17. Πρωτόκολλο του Κιότο

Διαχείριση Ενέργειας και Περιβαλλοντική Πολιτική 17. Πρωτόκολλο του Κιότο Καθηγητής Ιωάννης Ψαρράς Εργαστήριο Συστημάτων Αποφάσεων & Διοίκησης Γρ. 0.2.7. Ισόγειο Σχολής Ηλεκτρολόγων Τηλέφωνο: 210-7723551, 210-7723583 E-mail: john@epu.ntua.gr

Περιεχόμενα Ιστορική αναδρομή 17.2 Πρωτόκολλο του Κιότο Σχετική Ελληνική Νομοθεσία Ευρωπαϊκή Ένωση: Δράσεις Δράσεις Υποστήριξης Κιότο Η Επίτευξη του Στόχου των 2 ο C Εξελίξεις: Τελευταίες Σύνοδοι Επόμενα Βήματα

Ιστορική Αναδρομή (1/3) 17.3 1824: Ο Ζοζέφ Φουριέ θέτει το θέμα του ρόλου που παίζει η ατμόσφαιρα της Γης στη θερμοκρασία του πλανήτη. 1896: Ο Σουηδός Σβάντε Αρρένιους υποστηρίζει ότι η θερμοκρασία του εδάφους επηρεάζεται από τα αέρια που συγκρατούν τη θερμότητα. 1941: Ο Σέρβος Μιλουτίν Μιλάνκοβιτς υποστηρίζει ότι η μεταβολή της τροχιάς της Γης μας φέρνει κάθε 40.000 χρόνια στην εποχή των παγετώνων. 1957: Ο Τσαρλς Ντέιβιντ Κίλινγκ μετράει την συγκέντρωση του CO 2 στην ατμόσφαιρα. Σε περίοδο έξι ετών, φαίνεται καθαρά η αύξηση της % συγκέντρωσης του CO 2. 1980: Ο Σουηδός Μπερτ Μπολίν διαπιστώνει πως η θερμοκρασία της Γης αυξάνεται εδώ και ένα αιώνα. 1988: Ο ΟΗΕ και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας συστήνουν την Διακυβερνητική Ομάδα Ειδικών για την εξέλιξη του κλίματος (IPCC).

Ιστορική Αναδρομή (2/3) 17.4 1990: «Πρώτη Αναφορά Αποτίμησης για την Παγκόσμια Κλιματική Αλλαγή» (IPCC). 1992: Συνάντηση της Γης (Earth Summit). 1995: Συνάντηση του COP-1. 1999: Συνάντηση του COP-5. 1998: Συνάντηση του COP-4. 1997: Συνάντηση του COP-3 και υπογραφή του πρωτοκόλλου του Κιότο. 2000: Συνάντηση του COP-6. 2001: Συνάντηση του COP-7. 2002: Συνάντηση του COP-8. 2003: Συνάντηση του COP-9. 16/2/2005 Το Πρωτόκολλο του Κιότο τίθεται σε ισχύ 2004 Επικύρωση Πρωτοκόλλου και από τη Ρωσία.

Ιστορική Αναδρομή (3/3) 17.5 Παρούσα κατάσταση Θερμόμετρο Πρωτοκόλλου Κιότο μετά την επικύρωση από τη Ρωσία Πρωτόκολλο του Κιότο τέθηκε σε ισχύ στις 16 Φεβρουαρίου 2005

Πρωτόκολλο του Κιότο (1/13) «Νομική δέσμευση των ανεπτυγμένων χωρών για μείωση των εκπομπών αερίων» 17.6 Πρωτόκολλο Κιότο ( ανεπτυγμένες χώρες ) -5% -? %

Περιεχόμενα Πρωτόκολλο του Κιότο (2/13) Περιεχόμενο 17.7 Διεθνής συμφωνία που υιοθετήθηκε από τις χώρες που συμμετείχαν στο Τρίτο COP (Conference of the Parties) στις 10/12/1997 στο Κιότο, Ιαπωνία. Θέματα του Πρωτοκόλλου: Πολιτικές και μέτρα. Απόκτηση δεδομένων, παρακολούθηση και καταγραφή. Εθνική επικοινωνία. Συμμόρφωση.

