. Μακάρι νά μουν φυτον μος, νθοκ μος, λος φθαλμο ς πως νάρκισσος, λος α τιά καθώς τ ρ δον γιά τ Να πλιον. Νά γίνω φρουρ ς του. Αξιωματικ ς του. Αξιωματικ ς τ ν νθέων. Ο νθολ γος τί ε ναι; Ενα λαστάρι, να σχοινάκι, νας κ μπος νά κρατ ρθ, στητ τ μπουκέτο του. Δέν πογράφει τ κείμενο, άζει τά ρχικά. Σάν σέ πουκάμισο. Κι ν χρειαστε νά μπε τ νομα στ ξώφυλλο, τ κρίμα στ ν κδ τη. Υ.Γ. Τ νί πο κράτησα στήν ρχή, τ ραγισμένο, θά τ χρειαστ. Νά άλω μέσα τ μπουκέτο μου. Θ. Γ.

Στή φιλ λογ μου κα Ματίνα Βελλέ μέ ε γνωμοσ νη

MÈÏÙÈ Ë Mapple ÈÚÈ Ó Ù ÌappleÈ Ο πάντων περέχων μέσος προμαχών προσ άλλει πάντας το ς ταπειν τερον α το κειμένους λοιπο ς προμαχ νας το Παλαμηδίου δι το ξ λων τ ν πλευρ ν κπεμπομένου πυρ ς α το κέκτηται μεγάλην σιδηρ φρακτον θ ραν, προασπιζομένην δι π το τ ω προέχοντος χυρώματος, δεξαμεν ν δατος μεγίστην κα πτ θολωτ ς ποθήκας, α τινες δη χρησιμε ουσιν, ς φυλακα αρυποίνων καταδίκων. Μ. Γ. ΛΑΜΠΡΥΝΙΔΗΣ H Nαυπλία

Eτσι γλ τωσα κα π α τ ν τ ν γνοια το Aναπλιο EΠEIΔH KAI EIXAN AΔYNATIΣEI OI TOYPKOI EIΣ T ANAΠΛI, ε χα φήκει πολλ λίγους κε μ τ ν Στάϊκο, κα άσταγα τ Δερ ενάκια, δι ν μ ν ρθουν οήθεια π τ ν Κ ρινθο. Τ γράμμα τ π γαν το Στάϊκου, Στάϊκος κραξε το ς Το ρκους κα το ς δωσε τ γράμμα ε ς τ ς 29 τ σπέρας. Τ γράμμα, φο τ λα αν, καμαν συνέλευσιν ε ς τ ν χώραν κα κραξαν τ ν Τεζτάραγα κα λλους σημαντικο ς ν κατε ο ν π τ Παλαμήδι, δι ν δώσουν τ ν π κριση, κα φηκαν ννι νθρώπους ε ς Μπεζεϊρ ν τάπια κα καμμι δεκαρι τζεταρτάσια Δέκα... κα δυ -τρε ς Αρ ανίτες ε ς τ ν Γιουρτάπια. Αφηκαν τ σους λίγους ε ς τ Παλαμήδι, διατ δ ν ε χαν φ ο π το ς Ελληνας, πο τον πέξω, διατ τον λίγοι. Δ ο Αρ ανίτες κρεμο νται π τ ν τάπια κα π νε ε ς τ ν Στάϊκο κα το λένε, τι ο Το ρκοι κατέ ηκαν ε ς τ ν χώρα κα π με ν πάρομε τ κάστρο, κα ν δ ν σ ς λέμε λήθεια, αστ τε τ ν να δ κα σκοτ στε μας πειτα, ν γει ψε μα. Ο Στάϊκος π ρε το ς στρατιώτας κα πήδησε μέσα. Ο Το ρκοι πο σαν ε ς τ ς λλες τάπιες, κατέ ηκαν ε ς τ ν χώρα, κα μερικο πο σαν ε ς τ ν Τζοτάρ. Εμ καν τ μεσάνυκτα ξημερώνοντας το γίου Ανδρέως. Ερριξε καν νια κα κατάλα α τι π ραν τ Παλαμήδι. Εκα άλληκα ε θ ς πήγαινα στ δρ μο, πάντησα τ ν πεζοδρ μο, πο στειλε Στάϊκος δι ν μ δώσει τ ν ε δηση. Ε ς τ ρδ ε χα φήκει τ ν Πάνο, τ ν Γεννα ο κλπ. Τ ν πεζοδρ μο τ ν στειλα ε ς τ στράτευμα, δι ν δώσει τ ν ε δηση κα τ ν λλων. Οσο ν πάγω ε ς τ Παλαμήδι, Στάϊκος τ ε χε παστρέψει π το ς Το ρκους. Ανέ ηκα ε ς τ Παλαμήδι, ρίχνοντας ο δικοί μας πενήντα καν νια. Αμα π γα πρ σταξα κα γ ρισαν τ καν νια κατ τ ν χώρα κα τ ν Ιτς Καλέ. Εστειλα κα ε παν τ ν Τουρκ ν ρχηγ ν ν λθουν ν μιλήσομε. Ηλθαν ε ς τ Παλαμήδι ο μπέηδες κα νας Αρ ανίτης, ρχηγ ς τ ν Αρ ανιτ ν 23

