ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΦΤΩΧΕΙΑ

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΦΤΩΧΕΙΑ

Είδη ρατσισμού Αίτια ρατσισμού Επιπτώσεις ρατσισμού

Ρατσισμός είναι η αντίληψη που υποστηρίζει την ανωτερότητα μιας φυλής και αποβλέπει στη διατήρηση της καθαρότητας της και στη κυριαρχία της έναντι των υπολοίπων.

Δηλαδή ρατσισμός είναι να θεωρούμε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων ως κατώτερη ή ακόμη και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής της καταγωγής.

Ο σύγχρονος ρατσισμός όμως δεν περιορίζει μόνο στις φυλετικές διακρίσεις. Έτσι εκτός από το φυλετικό ρατσισμό υπάρχει:

Ο κοινωνικός ρατσισμός, δηλαδή η εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι μετανάστες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι πρώην φυλακισμένοι, οι φορείς τους AIDS, οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκομανείς, και άλλες κοινωνικές ομάδες.

Ο εθνικός ρατσισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι ένα έθνος είναι ανώτερο από τα άλλα.

Ο θρησκευτικός ρατσισμός, δηλαδή η αντίληψη ότι μία θρησκεία είναι η μόνη αληθινή και πρέπει να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων.

Ο ρατσισμός των αναπτυγμένων κρατών σε βάρος υπανάπτυκτων, όπως ο ρατσισμός σε βάρος των χωρών του τρίτου κόσμου.

Ο ρατσισμός κατά του γυναικείου φύλου, δηλαδή οι εμφανείς ή άτυπες διακρίσεις κατά των γυναικών, που είναι γνωστός ως σεξισμός.

Τα αίτια του ρατσισμού είναι ποικίλα και λίγο πολύ γνωστά από το παρελθόν καθώς η ανθρωπότητα δεν παραδειγματίστηκε από εμπειρίες τους παρελθόντος και ο ρατσισμός αναβιώνει. Η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας και η πνευματική φτώχεια είναι ένα από τα σημαντικότερα αίτια του φαινόμενου αυτού. Από τη στιγμή που τα άτομα δεν διδάσκονται την αξία της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης, του σεβασμού είναι εύκολο να παρασυρθούν από ρατσιστικές αντιλήψεις.

Παράλληλα το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο περιορίζει τους ορίζοντες των ανθρώπων και αδρανοποιεί τη σκέψη τους με αποτέλεσμα να χειραγωγούνται εύκολα και να υιοθετούν άκριτα κάθε είδους στερεότυπα. Η κρίση των αξιών, όπως η ανηθικότητα, ο ανταγωνισμός, η γενικότερη αμφισβήτηση των ανθρωπιστικών ιδανικών καλλιεργούν το μίσος στις ψυχές των ανθρώπων που πυροδοτεί τις μεταξύ τους σχέσεις.

Τα συμπλέγματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας που φέρουν τα άτομα ή και ολόκληροι λαοί καλλιεργούν επίσης το φθόνο και το μίσος. Επιπλέον δημιουργούν την αίσθηση της υπεροχής και την επιθυμία της κυριαρχίας έναντι των άλλων. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι άλλη μία σημαντική αιτία, όπως για παράδειγμα ο φυλετικός ρατσισμός κατά των μαύρων είναι ένα ιδεολόγημα που δημιουργήθηκε για να δικαιολογήσει την εκμετάλλευση των λαών της Αφρικής από τους λευκούς.

Ο ρατσισμός σήμερα εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως και προσβάλει ανεπανόρθωτα σχεδόν σχέσεις ατόμων, ομάδων, λαών. Προκαλούνται φαινόμενα περιθωριοποίησης, άγονες αντιπαραθέσεις, και καταργούνται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ευδοκιμούν ο πόλεμος αντί της ειρηνικής συνύπαρξης, η βία αντί της γαλήνης, η ξενοφοβία αντί της γόνιμης αλληλεπίδρασης των λαών. Ο ρατσισμός εγκυμονεί απρόβλεπτους κινδύνους για μια κοινωνία, για ένα έθνος, επειδή οι έντονες διακρίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε εκμετάλλευση κοινωνικών ομάδων, σε διχασμό και αναταραχές.