Πρωτόκολλο του Κιότο (3/13) Περιεχόμενο 17.8 Το Πρωτόκολλο δεσμεύει και τις 38 χώρες του παραρτήματος I να μειώσουν τις εκπομπές των 6 αερίων του θερμοκηπίου (εκφρασμένες σε ισοδύναμες εκπομπές CO 2 ) τουλάχιστον κατά 5% σε σχέση με τις εκπομπές του 1990 έως την περίοδο 2008-2012. Ο στόχος κατανέμεται σε όλες τις «αναπτυγμένες χώρες» την περίοδο 2008-2012: Ο στόχος για τις Η.Π.Α. είναι 7% μείωση. Ο στόχος για την ΕΕ είναι 8% μείωση. Οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν «ποσοτικοποιημένους» στόχους.

Πρωτόκολλο του Κιότο (4/13) Στόχοι % σε σχέση με το 1990 17.9 Αυστραλία 108 Μονακό 92 Βουλγαρία 92 Νέα Ζηλανδία 100 ΕΕ 92 Νορβηγία 101 Στόχοι Ελβετία 92 Ουγγαρία 94 Εσθονία 92 Ουκρανία 100 ΗΠΑ 93 Πολωνία 94 Ιαπωνία 94 Ρουμανία 92 Ισλανδία 110 Ρωσική Ομοσπονδία 100 Καναδάς 94 Σλοβακία 92 Κροατία 95 Σλοβενία 92 Λευκορωσία 92 Τσεχία 92 Λιθουανία 92

Πρωτόκολλο του Κιότο (5/13) Καταμερισμός «βάρους» στην ΕΕ-15 17.10 Βέλγιο -7,5% Λουξεμβούργο -28% Δανία -21% Ολλανδία -6% Γερμανία -21% Αυστρία -13% Στόχοι Ελλάδα +25% Πορτογαλία +27% Ισπανία +15% Φιλανδία 0% Γαλλία 0% Σουηδία +4% Ιρλανδία +13% Μεγάλη Βρετανία -12,5% Ιταλία -6,5%

Πρωτόκολλο του Κιότο (6/13) Απαιτήσεις 17.11 Το Πρωτόκολλο υπόκειται σε επικύρωση, αποδοχή ή έγκριση από τις χώρες μέλη της συνόδου. Τίθεται σε ισχύ την ενενηκοστή μέρα από την επομένη της επικύρωσης, αποδοχής ή έγκρισης από: Όχι λιγότερες από 55 χώρες της συνόδου, συμπεριλαμβανομένου του Παραρτήματος Ι. Χώρες που εκπροσωπούν τουλάχιστον το 55% των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα για το 1990 από αυτή την ομάδα.

Πρωτόκολλο του Κιότο (8/13) Παρούσα Κατάσταση (1/2) 17.12

Πρωτόκολλο του Κιότο (7/13) Παρούσα Κατάσταση (2/2) 17.13 Η Ελλάδα έχει σχεδόν καταργήσει όλες τις κλιματικές της πολιτικές υπό τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και του οικονομικού ελέγχου από την Τρόικα. Climate Change Performance Index World Map 2014 Πηγή: The Climate Change Performance Index: Results 2014,Climate Action Network Europe

Πρωτόκολλο του Κιότο (9/13) 4.800 4.600 EΕ: εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, σε σύγκριση με τους στόχους του 2010 17.14 Εκατ. τόνοι ισόδ. CO2 4.400 4.200 4.000 3.800 3.600 1990 1995 2000 2005 2010 Πηγή: Έκθεση της Επιτροπής Σχετικά Με Την Πρόοδο Για Την Επίτευξη Των Στόχων Του Κιότο, Νοέμβριος 2009. Eκπομπές EΕ-15 Με υφιστάμενα μέτρα ΕΕ-15 Στόχος (Κι ότο) ΕΕ-15 Συνέχι ση της σημερι νής κατάστασης Αξι οποί ηση μηχανι σμών Κι ότο από τι ς κυβερνήσει ς Καταβόθρες ανθρακούχων εκπομπών Δι και ώματα εκπομπής και απόκτηση πι στωτι κών μορί ων από τομεί ς υπαγόμενους στο ΣΕΔΕ-ΕΕ Με συμπληρωματικά μέτρα ΕΕ-15