24 NAYΠΛIO, MIA ΠOΛH ΣTH ΛOΓOTEXNIA το ς ε πα: «Τί κάμνετε τώρα; Ν μο παραδώσετε λα τ κάστρα κα τ ρματά σας, κα ν σ ς γλυτώσω τ ν ζω ν κα τ παιδιά σας, ν πάρετε δ ο μ νον λλαξ ς κα ν σ ς αρκάρω ε ς καρά ια λληνικά, κα ν π τε που θέλετε. Οταν μο δώσετε τ κλειδι λων τ ν κάστρων κα άλω νθρώπους μου, τ τε σ ς δίδω στρατιώτας κα σ ς συντροφε ουν κα σ ς αρκάρουν π τ Πέντε Αδέλφια». Ο Αρ ανίτης λέγει: «Τ ρματά μας δ ν τ δίδομε κα θ πολεμήσομε, θ κάψομε τ ν χώρα, κα ν μ ν φήσομε πέτρα ε ς τ ν λλην πέτρα». Το πεκρίθηκα: «Βρ Αρ ανίτη, τίνος τ λ ς α τά; Aς πολεμήσομε κα μι φορ κα άλλα, κα τ τε λέπετε! Τ ν χώρα ν τ ν κάψετε, ο προγ νοι μας τ ν φκιασαν, κα πάλιν τ ν φκιάνουμε, σε ς μως, θ σ ς περάσομε λους π τ σπαθί». Ο μπέηδες μ ε παν: «Μ ν τ ν κο ς α τ ν, δι τι ε ναι ργένης, ς ρωτήσει κα μ ς πο ε μεθα φαμελίτες. Εμε ς π με κάτω, κάμνομε τ τραττάτο, τ πογράφομε κα σ ς τ στέλνομε μ τ κλειδιά, κα ν μ ς δώκεις τ διο π τ μέρος σας κα τ ν ρκο σου». Ετσι κατέ ηκαν κάτω, καμαν συνέλευση, π γραψαν τ ν συνθήκη, κα τ ν στειλαν μ τ κλειδιά. Ο Αλήπασας κα λλος νας πασ ς δ ν π γραψαν, διατ φο ο ντο π τ ν Σουλτάνο, κα κείνους μ σαρανταπέντε ψυχ ς το ς άσταξα α χμαλώτους το πολέμου. Μετ το γίου Ανδρέως τρε ς τέσσερες μέρες στειλα στρατε ματα, πιασα τ ν Ιτς Καλέ, τ Πέντε Αδέλφια, το γιαλο, τ ς ξηρ ς τ ν τάπια κα στειλα νθρώπους κι μάζωναν τ πράγματα τ το ρκικα ε ς τ τζαμιά. Εγραψα ν ρθουν π τ ν Υδρα κα Σπέτσες κα στειλαν καρά ια. Τ κάστρο τ ε χα κλεισμένο, δι ν μ γενο ν καταχρήσεις. Ε ς τ φρο ρια στειλα π λα τ σώματα. Το ς μ αρκάρησα το ς Το ρκους δι τ ν Σμ ρνη, κα στειλε κα Γερουσία δι ν παρευρεθο ν ε ς τ ν πτώση κα ε ς τ λάφυρα. Τ καρά ια τ καμα παζάρι κατ ν δέκα χιλιάδες γρ σια. Οσο πράγμα μεινε, τ αλαν ε ς τ τζαμιά, τ λοιπ ν τ ρπαξαν ο Ελληνες. Χρήματα μετρητ δ ν ε ρέθησαν, δι τι τ ε χαν ξοδεμένα δι ζωοτροφίας ε ς τ ν πολιορ-