Κατά αυτόν τον τρόπο ο ρατσισμός μεταθέτει τις ευθύνες για την εκμετάλλευση και τις γνωστές συνέπειές της, τη φτώχεια, την ανεργία, το βιολογικό αφανισμό, τις ανταγωνιστικές ανθρώπινες σχέσεις, την ανισότητα τη καταπάτηση των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, από τους κύριους υπεύθυνους δηλαδή τις λίγες ισχυρές χώρες ή τις ολιγάριθμες ισχυρές κοινωνικές ομάδες στα πιο ανίσχυρα θύματά τους, τις χώρες του τρίτου κόσμου, τις φυλετικές και εθνικές μειονότητες, τις οικονομικά και κοινωνικά περιθωριοποιημένες ομάδες.

Δεν είναι, μάλιστα σπάνιο το φαινόμενο άνθρωποι που υφίστανται το ρατσισμό να γίνονται εξιλαστήρια θύματα, όταν «προκύπτει η ανάγκη» να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη και να εκτονωθεί η δυσαρέσκεια της για άλλα ουσιώδη, υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα. Χειρότερη βέβαια απ όλα αυτά είναι η προοπτική να ζήσουν οι άνθρωποι σε έναν κόσμο όπου κάποιοι από αυτούς θα νιώσουν το κοινωνικό ρατσισμό να στρέφεται εναντίον τους. Το πρόβλημα, συνεπώς, τους αφορά όλους άμεσα και πρέπει να συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητά του και να εναντιωθούν σθεναρά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ http://gymistiaias.eyv.sch.gr/mathites/ratsisms.pdf http://el.wikipedia.org/wiki/ρατσισμος

Οι άνθρωποι οι οποίοι απαρτίζουν όλες τις κοινωνίες παγκόσμια, έχει παρατηρηθεί ότι δεν απολαμβάνουν τα ίδια υλικά αγαθά και δεν έχουν τις ανέσεις που έχει ο μέσος πληθυσμός. Η κοινωνική ανισότητα που παρατηρείται στις μέρες μας είναι ένα φαινόμενο το οποίο έχει άμεση σχέση με την φτώχεια, τη βία, τον ρατσισμό, την ανεργία κ.α. Επιπλέον η κοινωνική ανισότητα έχει άμεση σχέση με την κοινωνική διαστρωμάτωση.

Πιο αναλυτικά: Κοινωνική στρωμάτωση είναι η κατάταξη ατόμων και ομάδων σε ιεραρχικά στρώματα. Είναι ο ειδικότερος όρος που χρησιμοποιούν οι κοινωνιολόγοι για να περιγράψουν όλα τα φαινόμενα κοινωνικής ανισότητας. Οι κοινωνιολόγοι συμφωνούν ότι η κοινωνική ανισότητα είναι κοινωνικά δομημένη. Αυτό σημαίνει ότι: (α) η ανισότητα είναι θεσμοποιημένη (ότι δηλαδή υπάρχει ένα σύστημα ανισότητας (β) ότι η ανισότητα εμφανίζεται με συγκεκριμένες, επαναλαμβανόμενες και σχετικώς σταθερές μορφές (γ) ότι η ανισότητα μεταφέρεται από τη μια γενιά στην άλλη.

Οι τρεις διαστάσεις της κοινωνικής στρωμάτωσης είναι: - η οικονομική διάσταση, - το γόητρο, - η δύναμη.

Με τον όρο φτώχεια αναφερόμαστε στην οικονομική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από έλλειψη επαρκών πόρων για την ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων αναγκών. Το κατώφλι των βασικών αναγκών που ορίζει το όριο της φτώχειας διαφέρει από χώρα σε χώρα. Η σχετική φτώχεια μεταξύ χωρών στον κόσμο είναι ένα σχετικά νέο φαινόμενο. Πριν 250 χρόνια όλες οι χώρες στον κόσμο είχαν περίπου το ίδιο εισόδημα. Ουσιαστικά όλοι οι άνθρωποι γεννιόντουσαν στον μόχθο της αγροτικής ζωής, ζούσαν έναν σύντομο και επίπονο βίο και πέθαιναν πριν τα 50 τους.