Πρωτόκολλο του Κιότο (10/13) Απόσταση από το στόχο 17.15 1990 2011 MtCO 2 MtCO 2 % change 90-11 Kyoto Target 1990 MtCO 2 2011 MtCO 2 % change 90-11 Kyoto Target Πηγή: IEA/OECD, 2013

Πρωτόκολλο του Κιότο (11/13) Ευέλικτοι Μηχανισμοί 17.16 Ευέλικτοι Μηχανισμοί Ι. Μηχανισμός καθαρής ανάπτυξης (ΜΚΑ) Έργα μεταξύ χωρών του Παραρτήματος Ι και χωρών εκτός του Παραρτήματος Ι ΙΙ. Προγράμματα από Κοινού (ΠΚ) Έργα μεταξύ χωρών του Παραρτήματος Ι και χωρών με οικονομίες σε μετάβαση ΙΙΙ. Διαπραγμάτευση δικαιωμάτων εκπομπών (ΔΔΕ) ΠΚ/ ΜΚΑ μπορούν να βοηθήσουν χώρες του Παραρτήματος Ι (αναπτυγμένες) να επιτύχουν τους στόχους του Κιότο με οικονομικό τρόπο. Οι προτεραιότητες χωρών εκτός Παραρτήματος Ι (αναπτυσσόμενες) διαφέρουν από αυτές των αναπτυγμένων χωρών ΠΚ/ ΜΚΑ έργα μπορούν να καλύψουν αυτές τις διαφορές.

Πρωτόκολλο του Κιότο (12/13) Κύρια Χαρακτηριστικά 17.17 Εγκαθίδρυση ενός νομικού πλαισίου για την παγκόσμια πολιτική πάνω στο κλίμα. Στόχος: Μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Μηχανισμοί Κιότο: Απαραίτητα όργανα για: Την οικονομικά αποτελεσματική επίτευξη στόχων Κιότο. Τη διοχέτευση τεχνολογίας στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Πρωτόκολλο του Κιότο (13/13) 17.18 Παράρτημα Ι Εμπορία Emission Δικαιωμάτων Trading Εκπομπών Επίπεδα 1990-5% Μηχανισμός Καθαρής Ανάπτυξης Προγράμματα από Κοινού Εγχώριες Domestic Δράσεις Actions Παρόν 2012 (Σενάριο Αναφοράς) 2012 με Πρωτόκολλο Κιότο Δέσμευση

Σχετική Ελληνική Νομοθεσία 17.19 Απόφαση (2000/479/ΕΚ) για την εφαρμογή Ευρωπαϊκού μητρώου ρυπογόνων εκπομπών σχετικά με την ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης. Οδηγία 2001/80/ΕΚ για τον περιορισμό των εκπομπών στην ατμόσφαιρα ορισμένων ρύπων από εγκαταστάσεις καύσης. Έγκριση εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Πρωτοκόλλου του Κιότο (2002/358/ΕΚ). [Το Μάιο του 2002 η Ελλάδα επικύρωσε το πρωτόκολλο του Κιότο (ΦΕΚ 117/02)]. Το 2 ο Εθνικό πρόγραμμα δράσης για την «μείωση των εκπομπών CO 2 και άλλων αερίων του θερμοκηπίου» για την περίοδο 2000-2010 (ΦΕΚ 58 της 5/3/2003).

Ευρωπαϊκή Ένωση: Δράσεις (1/3) 17.20 Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Κλιματικής Αλλαγής. Σχέδιο ΕΕ για Εμπορία Ρύπων. Κοινοτική Οδηγία 2003/87/ΕE: Η οδηγία θέτει τις βάσεις για την ουσιαστική εφαρμογή της Εμπορίας Εκπομπών από το 2008. Η κάθε χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει την υποχρέωση να καταθέσει το Εθνικό Σχέδιο Κατανομής Δικαιωμάτων Εκπομπών (ΕΣΚΔΕ - National Allocation Plan NAP).