MIΛTIAΔHΣ MΠAZIPIAN TAMΠIA 25 κία. Ασημικ κα σκουτικ σαν πολλά, το ς δωσα σημικ κα σκουτικ δι τ ν να λον τους τ ν καρα ι ν. Ε ς τρε ς μέρες κατέ ηκα π τ Παλαμήδι ε ς το Αγ πασ τ σπίτια. Τ λάφυρα τ αλαν ε ς δημοπρασία, κα κάθε παρχία κα τ νησι π ραν τ νάλογ ν τους. Ετσι γλ τωσα κα π α τ ν τ ν γνοια το Αναπλιο. Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ «Διήγησις συμ άντων τ ς λληνικ ς φυλ ς» στο Tερτσέτης Aπαντα, τ μ. Γ (επιμ. Γ. Bαλέτας), εκδ. Πηγής, Αθήνα 1953

ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ Τ ΑΝΑΠΛΙΟΥ Ητον το Ρήγα τ Αναπλιο γι ς κανακάρης, σ ν ϊτ ς πέτετο στ λογο κα αλλάρης μ νερατζάτα κι ργυρ ρο χά τονε ντυμένος, νέος ε κοσιδυ χρον μορφοκαμωμένος. Στολ κα πλο τος κι ρχοντι τονε τ κορμίν του, κι ε χεν κι α τ ς τ ζγουραφι ψηλ στ ν κεφαλήν του κι π μακρ ν δείχνασιν ο ζγουραφι ς κε νες λιο θαμπ κα σκοτειν μ δίχως τ ς κτίνες, κι μπρ ς στ ν λιο κάθετο κ ρη ζγουραφισμένη, σ νά χεν ε σται ζωνταν τ ν ε χαν καμωμένη, κι κ τ μαλλιά τζη τ χρυσ κι π τ πρ σωπ ν τση χτίνες λαμπερ τατες φέγγασιν μπρ ς τση. Ε χεν κι α τ νος γράμματα στ ν λιον ποκάτω, τσ π νους του φανέρωνε, τ πάθη ντου δηγ το. «Εκείνη πο μ λά ωσε κι πο πολλ μ κρίνει, μορφι κι λάψη τση το λιο τς κτίνες σ ήνει». Ωσ ν τ ν πρ το τσι κι α τ ς το Βασιλιο σιμώνει, κα τ νομά ντου γράψασι, κι κε τ φανερώνει. Αντρ μαχος κράζετο, ντρει ν κα χάριν χει, τρομάσσει κα φο ται τον ποιος τ νε κατέχει. Πάλι ξοπίσω ντου α τηνο πρ αλε κοντάρι κι λογο κ κκινο ψηλ μ μορφο κα αλλάρη. Β. ΚΟΡΝΑΡΟΣ «Pηγ πουλος τ Aναπλιο» στο Eρωτ κριτος, εκδ. Γαλαξίας, Aθήνα 1962 26

ª π O Δ O O Δ Ã π N appleïèô Φίλε ρωτ ν χεις λλοτε δε τ Aνάπλι. Oλη ν χτα μπορε ς ν νε αίνεις τ ς σκάλες τ ν νετ ν μ ναπλιώτισσες πέλπιδες κε ψηλ στ ζωγραφικ μπαλκ νια τ ν ψαράδων ν λέπεις το φεγγαριο τ μονοπάτι τ ς γάπης π σμάλτο στ ν κο σια θάλασσα νυχτερινή.... ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ «Μακάρι νά μουν φυτον μος, νθοκ μος, λος φθαλμο ς πως νάρκισσος, λος α τιά καθώς τ ρ δον γιά τ Να πλιον. Νά γίνω φρουρ ς του. Αξιωματικ ς του. Αξιωματικ ς τ ν νθέων. Ο νθολ γος τί ε ναι; Ενα λαστάρι, να σχοινάκι, νας κ μπος νά κρατ ρθ, στητ τ μπουκέτο του». Θ. Γ. ISBN 960-375-576-1 ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 3576 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΜΙΛΟ ΝΟΛΛΑΣ