Όμως χάρη στην βιομηχανική επανάσταση, κάποιες χώρες με πρώτη την Αγγλία, πολλαπλασίασαν τρομακτικά το εισόδημα τους. Όσο η επανάσταση εξαπλωνόταν στον κόσμο, άλλες χώρες, κυρίως ευρωπαϊκές ή υπό αγγλική κυριαρχία ανέβηκαν και αυτές στην σκάλα της ανάπτυξης Η πιο θανατηφόρα μορφή βίας είναι η φτώχεια. Μαχάτμα Γκάντι

Σε απόλυτη φτώχεια (οριζόμενη ως ημερήσιο εισόδημα κάτω από 1 δολάριο) βρίσκονται πάνω από 1 δις συνάνθρωποί μας (22,7% του παγκόσμιου πληθυσμού), με ποσοστά που φτάνουν το 46,7% στην Υποσαχάρια Αφρική, 36,9% στη Ν. Ασία, έναντι 3,6% στην Ευρώπη και στην Κεντρική Ασία. Εάν ωστόσο υπολογίσουμε τη σχετική φτώχεια (με βάση το όριο φτώχειας που χρησιμοποιεί κάθε χώρα), το ποσοστό των φτωχών παγκόσμια αυξάνεται σε 32,1%, με τα αντίστοιχα ποσοστά να ανεβαίνουν σε 25,6% στην Ευρώπη και στην Κεντρική Ασία το 1998 και σε 51,4% στη Λατινική Αμερική!

Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι παράγοντες της φτώχειας; Η Φτώχεια ως Κοινωνικό Πρόβλημα: Έχουμε όλοι νιώσει μια έλλειψη μετρητών κατά καιρούς. Αυτή είναι μια ατομική εμπειρία. Δεν είναι το ίδιο με το κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας. Ενώ τα χρήματα είναι ένα μέτρο του πλούτου, η έλλειψη μετρητών μπορεί να είναι ένα μέτρο της έλλειψης πλούτου, αλλά δεν είναι το κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας.

Η φτώχεια ως κοινωνικό πρόβλημα είναι μια βαθιά ενσωματωμένη πληγή που διαπερνά κάθε διάσταση του πολιτισμού και της κοινωνίας. Περιλαμβάνει τα συνεχή χαμηλά επίπεδα εισοδήματος για τα μέλη μιας κοινότητας. Περιλαμβάνει μια έλλειψη πρόσβασης στις υπηρεσίες, όπως στην εκπαίδευση, στις αγορές, στην υγειονομική περίθαλψη, στην έλλειψη ικανότητας λήψης απόφασης και στην έλλειψη κοινοτικών εγκαταστάσεων, όπως του νερού, της υγιεινής, των δρόμων, των μεταφορικών μέσων και των επικοινωνιών.

Επιπλέον, είναι μια "φτώχεια του πνεύματος", που επιτρέπει στα μέλη της κοινότητας να έχουν και να νιώθουν απελπισία, απόγνωση, απάθεια και δειλίας. Η φτώχεια και ειδικά οι παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτήν, είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα, και η λύση της είναι κοινωνική. Οι πέντε μεγάλοι παράγοντες της φτώχειας (ως ένα κοινωνικό πρόβλημα) περιλαμβάνουν: αμάθεια, αρρώστια, απάθεια, ανεντιμότητα, εξάρτηση. Αυτοί, στη συνέχεια, συμβάλλουν στους δευτερεύοντες παράγοντες όπως η έλλειψη αγορών, η φτωχή υποδομή, η φτωχή ηγεσία, η κακή διακυβέρνηση, η υποαπασχόληση, η έλλειψη δεξιοτήτων, η έλλειψη κεφαλαίου, και άλλοι.

Η λύση στο κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας είναι η κοινωνική λύση της απομάκρυνσης των παραγόντων της φτώχειας. Πηγές: http://el.wikipedia.org/wiki/%ce%a6%cf%84%cf%8e%cf%87%ce%b5%ce%b9%ce%b1 http://www.otoe.gr/gess/drasthriothtes/meletes/socexclusiongen.htm http://cec.vcn.bc.ca/mpfc/modules/emp-povg.htm

Άννα Σπυριδάκη Μάρω Φασουλάκη Κατερίνα Μπουγαδάκη Μαρία Παχιαδάκη