Ευρωπαϊκή Ένωση: Δράσεις (2/3) 17.21 Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Επιτυχή καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος του πλανήτη (Αύγουστος 2005): Συστάσεις για τις πολιτικές της ΕΕ που αφορούν στο κλίμα. Νέα Ευρωπαϊκή Πολιτική για το Κλίμα - Ενεργειακό Πακέτο «20-20-20 για το 2020» (Ιανουάριος 2008): 20% μείωση εκπομπών σε σχέση με το 1990 Καμία άλλη χώρα ή ομάδα χωρών δεν έχει αναλάβει τόσο φιλόδοξη πρόταση. Ενεργειακοί και Κλιματικοί Στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως το 2030 (Οκτώβριος 2014): τουλάχιστον 40% μείωση εγχώριων εκπομπών CO 2 σε σχέση με το 1990. τουλάχιστον 27% ΑΠΕ. τουλάχιστον 27% ΕΞΕΝ.

Ευρωπαϊκή Ένωση: Δράσεις (3/3) 17.22 Ακόμη και αν η ΕΕ καταφέρει να μειώσει τις εκπομπές της κατά 50% μέχρι το 2050, η μείωση αυτή δεν θα επηρεάσει ουσιαστικά τις ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις παρά μόνο αν και άλλοι σημαντικοί "παραγωγοί" εκπομπών μειώσουν ουσιαστικά τις εκπομπές τους.

Δράσεις Υποστήριξης Κιότο (1/2) 17.23 Επιστημονικές: Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Συλλογικές: Τραπεζικοί Οργανισμοί (NSS), United Nations Environment Network (UNEP/ROE), United National Development Programme (UNDP). Υπερεθνικές: ΕΕ (εμπορία ρύπων στην ΕΕ). Κυβερνητικές: Εγχώρια Μέτρα Πολιτικής. Επιχειρηματικές: World Business Council for Sustainable Development (WBCSD), Σύμβουλοι επιχειρήσεων (Ettp5). Εταιρικά σχέδια εμπορίας ρύπων: Shell, BP.

Δράσεις Υποστήριξης Κιότο (2/2) 17.24 Οι χώρες του Παραρτήματος Ιπροσπαθούν να επιτύχουν μέρος των δεσμεύσεων εγχώρια: Εθελοντικές συμφωνίες με επιχειρήσεις (Demand Side Management DSM). Χορηγίες για την υπερνίκηση εμποδίων. Ενεργειακοί φόροι/ πράσινη ενέργεια με φοροαπαλλαγές. Επιχειρείται ενίσχυση του Κιότο: Μεταφορά τεχνογνωσίας. Συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών στη διαμόρφωση πολιτικών για την κλιματική αλλαγή.

Η Επίτευξη του Στόχου των 2 ο C (1/2) 17.25 Όριο που έθεσαν οι ηγέτες της ομάδας των G8 στη 35 η Σύνοδο (8-10 Ιουλίου 2009, Ιταλία). Αφορά στην συγκράτηση της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από το όριο των 2 ο C σε σχέση με την προ-βιομηχανική περίοδο. Κόστος Δράσης Επένδυση σε Οικονομία Χαμηλού Άνθρακα: 0,5 % του παγκόσμιου ΑΕΠ. Κόστος Απραξίας: 5 έως 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Πηγή: Nicolas Stern, 2007. The Economics of Climate Change: The Stern Review. Cambridge University Press. (ISBN-13: 978-0-521-70080-1)

Η Επίτευξη του Στόχου των 2 ο C (2/2) 17.26 1. Ανεπτυγμένες Χώρες: Πρέπει να ηγηθούν, μειώνοντας δραστικά τις συνολικές εκπομπές τους 20-30% έναντι του 1990 μέχρι το 2020 και 80% μέχρι το 2050. 2. Αναπτυσσόμενες Χώρες: Συγκράτηση των εκπομπών τους, ώστε να διαμορφωθούν το 2020 σε ένα επίπεδο κατά 15-20% χαμηλότερο εκείνου που θα διαμορφώνονταν σε περίπτωση μη λήψης οποιουδήποτε μέτρου. 3. Συνεργασία: Οι Ανεπτυγμένες Χώρες οφείλουν να προσφέρουν στις Αναπτυσσόμενες Χώρες ουσιαστική Χρηματοδοτική και Τεχνολογική συνδρομή.

Εξελίξεις: Σύνοδος Κοπεγχάγης (1/3) 17.27 7-18 Δεκεμβρίου 2009, Κοπεγχάγη, Δανία: 15 η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα (COP15). Στόχος: Νέα Συμφωνία για την μετά Κιότο Εποχή (2012- ) Κρίσιμα Σημεία Διαπραγμάτευσης: Συγκεκριμένοι Δεσμευτικοί Στόχοι από μεγάλους ρυπαντές που δεν είχαν υπογράψει το Πρωτόκολλο του Κιότο, όπως οι ΗΠΑ. Χρηματοδοτική Στήριξη των Αναπτυσσόμενων Χωρών Χωρίς Χρηματοδότηση δεν θα υπάρξει συμφωνία.

Εξελίξεις: Σύνοδος Κοπεγχάγης (2/3) 17.28 Συμμετοχή: 90 ηγέτες από όλο τον κόσμο 15.000 εμπειρογνώμονες και εκπρόσωποι από 200 χώρες συνολικά οι αιτήσεις συμμετοχής έφτασαν στις 35.000. Μεγάλοι Ρυπαντές: Αρκετοί από τους σημαντικότερους, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ και της Κίνας, θα φέρουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων συγκεκριμένους στόχους ή δράσεις όσον αφορά στις εκπομπές για την μετά Κιότο Εποχή. Χρηματοδότηση για Αναπτυσσόμενες Χώρες: Η ΕΕ είναι έτοιμη να καταβάλει 100 δισ. ετησίως έως το 2020. Ως ξεκίνημα, ηεπιτροπήπροτείνειετήσια συνεισφορά της ΕΕ ύψους 5-7 δισεκατομμυρίων έως το 2010.

Εξελίξεις: Σύνοδος Κοπεγχάγης (3/3) 17.29 Για τη σύναψη της νέας νομικά δεσμευτικής παγκόσμιας συνθήκης για το κλίμα πρέπει: Να ρυθμιστούν οι βασικές πολιτικές συνιστώσες της συνθήκης. Να καθοριστεί η διαδικασία που θα οδηγήσει στην ολοκλήρωση του κειμένου της συμφωνίας. Να προβλέπεται η δυνατότητα "ταχείας εκκίνησης" ώστε να καταστεί δυνατή η άμεση υλοποίηση ή προπαρασκευή ορισμένων δράσεων, περιλαμβανομένης της χρηματοδοτικής στήριξης των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών. Η συμφωνία να είναι έτοιμη να τεθεί σε εφαρμογή από την 1 η Ιανουαρίου του 2013.

Εξελίξεις: Σύνοδος Κανκούν (1/2) 17.30 29 Νοεμβρίου 10Δεκεμβρίου 2010, Κανκούν, Μεξικό: 16 η Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP16), 6 η Σύνοδος των Μερών του Πρωτοκόλλου του Κιότο (CMP6). Στόχος: Νέα συμφωνία που θα αποτελέσει το υπόβαθρο για την επίτευξη μιας παγκόσμιας συμφωνίας στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής. Η συμφωνία περιλαμβάνει δυο αποφάσεις: Παράταση Πρωτόκολλου του Κιότο. Σχέδιο Μακροπρόθεσμης Δράσης Συνεργασίας γενικότερη συμφωνία για ένα 2 ο πρωτόκολλο που θα περιλαμβάνει τις ΗΠΑ και τα άλλα μεγάλα κράτη (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κλπ).

Εξελίξεις: Σύνοδος Κανκούν (2/2) Κρίσιμα Σημεία: 17.31 Επέκταση των ευέλικτων μηχανισμών του Πρωτόκολλου του Κιότο πέραν της 31.12.2012, έως ότου να επιτευχθεί συμφωνία για την 2 η Περίοδο Υποχρεώσεων (1 η Ιανουαρίου 2013 μέχρι το τέλος του 2017). Οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν το 2012 για την μετά Κιότο Εποχή. Καταγραφή των προσφορών των κρατών στα πλαίσια του Συμφώνου της Κοπεγχάγης σε έγγραφο της Σύμβασης-Πλαίσιο για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ σε αντιστοιχία με την απόφαση της *AWG-LCA. *AWG-LCA: Ομάδα για Μακροπρόθεσμη Δράση Συνεργασίας (Long-term Cooperative Action) Επεξεργάζεται τη δημιουργία ενός νέου Πρωτόκολλου με τη συμμετοχή όλων των χωρών, περιλαμβανομένων και αυτών που δεν έχουν επικυρώσει το Πρωτόκολλο.

Εξελίξεις: Σύνοδος Ντέρμπαν (1/3) 17.32 28 Νοεμβρίου 9 Δεκεμβρίου 2011, Ντέρμπαν, Νότιος Αφρική: 17 η Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP17), 7 η Σύνοδος των Μερών του Πρωτοκόλλου του Κιότο (CMP7). Στόχος: Όλες οι χώρες το 2015 να υπογράψουν μια συμφωνία, πουθατις υποχρεώσει να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου και να επιτύχουν τον στόχο των 2 ο C μέχρι το 2020 το αργότερο.

Εξελίξεις: Σύνοδος Ντέρμπαν (2/3) Κρίσιμα Σημεία Ίδρυση Πράσινου Ταμείου για το Κλίμα: 17.33 Δέσμευση των χωρών για να συμβάλουν στα έξοδα εκκίνησης του ταμείου ώστε να είναι έτοιμο το 2012. Στόχος να βοηθηθούν οι αναπτυσσόμενες χώρες ώστε να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές. Ίδρυση μόνιμης Επιτροπής που αποτελείται από 20 μέλη εκπροσωπούμενα εξίσου μεταξύ αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών. Καθιέρωση ενός προγράμματος εργασιών σχετικά με την μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση.

Εξελίξεις: Σύνοδος Ντέρμπαν (3/3) Κρίσιμα Σημεία Επιτροπή Προσαρμογής: 17.34 Αποτελείται από 16 μέλη που είναι υπεύθυνα για τη βελτίωση του συντονισμού των δράσεων προσαρμογής σε παγκόσμια κλίμακα. Ενίσχυση και προστασία των χωρών από τις ζημίες που προκλήθηκαν από ακραία καιρικά φαινόμενα και σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή. Μηχανισμός Τεχνολογίας: Αποτελείται από την Τεχνολογική Εκτελεστική Επιτροπή και το Κέντρο Δικτύου Κλιματικής Τεχνολογίας. Στόχος: Η προώθηση της τεχνολογικής εξέλιξης και η μεταφορά της τεχνολογίας μεταξύ των χωρών. Σε πλήρη λειτουργικότητα μέχρι το 2012.

Εξελίξεις: Σύνοδος Ντόχα (1/2) 17.35 26 Νοεμβρίου -7Δεκεμβρίου, 2012, Ντόχα, Κατάρ: 18 η Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP18), 8 η Σύνοδος των Μερών του Πρωτοκόλλου του Κιότο (CMP8). Συμμετοχή εκπροσώπων από περίπου 190 χώρες. Κύριος στόχος: η πρόοδος στις δύσκολες διαπραγματεύσεις για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Συζήτηση για τη δεύτερη πράξη του πρωτοκόλλου του Κιότο, με καθαρά συμβολική σημασία, το προσχέδιο των βασικών αρχών μιας συνολικής συμφωνίας μέχρι το 2015 και η παροχή οικονομικής βοήθειας στις πλέον ευάλωτες χώρες.

Εξελίξεις: Σύνοδος Ντόχα (2/2) Κρίσιμα Σημεία Επέκταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο έως το 2020. 17.36 Αφορά την ΕΕ, την Κροατία και την Ισλανδία, όπως και οκτώ ακόμη βιομηχανικές χώρες, μεταξύ των οποίων η Αυστραλία, ηνορβηγίακαιη Ελβετία (λιγότερο από το 15% παγκόσμιων εκπομπών αερίων που θεωρούνται υπεύθυνα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου). Καναδάς, Ιαπωνία, Ρωσία και Νέα Ζηλανδία αποχώρησαν από την «οικογένεια» του Κιότο. Καθεμία από τις χώρες θα «εξετάσει» επιπλέον στόχους για τον περιορισμό των εκπομπών των αερίων που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη «το αργότερο έως το 2014». Αύξηση χρηματοδότησης (100 δισ. δολάρια ως το 2020).

Εξελίξεις: Σύνοδος Βαρσοβίας 17.37 11 Νοεμβρίου - 23 Νοεμβρίου, 2013, Βαρσοβία, Πολωνία: 19 η Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP19), 8 η Σύνοδος των Μερών του Πρωτοκόλλου του Κιότο (CMP9). Πάνω από 10.000 συμμετέχοντες από 189 χώρες. Κύριοι στόχοι: Συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη παγκόσμιας συμφωνίας για το κλίμα με την προοπτική του συνεδρίου στο Παρίσι (COP21) το 2015. Περαιτέρω προώθηση της «Πλατφόρμας του Ντέρμπαν» -Οδικός χάρτης συμβιβασμού για το κλίμα.

Εξελίξεις: Σύνοδος Λίμα 17.38 1-12 Δεκεμβρίου, 2014, Λίμα, Περού: 20 η Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP20), 10 η Σύνοδος των Μερών του Πρωτοκόλλου του Κιότο (CMP10). Κύριοι στόχοι: Να θέσει τα θεμέλια για μια αποτελεσματική νέα, καθολική συμφωνία για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι το 2015. Να ορίσει τα κύρια στοιχεία της συμφωνίας του 2015, με βάση την πρόοδο που επετεύχθη σε ολόκληρο το 2014 στο πλαίσιο της «Πλατφόρμας του Ντέρμπαν». Νατονίσειταβασικάμέρητηςσυμφωνίαςτου2015: μετριασμός, προσαρμογή της κλιματικής αλλαγής, χρηματοδότηση και τα μέσα εφαρμογής.

Συμφωνία του Παρισιού (1/5) 17.39 Η διάσκεψη του Παρισιού για το κλίμα πραγματοποιήθηκε από τις 30 Νοεμβρίου έως τις 11 Δεκεμβρίου 2015. Αντιπροσωπίες από 150 περίπου χώρες συμμετείχαν σε διαπραγματεύσεις για μια νέα, παγκόσμια και νομικώς δεσμευτική συμφωνία σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Στις 12 Δεκεμβρίου, τα μέρη κατέληξαν σε νέα παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή. Η συμφωνία περιλαμβάνει σχέδιο δράσης για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη «αρκετά κάτω» από 2 C. Στις 4 Νοεμβρίου 2016 τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία των Παρισίων, 30ημέρες μετά την 4η Οκτωβρίου, οπότε εκπληρώθηκαν οι σχετικές προϋποθέσεις: επικύρωση από τουλάχιστον 55 χώρες που αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 55% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Συμφωνία του Παρισιού (2/5) Τι περιλαμβάνει η συμφωνία: 17.40 Οι παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα θα πρέπει να αρχίσουν να μειώνονται το ταχύτερο δυνατό Στο δεύτερο μισό του αιώνα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα πρέπει να μειωθούν στα επίπεδα που μπορούν να απορροφούν τα δάση Όλες οι χώρες θα εγγραφούν σε κοινό σύστημα αναφοράς, παρακολούθησης και επιβεβαίωσης των εκπομπών Από το 2020 οι ανεπτυγμένες χώρες θα προσφέρουν βοήθεια 100 δισ. δολαρίων το χρόνο για βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες ώστε να στραφούν σε καθαρές πηγές ενέργειας και να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές της κλιματικής αλλαγής Δεν υπάρχει πρόβλεψη για οικονομική αποζημίωση των χωρών που πλήττονται από φυσικές καταστροφές λόγω ανόδου της θερμοκρασίας.

Συμφωνία του Παρισιού (3/5) Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: 17.41 Στη σύνοδο του Συμβουλίου της 6ης Μαρτίου 2015, οι υπουργοί περιβάλλοντος συζήτησαν τις προετοιμασίες ενόψει της Διάσκεψης του Παρισιού. Ειδικότερα, ενέκριναν επισήμως την εθνικά καθορισμένη πρόθεση συνεισφοράς της ΕΕ (Intended Nationally Determined Contributions -INDC) στο πλαίσιο της νέας παγκόσμιας συμφωνίας για το κλίμα. Πρόκειται για δεσμευτικό στόχο μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της Ένωσης κατά τουλάχιστον 40% σε σύγκριση με το 1990, έως το 2030. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της είναι η πρώτη μεγάλη οικονομία που ανακοινώνει την INDC της. Υπεβλήθη επισήμως στην UNFCCC στις 6 Μαρτίου 2015. Η ΕΕ θα αυξήσει τη διεθνή της χρηματοδοτική συνεισφορά για το κλίμα στα 100 δισ. $ετησίως, Πριν από το 2025, τα μέρη της σύμβασης-πλαισίου του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή θα θέσουν νέο συλλογικό στόχο. Το σύνολο των συνεισφορών από την ΕΕ και τα κράτη μέλη της ανήλθε σε 17,6 δισ. το 2015 (ποσόν αισθητά αυξημένο σε σύγκριση με το 2014).

Συμφωνία του Παρισιού (4/5) 17.42 Τι είναι η εθνικά καθορισμένη προθέση συνεισφοράς (Intended Nationally Determined Contributions INDC) Όλες οι χώρες προσκλήθηκαν να υποβάλλουν τις εθνικά καθορισμένες προθέσεις συνεισφοράς (INDCs). Αυτές περιλαμβάνουν συνολικό στόχο μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου καιπεριγράφουνπώς κάθε χώρα σκοπεύει να συνεισφέρει στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής Αυτές οι δεσμεύσεις μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν την οικονομική υποστήριξη για την υλοποίηση των δράσεων που περιγράφονται. Ο χρονικός ορίζοντας για την υλοποίηση των δεσμεύσεων αυτών είναι το 2020-2030. Είναι οι εθνικά καθορισμένες προθέσεις συνεισφοράς επαρκείς; Όχι. Οι κλιματολογικοί επιστήμονες του UN Environment Programme και του Climate Action Tracker έχουν κάνει προκαταρκτική ανάλυση στα INDCs που υποβλήθηκαν έως τον Οκτώβριο του 2015 από 146 χώρες που αντιπροσωπεύουν το 85-88% των παγκόσμιων εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου το 2012.

Συμφωνία του Παρισιού (5/5) 17.43 Τα συμπεράσματά τους είναι ευθυγραμμισμένα με την ανάλυση των INDCs της Climate Change Convention Secretariat. Αν οι υποβληθείσες προθέσεις υλοποιηθούν πλήρως από τα κράτη στο διάστημα από το 2020 έως το 2030 οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα αυξηθούν κατά 17% το 2030 σε σύγκριση με το 2010 (φτάνοντας τους 56 Gt CO2-eq) αντί να μειωθούν κατά 15% (ώστε να φτάσουν τους 42 Gt CO2- eq). Η αύξηση στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου δεν είναι συμβατή με τον περιορισμό της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από 2 ο C. Επιπρόσθετα των ανεπαρκών στόχων μείωσης εκπομπών υπάρχουν επίσης ανεπαρκείς πολιτικές για την υλοποίηση αυτών των στόχων. Οι κλιματολόγοι συμπεραίνουν ότι υπάρχει σημαντικό κενό μεταξύ των τρεχουσών πολιτικών και των δεσμεύσεων των χωρών μέσα στις εθνικά καθορισμένες προθέσεις συνεισφοράς. Με τον τρόπο αυτό οι παγκόσμιες εκπομπές υπό τις τρέχουσες υλοποιούμενες πολιτικές θα είναι υψηλότερες από τα επίπεδα των ανεπαρκών INDCs.